belevenissen in augustus en september in de Marche
Cupramontana, 5
oktober 2012
Cari amici,,
Even siëstatijd
tijdens de wijnfeesten, ideaal moment om jullie weer op de hoogte te
brengen van onze belevenissen in augustus en september.
Traditioneel startte
de maand augustus met ons dorpsfeest la scampagnata, weliswaar met
minder bezoekers dan vorig jaar, maar nog altijd genoeg gnocchi's om
te maken, want hiervoor kwamen de mensen toch naar Poggio Cupro. Uit
de talrijke andere feesten bezochten we nog de internationale
volksdansfeesten in Apiro, door het jaar een meer rustig dorpje, doch
tijdens het festival beleeft het een ware metamorfose, duizenden
belangstellenden verplaatsen zich graag naar deze Marchigiaanse
gemeente om het mooie dansevenement mee te maken met groepen uit heel
de wereld.
Het wandeldegustatie
evenement leidde dit jaar naar de San Michele kerk, waarbij aan het
einde van de fysieke inspanning de lekkere hapjes en wijnen de
ijverige sportievelingen culinair belonen.
Naast de scampagnata
krijgt ons dorp Poggio Cupro de laatste jaren enige faam in de
longboarding kampioenschappen, dit jaar werd onze heuvel zelfs erkend
voor de Italiaanse kampioenschappen. 3 dagen lang zoefden om ter
snelst een 20-tal mannen ( en 1 vrouw) met een verlengd skateboard
de heuvel af. De laatste dag is er geen competitie meer, maar
demonstratie en zeepkistenrace. Dit jaar sloopte blijkbaar iemand
grootmoeders zetel uit het salon en monteerde dat op 4 wielen...
Poggio Curpo , ons
dorpje van amper 400 inwoners, geraakte stilletjes aan op de kaart
van toeristische gebeurtenissen, vanwege het middeleeuws diner;
tussen de gangen door traden er vendelzwaaiers op , trommelgroep,
vuurspuwers en vuurshows en ballet. De verdedigingsmuren , de
piazzetta en kerk getuigden over het verleden als versterkt klooster
. Voor het historische diner was dan ook maar weinig decoratie nodig.
Erik en ik deden weer mee, hij als edelman en ik als volksvrouw. Ik
weigerde de rol van adellijke , want ik vond het veel leuker om mee
te helpen bij het gepeupel, de adel zat toch maar aan tafel en moest
zich heel serieus gedragen. De vergaderingen vooraf verliepen wat
chaotisch , het afhalen van de kostuums in het Sint Catharinaklooster
van Cupramontana vergde ook veel geduld, voordat iedereen gepast
had.....dan maar even het klooster verkennen, een prachtig gebouw dat
enkele jaren terug, gedeeltelijk gerestaureerd werd, echter zonder
doel....nu stond het maar weer leeg te staan, prachtige lokalen ,
prachtige ruimtes immens groot , te wachten op een investeerder ,
maar in crisistijd ????
De dag van het
gebeuren zelf begroette ons een stralende zon, gelukkig geen slecht
weer stress van vorig jaar. De bezoekers geraakten meteen in de
middeleeuwse sfeer, dankzij de muziek, de vendelzwaaiers en het hele
versierde dorp. Dat word moeilijk om het volgend jaar te
overtreffen.
De gasten die er bij
waren, genoten weer volop, geen toeristische kitsch maar een mooi
feest waaraan de dorpelingen allemaal participeerden.
Augustus kende ook
de laatste pizza avonden van de Girandola, waarbij we opnieuw
muzikaal talent ontdekten tijdens de Limburgse week, allemaal gasten
uit Belgisch Limburg !!!!
Vrienden van ons
bleken ook gebeten door het fotografievirus, de hele familie zelfs,
zodat we in de vroege avond de mooie zonnebloemen op de foto namen en
'morgens heel vroeg opstonden om de zonsopgang aan de kust te
fotograferen. Vooral voor de kinderen een hele belevenis. Waren we
tijdens de voege uurtjes bijna de enige op het strand, tegen de
middag vluchtten we voor de drukte weg , allemaal Italianen die het
laatste weekend van hun ferragosto aan de zee wilden vieren.
Zo was het snikheet
en zo waren de avonden fris maar als je door je gasten uitgenodigd
wordt voor een barbecue buiten, moet dat kunnen !
De Amerikaanse Tiny
chef waar ik een kleine kookcursus volgde gaf een workshop bij een
collega , ik met een gaste er naar toe. We leerden er veel bij onder
het toeziend oog van de Amerikaanse en maakten veel plezier. 's
Avonds mochten de niet kokers mee eten.. Voor het volgend jaar maakte
ik een afspraak met haar om ook zo kook workshops op de Girandola te
geven.
De crisis voelden we
wel op de Girandola, iedereen boekte later , doch de gaten vulden we
deze keer met lastminute Italianen.
Eriks vergaderingen
i.v.m. toerisme kenden weer een vervolg in september. Samen met nog
enkele andere verenigingen weigerden ze nog om mee te doen aan
vergaderingen voor nutteloze subsidies. Als er dan toch geld ter
beschikking was dan konden de praktijkmensen dat het best beslissen
waarvoor het gebruikt kon worden! Zo kwam er eens eindelijk wat geld
vrij om gerichte promotie te maken, om een 20- tal journalisten uit
te nodigen voor een 3-daagse verkenning van deze streek op natuur,
cultureel en gastronomisch gebied. Gepland voor het weekend van 20
oktober.
We mochten tevens
Nederlandse collega's vervangen bij een event georganiseerd voor
Belgische klanten van het Italiaanse bedrijf Ariston, nl. een
Vespatour door onze omgeving dat tot de olijfoliemolen zou leiden.
Een firma uit Piemonte (500km van de Marche) zorgde voor 9 vespa's. (
want in de Marche kan men helaas nog geen Vespa's huren) Erik zou
voorop rijden, want hij had de tour trip gepland, ik zou achteraan
volgen. Alleen de weergoden weigerden absoluut die dag om de zon te
laten schijnen, alleen regen en regen, de firma met de Vespa's die
al voor de kandidaten was aangekomen, deed dan ook niets anders dan
de vespa's in en uit te landen uit de busjes en dan maar weer
polieren. De groep mannen , alhoewel aangekondigd als Franstaligen,
bleken een groepje Vlamingen te zijn die er wel zin in hadden in dit
avontuur. Maar niet in de gietende regen. Dan maar improviseren, de
vespatour vervangen door rit in het busje , de olijfoliemolen bezoek
wat langer laten duren en dan klaarde de hemel gelukkig op en kon de
mooie rit door het Marchigiaanse landschap toch plaatsvinden. De
mannen genoten dan ook volop, wat was er leuker dan rondsnorren op
een scooter, heuvel op, heuvel af, na elke bocht een andere panorama.
Het aperitief bij Ruggero's bar was dan ook de kers op de taart.
Dit jaar geen
snikhete zomer maar genoeg warmte voor de vijgen om te worden
verwerkt tot lekkere vijgenjam.
Het dorpje Polverigi
bij Ancona organiseerde jaarlijks een pre halloween gebeuren in
september, de stad veranderde dan in een waar heksen feest, met
heksen, spooksteegjes en lugubere optredens Mooi om te zien maar
wat een werk voor maar 1 avond...
Het einde van de
maand ontving Erik zoals altijd zijn ex-klasgenoten die dit jaar een
heuse storm beleefden , terwijl mijn eigen klasreünie in Gent
onder een stralende zon verliep ! Ik maakte meteen van de gelegenheid
gebruik om zoveel vrienden en familie in die regio te bezoeken, toch
nog mensen moeten teleurstellen doch ik kom er weer, zo'n leuke stad
Gent !!!!
Ons toeristische
seizoen is bijna weer gedaan, de wijnfeesten zijn weer gestart,
helaas niet met warme temperaturen, maar eerder herfst toestanden
...Onze Belgische gasten maken er het beste van, het verslag van dit
oogstfeest is voor de volgende brief, wij drinken alvast een glaasje
Verdicchio op jullie gezondheid
salute.
Isabelle en Erik
Ps:
Erik
ging ook eens meewandelen met de podisti, uiteindelijk moest hij
afhaken,
zijn beide
wandelschoenen
lieten los bij de
zool ...mijn wandelschoenen waren echter even oud, en hadden al meer
kilometers
meegemaakt, waarschijnlijk waren
Eriks schoenen uitgedroogd
door niet gebruik.
Tijdens
een
uitstapje naar de badplaats Fano bewonderden
we
moedereend met haar
kuikens. Kwam een vrouw naast ons
staan
die ons meteen de helestamboom
van moedereend
uitlegde, de
namen van alle kuikens, de namen van alle voorbijdrijvende eenden en
diens verwantschappen, de overlijdens....
gasten
die bij ons overnachtten om dan een weekje umbria te doen en dan
terugkeerden om 's anderendaags het vliegtuig op Ancona
te nemen. Doch de volgende dag vloog er niets naar Brussel, hadden ze
zich niet vergist ? Ja een dag te vroeg bij ons gekomen, een dag te
vroeg bij de
vorige
gastheer vertrokken maar wel een extra dag vakantie.
De zon herontdekte eindelijk Cupramontana en de regio
Marche! Het moment dus om onze kapotte zonnebrillen te vervangen.
Waarom niet eens onze eigen optieker proberen in Cupra? Een goede
beslissing, zo bleek, we werden professioneel beraad, en konden
kiezen tussen talrijke modellen, want niets zo belangrijker als een
zonnebril in dit normaal zonovergoten land. Kregen bovendien ook nog
een mooie korting, dit geldde voortaan ook voor onze gasten . We zijn
nu trotse eigenaars van een Vogue en een Armani zonnebril aan zeer
democratische prijzen.
Het festival van de gelato, waar we voor het eerst
naar toe gingen, kende ook een behoorlijk succes. Aan de ingang
kocht men een aantal bonnetjes die overeenkwamen met het aantal
ijssmaken dat men wilde proeven. In degemeente
Agugliano stonden in verschillende stratenverscheidenekraampjes
uit heel Italië
en andere
landen met niettraditionele
smaken zoals
popcorn ijs, gorgonzola met peer en noten, lavendelchocolade. Vooral
de gelatieri di una volta die nog op ambachtelijke wijze en met
antieke apparatuur hun ijs klaarmaakten, trokken veel volk.
De scooters haalden we weer uit de stalling en
benutten die volop voor uitstapjes. Onze gasten maakten hiervan ook
dankbaar gebruik van. Zoals de verwoede Vesparijders uit Antwerpen,
sommigen hadden hun eigen Vespa mee, anderen leenden dan onze scoters
uit.
AangeziendeItaliaansekinderenvanaf
de 2de week van juni
al vakantie hadden en dit tot midden september, vingen we ook ons
nichtje en neef uit Umbrie op. Eerst Lena die ook door de
fotografiemicrobe bleek aangetast te zijn zoals haar peettante, dus
samen op fototour in de bossen met de eeuwenoude eiken , het
magische klooster en natuurlijk ook paardrijden. Ze verraste de
gasten met haar zelfgebakken pannenkoeken aan het ontbijt.
Haar broer kwam dan vooral voetballen, schaken, maar
ook naar de oorlogstuigen in Mondavio kijken. Heel indrukwekkende
middeleeuwse constructies in het noorden van de Marche. De raduni van
de Fiat 500 die voorbij de Girandola passeerde, werden ook door hem
toegejuicht.
Ons dierenduo Barbie en Bruno breidde zich uit, we
haalden een poesje uit het asiel ,de ondeugende Katinka. Die
absoluut niet bang was van de honden en die al snel over het hele
dierenrijk regeerde. Wel was ze even zeer ziek geweest met een
intermezzo in de dierenkliniek (warvan het gebouw beduidend moderner
en nieuwer is dan het mensenhospitaal in Jesi ) Enkele dagen later
ontdekte ons neefje in onze tuin een miauwende poes, een zeer
verwaarloosde uitgehongerde en gewond katje. Hier ook mee naar de
dierenkliniek waar ik deze maand langzamerhand een klantenkaart
verdiende.
Maar Zorro maakt nu ook deel uit van onze
beestenbestand, wordt steeds ondernemender en zijn angst tegenover de
honden vermindert drastisch.
De bloementapijten na de 2de zondag van Pinksteren
bleken weer de moeite waard te zijn voor onze gasten en de bewoners
van Cupra. Zoas altijd onder een stralende zon, een gunstig voorteken
voor de biomarkt? In mei afgeschaft vanwege het zeer slechte weer,
dus we hoopten op beter. De kraampjes stonden er, het volk kwam ook,
doch een uur na de opening werd het onheilspellend donker en brak er
een fenomenaal onweer uit...de hemelsluizen overtroffen zichzelf en
iedereen kon helaas weer naar huis.
De zomeraktiviteiten hernamen langzaamaan weer hun
ritme, geleide wandelingen op woensdagnamiddag waarbij ik dan de tolk
was voor de buitenlandse toeristen. Dit jaar boden we met onze
vereniging zelfs een vast weekprogramma aan met bezoeken aan de
wijnboeren, kruidenboerin, olijfoliemolen, Perugia en Assisi enz...
Onze collega organiseerde na 2 jaar afwezigheid, het
muziekfestival musica la distesa. Ook dit jaar dreigde het evenement
onder water te worden gelopen, doch op de belangrijskte momenten
bleef het droog en op zondag zelfs zeer zomers.
Wij hadden een etentje met de organisatoren van het
jaarlijkse dorpsfeest . Doch dit jaar bleef het spannent tot het
laatste moment of het zou doorgaan want er waren veel zieke mensen,
tja de meeste helpers behoorden niet meer bepaald tot de jongeren.
De fotoclub organiseerde nog een cursusje
modelfotografie met schijnwerpers, verschillende achtergronden en een
ervaren modelfotograaf. Ik kreeg de eer om met zijn fotoapparaat te
trekken, wat een verschil met de mijne...en dan de planning van de
jaarlijkse tentonstelling van onze fotoclub. deze keer mochten wij
beginners ook enkele foto's leveren! Dat zou nog een heel gepuzzel
worden, want in tegenstelling tot de ervaren clubleden bezaten wij
helaas niet ontelbare mooie foto's .
zaterdag opende de tentoonstelling, doch
rijdagvoormiddag bezatenw e nog geen enkele ontwikkelde foto. Niemand
panikkerde echter, een fototentoonstelling zonder foto's zou best
origineel zijn, maar gelukkig arriveerden ze nog op tijd en konden we
's avonds nog hard doorwerken om ze allemaal mooi op te hangen.
Als verrassing nog een onverwachts bezoek van een
leraar uit het atheneum van Bensberg, van wie ik nog ooit Frans en
Duits kreeg.
En mijn boek slaat goed aan bij onze gasten, want
velen wilden ons Italiaans avontuur best in details lezen!
De zomer deed haar intrede en hiermee de pizza
avonden, toevallig deze keer tegelijkertijd met jarige gasten. De
pizza Nutella flankeerde dan ook menige verjaardagstaarten en zelfs
een nieuwe creatie pizza crème caramel en chocolade !!!
Naast de nieuwe gasten verwelkomden we de zussen
Blanquarts met hun kinderen, een mooie gelegenheid om samen naar zee
te gaan en ook eindelijk eens de Piano Grande in het Sibillini
gebergte te bezichtigen tijdens de fioritura. Normaal gezien stond
deze hoogvlakte midden juni in bloei, dit jaar bleek de natuur
vertraagd en kon men de prachtige bloemenweelde nu eens in de zomer
bekijken.
La notte del Verdicchio telde dankzij het mooie weer
een groot aantal bezoekers met als primeur de goede samenwerking
tussen de verschillende wijnproducenten en de opvoering van 19de
eeuwse dansen.
De zomerse feesten gaan nu in augustus verder, Erik
bracht zelfs een kleine aardbeving teweer in de organisaties van het
toerisme, maar dat is voor volgende nieuwsbrief.
Buone vacanze aan iedereen!
Isabelle en Erik
Ps:
-de bioaankoopgoep hield
een informele vergadering over een mogelijke kruidenworkshop volgend
jaar. Normaal gezien vergaderden we in de bibliotheek, doch de bib
sloot de deuren. Dan maar verder discussieren op een andere plek in
het gementehuis, de raadszaal leek ons minder gezellig, waarom niet
op de trappen in de gang. Alle gemeentepersoneelsleden keken raar op,
iedereen stelde ons een lokaal voor maar wij vonden het te gezellig
op de trap. Sommigen kwamen er dan bij zitten om te luisteren en te
praten , maar niemand die er ook maar aan dacht om ons weg te
jagen...
- met onze vrienden naar de outlet van 2
sportwinkels geweest. Vorige week betaalde men de kleren met roze
prijskaartjes aan de roze kassa en de gele aan de gele kassa. Nu
sorteerden we alvast alle kleren, doch aan de kassa aangekomen, bleek
maar 1 personeelslid aanwezig, dus mocht alles te samen worden
aangerekend. Totdat er een 2de kassierster opdaagde waarbij we nu de
gele kaartjes aan de roze kassa moesten betalen en de roze aan de
gele kassa...
- voor een tijdelijke tentoonstelling die
gedeeltelijk in de VVV ruimte zou plaatsvinden , haalden de
organisatoren onverwachts het hele VVV kantoor leeg. De
vrijwilligster van het VVV keek dan ook raar op toen ze in een VVV
ruimte stapte met nog slechts 1 stoel en tafel . Een boze Erik kon
gelukkig de burgemeester duidelijk maken dat dit niet kon, een VVV
zonder infomateriaal...
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:bed and breakfast italie, bed and breakfast in le marche,overnachten italie, overnachten in marche, vakantie in marche
Woonden we nu in Ierland of stond de
Girandola toch in Italië ? Aan de vijftig tinten groen van het
landschap tipte ik eerder voor het groene eiland Ierland... Regebuien
wisselden regelmatig de krachtige zonnestralen af, de bloemen
bloeiden nog nooit zo mooi. Alleen de toerist stond wat te balen
natuurlijk.
Maar de meeste activiteiten gingen
gewoon door en af en toe waren de weergoden de organisatoren gunstig
gezind. De palio van Jesi verliep de eerste dagen onder de zon. Wij
gingen naar de historische optocht en de zwaardgevechten kijken.
Vervolgens stemden we onze magen goed gezind in één van de
provisorische tavernes , opgesteld in de talrijke middeleeuwse
wijnkelders. Leuk gedaan, zitten op strobalen en louter historische
menu's zonder tomaten, paprika's e.d.
Een uitstapje naar het kruidenmuseum
weliswaar in Toscane meer bepaald in San Sepolcro, kon mijn
schoonouders meteen bekoren. Zo herinnerden wij ons het museum , een
festijn voor alle zintuigen !
Eindelijk arriveerden de bestelde
boeken van le notizie vanop een Italiaanse heuvel.Ik kon er meteen
opsturen en de rest legden we in de ontbijtzaal voor onze toekomstige
gasten. Onverwachts kregen we een telefoontje van een journalist voor
een artikel in de Grande reismagazine, niet alleen over onze B&B
maar blijkbaar was mijn boek al ergens bekend geraakt. We houden
jullie op de hoogte.
Mei was niet zoals de andere jaren
een drukke maand voor ons, maar gelukkig vonden enkele onze Girandola
toch nog : een van mijn humaniora klasgenoten en dat na 33 jaar , een
blij weerzien. Belgische gasten die de scooters huurden en prachtige
tochten maakten en dan 5 Italiaanse motards die een tussenstop bij
ons maakten op weg naar de rest van het schiereiland. Elke dag
brachten ze verslag uit aan hun lokale radio Radio Cortina en zo
hoorden we ons op die zender dan ook enthousiast vernoemd ! De
zaterdagwandelingen schitterden door de mooie flora, de meeste
bergflanken stonden gekleurd door alle wilde bloemen, orchideeën,
wild uien, narcissen enz... De akkers daarentegen kleurden gelukkig
op vele plekken nog rood door de klaprozen. Weinig pesticiden gebruik
dus.
Onze culinaire activiteiten stonden
deze maand absoluut niet stil, alle helpers van het wijnfeest werden
getrakteerd in een agriturismo. Heerlijke pastagerechten smulden we
er.. Dan volgde de pizza avond ter ere van het 10-jarig bestaan van
de vereniging van B&B in Cupramontana. Wat ooit een samenwerking
tussen 3 B&B's was, resulteerde een ajar later in 2003 in het
stichten van de vereniging Cupramontana Accoglie. Speciaal hiervoor
hielden ze de gemeenteraad 2 uurtjes vroeger zodat de burgemeester en
de schepen van toerisme ook aanwezig waren. Erik maakte zelfs een
geheugen bord waardoor we alle gerealiseerde activiteiten in 10
jaar tijd konden bekijken. Een nieuw restaurant in Cingoli
uitgeprobeerd met al onze Engelse vrienden il maiale volante, het
vliegend varken. Geen kaart maar uitslutiend 1 degustatiemenu per
week met allerlei originele verwerkingen van de lokale ingrediënten.
De beheerster van de olijfoliemolen
organiseerde in samenwerking met een Amerikaanse keukenchef (the
tinychef) 2 kookavonden. De eerste avond zouden Amerikaanse gerechten
worden klaargemaakt met Italiaanse producten. De 2de avond werd een
vegetarische avond. De eerste avond hadden we achter de rug. Heel
leerzaam en heel leuk. The tiny chef naam was niet gestolen, zo'n
dunne keukenchef had ik nooit gezien, ze had talrijke kookcursussen
in Italië gevolgd en kwam regelmatig naar hier om weer nieuwe kennis
op te doen. We kregen bovendien een mooie schort en een interessante
syllabus.
Ondanks alle activiteiten klusten we
ook nog, de vensterluiken moesten toch weer dringend behandeld
worden. Tijdens de regendagen ging deze activiteit in de hooischuur
door. Erik bouwde een mooi muurtje als achterkant van het zwembad.
Cupramontana kende ook zijn eigen
palio, de wedstrijd tussen de verschillende wijken bestond hier uit
het wijntonnen rollen. Dit jaar wensten ze er een historische stoet
erbij. Erik mocht weer edelman spelen en ik weer meelopen bij het
gepeupel. De zon begeleid met felle noordenwind hield het lang
uit, de regen kwam pas na de palio.
Waarschijnlijk duiken we dit jaar
rechtstreeks de zomer in, zo zien de voorspellingen er toch uit en
wie in de Marche op vakantie wilt komen kan vanaf nu eindelijk ook
een Nederlandstalige gids kopen uitsluitend over de regio Marche, de
ANWB heeft er een uitgegeven.
Voor ons is het seizoen begonnen en
we verheugen ons op alle gasten die we op de Girandola kunnen
verwelkomen.
Tot volgende keer.
Cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
Erik was al talrijke keren naar de ijzerhandelaar geweest om
de grasmaaier te laten repareren. Een oud ding maar als hij het deed
, dan wel nog perfect. Deze keer startte de grasmaaier nog maar met
moeite . Dus Erik naar de handelaar , nu wilde hij echt een nieuwe
kopen. Zo beu om altijd tijd te verliezen bij het starten. Doch alle
nieuwe grasmaaiers waren uitverkocht. Tja met die regen , iedereen
deed niets anders dan grasmaaien. Kom morgen maar terug. Erik kwam
overmorgen terug doch natuurlijk nog geen nieuwe grasmaaiers. Breng
je maaier maar nog eens hier. Erik deed het en na enkele ingrepen was
de maaier toch weer hersteld en nu doet hij het weer prima....
Tijdens de opendeurdagen bezoek aan het theater: Mooie zonsopgang in Portonovo: In Milaan: Mooie wandelingen en mooie flora: De palio in Jesi: Het kruidenmuseum in San Sepolcro:
de lente besloot om
begin april te voorschijn te komen, zodat we eindelijk met de
buitenwerken konden starten. De tuinmeubelen konden terug in de tuin
geplaatst worden, de olijfbomen gesnoeid, allerlei mooie muurtjes
rond de bloembedden verder gemetseld en als mooiste beloning
natuurlijk de 16kg tulpenbollen die zich nu op hun best vertoonden
!!!
Erik voegde na
enkele jaren pauze de laatste muren van ons huis. De
zaterdagwandelingen konden al bijna in T-shirts afgelegd worden en de
natuur ontwaakte zeer abrupt uit de winterslaap: 50 tinten groen !
Einde maart
organiseerde de vereniging Fai weer de jaarlijkse open monumentendag.
Deze keer reden we naar Macerata om het historisch theater te
bezoeken en de eveneens met geschiedenis overladen universiteit.
Prachtig theater, de regio Marken telt in bijna elke gemeente nog een
theater waar regelmatig concerten of andere evenementen plaatsvinden.
De universiteit zette haar deuren open en studenten mochten de
bezoekers rondleiden. Mooie zalen met fresco's en eeuwenoude aula's
waren de dagelijkse studeerplekken voor de hedendaagse studenten.
Eriks
verjaardagsgeschenk bracht ons naar Milaan. Onlangs kwam de lijn
Ancona-Milaan met de hogesnelheidstrein of de Frecciarossa tot stand.
Ancona- Milaan in amper 3 uurtjes tijd ! Wel moesten we vroeg
opstaan, doch om 9 uur konden we er al ontbijten in de hippe
stationsbar. De rest van de dag slenterden we in deze mode-,
handelsstad met natuurlijk de stijlvolle winkels en de grootste
verrassing, de navigli of gekanaliseerde rivieren....hier overal
terrasjes en restaurantjes waar we heerlijk lunchten ! Bovendien
autovrij en heerlijke gezelligheid. De Dom bezochten we ook en we
maakten een rit in de oude tram. Een mooie dag sporen . Vroegboekers
konden deze afstand met minimaal 19 euro afleggen.
Na veel heen en weer
geloop, gediscussieer en georganiseer was de toeristische folder van
Cupramotnana eindelijk gedrukt ! Geïnteresseerden kunnen het
downloaden vanaf onze website:
www.lagirandola.eu
Met de lente openden
we ons toeristisch seizoen en net als verleden jaar startten
we met een Italiaanse groep vrienden. De stad Ancona hield dit jaar een speciale plantenmarkt met
plantenkwekers van speciale rozen,
hosta's e.d. misschien een kans om eens iets anders dan de
gebruikelijke geraniums te kopen ? Waarom dan meteen niet een
vrouwenuitstap maken ? Ons busje was zò vol en met nog
een extra auto reden we al kwebbelend naar de
hoofdstad van de Marche. We vonden meteen parkeerplaats bij
het gebeuren. Het bleek de moeite waard
voor de plantenliefhebbers die we waren; niet zo groot maar genoeg
keuze ! Nu bleek het busje het ideale vervoersmiddel,
alle gekochte bloemen en plantenpasten
moeiteloos in de kofferruimte.. Tevreden reden
we dan terug , via onze lievelingsgelateria,
chocolaterie enz. La Dolce Vita waar we heerlijke gelato en taarten
aten. Een mooie afsluiter !
Een eerste prijs
winnen in la Bella Italia is altijd een ware belevenis. Zo ook mijn
eerste prijs in de fotografie. Tijdens de fotocursus werd immers een
wedstrijd georganiseerd met als thema olijven. Bleek dat ik die won.
Hoofdprijs een vismenu voor 2 personen in een plaatselijk
restaurant. Daar aangekomen gaf ik de bon af aan de dienster. Deze
bracht het naar de keuken, waar de kok meteen uit de keuken kwam en
mij uitgebreid feliciteerde. Hij zou er een lekkere maaltijd van
maken. Dat werd het ook, het ene lekkere gerecht na het andere
verscheen op tafel, met bovendien een speciale wijn uitgezocht door
de kok himself. Zo voelde men zich meteen winnaar !!!
Elke donderdag kwam
de fotoclub bijeen en af en toe ging ik er naar toe. Met de lente
startten de foto-uitstappen, waaronder eentje naar de zonsopgang aan
de kliffenkust. Een hele opgave voor mij als nachtuil, maar om 5u.
stonden we allen paraat met statief en camera aan het strand. Een
mooie gewaarwording, het stille geruis van de branding en de golven,
de dusiternis die langzaam plaats ruimde voor het licht en dan de
ultieme beloning de gouden bal aan de horizon. Hiervoor zou men vaker
vroeg uit de veren komen. !
Onze Girandola
ontving opnieuw 2 awards, een Italiaanse en een Nederlandse. Dit
dankzij de positieve evaluaties van onze gasten.
De lente startte
laat dit jaar, dus gebruikte ik de winter om op vraag van velen ons
Italiaans avontuur in boekvorm uit te geven in eigen beheer. Wie het
wilt lezen kan het rechtstreeks bij ons bestellen of via
http://www.lulu.com/shop/isabelle-blanquart/le-notizie-vanop-een-italiaanse-heuvel/paperback/product-20942984.html
De meimaand kondigde
zoals altijd de start van allerlei evenementen in de regio, iedereen
welkom , laat de feesten maar beginnen !
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
Ps:
tijdens één
van de zaterdagwandelingen merkte een wandelaarster op dat ze die
morgen wel moeite had gehad om vroeg op te staan. Ze had immers
nachtdienst gehad tot 2 uur 's morgens. Oh vroeg ik haar, ben je
verpleegster ? Nee hoor , ik werk in een callcenter voor
waarzegsters.
Tijdens de open
monumentendag bleken we de enige bezoekers in het historisch theater.
Ideaal om foto's te nemen, doch daar kwam plots vanuit het niets een
mijnheer aangestormd om te zeggen dat het verboden was om foto's te
trekken. Oh antwoordde ik maar dat staat nergens vermeld.
Ja maar toch was
het verboden. Nu geen probleem, ik had er zeker al een 50-tal
gemaakt...
De meteo van deze maand kan kort
samengevat worden: grijs, koud en af en toe sneeuw. Met zo'n weer
verhuisden onze activiteiten binnenshuis achter de computer. De
gemeente wenste immers een mooie toeristische folder van
Cupramontana om op beurzen, of andere plaatsen te verspreiden. Erik
zorgde voor de lay-out, de bibliothecaressen van de stad voor de
teksten, een Engelse collega van ons voor de Engelse vertaling en de
fotoclub voor de foto's. Gelukkig selecteerde ik samen met deze
laatste de afbeeldingen, want de kunstfoto's die zij soms uitkozen ,
zouden de toeristen eerder afschrikken; een close-up van de bloedende
tenen van de Jezusfiguur bijvoorbeeld, of het klooster tijdens een
sneeuwbui. Vakantiegangers wilden immers zon zien en vrolijke
taferelen !
Bovendien mocht Erik de regionale
krant uitleggen waarom het de moeite waard was om Cupramontana te
bezoeken. De streefdatum om de folders in de handen te houden: einde
maart.
Met enkele collega's bezocht ik de
kruidenboerderij la Battinebbia. Een Belgische vrouw getrouwd met
onze dierenarts kweekte al geruime tijd lavendel, rozemarijn, salie
en tijm. Deze distilleerde ze tot essentiële oliën om die dan te
laten verwerken tot zeep, shampoo en andere verzorgingsproducten.
Een biologische wijngaard en een oude boomgaard omringden de
kruidenvelden. We discussieerden over een mogelijke samenwerking voor
onze gasten. Zo ontstond het idee om samen met de gasten enkele
kruiden te oogsten, die te distilleren , zodat de gasten
uiteindelijk hun eigen kruidenolie als souvenir mee konden nemen.
Februari was mijn verjaardagsmaand,
dit jaar verwende Erik mij met geschenken voor mijn hobby's: een
mooie takkenschaar en een statief om te fotograferen ! Die probeerde
ik meteen uit tijdens onze uitstap naar de Monte Catria, een 1700m
hoge berg waar men ook skiën kan. Daarna daalden we af naar het
mooie stadje Cagli, waar we een mooi restaurant vonden in de gewelfde
kelder van het historische palazzo.
Ondanks het grijze weer gonsde het
van het leven op de laatste marktdag van de maand, overal groepjes
oude mannen heftig pratend over de verkiezingen. Om 15 uur sloten de
stembureaus hun deuren en dan met spanning afwachten.... Het
resultaat kennen we allemaal , nu is het afwachten hoe de toekomstige
regering eruit zal zien...
Tot de volgende keer.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik.
PS:
Erik kwam aangelopen om te zeggen dat ik in november een heel zak
tulpen had vergeten te planten...hij vond die nl. in de struiken aan
de straatkant. Dat leek me vreemd dat ik die niet eerder opgemerkt
had. Ik zag het direct, geen tulpenbollen maar uienbollen.
Waarschijnlijk had iemand die maanden geleden op zijn veld laten
liggen, want de bollen liepen al uit. Met de laatste storm waaide
de zak waarschijnlijk tot bij ons. Kon ik meteen weer kilo's uien
planten...
In het restaurant van Cagli geraakten we aan de praat met de
eigenaar ervan. Bleek hij nog in Belgisch Limburg geboren te zijn
meer bepaald in Eisden !!! Zijn vader had er een aantal jaren in de
mijnen gewerkt.
Een mooie reis van de wandelgroep uit Cupramontana
Cupramontana, 3
februari 2013,
Cari amici,
het nieuwe jaar is
ondertussen alweer een maand oud en de winter al voor de helft
voorbij ! We kunnen tot nu toe niet klagen, een klein beetje sneeuw,
geheel verwaarloosbaar vergeleken met de hoeveelheid van vorig jaar
en af en toe al primaverile temperaturen. Sommige middagen aten we
zelfs al buiten. Erik profiteerde ervan om allerlei mooie muurtjes en
borders te metselen rond de plantenbeddingen. Zelf snoeide ik al
ijverig de fruitbomen.
De feestdagen
vierden we o.a. in Umbrië en dit jaar bezochten we in de Marche de
kerststallen in Castiglioni van Arcevia. Een klein dorp waar de
bewoners zich elk jaar uitleven in het maken en tentoonstellen van
kerststallen. Elk materiaal is goed: pasta, wol, hout , de fantasie
is onbegrensd. Het resultaat bewondert men al wandelend door de
steegjes van het stadje. Bovendien weerklinkt mooie kerstmuziek uit
luidsprekers.
Op befanadag of
Driekoningen nodigde de chocoalefabriek Perugina in Perugia haar
personeel en ook anderen uit om de komst van de befana of de goede
heks te vieren. De zenuwachtigheid die dan heerst bij de kinderen
valt goed vergelijken met die tijdens de komst van Sinterklaas bij
ons.
In afwachting dat de
goede heks verscheen , traden er enkele circusartiesten op. Waaronder
ook ons nichtje van 11 jaar, dat 2x per week de circusschool volgt.
Het optreden was heel leuk en natuurlijk ontvingen we allemaal van de
peruginafabriek drank en gebak en chocolade !!!
Mijn nichtje
verbaasde ons echt met haar optreden aan de trapeze, ze was echt goed
(ook al is dit de peettante die aan het woord is). Te zien op dit
filmpje:
De
zaterdagwandelingen kenden weer leuke verrassingen: de steen van het
paard van San Romualdo. Hier bleef volgens de legende het paard van
de heilige stokstijf staan en knielde neer. De afdrukken van de
knieën van het paard waren nog altijd duidelijk in de steen te zien.
We passeerden tevens langs een gerestaureerde oude watermolen die nog
altijd graan en mais maalt tot meel.
Doch de reis naar
Finland was uiteindelijk het grootste gebeuren deze maand. De
wandelgroep die ooit begon als een kleine groep vrienden die elke
zaterdag ging wandelen, groeide spontaan uit tot een wandelgroep ,
waaruit zich allerlei activiteiten ontwikkelden die niet allen iets
met wandelen te maken hadden: , Engelse les, yoga, breien, pizza
avonden en ook mooie reizen. Naar Nederland, naar het Zwarte Woud en
Londen, altijd georganiseerd door enkele wandelleden respectievelijk
afkomstig uit die landen. Dit jaar planden onze Finse medewandelaars
een wandelreis naar Finland . Waar in Finland ? Het vakantieresort
http://www.himoslomat.fi/,
van een Fins koppel , dat een vakantiehuis bezat in Cupramontana,
onze eerste Finse gasten ooit. Dus werd er veel heen en weer geregeld
tot19 januari de vertrekdag .
Onze groep bestond
uit ca. 40 deelnemers waarbij we vertrokken van uit vliegveld Ancona
om via een tussenstop in München door te reizen naar Helsinki. Daar
aangekomen bracht een bus ons 250 km verder naar het merengebied.
Natuurlijk lag heel Finland onder een dik pak sneeuw .
We overnachtten in
kleine groepjes in enkele huisjes die uitstekend geïsoleerd en
verwarmd waren en heel gezellig ingericht, allemaal hout natuurlijk
en ook allemaal een eigen sauna.
De 5 dagen die erop
volgden ondervonden we een VIP behandeling. We deden van alles,
zwemmen in het ijskoude water met speciale pakken aan, curling en
sleetje rijden. Finse sauna met de moedigen onder ons een
onderdompeling in het ijskoude water van het meer (het moet gezegd
Erik en vele andere anderen deden het, zelf sprintte ik van de sneeuw
in de warme jacuzzi !!!)
Sneeuwscooteren,
sleeën met husky's, wandelen met sneeuwschoenen, bezoeken aan een
kunstenaar , viltwinkels, elandenfarm. en proeverij bij bessenwijnen.
Skiën en, langlaufen behoorden tevens tot de mogelijkheden. Ook
teambuilding activiteiten met spelletjes, waarbij wij en vooral de
Italianen er met veel plezier aan mee deden. De Finnen genoten ook,
geen gezeur of geklaag van onze groep maar veel enthousiasme en
gelach .
Erik bekeek met de
eigenaar wat de mogelijkheden i.v.m. samenwerking betreffende het
toerisme zou zijn met Cupramontana. Je wist maar nooit!
De temperatuur
lagen hoger dan normaal voor de tijd van het jaar tussen de -4 en -14
graden en we brachten zelfs 3 dagen zon mee, onbestaande normaal in
januari en februari.
Met veel spijt in
ons hart namen we afscheid van een heel mooie streek. Finland
magisch in de winter , misschien eens een alternatief voor
wintervakantie in Oostenrijk ?
Meer foto's:
http://www.castiglionidiarcevia.it/cupra/
Terug thuis mocht
Erik niet luieren, want de burgemeester liet hem meteen naar het
gemeentehuis komen. Of Erik niet de coördinator toerisme wilde
worden van Cupramontana in het 10 gemeenten project. Geen probleem.
Meteen sprak Erik over de Finse contacten en over de ideeën opgedaan
in het Finse VVV. Samen met de fotoclub van Cupra zouden we
eindelijk voor mooie postkaartjes zorgen voor Cupramontana.
Wat de fotoclub
betrof, de fotocursus was beëindigd en het getuigschrift mocht
ontvangen worden. Bovendien kreeg ik te horen dat ik de1ste prijs in
de fotowedstrijd gewonnen had met het thema olijf.
Een leuke
verrassing.
In afwachting van
het nieuwe toeristisch seizoen genoeg te doen dus !
Tot volgende maand.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
Bij het
circusoptreden brachten we mijn nichtje tegen 15 uur bij de Perugina
fabriek. De portier wist niets van een circus af, maar we mochten
toch binnen. Waarschijnlijk zou het tegen 16.30 starten. In
afwachting brachten we ons neefje naar een verjaardagsfeest. Om
kwart na vier arriveerden we terug aan de poort, waar nu een heel
lange rij auto's stond aan te schuiven doch de poort bleef toe. Half
vijf, de portier weigerde de poort te openen, zijn instructies
luiden kwart voor vijf, zeer onitaliaans....de circusartiesten die
hier niets van afwisten maakten zich bezorgd, waar bleef al het
volk of ging er niemand komen? Iemand van hen kwam poolshoogte
nemen aan de poort, gelukkig er was volk !
Om klokslagen kwart
voor vijf opende de portier dan eindelijk de poort...
deze maand stond
hoofdzakelijk in het teken van de olijven; eerst oogsten en dan
wachten in de olijfoliemolen op het kostbare vloeibare groene goud !
Maar eerst bezochten
we samen met onze Belgische neef Romain de hoofdstad Rome , hij
leerde nl. over de Romeinen, en de eeuwige stad moest zeker bezocht
worden. Helaas kozen we een totaal verkeerde dag, want het regende
er pijpenstelen, een zeldzaamheid voor Roma. Het Colosseum, het Forum
Romanum, de catacomben èn het poezenopvangcentrum kwamen allemaal
aan bod.
Daarna een namiddag
naar de show van Cirque du Soleil in een groot sportpaleis in Pesaro,
aan de kust. Een fantastische belevenis, alleen eindigde het ietwat
in mineur, een zwaar verstuikte voet. Nee niet omdat ik perse één
van de kunstjes wilde nadoen, maar een domme val over een trede dat
ik niet gezien had. Het olijvenplukken moest even gestaakt worden.
Na een week rust,
ging ik toch weer plukken, want het is gewoon een te fijne bezigheid,
in de open lucht , soms tussen en in eeuwenoude bomen en met
verschillende mensen. Plukken bij Italiaanse vrienden stopte altijd
met een grote lunch zeker als de Italiaanse mama speciaal hiervoor
was afgekomen uit Milaan. Ondanks de protesten van dochter en ons dat
met een zware maag het toch wel moeilijk oogsten is, moesten we
plaats nemen aan een goed gevulde tafel met pasta enz..
Door de grote
droogte en hitte van deze zomer waren er minder olijven, de kwaliteit
van de olie bleek gelukkig supergoed maar het percentage olie die men
verkreeg uit de olijven spectaculair laag In de molen maakten ze nog
nooit zo'n slechte percentages mee.. Dit jaar bedroeg de wachttijd
slechts een uur voordat het hele maalproces van onze oogst startte.
Nadia van de molen maakte ondertussen bruschetta klaar met
versgeperste olijfolie !
Erik vertrok voor
een weekje Belgenland en zou een lading bestelde bloembollen terug
meebrengen. Via mijn schoonzus waren er connecties met een
Nederlandse bloembollenkweker . Zij stuurde me een foto op van de
hoeveelheid die ik voor 50 euro had besteld...Nooit gedacht dat men
voor dat bedrag zoveel bloembollen kreeg...en het gewicht ervan 16
kg! Ryan air heeft als limiet 15kg per koffer.. Gelukkig was mijn
moeder even in België en mijn neefjes kwamen ook even over naar la
Bella Italië, zo zou Erik toch niet alle bloembollen alleen mee
moeten nemen. Aan de controle keken ze even raar op, doch mijn moeder
antwoordde snel dat het de beste tulpen uit Amsterdam waren !!!
Met onze wandelgroep
beleefden we wat speciaals. Een Nederlander met een vakantiehuis in
Cupra , die bovendien regelmatig met ons meewandelde , vertrok op 18
augustus te voet uit Nederland om de 1700km tot Cupra te wandelen.
De laatste kilometers wilden we echter samen met hem afleggen. De
timing was prefect. Om precies 9.30 ontmoetten we hem op een
bruggetje en klommen we samen terug naar Cupra , onderweg wilden we
al wat van zijn avonturen horen. Aangekomen trakteerde hij ons in
de bar , waar de burgemeester himself hem al stond op te wachten om
hem te feliciteren met zijn prestatie.
Het weer in november
was zeer wisselvallig, van bijna 20 graden en zon tot mistig en
regen. Toch maar alles in de winterberging plaatsen. Erik voorzag het
huisje van een tegelvloer, dit werd waarschijnlijk een mooie plek
voor allerlei cursussen. Nu de ideale overwinteringsplaats voor de
geraniums en andere tropische planten . De tuinmeubelen kwamen
terecht in onze hooischuur, de winter kon nu afkomen.
Alvorens in de
hooischuur wat te stapelen, moesten we natuurlijk weer wat rommel
opruimen, hiervoor bood nu een nieuw containerpark de oplossing.
Alles sorteren op karren en die dan in de bijbehorende containers
gedaan. Alles wat nog goed was, werd dan verkocht in een
kringloopwinkeltje.
Vanavond zal in
Cupramontana de kerstberlichting worden aangestoken en maakt iedereen
zich langzaamaan klaar voor de feestdagen. Dat wordt dus nog
kerstkransen knutselen voor het goede doel, de kerstmarkten bezoeken
om einde december het nieuwe jaar in te luiden.
A la prossima volta
Tanti saluti cari
Isabelle en eroik
PS:
mijn zus had weer een leuk verhaal van een collega gids uit
Umbrië. Die moest een groep rondleiden met een zeer enthousiaste en
hyperactieve reisbegeleidster. Bij het uitstappen uit de bus viel ze
en mocht ze al naar de spoed waar haar arm gebroken bleek.
De volgende dag stond de reisbegeleidster weer present met een
arm in het gips, maar dat kon volgens haar de pret niet bederven,
vooruit wat stond er vandaag op het programma ?. Doch mevrouw was
weer even te heftig bezig, weer een val en ja hoor nu was haar been
gebroken. Helaas voor haar moest ze nu wel terug naar huis....
een wijnproducent ontving een heel groep klanten uit
Toscane. 3 koppels ervan zouden bij ons overnachten. De 3 kamers
waren gereed, doch zoals altijd met Italiaanse gasten die wilde niet
bij die enz...kortom de 3 sleutels werden afgegeven en 's
anderendaags aan het ontbijt zouden we wel merken wie er überhaupt
was blijven slapen : 3 koppels, 2 of misschien niemand ????
La festa dell'uva of het wijnfeest in Cupramontana
Cupramontana, 30 oktober 2012,
Cari amici,
Een prachtige nazomer, dat maakten
we nu opnieuw mee; af en toe een regenbuitje steeds gevolgd door veel
zon en temperaturen boven de 20 graden. Geen wonder dat het wijnfeest
dit jaar één van de meest geslaagde werd. Prachtig weer, goede
bands die optraden, een verrassende sound and lichtshow geprojecteerd
op het gemeentehuis, heel veel volk, amper incidenten...kortom una
bella festa dell'uva. Opnieuw volop werk in de stand van de Cherubini
waar we al zeker 10 jaar meehielpen. Zij vierden zelfs al 20 jaar
stand op het feest waarbij t het evenement toen slechts 1 dag duurde.
Tegenwoordig start men al op donderdag, de dag voor de cuprensers
zelf met gratis inkom, de vrijdag en de zaterdag zijn concerten met
optredens van in Italia bekende groepen en de palio van de pigiatura
of de wedstrijd van het vertrappen van de druiven met de voeten. De
zondag is de dag voor de families met de grote druivencorso, dit jaar
heel moeilijk voor de jury om te bepalen wie de mooiste kar had
gemaakt.
Bij ons logeerden enkel gasten voor
het druivenfeest, konden we tenminste wat uitslapen, wel nodig als je
pas om 5 uur 's morgens in bed kruipt.
Voor de meeste wijnboeren luidde het
feest dit jaar uitzonderlijk het moment van het einde van de
druivenoogst. Het mooie en droge zomerweer liet de druiven immers
sneller rijpen ! Nu stond de olijvenoogst voor de deur, doch dit jaar
weinig olijven en weinig olie in de olijven door de zomerhitte. Einde
van deze maand hielp ik al vrienden met het oogsten doch de opbrengst
was mager, dan konden we beter nog een tijd wachten.
Terwijl Erik zijn klasgenoten op de
Girandola ontving , verbleef ik een week in belgenland bij mijn zus,
zodat ik toch 1 week van mijn nieuwe nichtje kon genieten: Chiara !
Maar wel koud in Belgie, minstens 10 graad minder, het was dus een
opluchting toen het vliegtuig terug op de Italiaanse bodem landde,
volop zon en warm, alle passagiers genoten van dit licht !!
Het einde van het wijnfeest luidt
meestal ook het einde van het toeristisch seizoen, nu zullen nog maar
sporadisch gasten in onze B&B overnachten. Tijd om te klussen
dus.
Het zwembad werd toegedekt, de
tuinmeubelen behandeld voordat ze in de winterberging belandden. Het
dak van de schuur moest versterkt worden, dit doordat de nieuwe
zonnepanelen extra gewicht vormden.
De oude regenput of waterreservoir
werd voorzien van een nieuw muurtje en terug met de regenpijp
verbonden, dus voortaan konden we regenwater opvangen.
Enkele amateurfotografen uit
cupramontana stichtten in juni een fotoclub, hielden tijdens het
wijnfeest een mooie tentoonstelling met foto's van de vroegere
wijnfeesten . Nu organiseerden ze een fotocursus voor beginners, met
een overrompeling van cursisten, ik zelf schreef me ook in . We
werden dan amar in 2 groepen verdeeld. De cursussen starten hier
altijd om 21 uur, doordat ze hier laat avvodneten en daar ze nooit
stipt starten....maar wel interessant !
De wandelgroep zorgde voor mooie
wandelingen, waarvan 1 vlakke (nooit meegemaakt) langs de rivier, op
één van de zeldzame fietspaden. Een der wandelingen begeleidde een
vrouw die de zus bleek van een arts die bij de eerste dodelijke
slachtoffers behoorde van de SARS ziekte in Azie.
En het hoogtepunt , de uitstap naar
Firenze, met zoveel deelnemers dat we een grote touringcar en een
kleiner busje huurden . De weergoden overgoten onze uitstap met veel
zon en 25 graden,en we kregen als gids een Cuprenser die tijdens
zijns studies in Firenze was blijven plakken. Hij liet ons dan ook
het meer onbekende Florence zien.
Sinds gisteren hebben we 's avonds
de kachel aan, de eerste herfststormen bezochten de Marche , maar
waarschijnlijk maar voor even, want voor einde van deze week
verwachten we opnieuw 20 graden. Goede vooruitzichten voor de
olijvenpluk !En alle herfstfeesten zoals de funghi porcini, de
truffels , Sint Maarten enz...
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
een paar van de wandelgroep startten in Firenze een praatje met
bewoners van de bekende stad. we komen uit de Marche zeiden
ze tegen de firenzers. Zoiets vermoedden we al, we hoorden het
geluid van de bergen in jullie stem.
ik was weer eens getuige bij een voorlopig koopcontract van een
huis in de Marche. Nu moest er weer een nieuw papier ingevuld
worden: vanwaar men het geld had waarmee men het huis ging
kopen....bankoverval ? Loterijwinst ?
Ook moest er een verklaring worden ondertekend , dat men het
gekochte huis niet gebruikte om zijn geld wit te wassen !!!
middeleeuws feest, suprisefeest, allemaal feesten op de Girandola
Cupramontana, 30
september 2012.
Cari amici,
de maand september
bracht dan eindelijk de langverwachte regen, de natuur dronk gretig
van de vochtige rijkdom en de landbouwers ademden opgelucht op, het
zou toch nog een beetje goed komen met de druiven...
Onze gasten namen
het gelaten op, het was immers vakantie en de organisatoren van het
middeleeuws spektakel in Poggio improviseerden bescherming tegen de
mogelijke buien. Doch tijdens het feest bleven de weergoden ons goed
gezind en kon de viering plaatsvinden onder een droge hemel. Er
gingen welgeteld 3 vergaderingen aan het feest vooraf. Erik mocht
edelman spelen, er bleef precies 1 kostuum over voor een lange man en
ik schikte me bij het gepeupel. Dat laatste zou tijdens het festijn
moeten werken en opdienen, terwijl de adel zich te goed zou doen aan
het lekkere middeleeuwse banket. Van te voren waren de kaartjes al
verkocht en ook onze gasten zouden het allemaal mee mogen beleven.
Het werd weer een fantastisch gebeuren, ons middeleeuws dorpje Poggio
leent zich dan ook 100 % voor' zo'n evenement. De trommelaars en de
vendelzwaaiers vertrokken voorop in de stoet gevogld door de adel en
dan het boerenvolk. De gasten mochten dan al op de piazzetta
plaatsnemen aan grote tafels . Daarna kwam de adel binnen en het
feest kon beginnen. Het menu bestond weer louter uit gerechten die
historisch correct waren, dus geen tomaten of paprika's maar vooral
vlees, kaas, bonen , fazant en varkensvlees. Dit alles afgewisseld
met optredens van de vendelzwaaiers en de vuurkunstenaars. Wij van
het gepeupel konden alleen de restjes opeten, gelukkig bleef er
genoeg .Tegen 2 uur 's nachts was het feest afgelopen, iedereen had
ervan genoten.
Hierna nam ik het
vliegtuig richting belgenland, voor een miniweekend, vrijdag op en
maandag terug, lang leve Ryan air.
Het was dan
openmonumenten dag en het toeval wilde dat het kasteel Robiano in
Tervuren dan ook de deuren zou openen. Meer dan 20 jaar geleden
herbergde het nog een kinderopvangventrum waar ik er 7 jaar werkte.
De firma SAS die het kasteel toen opkocht , besloot er nu een
speciale dag van te maken, niet alleen de deuren openen voor
kijklustigen maar ook voor ex-medewerkers en ex-kinderen. Via
ex-gasten van ons die in Tervuren wonen kwam ik het te weten. Dus
meteen met vroegere collega's afgesproken voor die zondag. Maar eerst
de zaterdag bij vrienden in Leuven wat van het Belgische eten en
leven genieten, vol au vent eten met frieten, met de fiets naar
Leuven en dan na veel veel gezoek eindelijk een dame blanche kunnen
eten. De volgende dag naar Tervuren gereden waar ik met 2
oud-collega's en de dochter ervan op een terrasje weer veel kon
bijkletsen. Dan vol spanning naar het kasteel, dat natuurlijk
omgebouwd was. Waar ooit de slaapzalen en kleien douches e.d. stonden
zagen we alleen kantoren. Maar het onthaal was perfect, op
verschillende plaatsen projecties van oude foto's en het ex-personeel
en kinderen kregen zelfs een speciale ruimte met koffie en gebak à
volonté. Hier ontmoetten we nog andere collega's, het weerzien was
geweldig, zeker na al die jaren. We hadden elkaar dan ook veel te
vertellen . Gelukkig dat onze ex-poetsvrouw aanwezig was, ze bleek
een enorm geheugen te hebben voor gebeurtenissen en namen !!! De
kokkin uit het tehuis bezorgde ons de grootste verrassing met haar
aanwezigheid. In 1992 wensten we haar nog een gelukkig pensioen toe.
Als 80 -jarige was ze nu nog niets veranderd !!! En wat een weer,
het warmste wat ik ooit meemaakte in Belgenland ooit.
Na afloop spraken we
af om toch een reunie in Italië te houden .
Terug naar la Bella
Italië, want nu kwam het surprisefeest eraan dat de echtgenoot van
een vriendin van mij voor haar 50 jaar had georganiseerd. Zogezegd
zou ze dat weekend voor een congres mee moeten naar Milaan, maar
ondertussen zouden hun vrienden en hun dochter haar opwachten op het
vliegveld om bij ons te komen.
De verrassing was
geslaagd, alleen het weer speelde absoluut niet mee, waarschijnlijk
konden de weergoden de hemelsluizen niet meer toe houden, want de
neerslag viel met bakken naar beneden en dan nog de mist erbij. De
Italian experience zoals het project gedoopt was startte al aan de
luchthaven met het programmablad. Bij aankomst wachtte er naast het
Fiatbusje ook nog een Cinquecento op de jarige.
In elke kamer een
flesje olijfolie als welkom en dan meteen aan de Italiaanse lunch,
binnen weliswaar. Daarna met de heel bende gewapend met paraplu's
naar Fabriano om er het grappige fietsmuseum te bezoeken en dan op
zoek naar schoenen voor mijn vriendin want haar Milano outfit was
niet echt geschikt voor het onitaliaanse weer.
's Avonds kon de
avond met zelfgemaakte pizza's niet doorgaan wegens het koppige
verzet van de goden hierboven om de sluizen maar weer te
sluiten....Dan maar pizza's afgehaald en op de Girandola verder
gevierd.
's Anderendaags
scheen de zon gelukkig weer en wandelden we met zijn allen naar een
zeer mooi klooster tegen een kloofwand aangebouwd ! Na dit sportieve
uitje reden we richting kust , de mooie kliffenkust , waar een
heerlijke lunch op ons wachtte en dat op het strand !
Na een sportieve
klim terug naar de auto's om in Ancona te shoppen. De dames
shoppen de mannen droppen op een terrasje.
Mijn vriendin
slaagde opnieuw in haar winkeltje en we konden terug naar de
Girandola. We veranderden van outfit voor het gastronomische diner
in een naburig dorp. Hier stak de echtgenoot een mooie speech af,
opgelucht dat alle geheimdoenerij achter de rug was en er kwam nog
een mooier ring als geschenk.
Zondagmorgen namen
ze ontbijt op terras, genietend van het mooie uitzicht , maar daarna
was het weer naar de luchthaven, einde Italian experience.
Nu werd het wat
rustiger qua gasten, het gewone leven begon weer langzaam aan, de
yoga startte terug en de wandelingen op zaterdag kon ik ook weer
terug oppakken. De podisti hadden alweer veel leuke plannen : op
zondag 21 oktober een wandeling in Firenze door iemand van Cupra die
er woonde en de stad goed kende. Een twede plan: een reis naar
Finland volgend jaar in januari, georganiseerd door Finse wandelaars
en een Fins koppel dat een vakantieresort bezat in Finland en hier
een vakantiehuis ! Weer veel om naar uit te kijken.
Wij konden zelf ook
nog een dagje strand meepikken met een bezoek aan de oude
vissershuisjes in de rotswand van Ancona.
September
oogstmaand, de vijgen, de noten maar ook kilo's appels die ik
tijdens de wandelingen met onze honden plukte. Tevens oogstte ik
druiven van 3 verwaarloosde wijngaarden.
De wijnboeren
startten ook hun oogst, sommigen waren einde maan zelfs al klaar
door de hitte en de droogte waren ze veel vroeger begonnen dan andere
jaren.
Het wijnfeest van
volgende week zal dan ook eerder het einde van de wijnoogst dan het
begin inluiden. Het einde van de maand oktober zal dan weer de
olijvenpluk aankondigen. Maar eerst nog het oktoberfest georganiseerd
door onze Nieuw-Zeelandse vrienden !
Tot volgende keer.
Tanti cari saluti
Isabelle en Erik
PS:
tijdens het middeleeuwse feest werd het gepeupel even meegenomen
naar een broodjes kraam waar we even mochten pauzeren, de
organisatrice zei: - geef die mensen maar een panino en water-
water ? Wij wilden wijn !! dus begonnen we vino vino te roepen en we
kregen het ook meteen want stel je voor, oproer van het gepeupel
dat konden ze niet hebben...
de 1ste bijeenkomst voor de Finlandreis was gepland in een
bepaald lokaal. We kwamen elkaar allemaal tegen op straat, en
aangezien we elkaar al al lang niet meer gezien hadden, was er veel
bij te kletsen. Zo stonden we daar , de groep werd steeds groter ,
de straat steeds kleiner, tot grote onvrede van de automobilisten.
De bijeenkomst dan toch maar binnen laten doorgaan...
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
