Ik geloof
alleen maar wat ik zie. Niet zien en toch geloven laat ik over aan Thomas. Of
ik laat mij bijpraten door mensen die er bij waren en het wél gezien hebben.
Vertrouwenswaardige lieden die ik op hun woord geloof. Nu is dat bij mij niet
zo moeilijk, omdat ik van nature over twee eigenschappen beschik die mijn
vertrouwen in u zeer bevorderen. In de eerste plaats ben ik goedgelovig van
aard, zeg maar gerust grenzeloos naïef. U kunt mij rustig de meest
onwaarschijnlijke verhalen vertellen en u kunt er zeker van zijn dat er
tenminste één iemand is die u gelooft: dat ben ik. In de tweede plaats beschik
ik over een oostindisch gehoor. Ik hoor slechts de helft van wat men mij overbrieft.
Dus als mevrouw Terra tijdens de ochtendkoffie uitgebreid vertelt over haar
ontmoeting na vijfentwintig jaren met een oude schoolvriendin, onthoud ik
alleen het meest relevante feit: zij is geen spat veranderd. De rest laat ik
langs mij heen lopen in het vergetelheidsputje.
Soms komt
er een eind aan mijn naïeve, toegeeflijke goedgelovigheid. Dan geloof ik de
wereld niet meer, ook al sta ik er midden in en zie alles voor mijn ogen
verschijnen. Ik zie bijvoorbeeld deze lieftallige Amish-vrouw, sober gekleed in
blauw, lila en wit met als enige versiering de gesteven mutslinten. Wat gebeurt
er echter wanneer zij haar rokken over haar hoofd slaat, zich 180 graden in verticale
richting draait en als het ware op haar hoofd gaat staan? Dan verschijnt
plotsklaps een Creoolse dame, uitbundig, flamboyant, in bonte kleren die haar
vrolijke karakter symboliseren met als hoogtepunt en hoofdzaak haar fameuze
muts met de drie punten. Een driekanten steek. Ze is in alles het tegenbeeld
van haar alter ego: de Amish-vrouw die we net hebben leren kennen. De Creoolse
madame is van een zo vrolijk en opgewekt karakter dat wij van de weeromstuit al
onze eigen zorgen en sores vergeten.
Zowel de
Amish-mevrouw als de Creoolse tante behoren tot één-en-dezelfde
persoonlijkheid. Het zijn twee verschillende wezens met ieder een eigen
karakter en aard, maar dan in eenzélfde stoffelijk omhulsel. Dat laatste moet u
letterlijk nemen. Het is een zogenaamde topsy turvy, een stofpop die je kunt
veranderen in zijn tegenbeeld door de kleren even iets anders te ordenen.
Kijkt u
maar. Hieronder ziet u fotos van de verstarde metamorphose. Met (1) de
Amish-vrouw;(2) de Creoolse dame, en
(3) de twee-eenheid in persoon.
