O wat is het leven fijn ... als de zon schijnt! Maar...
Ja, zo gaat het liedje... Welnu, voor mij liever géén zon! Maar het was gisteren niet anders. Eerst naar een beurs voor 'zantjeplakkers', dus waar mensen komen die allerlei prentjes van heiligen, leden van het koningshuis, enz. zoeken. Heel veel sympathieke mensen gezien. Een aantal zoekt echt waardevolle zaken en die vonden wel een en ander aan mijn stand. Anderen verzamelen echte rommel en dat noem ik dan de echte 'zantjeplakkers'.
Daarna, rond 13u00, alles opgeruimd en terug richting Brugge. Onderweg gaan kijken naar de rommelmarkt van Eeklo. Ongelooflijk veel volk, tot mijn grote verwondering eigenlijk, gezien de drukkende hitte. De mensen sleepten zich voort van kraam tot kraam, eigenlijk zonder veel aandacht voor de rotzooi op de kramen. Veel voddenkramen, kramen met brol van fake 'antieke' poppen, totaal waardeloze boeken en allerlei opzet...
Wat wel veel bijval had waren de terrasjes, de hoge temperaturen dreven iedereen daar naar toe. Overal langs de straat lagen duizenden lege blikjes langs de weg, op de vensterbanken en op dorpels. Eén grote vuilnisbelt. Ik bedacht hoe groot de afvalberg zou zijn moest men alle rommel van de kramen op één grote hoop zouden gooien. Een berg waaronder je héél Eeklo onder kan verbergen.
Geloof me maar : je moet geen aap zijn om een boek te lezen!
Gisteren was er de laatste van drie rommelmarkten op het Zand in Brugge. Deze markten zijn gekend in binnen- en buitenland. Héél érg bekend in Nederland alleszins want ik hoorde meer Hollands praten dan Vlaams. Ook de Walen, je weet wel, die arme drommels die het zo moeilijk zouden hebben naar het schijnt, waren prominent aanwezig.
Sommigen waren al om twee uur ('s nachts dus) bezig hun rommel en mooiere dingen uit te laden, de ochtenstond heeft immers goud in de mond. Wat natuurlijk héél bijkomstig is en zéker hélemaal geen rol speelt is dat je in het donker al je rotzooi kan verkopen, appelen voor peren dus, want de nacht verbergt vele foutjes... Natuurlijk met de obligate zinnetjes als : 'Kiek moa, echte oede antiek. Da komt van de zolder van mien metje die nu meer dan oenderd jaar oed zou zien... Volgens mien mankeert er nieten aan moa kiekt zelve toch nog een ki vo de zekerheid! En als ze dat zeggen, wees dan op je hoede want gegarandeerd wordt je er dan op gelegd.' Zelf zag ik op een 'kraam' van een 'kramer' (ook in de betekenis van prutser!) tussen een hoop oud ijzer een mooi kadertje met paperolletjes en reliekjes liggen. In perfecte staat, om niet te zeggen zo goed als nieuw (!!!! let op mijn woorden !!!)... Ik vraag de prijs en schrik me een hoedje en ik zeg : 'Voor die prijs kan ik het zélf maken!' De verkoper weet meteen hoe laat het is, hij beseft dat ik in de mot heb dat hij me bij het vijfentwintigste wil zetten... Zijn reactie bevestigt mijn vermoeden en ga verder, in de hoop ook échte antiek te vinden. Meer dan enkele boeken vind ik niet, gelukkig maar want het geld groeit niet op mijn rug.
Dan begin ik zelf mijn stand op te zetten. Doordat men werken uitvoert op het Zand, de toegangen naar de ondergrondse parking worden vernieuwd, een grapje dat schandalig veel geld zal kosten aan Jan met de Pet en Miet met de hoed. Ik vraag me af wie hier allemaal écht beter van wordt, in de portemonnee... Door die onnodige, overbodig en van spilziekte getuigende werken is het parcours ter hoogte van mijn plaats wat verlegd. Ik vrees dat de bezoekers mij niet zo goed zullen zien omdat ik een vijftal meter achteruit moet met mijn stand, maar nu moet iedereen (willen of niet...) heel vlakbij mijn stand passeren.
Twee grote kamionetten met indianen of bolivianen of boliviapen of ik weet niet wat gespuis staan aan de overkant, bijna onder de luifel van het concertgebouw, ter hoogte van de dienst voor toerisme, ons te beloeren. Ze kijken de kat uit de boom, ze wachten tot de kust veilig is. Zeker zijn dat de organisatoren niet te veel meer zullen passeren, eerst kijken of ze een plaatsje kunnen vinden zonder te betalen, en als het niet anders kan betalen voor een plaats tussen gewone standhouders. Eigenlijk hoort hun materiaal niet thuis op een rommel- en antiekmarkt. Ze verkopen allemaal nieuwe kledij, waardeloze vodden, maar veel dames vallen voor de hippe kleuren. In werkelijkheid komt alles uit lageloonlanden waar mensen uitgebuit worden. Met containers komt alle aan in Europa. Die Bolivianen vind je gewoon in héél Europa, gelijk waar je gaat zie je van die voddententen en 'indiaanse zangers'. Mijn buren-standhouder en ik zeggen dat ze verder moeten rijden, dat alles volzet is. Ze doen alsof ze ons niet begrijpen de luizigaards. De enige taal die ze begrijpen is die van het geld : hun zakken vullen, geen belastingen betalen wellicht en leven als God in Frankrijk. Plots zijn de indianen gaan vliegen, niets meer te zien. Maar nog was ons lijden niet ten einde... rettetetet... keiharde indianenmuziek en dansende en roepende nepindianen. Ondertussen is er eentje die cd's probeert te verkopen ... en zijn er mogelijks enkele andere bezig portefeuilles te sjoepen. Ik hoorde dat er verschillende mensen bestolen geweest zijn daar in de buurt.
Een buur verkoopt schapevachtjes. Geen probleem, ware het niet dat iedereen denkt dat het mijn schapevellen zijn. Zie je mij nu al schapevellen of ezels-, keune- en koeivellen verkopen? En er hangt een geurtje aan, het is duidelijk geen nep wat ze hier verkopen, de vettige schapengeur is écht! Vroeger hadden we thuis schapen, zodanig veel dat mijn teergeliefde vader wellicht zelf niet wist hoeveel er wel rondliepen ... en later ... dansten... Ja, opeens was er een soort ziekte uitgebroken en het was gedaan met schaapjes kweken en die beestjes hun haar af te doen in de zomer... Om te zeggen dat ik die geur heel goed ken. Niet zo'n een probleem als die buiten in de wei lopen of dansen, wel als je er de hele tijd tussen loopt of zoals hier vlakbij die schapenvellen moet staan. En tot overmaat van ramp is het bijna windstil zodat die kwalijke geur blijft hangen...
Maar genoeg gezeverd over schapenvellen. Ik probeer hier boeken te verkopen en antiek. Opvallend hoe weinig handelaars hier rond lopen. En diegenen die hier wel rondlopen zijn er van 'de platte portemonnee' want ze lopen rond met lege handen. Velen komen goeiedag zeggen, enkelen lachen meewarig want ze denken dat ze zelf beter zijn..., maar ze mogen doen en denken wat ze willen. Ik heb vele honderden boeken mee aan een spotprijsje. Boeken in soms nieuwe staat aan een kleine prijs. In deze harde crisistijden (alhoewel men nog nooit zo rijk was als nu!!!) kan dat tellen. En rekenen werd er gedaan. En smoesjes verzonnen om de prijs te drukken. Een dametje van in de vijftig wilde een boekje (Bidden met Gezelle) kopen, er stond 6 euro op. En wat zegt ze : 'Menere, wist je dat Gezelle een homo was?' Ik kijk haar aan en zeg : 'Eje em persoonlijk gekend misschiens?' Ze zegt dat ik beter wat meer zou lezen dan zou ik dat ook zelf wel kunnen weten. En ik zeg tegen madam : 'Ik peizen dakkik meer lees dan gie!' En ik stuur madam wandelen.
Een uur en half later is ze daar terug. Madam is blijkbaar nog altijd nie uitverteld. Ze begint luid te lachen en maakt me uit voor rotte vis, vuile jood enz. Tientallen mensen komen rond mijn kraam staan, mooi! Veel volk aan mijn kraam, dat is het wat ik moet hebben! Ik vraag haar of ze viswijf is van beroep. Wanneer ze vraagt waarom ik dat denk antwoord ik dat ze daar eens heel goed moet over nadenken. Ik krijg de lachters op mijn hand. Het mens begint weer te schelden en ik verwittig haar dat ik haar 'in het zottekot zal draaien' als ze niet ophoudt met roepen en tieren. Dan kalmeert ze gelukkig en vertrekt weer. Een hele tijd later, het is intussen al een stuk in de namiddag, komt ze terug. Ik krijg het nu echt op de heupen en bedenk hoe ik dat agressief mens moet aanpakken. Ze is nu echter de rust zelve en zegt dat ze in het onderwijs staat. Ze houdt heel erg van Gezelle en zegt dat ze gewoon probeerde om wat van de prijs 'af te knabbelen'. Ik zeg haar dat ze dat knabbelen aan de muizen mag overlaten en ze betaalt gewoon de prijs die op het boek staat. Weer 6 euro in de pocket.
In het vervolg zal ik nog méér laaggeprijsde boeken meenemen. Vele kleintjes maken immers een groot.
Ik zie veel mensen die ik maar enkele keren op een jaar ontmoet, velen komen speciaal naar mij om er een goed boek te vinden om hun verzameling aan te vullen. Onnodig te zeggen dat ik op zo'n dagen echt mag spreken van arbeidsvreugde.
Omstreeks 18u00 is het tijd op in te pakken. Tegen dat het donker is zit alles in de wagen en moe maar tevreden keer ik huiswaarts.
