wandelclub De Spiegelstappers uit Ieper is officieel erkend voor de vrijetijdsbesteding van personen met een handicap. Deze club, waarvan de meeste leden een beperking hebben, organiseren 3 grote wandelingen per jaar beginnend met de Smultocht vandaag. De opbrengst van al deze 3 wandelingen gaat naar Spelewijs, speelpleinwerking voor kinderen met een handicap en speel-o-theek die speelgoed uitleent. De tocht vertrekkend vanaf een zaaltje achter het Jeugdcentrum bestaat uit 3 lussen, allen van ongeveer 6km. Ik doe ze vandaag wel in omgekeerde volgorde, beginnend met lus 3 die 'natuurtocht' heet. We gaan richting Zillebekevijver, maar deze zullen we niet bereiken want we gaan het Vredesbos in. Door de regen van afgelopen dagen is het gras drassig, maar houden de voeten nog droog. We wandelen rond de verdronken weide om eventjes te genieten van dit decor in het observatiehut die men hier vind. We bewandelen het Vredespad om vervolgens langs de buitenvestingen en de Kasteelgracht de ingang te nemen door het Hoornwerkpad die ons brengt naar de startzaal. Geen rust nu, want we vatten direct lus 2 aan die grotendeels zich zal afspelen op de Vesten. We wandelen opnieuw door het Hoornwerkpad die nu enkele modderstroken telt. Het Ieperse Hoornwerkpark ligt op een helling die vanaf de oostelijke vestingmuren oprijst, van 20 naar 35 meter. Dit was de meest kwetsbare rand van de vestingstad Ieper: belegeraars konden van op de hoogte de stad makkelijk benaderen en treffen. Een hoornwerk is een grote, complexe voorversterking, ingericht voor de muren van de hoofdversterking. De naam is gegeven vanwege de hoornvormige uitsteeksels van de uitbouw. De resterende kazematten bestaan uit twee ondergrondse gangen van 15 meter die leiden naar negen ondergrondse kamers. We verlaten het onverharde om even verder richting de Menepoort te wandelen om vlak erachter weer de Vesten op te wandelen. Het is hier dat we enkele overblijfselen van vroeger, met name de gedenksteen van Willem I,het Ramparts Cemetery Lille Gate, waar 193 Britten sneuvelden tijdens de 1ste Wereldoorlog &de overblijfselen van de Leeuwentoren. Nu we het laatste stukje van de buitenvestingen bewandelen rond deKasteelgracht. Het einde van lus 3 is ook het einde van deze lus want we krijgen opnieuw eennieuwe passage van het Hoornwerkpad. Na een nieuwe rustpauze in De Klepper kunnen we aan de laatste lus beginnen. Deze vatten we precies aan op het middaguur, waar de vele kerken van hier hun klokken goed laten luiden. Als we de Menepoort voor ons zien gaat het nu naar rechts waar even verder Ieper Strand, een oude openluchtzwembad een stukje cake krijgen als eerste van onze gratis bevoorradingen. Vandaar gaat hetnaar de Neerstad waar de speel-o-theek De Stopkop is gevestigd. Langs de bibliotheek en het militaire begraafplaats 'Ypres Reservoir Cemetery' komen we aan in het Tempelhof, een PVT voor personen met psychiatrische problemen. Hier is er een rustpost met gratis een tas koffie. We komen weer de Vesten tegen, maar eerst krijgen we nog een speculaasje van één van de medewerkers aan het kruitmagazijn. De volgende halte is de clubhuis van deze wandelclub tearoom De Spiegel,de ontmoetingsruimte voor personen met beperkingen. Via de St.-Pieterskerk is kort hierbij de 7de en laatste keer dat we een gratis hapje krijgen. Langs de brug over de vestingen en een laatste keer een passage door het paadje arriveren we terug in de startzaal.
"Niet te veel picon nuttigen, want je moet nog lopen"
Wij, die dachten dat de winter definitief voorbij was. We waren eraan voor de moeite, maar dat houd ons niet tegen om naar St.-Idesbald(Koksijde)te vertrekken waar de Duintrappers hun jaarlijkse Picontocht organiseren, wat zij vinden 'De mooiste wandeling van de Kust'. We krijgen bij onze inschrijvingskaart een bonnetje voor een gratis proevertje Picon, maar dat zullen we straks benuttigen, want we moeten eerst nog één van de 6 afstanden afleggen, die vandaag een beetje minder zijn in werkelijkheid, dit door het Agentschap natuur&bos. We zijn gestart kriskras door de kunstenaarsdorpje, voordat we een zandhelling moeten trotseren. Veel zullen we vandaag niet wandelen in Koksijde, want deze ruilen we al vlug in door De Panne. Via het sportcomplex krijgen we de 1ste duinenpassage met name de Oosthoekduinen onder de kiezen. Een klein minpuntje misschien is dat er geen omleiding is voorzien voor mensen met een buggy of rolstoel, daardoor moeten zij ook hierdoor. Aan het einde van de duinen vind men de J-Club, waar de rustpost is voorzien. Ik was misschien niet de enige die hier nog vroeger nog gelogeerd heeft tijdens mijn zomerkamp, maar dan heette dit complex 'De Blauwe Distel'. Van hieruit starten de lussen, waar we eerst moeten goed kijken of we de juiste lus nemen. We gaan richting de St-Pieterskerk, om de trambaan te volgen die ons zal brengen naar de Esplanade. We gaan Koning Leopold I tegemoet die ons al staat op te wachten samen met Pierre Kloeffe die een beetje verder staat. We leggen de ganse dijk af om onze wacht te maken terug in de rustpost. Voor de 2de lus duiken we opnieuw de Oosthoekduinen in, waar even verder passage maken door het bezoekerscentrum De Nachtegaal. We nemen eerst nog afscheid van onze wandelvrienden, maar niet getreurd, iedereen maakt een passage door het Calmeynbos. Waar de vorige jaren wij hier door de Westhoekduinen wandelen moest de parcoursbouwers ons nu leiden op het harde gedeelte die ons toch brengt naar de zee. We trotseren de ijzige wind richting Frankrijk. Via campingclub Perroquet verlaten we het strand om tussen de stacaravans te wandelen. Marcheurs, Bienvenue au café Val d'or où nous vous à bras ouverts dans la station de repos.(wandelaars, welkom in café Val d'or waar we je met open armen ontvangen in de rustpost.)Direct hierbij wandelen we toch in de Westhoekduinen, waar we in het begin al zien dat er strookjes onder water staan. We trappen nu letterlijk door de duinen of moeten we Sahara zeggen wat dit word het stukje ook wel genoemd. Van de warmte zullen we geen last hebben want het noordendepressie zorgt daarvoor. We moeten acrobatenkuren uithalen wanneer we op het harde gedeelte van dit reservaat heel grote plassen zijn, om deze zo droog mogelijk te blijven. We maken opnieuw een passage door het calmeynbos, om te kiezen voor het Artiestenpad, het paadje die de duin en polders verbind. Nog even een modderstrookje meepikken voordat we voor de laatste keer het vakantiecentrum bereiken. We wandelen met zen allen stilletjes terug naar de aankomst, maar wij(30km)alleen hebben nog een passage door de Houtsaegerduinen waar normaal ook grazers te zien moeten zijn, maar we deze nergens zien. We volgen onze collega's die al eerder door het Kerkepannebos zijn gewandeld om weldra een einde te maken aan deze wandeling en kunnen genieten van onze gratis piconnetje.
"Het nieuwe wandeljaar is nu ook officieel begonnen"
Aktivia maakt er een gewoonte van om eind Februari het nieuwe wandelseizoen in te luiden met de Nationale Wandeldag. Vroeger werd deze toegewezen aan de beste clubs per provincie die hoog staan in de Wisselbekerstand, maar sinds dit jaar mag iedereen zijn kandidatuur inleveren. De gelukkige plaatsen waren dit jaar Kortrijk, Overmere&Bornem. IK kies voor het laatste daar een busreis is ingelast door de wandelclub. Elk jaar verwachten ze ongeveer 5000man die op deze dag kennis maken met de wandelsport. Voor dit jaar zullen het een pak minder zijn mede door de sneeuwtoestanden van dit weekend. Het is bijna 10u dat we arriveren in Bornem, maar dat houd me niet tegen om heel snel in te schrijven en toch nog de wandeling van 35km te beginnen. Starten doen we in het gemeentelijke recreatiedomein "het Breeven". Dit 65ha-grote groendomein met visvijver is het startgedeelte van deze wandeling. We komen al s 2 splitsingen na elkaar tegen waardoor de 3 grote afstanden alleen hun weg volgen. We wandelen op de sneeuwpaden die ons brengt via de Onze Lieve vrouw van Lourdes-kapel naar Branst waar een rustpost is gevestigd. Wij wandelen via de kerk voor het eerst langs de Schelde die we ruime tijd volgen naar Mariekerke waar in het schooltje gerust word. Van hieruit start het plaatselijk lusje voor de langste afstanden. We wandelen nog een stukje langs het water tot aan St.-Amands, het dorp van Emile Verhaeren. We komen enkele gedichten tegen van deze man die hier ook begraven is in zijn graftombe aan het water. We hebben dit dorp genoeg gezien, nemen afscheid van de 30km, waar we alleen door de industriezone wandelen om terug te belanden in het schooltje van Mariekerke. Nu overbruggen we de kortste verbindingsweg, van zo'n 3km tot we weer belanden in Branst. We belanden een glad stuk langs de vijver, voordat we intrede doen in het Nonnebos. We nemen het deurtje die ons brengt naar de Kloosterheide. Stilletjes aan komen we op het privé terrein van de Graaf die hier een kasteel heeft, maar niet verder kunnen tot de toegangspoort. We wandelen langs het spoor om via het station het centrum van Bornem door te wandelen, waar we weldra een einde kunnen maken aan deze wandeling als we het sportcomplex betreden. Wandelclub Kadee Bornem kunnen met hun vele medewerkers al dan iet tevreden terug kijken op deze dag, op het slechte weer na die veel wandelaars tegen hield.
Daags voor de Nationale Wandeldag organiseren de Rustige Bosstappers hun Bibbertocht vanuit Varsenare. We starten vanaf het sportcomplex voor de wandeltocht van 30,5km. We gaan aan de kerk rechtsaf om even verder de 1ste splitsing te hebben. Onze tocht leid ons via enkele rijke huizen naar het gebied Breisbroek, waar in een zaaltje de rustpost plaats vind. Straks komen we hier nog eens terug, maar eerst wandelen we verder in dit gebied, die meteen over gaat in het Chartreuzinnenbos. Ondertussen wandelen we alleen verder, waar we enkele figuren tegen komen van het Planetenpad. We gaan de E40 onder om voet te zetten in ST.-Michiels. Niet ver hier vandaag vinden we het dorp Snellegem met tegenover de kerk paard "Oscar". We keren het dorp de rug toe om weldra weer de autosnelweg over te wandelen en halt te houden voor onze koffie in het zaaltje van daarnet. Nu leggen we hetzelfde stukje nogmaals af tot aan die splitsing, waar we nu nog even door het bos wandelen om stilletjes aan weer Varsenare binnen te wandelen. Eerst maken we nog een ommeweggetje naar de Witter Paters met hun" Man's Rotse". In een klein zaaltje in dit gedeelte is er ook een rustpost voorzien. We leggen eerst nog een plaatselijk lusje af die ons brengt naar een kasteel in domein Koude Keuken die we doorwandelen. We keren nu terug naar de paters voor de laatste keer onze kaart af te stempelen. we verlaten woon- en zorgcentra Avondrust, om te wandelen tussen de serres. We gaan rechts een paadje op die brengt ons naar....., het sportcomplex waar we een einde maken aan deze wandeling.
"Hulde brengen aan de man die historie heeft geschreven"
W.T.C. Nieuwpoort brengt hulde aan hendrik Geeraert(de sluiswachter)door een wandeling in te richten vanuit Nieuwpoort. Ik kies traditioneel voor de grootste afstand die vandaag 20km is. Vanuit startzaal de vierboete beginnen we met een 1ste lus. We wandelen omheen het sluizencomplex, om eventjes de Plassendaelevaart te volgen om te wandelen richting Lombardsijde. Wellicht was het de bedoeling om te wandelen door reservaat de Yzermonding, maar door de montainbikers heeft de parcoursmeester onze lus ingekort. We komen wel aan de nieuwe jachthaven terecht om langs de jachten te wandelen. We steken de drukken baan over om een blik te werpen aan het Albert Monument. We komen terug aan de startplaats&beginnen aan de volgende gedeelte. We wandelen door het centrum, om deze te verlaten langs het sportcomplex Lenspolder. We gaan het hoekje om en bewandelen het nog recente paadje tussen de wijken. We komen een restant van een bunker tegen voor vakantiedomein ijzermonde. We dwarsen nog even enkele straten voordat we belanden in de vast rustpoststek van elke wandeling ingericht dor deze club, het basisschooltje in Nieuwpoort-Bad. Het is hier dat we straks nog een keer samen komen. Op het Guido Gezelleplein merken we onze collega's aan de overkant op, voordat we onze wegen scheiden met de 12&18km. We wandelen op de Louisweg om de Kinderlaan te dwarsen om via Sunparks de dreef naar de Noordzee te nemen die ons brengt naar Groenendijk. We wandelen op de zeedijk, waar we onderweg onze collega's terug tegenkomen, om t.h.v. de Barkentijn stilletjes aan weer te belanden in het schooltje. Voor het laatste stukje laten we het centrum achter ons en hebben een passage door het Wilhelmuspark(keunepark hier genoemd). We wandelen de Havengeul op om via de Vismijn stilletjes een einde te maken aan deze wandeling.
"De rooie neuzentocht, wijst dit naar de koude of de carnavalsperiode?"
De stormvogels uit Oostende zaten een beetje met de schrik als ze de weervoorspellingen voor vandaag hoorden. Het zal toch niet waar zijn als we na de sneeuweditie vorig jaar nu weer slecht weer kunnen verwachten. Het was dan ook een opluchting dat de zon al scheen in de ochtend zodat ze al vroeg heel wat wandelaars konden begroeten vanuit startzaal 'Cruysduyne' vlak achter de kerk. Na de verplichtingen zijn gedaan, kunnen we van start gaan voor de wandeltocht van 25km. We dwalen rondin het nieuwe Bredene met mooi aangelegde villawijken om dan een pad omhoog op de duinen nemen met prachtig zicht over de Noordzee. Een tunnel brengt de 6km veilig terug naar de drukke winkelstraat (Kapelstraat) om dan de startzaal terug te bereiken. Wij blijven nog eventjes het duinpad volgen om via de voetgangersbrug de drukke Koninklijke Baan over te wandelen. We wandelen niet door het Paelsteenveld (kampeerzone omgetoverd in een prachtig park) wegens een activiteit nog opgeruimd moet worden, maar vooral omdat deze een beetje onder water staat, en komen zo bij de kapel Onze-Lieve-Vrouw ter Duinen, beter gekend als de Visserskapel (1736). Nu wordt er gestapt naar buurgemeente De Haan. Op de wijk Vosseslag, in de zaal Schelpestik, is er een rustpost voorzien. Vanaf hier word er nu gewerkt met lussen. We verlaten met de 18km het woongebied om binnen te treden in de duinbossen De Haan, deelgebied Klemskerke. We volgen het paadje die zijn beste tijd heeft gehad, begroeten vrijwilligers die aan bosbeheer doen, om via de tramsporen te dwarsen een vervolg te brengen door het bos maar aan de andere kant. Een kleine helling brengt ons naar het strand, die we blijven volgen tot het eerste duinovergang.Om terug te belanden in Vosseslag, moeten we welterug een passage maken door het bos. Voor het volgende lusje wandelen we nu alleen terug naar het strand(over het naaktstrand: nu gesloten wegens de te lage temperaturen!)We laten de zee voor de rest van deze wandeling achter ons om het tunneltje door te wandelen. We bewandelen het voetwegeltje naast de drukke baan, maar zijn genoodzaakt om deze enkele keren te onderbreken omdat sommige stukken onder water staan. We houden nog eventjes halt in het rustpostzaaltje, voordat we beginnen aan het laatste stukje. We worden wel nog eens gescheiden van de anderen om door de polders te wandelen om ze dan weer te begroeten t.h.v. het reservaat d' Heye. We trotseren de modder die ons leid naar het nieuwe recreatiepark Grasduinen.Hier niet ver vandaan is het gemeentehuis gelegen, met vooraan het kunstwerk "Vredestafel"(Paul Perneel), die vind dat vrede niet op het slagveld word bekomen, maar wel aan de onderhandelingstafel. Vlak achter het postgebouw loopt een paadje die ons brengt naar de wijk achter de kerk, waar tegenover park Romokus terug binnen komen in de startzaal.
"Al mag het hard vriezen, hij doet gewoon zijn ding."
Vandaag zullen we de overgang meemaken van koude naar zachte lucht als we deelnemen aan de 19de Manneken-Pis tocht te Geraardsbergeningericht door de Padstappers. Het weer zat niet mee als we aankwamen in het jeugdcentrum "De Spiraal". regen en de ijzige wind die het koude gevoel nog erger maakt. Respect voor de 358 wandelaars die vanmorgen vroeg in het station van Brussel-Centraal zijn vertrokken voor hun 50km van het 't Jongste naar het Oudste Mannen-Pismonument. Ik hout het vandaag bij de omloop van de 32km. We wandelen op de Zakkaai langs het water om snel het abdijpark met zijn koetsenhuis in te wandelen. We merken dat de vijver nog niet het slachtoffer is van de dooi. Als we onze eigen weg gevolgd zijn komen we aan de achterkant van de kapel op de Oudenberg, bovenop De Muur. We dalen deze heilige plaats niet af langs de kasseien, maar kiezen voor het paadje die ernaast loopt. We bewandelen veldwegeltjes die met momenten nog glad zijn tot we belanden in Onkerzeele. Naast de kerk loopt er een wegeltje die ons brengt naar de rustpost in de buitenschoolse opvang "De Speeldoos". De wandelaars die de 50km doen, zullen merken dat dit hun laatste rustpost is, voor ons komen we straks hier nog terug. We ploeteren verder door het dooiwater met zijn goed gecamoufleerde putten, waar ik ook kennis mee maak. We konden even goed onze schaatsen meedoen, want momenteel is het meer glijden dan wandelen. Onze wandelgemiddelde zal vandaag een stuk langzamer zijn, dat staat al vast want doorstappen kunnen we momenteel nog niet doen. Ondertussen zijn we beland in Grimminge, het dorp van kaatsers en de bakermat van het boerenpaard met voor hun gemeentehuis een bronzen exemplaar van zo'n paard. We komen op het punt waar we daarnet afscheid genomen hadden van de andere afstanden, maar nu weer met zijn allen voet zetten naar het Raspaillebos. Ondertussen is de vrieskou weg van ons&krijgen we het nu weliswaar warm. We wandelen op de paadjes in het bos. De naam verwijst een beetje naar 'raspe'(schaven, raspen)het traditionele hakhoutbeheer in dit bos. Om de twaalf tot achttien jaar worden oude stronken van bomen en struiken tot aan de grond afgezet. Eens buiten het bos zijn we terug in Onkerzeele, waar we stukje vanaf de kerk weer afleggen tot de rustpost. Nu is het moment om stilletjes aan om het centrum op te zoeken. Via de Vesten belanden we op de mark. Wie zien we daar een beetje verscholen? Jazeker, Het is Manneken-Pis. Aan de overkant in het clubhuis van de Padstappers is er een rustpost ingelast. We gaan het hoekje om, de Duivenstraat(hier noemen ze het 't Duijvestrùtjen/'t Dauvestrùtjen)om nog even het laatste stukje onverhard te bewandelen. Boven kunnen we een glimp opvangen van het centrum, voordat we de Dender kruisen. We houden nog even halt aan het buitenzwembad-comlpex om te kunnen genieten van een jenevertje of warme chocolademelk aangeboden door de club. De laatste 900m wandelen we op de sasweg langs het water die we oversteken via de Grotestraatbrug om te belanden in de startzaal& onze mattentaarten niet mogen vergeten af te halen en meteen al in onze agenda 21 april aanduiden om hier terug te keren voor hun Mattentaartentocht.
Na een poos zachte weeromstandigheden hebben we afgelopen nacht weer eens het vriespunt bereikt. Dat maakt dat de naam van deze wandeling echt van toepassing word. W.S.V. De colliemolen organiseert vandaag in Staden hun Putje Wintertocht. Daar ik afhankelijk ben van het openbaar vervoer en geen uur wil wachten op de volgende bus, moet ik genoodzaakt kiezen voor de 17,6km. We zijn nog niet uit de dorpskern of we nemen al afscheid van de kleinste afstand. Na het 1ste veldwegeltje nemen we in de dorpskern de paadjes die de verschillende wijken verbind, waarmee we ook grondgebied Klerken ingaan, om halt te houden in een schuur voor onze rustpost. We gaan een stukje terug om onze splitsing op te zoeken voor onze plaatselijke lus. Niet ver hier vandaan t.h.v. het Graveneikpad scheiden ook onze wegen met de grootste afstand voor even. Steeds zien we rond ons een grote fabrieksgebouw, waar we naartoe wandelen ook om stilletjes terug te keren naar de schuur. Voor de 3de keer nemen we terug het wegeltje en kiezen voor de gemakkelijkheid het harde landbouwersgrond i.p.v. de modder. Wij moeten van al de afstanden nog het kleinste resterende kilometers afleggen. Eerst nemen we weer afscheid van de 24km, wel niet voor lang want ze komen terug bij ons in de Nijverheidstraat. Niet ver of we wandelen op de oude spoorwegbedding voor een stukje. Terwijl de 9,14&24km nog een stukje van deze blijven volgen, gaan wij nu al naar rechts. Via het kerkhof passeren we de achterkant van de startzaal. Waar wij gedacht hebben dat dit het einde was, hebben we verkeerd gegokt. We maken nog een omeweggetje langs de atletiekpiste van het sportcomplex die aan de andere kant van de straat ligt. Nog een paar meters afleggen, voordat we merken dat ik nog een beetje tijd heb om nog mijn wandelboekje af te stempelen.
Wegens al de medewerkers van de wandelgazette wensen we alle wandelaars een gezond 2013 met veel wandelplezier toe. Terwijl menige medemensen tijd maken op het bed op te zoeken zijn de fervente wandelaars al goed uitgeslapen om de 1ste wandeltocht van het nieuwe jaarin te zetten. Al voor de 20ste jaar begroet wandelclub Nacht van Vlaanderen iedereen om hun kater te verteren door een wandeling te maken in het Houtland. In de startzaal worden volop kussen en beste wensen uitgedeeld terwijl we ons inschrijven. Qua weeromstandigheden is er geen verandering gekomen, want nu begint het al vlug weer te miezeren. Mochten we iemand vergeten gelukkig Nieuwjaar te wensen, heeft tijd genoeg, want de eerste kilometers van de wandeling leggen we samen af. Jammer genoeg voor de mensen van de kleinste afstand, maar zij maken geen passage door het groenhovebos. Na dit stukje natuur wandelen we met de paraplu open(al moet die zich weren tegen de harde wind)naast de expresweg die hier zelfs Venteweg als naam heeft gekregen. Het modderpaadje die we betreden, zal ervoor zorgen dat de schoenen straks ook opnieuw verwend mogen worden. Stilletjes aan mogen we terug met zen allen even schuilen want in de kantine van voetbalclub Torhout KM 1992 kunnen we even ons opwarmen. Niet ver hier vandaan begint voor de grootste afstand ons plaatselijke lus. We betreden de industrielaan om binnen de kortste keer de Groene 62 op te wandelen. Nadat we de brug zijn gepasseerd over deze fietsweg(of oude spoorweg)tussen Oostende-Torhout gaan we links om het gehucht 't Hoge door te wandelen. We maken zelfs gebruik van privéterrein om de hoogste punt van deze wandeling te bereiken. Enkele hectometers verder gaat het via het Benny Vansteelantcomplex terug naar de kantine, net op tijd want we krijgen een echte bui te verwerken. Nadat we droog zijn geworden maken we een vervolg van onze wandeling en het eerste wat opvalt is dat het bekende gezegde van regen&zonneschijn letterlijk plaats vind want de zon schijnt fel in onze ogen. Via enkele wijken waken we tijd om een passage te maken door het gemeentepark Ravenhof. Na dit stukje groen dwarsen we de wollemarkt, die verwijst in zijn naamgeving echter naar het middeleeuwse Torhout. De huidige 'markt' zou het begin van de oude "Ieperstraete" gevormd hebben die de verbinding vormde tussen de twee jaarmarktsteden. Onze wegen scheiden voor het laatst nog een keer, doordat wij nog enkele kilometers meer moeten afleggen. We wandelen eventjes buiten het centrum om nog op het pauwwegel te wandelen, waar we nog eens kennis maken met de blubber. We begroeten terug onze medemensen om vlak voor het station nog even een korte passage te maken met het centrum, voordat we terug belanden in de startplaats waar we aan onze aperitief kunnen beginnen d.m.v. een jenevertje&boterlukke aangeboden door de wandelclub.
"Traditioneel staat de winterwandeling op het menu."
Elk jaar organiseert de toerismedienst van mijn stad op het einde van het jaar een winterwandeling. De winter is vandaag ver te zoeken met deze zachte temperaturen. We vetrekken vanuit zaal Kerkepanne, waar de inschrijving gratis is, voor de wandeling van 32km. We krijgen al de eerste duinenpassage onder onze voeten met name de Noordduinen. Er zijn hier wel pijlen te zien, maar geen linten. Gelukkig ken ik mijn weg vanuit mijn broekzak. We wandelen naast de Hoge Blekker, die we wel opwandelen op het harde gedeelte. We gaan niet helemaal tot boven, want halfweg zetten we voet richting natuurreservaat Doornpanne. Aan het bezoekerscentrum laten we de kaart voor de 1ste maal bestempelen. Straks komen we hier terug. Aan de één van de twee boten gaan wij eerst naar rechts op weg naar de Witte Burg. We wandelen langs Ter Yde om de Oostvoorduinen in te wandelen. Aan het einde van deze strook splitsen onze wegen. Wij wandelen langs golfterrein Hof ter Hille richting Wulpen. Over de brug aan de andere kant van de Conterdijk is er in het tearoom een controlepost gepland. We verlaten dit dorpje om stilletjes aan weer te wandelen naar Oostduinkerke. Na de 3de controlepost wringen we door de bochten opnieuw richting het bezoekerscentrum. We wandelen even langs de drukke baan om recht tegenover de Normandie een klimmetje te nemen naar de Schipgatduinen. We wandelen door het mulle zand met enkele hellingetjes, om stilletjes aan de dijk op te zoeken die we helemaal bewandelen. Aan het toerismebureau van St.-Idesbald krijgen we onze laatste stempel. We pakken een korte passage door de winkelstraat mee om i.p.v. rechtdoor naar de startplaats, rechts te gaan via het Paul Delvauxmuseum. We nemen tweemaal van de wandelaars van de 8km, voordat we voor het laatste kunnen proeven van de duinen op het stukje die we in het begin ook hebben gedaan. Via de Zuid Abdijmolen maken we stilletjes een einde niet alleen van deze wandeling, maar ook van deze drukke wandeldag alsook van het wandeljaar.
"We zijn begonnen aan de laatste wandeltochten van 2012."
De laatste 2 wandeltochten van het jaar zijn er twee die op amper 5km van elkaar lopen. Straks naar Koksijde(St.-Idesbald), maar eerst de laatste van de Activakalender. Wandelclub W.T.C.Nieuwpoort organiseert de vakantietocht, startend vanuit school De Vierboete i.p.v. de vismijn zoals vermeld in de marching. Uit de keuze van 3 afstanden is de grootste aantal kilometers vandaag 18km. Het is nog een beetje donker als we starten met een plaatselijk lusje. We gaan via het sluizencomplex rechts naar St.-Joris. We passeren een militaire begraafplaats tot we de verlichte kerk(met zijn kerststal)van de fusiegemeente van de stad te zien krijgen. Nu wandelen we langs het fietswegeltje die loopt tussen de camping&de spaarbekken. We zijn terug beland bij de sluizencomplex, om weldra weer te belanden in de startzaal. Nu wandelen we met zen alen langs de vismijn/kaai om even verder via de havengeul te wandelen naar Nieuwpoort-Bad. We maken nog eerst een passage door het Mauritiuspark om bij elke organisatie van deze club weer te belanden in het schooltje voor de volgende rustpost. Wij, als grootste afstand maken hier nog een lusje. We wandelen de dijk af vooraleer de enige duinstrook van deze wandeling door te maken, nl. de Karthuizerduinen. We maken enkele blokjes langs straatnamen van schilders voordat we weer in de controle belanden. Nu is het niet ver meer. We wandelen langs vakantieverblijf Yzermonde voordat we op een wandelwegeltje tussen de woonblokken wandelen die ons brengt naar de kinderboerderij De Lenspolder. We maken nog even tijd om een glaasje glühwein mee te pikken, om via de kerk stilletjes een einde te maken aan deze wandeling. Nu nog even de tram nemen die mij brengt naar de 2de wandeling van de dag.
Modder hebben we daarnet genoeg gezien op de wandeling in Torhout. Hier zullen we dit niet meemaken. Het enige zachte gedeelte dat men hier kent is het zand van de zee. We hebben express een klein beetje vertraging opgedaan zodat we toch het nut van deze wandeling zullen meemaken. De Keignaerttrippers uit Oostende organiseren al een stukje rond de kerstperiode hun "Wandelen in Oostende met Kerstlicht". U kan starten tot 17u, maar zodat je kan genieten van de stad in het donker, maar je met wel binnen zijn voor 21u meld de club ons. De wandeling bestaat vandaag uit 3 lussen die steeds vanuit het KTA vertrekken, die pal naast de tram -en bushalte is gevestigd. We hebben gekozen om al te lussen te doen, maar dan in omgekeerde volgorde. Beginnend doe we, nu het nog voldoende daglicht is met lus c. Die brengt ons eerst langs het Maritiem Instituut Mercator, waarna we via de achterkant ons tempo wordt abrupt opgehouden word door stil te staan bij de rode lichten. We wandelen langs de grote huizen die hier gebouwd werden. De kinderen moeten naar school kunnen, dus het is niet raar dat we scholen tegen komen her en der om onze lus. Via de Heilige Hartkerk, gaan we rechts de Alfonds Pieterslaan in, met al zijn winkels voordat we via de achterkant van het stadhuis weer belanden in de startzaal. We verliezen geen tijd en beginnen direct aan lus B. Via de The Belgian Netherlands Mine Warfare School, dwarsen we de grote parking om het paadje naast 't bosje te betreden die ons brengt bij de watertoren met zijn 2 Kariatiden. Dit zijn vrouwenbeelden die gebruikt worden als pilaren of pilasters. Kariatide is een samengesteld Grieks woord dat letterlijk "priesteres uit Karyae" betekent. Weeral staan we stil bij die lichten van daarnet, voordat we weer kunnen verder stappen. Via de Joodse Synagoge achter de St.-Jozefkerk merken we dat de verlichte Kerstman van vorig jaar hier niet staat, wat toch een beetje jammer is. Ondertussen is de duister gevallen als we via de casino de dijk opwandelen. We merken dat er nog veel volk is op de dijk t.h.v. de gaanderijen. Via het zwembad wandelen we de gerestaureerde Koninginnelaan in om rechtdoor te wandelen richting het Spaans Paviljoen. In deze straat vinden we in het midden van de talrijke beelden, voordat we afdalen in het Maria Hendrikapark. We duiken het donkere gat in, waar de kraaien veel lawaai maken. Na de brug genome te hebben over de Koninginnevijver moeten we goed kijken dat we geen pijtje missen, wat niet evident is. We wandelen via de steltplaats van de lijn voordat we deze lus ook een eind kunnen maken. We warmen ons even op om ons bonnetje in te ruilen voor een jenever aan het jeneverbar. Het is nu het gepaste moment om de laatste(alsook de kortste)lus aan te vatten die ons zullen brengen naar de verlichte momenten in de binnenstad. Het 1ste wat ons de ogen open trekt is de verlichte mercator, die gehuldigd is met de verschillende lichtjes. Via het stadhuis maken we onze opwachting in het Leopoldpark. Hier staat ook het uurwerk die in deze periode mooi verlicht is door de gemeente en enige mensen tijd maken om deze op de vaste plaat te zetten. Via het Marie Joseplein gaan we rechtdoor naar het Wapenplein, waar in vele gemeenten ook een ijspiste is aangelegd. We bekijken de verschikkende kerstkraampjes voordat we het plein verlaten. We maken voor de 2de keer kennis met het casino, waar we nu weer nu de dijk op zoeken maar naar de anderen kant toe. We komen de grote (besproken!!)kunstwerken tegen op de zeeheldenplein, waar je al dan niet voor of tegen bent. Aan de jachthaven is er ook de welgekende vistrap, waar ze bezig zijn met de opkuis & de meeuwen halskijkend zien of ze geen vangst kunnen te grazen nemen. We maken nog even een passage door de winkelstraat, maar helaas, de winkels zijn inmiddels al gesloten. De laatste meters wandelen we nog rond de boten/jachten om stilletjes een einde te maken niet alleen aan mijn lange wandeldag, maar ook aan deze wandeling.
"De wandeldag beginnend met de tocht van kastelen&wijnen"
Ik heb in de begin van de week in de Marching gelezen dat er 2 wandelingen zijn die dicht bij elkaar worden gehouden, waarom niet ze alle twee doen vandaag. We gaan eerst naar Don Bosco(Torhout) omdat daar wandelclub Nacht van Vlaanderen hun August De Maeretocht inrichten. Ik heb even opgezocht wie hij is en blijkt dat hij een baron was die grotendeels in Nederland studeerde vooringenieur, maar toch zijn passie had voor de muziek. In 1865 kocht de Maere een uitgestrekte eigendom in Aartrijke en bouwde er in 1870 het Kasteel d'Aertrycke, een neogotisch kasteel, naar een ontwerp van architect Joseph Schadde (1818-1894).Door het slechte weer waren er enkele stukken onder water gelopen, waardoor de club genoodzaakt was om het parcours een klein beetje in te korten. Vanuit zaal Bosgalm vertrekken we voor de wandeling van 21km. We verlaten het gehucht via de kerk om een kort eindje verder ons te brengen naar het domeinbos Wijnendale. 2 jaar geleden was er hier nog sneeuw, nu is het jammer genoeg verandert in sompige stukken. We wandelen in het bos die rond het kasteel is ontstaan, om even de vroegere ijskelder eens te bekijken, voordat we halt houden in de schuur van het Kasteel. Eens buiten de schuur mogen we onze paraplu openen want het begint te regenen. Terwijl ze al geoogst zijn, ruikt het hier nog naar de geur van kolen voordat we de groene 62 opwandelen om Wijnendale binnen te treden. Niet ver van de kerk bevind zich de parochiezaal waar onze volgende rustpost is bevestigd. Aan het dorpskern is ook provinciedomein d'Aertrycke ontstaan, waar we beginnen met onze plaatselijke lusje. We wandelen op de verschillende paadjes die her en der zijn liggen rond het kasteel. Ik wist het niet maar ze hebben hier zelfs een hotel. We wandelen op de bospaden om stilletjes aan terug te belanden in de rustpost. We leggen hetzelfde stukje van daarnet weer af, maar merken nu pas dat er hier ook een watermolen(Hondekeern)bij een huis is aangebracht, die mede wandelaars ook opvallen. We wandelen weer door het domein voor een klein stukje maar, want voordat we het weten zijn we weer het kasteel gepasseerd en zit het passage er weer op. Aan het begin van het volgende stukje groene 62 is het grappig als er een tearoom als naam Wijnendale station heeft genoemd. Wanneer we door een landbouwstukje, door de modder wandelen, kiezen we bij de samenkomst van alle afstanden de slimme mensen toch voor het graspaadje die ernaast ligt, want modder hebben we al genoeg gezien. We steken tot slot de drukke baan over waardoor we weer belanden in Don Bosco, om nog even een paadje te wandelen die ons terug brengt naar de aankomst. Nu is het tijd om de nodige krachten op te doen & te recupereren, want er wacht ons nog de wandeling in Oostende.
Vandaag is er nog eens een wandeling gepland die in mijn eigen gemeente word gehouden. De duintrappers houden hier hun Hoge Blekkertocht, die hier even verder ligt. Ik heb traditioneel gekozen voor de langste afstand die vandaag 31,300km is. Vanuit de feestzaal Witte Burg start hier een plaatselijke lus voor ons naar de 1ste rustpost die maar liefst 9,3km verder ligt. We wandelen voorbij de Sint-Niklaaskerk om de Piet Verhaertstraat in te wandelen om via het kerkhof de OOstvoorduinen door te wandelen. Via het Loze Vissertjespad nemen we afscheid omdat wij alleen wandelen door het Hannecartbos. We bewandelen de duinstroken die hier liggen, en volgen de lintjes om Nieuwpoort in te wandelen via het Louispad. Het is rustig op de Vaartgeul, alsook op de zeedijk, die we even verlaten voor die rustpost in een plaatselijk cafeetje. We wandelen terug de dijk op die weliswaar gerestaureerd word om het stand op te wandelen. Wind is er vandaag, want we moeten hard beuken om richting Oostduinkerke te wandelen. Via de Spelleplekkeduinen bewandelen we de straten die hier zijn aangelegd vlakbij de startzaal. Nu kiezen we voor de andere kant, beginnend met een duinstrook. We wandelen Stilletjes aan naar St.-André(de plaats waar een potvis werd aangespoeld destijds)om voor de 2de maal het strand op te wandelen. We krijgen een voorproevertje door de achterkant van de Hoge Blekker op te wandelen. In het basisschooltje de Letterzee is de volgende rustpost ingericht. Het is hier dat de twee grootste afstanden een plaatselijk lusje afleggen. Via de O.L.V.- Ter Duinenkerk passeren we even verder langs het Abdijmuseum met zijn grote rode monniken aan de voorkant van deze musea. Aan de molen gaan we rechts richting St.-Idesbald om een passage te maken in de Noordduinen. Aan de overkant van het militair domein wandelen we op het onverhard wegeltje waar een paar weken terug de wereldbeker cyclocross plaats vond. We wandelen het graspaadje die ons brengt naar de Coxyde Military Cemetery. We krijgen nog een stukje bos onder de voeten voordat we weer belanden in de rustpost. Nu wandelen we met zen allen(op de 6km na)op onze opwachting te maken op de plaats naar waar deze tocht genoemd is, "De Hoge Blekker"(met z'n 33m, de hoogste duin van de Belgische Kust). We wandelen op het mulle zand tot helemaal boven. Het is tijd om af te dalen via het natuurreservaat de Doornpanne, om langs beide kanten van het bezoekerscentrum te wandelen. Als we voor ons dekerk terug zien wil dit zeggen dat onze tocht erop zit. Ik vind persoonlijk dat deze wandelinrichting een samenvloeiing is van de Paardevisserstocht(van de Stormvogels-Oostende)&kruwerstocht(van WTC Nieuwpoort).Nog even tijd maken om mijn lidkaart op te halen, van de club waar ik volgend jaar deel van uit maak, om dat terugwaarts te keren een paar kilometertjes verder. Aantal deelnemers:850
"Wandelen tussen de enorme villawijken van het 'chique-volk' in 't Zoute."
Van waar ik vandaan kom in het uiterste westen van de kust houden de laatste sneeuwresten zich nog kaar als we arriveren in Knokke. De temperaturen die Flierten met het vriespunt houden ons niet tegen om een bezoekje te brengen naar de Wandelende Noordzee-Boys die hun Zoutewandeling inrichten. Gestart kan er worden vanuit het schuttersplein voor één van de 5 afstanden. We beginnen te wandelen op de Magere Schorre, Het duinlandschap ten Westen van de Oude Hazegraspolder. We wandelen met zen allen op een wegeltje tussen de bomen van het Koningsbos. Aan het einde nemen we afscheid van de 10km. Het Sint-Hubertuspad brengt ons weer langs een stukje bos met daarin een golfterrein die helemaal bedekt is door de sneeuw. We volgen een stukje van het Hazegraswandelroute tot we belanden in de Oosthoekschool waar onze 1ste rustpost is bevestigd. Vanuit start hier het lusje van onze grootste omloop. Even later wandelen we echt in 't Zoute. Als je naar recht gaat ga je naar Nederland, maar wij gaan rechtdoor via Het Hazegras. We wandelen rond het waterzuivering om telaverentussen de grot plassen, al dan niet bevroren om het Oude Hazegraspolder definitief achter te laten. Nog even een stukje kasseien voordat we weer terug belanden in het schooltje. Het Zoutedijkpaadje brengt ons stilletjes aan naar de zee. Wanneer we aan de Dominicanenkerk naar rechts gaan komen even verder het gedenkteken tegen van Maurice Lippens, de stichter van Knokke. Het is hier dat de 8&10km stilletjes richting zee wandelen, terwijl wij wandelen op de vele Villapaadjes. Nu is het voor ons ook tijd om de dijk op te wandelen tot aan het toerismekantoor waar we nog even binnenspringen in het Heilig Hartinstituut voor onze laatste rustpost. We wandelen nog even op de paadjes waar elk land wel één heeft zoals de Spaanspad, Vlaamspad, etc. Via de blauwe waterkraan van de watermaatschappij zien we voor ons het sportterrein Stade Olivier, waar we kunnen opwarmen in de startzaal voordat we de lange terugreis kunnen aanvatten terug naar de andere kant van de Vlaamse Kust. Aantal deelnemers: 809
"Als ik een windmolen was, zou ik barsten van energie."
"Eens goed uitwaaien aan zee", zal vandaag helemaal tot zijn uiting komen. Het was even schrikken deze morgen toen we opstonden. Gelukkig was de regen niet van de partij, of het ging nog meer zwaar labeur worden in Blankenberge voor de 24ste stormtocht georganiseerd door het organisatiecomité van de Internationale 2-daagse.Ze tonen ons dat ze niet alleen een Internationaal wandeling kunnen organiseren, maar ook een nationale wandeling. Vanuit de Forum kunnen we kiezen uit maar 3 afstanden. In tegenstelling tot wat verscheen op de folder is de grootste afstand geen 18km maar 23km. Na een passage in het centrum met zijn oud stadhuis, komen we stilletjes aan op de zeedijk. Hier kunnen we voor het eerst kennismaken met die stevige wind die er staat. Vlakbij de vuurtoren, op het einde van de Zeedijk en aan de inkom van de haven, staat het standbeeld De Stuurman. Het standbeeld dateert van 1960. Het monument dat een visser aan het roer afbeeldt, wordt in de volksmond "Sterken Dries" genoemd. Sterken Dries was de bijnaam of lapnaam van de gekende Blankenbergse visser Jurewyt Andries die leefde van 1818 tot 1896. Ieder jaar wordt tijdens de Folkloristische Havenfeesten hulde gebracht aan de overleden zeelieden. Er worden bloemen neergelegd aan de voet van het monument en alle maritieme verenigingen benadrukken met hun aanwezigheid het respect voor de zee. De zee die geeft en de zee die neemt. We gaan het staketsel op, waar aan et einde een cafeetje is, waar ook onze 1ste keer een knip word gedaan in de controlekaart. We wandelen een stukje terug om rond de vissershaven te wandelen. Het is stilletjestijd om afscheid te nemen van de 2 andere afstanden. Het is wel uitkijken dat je die splitsing niet gemist heeft, want er was alleen aanduiding dat er een splitsing aankwam. In tegenstelling tot de vorige jaren heeft de parcoursbouwer ervoor gezorgd dat we niet op het strand wandelen, maar het verhard fiets -en wandelwegeltje volgen richting Wenduine. Na het winkelstraat gedwarst te hebben wandelen we onder het gemeentehuis om even de diertjes te bekijken in het klein parkje nabij de molen. We ruilen het harde gedeelte voor een passage door de Duinbossen De Haan:deelgebied Wenduine. Deze worden bewandelt langs beide kanten van de trambaan. Tijdens de wegenwerken die hier plaatsvinden, kunnen we gerust de ganse baan nemen terug naar de plaats waar de molen staat. We gaan stilletjes aan naar waarschijnlijk het hoogste punt van deze wandeling. Met dit bedoel ik wellicht het torentje waar we een vergezicht kunnen zien aan wat de zee ons bied. We wandelen langs het standbeeld van P.J. de Smet de Naeyer (minister van openbare werken onder koning Leopold II) om heel de dijk af te wandelen. Nadat we onze wandelcollega's gekruist hebben, krijgen we een flink steuntje in de rug van de wind om terug richting Blankenberge te wandelen. We maken eerst nog een passage langs het kampeerpark om hier ook onze kaart te laten inknippen. Al de afstanden komen weer tezamen aan de Blankenbergse Vaart waar deze ons brengt naar de verschillende woonwijken. Recht tegenover de Sint-Amanduskerk wacht ons in jeugdherberg "De Wullok" een warme glühwein aangeboden door de organisatie. Even verder nemen we nog even afscheid van de kleinste afstand, die langs het spoor blijven wandelen. We zijn op een stukje gekomen waar we een klein puntje kritiek hebben. Ze hebben hier blijkbaar een beetje bespaard op de pijltjes want we moesten een klein beetje zelf onze weg zoeken op het Rik Slabbinckpad. Voor de laatste keer staan medewerkers klaarniet alleen om onze kaart voor de laatste keer te knippen, maar ook één van hen houd het aantal gepasseerden bij. We vervolgen onze slotkilometers langs het Sealife om tussen de beschermde huizen te wandelen inbelle époquestijl. Nog even passeren langs de fraaie gebouwen van de bibliotheek& Sint Rochuskerk, voordat we terug belanden in de Forum en merken dat er rond de middag al meer dan duizend wandelaars vertrokken zijn voor deze wandeltocht.
"Op deze dag leggen we de wapens neer, maar niet onze wandelschoenen."
Uit de talrijke wandelingen die vermeld staan in de Marching, nemen we het openbaar vervoer & trekken we naar Zarren, een deelgemeente van Kortemark. Daar nodigt de Kreketrekkers ons uit om met hen mee te wandelen in deze streek. We nemen de start vanuit het ontmoetingscentrum Albatros voor de afstand van 22km. Eens buiten het centrum wacht onze 1ste splitsing al. De 3 grote afstanden maken eerst nog een omeweggetje om straks terug onze makkers te begroeten. We wandelen op de paadjes langs de landbouwgronden, voordat we het eerste veldwegeltje mogen ontdekken die loopt naast het voetbalplein van Zarren. Aan de Wullepitmolen is de samensmelting een feit. We wandelen door een woonwijk tot we een klein wegeltje nemen, waar er in het gemeenteschooltje ons een warme koffie, al dan niet met een druppel word aangeboden. Via de kerk gaat het naar links, waar we wandelen door de Handzamevallei. We wandelen Werken in waar momenteel werken aan de gang zijn. In het ontmoetingscentrum Hemelsdaele laten we onze kaart afstempelen. De 2 grote afstanden beginnen hier aan het plaatselijke lusje. We wandelen richting Koekelare langs de rustige wegen. In plaats van door een waterplas te wandelen, kiezen we liever voor het modderstukje er pal naast om te wandelen tussen de maïs. We wandelen de Kloosterstraat in, naast de molen, waar het hokje om terug belanden in de rustpost. Met zen allen wandelen we stilletjes terugwaarts. We komen een bordje tegen dat het verboden is water uit de bedding te halen. Dus als het hier onderloopt weten we wie de schuldige is. Dar we gekozen hebben voor de grootste afstand moeten we dus extra meters afleggen. Ter hoogte van de spoorweg gaan wij alleen naar links om het goede spoor te kiezen. We wandelen even Handzame binnen om aan de over weg een stukje terug te keren aan de andere kant. Via macadamwegen komen we stilletjes aan terug onze vrienden terug om weldra terug het centra binnen te wandelen. Onze inspanning word beloond, want de club geeft aan iedere wandelaar gratis 2 pannenkoeken.
"Laat sinterklaas nog maar even wachten. Eerst is het aan de andere."
In sommige gemeenten viert men geen sinterklaas maar St. Maarten. Dit is ook het geval in Ichtegem.Wandelclub Presto Ichtegem organiseert daaromtrentvoor de 8ste keer een wandeltocht. Starten doen we vanuit het Gemeentecentra voor een wandeling van bijna 21km. We gaan even verder het hoekje om richting het sportcomplex. Daar is het naar rechts, waar even verder één van de kleine pijltjes ons stuurt naar een bedrijf waar daar aan het einde geen exemplaar is te zien. Op eigen intuïtie dwarsen we de parking, waar even verder we weer een pijltje treffen. We wanen ons even als boer wanneer we een veldweg bewandelen tussen de rode -en bloemkolen. We schrikken even als we een splitsing zien van 33&45km, maar dit is gelukkige iet voor ons, maar voor een mtb-tocht die dit weekend ook plaats vind in deze omgeving. We dalen de Keiberg af tot we weer terug het sportcomplex bereiken. Nu gaat het naar rechts een klein sompig veldwegeltje op de voet gevolgd door kasseien. We dwarsen de baan Oostende-Torhout om stilletjes aan de rustpost te bereiken in het dorpsschooltje. Voor de 2 grote afstanden gaat hier onze plaatselijke lus in. We wandelen op de groene 62 om deze even te volgen tot we de splitsing bereiken. De 16km gaan stilletjes terug, terwijl wijl de heuvelstraat in wandelen. De naam doet ons zeggen dat het bergop gaat, en dit is ook het geval. We pikken nog een stukje groene 62 mee voordat we weer belanden in de rustpost. We wandelen met zen allen langs de industriezone, tot we een wijk dwarsen die ons lijd naar een kunstwerk '5 jaar tramstatie' op een rondpunt. Hier nemen wij van iedereen nog even afscheid omdat wij nog extra meters moeten afleggen. We wandelen door de werken die hier plaatsvinden om richting een bosje wandelen, met daarin een kapelleke. Op het onverhard sompig paadje keren we stilletjes terug richting het dorpskern. We wandelen via de kerk nog even door de wijk die achter de startplaats ligt, terwijl we voor het eerst de zon zien verschijnen. Er was toch regen voorspeld?
"We kunnen vandaag voor het eerst kennismaken met de Hemel."
Qua weeromstandigheden is het vandaag een groot verschil tussen het oosten&het westen. Terwijl het in het Oosten mooi weer met zachte temperaturen zal worden moeten wij het in Ronse zullen stellen met bewolkt weer met kans op lichte regen.Daar een aantal organisaties dichter bij mijn huis zijn ingericht, kies ik toch ervoor om de streek van Ronse/Renaix te verkennen. Er word gestart in het cultureel -en ontspanningscentrum. Het parcours zal ons brengen naar een minder bekende berg in deze streek, de hemelberg. We starten aan de 28km met een plaatselijk lusje hier in de buurt. Als we denken dat het reliëf hier vlak zal zijn, fronsen we toch de wenkbrauwen als het bergop als bergaf steeds gaat. Het is niet altijd wandelen op verharde wegen, ook onverharde paadjes(jammer genoeg een beetje modderig)krijgen we onder onze voeten voordat we terug belanden in de startzaal. De rest van het parcours zal voor het grotendeels hetzelfde zijn als de 21km. Op de kleinste afstand na ontsnappen de andere afstanden niet om ook hun klimmersbenen te gebruiken. We wandelen door het open gemeenteparkje om stilletjes aan naar een bos te wandelen. Een weiland die word bewoond door de koeien, merken we aan de vlaaien wandelen we het Bois Joly in. Het Bois Joly is sinds 1993 een erkend natuurreservaat, beheerd door Natuurpunt. Het natuurreservaat is een ideale omgeving voor vele vogelsoorten. Ook minder courante vlinders fladderen hier rond, de vuursalamander en de vos vinden hier een geschikt biotoop. In het plaatselijk basisschooltje is de volgende rustpost ingelast. Samen met de 21km vertrekt hier een plaatselijk lusje. we wandelen rond het ziekenhuis om weer te kiezen voor het onverharde. We kijken uit als we niet uitglijden op een schuin lopend modderig wegeltje. We weten alvast dat we straks de wandelschoenen aan een grondig reinigingsbeurt mogen onderwerpen. Daar we wandelen in Henegouwen bestaat er hier toch een straat die Vlamingenweg heet hopelijk bracht dit hier tot taaldiscussies. De Vlaamse ardennen kan niet zonder kasseien, dus deze koppige steentjes moeten we ook bewandelen voordat we de schoolpoort weer binnenwandelen. We wandelen het stadpark in met daarin gelegen het textielmuseum naast de crypte van de St.-Hermuskerk. Jammer genoeg staan we voor de gesloten deur van de crypte, daar ze niet open is tijdens de middag. Dan maken we toch gebruik om eventjes tijd te nemen om de kerk te bezoeken met zijn vele biechtstoelen en grote schilderijen aan het altaar. Terwijl de 6&10km een passage hebben door de winkelstraat kiezen wij voor een andere weg. We maken een passage door het schoppingcentra om daarna te wandelen door de wijken om daarna de brug te nemen over de spoorweg. Ik vraag me wel af of we de hemelberg hebben bewandeld daar ik van deze berg nog niet gehoord heb. We zijn intussen beland in de laatste 500m die ons stilletjes aan terugbrengen aan de aankomst in voor mij een klein uitgevallen zaaltje, waar je niet veel plaats hebt om een plaatsje vrij te vinden.
"In het herfstseizoen moeten we zeker de natuur in."
Tijdens het verkiezingsweekend is het voor iedereen aanpassen. Zo moest wandelclub Koekelare voor hun natuurwandeling hun startplaats een klein beetje verleggen naar de cafetaria van het sportcomplex te Eernegem. Als je goed nadenkt, moeten wij bijna elke week kiezen. Want we moeten beslissen welke afstand we gaan bewandelen. Als je net als ik gekozen heb om te kiezen voor de grootste afstand moeten wij extra meters afleggen langs straten genoemd naar bomen zoals Wilgenlaan, Populierenlaan, etc. Via een veldwegeltje kregen we toegang van een landbouwer om een passage te maken door zijn erf. Even later als we tussen de maïs hebben gewandeld komen we allemaal tezamen om via het kerkplein stilletjes aan in de industriezone te belanden op de 1ste rustpost. Straks komen we hier terug als we merken dat we het begrip "2de x" opmerken. We verlaten de fabriekszone langs de groene 62.We vloeken als de regen met bakken uit de lucht valt maar dat is doodnormaal want we zitten in het herfstseizoen. Aan de overkant van de drukke steenweg ligt een prachtige dubbele dreef.Weilanden en kale doorregende akkers voeren ons naar de 4 km verder gelegen Hoeve Neyens en onze tweede stop.Het is hier dat wij een plaatselijk lusje aandoen . We steken de drukke Oostendsesteenweg over om enkele dreven te bewandelen We blijven langs de bosrand lopen in het groen. Het Rozendaalpad doorkruist meerdere keren ons parkoers. We volgen vooral stille betonwegen door de weilanden(die soms bezaaid zijn met grote plassen) richting Ichtegem. Het dorp zelf doorkruisen we middels vele kerkwegels. Nog een stukje steenweg en we pauzeren een tweede keer in de hoeve. Langs de gerestaureerde Rozendaalhoeve stappen we opnieuw de velden in. De parkoersbouwer stuurt ons Eernegem terug binnen langs een diep ingesneden beekje en rond de plaatselijke visvijver. Weldra belanden we aan de loods waar de rustpost lag. We warmen ons een beetje op met een kopje koffie voordat we de laatste meters hebben ingezet. Van één ding moeten we niet meer vrezen. De regen is voorgoed verdwenen. We wandelen op de laatste stukken betonwegen om door de wijken te belanden, waar we merken aan een raam dat Halloween eraan komt om deze tocht te beëindigen terug in het sportcomplex.
