Shandong Luneng - Beijing Baxy Football Club 3-1

Luneng is de kampioen van de Super League van vorig seizoen. Ze verloren vorige week hun eerste wedstrijd in de Azian Champions League. Een bestuurslid van mijn club speelde vroeger bij Luneng (hij was eigenlijk de vedette van Luneng) en zo kwamen we aan de uitnodiging. ’t Is een heel rijke club. Zo betaalt zij de verplaatsing met de TGV voor onze eerste én tweede ploeg én het verblijf in een luxehotel. Hun ambitie voor het komende seioen is niets minder dan een nieuwe landstitel en heel ver geraken in de Champions League. Waarschijnlijk zien ze in ons een makkelijke tegenstrever, dus veel te scoren en zo vertrouwen op te doen voor hun volgende Champions League-match. De uitslag laat misschien vermoeden dat ze in hun opzet slaagden. Ik weet zeker dat ik bij het eindsignaal meer reden had om gelukkig te zijn dan mijn Servische collega, Ivankovic.



Luneng neemt een snelle start, ik waarschuwde ervoor, en na vier minuten staat het al 1-0. Pasje tussen mijn twee centrale verdedigers door (’t zou niet mogen), randje buitenspel en 1-0. Twee minuten later komt mijn nr.10 Kaka alleen voor hun doelman, hij kan hem net niet dribbelen. Shandong speelt met zijn volledig eerste elftal. Ze hebben vier titularissen bij de Chinese nationale ploeg en vier buitenlanders. Toch zijn wij in het tweede deel van de eerste helft duidelijk de betere ploeg. We komen kort voor de rust ook verdiend gelijk, na een vrije trap van nr.8 Ball. Ik vervang drie spelers bij de rust.

Luneng heeft vooral op eigen helft veel balbezit, dat krijgen ze ook van ons. Telkens ze een bal in de diepte spelen, staat mijn ploeg als een blok, we recupereren meestal de bal en loeren op de counter. Mijn 17-jarige linksachter, Tsjché, speelt schitterend. Ik kan hem dan ook niet verwijten dat hij in de 80ste minuut overmoedig werd. Hij wou zijn rechtstreekse tegenstrever dribbelen, de rechtsbuiten van de nationale ploeg. Balverlies, weer randje buitenspel en 2-1. Uit hoekschop scoren ze ook nog 3-1. De uitslag is gezien het spelbeeld overdreven, al won Luneng uiteindelijk misschien wel verdiend. Morgen spelen we met de tweede ploeg tegen de tweede ploeg van Luneng. Om 19u30 stappen we op de TGV. Drie uur later zijn we terug in Beijing.

Groeten,

Piet.

De Paralympische Winterspelen in 2014 in Sochi krijgen twee mascottes. De televisiekijker in Rusland kreeg de eer om in een speciale uitzending via sms en telefoonoproepen zijn/haar voorkeur uit te spreken. De keuze viel finaal op deze 'Ray of Light' en 'Snowflake'.

Heel wat te doen rond oortjes dezer dagen. Niet? Als organisator van een eigen koers op de internationale wielerkalender moet ik voorzichtig zijn in mijn mening hierover. Vorig jaar al werd het verbod op oortjes toegepast bij de vrouwen in de Omloop Het Nieuwsblad. Tot ongenoegen van de ploegleiders. Als organisatoren zijn wij toen zeer neutraal gebleven in deze affaire. Ingaan tegen de UCI betekent ingaan tegen de wereldfederatie die je evenement ondersteunt. Geen begrip opbrengen voor het gevoel bij de ploegen betekent eigenlijk geen enkele affectie hebben met de koers. Dus hoe denkt een organisator er dan over? Een vraag die de voorbije dagen een aantal keer is gesteld.

Wel, bekijk het van twee kanten. Sportief gezien is de afschaffing terecht. Sport is meer dan een fysieke prestatie. Het is de situatie in de wedstrijd kunnen aanvoelen, inschatten wat er omgaat in het hoofd van de tegenstander, uit de lichaamstaal van de opponent kunnen aflezen hoe goed hij/zij nog is. Mag dat dan zonder een Big Brother die vanuit een wagen van de atleten robots maakt? Het aspect veiligheid pleit dan weer vóór de oortjes. Elke wagen in koers ontvangt de info van de wedstrijdradio. Via dit kanaal meldt men alles wat ook maar kan bijdragen tot een veilig koersverloop. In een wereld waarin de evolutie van communicatiemiddelen niet stilstaat, kan dit maar een kleine moeite zijn om in de koers in te voeren.

Het wielrennen is trouwens ook de enige (olympische) sport waar oortjes gebruikt worden. Stel je eens voor dat in Londen de 10000m met oortjes gelopen wordt, Tim Maeyens naar het podium roeit met een oortje of de nieuwe kampioen in het triatlon als een dagelijkse parkjogger over de meet loopt.

Dus, oortjes? Ja, maar met het juiste doel. Koers is altijd zo mooi geweest door zijn onvoorspelbaarheid. Laat het opnieuw zo worden. Het resultaat van de Omloop heeft bewezen dat het zonder mag. Zij die over de beste benen beschikten en gedurfd hebben om aan te vallen, mochten op het podium pronken. Zij hebben naar hun lichaam geluisterd en niet naar een gevoelloze fluisteraar. Of was het een overstresste roeper?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Joerie Devreese is een sportliefhebber pur sang. Eentje die nog wakker blijft om echt alles te volgen. Sinds zes jaar organiseert de Deurlenaar de Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen. Regelmatig geeft Joerie -exclusief voor deze blog- zijn kritische kijk op de sport en op de Olympische Spelen. Meer nieuws over de voorbije en de komende Olympische Spelen vind je op zijn blog www.bloggen.be/deolympischedroom.

Iran dreigt de Olympische Spelen in Londen te boycotten omwille van het "racistische" logo. "Het lijkt wel het woord Zion", aldus het Iraanse Olympisch Comité. De bijbelse berg Zion verwijst naar de stad Jeruzalem en heeft ook een politieke betekenis: het zionisme staat voor de beweging die de staat Israël steunt, terwijl Iran dat land niet erkent. "Als het IOC het logo niet aanpast, zullen een aantal landen niet aanwezig kunnen zijn op de Spelen. Zeker Iran niet." Het IOC is niet van plan daarop in te gaan. "Het logo stelt enkel maar 2012 voor, niet meer. Het werd gelanceerd in 2007. We zijn dan ook verrast dat deze klacht nu boven water komt", luidt het in een officiële reactie. (uit Het Laatste Nieuws)

Chindia (Roemenië) - Beijing Baxy Football Club: 2-1

Deze wedstrijd spelen we in Kemer, een uur met de bus vanuit Antalya. Chindia Spor, tweede klasse, ik had er nog nooit van gehoord. Hun voorzitter is wel een bekende, Gheorghe Popescu. Oud-speler van ondermeer PSV, Tottenham en vooral Barcelona. Vlado is licht geblesseerd en rust. We spelen een sterke eerste helft, creëren kansen en scoren in de 20ste minuut. Nummer 20 Cool kopt een voorzet van nummer 10 Kaka onhoudbaar binnen. Nog voor de rust had de wedstrijd gespeeld moeten zijn, eerst mist nummer 14 alleen voor de keeper en net voor de pauze knalt nummer 18 Cartoezo op de lat.

De tweede helft gebruik ik ondermeer om te zien hoe spelers invallen. Ik doe inderdaad teveel wissels, de kwaliteit van ons spel gaat omlaag. Mijn invallers willen zich kost wat kost bewijzen ... denken helemaal niet meer aan de afspraken. Zo komen onze Roemeense vrienden meer en meer in de match. Haan, mijn centrale verdediger, stapt fout in en kan dit enkel herstellen door hun spits bij de trui te nemen: strafschop. Hun nummer 10 trapt tegen de buitenkant van de paal. De Roemenen blijven drukken en scoren ook de verdiende gelijkmaker. Hun spits kan nu wel een voorzet knap binnenkoppen. Een wedstrijd leren uitspelen en het resultaat in de laatste vijf minuten behouden, daar hebben we het al over gehad. Maar blijkbaar zijn ze het vergeten. We lopen met z'n allen naar voren, balverlies, counter en 2-1 in de 91ste minuut. We hebben morgen heel wat om over na te praten.

Groeten,

Piet

Beijing Baxy Football Club - Torpedo Godina (Wit-Rusland): 1-0

We moeten naar het oefencomplex in Side voor deze oefenwedstrijd. Van Antalya naar Side is het ongeveer drie kwartier rijden. Heel veel ploegen, ook Belgische, komen hier de terugronde voorbereiden. Grote, sterke gasten bij die Russen. Amai. Maar zoals vaak zijn ze wel aan de trage kant. Na vier minuten komen we op voorsprong. Onze nummer 8, ik doopte hem Ball, is veel sneller dan zijn rechtstreekse tegenstander, hij zet scherp voor. Jimmy, een tester uit Rwanda, die in België ondermeer voor SK Beveren, SV Roeselare, Bergen en nog andere clubs speelde, verlengt met het hoofd tot bij Oneway, nummer 20 (ja, ook hem gaf ik een bijnaam), die van dichtbij intrapt.



De Russische ploeg is niet enkel heel atletisch, ’t zijn allemaal oudere gasten ook. Gelukkig hebben we een prima scheidsrechter, relletjes blijven uit. Mijn collega-trainer, hij is zeker twee meter, roept en tiert, ik ben er een beetje bang van. De Wit-Russen hebben nu wel meer balbezit, maar onze organisatie staat goed, kansen kunnen ze niet afdwingen. Even voor de rust nog opschudding wanneer mijn keeper, Tchei, in botsing komt met Vlado, onze centrale verdediger uit Montenegro. Na enkele minuten staan ze alle twee weer overeind en ze kunnen verder spelen.

Ik wissel negen spelers bij de rust. Het spelbeeld blijft hetzelfde. De Russen hebben de bal, wij krijgen nog een paar halve kansen. Vooral, onze nummer 15, Cha, 18 jaar is hij, bezorgt de centrale verdedigers van de tegenpartij een drukke namiddag. Cha is heel snel, hij moet bij het besluiten nog wat rustiger worden. Ben best tevreden dat we het verdedigend prima hebben gedaan. De centrale middenvelders bleven ook, meestal, goed hun positie houden. Al is, nummer 6 Lee, nog wel eens aan een of andere cornervlag te vinden. “I know, I know, sorry coach”, roept hij nog voor ik iets gezegd heb. Ik heb het na Beijing en Kumming prima naar mijn zin in Antalya. ’t Zijn echt fantastische gasten om mee te werken.

In het Tsjechische Liberec valt vanavond het doek over de tiende wintereditie van het Europees Jeugd Olympisch Festival. Kunstschaatsster Ira Vannut zette een schitterende prestatie neer en keert huiswaarts met een zilveren medaille. Chef de Mission, Eddy De Smedt, blikt tevreden terug op de organisatie van Liberec 2011 en op het Belgian Junior Olympic Team: “Het was een zeer geslaagde competitie. Het organiserend comité had deze editie tot in de kleinste details voorbereid en alles was volledig afgesteld op de atleten in competitie. De vrijwilligers en iedereen die bij de organisatie was betrokken, verdienen een pluim voor hun competentie en vriendelijkheid.

België vaardigde slechts twee atleten af, maar beiden waren hier overduidelijk op hun plaats. We moeten er wel naar streven dat dit aantal in de toekomst hoger ligt! Ira Vannut behaalde een schitterende tweede plaats in het kunstschaatsen en bevestigt hiermee ook haar prestatie -een puike zevende plaats- op het EK senioren van een paar weken geleden.”

Ira Vannut dient zich nu al aan als kandidate voor de Olympische Spelen van Sochi 2014! Het BOIC wenst haar en haar begeleiders daarbij alle succes en zegt haar samen met zijn partners in topsport al zijn steun toe.

“Dries Van Den Broeck was minder gelukkig. Op de zeer ijzige piste ging hij resoluut voor de prijzen, maar het nemen van risico’s verhoogt de kans op fouten ... en die heeft hij cash betaald, zowel in de Giant Slalom (42ste) als in de slalom (Did Not Finish). We wensen hem alle succes toe op weg naar de Jeugd Olympische Spelen 2012 in Innsbruck en zijn ervan overtuigd dat hij zich daarvoor kan kwalificeren”, gaat Eddy De Smedt verder. “Ik wens bij deze ook Ira en Dries en hun begeleiders te bedanken voor hun inzet en attitude, evenals onze ABCD partners en de Nationale Loterij. Beide atleten maken immers deel uit van het Be Gold project en hebben zich dank zij dit project optimaal op het Europees Jeugd Olympisch Winterfestival kunnen voorbereiden”, alsdus nog Eddy De Smedt.

Op 13 februari werd in de Tipsport Arena in het Tsjechische Liberec de tiende editie van het Europees Jeugd Olympisch Winter Festival plechtig geopend met een speech van IOC-voorzitter Jacques Rogge en het aansteken van de Olympische vlam. Skiër Dries Van den Broecke droeg tijdens de openingsceremonie de Belgische driekleur. Pierre-Olivier Beckers, voorzitter van het BOIC, en secretaris-generaal Guido De Bondt maakten de verplaatsing naar Tsjechië om Ira en Dries persoonlijk een hart onder de riem te steken. Guido De Bondt staat ook aan het hoofd van de EOC-Commissie Europees Jeugd Olympisch Festival.

In Liberec werd de vlag doorgegeven aan het Roemeense Brasov, de gaststad voor de volgende wintereditie van het EJOF in 2013. Maar deze zomer zal eerst Trabzon in Turkije van 24 tot 29 juli voor de elfde zomereditie van het EJOF zo’n 3.300 atleten mogen ontvangen.