"Daar we eind deze maand de andere
gastgemeente hebben gekozen, wandelen we vandaag hier zodat we de 2 steden
hebben gedaan dit jaar!"
Vandaag moet ik niets aantrekken hoe
ik mij moet verplaatsen naar Aarschot daar mijn wandelclub deze wandeldag als
busreis heeft gepland om daar deel te nemen aan de "43ste Mars
der Zuiderkempen", een organisatie van WSC Langdorp. Zij zijn bezig met de
laatste hand te leggen om de duizenden wandelaars over een maand te begroeten
tijdens de Vlaamse Wandeldag maar verliezen natuurlijk hun andere tochten niet.
Nadat we met geduld hebben kunnen inschrijven kan ik even voor de klok van 10u
starten voor het traject van 34km dwars door het Hagelland, nu nog onder de
stralende zon maar voor hoe lang? We wandelen zonder de kleine afstanden door
het Gijmelbos en blijkt later deze dag niet de laatste bospassage. We wandelen rond
het natuurgebied De Blakers op weg naar het dorpje Gijmel waar in de
parochiezaal de eerste rustpost van de dag is. Na de rust scheiden de wegen van
de 30&34km tegenover de andere afstanden om te wandelen door het
natuurgebied de Langdonken. Dit gebied is gelegen
in de vallei van de Calsterloop. Ecologisch gezien één van de meest waardevolle
natuurgebieden van de Zuiderkempen. Het gebied bestaat uit droge en natte
gebieden. De bodem bestaat uit verschillende grondsoorten, men vindt er zowel
wit zand, zandige leem als kleigrond terug. In combinatie met het zuur
opborrelen grondwater geeft dit een zeer grote verscheidenheid aan fauna en
flora. Sommige stukken zijn door de regen van afgelopen dagen onder gelopen en
zoeken we de drogere plekken op ook al moeten we soms vreemde manoeuvres doen.
Her en der passeren we meerdere blokhutten, waarvan enkele die 'te koop' zijn
op ons traject naar de kantine van FC Varenwinkel voor de rustpost. Voor ons
wacht hier het plaatselijke lusje doorheen de boswegels alsook nog enkele van
die soort blokhutten. Na de rust wandelen we naar de thuisstad van deze club
met name Langdorp en dit terwijl de eerste druppels vallen. Nu de zon is
verdwenen is het toch een pak frisser geworden maar we krijgen het toch warm
door het klim- en daalwerk richting de top van
de Wijngaard- en Bosberg. Deze twee heuvels werden nog tot in de helft van
vorige eeuw bewerkt, maar nu zijn ze bedekt met naaldbomen. Op de Wijngaardberg
(45 meter), de naam doet het al vermoeden, werd in de vorige eeuwen aan
wijnbouw gedaan. Achter de Sint-Pieterskerk kunnen we even schuilen voor de
regen tijdens de laatste rustpost. De paraplu moeten we stevig in de hand
hebben want soms zijn er windstoten die sommige paraplu's doen omplooien als we
naast de Demer wandelen. De riviernaam Demer zou afkomstig zijn van het
Keltische tam (donkerkleurig) plus ara (water). Demer zou dan donkere rivier
betekenen. Het water van de Demer wordt via de Dijle, de Rupel en de Schelde
afgevoerd naar de Noordzee. Nu wacht voor de meeste afstanden nog een lange
klim door het Gijmelbos netjes achter elkaar daar het een singletrack is maar
boven hebben we toch een mooi uitzicht van Aartselaar. We dalen heel
voorzichtig goed vasthoudend aan de houten leuning of we liggen sneller dan we
denken beneden. Wist je trouwens dat de spotnaam van de Aarschottenaars
kasseistampers is? Toen keizerin Maria Theresia in de 18e eeuw aan de macht
kwam in de stad, heerste er onrust. De stadswacht patrouilleerde tijdens de
nacht op de straten om de bewoners te beschermen tegen geweld en diefstal. De
nachtwachters hadden vaak andere plannen om hun nachten te vullen: op café zitten
drinken. Dit stelde de Aarschottenaars niet tevreden. Zij eisten daarom dat de
stadswacht tijdens hun nachtelijke patrouilles met hun klompen op de kasseien
stampten. Zo kon iedereen horen dat ze daadwerkelijk hun job aan het doen waren
in plaats van op café zitten te drinken. Zo kreeg de Aarschottenaar in de loop
der tijd de naam "kasseistamper". Een graffititekening wijst ons
daarop aan een brug achter het zwembad aan de Demer die we nog een klein stukje
volgen om via de achterkant van de startzaal bereiken. Nu moeten we wel nog
kijken als we de juiste bus instappen en niet die andere of we belanden in
Geraardsbergen daar de 'Padstappers' net zoals wij vandaag met de bus zijn
gekomen.
Wandelclub 'Lachende Klomp' verwelkomt alle wandelaars vandaag even buiten
Sint-Niklaas voor hun 'Pannenkoekentocht'. Op klompen zullen we wel niet
wandelen vandaag dat is heel lang geleden dat ze dat deden, vandaag gewoon de
ingestapte wandelschoenen. Als men vandaag een beetje geld bijlegt bij je
inschrijving kan je voordelig genieten van 2 pannenkoeken met koffie na de
tocht. Vanuit de school zijn we gestart voor de grootste afstand verlaten we
het woongedeelte om de boswegels op te zoeken rond het voetbalplein van SK Gerda. Af en toe maken we plaats voor de mensen op hun mountainbike
die vandaag ook exact af en toe onze traject vergezellen. Al is het nog lang
geen Kerstmis, toch groeien er massa's uit de grond hier wel niet versiert met
slingers of lichtjes, zelfs de sneeuw van afgelopen dagen is ook al gesmolten.
Samen met de wandelaars van de 15km passeren we naast het kapelleken bankwegel
ook het fort van Haasdonk.
In 1906
keurde de Belgische regering een plan goed om een nieuwe fortengordel te bouwen
rond Antwerpen. In 1909 werd gestart met de bouw van het fort van Haasdonk. Bij
het uitbreken van de eerste wereldoorlog is het fort nog niet helemaal klaar.
Het is wel al bemand, maar sommige geschutskoepels zijn nog niet afgewerkt. In
1927 wordt het fort gedeclasseerd als verdedigingswerk waarna het dienst doet
als munitiedepot. Tijdens de 2de Wereldoorlog gebruikt de Duitse
bezetter het fort als opslagplaats en opleidingsterrein. In de jaren '50
verliest het fort langzaam zijn functie. Het fort is niet langer in gebruik, de
natuur neemt het gebied beetje bij beetje in. Tegenwoordig behoort het Fort van
Haasdonk tot één van de belangrijkste overwinteringsgebieden voor vleermuizen
van Vlaanderen. De laatste jaren overwinterden er tussen de 200 en 300
vleermuizen en zijn er 6 verschillende soorten terug gevonden. De toegang tot
het fort is momenteel verboden. Je kan wel een mooie wandeling maken rond de
fortgracht. Daarmee heb je een prima zicht op het fort zelf.
We komen de wandelaars van de andere wandelaars tegemoet om samen
te wandelen naar Haasdonk met zijn Sint-Jacob de Meerderekerk en het authentieke
oud gemeentehuisje die nu een beschermd monument
is. Op dat pleintje vin men ook het parochiezaaltje daar waar vandaag een
rustpost is gearrangeerd. Straks komen we hier nog eens terug maar eerst gaan
we nog een stukje verder wandelen en dit doen we via het bedrijfspark door op
de oude spoorweg te wandelen die vroeger dienst heeft gehad voor de
bevoorrading van wisselstukken en voor het transport van voertuigen naar het militair kwartier Westakkers en ligt er al sinds 1937 maar door
geldnood en herstructureringen, is het al van 1998 geleden dat de spoorweg nog gebruikt
is. In 2004 besliste het ministerie van Defensie om de kilometerslange verbinding
definitief te schrappen en dit nu gedeeltelijk openbaar te maken voor fietsers
en/of wandelaars. We wandelen de fusiegemeente Beveren in en hier vind men
"Hof ter Saksen" waar in het hoevegebouw de volgende rustpost is
gevestigd.
In de Middeleeuwen stond het landgoed ter Saksen bekend als Het Schaek.
Doorheen de tijd zou dit verder evolueren van goed Schaekx(1447) naar Saecks(1590)
tot uiteindelijk ter Saks(en) (1720). Hof ter Saksen was een pachtgoed met een
dubbele bestemming, namelijk een landbouwuitbating en een herberg. Omwille van
de gunstige ligging naast de oude heerweg van Antwerpen naar Gent deden vele reizigers
de locatie aan als rust- en stopplaats.In 1781
kwam het landgoed in handen van Jan-Baptist Versmessen (1815), hoofdschepen
van het Land van Waas, die de oude gebouwen en het neerhof liet afbreken om te
vervangen door een huys van plaisancein neoclassicistische stijl. De bouw van
het nieuwe kasteel vond plaats in de jaren 1804-1805. Kort daarna werd begonnen
met de bouw van de prachtige oranjerie en pachthoeve (1812). Later werd het goed
bewoond door de familie de Schoutheete de Tervarent. De laatste private
eigenaar van Hof ter Saksen was de rijke Sint-Niklase industrieel Edmond Meert
(1879-1961). Wist je dat het kasteel van Hof ter Saksen tijdens de Eerste
Wereldoorlog (1914-1918) door de Duitse bezetters zwaar beschadigd werd? Na de
inbeslagname van het domein werden Duitse officieren in het kasteel
ondergebracht. Het domein van Hof ter Saksen maakte in de oorlogsjaren deel uit
van een strategische spoorlijn die vertrok van op de Rapenberg (Bazel) langs de
Heihoek (Kruibeke) en Haasdonk tot Hof ter Saksen. Via de spoorlijn werden
allerlei goederen, materiaal en munitie aangevoerd. Tijdens de Duitse bezetting
van Beveren werden langs de Bosstraat ook twaalf hangars gebouwd voor de
berging van allerhande oorlogsmateriaal. Hof ter Saksen speelde een belangrijke
rol als logistiek hoofdkwartier voor de Duitse soldaten in bezet België. In
1920 kocht hij het domein aan als tweede verblijfplaats. Textielfabrikant Meert
bewoonde het kasteel slechts gedurende korte tijd, tussen 1954 en 1961, en liet
de hoeve ombouwen tot zijn nieuwe residentie. De familie Meert gaf Hof ter
Saksen een stukje van zijn vroegere grandeur terug, maar na het overlijden van Edmond
in 1961 verviel het kasteel tot een bouwvallige ruïne. Dit was te wijten aan de
verwaarlozing door zijn erfgenamen, die het kasteel en het domein achteloos
lieten verloederen. Na een lange en moeilijke aankoopprocedure werd het kasteel
Hof ter Saksen, met het omliggende landschapspark en cultuurgronden, op 11 juni
1982 overgedragen aan de gemeente Beveren. Het domein werd ingericht als een
gemeentelijk parkgebied en arboretum en ook de gemeentelijke groendienst vond
onderdak op het terrein. Per Koninklijk Besluit van 7 februari 1980 is Hof ter
Saksen beschermd als monument en landschap. Door de langdurige leegstand en de
ontmanteling van het interieur van Hof ter Saksen kwam de stabiliteit van het
kasteel ernstig in gevaar. Lange tijd dreigde het gebouw letterlijk in te
storten. Na de doortocht van een hevige storm in 1986 zakte een groot deel van
het dak in. Sindsdien werd het kasteel blootgesteld aan de destructieve invloed
van de weerelementen die het eens zo prachtige gebouw herleidden tot een
bouwvallige ruïne. Na enkele alarmerende rapporten over de bouwfysische
toestand werd besloten om het kasteel in zijn vroegere glorie te herstellen.
Bij de start van de renovatiewerken in 2004 werd een volledig nieuwe inwendige
draagstructuur aangebracht waarin de instortende gevels verankerd werden en
waarmee de nieuwe dakconstructie opgevangen moest worden. Tussen september 2004
en juli 2007 werd onafgebroken gewerkt aan de buitenrestauratie van het kasteel
Hof ter Saksen.De totale kostprijs
van de restauratie liep op tot2.063.014 euro, waarvan de gemeente Beveren, als
opdrachtgever van de verbouwingswerken, een bedrag van 679.133 euro betaalde.
Het resterende bedrag werd opgevangen met subsidies van de Vlaamse gemeenschap
(Dienst Monumenten en Landschappen) en de Provincie Oost-Vlaanderen. De
binnenrenovatie van het kasteel is op heden nog niet aangevat. Nutsleidingen
zoals gas-, elektriciteits- en waterleidingen zijn voor het ogenblik niet
aanwezig. Momenteel bekijkt de gemeente Beveren samen met privé-investeerders
de mogelijkheden om het kasteel een nieuwe publieke of private bestemming te
geven.
Voor de 2 grootste afstanden hebben ze hier een plaatselijke lusje
ingepland waar we gaan wandelen naast de spoorlijn tot aan het station van
Beveren die we onder wandelen door het tunneltje. Even verder gaan we door de
poort van Kasteelhof ter Welle.
Hof Ter Welle dankt zijn naam waarschijnlijk aan 'een waterplaats
aan een bron'. Geschiedkundigen zijn het er nog niet helemaal over eens maar in
de Anna Piersdreef moet ergens tussen 1.000 en 1.100 al een houten burcht
gestaan hebben. Balken van dit bouwwerk zijn later gebruikt om het huidige
kasteel te bouwen. De eerste vermelding 'Hof ter Welle' dateert uit 1291 en het
bouwwerk kende uitbreidingen in de 15de en 17de eeuw. In 1752 kreeg het zijn
huidige vorm met de bouw van de kapel. Juffrouw Anne Françoise Piers kocht het
gebouw in 1727 en bracht er een school voor weesmeisjes en arme meisjes in
onder. Zij zag de bouw van haar kapel nooit beëindigd, want op 2 augustus 1751
overleed zij op 88-jarige leeftijd. Zij schonk bij testament het Hof ter Welle,
met alle gebouwen en landerijen aan de overste en directrice van de school.
Rond het kasteel werd een schoolgebouw opgetrokken en de zusters gebruikten het
kasteel als klooster tot in 1988 toen de laatste zeven zusters Hof ter Welle
verlieten.In 1974 werd het gebouw en zijn onmiddellijke omgeving beschermd. De
gemeente Beveren kocht in 1978 het gebouw maar het duurde nog tot maart 2009 voor
de renovatie van de buitenkant klaar was. Het kasteel dient nu als decor voor
een tehuis waar kinderen voorlopig niet meer thuis kunnen wonen of een misdrijf
hebben gepleegd.
We zoeken stilaan het spoor weer op om terug te keren naar het Hof
ter Saksen waar we tijd maken om onze boterhammetjes op te eten. Na de
lunchpauze wandelen we door het park rond het kasteel terugwaarts naar Haasdonk
waar men het borstbeeld van de 'Heilige
Jacobus' aan de zijgevelvan de Sint-Jacobus
de Meerderekerk kan vinden. We verlaten de laatste rustpost en wandelen tussen
villa's door het kleine gespetter, gelukkig van korte duur. Even nadat we de
Haasdonkse bossen zijn gepasseerd komen we de Heikapel tegen voordat we een
Parijs-Roubaixtje doen daar we de kasseien moeten trotseren al kiezen de
meesten om te wandelen aan de zijkant tot we weer de dorpskern bereiken en de
startzaal bereiken. Voor de meeste wandelaars moeten ze nog enige tijd geduld hebben
vooraleer ze kunnen genieten van hun pannenkoeken om dan terugwaart te keren
naar huis zonder eerst nog een ogenblikje tijd te maken om een passage te maken
in het mooi uitgebouwde toiletten.
"Mijn aller, aller eerste 100km-
wandeling.......in Nederland!"
Al doe ik jaren meerdere 100km- tochten maar nu pas is
het mijn eerste in het buitenland met name de "Bossche 100" startend
vanuit 's Hertogenbosch. Na de lange treinreis stonden er aan het station
medewerkers die treinreizigers naar de startzaal brachten ook al was die niet
ver vandaan. In de startzaal na het ophalen van mijn formulieren + t-shirt zag
ik enkele bekenden die ook gekozen hebben om hier aan deel te nemen. Het is
precies de 30ste editie dit jaar en daardoor voor het parcours
hetzelfde traject gekozen als de eerste editie. Om 22u wandelen we in
groepsverband gedurende 4km achter de voorloper door het centrum van deze stad,
alsook langs de Moerasdraak . Eens we zijn los gelaten wandelen we de Bossche
Broek door gevolgd door een passage van het Sterrenbosch waar een beetje na het
uiteinde de 1ste wagenrust is grondgebied Sint-Michielsgestel.
Nederland is ook bekend om zijn vele dijken en daarop wandelen we meerdere keren
op weg naar Berlicium. op een graspaadje naast een slootje pletten we het gras
voor de achtervolgers die het makkelijker krijgen straks vooraleer ze ook
kunnen uitrusten aan de volgende bevoorradingspunt. Al slingerend door het bos
naast de camping moeten we bukken door het Kruipgat(tunnel) onder de A59 al voor
we laveren tussen de grote ijsplekken vooraleer Rosmalen binnen te wandelen
waar in de kantine van voetbalclub OJC Rosmalen de eerste hoofdrust is. Al is
het 02.00u toch moeten we wachten tot iedereen hier is om dan weer te kunnen
vertrekken om 04.00u, dus tijd genoeg om de soep met bijhorende broodje te
verorberen en voor sommigen eventueel een hazenslaapje te maken of kiezen voor
een extra lusje hier te doen voor hun Long Distance. Bij Empel gaan we
vervolgens de dijk op door de Uiterwaarden waar de groep in 2 is gebroken daar
er geen enkele pijl te zien was en de meeste de eersten zijn gevolgd op intuïtie
maar bij de volgende wagenrust op de Maasboulevard zijn we weer samen. Al duurt
het niet lang of we wandelen weer in zeer kleine groepjes of zoals ik alleen
naar Bruchem om geen zin te hebben in boerenworst met stoemp en liever kies
voor eigen bevoorrading in mijn rugzak. Op een onverhard gevroren tractorpad is
het weer van dat 'misgelopen' te danken aan de bepijling daar ze nog niet de
kneepjes kennen zoals bij ons. De zon begint stilletjes boven te komen die voor
een mooi rood gloedlandschap zorgt als we de dijk op wandelen met meerdere
molens. Het is hier op de dijk van Nederhemert-noord, bij de volgende wagenrust
dat we een oversteek maken met een veerdienst, dat is toch de bedoeling. Daar
de stuurman niet aanwezig zijn en anders lang moeten wachten kruipen we als
smokkelwaar in een bestelwagen(ongehoord)die ons met een ommetje over het water
brengt. Een paar hectometers verder moeten we weer over het water zien te komen
met een veerboot maar de stuurman heeft geen zin om voor 9uur zich te begeven
naar ons. Wij dus met velen wachten in de koude en grapjes makend of beklach
tot eindelijk de veerboor van de Bergsche Maasveren ons aan de overkant brengt.
De Mastdijk naast de molen leid ons naar de stadshaven van Heusden waar hoofdrust
2 in het pannenkoekenbakker(tearoom)is gelegen en daar door de grote problemen
met de veerdiensten met een vertraging van 20 minuten gezamenlijk starten voor
de resterende 39km op papier maar de organisatie heeft besloten om het traject
in te korten. Vanuit de Vismarkt verlaten we het dorpje van de provincie
Brabant. Mijn wandeltempo moet rond de 8km/u blijven als we door Loonse- en
Drunense duinen wandelen waar we de harde stukken opzoeken zowel door het zand
als bospaden tot aan de laatste hoofdrust in de kapschuur van café 'Drie
Linden'. Snel wat ik niet meer nodig heb in mijn rugzak steken om minder
gewicht mee te pikken want het is weer snel vertrekken(nu moeten we niet
wachten)als ik mijn ideale trein weer wil halen. Het dorpje Cromvoirt wandel ik
nu door maar jàwel hoor, weer te ver gelopen en dit allemaal te danken aan de
slechte bepijling. Ik kan het niet meer op één hand tellen de hoeveelste keer
dit is en daar ik geen terreinkennis heb ben ik genoodzaakt terug te keren tot
het laatste pijltje dat ik gezien heb. En dit is aan het kruisbeeld waar we
rechts moesten tot aan de voorlaatste bevoorradingspost die aan de andere kant
van de centrum is. We volgen de fietspaden kenmerkend aan het fietsend
Nederland en wandelen de laatste bevoorradingspunt voorbij wegens geen tijd en
passeren het vroegere concentratiekamp van Vucht vooraleer we de skyline van s'
Hertogenbosch na lange tijd weer zien. Door de wijken door bereiken we terug de
startzaal na 106km over bijna 12u wandeltijd(15.20u) plaatselijke tijd)en
dringend mijn diploma met bijhorend Bossche Bol(grote slagroomsoes)op haal en
tegelijkertijd na het afstempelen van mijn wandelboekje vraag of er iemand mij
zeer dringend naar het station wil voeren om de trein niet te missen. Toch zal
ik nog eens goed overwegen om nog een keer deel te nemen aan deze wandeltocht.
Euraudax heeft de eer de eerste 100kilometer wandeling van 2017 op de
agenda te zetten. De 100km van Schilde is aan zijn 21ste editie toe
toch is het de laatste keer dat Frank Rottiers deze laat plaats vinden vanuit
Schilde. We, dat zijn naast mij nog 68 anderen, verlaten de startzaal Mano om
te wandelen langs de drukke baan direct al in het donker tussen de villa-
wijken van SInt-Gravenwezel. Wanneer we de dorpskern van Schoten ingaan via de Willem
Churchilllaan waar we
het stadhuis passeren staat er een beeldje n.a.v. de 100ste editie
van de Scheldeprijs die hier telkens eindigt. Aan het kapelleke 'Aan d'
onbevlekte maagd en Moeder Gods Maria gaan we naar de Westkaai waar we het
beeld van "Een op een meerpaal gezeten schipper"(de visser met zijn pijp) tegenkomenonderweg naar onze allereerste stop in zaal
'Bart' te Merksem waar we kunnen genieten van een snee rozijnenbrood met een
kop koffie. Na de stop wandelen we voor bij Hof van Rosendael, een onderdeel
van het gemeentepark van Merksem. Het Hofke is een overgebleven onderdeel van een veel
groter gebouw dat in 1944 werd gebombardeerd door de geallieerden. Het
slot werd in 1637 gebouwd als buitenhuis voor de rijke familie
Roosendael. In de 19e eeuw werd het een armenhuis. Er werden speeltuigen
geplaatst voor kinderen. Het bevat ook een kasteel omringd door water en
sportvelden. We steken het Albertkanaal over om dit keer niet via de Scheldekaaien
te wandelan daar deze zijn afgesloten wegens de springtij en zijn we
genoodzaakt om op de baan te wandelen en vinden aan de overkant(al moet je goed
kijken in het donker)het MAS te zien. Dit wil zeggen dat we de
provinciehoofdstad Antwerpen binnen wandelen waar er veel wegenwerken aan de
gang zijn. Na de caférust tegenover de stadsschouwburg leid de baankapitein Frank
Rottiers niet alleen het traject maar speelt ook als gids en geeft uitleg bij
al die bezienswaardigheden zoalshet
Steen met daarvoor de meest bekende woord van afgelopen jaren nl. "Lange
Wapper". Het is niet het tracé waar wel het monument die hier sinds 1962
staat. Lange Wapper is
een ietwat ludiek spook uit de Antwerpse folklore. Eén van zijn fratsen bestond
erin dat hij zich zo lang kon maken dat hij door de vensters van de hoogste
verdiepingen kon binnenkijken. Zo staat hij ook afgebeeld. De legende wil dat
deze kwelgeest vooral 's nachts te voorschijn kwam en dan dronkaards
achtervolgde. Eerst liep hij als klein mannetje achter hen aan, maar hij kon
zich almaar groter maken, tot hij boven de huizen uitstak. Toen de dronkaard
dan hijgend en zwetend thuiskwam, keek Lange Wapper door zijn raam naar binnen.
Soms vermomde hij zich ook als een klein kind om moedermelk te kunnen drinken.
Maar als de moeder hem weer in zijn bedje wilde leggen, liet hij zichzelf zo
groot worden dat hij niet meer in de kamer paste. Een andere legende die met
Lange Wapper verbonden is, verklaart waarom er zoveel Mariabeelden op de gevels
van de huizen in het centrum staan. De Antwerpenaars die Lange Wapper omwille
van zijn pesterijen beu waren, ontdekten dat de kwelgeest absoluut niet van
Maria hield. Ze plaatsten daarom allemaal Mariabeeldjes op de gevels van hun
huizen. De beeldjes deden Lange Wapper almaar verder wegvluchten, tot hij
uiteindelijk in de Schelde viel en verdronk. We passeren verder ook het
toneelhuis, Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en
natuurlijk ook het stadhuis in Renaissancestijl.
We blazen even uit bij een drankje om nog het Rubenshuis te passeren om op de
Meir, de duurste straat van België op te wandelen. Na de Sint-Carolus
Borromeuskerk en de stadsbibliotheek(is het nu toeval of niet)doorwandelen we
het schipperskwartier met de verlichte ramen waar daarachter vrouwen klanten
lokken en hier definitief het centrumgedeelte afsluiten. Nu het een keer rustig
is aan het sportpaleis beginnen de magen te knorren, hoog tijd om ons ontbijt
te nuttigen in de zaal te Merksem. We merken op dat we halfweg op onze
wandeltocht zijn en passeren het standbeeld van Joske, Joske wie???Joske
Vermeulen, Trammezantlei 122 in Schoten. Een zaklamp is nu echt nodig want we
wandelen door het domein Peerdebos met het kasteel van Brasschaat met zijn
basiliek alsook een bruggetje die heel voorzichtig word overwonnen daar deze
heel glad is en goed moeten vast klampen aan de reling.. Wanneer we het
sportcomplex De Zeurt in Schoten halt houden voor een chiptje en bekertje
frisdrank mogen we onze fluo-vestjes stilletjes opbergen daar het ochtendlicht
boven de horizon komt. Wel wel wel, waar belanden we hier nu terug? Het is het
exacte paadje die we gisterenavond ook hebben bewandeld en nu begint de zon
volop te schijnen op weg naar de wagenrust. We wandelen Sint-Gravenwezel binnen
waar we riante villa's op onze traject komen en op zoek gaan naar beschutting
van de bomen want het water staat hoge bij vele wandelaars daar ze een plasstop
moeten inlassen. Door de struiken zien de aandachtige wandelaars het
"Kasteel van 's Gravenwezel". Het is even na de klok van 10.45u en we zijn beland
in de startzaal al is het niet de finish maar het is tijd al om de middagmaal
te benuttigen. Deze bestaat uit tomatensoep, kervelstoemp met chipolata &
een ijsje als dessert al laten er deze inruilen voor een middagdutje. Zo als de
magen zijn gevuld rest er ons nog 1/4 van de afstand waar we tegenover de zaal
het Vennebos inwandelen waar we bunkers passeren voordat we het Domein
Rivierenhof doorwandelen met zijn kasteel maar toch op onze stappen moeten
keren daar de wandelpaadjes grotendeels onder water staan. Het is tijd om
Oelegem(Ranst)binnen te wandelen om aan de molen voor de laatste keer een café
binnen te gaan. Je kan zien dat dit nog nieuw is daar de eigenaars de kneepjes
van het vak nog niet goed in de handen hebben daar we lang moeten wachten op
onze bestelling en zelfs een 8tal collega's geen drankje hebben kunnen
benuttigen door de trage bedoening. 87km hebben we al achter de rug waar we
steeds flirten met de grens van Schilde langs de brede boulevards waar we in de
verte de kop van de groep voor de mensen achteraan steeds kleiner zien worden.
We maken nog even de tijd om achter de supermarkt de laatste krachten in te
nemen alsook de laatste ballast te lossen om deze keer niet door het bos weer
in te wandelen maar nog even nog een blokje te maken al zijn we ruimschoots
eerder arriveren en iedereen(67 van de 69 vertrokkene)proficiat wensen met in
het bijzonder 2 collega's die hun zoveelste gouden arend hebben behaald.
Natuurlijk mogen we de mensen van de wagenrust en de baan- en wegkapiteins die
voor onze veiligheid bij deze wandeling hebben gezorgd niet vergeten te
bedanken voordat we terug huiswaarts onze bed gaan opzoeken.
Begonnen het nieuwe wandeljaar met
25km in Lot afgelopen donderdag en de komende tochten gaan we er niet onder bij
de Euraudax- wandelingen. Vandaag staat het dubbele op het menu al moet ik
eerst ruim 2uur met de tram komen daar ik van de andere kant van de Belgische
Kust moet komen om in Heist te arriveren. Een voordeel is dat de startzaal
dichtbij de halte is in tegenstelling van de vorige jaren daar het nog een
eindje wandelen was. De voorspelde weerberichten hadden het weer eens mis daar
het aan de kust vannacht niet heeft gevroren en zelfs al 5°C was af te lezen. 2
lussen van 25km ga ik vandaag ga doen in groep al worden er eerst door velen
beste wensen volbracht daar het de 1ste Euraudax- wandeling van 2017
voor de meesten is. Om 9 uur trekken 92 wandelbenen zich op gang vanuit het
Zwitserse chalet en duiken achter de startzaal het Directeur-generaal
Willemspark alias "Het bosje van Heist" in en wandelen richting de
dijk al is het oppassen dat we met onze klikken- en- klakken niet op de grond
vallen door sommige gladde ijsplekken tijdens de afdaling van de Nieuwe
Wandelaar. Bij het uitwandelen van 'Park 58' komen we voorbij de 46,83m hoge
watertoren om halt te houden bij de spooroverweg om de trein voorrang heeft ten
opzichte van de wandelaars. Aan het sportcomplex bevind zich ook het
duinenwatermeer, de walhalla voor de beoefenaars van waterskiën,die we rond
wandelen al moeten we meerdere keren vélo roepen daar er hier ook montainbikers
passeren. Nadat we het station van Knokke zijn gepasseerd wandelen we naar het
Zegemeer of krabbenvijver genoemd. We zoeken de dijk op en passeren de
kunstwerken die witte gezichten voorstellen om even verder aan het toerismekantoor
halt te houden voor de eerste wagenrust waar we getrakteerd worden om warme
wijn of koffie met stukjes bloedworst. Tussen de villa's vind men ook paadjes
der nationaliteiten, zo te denken aan Poolpad, Britspad bijvoorbeeld die we doorwandelen
op weg naar de zoveelste keer, de dijk! Ik zoek het zand op terwijl de groep
kiest voor het verharde want onverhard zijn we nog niet tegen gekomen en moet
mijn clubnaam natuurlijk alle eer aandoen. De Zwinduinen en- polders heten ons
welkom daar we tussen de zwinbosjes wandelen op de verhakkelde schelpenpaadjes
of houten bruggetjes op weg naar 't Zoute voor de 2de wagenrust op
de Oosthoekplein. Na een 10- tal minuutjes trekken we weer op gang langs het
kunstwerk met de boomwortels en zoeken het Koningsbos op om de verbinding te
maken tussen de verschillende woonwijken om stilletjes aan via het Caddiepad
tussen de golfcourts het centrumgedeelte op te zoeken. Ook hier hebben ze een
schaatspiste gelegd vlak voor het gemeentehuis en wandelen we door en volgen tegelijkertijd
de pijltjes van wandelclub 'WNZB Knokke-Heist' die morgen hun wandeltocht inrichten
en de wandelaars ook door het Willemspark leiden maar wij steken af naar de
startzaal om ons middagmaal te benuttigen. Om 14u15 starten aan de 2de
25km waar we de visserskapel in stelling passeren richting het Heldenplein met
een mooi monument uitspringt en dan hebben we het niet over de kerststal. De
Sashul en vuurtorenweiden is ook bekend voor de meesten die hier soms komen
wandelen en dat doen wij ook dus op weg naar de haven van Zeebrugge. Vanaf hier
is het nog 8 kilometer tot Blankenberge en naar daar gaan we naartoe in quasi
rechte lijn door de mistige miezerige weeromstandigheden. Halfweg het pad
t.h.v. het reservaat houden we halt voor een plakje cake met koffie om daarna
contact houdend met de trambaan de dijk op te zoeken van Blankenberge en
herkennen we de Pier. Nu keren we terugwaarts aan de andere kant van de trambaan
daar ze denken dat het pad door natuurgebied de Fonteintjes te modderig zou
zijn. Ah, zand vinden we gelukkig terug die ons brengt naar de dijk van
Zeebrugge en de plaatselijke inwoners aan milieuvervuiling doen op het strand
door hun kerstbomen te verbranden. De duisternis treed toe als we door de containerhaven
wandelen op weg naar café Rembrandt voor de laatste rustplaats. Een rondje door
de jachthaven met de bekende Westhinder hebben ze in het parcours in gestoken
omdat we anders te vroeg binnen zouden zijn al zoeken we opnieuw de dijk op
voor de laatste meters op weg naar de startzaal. Nu nog die lange terugreis
aanvatten maar met de veelvouden van 25km- tochten komen we stilletjes in vorm
voor de eerste 100km- tochten die eraan komen.
Op één van de laatste dagen van
December staat al meer dan 10- tallen jaren een wandeling op het programma georganiseerd
door de toeristische dienst van de gemeente Koksijde. In de begin jaren heette
het nog natuur- en volkswandeling maar sinds kort is dit veranderd in
Winterwandeldag, daar waar we de voorbije jaren ver zoeken was op de winter! Er
zijn een paar nieuwigheden aan deze wandeling: ten eerste dat het plaats vind op
een weekdag (waarschijnlijk éénmalig), ten tweede is dat de originele afstanden
niet meer bestaat uit 8, 16 of 32km maar nu een 6 / 10 & 22 is bij gekomen
en de 32 is herlijd naar 29km. Ten derde is men dat men 1 inschrijving moet
betalen die ook als korting dient bij het eventueel kunnen aanschaffen van een
gadget. MAAR vooral dat op de flyers(affiches)staat vermeld 'nieuw parcours'.
Ben benieuwd naar het laatste want het was een keer nodig na steeds die
herhalingen elk jaar. Wat wel is gebleven zijn de rood-witte pijlen die we
moeten volgen, waar was de tijd toen ze het nog ver verf hebben uitgezet, ik
mis het toch die charme. Vertrekken doen we wel op dezelfde manier als vorige
jaren wat wil zeggen dat we door de Noordduinen trekken noch thans op verboden
gebied voor wie een hond mee heeft want zij mogen hier op enkele stukken niet
door. Hopelijk is dit niet gezien geweest door Agentschap Natuur&Bos of ze
moesten oftewel de wandelaars een boete laten betalen of hun parcours
aanpassen. Nadat we de Zuid-Abdijmolen links van ons hebben gezien gaat het
niet meer naar links langs de gemeenteschool maar de andere kant op richting de
luchtmachtbasis om ook aan de andere kant van de baannog een stukje te doen van deze natuurdomein
tot aan de eerste rustpost in de taverne van camping 't Liefoord. We nemen
afscheid van de mensen van de 10km die hier terug keren maar wij verder
wandelen naar de Sint Pieterskerk om via hier de dorpskern te verlaten en langs
de witte takken(door de rijm en rijp die ontstaat als het de vorige nacht even
gevroren heeft)naar het dorpje Wulpen met zijn controle aan de overkant van de
vaart,dat dus bij de aangepaste versie
toch nog op het traject loopt behalve voor de 16km die even voor de Florizoonebrug
links zijn afgeslagen. Ik weet niet dat het slim is maar toch zijn er golfers
die in dit weer een balletje willen slaan. Hopelijk kunnen ze de baan van de
bal wel zien want wij kunnen nu al niet ver kijken. Eens Oostduinkerke binnen
wandelend zijn we nog maar alleen daar we afscheid hebben genomen van al de
andere afstanden. De Oostvoorduinen staan ook nog steeds op het menu en toch
mij zit te bedenken waneer we het "nieuw parcours" zullen tegen komen
want buiten die 3 kilometer van daarnet is alles nog hetzelfde gebleven dan de
vorige jaren.Ik heb bijna 13 kilometer
op mijn GPS staan en we krijgen dan toch de vernieuwing daar we het
Hannecartbos door wandelen die ons brengt naar....... het strand die we bij mij
weten voor het eerst doen sinds deze tocht bestaat. Het is zo mistig dat we het
zeewater nergens kunnen bespeuren we zullen het dan moeten doen met de
schelpjes. Door die mist hebben we bijna de afslag gemist om het strand te
verlaten waar we de dijk opwandelen en de gemeentediensten bezig zijn met de
voorbereidingen van de Sylvestervuren later deze dag. Net als vorig jaar hadden
ze wellicht te veel kerstbomen besteld en hebben ze er een bosje van gemaakt
die 'Bos van commerce' word genoemd met enkele haardvuren en chalets(wigwam).
We keren terug op onze stappen en wandelen terug hetzelfde stukje maar nu door
de Ter Yde duinen die naast het strand loopt. De Ter Yde duinen zijn heel groot
want aan de andere kant van de trambaan ligt er ook nog een stukje en komen we
op het punt niet ver van de ingang van het Hannecartbos. Daar waar hier een
mooi stuk natuurgebied "Plaatsduinen" ligt wandelen we niet doorheen
want we volgen traditioneel deze wandeling terug de combinatie Nieuwe Ydelaan -
Duinparklaan tot Oostduinkerke-dorp met een passage langs de Sint-Niklaaskerk
waar we het natuurreservaat Doornpanne opzoeken naar de rustpost in het bezoekerscentrum.
Daar we vroeger van de andere kant kwamen doen we dus in tegengestelde richting
door de grazers- gebied door, ook voor mensen met honden waar het nochtans
verboden is voor hen wandelen we naar de top van de Hoge Blekker. Afdalend doen
we hem voor de helft want we zoeken de verharde banen weer op richting de
O.L.V.- Ter Duinenkerk samen met de andere afstanden opnieuw om na een passage
door het parkje de laatste rustpost in de cinema- café binnen te stappen voor
de laatste stempel. De wandelaars van de 16&22km gaan de andere kant uit en
zoeken de dijk op terwijl wij de resterende kilometers afleggen en opmerken dat
de bomen steeds meer en meer hun witte charme zien verliezen naar beneden ook in
het laatste klein stukje onverhard. Veel nieuwe stukken zijn er niet bijgekomen
heb ik opgemerkt waar ze willen nog meer natuur kunnen insteken.
De
Keignaerttrippers uit Oostende organiseren al een stukje rond de kerstperiode
hun "Oostende met Kerstlicht". U kan starten tot 19u, maar zodat je
kan genieten van de stad in het donker, maar je met wel binnen zijn voor 21u
meld de club ons. De wandeling bestaat vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit
het KTA vertrekken, die pal naast de tram -en bushalte is gevestigd. We hebben
gekozen om al te lussen te doen, maar dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe
we, nu het nog voldoende daglicht is met lus c. Die brengt ons eerst langs het
Maritiem Instituut Mercator, waarna we via de achterkant ons tempo wordt abrupt
opgehouden word door stil te staan bij de rode lichten. We wandelen langs de grote
huizen die hier gebouwd werden in de Wijk Vogelzang. De kinderen moeten naar
school kunnen, dus het is niet raar dat we scholen tegen komen her en der in de
Westerkwartierwijk tijdens deze lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de
Alfonds Pieterslaan in, met al zijn
winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de
startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The
Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de grote parking om het
paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de oude watertoren met
zijn 2 Kariatiden. Dit zijn
vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of pilasters. Het waren danseressen die afkomstig waren
uit het Griekse dorpje Kuruai. Weeral staan we stil bij die lichten van
daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse Synagoge achter
de St.-Jozefkerk steken we de baan over met recht voor ons het monument van
Leopold. Via het casinogebouw is het tijd om de dijk op te wandelen. We merken
dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad
wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen
richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de
talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark(of t'bosje in de
volksmond). Eerst naast de Koninginnevijver om vervolgens de brug over en te
kiezen voor de Iependreef het bos te verlaten. We wandelen via de steltplaats
van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even
op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu
het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons
zullen brengen naar al het pracht&praal in de binnenstad. Terugwandelend
langs het Vuurkruisenplein voor het gemeentehuismaken we onze opwachting in het Leopoldpark.
Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is maar nu nog
niet donker genoeg is om dit te bezien. Via het Marie Joseplein gaan we
rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is
aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein
verlaten. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk
opwandelen.maar naar de anderen kant
toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein,
waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de
welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen
halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even
een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al
gesloten.Nog een ommetje via de
Sint-Petrus- en Pauluskerk vlakbij de Amandine om nog de resterende laatste
meters wandelen we nog rond de boten/jachten maar zonder de verlichte Mercator het
uitgangbord van de stad die weliswaar in de loods staat voor opknapwerken om
stilletjes een einde te maken aan deze wandeling.
"het is niet voor het parcours maar voor
de afstand!"
We hebben weer een afspraak met
Euraudax wat dus wilt zeggen dat we in groep gaan wandelen aan een wandeltempo
van ongeveer 6km/u. 2 lussen van 25km heeft het team van Euraudax Torhout
samengesteld van om en bij de 25km al doe ik vandaag maar de eerste deel. We
starten vanuit de startzaal Heidelberg het stationsgebouw tegemoet waar het al
meteen duidelijk dat het oppassen is daar het vannacht hier heeft gevroren. We
met name 69 wandelaars, keren het stationscomplex onze rug toe om te wandelen
naar de watertoren. Naast de expresweg wandelend op de Venteweg(hier ook een
Vrouweweg?) zorgt de wegkapiteins dat de auto's even moeten wachten om ons over
te laten steken zoadat we het gehucht Maria Assumpta kunnen doorwandelen. Hier
niet ver vandaan ligt provinciedomein d'Aertrycke met zijn kasteel waar we op
de parking even tot rust komen om oftewel warme wijn of koffie tegemoet krijgen
om even op te warmen. Na een 8tal minuutjes stappen we weer verder om te
wandelen rond het kasteel om daarna met een passage hier door het bos enkele
meters extra afleggen voordat we in het dorpje Wijnendale zijn binnenspringend
in de café op de hoek. We wandelen bovenop de oude spoorweg om die ook over te
wandelen waar we op zoek gaan naar de kasteel van Wijnendale die we rechts
kunnen opwerken. Door het bos heen is het stilletjes tijd om terug te keren
naar Torhout en dit doen we via het gehucht Don Bosco. Netjes achter elkaar op
een buurtwegel bereiken we de Grote Markt met zijn stadhuis die niet ver van
het stationscomplex ligt waar we de tunnel nemen onder de sporen op weg naar de
startzaal.
Zedelgem ligt niet ver van hier en nu
ik toch de trein moet
pakken kan ik daartegen ook de wandeling "Brugge by Night" gaan doen.
Vanuit het KTA verwelkomt wandelclub 'Frisse Stappers' weliswaar al in daglicht
waar de omloop getekend is over 5 / 7 / 10 / 12 & 14Km rond de binnenstad.
We wandelen richting het stationsgebouw, nu nog niet om de trein naar huis te
nemen, maar om erdoor te wandelen om de overbrugging te maken naar de binnenstad.
Maar eerst gaan we er rond via het Minnewaterpark die we even verlaten voor de
splitsing bij de paardenkoets- verzamelplaats. Terug het Minnewaterpark door
wandelen we op de Vesten waar we aan de Gentpoort linksaf het Koningin
Astridpark induiken. Nu is het tijd om een vervolg te brengen aan de Vesten met
name de Kazernevest om daarna rond de jachthaven te wandelen waar we de
rustpost gaan opzoeken. De Sint Maartenskerk passeren we op ons traject waar na
de Vesten nu de beurt is aan de Reien waar we samen de Grote Markt op wandelen
en het nog krioelt van het volk. We laveren tussen al de toeristen door naar De
Burg waar even verder de volgende rustpost is in een schooltje even buiten de
centra. We hebben nog een goede 2 kilometer voor de boeg maar het lijkt dat we
al heel ver aan het stappen zijn zo'n gevoel heb ik dat ik al die Japanners
tegemoet kom op weg opnieuw naar de Grote Markt weliswaar al in het donker. We
pikken een klein stukje winkelstraat mee om het stationsplein te kruisen om het
stationsgebouw door naar de aankomst zich te begeven.
"Het word nog eens tijd om de schoenen
aan te doen!"
35 edities lang al organiseert
wandelclub 'Vier op een rij- Zedelgem' om hun wandeljaar af te sluiten de
Sint-Elooitocht in. Startend doen we vanuit het sportencomplex waar we
kunnen kiezen uit 5 afstanden variërend van 6 tot 30km die ik al blijkend zal
bewandelen. Via de achterkant van de startzaalgaan we allen de oude spoorwegbedding op en nemen voorts afscheid van de
kleinere afstanden die het park Hof ter Lo tegemoet wandelen terwijl wij de
andere kant de rood-witte pijltjes blijven volgen tot in Loppem-dorp waar de medewerkers
al de wandelaars begroeten in de rustpost 'De Strooien Hane' en dit zelf twee
keer voor de wandelaars van de 2 grote afstanden die hier een plaatselijke
lusje gaan doen. We steken de drukke baan over om een passage te maken door het
park met
kasteel van Loppem.
In 1856 geven baron Charles van Caloen en zijn echtgenote
geboren gravin Savina de Gourcy Serainchamps opdracht aan de Engelse architect
Edward Welby Pugin een volledig nieuw kasteel te bouwen. Drie jaar later neemt
Jean Bethune de taak over. Hij verleent aan de toen heersende neogotiek,
christelijke bouwstijl bij uitstek, een Vlaams karakter. Het Kasteel van Loppem
speelde een voorname rol in de politieke geschiedenis van België aan het einde
van de WO I. In de late herfst van 1918 vestigden zich hier het hoofdkwartier
van het Belgisch leger en de zetel van de zogenaamde Regering van Loppem.
Koning Albert I en Koningin Elisabeth verbleven er tijdens die periode. De
laatste effectieve bewoner van het kasteel was baron Jean Van Caloen. Hij
voorzag dat de volgende generaties er niet meer zouden willen in wonen en
stichtte in 1952 de vereniging 'Stichting van Caloen' die eigenaar werd van
kasteel en park.
In 1985 werd het kasteel als monument beschermd. Het park werd vanaf 1974 voor
de symbolische frank verhuurd aan de gemeente, die het onderhoudt en openstelt
voor het publiek.
Eens het kasteeldomein uit passeren we een oude neerhof uit
de 13de eeuw vooraleer we terug belanden in de rustpost om daar de
afstandwandelaars van 18km op te pikken en voet te zetten richting Zedelgem.
Maar eerst wandelen we de tunnel door onder de autosnelweg waar we nu in
Sint-Michiels(Brugge) een bosje gaan doorwandelen, en wat voor een bos? Aan de
ingang van het Tillegembos komen we eerst voorbij het Kruis van de
gefusilleerden die op een kleine
aarden heuvel staat. Het kruis vermeld in twee talen "Op deze plaats gefusilleerd
in dienst van België 10.11.1942". Tevens staan de namen van de
gefusilleerden op het kruis vermeld.
Acht leden
van de inlichtingendienst Brave-Bravery veroordeeld wegens spionage en hulp aan
de vijand werden er in het grootste geheim in de bossen van Tillegem
gefusilleerd op 10 november 1942. De lichamen van de gefusilleerden werden naar
een geheime begraafplaats in Hechtel overgebracht. Bij de opgravingen werd nog
een onbekend negende slachtoffer aangetroffen over wie geen gegevens zijn
bekend, mogelijks gaat het hier over een Duits militair die ook in het
Tillegembos als negende slachtoffer werd gefusilleerd. De bomen waartegen de
slachtoffers in het Tillegembos werden terechtgesteld werden door de bezetter
omgehakt om alle sporen uit te wissen. Na de oorlog kon men slechts bij
benadering nog te plaats van de terechtstellingen aanduiden.
We blijven wandelen op de gevallen herfstbladeren ploeteren
door soms grote plassen om juist voor het kasteel van Tudor links af te slaan
en domein Breisbroek letterlijk rechts laten of we komen met meerdere kilometers
straks weer binnen aan de aankomst. We gaan terug de snelweg onder om de
Diksmuidse Heirweg te blijven volgen terug Zedelgem binnen wandelend op weg
naar de rustpost pal in de wijk. De wandelaars van de 12km vergezellen ons hier
tijdens het plaatselijke lusje waar we via de oude spoorwegbedding naar het
Vloethemveld wandelen, een voormalig militair domein en krijgsgevangenkamp, dat
nu een waar natuurdomein geworden is! Eens het bos uitkijk ik eens naar boven, terwijl we een verzopen
weidestuk opwandelen, maar in één van de wolken zie ik toch een hondje of
hallucineer ik misschien. Na een tweede stop in die rustpost is het nog een
goede 2 kilometer stappen naar het sportcomplex de Groene Meersen.
"Nu maak ik eens tijd om de mensen met
hun fluo- clubuitrusting te bezoeken!"
Het zou een schitterende
herfstdag worden ook al hing er op schaarse plekken hardnekkige mist. Maar toch
wilde ik een keer wandelen bij wandelclub WSV Wetteren waar een paar van mijn
Euraudax- vrienden zijn aangesloten en vandaag een beetje meehelpen met hun
"Voettocht der Tuinbouwstreek". Eens een foto werd getrokken ook door
een collega wandelgazette- reporter kon ik mij inschrijven voor de wandeling
van 29km. Beginnend doen we samen met de kleinste afstand met een plaatselijke
lusje rond de startzaal. We zoeken het jaagpad op naast de Schelde waar we de Sint-Gertrudiskerk die uitsteekt over de stad nog net kunnen zien. Op
voornamelijk balkvormige wegen te gaan is een stukje landbouwgrond als bospad
een onderbreking voor onze voeten terwijl we terug keren naar de startzaal. We
gaan opnieuw op het jaagpad gaan wandelen, nu aan de andere kant, tussen de
Schelde en reservaat voor een geruime tijd. We verlaten die even om de splitsing
mee te pikken om terug de Schelde op te zoeken. Eens het jaagpad
verlaten, ging het de rustige natuur in. Opvallend mooi waren de kleuren van de
groene boomtoppende kleuren in de natuur komen prachtig naar voor. Het infobord
Ten Ede wijst erop dat we in een gehucht van Wetteren gekomen zijn. Hier is
ook de rustpost gevestigd in het Buurthuis. Velen hebben buiten plaats genomen,
binnen zit het al redelijk vol. Lang zal ik hier niet blijven, en begin ik hier
aan de plaatselijke lus door de dorpen Laarne&Heusden. Na de rust aan de
Sint-Annakerk nemen we afscheid van de kleinste afstand om te wandelen zonder
eerst voorrang te verlenen aan een groep ruiters, allen keurig gekleed en een
bruin paard berijdend wat je ook niet elke dag ziet. Voor de 2 grote afstanden
met name 21&29km hebben ze besparing gedaan op onverharde wegels want nu
krijgen we pas er wel zoals te wandelen tussen de boom- en fruitranken. Wanneer
we het bedrijvenpark Braakakker achter ons hebben gelaten gaan we via de
achterkant van de school terug de startzaal binnen om tijd te maken voor mijn
middagmaal om dan een stukje nog te doen naar het station.
"Ik ga nog eens wandelen aan de stadsrand
van onze hoofdstad en het is niet De Gordel!"
Het is een tijdje geleden dat ik nog
bij de Waalse wandelfederatie F.F.B.M.P. ben gaan wandelen maar vandaag pik ik nog een keer een
wandeling mee. Ik verplaats me met het openbaar vervoer naar de gemeente Jette
waar de wandelclub 'Section Marche Police de Jette' voor de 34ste
keer een tocht organiseren lang de rand van onze hoofdstad. Morgen(zondag) kan
je hier ook terecht als je geen zin hebt vandaag, ze zullen je ook met open
handen verwelkomen. Uit de keuze van 7 afstanden staat voor mij met name de
41km de meeste kilometers op het menu. We zijn gestart en wandelen van het
woongedeelte weg en duiken het Dielegembos in direct gevolgd, nadat we de
straat hebben over gestoken, door het Koning Boudewijnpark. Ondertussen zijn we
aan het wandelen in Ganshoren, het dorpje dat verbroederd is met het dorpje
Rusatira(Rwanda). Dit is te merken aan de rustpost in de gemeentelijke
paviljoen 'Les Tarins/De Rivieren' die lijkt op de administratieve en medische
centra in Centraal Afrika. We wandelen over de slagboomloze spooroverweg het
gemeentepark in waar wij met de andere afstanden worden gesplitst. Terwijl de
anderen afdraaien wandelen wij nog verder tot aan het perron van Asse om dan
terug te keren naar die rustpost van daarnet. Hopelijk hebben ze in die gekleurde
appartementsblokken, die we op onze weg tegen komen,hier een lift want als je met je boodschappen
helemaal naar boven moet heb je een goede conditie nodig. Wij wandelen terug
het Koning Boudewijnpark in om de Brusselse Ring onder te wandelen waar we aan
de andere zijde links van ons in de verte de Basiliek van Koekelberg zien. We
verlaten het grondgebied van Zellik en wandelen naar het hoogste punt van het
dorpje Relegem waar de Sint-Jan-de-Doperkerk staat en niet hier ver vandaan in
een plaatselijke taverne de volgende rustpost is. 4 kilometer vanaf hier volgen
we het aangeduide traject naar het dorpje Kobbegem waar de 3 lieftallige
medewerkers ons verwelkomen in hun rustpost. Wij, als grootste afstand trekken
hier rond de Sint Gaugericuskerk twee plaatselijke lusjes. De eerste gaat via
de brouwerij van Mort Subit richting Bollebeek langs vele aardewegen terwijl we
tijdens de andere lus een stukje van het Vlietbronnenwandelpad volgen rond
Asse. Samen met de wandelaars van de 21&28km trotseren van de kasseien maar
toch eerst stil staan om een fotootje van het Atonium te nemen of we liggen met
onze klikken en klakken op de grond en komen we vuil aangesmeerd aan in Hamme.
Even na de Sint-Servaaskerk in Wemmel zijn voorbij gewandeld hebben wij nog een
laatste rustpost te doen vooraleer we de laatste 3,5km aanvatten eerst door het
stadspark met het gemeentehuis om daarna Wemmel te verlaten door de drukste
baan te volgen. We wandelen nog rond 2 vijvers om aan de straat die in volle
werken is op te wandelen om het UZ te passeren die maar enkele meters voor de
startzaal Poelbos ligt waar mensen met een goed hart voor de school een tuintje
aan het verwezenlijken zijn.
"kom,komkom,kom........maar geen duif
maar mijn Arend!"
Vandaag is het de dag voor een nieuwe
mijlpaal in mijn wandelleven. Morgenmiddag behaal ik bij Euraudax mijn 1ste
"Gouden Arend". Om dit te behalen moet men bij de
Euraudax-wandelingen 1900km bijeengestapt hebben en dit door 4tochten te doen
van 25km, 3 van 50km, 2 van 75km, 10 van 100km, 2 van 125km en als dit nog niet
genoeg is ook nog 2 stuks van 150km. Ik had nog één van 150km nodig en dit
weekend staat er zo één op het programma ingericht door Euraudax Hedersem
o.l.v. Geert& Lucia te Velzeke(Zottegem). Naast Belgen, een Nederlander
zijn ook de Fransen paraat want Euraudax heeft ook zijn wandelingen buiten
België. Bij het binnenkomen zaterdagmorgen heeft mijn vogel gezelschap van nog
meerdere d.w.z. dat er nog andere hun "Gouden Arend" zullen behalen.
Om 11u starten we in tezamen, jazeker bij Euraudax is het wandelen ingroep aan een wandeltempo van 6km/u, aan de
onderneming om en bij de 30u maar als je mijn verplaatsing bijtelt zal het dus
bijna 36u wakker blijven zijn, gelukkig heb ik voor maandag verlof gevraagd. We
pikken in de herfst natuurlijk een stukje bos mee waar een wachtbekken de
natuur herstelde ten volle van de zware verminking zodat wandelaars hier kunnen
passeren. Via het voetbalveld van RC Strijpen zoeken we het centrum van
Zottegem op via de achterkant van het Egmontkasteel om snel het centra te
verlaten daar we straks nog in gaan. We wandelen via een smal paadje naar de 1ste
wagenrust(afkorting WR), of voor de niet kenners 'bevoorradingspunt' even voor
de kerk van Hillegem. Na een zevental minuutjes trekken we op gang enblijven we achter de baankapitein Geert
wandelen het hoekje om door een stukje van de Cotthemwandelroute te volgen de
jagers tegemoet want voor hen is het seizoen vandaag begonnen. Eens dat we 'De
Hautemsche Steen',een trio van natuur, cultuur & architectuur, zien gaat
het rechts het Cotthembos in en even de voeten moeten opheffen of we liggen met
onze klikken en klakken op de omgewaaide boom. Aan het einde van het bos vinden
we een Mariagrot maar geen tijd om een Weesgegroetje te doen want één van de
deelnemers vandaag die straks zijn 16de "Arend" krijgt
trakteert ons op een drankje. We wandelen verder door Oombergen om de drukke
baan over te steken, gelukkig kan dit veilig gebeuren door de seingevers om de
kasteeldreef op te wandelen naar het kasteel van Baron Baudouin della Faille
d'Huysse te Leeuwergem waar we tijd maken om een groepsfoto te maken. Dokkerend
over de kasseien van de Lippenhovestraat zoeken we de startzaal op om ons
belegd broodje te laten smaken. Alléz, nu nog 5x van deze 25km- lussen wacht er
ons nog. Even na de klok van 16u vergeten we onze fluohesje mee te doen want
als we straks terug in de startzaal zijn zal het al donker zijn. We wandelen
naar de kerk van Velzeke richting het oude klooster om in hun tuin enkele beeldhouwwerken van die
vroegere paters te bewonderen. Als we kerk van Oudenhove hebben gehad voor de
WR gaan we juist niet naar de top van de klim 'Vlamme' maar gaat het naar
rechts tussen de bomen over de waterlopen. We dalen de Berendries af naar het
dorpje Michelbeke om de oude spoorweg Ronse-Zottegem op te wandelen die nu een
verharde fietspad is geworden. Aan het einde van het spoor worden we weer
getrakteerd door een deelneemster(Christa) nu die haar 1ste
"Gouden Arend" zal behalen al heeft ze aan 50km straks genoeg.
Terwijl de volle maan boven ons in Boembeke aan de horizon schijnt wandelen we
door het golvend landschap van Strijpen om op zoek te gaan naar de startzaal om
ons avondmaal te laten smaken. Voor het toetje moeten we nog het allemaal nog
laten verteren en wandelen we eerst een plaatselijk lusje waar we de
Paddestraat opwandelen gelukkig gespaard van lekke banden om te wandelen naar
Munkzwalm en terug naar de zaal waar de eclairs op tafel al staan. Nu gaat we
citytrippen in Zottegem met het beeld van Egmont die we passeren vooraleer de
spoorweg over te wandelen en de kleine wegeltjes te kriskrassen naar de WR bij
de kerk van Godveerdegem. Als we achter ons kijken zien we een lange sliert van
zaklampjes wat het toch aangenamer doet lijken in het donker richting de zaal
om te genieten van de soep. 73.6km hebben we al achter de rug, bijna aan de
helft dus maar moe dat zijn we nog belange niet. We beginnen aan onze vierde
lus waarin in deze lus aan de wagenrust worden getrakteerd op een hotdog. Op de
Lange Munte(bij menig wielerkenner wel bekend) zijn het gelukkig klinkers die
we moeten trotseren om te wandelen naar Oosterzele gevolgd door Balegem met
zijn Klepmolen. Lichtjes bergop waar de volle maan ons alle licht geeft gaat
het naar de startzaal voor het ontbijt. 4 deelnemers krijgen hun Arend
toegereikt met de nodige felicitaties van iedereen al hebben sommige al een
oogje dicht gedaan. Om even na 7uur zondagmorgen nemen we afscheid van de
wandelaars die vandaag hebben gekozen om maar 100km te doen en beginnen we aan
het vervolg aan deze tocht want het zit er nog niet op. We verlaten Velzeke via
de industriezone om contact te houden met de spoorweg waar spinnenwebben in
overvloed in mijn gezicht belanden daar ik als eerste wandel op de kleine
paadjes. Aan het station van Hillegem waar de WR plaats vind is de zon aan de
horizon verschenen en wandelen we naar Herzele, de thuisstad van organisatrice
Lucia, waar voor de burchtruïne even tijd maken om hier ook een groepsfoto te
maken. Eens het stadhuis gepasseerd met zijn regenboogvlag kiezen we weer terug
voor onverharde paden naar Leeuwergem dreef waar we een peertje ons laten
smaken. We volgen het juiste traject naar Zottegem met een passage door het
domein Breivelde met zijn kasteel. We dalen de trap af van de voetgangerstunnel
onder het station om het centragedeelte terug op te zoeken langs het beeld vanEgmond aan den Hoef - Lamoraal
van Egmond. Ik weet niet of er sommigen al last van hebben maar als we door het
straatje 'Blarenhoek' wandelen is de startzaal nabij en maken we tijd voor onze
middagmaal van zondag met name soep met daarna koolstoemp met worst. Courage,
we zijn begonnen aan de laatste lus en eerlijk gezegd van vermoeidheid voel ik
nog niks, wie weet straks na de tocht tijdens mijn verplaatsing. Met zijn 53
zijn we begonnen waar we terug een klein stukje Paddestraat mee pikken
onderbroken door een passage door een reservaat. We bewandelen soms springend over
de grote(modder-)plassen het paadje naast de Zwalmbeek en krijgen weliswaar
gezelschap van andere wandelaars, Wie zijn ze??Het zijn de wandelaars die
hebben gekozen om de wandeling te doen die vandaag word ingericht door de
Scheldestappers uit Zingem startent vanuit Munkzwalm. Na de wagenrust(tevens de
laatste)zoeken opnieuw de Zwalmbeek op naast de Ijzerkotmolen en nemen afscheid
van de andere wandelaars naar het dorpje Munkzwalm niet voor die wandeling maar
een café op te pikken om een rust in te lassen die voor de meesten gelukkig wat
langer mag duren om te weten te komen wie wereldkampioen is geworden daar in
het verre Qatar. Eens geweten dat het Sagan is geworden vertrekken we voor de
laatste 10km waar we de weides inwandelen op zoek naar de juiste kerk van
Velzeke. Door het Hondebos nog even waar houten palletjes werd gelegd door de
organisatoren zodat we niet met vuile schoenen via de achterkant de startzaal
bereiken en 2x proficiat wensen aan alle mensen die de tocht hebben volbracht
een ook aan de 2 wandelaars die een schelp hebben behaald(1000km behaald over
tochten van 25 en/of 50km- tochten)maar ook aan de andere 10 wandelaars die
naast mij ook een vogel mee naar huis mogen nemen. Wie deze 150km heeft gemist
krijgt volgend jaar zeker weer een kans.
"Te vroeg starten en/of te laat
aankomen?, dat is van toepassing vandaag!"
6.45u starten in een stad waar de
omgeving prachtig is als je van heuvels houd, dat is Ronse. Pech heb ik want zo vroeg op deze
zaterdag komt er geen trein aan daar bovenop als ik zou kiezen voor 50km dan
kan ik ook niet naar huis pendelen wanneer er om 21.30u gearriveerd word. Geen
75 of 50km maar dan is er wel nog de lus van 25km die uitgestippeld is door
Dirk op deze mooie zomerdag. Het is kwart voor twaalf als we starten vanuit
café 'Locale Unique' op de Grote Markt die vandaag toepasselijk om een weg te
zoeken om uit het dorpskern te wandelen en dit doen we via het shopping center
aan de stadsgrens. We wandelen naar het dorpje Klype via stofferige onverharde
paadjes al is het momenteel tussen de netels wandelen op een paadje dat een
beetje aan het afbreken is. Het straatnaambordje met Scherpenberg erop wilt dan
zeggen dat we begonnen zijn zeker aan een bergske die hier het landschap
bepaald. Netjes op een rij op ieder zijn eigen tempo wandelen we de Hotondebos
naar boven toe waar aan de witte molen een cafeetje is om een verfrissend
drankje te bestellen. Na 25 minuten is het weer tij om op gang te trekken en
breiden opnieuw een stukje van dit bos hier uit om zo veel mogelijk schaduw op
te zoeken. Terwijl een beeldende grootmoeder naar ons toekijkt wandelen we door
Zulzeke waar een beklimming word beloond met de wagenrust. Waar voor stilaan
sommigen de hitte een rol begint te spelen is concentratie toch belangrijk om
te kijken naar de uitstekende stenen tijdens het afdalen van de Pironpad te
Nukerke. Nu dalen we af en zien we de huizenbouw van Ronse onder ons en krijgen
we weliswaar een stukje modder te verwerken. Eens Ronse weer binnengestapt
passeren we de St.-Hermeskerk waar rechts(voor het Albertpark) het standbeeld "de
Belleman" staat gemaakt in Balegemse
steen. Hij verwijst naar de Fiertelommegang waar elk jaar op
Drievuldigheidszondag (zondag na Pinksteren) het reliekschrijn van Sint-Hermes
in een grote cirkel om de stad word gedragen. Daarnaast vind men het gedenkmonument
ter ere van de slachtoffers van 1914-1918. Omwille van de voorstelling, een
naakte soldaat met vaandel, wordt dit monument in de volksmond een beetje
oneerbiedig "den bluuten pompier" genoemd. Onder de kroon bovenaan
prijken de wapenschilden van land, provincie, stad en oorlogsstrijders. Nog
eventjes verder wandelen en belanden weer op de Grote Markt waar de
marktkraampjes zijn ingeruild door auto's die aan de mensen worden verkocht pal
voor onze startzaal.
"Al is de verleiding groot, een beetje
minder heb ik nodig!"
Een 75km vinden die je nodig heeft
voor je Gouden Arend is niet vanzelfsprekend voor me. Daar ik rekening moet
houden met het openbaar vervoer is het startuur aanpassen of iets zoeken niet
veraf. Gelukkig is er ene in Torhout waar er een 100 kilometertocht vandaag
plaats vind, niet dat ik deze afstand doe daar ik er de vereiste tien al
bereikt hebben. Om 14h
zaterdagmiddag starten we met 51 medewandelaars, niet allemaal voor de 100km
vanaf café Heidelberg het station tegemoet en het dorp al snel verlaten om te
wandelen naar het Groenhovebos wat we vorig jaar niet hebben gedaan daar het
bos gesperd was met omgevallen bomen wegens de nazomerstorm. Nadat we de 1ste
WR achter de rug hebben wandelen we op het traject die het slot was van 'Door
Vlaamse Velden' maar in omgekeerde volgorde. Via het Moereveld passeren we het
Bakvoordekapel en volgen een stukje van het Maerkeveld- wandelroute naar het
gehucht Don Bosco waar op het Don Boscoplein een volgend WR plaats vind net
voor de kerk. Het centrum van Torhout is rechts gelegen maar we wandelen nog
even door t' Hoge om de oude spoorweg over te wandelen om stilletjes aan weer
naar de startzaal gaan om onze belegde broodjes te benuttigen. Even voor de
klok van 19u terug naar het stationscomplex om het dorps gedeelte in te ruilen
voor het hoevegedeelte met onderweg ook kapelletjes waar na de brug over de
autosnelweg weer gerust word met een halve gehaktbal + een drankje. Waar aan de
ene kant van de brug waar we heen kwamen Lichtervelde is, is het aan de andere
kant Wingene-Zwevezele waar de koeien en/of paarden naast ons samen huppelen
het donker in tot aan de Landsman kunnen kiezen voor de WR of het cafeetje
binnen gaan bewakend door de 3 honden. Als we kijken naar het TV- scherm zien
we niet dat alleen onze benen op en neer moeten maar het kan ook de boezem
zijn. Op macadamwegen wandelen we door Ruddervoorde de autosnelweg weer over om
net als in het begin de Ruddervoordewegel weer te volgen door het harde
gedeelte van de groenhovebos naar de startzaal waar de carbonara met gebakken
patatjes ons laten smaken. Voor de meesten zijn we al halfweg maar voor mij
begint hier de laatste lus van deze wandeltocht.We stappen richting het sportcomplex De Mast
om ook door de industriezone te wandelen waar we vooral naast maïsvelden
wandelen tot aan de WR aan de kerk van Veldegem. Niet ver hier vandaan ligt het dorpje
Aartrijke dus blijven in het donker betonwegen bewandelen waar we weinig
assistentie krijgen van de straatverlichting tot t.h.v. Firma Moebeke nog even
de wagenrust mee te pikken. Nu gaat het naar het gehucht Driekoningen waarmee
de laatste kilometers zijn begonnen richting de startzaal. Nu wacht mij nog
ruim 2 uur voordat de eerste trein vertrekt naar huis dus nog eventjes een hazenslaapje
maken in het station zo gaat de uren sneller lopen.
"Deze is nog niet voldaan of ik ben al
bezig met de volgende!"
Grote afstanden heb ik nog nodig maar
ik kan ook gerust beginnen aan de volgende exemplaar dus waarom deze wandeling
niet meepikken. Jeroen
& Etienne organiseren hun 3de tocht al dit jaar op de
Euraudaxkalender 2016 en dit vanuit de Gemeentehallen te Merelbeke. De
wandeltocht maakt deel uit van de benefietdag van vzw Hachiko die honden opleid
voor mensen met een lichamelijke beperking. Om 10u zijn we met 37 wandelaars
gestart voor de groepswandeling van 25km aan een wandeltempo om en bij de
6km/uur en dit rond de oevers van de Schelde. De Potaardeberg noemen ze het
maar voor ons is dit geen echte daar we snel overwinnen langs een weide waar de
Canadeze ganzen heel veel lawaai maken die nog van ver zijn te horen als we het
Sint-Elooiskapel voorbij wandelen en voor het eerst kennis maken met de
Merelbeekse Scheldemeersen door middel van kleine voetpaden. Aan de Sint-Martinuskerk
te Schelderode gaan we rechts en merken de Belgische driekleur her en der op,
waarom??? Wel, onze bronzen medaillewinnares Jolien D'Hoore woont hier namelijk
en haar buren zijn daar trots op en laten het dus zo merken. We wandelen door
het Luisdonkbos vooraleer we halt houden voor het middagmaal in café 't
Bakkershof waar men ook kan overnachten in één van de oude stallen. Na een
halfuur trekken we ons weer op gang en wandelen richting de Prinsenmolen die
volop gerestaureerd word om terug een bosstrook mee te pikken tot aan de
wagenrust, kenmerkend aan de Euraudax- wandelingen. Nadat iedereen is
bijgetankt en de groepsfoto is genomen van alle deelnemers wandelen we naar het
dorpje Bottelaere waar we de parochie- en bedevaartkerk Sint-Anna Bottelaere
langs passeren. Langs maïsvelden waar men nog geen popcorn van kan maken is er
nog tijd om door het Gentbos te wandelen vooraleer terug te belanden in de
Gemeentehallen en Polleke mogen feliciteren daar hij zijn 4de Gouden
Schelp heeft behaald
De Grote Markt van Ieper zijn we
beland vandaag, d.w.z. dat we weer toe zijn aan de laatste wandeldag van editie
2016. We starten langs de fonteintjes om via allerlei smalle straatjes uit te
komen in het park. Hier nemen we al direct afscheid van de wandelaars op de
kleinste afstand. Wij steken de drukke baan over om de vaart Komen-Ieper op te
zoeken en nemen we afscheid van de groene pijltjes al duurt het niet lang dat
ook de rode pijltjes niet meer(voorlopig)zullen zien dat deze in het Tortelbos
hun eigen weg zoeken. Wij wandelen de kortste weg naar Dikkebusvijver die we
een stukje blijven volgen om te komen in meer open terrein. We passeren
verschillende Duitse kerkhoven, vooraleer we het centrum van Voormezele bereiken.
We hebben al meer dan 10 kilometer opzitten komen we aan een rondpunt waar we
een gedenksteen naast een kanon voor de mijnenslag Sint-Elooi zien. Voor ons
krijgen we het bos te zien van Provinciaal domein Palingbeek die we veroveren
in samenwerking met de stappers van de 24km. Nadat we het bordje van de 20km
hebben gepasseerd wandelen we aan de andere kant van de straat om een vervolg
te brengen door de Palingbeek met name De Vlierlingen waar we de imposante
mijnkrater Caterpillar tegen komen. Dit stukje heb ik ook al gedaan 2 weken
terug tijdens een wandeltocht van wandelclub 'Nooit Moe Boezinge' maar dan met
minder volk. Met zijn allen gaan we over de nieuwe spoorwegbrug en wandelen
door de site Hill 60. Vlug nog de sampling meepikken en indien nodig flesjes
bijvullen met water om bij de voetbalvrienden van Hollebeke even kort afscheid
te nemen van de 16km daar zij niet met ons(en de 24)door het Groeneburgbos
wandelen. Naast de Hill60 ligt een paar kilometers verder Hill 62, deze die
minder groot is maar ook veel slachtoffers heeft geleden. We passeren het
Sanctury Wood Cemetery en duiken links het smal paadje in die ons stilletjes
aan zal brengen dalend naar Zillebeke. Bijna jaarlijks staat ook een passage
rond de Zillebekevijver op het menu daar waar het tempo in een ruk daalt en
zigzaggen word. De stappers van de kleinste afstand kregen vandaag geen
bustransport daar zij ons toevoegen aan de tavernehuis aan de vijver en
iedereen nog de laatste meters afleggen naast het sportterrein op weg naar wijk
Torrepoort om een einde te maken aan deze editie. De slotceremonie laat ik al
vele jaren aan mij voorbij gaan daar het anders ruim 3u wachten is en ik nu
rapper thuis zal zijn.
De niet geoefende wandelaars zullen
puffen vandaag en die niet door de zomerse hitte maar ook door het parcours dat
op het menu staat. Omdat zowel de Grote Markt als het Oudstrijdersplein dit
jaar niet vrij zijn starten we vanop een volledig nieuwe locatie met name het
stationsplein. Vandaag heb ik besloten op het gemakske(bejaardentempo)de tocht
af te werken en vergeet zeker niet alleen te drinken maar ook te eten onderweg
want je hebt eenmaal benzine nodig. De dag van Poperinge is al vele jaren de
topdag van de editie vooral dankzij zijn parcours met dit jaar na enkele jaren
terug opnieuw naar het Heuvelland. We wandelen naar de buitenring van Poperinge
om aan de andere zijde het eerste maar zeker niet de laatste onverharde strook
te bewandelen waar aan het uiteinde het bordje '5km' is gepland. De heuvels
prijken voor ons uit en daar moeten we naar toe maar stilletjes aan. We nemen
eerst afscheid van de kleinste afstanden die naar Reningelst trekken en zoeken
wij meerdere veldwegeltjes tot we uitkomen aan het voetbalveld van Westouter.
Vanaf we de dorpskern van dit dorpje verlaten begint het klimwerk beginnend met
de Rode berg door het bos naar de oude site van Kosmos. Eens de trappen gedaan
van het openbaar theaterplein splitsen ook onze wegen met de 24km. Nog eventjes
nog meer naar boven tot de Lijstermolen die in restauratie is op de top van de
Baneberg. We zoeken het volgende natuurreservaat op namelijk de Douvevallei en
het Eeuwenhout om tot aan de landgrens te wandelen maar het gaat richting
Dranouter. Met het gratis aangeboden frisdrankje in de rugzak maken we stilaan
op voor de verovering van de Kemmelberg maar daarvoor ligt aan deze kant de
Monteberg en deze beklimmen we via de knooppunten in de natuur deze ons doet
brengen naar het Franse massagraf (Ossuaire français) aan de voet van de
Kemmelberg waar 5294 soldaten hun laatste rustpost hebben. De meesten
sneuvelden tijdens de slag om de Kemmelberg in april 1918. Het steilste stuk en
op de kasseien trekken we ons op gang om naar "Den Engel" van het
"Monument aux soldats français" toe te wandelen. Nog even op de top
blijvend dalen we deze af in het bos en gaan op zoek naar de wandelaars van de
24km die samen met ons de laatste hindernis met name de Scherpenberg beklimmen
al is deze snel gedaan voor we het weten. Vanaf nu gaat alles in dalende lijn
langzaam naar het gehucht Ouderdom waar we het gezelschap krijgen van de 16km.
Samen gaan we nu naar de finish die we bereiken via de fabriekszone en enkele
wijken tot weer aan het stationsplein.
Het is al een paar jaar dat de
wandeldag van Diksmuide gepland staat op de 2de dag, waarom?weet ik
nog altijd niet maar hoe eerder traditioneel de saaiste dag achter de rug is
hoe beter. Nu start ik een paar minuutjes eerder dan de grote meute daar de
eerste hectometers van deze traject niet moet aanschuiven in de file. Nadat ik
mijn waterflesje en plannetje heb genomen ben ik gestart via de vismarkt en de
grote dijk naar de grote baan om deze over te steken en te wandelen op de
Handzamedijk al is het maar voor een klein stukje. We nemen afscheid van de
16km even voor het bordje van de 5km en krijgen we een exact kopie van gisteren
toen we ook na een 6tal kilometers moeten wachten op het eerste stukje
onverhard maar gelukkig is het nu langer. We wandelen door het praatbos dat
achter het Soldatenfriedhof van Vladslo ligt waar ik even deze rap bezoek om
het 'treurend echtpaar' te fotograferen voor de graafstenen op het grasveld. We
brengen nog een stukje vervolg aan het praatbos en het is hier dat we afscheid nemen
van de 8km die net zoals gisteren met de bus terug gebracht zullen worden. Een
flesje limonade meepikkend wandelen we het bordje van "10km" voor de
ingang van Koekelarebos voorbij en nemen ook afscheid van de 24km en wandelen
naar Koekelare met onder meer de oude Brouwerijsite. We wandelen door het
kasteelpark om onze kaart te laten scannen aan de sporthal om de terugtocht aan
te vatten naar Diksmuide. We zoeken rustige maïsvelden/baantjes op naar het
dorpje Bovekerke waar we pas buiten het dorpsgedeelte naast het bordje van de
"20km" ook terug de wandelaars van de 24km bijvoegen op de kasseistrook
van de Bovekerkestraat. Het dorpje Vladslo laten we rechts liggen en zoeken
onze weg naar de Bethoosterse broeken, een stukje van de IJzervlakte. We komen hier
nog een paar pijltjes tegen die we vorige vrijdagnacht moesten volgen tijdens 'Door Vlaamse Velden' toen we hier ook
waren en deze nog niet zijn verwijderd blijkbaar. We pikken de wandelaars van
de 16km op tijdens deze onverharde passage via de brede veldweg naar de
spoorlijn. Dit jaar geen passage onverhard naast de Yzer, maar drukke baan
volgend voor een lang stukje waar we voor het eerst vandaag de Yzertoren voor
ons zien staan. We doorkruisen de wijken achter het voetbalveld om Diksmuide
weer in te stappen langs de Wouwenweg op zoek naar de Grote Markt. Het is
sporadisch dat het parcours van de wandeling te Diksmuide mooier is dan de 1ste
dag maar dit jaar was het van dat en d.w.z. hoe teleurstellend de 1ste
dag was dus. Gelukkig staat morgen de topdag van Poperinge op het menu.
"De wandelmeerdaagse die al enkele jaren
telkens aangeduid staat in mijn agenda !"
Aan het eind van Augustus is het voor
mij congé vragen om deel te nemen aan de "4 Daagse v/d Yzer" en dit
sinds mijn jeugdjaar 8 telkens elk jaar deelgenomen op de editie van 2014 na.
Inschrijven moet ik niet meer doen daar ik het eerder heb gedaan via het
internet en mijn kaart al heb opgestuurd gekregen. Sinds vorig jaar slaap ik op
de eerst dag uit daar de komende dagen vroeg opstaan zal zijn. Bovendien als ik
rond 10.30u start op het Sint-Niklaasplein is de grote meute al op weg en kan
zo mijn (rustige!!!)tempo vandaag niet onderbreken door de tragere wandelaars
die ik dan moet voorbijsteken. We verlaten de dorpskern van Oostduinkerke om te
wandelen naast het golfterrein richting de Conterdijk waar we het kanaal
Nieuwpoort-Duinkerke blijven volgen richting de Pelikaanbrug te NIeuwpoort.
Nadat we het Jules Destrooper koekje hebben aangenomen wandelen we even met de
wandelaars van de 24km rond de koolhofput gevolgd door de Frontzate naar
Ramskapelle waar we een ommetje maken om kilometers te hebben om dan weer op
het dorpsplein te belanden. Aan de ingang van de Frontzate opnieuw nemen we
frisdrankje aan en nemen afscheid van de 24km, die weer via de Frontzate naar
Sint-Joris wandelen. Wij zijn begonnen aan de saaiste gedeelte, en dit voor
heel lang gedurende de komende kilometers, grote stukken rechtdoor wandelen in
de openvlakte op macadamwegen waar rond om ons niets te zien is. Aan de
Schoorbakkebrug wandelen we nu aan de andere kant van de Yzer en dit tot aan
het sluizencomplex Ganzepoort om ook onderweg terug de wandelaars van de andere
afstanden weer op te pikken. Aan het Albert-I Monument is de wandeling voor de
8km gedaan en worden zij per bus naar de aankomst gebracht. Wij wandelen via
het schooltje naar de Grote Markt waar ook de reus Jan Turpijn staat om hier
ook een extra ommetje te maken, voor de kilometers weet je. Een passage langs
het gemeentelijk zwembad hoort er ook bij zoadat we nadat we het fruitsapje bij
het sportpark hebben meegepikt terug een lang stuk wandelen richting de
watertoren die een beetje voor het domein Sunparks staat waarop de parking de Orde
van de Paardevissers staan om de wandelaars een kommetje garnalensoep te geven.
We wandelen tussen de bungalows en naast de vijver om nog afscheid te nemen van
de andere wandelaars. De 16&24km gaan via de Oostvoorduinen richting
aankomst, wij daartegen krijgen nu pas het mooiste stukje van het parcours en
daar hebben we HEEL LANG moeten wachten. Nadat we door het Hannecartbos zijn
doorgewandeld wandelen we door het mulle zand van de Plaatsduinen tot aan de
aankomst traditioneel op het pleintje van het visserijmuseum. Zeer
teleurgesteld was het parcours voor deze 1ste wandeldag daar we geen
dijk en/of strand hebben gezien en moesten wachten op de laatste kilometer om
eindelijk zand te zien, onbegrijpelijk!!!!
