De niet geoefende wandelaars zullen
puffen vandaag en die niet door de zomerse hitte maar ook door het parcours dat
op het menu staat. Omdat zowel de Grote Markt als het Oudstrijdersplein dit
jaar niet vrij zijn starten we vanop een volledig nieuwe locatie met name het
stationsplein. Vandaag heb ik besloten op het gemakske(bejaardentempo)de tocht
af te werken en vergeet zeker niet alleen te drinken maar ook te eten onderweg
want je hebt eenmaal benzine nodig. De dag van Poperinge is al vele jaren de
topdag van de editie vooral dankzij zijn parcours met dit jaar na enkele jaren
terug opnieuw naar het Heuvelland. We wandelen naar de buitenring van Poperinge
om aan de andere zijde het eerste maar zeker niet de laatste onverharde strook
te bewandelen waar aan het uiteinde het bordje '5km' is gepland. De heuvels
prijken voor ons uit en daar moeten we naar toe maar stilletjes aan. We nemen
eerst afscheid van de kleinste afstanden die naar Reningelst trekken en zoeken
wij meerdere veldwegeltjes tot we uitkomen aan het voetbalveld van Westouter.
Vanaf we de dorpskern van dit dorpje verlaten begint het klimwerk beginnend met
de Rode berg door het bos naar de oude site van Kosmos. Eens de trappen gedaan
van het openbaar theaterplein splitsen ook onze wegen met de 24km. Nog eventjes
nog meer naar boven tot de Lijstermolen die in restauratie is op de top van de
Baneberg. We zoeken het volgende natuurreservaat op namelijk de Douvevallei en
het Eeuwenhout om tot aan de landgrens te wandelen maar het gaat richting
Dranouter. Met het gratis aangeboden frisdrankje in de rugzak maken we stilaan
op voor de verovering van de Kemmelberg maar daarvoor ligt aan deze kant de
Monteberg en deze beklimmen we via de knooppunten in de natuur deze ons doet
brengen naar het Franse massagraf (Ossuaire français) aan de voet van de
Kemmelberg waar 5294 soldaten hun laatste rustpost hebben. De meesten
sneuvelden tijdens de slag om de Kemmelberg in april 1918. Het steilste stuk en
op de kasseien trekken we ons op gang om naar "Den Engel" van het
"Monument aux soldats français" toe te wandelen. Nog even op de top
blijvend dalen we deze af in het bos en gaan op zoek naar de wandelaars van de
24km die samen met ons de laatste hindernis met name de Scherpenberg beklimmen
al is deze snel gedaan voor we het weten. Vanaf nu gaat alles in dalende lijn
langzaam naar het gehucht Ouderdom waar we het gezelschap krijgen van de 16km.
Samen gaan we nu naar de finish die we bereiken via de fabriekszone en enkele
wijken tot weer aan het stationsplein.
Het is al een paar jaar dat de
wandeldag van Diksmuide gepland staat op de 2de dag, waarom?weet ik
nog altijd niet maar hoe eerder traditioneel de saaiste dag achter de rug is
hoe beter. Nu start ik een paar minuutjes eerder dan de grote meute daar de
eerste hectometers van deze traject niet moet aanschuiven in de file. Nadat ik
mijn waterflesje en plannetje heb genomen ben ik gestart via de vismarkt en de
grote dijk naar de grote baan om deze over te steken en te wandelen op de
Handzamedijk al is het maar voor een klein stukje. We nemen afscheid van de
16km even voor het bordje van de 5km en krijgen we een exact kopie van gisteren
toen we ook na een 6tal kilometers moeten wachten op het eerste stukje
onverhard maar gelukkig is het nu langer. We wandelen door het praatbos dat
achter het Soldatenfriedhof van Vladslo ligt waar ik even deze rap bezoek om
het 'treurend echtpaar' te fotograferen voor de graafstenen op het grasveld. We
brengen nog een stukje vervolg aan het praatbos en het is hier dat we afscheid nemen
van de 8km die net zoals gisteren met de bus terug gebracht zullen worden. Een
flesje limonade meepikkend wandelen we het bordje van "10km" voor de
ingang van Koekelarebos voorbij en nemen ook afscheid van de 24km en wandelen
naar Koekelare met onder meer de oude Brouwerijsite. We wandelen door het
kasteelpark om onze kaart te laten scannen aan de sporthal om de terugtocht aan
te vatten naar Diksmuide. We zoeken rustige maïsvelden/baantjes op naar het
dorpje Bovekerke waar we pas buiten het dorpsgedeelte naast het bordje van de
"20km" ook terug de wandelaars van de 24km bijvoegen op de kasseistrook
van de Bovekerkestraat. Het dorpje Vladslo laten we rechts liggen en zoeken
onze weg naar de Bethoosterse broeken, een stukje van de IJzervlakte. We komen hier
nog een paar pijltjes tegen die we vorige vrijdagnacht moesten volgen tijdens 'Door Vlaamse Velden' toen we hier ook
waren en deze nog niet zijn verwijderd blijkbaar. We pikken de wandelaars van
de 16km op tijdens deze onverharde passage via de brede veldweg naar de
spoorlijn. Dit jaar geen passage onverhard naast de Yzer, maar drukke baan
volgend voor een lang stukje waar we voor het eerst vandaag de Yzertoren voor
ons zien staan. We doorkruisen de wijken achter het voetbalveld om Diksmuide
weer in te stappen langs de Wouwenweg op zoek naar de Grote Markt. Het is
sporadisch dat het parcours van de wandeling te Diksmuide mooier is dan de 1ste
dag maar dit jaar was het van dat en d.w.z. hoe teleurstellend de 1ste
dag was dus. Gelukkig staat morgen de topdag van Poperinge op het menu.
"De wandelmeerdaagse die al enkele jaren
telkens aangeduid staat in mijn agenda !"
Aan het eind van Augustus is het voor
mij congé vragen om deel te nemen aan de "4 Daagse v/d Yzer" en dit
sinds mijn jeugdjaar 8 telkens elk jaar deelgenomen op de editie van 2014 na.
Inschrijven moet ik niet meer doen daar ik het eerder heb gedaan via het
internet en mijn kaart al heb opgestuurd gekregen. Sinds vorig jaar slaap ik op
de eerst dag uit daar de komende dagen vroeg opstaan zal zijn. Bovendien als ik
rond 10.30u start op het Sint-Niklaasplein is de grote meute al op weg en kan
zo mijn (rustige!!!)tempo vandaag niet onderbreken door de tragere wandelaars
die ik dan moet voorbijsteken. We verlaten de dorpskern van Oostduinkerke om te
wandelen naast het golfterrein richting de Conterdijk waar we het kanaal
Nieuwpoort-Duinkerke blijven volgen richting de Pelikaanbrug te NIeuwpoort.
Nadat we het Jules Destrooper koekje hebben aangenomen wandelen we even met de
wandelaars van de 24km rond de koolhofput gevolgd door de Frontzate naar
Ramskapelle waar we een ommetje maken om kilometers te hebben om dan weer op
het dorpsplein te belanden. Aan de ingang van de Frontzate opnieuw nemen we
frisdrankje aan en nemen afscheid van de 24km, die weer via de Frontzate naar
Sint-Joris wandelen. Wij zijn begonnen aan de saaiste gedeelte, en dit voor
heel lang gedurende de komende kilometers, grote stukken rechtdoor wandelen in
de openvlakte op macadamwegen waar rond om ons niets te zien is. Aan de
Schoorbakkebrug wandelen we nu aan de andere kant van de Yzer en dit tot aan
het sluizencomplex Ganzepoort om ook onderweg terug de wandelaars van de andere
afstanden weer op te pikken. Aan het Albert-I Monument is de wandeling voor de
8km gedaan en worden zij per bus naar de aankomst gebracht. Wij wandelen via
het schooltje naar de Grote Markt waar ook de reus Jan Turpijn staat om hier
ook een extra ommetje te maken, voor de kilometers weet je. Een passage langs
het gemeentelijk zwembad hoort er ook bij zoadat we nadat we het fruitsapje bij
het sportpark hebben meegepikt terug een lang stuk wandelen richting de
watertoren die een beetje voor het domein Sunparks staat waarop de parking de Orde
van de Paardevissers staan om de wandelaars een kommetje garnalensoep te geven.
We wandelen tussen de bungalows en naast de vijver om nog afscheid te nemen van
de andere wandelaars. De 16&24km gaan via de Oostvoorduinen richting
aankomst, wij daartegen krijgen nu pas het mooiste stukje van het parcours en
daar hebben we HEEL LANG moeten wachten. Nadat we door het Hannecartbos zijn
doorgewandeld wandelen we door het mulle zand van de Plaatsduinen tot aan de
aankomst traditioneel op het pleintje van het visserijmuseum. Zeer
teleurgesteld was het parcours voor deze 1ste wandeldag daar we geen
dijk en/of strand hebben gezien en moesten wachten op de laatste kilometer om
eindelijk zand te zien, onbegrijpelijk!!!!
"De enige lange tocht waar we de
slachtoffers gedeeltelijk herdenken!"
Om de 2 jaar wil men in Torhout de
gruwel van de Wereldoorlog herdenken d.m.v. een 100 kilometertocht georganiseerd
door VZW De Nacht met als naam "Door Vlaamse Velden". Waar
traditioneel bij de jaarlijkse NVV gestart word bij het sportcentrum is het
vandaag te doen in de middelbare school even buiten de stad. Als we onze
inschrijvingsdocumenten ophalen herkennen we enkelen die verleden week ook de
Dodentocht al dan iet tot een goed einde gebracht hebben beter bekend als de
die hards. Om 201.15u zijn we in groep gestart achter de mensen van de politie
die ons door het centra waar er kermiskramen staan te begeleiden. Het doet toch
een beetje vreemd aan zo zonder al die toeschouwers die hier een paar maanden
geleden ons nog succes wensten. Eens het centra dus achter ons is wandelen we
direct in de wijk 't Hoge waar we een onverhard wandelpadje te volgen die ons
zoals altijd lijd naar het kasteel van Wijnendale om al ons vocht bij te tanken
nadat we 5km achter de rug hebben alsook de startstempel op onze kaart. Door
het bos wandelen we niet door, dat is alleen bestemd voor de 12km. Wij wandelen
helemaal rond tussen de maïsvelden op grondgebied Ichtegem om de Ruidenberg af
te dalen via een smal bospaadje dicht bij het prikkeldraad weliswaar naar
Edewalle. Met een wafel in de hand wandelen we door het polderlandschap waar de
lichtjes stilletjes aan naar boven gehaald te worden om de bekende
oranje-fluocerende pijltjes te kunnen zien. Wie wil kan het lijflied zingen van
alle lange afstandwandelaars die begint met "Wij zijn de
mannen van de nacht. De mannen die gaan stappen als de anderen ontwaken"
om de overbrugging plezanter te maken tijdens de passage van de vallei van de
Handzamevaart en de Bethoosterse Broeken op weg naar Esen. In tegenstelling tot
2 jaar geleden wandelen we niet naar Diksmuide met zijn Yzertoren die we nu
niet zullen zien ook niet in de verte al is het ook donker. We trotseren de
kasseien de kasseien op de steenstraat waar we op de heuvelrug de Vredesmolen
passeren en afdalen naar Houthuls om op het kerkpleintje ons bijtanken. We
doorwandelen het Vrijbos op met zijn Lourdeskapel naar het militair kerkhof. De
gemeente Madonna zijn we nu aan het toe wandelen, niet om het varken op te
zoeken maar even na het monument ter ere van de seizoenarbeiders café sportman
binnen te wippen om onze energybar op te halen. Via Langemark met zijn Duitse
begraafplaats waar ruim 44 000 Duitse soldaten zijn begraven van wie bijna 25 000
in een massagraf &het gehucht Sint-Jan volgen wij het traject naar de
Vredesstad Ieper waar het toch even zoeken is naar de hoofdpost(bagage)daar de
aanwijzing een verkeerde richting aanduid in een gesloten café. De Site John
McRae passeren we niet dit jaar want we wandelen al vlug de vesten op bovenop
de Menepoort die we achter onze rug keren op weg naar de Grote Markt met zijn
Lakenhalle om na een stukje winkelstraat opnieuw de vesten op te wandelen naar
de Rijselpoort waarmee we de stad verlaten om een stukje Verdronken Weiden te
bewandelen naar Zillebekevijver die we aan de verste kant rond te wandelen tot
aan het OC in 't riet voor een banaan mee te pikken. We wandelen richting Hill
62 maar daar gaan we niet naartoe, het gaat wel naar het Hooge Crater Cemetery
die we passeren om te wandelen naar de leeuw van Bellewaerdepark waar het over
enkele uren meer drukker zal zijn. We zijn ondertussen in Zonnebeke waar we aan
het monument van de paraat staande soldaat(Black Watch Corner) de Polygoon Wood
of beter bekend als het Doelbos doorwandelen tot aan café 'De Dreve' te gast
bij Johan vandewalle, één van de "diggers", een groep enthousiaste
archeologisten die iets heel interessant hebben opgegraven waarvan hij graag
wat meer info heeft aan de wandelaars: In 2006 doen ze tijdens het aanleggen
van een gasleiding een merkwaardige vondst. Dat de stoffelijke resten van 5
Australische soldaten gevonden werden is niet ongebruikelijk, wel dat één van
hen op zorgzame wijze begraven werd naast zijn gevallen makkers. Onderzoek
toont dat het om John Hunter gaat die door zijn jongere broer Jim begraven werd
en op zijn sterfbed in 1975 zou jij bij zijn laatste adam nog geroepen hebben
naar zijn broer John. Lang kunnen we echter niet blijven want we hebben nog
vele kilometers te doen en wandelen terug het bos door om het Memorial Museum
Passchendaele in het stadspark te passeren op weg naar de hoogste punt van
Passendaele waar ook het al bekende "Tyne Cot Cemetery" zich bevind.
Zo'n 12 000 soldaten waarvan grotendeels ongeïdentificeerd vonden hier hun
eeuwige rustplaats. Dit is ook te zien achteraan het kerkhof waar de namen van
35 000 vermiste Britten en Nieuw-Zeelanders die nooit gevonden werden. Na deze
wonderbaarlijke herdenkingsmonument is het gedaan met de plaatsen die ons doen
herdenken aan de Groten Oorlog. Wij hebben nog 25km voor de boeg en ons wandelgroepje
van 9 man waarmee we de tocht hebben aangevangen nu nog bestaat uit 3. We zijn al
82km ver als we Oostnieuwkerke binnen wandelen en hier ook enkele medewerkers
van de plaatselijke wandelclub, de Colliemolen een rustpost bemannen waar zoals
de vorige posten nog stilte voor de storm is op deze vroege zaterdagochtend.
Het is een dorp waar veel gekweekt word want we bewandelen de onverharde
paadjes tussen de serres om de laatste 10tallen kilometers af te leggen.
Hooglede-Gits spreken we meestel aan als één gemeente maar toch passeren we de
2 kerken ervan om steeds rechtdoor te wandelen naar het gehucht St.-Henricus
voor de laatste rustpost waar alsook de dagstappers van de Moerveldetocht ons
toevoegen. Het laatste stukje is het moereveldpad
die we onder de voeten voorgeschoteld krijgen. Alléz, de laatste kilometer is
in gegaan waar we Torhout terug na geruime tijd weer inwandelen en ons
klaarmaken voor....... aan de bel te luiden om onze blijdschap te vertonen.
"Ook al is er een wandeling aan de zee,
hier zal men meer natuur vinden!"
We melden ons aan bij
wandelclub 'Nooit moe Boezinge' in Zillebeke een deelgemeente van Ieper voor
hun jaarlijkse Harmonietocht. We starten in het ontmoetingscentrum het Riet
waar ik gekozen heb voor de grootste afstand en krijgen het gezelschap van de stappers
van 4km om te wandelen rond de Zillebekevijver(met een passage door het
vredesbos), een toeristische trekpleister niet alleen voor wandelaars maar ook
voor fietsers en hengelaars die vandaag hopen dat ze veel vis kunnen ophalen
uit het 28ha grote vijver. De stappers van de 4 kilometer mogen de startzaal
weer binnenwandelen, wij gaan richting de Sint-Catharinakerk op het dorpsplein
om te wandelen naast het Railway Cemetery naar het gehucht de Verbrande Molen
genoemd naar de molen die 3x vernield werd door het vuur. Rechts zien we de
kerktorens van de Vredestad in de verte terwijl het voor ons links af gaat door
het Molenbos die ons leid naar het Provinciaal domein 'De Palingbeek' waar we
een stukje doorwandelen van de 150 ha grote domein en hopen of we geen
verdwaalde golfbal op ons hoofd krijgen. We komen voorbij de plek waar op 26
Oktober 1914 voor het eerst in WO I troepen van het Indische Leger werden ingezet,
op de lijn Harelbeke-Wijtschate-Mesen vooraleer te wandelen naar Hollebeke waar
in het OC De Oude school de medewerkers ons ontvangen in de rustpost. Vlak voor
de kerk worden de militaire en
burgerlijke slachtoffers Hollebeke en Franse gesneuvelden met een beeld op een
sokkel dat een soldaat in velduitrusting voorstelt die op het punt staat om een
granaat te werpen. Aan de voeten van de soldaat ligt de loop van een
geschutsstuk, een boomstronk en een palmtak. We breiden een vervolg aan een
deel van het provinciedomein 'De Palingbeek'(De Vlierlingen)waar men ook de
krater 'Caterpillar' tegen kan komen ontstaan door de ontploffing tijdens de
mijnenslag van 7 Juni 1917.Eens het bos uit zijn we beland aan de Hill 60 site
waar men de 14th Light Infantry Division Memorial alsook Hill 60 Memorial to
the 1st Australian Tunneling Company vind. We genieten van de rust in de
Gasthuisbossen tot aan de hoeve 'Het Lindegoed' waar in de schuur of lekker
buiten in het zonnetje even kan verpozen. Van hieruit krijgen de 3 grote
afstanden een plaatselijke lusje waar je gekozen hebt voor één van de 2
grootste een vervolg krijgt van de Gasthuisbossen op de voet gevolgd door
domein Godschalck terugkerend naar de rustpost. Niet getreurd als je hebt
gekozen voor de kleinste afstanden want eens het hoekje om wandelen ook zij met
ons nog een klein stukje door de Gasthuisbossen waar we getier kunnen horen van
mensen die schrik hebben in de attracties van Bellewaerde. Aan het Hooge Crater
Cemetery worden onze wegen nog evens gesplitst en dwarsen we de grote baan
naast het Hooge Crater Museum 1914-1918 onder de bomen door naar het Liverpool
Scottish Memorial, Railway Wood, één van de mooiste herdenkingsstenen vind ik
persoonlijk. Waar we de andere afstanden weer oppikken leid de straat ons naar
Hill 62 maar het gaat rechtsaf de fietswegel op om af te dalen naar Zillebeke
op zoek naar de startzaal.
Terwijl nog duizenden zitten te
zwoegen om hun 100km in Bornem te volbrengen eb ik besloten deze dit jaar over
te slaan. In de Marching stonden er genoeg wandelingen die plaats vinden op
zaterdag her en der in het land. Het moet niet altijd in de buurt zijn en/of
deze die ik al een keer heb gedaan, daarom kies ik vandaag voor "Dwars
door Trompe" te Deerlijk. Wat de betekenis is van die tocht was het nog
raden naar, maar toen ik ter plaatse was kon je het makkelijk achter halen. Her
en der wimpelden er vlaggen met daarom 'De Trompe Sint-Lodewijk' genoemd dus
naar de wijkfeesten van het gehucht Sint-Lodewijk. De start vind plaats in de
feesttent op een weide en mijn dag was goed begonnen want elke 20ste
deelnemer kreeg een gratis fles Moezelwijn en ik was er dus één van de
gelukkigen. Uit de keuze van 6 afstanden heb ik gekozen voor die een beetje
werkelijkheid minder is dan 30km. Startend al etend van een gratis aangeboden
appel wandelen we de Wulfsberg op om de wijk te verlaten waar we een rondje
maken rond een privébos daar even verder halt word gehouden voor een gratis
koffie, karnemelk of een bekertje water. We zijn nu in Zwevegem beland op weg
naar de supportersclubcafé van Stijn Devolder waar de 1ste rustpost
is. De grote afstanden moeten hier extra meters doen voordat we weer samen
komen om dan te wandelen door de wijken van Vichte zonder de 6&10km waarvan
we afscheid hebben genomen. We wandelen door het openbaar domein Beukenhof rond
het kasteel op weg naar
de rustpost even voor de oude kerk. De 2 grote afstanden passeren het oud
kasteel om naar de top van de Kleitberg te Ingooigem te wandelen waar het lijkt
alsof we op bedevaart zijn daar we op verharde wegen wandelen tussen de kerk
van Vichte en deze van Otegem(Sint-Amanduskerk). Voor de kerk is er na de
rustpost een plaatselijk lusje voor ons gepland waar we een klein stukje
landbouwweg onder de voeten krijgen daar we dus lang hebben op moeten wachten
voor we van dat soort wegen kregen. Het is tijd terug te keren naar de wijk en
passeren we het borstbeeld van Jef Planckaert om stilletjes aan de andere
afstanden weer op te pikken waar we nog onderweg een half bekertje kriekbier of
water en net voor de tent nog een Alpro-drankje krijgen toegestopt vooraleer in
de warme tent te belanden.
Zot gaan we niet doen in de carnavalstad Aalst. We zijn hier vandaag om
25km te wandelen in groep dat thuis hoort bij de Euraudax- familie o.l.v. Eddy
die de tocht organiseert. Even buiten het centrum verzamelen de ervaren
Euraudaxstappers maar ook nieuwe wandelaars die voor het eerst proeven van deze
methode om 10u te starten richting de oude
Zeebergbrugom het Somergembos in te wandelen. Bos is veel gezegd, laten we het houden bij een stadspark. Terwijl
de voetballers jong en oud zich rot lopen op het plein wandelen wij aan een
tempo gemiddeld van 6km/u rustig door Moorsel waar we een stuk van het
'Faluintjesstreekwandelroute' blijven volgen tussen de maïsvelden waar we veel
stronken zullen mogen plukken als we popcorn willen maken. Laten we het dan
maar houden bij een cornetto met drankje die we krijgen van de medewerkers. We
zoeken stilletjes aan weer de onverharde stroken om en wat voor een strook met
name het Kravaalbos waar we netjes achter elkaar meestel moeten wandelen daar
de paadjes smal zijn en uitkijken voor ons of we botsen met ons hoofd tegen een
neergebliksemde boom. In laatste instantie moest Eddy een andere café gaan
zoeken daar de geplande locatie vandaag gesloten is maar blijkbaar kent hij
veel van deze kroegen in de buurt en leid hij ons naar het ploegcafé van FC
Patrol "Bij Stine" om onze boterhammen te benuttigen lekker buiten in
het zonnetje. Na een goed halfuurtje wandelen we terug dezelfde traject tussen
de plassen naar Meldert om even na de kerk te wandelen langs de hoppevelden om
links het klooster van Hekelgem te zien. We zoeken aan het einde van de
wandeling nog smalle onverharde paden op met onderweg de Kluiskapel om nog door
het Kluisbos door te wandelen om net zoals in het begin maar nu in omgekeerde
richting door het Somergembos en de Zeebergbrug richting de startzaal waar Ivo
Goossens een cadeau krijgt n.a.v. zijn 9de schelp bekomend na 1000km te
wandelen verzamelen over tochten van 25 en/of 50KM.
"Meerdere
Gilles in Binche, maar niet om de sinaasappelen te gooien!"
Zwerven door de nacht, al dan niet wandelend of lopend langs een golvend landschap nietgedomineerd door dichtbevolking. Dat had ik
zo een beetje verwacht toen ik de verplaatsing deed naar Binche waar wandelclub
'Les Marcheurs de la police de Binche' voor de 30ste keer 100km en
Thudine weer hebben ingericht. Al ben ik lichtjes ziek door de hoest toch
verzamel ik een paar minuten voor 21u buiten waar iedereen(258)ook staat en
paar minuten later op gang trekken om te wandelden langs een vestigingsmuur op
de Square Seri Veux Binches de grote stad uit naar de eerst bevoorradingspost
te Waudrez. Op de toekomstige bevoorradingspunten zullen voor ter drinken
altijd kunnen kiezen tussen water of cola al dan niet bijkomstige keuze van
koffie. Als waait het bijna niet toch zien we de windmolens hun wieken met
volle kracht laten draaien. Het is vanaf hier dat ik wandelmakkers(Caroline en
haar echtgenoot) vergezel die een goede tempo aanhoudend daar zij experts zijn
in Centurions te doen. Op kasseien worden onze voeten niet verwend waar we nu
de windmolens achter ons laten op weg naar Haulchin. Geen soep voor mij op deze
bevoorradingspost waar ook voor het eerst onze kaart word gekenmerkt, want het
is al warm genoeg buiten. Geen verlichtingspaal onderweg dus de zaklamp is
nuttig om de fluocerende pijltjes te zoeken onder het geluid van krekels in de
bermen. Richting Merbes-le-Château wandelen we wandelaars voorbij die blijkbaar
te vlug zijn gestart wat een geoefende wandelaar eigenlijk niet zou mogen
tegenkomen. We wandelen de Sambre over om door de industriezone te wandelen om
andere kleding en/of kousen aan te doen in de hoofdpost terwijl we in
tegenstelling tot eerdere jaren een koude pastaportie voorgeschoteld krijgen,
maar toch niet voor mij. We volgen nog een klein stukje het spoorweg om terug
via het water een klein stapje terug te keren om een klein onverhard waar de
uitstekende stenen zeer gevoelig zijn voor onze enkels niet te verstuiken. Het
is tijd om de Collégiale te Watze te passeren en verder door Thudinie, dat is
het land van Thuin, te stappen die boven een helling ligt met onder meer
zijn bibliotheek en zijn stadsplein waar waarschijnlijk overdag men
vergezichten kan bewonderen. Het was net helder aan het worden,als er al 61 km
op de teller stond nu zou ook de tocht wat meer avontuurlijk worden. We
liepen terug door een stukje bos met vooral een gevaarlijke afdaling waar we
blij zijn mocht het niet geregend had of het was een gladde bedoeling geweest
op weg naar de post 10(van de 14)waar we het lege flesje sportwater inruilen
voor een volle. Ik vind het bijzonder mooi in deze tocht als de ruines van de
abdij van Aulnes in het zicht komen. Zo om 7 uur 's morgens is de plaatselijke
horeca nog niet open. Niet getreurd. In een school vlak over de sluis was het
voor ons bevoorrading. Geloof me! Ik dronk er niet één maar 2 bekers cola ook
al ben ik deze stilletjes beu aan het worden ben en meer zal kiezen voor de
water. De Samber bleef enige tijd onze compagnon naast de mooie vergezichten.
Het landschap in het bos na de controlepost merken we niet veel op daar ik hoofdzakelijk
naar beneden blijf kijken om niet te struikelen over de uitstekende stenen waar
het grotendeels bergop gaat. Dit stukje is nieuw voor mij in tegenstelling tot
vorig jaar daar ik toen verkeerd heb gewandeld en voor een andere weg moest
kiezen naar de volgende rustpost in het schooltje van Thuin.De laatste verbindingsstuk
van 7km zoeken we weer veel onverharde stukken op richting de volgende rustpost
in het zaaltje langs de baan te Mont Sainte-Geneviève waar we een banaan laten
benuttigen. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de zaterdagstappers waar
de grootste afstand daarvan ons vergezellen naar Buvrinnes waar men her en der
soorten vogelverschrikkers vind, de ene al origineler als de andere. Het is
gedaan met het voedsel tijdens de bevoorradingen nu nog alleen
drankmogelijkheden tijdens de laatste 10km. Als de windmolens weer in zicht komen is het
stappen door de stofferige warme wegen tussen de korenvelden. waar deabdij van La Bonne Espérance in hetzicht komt al is het een vervelend stukje
onverhard daar schuin lopende paadje gekenmerkt door duizenden stenen van
verschillende formaat ons tempo een beetje doen zakken. In de Abdij hebben we
onze kaar voor de laatste keer gekenmerkt en ons nummer werd doorstreept op het
getallenblad. Vanaf hier is het dan nog 4,9 km te gaan beginnen op de oude spoorweg-bedding
die uitkomt bij de vestigingsmuren bij het kasteel van Binche om dan nog even
door het centrum te wandelen om te belanden in het Kursaal waar we om 11u10 na
12u56 hebben gewandeld de bel luiden en proficiat wensen aan alle wandelaars
die deze tocht hebben uitgewandeld.
Ik ben begonnen aan de laatste reeks 100km- wandelingen van dit jaar waar
ik steeds op zoek ben naar nieuwe inrichtingen van 100km of meer om niet altijd
dezelfde te doen.
Watewystappers Tielt richt in het kader van "Tielt Zomert" hun 1ste
100km in maar je kan vandaag ook kiezen voor de 50km of deze morgen ook doen
samen met nog een paar afstanden. Daar de trein een beetje vertraging had(zo
verwonderlijk is het niet)moet ik me een beetje haasten om de start nog mee te
pikken nadat ik mijn gepersonaliseerde envelop met daarin het plannetje alsook
overzicht rustposten heb afgehaald en niet tijd heb om deze vlug te bekijken.
Eens gestart wandelen we naar de winkelstraten waar ook de Halletoren staat met
daarvoor het beeld van 'De Roede van Tielt' vooraleer de stad weer verlaten nu
voor lange tijd via de industriezone. We wandelen naar het dorpje Kanegem waar
de eersten waaronder ik de rustpost over het hoofd hebben gezien maar gelukkig
nog de cafégangers op de hoogte zijn en ons terug roepen naar de parochiezaal,
noch thans stond het pijltje rechtdoor i.p.v. linksaf. Net zoals wijlen Briek
Schotte maken wij een ommetje rond de Sint-Bavokerk en wandelen we eerst naar
Aarsele voor de 2de rustpost in het oud gemeentehuis om daarna terug
te draaien naar Kanegem met onderweg de Mevrouwtoren die nog in restauratie is.
Je hebt de reflectie om je voorganger te volgen en daardoor heb je dus kans om
verkeerd te wandelen want door mais is niet de bedoeling toch, of is het een
auto die ervoor staat geparkeerd zodat we het pijltje niet zien als we terug in
Kanegem zijn en merken dat het pijltje van daarnet nu juist hangt. Via
onverharde tractorwegen met in de achtergrond fuifmuziek wandelen we nu de
donkere maar aangename nacht in door Schuiferskapelle om in de school een
kommetje soep mee te pikken aangeboden door medewerkers van wandelclub 'Spartastappers
Ardooie'. We wandelen Tielt in maar direct weer uit en blijkbaar heeft mijn
lampje al opgegeven want zijn batterijen zijn op. Daardoor ben ik dus
genoodzaakt om mijn wandeltempo te verminderen om de pijltjes in het donker
goed te kunnen zien of we wandelen nog extra meters. Na een appeltje meegepikt
te hebben vanuit hoeve Pittemberg volgen we een tijdje de spoorweg terug naar
de startzaal al is het zoeken waar de juiste deur is. Voor de wandelaars die
vandaag hebben gekozen voor de 50km i.p.v. de zaterdageditie is de finish
aangebroken. Het is even voor 3u zaterdagmorgen waar nu nog in een lege
startzaal terug aanzetten nu voor het tweede deel van deze wandeltocht die we
starten met te kriskrassen door de wijkparkjes om onder en over de spoorweg te
wandelen bergop de Poelberg op met onderweg de donkere Poelbergmolen. Na de
rustpost passeren we de Lourdesgrot en duiken de Meikensbossen in die pal ligt
op de grens van Tielt & Dentergem op zoek naar de pijltjes in het donkere, "waar
hangen ze?" vraag ik me meermaals af. Nu krijgen we rustposten op het menu
die we 2x doen beginnend met de veldschool te Dentergem terug in daglicht. Als
we straks 25km hebben gedaan zijn we hier terug beland maar eerst gaat de route
naar de uilengemeente Markegem, de bijnaam voor de inwoners van deze stad. Zo
zie je in het straatbeeld tijdens het plaatselijke lusje her en der voor de gevels
uiltjes of zelfs een grote aan de Sint-Amanduskerk. We wandelen een pikje groen
mee met een passage door Provinciedomein Baliekouter vooraleer een lang stuk
betonweg in de vlakke zon te doen tussen de fruitgaarden langs de Koorstkapel terug
naar de veldschool. Terwijl een paar goede wandelvrienden hier voor de eerste
keer belanden heb ik nog maar 11km te doen en gaan we elk onze eigen weg, ik
naar links waar ik de Poelbergmolen nu in klaarlichte dag zie, een grote
verandering met vannacht als scheelt het niet veel of we waren weer boven op de
Poelberg maar het gaat juist daar niet naartoe maar door het 't Poelbergbosje
om naast de buitenring te wandelen op weg naar de laatste rustpost in het
buurthuis. We zijn begonnen aan de laatste 5 kilometer waar geruime tijd
contact word gehouden met de spoorlijn om deze over te steken nog wel om door
de woonwijk te wandelen die achter het Atheneum ligt en de volle controlekaart
inruilen voor een diploma, t-shirt en streekbiertje Cornet.
Moet er nog water vallen naar beneden, want de afgelopen week heeft het
hoedje de wegen hier heel nat gemaakt. Na de laatste verkenning deze week
moesten Jeroen & Etienne met spijt enkele natuurstukken uit hun
oorspronkelijke parcours schrappen daar ze de Euraudax- wandelaars geen natte
voeten willen geven tijdens hun 1ste 50KM en dit te Lede. Even
vanuit het station gewandeld naar de startzaal 't Kantientje in een woonwijk
zijn we nog juist op tijd om in te schrijven voor de tocht die bestaat uit 2
lussen van 25km en kan kiezen of men de tweede lus er nog bijneemt. Om negen
uur starten we langs het Doornskapelleke steeds in contact houdend met de
spoorlijn door de ajuinenstad Aalst waar we de Cottemmolen voorbij wandelen en
deze door sommigen op de vaste plaat leggen. De Cottemmolen op de molenbeek
bestond al in 1216. Het ging toen om een dubbele molen met 2 waterraderen, waar
graan werd gemalen en olie werd geslagen. De pletterstenen van het oliestampkot
staan nu buiten. Het ijzeren bovenslagwiel heeft een diameter van 2,40 meter en
kan een natuursteenkoppel en een kunststeenkoppel aandrijven. Tot de
maaluitrusting behoren ook nog een cilindermolen en een graankuiser. De molen
is sinds 3 Juni 1986 een beschermd monument.We wandelen door de Molenmeersen waar de plassen/modder de overmacht
hebben op de wandelpaadjes tot eventjes verder na een 9-tal kilometer halt te
houden voor de eerste wagenrust(gratis bevoorrading op de route aangeboden door
de organisatie)te Erpe. Eens de watertoren gepasseerd te hebben is het tijd om
het bos in te duiken en hier ligt welzeker de Overimpse 'Poreibossen' waar omgehakte boomstammetjes
ons beter door de modder doen wandelen richting het boskapelletje. Het is even
over middagtijd als we halt houden niet om onze boterhammetjes te eten maar
iets te drinken in café De Wijmenier die zo goed als in het natuur is
gevestigd. Na een passage door de Geelstervallei wandelen we naast het sportcomplex
van Lede en mogen de paraplus bovengehaald en opengeklapt worden want de
regenbui zien we letterlijk ons tegemoet komen. Als is het niet koud toch
trakteert de equipe van Jeroen & Etienne ons op een jenevertje aan de
spoorlijn vooraleer we ons kunnen opdrogen in de startzaal terwijl we onze
boterhammetjes of broodje laten smaken. Van de 57 wandelaars die vanmorgen zijn
gestart blijven we nog met 27 over, al zijn er enkele nu pas bijgevoegd, om de
2de lus van 25km aan te vatten. We volgen een stukje van het Vier-
uitersten wandelroute in het stadje Wanzele om in het volgende dorpje Smetlede
de Vallei van de Serskampse Beek op de houten balken door te wandelen al kijken
de koeien vreemd op als we het juiste geschikte paadje uitzoeken zodat onze
voeten toch grotendeels droog kunnen blijven. De paraplus zijn al een tijdje
niet meer nodig zelfs mag de jassen uit daar het warm aanvoelt en een ijsje
krijgen aan de wagenrust. Jeroen & Etienne, de organisatoren van deze
nieuwe wandelinrichting van Euraudax zijn trouwens lid van de
"Schooiers" en hebben toch met stress gezeten deze week n.a.v. de
talrijke regenbuien. We houden eventjes halt aan Sint-Phara ldiskerk te
Smetlede om de dame die naar het toilet is geweest weer bij de groep te laten
uitsluiten zoadat iedereen weer op de gezamenlijke tempo van 6km/u terug
belanden in hetzelfde cafeetje van de eerste lus. We wandelen het reservaat
weer uit tussen de waterplassen langs de buitenverblijf van enkele collega's
wandelaars richting Lede centra waar we de Sint-Martinuskerk naast het stadhuis
vinden en nog een passage maken door het gemeentepark waar men bezig is met de
afbrekingswerken van het Kasteel van Mesen daar er spokenjagers gebruik maken
van het gebouw, vooraleer de startzaal weer op te zoeken.
Mijn 1ste Gouden Arend komt steeds dichter, dichter........en
dichter maar het is niet alleen dat ik gekozen heb voor de 20h(100km)van Brakel
om mijn lijst vol te maken maar ook omdat Brakel thuis is waar de Vlaamse
Ardennen de mensen verwelkomt die van klimmen houden. Het Duo
Danny(Spitaels)&Danny(Van der Hoeven)verwelkomen vanuit sporthal De Rijdt
te Nederbrakel hoofdzakelijk de wandelaars die Euraudax trouw blijven al vind
men ook hier en daar een gelegenheidswandelaar uit de buurt, ook al hebben ze
de MESA pas achter de rug. Om 11u zijn we met 67 gestart en wandelen we door
het recreatiepark
'de Rijdtmeersen' om te wandelen
richting het Brakelbos waar men naast een kapelletje de herdenkingskruis vind
die werd opgericht in 1782 ter nagedachtenis van de hier vermoorde Livina
Bruggelinck, een meisje uit de Bosstraat. Tjen, ken ik dit kappelletje hier
niet ergens van? Natuurlijk, tijdens de Mega-Sloebertocht van 14 dagen geleden zijn
we Kapel van Houppe in gehucht D'Hoppe ook tegengekomen toen juist na de
rustpost in het hutje daar achter. Nu zijn we hier weer waarmee we de taalgrens
hebben over gestoken en verder door het Brakelbos de weg vervolledigen nu aan
de andere kant waarna we dalend het bos uit aan Ferme du Géron halt houden voor
de 1ste WR(wagenrust)waar menige zich het kippenborstje laten
smaken. Vreemde kunstwerken komen wij tegen op een voetwegeltje vooraleer we
Ellezelles achter ons laten kijkend door een bril naar het mooie landschap
langs beide kanten. We vatten de bosklim aan tot aan de radar om de rustpost
mee te pikken en niet zeuren als we een modderstrook onder de voeten krijgen
daar onze schoenen al een laagje hebben gekregen en bijna Nadia zonet niet haar
wandelschoenen moet achterlaten anders kon ze p haar sokken de startzaal
inwandelen waar we nu terug zijn na de eerste en tevens ook de langste lus en
ons broodje al op ons wacht. Na goed 35 minuten staan we buiten weer te
verzamelen waaronder het groepje van WSV Wetteren dit maal de meesten met een
paraplu want de donkere wolken komen steeds dichter naar ons toe, hoe lang
blijft het nog eventjes droog? We wandelen naar het dorpje Michelbeke, benieuwd
of Herman De Croo ook naar de dorpsfeesten zal gaan die vandaag worden gehouden
juist voor de kerk. Michelbeke is ook de plaats waar de Berendries ligt, bij
menig wielerliefhebber wel bekend. Het is deze klim die we beklimmen langs de
zijkant door het stukje bos met aan het einde een bronzen beeld van een fietser
al is zijn achterwiel half gebroken. Een paardenkar dat ons voorbij
huppelt/rijd is blijkbaar voor toeristen makkelijker als hulmiddel i.p.v.
wandelschoenen om zo eerder de top te bereiken, dus heffen we onze voeten hoger
op al gaat het voor de ene vlotter dan de andere om zo ook de top te bereiken die
we dan snel afdalen langs het voetbalveld van E.C.Oudenhove waar we beloond
worden met een ijsje door de medewerkers van de wagenrusten. Als grasmachine's
op de akkervelden wanen we naar de top van de Potaardestraat direct gevolgd
door de Woeseberg waar een Oriëntatietafel is gepland waar men Ronse rechts, de
Brabantse heuvels links en zowat halverwege de Kapelmuur op de Muur van
Geraardsbergen kan ontwaren. Ja, het is van dat!, de paraplu's mogen open want
de eerste druppels vallen naar beneden nu we aan de WR te Sint-Maria-Lierde
zijn toegekomen. Maar we krijgen ook bezoek van K3 die speciaal "Alle
kleuren van de regenboog" komen zingen, al thans de verbeelding ervan als
we naar de hemel kijken. Gevloek, gelach, verschot en zelfs valpartij komen we
tegen als de ketting van de groep weer sluit bij een grote modderpoel waar de
laatste nog een tijdje stil staan als de voorsten al weer weg zijn gelukkig
blijft Danny op een dame wachten die een beetje schrik heeft maar gelukkig kent
hij de weg die wij ook doen via het Jansveld naar de Sint-Pieter-in-de-Bandenkerk waar wegenwerken aan de gang zijn om zo de
startzaal te bereiken om ons diner te laten smaken en iemand te feliciteren
voor het behalen van zijn 14de schelp. Om het dessert te krijgen
moeten we onze fluohesjes aandoen om een plaatselijke lus te wandelen van om en
bij 9km rond de startzaal. Al is het goed donker geworden toch zal het taartje
rap verteerd zijn daar we golvende wegen bewandelen met in het begin nog enkele
modder-strookjes richting de stamkroeg van Danny S. met name "The
Corner" om nadien de Berendries ditmaal af te dalen en het dorpsfeest nog
altijd bezig is blijkbaar toen we daarnet ook gepasseerd waren. De Valkenberg
ligt hier ook maar dalend word hij gedaan naar de startzaal voor het ontbijt of
een hazenslaapje. Even voor 3u zondagmorgen vatten we de laatste lus aan
waaronder 42 die voor de volle pot hebben gekozen. We passeren het fietswielen-
rondpunt om vermoedelijk de laatste echte klim nl. Fayte- helling om de
helderheid terug te verwelkomen en wakker blijven nog even de boodschap is niet
slaapwandelen of je beland in de berm. Deze laatste lus draait tot 2
verschillende gemeentenamen maar toch één dorp zijn wat je zo dadelijk zal
zien, maar ik kan zeggen dat het niet Nieuwpoort is dat hier gewezen word. Beetje bij beetje gaat we vals plat naar de WR in
Everbeek-Beneden voor een puddinkje en een bekertje frisdrank. Van de stad
"beneden" moeten we dus ook naar die van "boven" waar het
luchtruim aan het ophelderen is wanneer we dus Everbeek-Boven eventjes rusten.
We kunnen weer goed zien, al heeft de ene meer moeite met zijn ogen op te
houden dan de andere, dus kunnen we weer de natuur induiken dat was de
bedoeling toch maar daar Danny gevraagd heeft om het paadje te willen maaien is
deze niet gedaan en zijn we genoodzaakt Danny te volgen via een omleiding op
het Dwars door Brakel- pad naar de Toepkapel waar Danny & Jean Pol ons
trakteren n.a.v. het behalen van hun 5de gouden arend. We dalen af
naar het station van Nederbrakel waar op het stationsplein een beeld staat ter
ere van de mijnwerkers vooraleer we de startzaal opzoeken voor een geslaagde
20h van Brakel
Euraudax wandelingen heb
ik al gedaan in België, maar Lucia vroeg me in het begin van het jaar of ik het
niet zien zitten om met andere wandelaars een Euraudax wandeling mee te pikken
in het buitenland. Het is een vorm van kleine citytrip maar dan
gedeeltelijk op sportieve vlakte met twee dagen wandelen van tochten om en bij
de 50km. De laatste weken was het bang afwachten of mijn trein naar de
verzamelplaats aan het station van Brussel-Noord wel zou rijden met die
aangekondigde treinstaking. Gelukkig hadden de spoorvakbonden mij gehoord en
bliezen ze de staking af, dus stond ik vrijdagmorgen rond de klok van elf uur
op het perron om de trein nemen tot Brussel. Alleszins dat was toch het plan,
maar de treinconducteur sprak door de luidsprekers dat we in het station van
Gent St.-Pieters moesten uitstappen daar de trein niet verder kon rijden daar
er een probleem was met een seinhuis op de lijn Gent-Brussel(achteraf was er
sprake van sabotage door brandstichting). Op de borden kijkend niet alleen
blijkbaar stonden er lange vertragingen van meer dan een uur of zelfs treinen
die zijn afgeschaft. Nu zoeken welk trein er nu eerst zal rijden en was het op
die trein duidelijk dat ik juist niet op tijd zal zijn om de afgesproken
plaats.........of toch geluk hebben want blijkbaar had de bus die ons ging
transporteren een vertraging opgelopen hier naartoe. De firma Eurolines zal
niet alleen wij maar ook de reizigers die naar London willen ons voeren tot
over de kanaal, dus snel de valiezen posteren in de bagageruimte en een
plaatsje zoeken tussen mijn wandelmakkers om richting de Eurotunnel te reizen.
Eens daar werden we eerst uitverkoren tussen de andere bussen om langs de kant
te gaan staan en uit te stappen om een grenscontrole te doen persoonlijk maar
ook onze bagages en dit zelfs 2x kort na elkaar voor de Franse & Engelse
douaniers. Zo hebben we vertraging gelopen maar gelukkig zijn er 2 treinen die
kort na elkaar vertrekken om met de bus in de treinwagons te rijden wat toch
precisiewerk vraagt. Het is geen gewone trein waar men een goed uitzicht geeft,
dus moesten we op de bus blijven zitten wachten of met momenten door het klein
venstertje tijdens het uitstrekken van de benen kijken waar er niet veel te
zien was natuurlijk. Vanaf nu is het gedaan met in onze taal te praten voortaan
is Engels voornamelijk de voertaal de komende dagen. Het is al donker wanneer
we het Charlton Hotel bereiken om in te
Checken en nog even een drankje gaan benuttigen voor de nachtrust ons wacht, al
was die niet stil.
Wandeldag 1:
Veel heb ik niet geslapen deze nacht, aanpassing van andere
slaapomgeving weet je wel. Dus van de tijd gebruik maken om het begin van deze
verhaal uit te typen vooraleer aan te schuiven voor het ontbijtje bij velen bekend
wat dat in houd in dit land. Ik laat het aan mij voorbij gaan en kies voor de
granen om krachten binnen te hebben wanneer we verzamelen aan de Leas Cliff
Hall op de zeedijk waar ook andere bekende wandelaar verzamelen zodat we met 40
kunnen vertrekken onder miezerige omstandigheden aan de wandeldag van 51km.
Nadat we het station Folkstone Central hebben gepasseerd gaat het gestaag
bergop waar we het dorpje Folkestone achter ons in het dal ligt. Hier vind je
geen knooppunten waar je makkelijker je route kan uit-stippelen maar het is
toch plezanter om via kaart & gps de onverharde openbare voetpaden beter
gekend als de Public Foothpad te gaan opzoeken en dat doen we ook beginnend met
de Folkestone Downs al moet je de modder er vandaag bijnemen. In de open velden
gaan we over de houten bruggetjes en door de poortjes terwijl we kunnen
genieten van al die uitzichten in dit niet volgebouwd land. Aan het Lyminge
winkeltje te Aschford waar Danny iedereen trakteert met een jenevertje n.a.v.
zijn verjaardag vandaag, proost. Het is bijna tijd voor de lunch maar eerst
word er nog door een weide gewandeld waar de dieren voor het zeggen hebben tot
ik plots zie dat Polleke zijn eigen tempo moet kiezen maar ik ben vriendelijk
samen met een wandelcollega hem te vergezellen al moesten we wel even bellen
naar Lucia om te weten welke weg we moeten bewandelen die leid naar de pub
"The Rose and Crown" even voorbij de The Parish Churge of St. Mary
the Virgin in het stadje Elham. Ondertussen is de match bezig tussen België vs
Ireland waar een fervente supporter zijn middagmaal voor de buis laat
benuttigen. Het duurt even voordat iedereen kan beginnen met zijn middagmaal
vooral voor diegene die steak hebben besteld, of vegetarische balletjes in
tomatensaus met tagliatelle voor niet te lang gewacht te hebben. Het is hier in
dit dorpje dat we rond de klok van 15u Engelse tijd afscheid nemen van Polleke
daar hij maar 2 dagen de 25km zal doen. Voor ons gaat het weer direct bergop de
publieke weidepaden door kenmerkend met zijn houten bruggetjes en/of poortjes
die ons zelfs door een bos doet wandelen. Het voordeel dat je hebt door van
achteraan de groep te wandelen als die op een sliert is geworden is dat je geen
extra meters moet terug wandelen als de baankapitein Ruud een foute vergissing
heeft gemaakt waar het niet de juiste kant op ging, zodat iedereen weer kan
aansluiten. Via de Railway Hill komen we terecht in het dorpje Kingston om te
rusten in de pub om verder te trekken naar Bishops Bourne waar we een niet goed
onderhouden begraafplaats tegenkomen nadat we door een poortje zijn gewandeld
waar bovenaan 'Ye that would life + fear not to die' staat vermeld. Daar
trekken de massa schapen zich niet veel van aan in het veld er achter bij het
Bourne Park en rennen gewoon prettig rond als ze zien wat voor vreemde snuiters
hun rust komen verstoren. We passeren St. Peter, Church of England, Leck om een
drankje te benuttigen in de pub waar Ruud zegt dat het weer tijd is om te
vertrekken wij eventjes nog kijken of de vrije trap tijdens de slotminuten van
de match IJsland vs Hongarije in het doel al dan niet verdwijnt, helaas voor de
Hongaren. Voor ons zien we de St. Marys church van Patrixbourne maar plots
worden we met volle vaart ingehaald door een Keniaanse(dat denken we toch)loper
op blote voeten zelfs en dit op niet al te best asfalt. We dalen via de
Pilgrims Way met één licht geblesseerde (voetbal-)collega af richting de
dorpskern van Canterbury waar we nog even tijd maken om ene te drinken in
wellicht het enige drukste café hier want zoveel volk, de ene al vreemder
gekleed als de andere, dat er hier binnen zit. We zijn ruim anderhalf uur
achter op schema en heeft Ruud beslist om de lus door het centrum te laten
vallen en te wandelen naast de stadsmuur met de The Fitzsimmons Memorial on top
of the Dane John Mount naar het station Canterbury East tot in Dover waar we de
bus nog op moeten naar Folkestone waar we het hotel opzoeken voor de
nachtoverbrugging.
Wandeldag 2:
Het is vroeg dag voor mij daar een goede nachtrust nog niet ter sprake
was maar gelukkig de laptop bij en daar bovenop nog een goede
internetverbinding neem ik tijd om alles te bekijken wat er in de wereld is
gebeurt en lees dat men in België aan het Noordstation een aanslag heeft kunnen
verijdelen die zou plaats gevonden hebben in het Belgische fandorp tijdens de
match van de Rode Duivels gisteren tegen Ierland die ze trouwens gewonnen hebben
met 3-0 al wisten we dat al tijdens onze tocht. Nadat we de vaste ontbijt
achter de kiezen hebben verzamelen we weer om 9u aan de kiosk maar ditmaal met
één deelnemer minder daar het voor onze superfan de gevolgen van het ongelukje
gisteren toen hij met zijn knie tegen een amsterdammertjes is aangelopen nog
niet helemaal in orde is. Nadat we eerst in het station een treinticketje
hebben voorzien hemmen we ook tegelijkertijd een klimticketje genomen want het
gaat weer omhoog en dit op dezelfde weg die we gisteren ook aan begonnen zijn
maar nu gaat het verder naar de top. De beloning is een mooi uitzicht over het
stadje Folkestone met in de achtergrond de zee. We wandelen 'The Battle of
Britain Memorial' door met onder meer een beeldhouwwerk waar een pillot met
zijn hoed af kijkt naar de zee om zijn verdriet te verwerken die zijn collega's
hebben moeten ondergaan van het Royal Air Force Squadron en dit zijn er een
heleboel te zien aan al hun namen op de memorial wall. Ook Sir Keith Park staat
hier als borstbeeld, wie was hij dan? Keith Rodney Park(Nieuw-Zeeland),
15 juni1892
Auckland,
6 februari1975)
was een Nieuw-Zeelands soldaat, een vliegende aas
tijdens de Eerste Wereldoorlog en tijdens de Tweede Wereldoorlog commandant bij
de Royal Air Force. Hij was
betrokken bij twee luchtslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog namelijk, de Slag om Engeland
en de Slag om Malta. De Duitsers
noemde hem the Defender of London. Na een goede 6 kilometer te hebben
afgewandeld is het tijd om halt te houden voor een drankje aan het Cliff Top
Café waar ondanks de mist een mooi uitzicht hebben over de zee en zijn
kleirotsen. Vanaf hier volgen we nu voor de rest van de wandeling zal blijken
de kustlijn op de krijtrotsen met onderweg ook de Abbots Cliff sound mirror
waar we de snelweg over wandelen via een brug langs het Archcliffe Fort
richting het stadje Dover bekend om zijn overzetboten. 'Over een uur spreken we
weer af aan de bloemenkroon' dus is het tijd om iets te gaan zoeken waar we ons
middagmaal kunnen gaan benuttigen. We verlaten het centragedeelte en zoeken de
kustlijn weer op waar Charles Stewart Rolls ons begroet in volle ornaat.
Charles Stewart Rolls was een automobiel- en luchtvaartpionier, die samen met
Frederick Henry Royce het bedrijf Rolls-Royce Limited heeft opgericht. Als
piloot was hij in 1910 de eerste die een non-stop dubbele oversteek over het
Kanaal volbracht. Links zien we enorme hoge krijtrotsen nadat we even achterom
hebben gekeken om een foto te nemen van Dover Castle en ons hebben opgeladen
want nu is volle bak omhoog de krijtrotsen op langs de druk bezochte
wandelpaadjes die we even verlaten soms voor een kijkje te gaan nemen bij de
afgrond want daar vind men de mooiste stukken. Aan een poortje bovenaan is even
tellen/kijken of iedereen nog mee is en niemand is achter is gebleven want de
kans is groot hier met al dat pracht en praal.De South Foreland lighthouse komen we erlangs voorbij om even af te
dalen naar St. Margaret's Bay waar 3 collega's gehuldigd worden voor het
behalen van hun Gouden Arend of schelp en daarvoor bedankt worden door de ganse
groep o.l.v. organisator Ruud. Als tegenprestatie geven zijn een gratis drankje
in de Pub waar we lekker buiten zitten genietend van het zonnetje. Nog even
gaan de 25 kilometer wandelaars met ons mee op de England Coast Path waar we
het moment of the dover patrol links van ons zien en afdalen naar Walmer waar
we ter hoogte van het kasteel "tot straks of tot morgen" zeggen tegen
hen en wij de dijk blijven volgen met onderweg banken tegen komen waar
slachtoffers worden herinnerd door iets op de leuning in te graveren. We houden
halt in 'The Sir Norman Wisdom'-pub te Deal genoemd naar de acteur van de
komische films zoals Trouble in the
store en Early Bird.
Eens bijgetankt laten we de kiezelsteentjes van het strand naast ons daar het
niet handig is om te wandelen en blijven we deze nog eventjes volgen om nadien
door de golfcourts te wandelen waar in tegenstelling tot gisteren geen
golfballetjes op te rapen zijn, richting onze aankomstplaats van deze wandeldag
te Sandwich, toch een komische naam vind ik. Het begint stilletjes af te koelen
daar de avond stilletjes aan het vallen is en even na de klok van 20u locale
tijd nog eventjes wachten op de bus die ons zal brengen naar Folkestone daar
een deel van de treinsporen onder water staan en genoodzaakt zijn deze te
nemen. We zoeken nu iets voor te eten en wij blijkbaar niet alleen want de
pizzeria in onze basiskamp doet goede zaken met al die Euraudaxers hier. Nadat
we in de bar van het hotel onze pizza laten smaken hebben en een laatste
drankje, al hebben sommige plaatselijke bewoners al teveel op, hebben benuttigd
laten we de eigenaar van het hotel zijn sluitingswerk doen en zoeken we de
kamers op waar we een beetje kunnen uitslapen daar we pas om 10u de taxi's
komen die Lucia heeft kunnen regelen i.p.v. opnieuw het paadje te doen naast de
spoorweg, bij ons wel gekend.
Terugreis:
Vandaag nemen we afscheid in typisch Belgisch weer van Folkestone,
zonder niet voor het laatste de typische Engelse ontbijt te nemen in onze hotel
waar ook de valiezen weer gepakt mogen worden om deze allemaal weer te
verzamelen in de lobby waar we wachten op de colonne. Die brengen ons naar de
plaats waar de bus van Eurolines even voor ons laat wachten met name bijna een
uur, dus snel de valiezen in de autokoffer zetten om dan verspreid in de bus de
verplaatsing te maken richting de Euro Channel. De grenscontrole aan Engelse
kant gaat een pak sneller dan de heenreiswaar we gewoon onze paspoort moeten laten zien. Nu begint het wachten,
en wachten, en wachten, en........wachten voor lange tijd dat allemaal door elektriciteitsproblemen
in de tunnel waar we pas rond half vijf locale tijd kunnen inrijden. Door de
warmte is het niet uit te houden in de bus tijdens de treinreis en wachten we
buiten tot we aan de overkant zijn. Toepasselijk of niet maar de buschauffeur
(een rare kwezel te denken aan zijn reisstijl)laat ons tijdens de busreis de
film "Mission Impossible" tonen al kan het geen kwaad terwijl het
verkeer op zijn slakkengangetje gaat tot even naar Calais, waardoor we dus veel
later toekomen aan het station van Brussel-Noord. Ondertussen is gebleken dat ik
mijn laatste trein heb moeten laten schieten gelukkig zijn Lucia&Johan mijn
reddende engels en brengen ze me, al moeten ze een groot omweg maken, mij naar
mijn thuisstadje, een Grote Dank U!!!
"Na 4 jaar gaan we
nog een keer de sloeber uithangen!"
Naast hun jaarlijkse klassieker
nodigen de Scheldestappers uit Zingem elke 100km- stappers om de 4 jaar uit om
deel te nemen aan de "Mega Sloebertocht". Starten word niet meer
gedaan vanuit de kantine van voetbalclub Zingem maar nu vanuit de Sporthal
tegenover het station van Munkzwalm. Na mijn startnummer 111 en wegbeschrijving
heb opgehaald leg ik mijn bagage op de desbetreffende plaats en wandel ik naar
buiten waar we even voor de klok van 21u gestart zijn voor onze opdracht
beginnend met een plaatselijke lus van om en bij de 40km rond de startzaal. We volgen
de Zwalmbeek richting Nederzwalm, en we meanderen via kleine wandelpaadjes naar
Meilegem, waar we na 6,5km onze eerste rustplaats bereiken. We trekken verder
richting Kaaihoeve en slalommen via wegeltjes tussen bos en water tot in
Dikkelvenne. Hier volgt ons eerste klimmetje (een opwarmertje) naar de Sint-Christianakapel
boven op de Rotse. We dalen terug af en begeven ons naar de markt van Gavere
voor de volgende rustpost. In de volledige duisternis blijven we de Schelde volgen
en begeven ons naar Asper langs goed begaanbare autoluwe verkavelingwegen en
boerenlossen om via het Meuleke t Dal ( een windmolen uit de jaren 1150) het
domein Axelwalle aan te doen, om de Schelde terug over te steken via de
Ohiobrug die bewaakt word door de Bizons. We trekken naar het 47 hectaren groot
natuurgebied De Reytmeersen in Welden om stilletjes aan terug onze startzaal te
bereiken. Hier maken we tijd rond de klok van 2u zaterdagmorgen om na een
zoektocht tussen al die sportzakken de juiste te vinden vooraleer onze 2
koffiekoeken te laten smaken. Vanaf hier krijgen we het gezelschap van de
stappers die gekozen hebben om de 60km van de gewone "Sloebertocht"
te doen al mogen zij pas starten vanaf 6u.Via de Zwalm bereiken we het waterzuiveringstation
waar we ons de natuur inschieten naar een mooi stukje bos naar het
Mijnwerkerspad, waar we t.h.v. een splitsingsaanduiding schuin rechts naar
beneden klauteren, om na een 500- tal meter terug het pad bereiken. In het
donker zien we hem voor ons liggen met name de Berendries die we naar boven
klimmen om via een smalle GR-route naar
beneden te lanceren (door bos en dal) tot aan het Kasteel waarna we via het
Mijnwerkerspad onze volgende rustpost (De Vierklaver) bereiken . We hebben nu
53 km afgelegd dat wil zeggen dat we al ruim over de helft zijn en vanaf nu
kunnen aftellen. Ondertussen verteren we terug enkele hellingen, komen we de
wondermooie natuur ingewandeld, hebben we fantastische vergezichten en komen we
na 62 km aan in de voetbalkantine van Zegelsem. Vooraleer deze te bereiken
hebben ze, al is het niet voor de eerste keer, bespaard op de bepeiling daar we
eerst juist moest gegokt moesten hebben vooraleer een bevestiging te krijgen
dat we op het juiste traject zitten. Nu volgt een korte lus van 4 km naar onze
volgende halte, een vierkantshoeve in Opbrakel, waar we onze bagage terugvinden
en een zakje chips krijgen. Van hieruit vertrekken we naar Le Pays Des
Collines met zijn bossen, zijn ups en downs, en zijn prachtige natuur. We doen
het Livierenbos aan, we beklimmen de Mont De Rhode, en trekken door Brakelbos
naar La Cabanne Sylvie(de hut van Sylvie) in Flobecq waar de rustpost is
gevestigd. We hebben nu 3/4de van de wandeltocht erop zitten
afgelegd. Verderop trekken we door een privédomein dat nog nooit bewandeld
geweest is. Onze volgende objectief is het Bos Ter Rijst, een 30 hectare groot
bos, waarna we Schorisse binnen komen, om via idyllische landwegeltjes onze
volgende, maar gekende, halte De Wante te bereiken. Hier vond tijdens de
vorige editie van de Mega-Sloebertocht in het schooltje het ontbijt/bagage
plaats en halfweg waren, nu zijn we al 83 km ver, en zijn een 5 tal km
verwijderd van ons volgende hoogtepunt: de Brouwerij Roman. We kunnen de
schoorsteen van de brouwerij al zien al gaat het eerst via een kasseiwegeltje
de andere kant van de grote baan naar de poort die we instappen rond half tien
al laten de uitbaters ons niet wachten daar de post normalitair maar open ging
om 11u.Via Sint Kornelis Horebeke, waar we nog enkele zeer mooie paadjes bedekt
met brandnetels voor de voeten krijgen, en soms halt moeten houden voor de
tegenkomende montainbikers, komen we via een zeer mooi privébosje dichterbij
onze laatste rustpost in Sint Denijs Boekel. De kasseien van de Molenberg trotserend we nu
ook nog aan het einde van de tocht maar eerst nog het paadje bewandelt te
hebben die we gisterenavond in het begin ook hebben gedaan om de bekende bierwagen waar een gratis Adriaan
Brouwer biertje of frisdrank wordt aangeboden aan alle wandelaars van beide
wandeldagen, dat ons nog voldoende power moet geven om de laatste 600 meter te
overbruggen.
En zo bereiken we het eindpunt, waar we een flinke lel te geven op de koebel en
waar meer ons een dikke proficiat wacht
en ons rode t-shirt kunnen ophalen.
Al is de verleiding groot om naar de wandeling die de Brugse Globetrotters inricht
te gaan, toch moet ik naar Oostkamp daar ik een 25 kilometerwandeling nodig heb
voor mijn Gouden Arend. Vanuit café Oud-Stuivenberge die niet ver van het
station is kan men ook kiezen om even na 14u de 2de 25km mee te
wandelen, maar daar ik in de vooravond nog ergens verwacht word heb ik gekozen
voor de eerste lus. Met zen 33 schat ik zijn we vertrokken richting het
stationsgebouw om te passeren naast het kasteeldomein Gruuthuse waarna we
kriskrassen door de woonwijken voor en achter het Boudewijn Seapark tot aan de
wagenrustbij het monument voor
burgerslachtoffers bombardementen Sint-Michiels en slachtoffers twee
wereldoorlogen aan de bibliotheek. Na 8min op rust te hebben gekomen wandelen
we verder door het stationsgebouw richting 't Zand waar de wekelijkse markt
bezig is niet ver van het concertgebouw vandaan. Dit wil ook het teken zeggen
dat we effectief pal in het centrum zijn van in het Venetië van het Noorden al
wandelen we naast de drukke winkelcentra via de Sint-Salvatorskerk. Onder de
Hallen door belanden we op de Grote Markt met in het midden het duo Jan Breydel
en Pieter de Coninck die uitkijken naar het Belfort. Door een mistig
decorlandschap wandelen we verder naar de Burg, Het Sint-Janshospitaal, naast
de bootjes op de Reien naar het Begijnhof waar we de rust respecteren. Met een
passage door het Minnewaterpark maken we weer tijd voor de wagenrust eventjes
verder op de parking aan de jachthaven. Het kanaal Gent-Oostende zal nu grotendeels
ons gezelschap houden voor de laatste deel van deze lus al moeten we deze ook
even oversteken aan de fabrieken van Bombardier om naast de begraafplaats van
Steenbrugge te passeren. De Assebroekse Meersen ligt ook op onze route die
uitkomt aan een industriepark die terug leidt naar het Kanaal waar de
Moerbruggebrug juist op tijd naar beneden is gegaan waardoor we ruimschoots op
tijd zijn terug in de startzaal.
"Hun eerste
organisatie zal niet vlug vergeten worden!"
Nieuwe wandelorganisatie bij Euraudax zijn altijd welkom! Dat hebben Jeroen
& Etienne zich niet 2x laten zeggen en hebben werk gemaakt om een nieuwe
wandeling bij de Euraudax kalender toe te voegen en hebben zelfs al een naam
gegeven met name de 'Boneklakkerstocht' te Oudenaarde. De inwoners van
Oudenaarde worden van oudsher bonenklakkers genoemd. In vroegere tijden
verdienden velen uit deze regio de kost met het aan de man brengen van gepofte
bonen op Vlaamse kermissen en braderieën in Oost-Vlaanderen en daarbuiten.
Wanneer bonen gepoft worden, klakken ze open, hetgeen de naam van deze tocht
verklaart. Verzamelen word geblazen in brasserie De Flandriën aan het centrum
Ronde van Vlaanderen waar om 10u klokluidend 35 wandelaars vertrekken waar aan de overkant een oud
militair door zijn collega's een laatste eer krijgt in de kathedraal en wij
langs het AZ het recreatiedomein De Donk in gaan al moeten we eerst door een
smal donkere tunnel door en dit zal ik te weten komen of laat ik zeggen mijn
hoofd want bijna aan het einde van de tunnel bonk!!!. Ik voel aan mijn hoofd en
zie aan mijn handen dat een paar bloeddruppels op mijn voorhoofd komen, een
nadeel van groot te zijn zeker. Gelukkig zorgt een collega dat ik een doekje
mag gebruiken om het bloed te stelpen, dat we straks bij de rustpost wel een
beetje zullen afwassen. We verlaten het domein en wandelen naast de spoorlijn
naar Wortegem-Petegem de Bergstraat in wat de enige stuk bergop zal blijken van
de dag en zijn naam dus waar doet. We moeten de familie Van Parys bedanken
omdat ze toelating hebben gegeven aan de organisatoren om te wandelen door hun
privébos Bouvelo waar we soms een uitkijktoren tegenkomen waar de boswachter
beter zicht heeft op het domein. Na ruim 2uur te wandelen hebben is het tijd
voor de caférust in wandel- en fietscafé Bouvelo waar ik mijn bloed zoveel
mogelijk kan laten afspoelen, het grote werk zal voor straks zijn als ik thuis
kom. Wanneer iedereen zijn boterhammetjes heeft opgegeten zetten we onze tocht
verder langs de Bouvelokapel om door Gijzelbrechtegem te wandelen.
Gijzelbrechtegem was foor de fusie met Anzegem één van de kleinste gemeenten
van West-Vlaanderen wat oppervlakte betreft, amper 71ha groot waar 350 inwoners
dit dorpje bevolkte. Aan de kerk dalen we de Kortenberg af naast de spoorweg op
een voetwegeltje waar een andere collega het volgende slachtoffer is geworden.
Wellicht is hij gestruikeld of naast het paadje gestruikeld maar de schade is
een beetje erger dan dat van mij. Al suggereren wij hem om straks te stoppen
bij de wagenrust en hem te laten vervoeren naar de kliniek want de wenkbrauw
zal gehecht moeten worden, maar hij weet van geen weten en zet de tocht verder
met de hulp van 2 aangebrachte pleisters aangebracht door een wandelmakker.
Daar Jeroen & Etienne sinds kort weten dat er dit weekend een
wielerwedstrijd plaats vind hebben ze de wagenrust een beetje vroeger moeten
inplannen op deze tocht en dat doen we bij het woondomein van Willy Naessens.
Dank u vrouwtje en moeder van Jeroen om ons te bevoorraden om te beginnen aan
het laatste stukje van de wandeling. We houden eerst aan de kant even halt om
de aspirantjes niet te hinderen en deze aan te moedigen om voet te zetten in
het gemeentelijk domein De Ghellinck tussen de bomen door richting het jaagpad
naast de Schelde. Waar we aan de overkant in de verte de kerk van Melden zien met
daarachter de Koppenberg onderbreken we even het jaagpad om te wandelen door
het natuurgebied Langemeersen om Oudenaarde weer binnen te stappen waar we de
kathedraal voor ons zien die recht tegenover de startzaal is gelegen. Proficiat
aan Jeroen & Etienne voor de uitstekende organisatie en mooi parcours van
hun eerste inrichting die ze wellicht niet zullen vergeten met de 2
bloedbroeders tijdens deze dag.
Na 2 pogingen gedaan om mij in te schrijven voor de 'Gildentocht' is de 3de
x de goede keer want bij deze honderd kilometertocht krijgen de deelnemers die
het jaar ervoor hebben meegedaan voorrang om mee te doen gevolgd door de
indiening van de nieuwe wandelaars. Ik kreeg een paar weken voor aanvang dus
een bevestigingsmail dat ik de verplaatsing mag maken naar Schaffen vanwaar de wandeling
zal starten. In de Gildenzaal is het verzamelen geblazen en worden vanaf 20.30u
de namen afgeroepen voor de wandelaars die deel uitmaken voor 1ste
groep van 4 daar waar het eerste deel van het parcours in groep word bewandeld
o.l.v. 2 baankapiteins. Vooraf bij je inschrijving moest je vermelden in welke
snelheidsgroep(6.5km/u - 6.2km/u - 6.1km/u of 6km/u)je wenst deel uit te maken.
Ik ben beland in die 2de groep en vertrekken 10 minuutjes later dan
de snelste groep waar we langs de Sint-Hubertuskerk Schaffen uitwandelen
wanneer de zon onder gaat om door het prachtig gebied Asdonk te wandelen tot de
bevoorradingspost bij het kapelletje. We hebben even geduld om een triootje te
doen om zo sneller door het poortje te wandelen van het Prinsenbos te Okselaar
waar een hekken ons beschermt tegen de vijvers van Averbode. We wandelen door
het bos van deze gemeente met zowaar een kapel dat we hier rondwandelen om toch
af te dalen en de andere wandelaars achter ons verwittigen wanneer een
gevaarlijke boomwortel uitsteekt op wegnaar de eeerste
overdekte controle in de visclub van Averbode waar we een boterham krijgen van
de warme medewerkers die hun nacht opofferen voor de wandelaars. We maken
plaats voor de groep die achter ons juist aan het naderen is en wandelendoor de Demerbroeken en het is waarschijnlijk
dat deze Demer ervoor heeft gezorgd dat de regen van afgelopen dagen heeft
gezorgd voor onder gelopen bospaadjes op weg naar de wagencontrole voor de kerk
van Messelbroek. We keren eventjes terug waar we de waterloop volgen die
letterlijk uit zijn oever is getreden en iedereen nu wel natte voeten heeft
maar we kunnen er mee lachen al is de mogelijkheid om gebruik te maken van je
bagage nog 20 kilometer verder is. De konijntjes bergdie we in stukjes omhoog stappen zorgt ervoor
dat de groep weer op een lint word getrokken maar de baankapitein laat het
tempo aan de uiteinden een beetje zakken waardoor de groep weer een compact
geheel word. Een havermoutgreep die we kregen te Rillaar zorgt voor de stevige
energie die we kunnen gebruiken om een vervolg te brengen aan modderwegen
richting het dorpje Aarschot waar in de feestzaal ons kunnen opwarmen/opdrogen
bij een broodje. We gaan terug de Heibergse bossen door waar de baankapitein
nog moet kunnen herinneren tijdens hun inwandeling begin Februari welke paadje
ze hebben genomen daar ze goed op elkaar lijken en daar kan dus gebeuren dat we
het verkeerde keuze hebben gemaakt die menselijk is en gewoon een stukje terug
wandelen het juiste traject te volgen in het Kloesebos-Eikelberg met onderweg
een Lourdesgrot. De eersten van de groep kunnen eventueel tijd maken voor een
snelle "wees gegroetje" daar ze toch moeten wachten tot iedereen weer
is kunnen aansluiten. Het begint helder te worden boven ons wanneer we de Moedermolen
passeren tijdens het laatste stukje van de groepswandeling waar we door de
wijnranken wandelen en nog eventjes tijd maken om een kommetje soep te
benuttigen alsook een groepsfoto maken. Ruim 51km hebben we samen gewandeld
maar vanaf hier word iedereen losgelaten kiest zijn eigen tempo en de pijltjes
volgen door de Beniksberg waar een paard ons goedemorgen persoonlijk komt
zeggen. De volgende wijngaarden van het Wijngaardbos komen we op onze route
tegen naar de voetbalkantine van Nieuwrode waar we kunnen gebruik maken van
onze bagage voor eventuele droge sokken nu je tijd kan maken omdat je tijd moet
maken om je gekozen pasta of spek met eieren te kunnen benuttigen. Ik laat mijn
ontbijt liggen en neem een vlugge graai van voedsel uit mijn bagage mee om de
tocht weer te vervolgen en de eerste wandelaars van de snelle te groep voorbij
steek. We passeren de Sint Lambertskerk van Nieuwrode om nadien op een
landbouwgrond te wandelen die herschapen is door modder waar de medewerkers
onder een tentje ons begroeten met een reep chocolade. In het Tienbunderbos
gaan we via de flanken 1 stap vooruit en tegelijkertijd 2 stappen achteruit
door de bruine zeep maar ik klaag niet want tegen de natuur kan je niets doen.
We zoeken het verharde diepte op naar de sporthal van Tielt-Winge voor de
rustpost en zie op de deelnemerslijst dat ik de eerste wandelaar ben van mijn
groep maar het is geen race hoor, het valt me in een oogwenk op. We kruisen de
drukke baan Diest-Leuven waar nu niet de wijngaarden maar de fruitranken van
het Hagelland ons vergezellen met aan het uiteinde een wagenrust en de
medewerkers al eens gezien heb. De watertoren van Bekkevoort passeren we in het
heuvelachtige landschap van het Hageland waar bij de wagenrust aan het kerkhof
vraag of er ergens in de buurt er een toilet is daar deze stilletjes welkom is
voor mij. Geen in de buurt dan nog eventjes 6 kilometer uithouden waar we snel
achtereen volgend Assent & klein stukje Scherpenheuvel door wandelen waar
links in de verte de basiliek te zien krijgen. We passeren de oude eik van
Kaggevinne, gekend door de één reeks 'De Smaak van de Keyser'. De Eik is sedert
1976 beschermt als monument in het landschap door toedoen van het buurtwerk 'De
Kaggevrienden'. Ze hebben er zelf een tekst aan geweid die als volgt luid:
"Mijn stam staat in Scherpenheuvel-Zichem,
stad die mij met de beste zorgen omringt
en met mijn kruin lonk ik naar
het oud gezellige stadje Diest,
maar mijn wortels zitten in de zwarte klei
van
mijn dorp Kaggevinne"
We wandelen
aan de Heilig Kind Jezuskerk waar ook het Monumentale afbeelding van Sint-Jan
Bergmans, als pelgrimstaat afgebeeld
voor de kerk van Kaggevinne. Tegenover de kerk in de rustpost waar ook de
zaterdagwandelaars toestromen kunnen we voor wie wil nog gebruik maken van het
toilet voor mijnpersoonlijk & zijn bagage daar deze hier zijn opgesteld. We
duiken opnieuw het veld in om na 4.5km de wafel aan te nemen van de meisjes aan
de volgende wagenrust om nadien de Maagdentoren te passeren via de Broek van
Molenstede naar het dorpje Molenstede waar de laatste rustpost ons tegemoet
gaat. Alléz nog 7 kilometer waar we langs het voetbalveld van Diest wandelen en
de juiste weg kiezen voor ons die ons leid naar 2 klimmetjes in de schaduw om
na toestemming van Defensie te wandelen door het militair domein om juist voor
de donkere wolken te arriveren in de Gildenzaal onder applaus van de aanwezigen
onze badge(bestemd voor degene waarvan deze editie de 1ste keer
was)als aandenken ontvangen vooraleer mijn terugreis aan te vatten. Ik bedank
de organisatie voor het mooi parcours, de gezelligheid tijdens de
groepswandeling met uitstekende bevoorrading en geef nog mee dat in
tegenstelling van dit jaar volgend jaar iedereen welkom is daar voor de
jubileumeditie men niet afhankelijk is van de voorranginschrijvingen.
Het is een huzarenstukje geweest voor Nadia om deze tocht in allerijl toch
te laten doorgaan nadat er gespeculeerd werd dat de 150km van
Tournai(Doornik)dit jaar niet kon doorgaan. Vandaag komt er na de fysieke inspanning
ook vooral het mentale aspect naar boven want we zullen met zen allen 30 uur
moeten wakker blijven om deze tocht tot een goed einde te brengen. Men is niet
verplicht om te kiezen voor de volle pot, er is ook mogelijkheid om te stoppen
na 50, 75, 100 of 125km als je één van die afstanden nog nodig heeft om je
arend en/of schelp te behalen kenmerken aan Euraudax naast het in groep
wandelen aan een tempo van 6km/u. Om 11u zaterdagmorgen zijn we met zen 66
vertrokken voor de 1ste lus die ene zal zijn van 50km waar we de
binnenstad kunnen kietelen maar kiezen voor stille paden laverend tussen de
plassen de wind(-molens)tegemoet naar het stadje Bruyelle waar een oude fort nu
een thuis is voor de vleermuizen om net na de Sainte-Rictrudekerk tijd te maken voor de eerste
wagenrust waar we een peer naast een drankje als bevoorrading krijgen. We
wandelen de oude spoorweg op te herkennen aan het oud stationsgebouw van
Hollain dat we passeren voor we een stukje pavé te verwerken krijgen naar de oriëntatiepaal
van het kruispunt van de zeswegen. Eventjes verder staat tussen de bomen de menhir
van het dorp Hollain waar we langs wandelen richting het dorpje Bléharie om aan
de rivier L'Escaut(Schelde)terug te bevoorraden. Naast de taalgrens steken we
ook de landgrens over maar steeds contact houdend met het water om die aan de
sluis over te steken om in de cafetaria van de jachtclub ons broodje te
verorberen. De paraplus mogen open want een bui plenst naar beneden net zoals
de vorige dagen hier in de buurt dat er voor gezorgd heeft dat we van het
oorspronkelijk parcours een beetje moeten inkorten daar het onder gelopen is.
Het duurt daarom niet snel dat we na een halfuur halt mogen houden op de
wagenrust die wel op het voorgestelde locatie nl. het militair kerkhof van
Bruyelle(1939-1945)staat opgesteld. Onderweg tijdens de tocht hebben
initiatiefnemers Lucia en Danny menige wandelaars gevraagd of ze een Euro-tje
willen geven om dan namens de wandelaars aan het einde van de tocht een boeket
willen afgeven voor de inspanningen die Nadia heeft gedaan. We stappen Antoing
binnen waarvan de oorsprong ligt in de Romeinse tijd. Het is tevens op het grondgebied van
Antoing, meer bepaald in Fontenoy, dat de Fransen onder de leiding van de
maarschalk van Saksen na bloedige gevechten de overwinning behaalden op de
Engelsen, de Oostenrijkers en de Nederlanders tijdens de Oostenrijkse
successieoorlog. Aan de oorsprong van het kasteel van de Prinsen de Ligne, die
wij rondom wandelen ligt een vestingtoren uit de 15de eeuw met een
uitkijktorentje die wij passeren vooraleer het stadje te verlaten nadat we de
Sint-Pierrekerk en het beeld van de steenkapper in het park hebben gepasseerd.
We wandelen nog even naar Calonnes voor de wagenrust om in de Espace verts de 5
rots door te wandelen naar het kanaal toe waar we een liedje van K3 kunnen
zingen want achter ons prijkt er 'alle kleuren van de regenboog'. Nadat we het
water via een brug hebben overgewandeld passeren we nog enkele kerken vooraleer
de zaal binnen te gaan waar ons hamrolletjes met puree wacht. Om iets na 21u
starten we aan de 2de lus al wandelend naar de Kathedraal en de
winkelstraat om terug autoluwe wegels waar soms op het veld moet gewandeld
worden wegens de plassen tot de wagenrust aan de kerk te Taintignies. Achter
elkaar wandelen we de nacht door om niet in de waterplassen of modderpoelen te
belanden om netjes te bevoorrading in Orcq mee te pikken waar al gekozen kan
worden voor een beetje champagne maar toch voor de meesten al te vroeg is daar
we beter kiezen voor iets warms want het vriest lichtjes in Doornik maar het
kan ook door de soep die we ons laten smakenin de rustzaal. De jeugd is nog niet uitgefuifd en wij nog niet
uitgewandeld daarom beginnen we aan de 3de lus en doorkruisen we de
dorpjes Obigies & Kain met als krachtvoer chocolade en kaas zorgt en
onaangename tegenwind op een patattenveld ons dat we het tempo een beetje de
hoogte opdrijven om sneller via de spoorwegbrug naar de startzaal wandelen voor
ons ontbijt en 2/3de van de wandeling erop zit. Eens de meesten hun
hazenslaapje achter de rug hebben of hun voeten laten ingetapet hebben is het
7u zondagmorgen geworden als we starten aan de vierde lus en het stationsgebouw
doorlopen om de sporen een tijdje gezelschap te houden om Rumillies in te
wandelen waar er eentje een heel einde achterop is geraakt of de andere
dringend iets moet gaan opzoeken door buikloop om toch beter de kasseien te
trotseren. We gaan gestaag bergop tijdens een regenbuitje onderweg nar de
wagenrust te Mourcourt om verder naar de top te wandelen van de Mont St.-Aubert
waar oldtimers ons een kijkje laten nemen vooral te stoppen voor de caférust
waar we ook kunnen genieten van al die panoramische uitzichten en ook de
kathedraal te zien is waar we naartoe moeten. We dalen voorzichtig af langs het
stenen paadje over de autosnelweg richting de startzaal voor onze spaghetti
carbonara en appeltaartje die een beetje op zich laat wachten. Naast mij zijn
er nog 51 dapperen die nog de laatste lus willen meepikken, al zien de meesten
daartegen op wegens de vermoeidheid, om ever voor de klok van 13u te wandelen
naar de "Pont de Trous"-brug die aan het water ligt die we aan de ene
maar ook aan de andere kant volgen. De Fontaine St.-Eloi heeft zijn betere tijd
wel gehad dat blijkt als we deze passeren in tegenstelling tot het kasteel
Beauregard die wel nog intact is om te stoppen aan de wagenrust voor een
wafeltje in het dorpje Froyennes. Langs de grote baan wandelen we netjes op het
voetpad Blandain door om terug te keren naar Froyennes om de laatste keer te bevoorraden
aan de Saint Paulkerk. Nu is het tijd om aan het slot van de wandeling nog de
grote gebouwen pal in het centrum te passeren want dat stond nog op het menu.
Beginnend doen we met het Paleis voor schonen kunsten gevolgd door het
stadshuis en de musée de la tapisserie. Natuurlijk mag de Kathedraal ook niet
ontbreken net zoals een stukje winkelstraat vooraleer we de startzaal bereiken
waar Delaitre Didier van Ondervoorzitter Paul Van Herreweghe zijn aandenken
krijgt voor zijn 1ste gouden arend en
eerst Nadia dankbetuigingen geeft aan de medewerkers en wandelaars en zij tot
verrassing toe zelfs in de bloemetjes word gezet door het bestuur en de
wandelaars van Euraudax.
"Eerst ingroep om daarna de race aan te vatten vanaf
het circuit!"
Een nieuwe 100km in Wallonië heb ik enkele maanden gepland in mijn kalender
en vandaag is de dag aangebroken om deel te nemen aan Mortier > Francorchamps
> Mortier na eerst een treinreis van 4u achter de rug te hebben waar de
mensen treinreizigers opwachten om hem naar het dorpje Mortier te brengen. Je
moest je vooraf inschrijven om aan de 2de editie van de 100km en ook
vermelden welke snelheid van de groep je wilde belanden gaande van 6,7 tot 6
km/uur. Met een vertraging van 10minuten ben ik vertrokken met de snelste groep
waar we de eerste 45km samen in groep zullen afleggen met de nodige rusttijden
op de bevoorradingsposten. Eens gestart maken we al kennis met het landschap
die golvend zal worden met sommige momenten tussen de controleposten. Na een
goed uur wandelen zijn we aangekomen bij Les Six Fontaines tegenover de
rustpost te Hervé. Is het nu al door de vermoeidheid of de steenslag op het
parcours maar toch zijn er al 2 dames gevallen nu net we onder de
autosnelwegviaduct wandelen, het kan ons allemaal voorlopig een worst wezen wat
er nog op het menu staat!, en dat mag je letterlijk nemen want we krijgen een
droge worst op de kerkplein van Grand-Rechain. We wandelen op een tempo die
iedereen aankan met soms weinig gebabbel door het bergopwaarts wandelen naar de
rustpost te Wegnez om een boterham te laten opnemen. Wandelen wij nu trager?als
de 2de groep al snel ook diezelfde rustpost kort na ons binnen
komen. Het is het teken dat wij vriendelijk plaats maken voor de andere groepen
en de tocht verder zetten om Pepinster binnen te wandelen over de
Vester(kanaal) om linksaf aan het station stilletjes aan de lange klim te nemen
naar het dorpje Oreux om te dalen naar de rustposten van Oneux & Polleur
waar we een kommetje soep krijgen. Het is nodig nu nog het nog gemakkelijk naar
binnen gaat zoveel mogelijk voedsel op te nemen want het is weer klimmen
geblazen via de autostrade naar de hoofdpost waar we bij inschrijving gekozen
spek met eieren of pasta opeten en gebruik maken van onze bagage. Het is 5.30 wanneer
we het laatste in groep afleggen naar het circuit van Francorchamps waar we,
net zoals de dagstappers van de 55km die van hieruit start, worden losgelaten
en elk zijn tempo nu moeten zelf bepalen om de terugtocht te doen slagen. We
passeren de paddock als de finishlijn om aan de 'raidillon'(zo heet die bocht)in
daglicht het circuit te verlaten. We wandelen de oude spoorweg op om na de
rustpost aan de ingang van 'Promenade de la Hoëgne' een keuze te maken tussen
het gemakkelijke traject, maar toch liever het moeilijke & schoonste nu ik
hier voor de eerste keer kom wandelen. We wandelen op de boomwortels en stenen
door elkaar om soms ook een gladde bruggetje nemen en goed onze ogen open houden
of we belanden in het water ernaast. Nadat we het dorpje Polleur zijn
uitgewandeld gaat het nu bergop tot ik tot het besef kom dat ik te ver heb
gewandeld daar ik in het dorpje Fays even verderop geen pijl meer zie bij een
kruispunt. Daar ik deze wandeling voor het eerst doe en het parcours nog niet
ken is het beter terug te wandelen naar het punt waar ik het laatste pijltje
heb gezien. Eens het juiste traject weer gevonden wandelen we op onverharde
stukken naar de rustpost te Maison-Bois. Ja, lap zeg het is weer van
dat........verkeerd gelopen maar nu is het niet mijn schuld maar een pijltje
hadden ze blijkbaar niet te veel om ons het stukje groen in te laten wandelen
naar Verviers een grootstad die negatief in het nieuws kwam de afgelopen weken
door al dat terreur. Gelukkig is de rust teruggekeerd en wandelen we na de
waterzuiveringstation een wegeltje steil bergop door het natuurdomein Tibermont.
De kerk van Grand-Rechain die we gisteren-avond nog in het donker zagen passer
we opnieuw als het klokslag 12u is wanneer we kunnen genieten van een
rijstpapje ons aangeboden door de medewerkers in de rustpost van dit dorpje.
Een weide doorwandelend die ook door bedevaarders word aangedaan gaan we de
spoorweg- als snelwegviaduct onder gestaag bergop naar het dorpje Hervé waar de
wekelijkse markt plaats vind. Tijd hebben wij daarvoor nu niet want de laatste
8 kilometers zijn nog aan te vatten en een oog gewenkt tijdens de laatste rustpost
ben ik als 7de hier gepasseerd, velen zijn dus nog onderweg. We
wandelen op de oude spoorlijn 38 met het oude stationsgebouw van Hervé die ik
al eens heb bewandeld enkele maanden terug met een Euraudax-wandeling om links
in de verte Mortier al te zien maar eerst hebben we nog de laatste controlepost
om de blauwe kaart die we hebben gekregen op de hoofdpost nog te laten af te stempelen.
Blegny zien we rechts van ons maar het gaat rechtdoor om na vele uren stappen
Mortier weer binnen te wandelen waar we na het luiden van de bel onze t-shirt
kunnen ophalen.
Ik ga beginnen aan mijn Waalse drieluik de komende weekends waar steeds
100km of meer zal gewandeld worden. Euraudax is daar een krak in als je wilt
wandelen over deze afstanden al is het wel in groep aan 6km/uur en dit vandaag
waar de hoofdstad Brussel een grote rol zal spelen. We starten vanuit de
clubhuis van de MIVB te Haren met 70 wandelaars waar we de drukte ruilen voor
het Woluweveld. Te Sint Stevens Woluwe gaan we de viaduct over de E40 onder om
na de rode lichten Kraainem door te wandelen om deze te vervangen door
Wezembeek-Oppem met zijn Sint-Pancratiuskerk een beeld voor het gemeentehuis om
tijd te maken voor de enige caférust van deze wandeling en dit in de cafetaria
van de sporthal. We wandelen langs de winkels en de kerk van Stokkel om op de
oude spoorweg Tervuren-Brussel te wandelen die nu het gemeentelijk park is.
Tegenover het schooltje Singelijn wacht ons de eerste wagenrust om terug door
de bebouwing naar de zaal te wandelen waar ons broodje zal smaken. 7 wandelaars
zijn alleen gekomen voor de 25km dus niet meer starten aan de 2de
lus die meer een gidsronde zal worden beginnend met een uitleg over het
witloofmuseum. We wandelen nu in Schaarbeek, een voorstadje van de hoofdstad om
via de Europese Commissie nu echt Brussel City te doorkruisen. We wandelen
onder de triomfboog van het Jubelpark waar we tijd hebben om foto's te nemen
daar er een wagenrust is opgesteld. Straks wandelen we terug door het centrum
maar eerst verlaten we dat eventjes om door het George Henrypark te wandelen
met aan de poort op de grond de verbondenheidsster. We passeren nog de gebouwen
van RTL voordat we de groenteschotel kunnen laten smaken voordat we beginnen
aan de 3de lus. Die lus is ook meteen de langste met name 35km om al
snel weer de hoofdstad op te zoeken zonder eerst het station van Schaarbeek gepasseerd
te hebben. Eer Arabier vond het nodig om omgekeerd op een paard te zitten maar
daar trekken we ons niets van aan en wandelen we door een straat waar de ramen
verlicht zijn met gekleurde TL-lampen waar verder geen uitleg bij hoeft te melden.
We passeren Euronext Brussel gekend van de Beurs en wil dan ook zeggen dat we
aan de beursplein zijn n beland die versierd is met bloemen, beertjes, tekstjes
en vlaggen n.a.v. de terreurdaad op 22 maart op de luchthaven en in het
metrostel. We passeren naast de geveltekeningen die men meermaals kan opmerken
ook nog het Martelaarsplein waar de kabinetten zijn gevestigd zijn van onze
ministers net zoals het Manneke-Pis beeldje
achter de grote markt of het paleis, kunstberg, Sint Goedekathedraal en het
graf van de onbekende soldaat om tijd te maken voor het ontbijt in de
startzaal. De laatste lus begint 10minuten later dan gepland maar die is met
zijn 15km wel de kortste. We wandelen terug naar Schaarbeek waar door
werkzaamheden niet langs de windmolen kunnen passeren en genoodzaakt zijn boven
de afsluiting de foto te maken. We gaan het Josafatpark door waar een konijntje
niet bang is van ons en rustig verder knabbelt om na het ouderlijk huis van
Jacques Brel gepasseerd de laatste wagenrust mee te pikken om de slotkilometers
aan vatten om even na de klok van 10u te arriveren in de startzaal.
De verplaatsing gebeurt vandaag via de bus daar ik met menige clubleden ga
wandelen in Gooik bij de wandelclub 'De Heidetochten Kester-Gooik'. Het is
bijna half tien als ik start en toch nog kies voor de 41km om te wandelen naar
Sint Kwintens Lennik waarin een kappeletje mij bekend voorkomt daar ik vorig
jaar hier gewandeld heb bij de Lennikse Windheren. OP onverharde paden &
weides met soms grote plassen gaat het naar Schepdaal voor de 1ste rustpost.
Hier leggen de 3 grote afstanden een plaatselijke lusje af(de 50km zelf 2 lussen)
waar we wandelen naar een spoorwegviaduct gevolgd door het bosje er achter.
Hier word ik aangesproken door een bepijler van de organiserende club die nu al
bezig is met de wegmarkeringen weg te doen wat wel heel vroeg is. Gelukkig zei
hij me waar ik naartoe moet wandelen om het bos te verlaten. Ik ben beland in
Dilbeek waar de 32km al eerder terug wandelt naar de rustpost en wij samen met
de 50km de Snikberg op wandel, een typisch voorbeeld van dit landschap hier. We
wandelen door een klein stukje private bos die gevolgd word door een schuur die
we rechts zien en bij iedere 'Thuis'-kijker heel bekend zal zijn met name Hof
ter Smissen terwijl het hoekje om de volgende rustpost in een cafeetje ons
wacht. We wandelen door de Wolfsputten waar het ontzettend naar look ruikt die
hier als daslook in overvloed groeit. We wandelen nu het centrum gedeelte door
met zijn mooie stadhuis in de vorm van een kasteel alsookde Sint-Ambrosiuskerk passeren voordat we de
stad verlaten en deze inruilen voor Sint-Anna-Pede waar tegenover de Sint
Annakerk een kopie hangt van een schilderij gemaakt door Pieter Breughel. Het
is voor ons ook de tijd om terug te wandelen naar de spoorwegviaduct om
eventjes later weer de rustpost te bereiken. Vanaf hier pikken we de andere
afstanden weer op waar aan het einde een beeldje vinden genoemd naar 'Sint
Maarten in de velden' om tegen de wind te wandelen met soms modderstroken in
Elzeringen of ook de Tuitenberg op klimmen richting O.L.V. Lombeek waar de
laatste rustpost is dichtbij de kerk. Mede afstanden kiezen hun eigen weg maar
allen passeren ze het kasteel van Saffelberg waar een sompig smal strookje aan
de achterzijde goed onder water staat. Links zien we de begraafplaats die we
aan het begin van deze wandeling ook hebben gepasseerd wetend dat we dus niet
ver meer zijn van de startzaal die even na de Lourdesgrot &
Sint-Niklaaskerk ligt. Ik heb nog tijd over en beslis dus nog om het parcours
van de rolstoelen er bovenop te doen wat ik toch doe twijfelen of dit wel voor
hen geschikt is daar het grotendeels onverhard is door het Lomberegveld om dat
terug te keren naar Gooik.
