deze zomer kan ik
kort samenvatten, heet, heet, tropisch heet en grote droogte, op de
regenbui tijdens de Notte del Verdicchio na. Uitgerekend op die dag
openden de hemelsluizen zich en maakten de feestelijke nacht
aanzienlijk korter.
Ook bleven we niet
gespaard van bosbranden, onze collega's van de camping evacueerden op
bevel van de brandweer hun gasten en andere collega's hielpen we met
inpakken, want het vuur naderde hun B&B al op 220m. afstand.
Gelukkig blusten de helikopter en canadair dan uiteindelijk het hele
vuur.
Onze zonnepanelen
werden aangelegd op het dak van de hooischuur, doch zouden
uiteindelijk pas in september stroom beginnen te produceren.
Deze zomer ontvingen
we voor het eerst een Thaise gast en een Bulgaarse gaste. Weer nieuwe
talen in ons gastenboek !
Een Belgische
familie wier zoon in Italië afstudeerde , kwam af om het
bijbehorende feest mee te maken en zo hun zoon gelauwerd met
laurierkrans te kunnen fotograferen. De pizza avonden hielden we
wanneer de avonden wat koeler waren, met als uitschieter de muzikale
pizza avond onder begeleiding van onze Engelse vriend gitarist en 2
meisjes met blokfluit en dwarsfluit. De laatste pizza avond had ik
versterking van 3 kleuters die hun taak zeer ter harte namen en
serieus het pizza deeg kneedden. Hun pizza's aan de oven zelf werden
echte creaties.
Onze oude fietsen
die langzaam verroestten, kregen van een jonge gast een flinke
opknapbeurt zodat van de 5 weer 3 deugdelijke rijwielen gemaakt
werden. Zo konden de sportieve gasten gezamenlijk fietstochten
ondernemen èn het avonturenpark uitproberen..
De gebruikelijke
bezoeken aan de wijnproducenten kenden natuurlijk veel succes ,
alsook het interessante bezoek aan de olijfoliemolen, waar Nadia de
gasten uitvoerig uitleg gaf i.v.m. goede olijfolie en demonstreerde
hoe te proeven.
Ons busje vervoerde
onze gasten dikwijls naar de proeverijen of als de gasten het wilden
konden ze samen met chauffeur Erik een mooie tocht maken door de
Marche .
De jaarlijkse
scampagnata in Poggio had natuurlijk weer plaats, deze keer een hele
opgave om al die gnocchi's te bereiden in de hete barakken ! Maar we
waren dit jaar met een grote ploeg, dus de honderden kilo's
aardappelen werden snel tot gnocchi verwerkt !
We trakteerden ons
zelf nog op een fantastisch concert van Sting op het jazz festival in
Perugia, een leuk klein stadion met ca. 600 bezoekers, intieme sfeer
en wat een concert !!!!
Een negatieve noot,
de dood van onze 19-jarige poes Hummel die we ooit kregen van Gert
Steegmans, de huide wielrenner.... Een grote troost was haar goede en
fantastisch leven hier op de Girandola.
Gelukkig gevolgd
door wat beter nieuws, ons 20-jarig trouwfeest, meteen de afsluiter
van alle persoonlijke feesten van 2012 . Dit vierden we dan in
restaurant Erard, een mooi gastronomische eetgelegenheid, zeker in de
zomer, want hun terras kijkt uit op het stadspark.
Scootertochten
bleken ideaal bij deze hitte, gratis airco !!! Ofwel ondernamen onze
gasten een mooie tocht, of we reden er zelf mee en bezochten
Braccano , het dorp met de muurschilderingen op de huizen ooit
aangebracht door kunstacademies.
Elke woensdag konden
de gasten door Cupramontana rondgeleid worden, ik fungeerde als tolk
voor de buitenlandse toeristen.
Van het leuke
zomerseizoen namen we afscheid met een spaghetti vond en ijs toe met
alle gasten die er waren.
September stond nu
voor de deur met het middeleeuwse feest van Poggio waar we dit jaar
mee zouden helpen en we sprongen zomaar ook een nieuw cyberspace area
door de aanschaf van een Smartphone en tablet.....
De herfst kon
beginnen.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Op onze kaartjes online aangeschaft voor het concert van Sting,
stond dat het verboden was om tijdens het concert te fotograferen en
te filmen. Erik vond het dan ook beter om geen fotoapparaat me te
nemen. Doch we zijn in Italië, niet waar en natuurlijk krioelde het
van de fotoapparaten, van Gsm's met camera's enz... Alleen wij
hadden niets mee....en aan het begin van het concert werd toch nog
gevraagd om niet te fotograferen en te filmen....nog nooit zoveel
fotografen en filmers meegemaakt...
met vrienden wilden we het interessante kloostermuseum bezoeken.
Doch het bleek vooral vergane glorie te zijn, bijna altijd toe,
behalve tijdens de misuren op zondag.
Het interessante fietsmuseum in Fabriano wilden we nog eens
bezichtigen met vrienden. De gebruikelijke suppoost vergezelde ons
wetende dat wij Italiaans konden en dat wij eventueel konden
vertalen. Doch onverwachts moest hij terug naar de ingang want er
kwam een 2de groepje aan, Fransen...Ik stelde voor om ook voor hen
te vertalen. Doch na 2 minuten kwam er een andere suppoost naar ons
, met de mededeling aan zijn collega dat hij toch verantwoordelijk
was voor de Franstalige bezoekers. De 1ste suppoost werd kwaad en
stuurde hem meteen terug naar de ingang want wie zou anders de
nieuwe bezoekers verwelkomen ??? na 2 minuten stond de 2de suppoost
terug daar, want hij vond dat maar niets dat die signora (ik dus)
altijd moest vertalen, zo zou de rondleiding immers uuuuren
duren...hij werd weer stante pede teruggestuurd. Na 5 minuten stond
hij terug , nu heel triomfantelijk met de mededeling dat Maurizio
aangekomen was, dat de ingang nu bemand was en dat hij nu de
rondleiding in het Frans kon doen. Suppoost nummer 1 gaf toe, doch
onze vrienden en Erik en ik zouden wel met hem meegaan want wij
konden immers Italiaans
In de buurt was er een groot aquapark met allerlei glijbanen
toestanden. Een dag was het bewolkt en 25 graden. Onze gasten
stonden aan de ingang...doch men moest wachten op de toestemming van
de directie of men vandaag met dit frisse het zwembad ueberhaupt
konden openen ???? na een kwartier en nog steeds geen directie
trapten onze gasten het af. Misschien zou het morgen 30 graden
worden , zou het dan warm genoeg zijn om de deuren te openen ?
Elke dinsdag was er een Nederlandstaligen rondleiding in Perugia
verzorgd door mijn zus. Ook enkele gasten van ons wilden er naar toe
. Via de minimetro hadden we hen aangeraden, was het centrum het
gemakkelijkste te bereiken.. Doch de week van 15 augustus bleek de
minimetro toe voor onderhoud (!) en reed er een busje naar het
centrum. Ook goed, alleen bleef de bus maar rondrijden (wel 2 uur
lang) , stopte nooit en zo misten onze gasten hun gidsbeurt .
de natuur zucht
onder de 4de hittegolf van deze maand, de hoeveelheid water begint
ook kritiek te worden....de wisselvallige lente lijkt alweer een
tijdje achter de rug.
De wijncursus wijdde
Erik in de geheimen van de rode, witte en schuimwijnen. Zelf dompelde
ik me in de wereld van spontane planten en kruiden van onze regio.
2à 3 avonden theorie gedurende 4 weken , de praktijk tijdens mooie
wandelingen. Een boeiende cursus, waarbij de professor botanica ons,
bij de laatste les, beloonde met 2 fantastische flora boeken.
Midden mei en juni
altijd de mooiste wandelmaanden wat de natuur betreft, de hele
plantenwereld leek een competitie te houden voor de mooiste bloemen.
Onze zaterdagwandelingen overtroffen elkaar keer op keer. De Monte
Cipollara met zijn wilde bloeiende uien (cipolle de naam van de
berg verklapte het reeds). De pioenen op de Monte San Vicino...maar
de meest spectaculaire beleefden we bij de verkenning van de Fosso
Scuo of de donkere gracht. Een wandelpad verstopt in een bos bracht
ons uiteindelijk via veel geklauter in een indrukwekkende canyon.
Tijdens één van
onze pauzes in een dorpje maakten we kennis met een oud vrouwtje, 90
jaar werd ze die dag. Meteen een startsein voor de groep om te zingen
voor de jarige.
Dankzij het talent
van een van de wandelaarsters, een kunstlerares, wandelden we
voortaan in een mooi podisti outfit .
Natuurlijk het
drukke seizoen naderde , met meer en meer wisselingen van gasten op
zaterdag , dus konden we niet meer altijd mee.
Zelf ontving ik na
meer dan 30 jaar een ex-klasgenootje van de lagere school en Erik
van zijn middelbaar onderwijs.
Onze Limburgse
stamgasten zorgden zelfs voor een Limburgse specialiteiten
verrassing, we verheugden ons ook op ex-Schalkhovenaars, oude
dorpsgenoten dus.
De lerares
schilderkunsten bezocht ons met haar ouders waarvan haar vader ons
het recept onthulde voor de echte Hasseltse speculaas !
Recent een
ex-collega van mij van de VDAB uit Tongeren die nu weer collega
blijkt , want zijn vrouw en hij verhuren vakantieappartementen in
Tongeren.( www.heurwinning.com
)
Een groot evenement,
de Giro passeerde in de Marche, niet de eerste keer, maar nu wel
dichtbij onze deur. Een vriend van ons, een echte wielerfan toonde
ons een mooie toeschouwersplaats, waar we inderdaad de beklimming van
de wielrenners mooi konden volgen.
Cantamaagio kondigde
zich opnieuw aan; een oude traditie waarbij de muzikanten vroeger van
boerderij naar boerderij trokken om een concert te geven, en zo wat
bij te verdienen. De groep Damigiana wist ons te vinden doch zoals
elk jaar waren onze gasten de hort op. De groep besloot ons dan maar
een privéconcert te geven compleet met dansmuziek ! Onze gasten
misten zo wel een leuke namiddag.
De cantine aperte of
de opendeurdagen van de wijnproducenten stond ook op het programma,
de gasten in onze bus geladen en zo lekkere wijn gaan proeven.
De bloementapijten
sierden ook dit jaar de straten van Cupramontana onder de
traditionele stralende zon.
Eind mei ging Erik
voor het eerst in zijn leven onder het mes. Hij was in april
gevallen, had een knobbel eraan overgehouden op zijn schouder. Na 2
maanden besloot men toch foto's te laten nemen, bleek zijn schouder
uit de kom en een bot dat eruit stak. Een medisch wonder, want
normaal zou men vele pijn moeten hebben en niets meer kunnen bewegen.
. De operatie vond plaats in het Dus in het ziekenhuis van Jesi ,
waar Erik via een rollend tapijt op de operatietafel belandde . De
chirurg legde alles goed uit en na 4 uren was zijn schouder terug in
orde. Maar natuurlijk kon hij nu bijna niets meer doen. Toch moest
het snel genezen want Erik moest einde maand met 2 Amerikanen
rondtoeren. Dat lukte perfect en de 2 Amerikaanse toeristen waren nu
echte Marche liefhebbers geworden.
Het oogsten van
fruit startte nu ook, bij mijn buurvrouw de kersen geplukt en bij
ons zelf de visciola of wilde kersen voor de confituur. Mijn neefje
uit Umbrië die hier op sportkamp was, ontpopte zich tot een ware
kersenontpitter !
Elke begin van de
maand organiseerde de gemeente voortaan een kunst- en biomarkt wat
veel succes kende ! De prachtige kraampjes verrijkten onze piazza.
Het artikel van de
Smaak van Italië lag nu ook in de winkels en we kregen mooie
reacties.
Mijn scooterdroom
werd vervuld, een mooie Scarabeo Aprilia 50cc. Alleen bleek het
rijden erop minder gemakkelijk , toch zeker als men geen 18 meer is.
Maar tegenwoordig rijd ik er naar de bakker, en naar Moie en
naar....
De EK voetbal bracht
grote verrassingen: Nederland meteen uitgeschakeld en Italia warempel
tot in de finale. Daarmee had men hier niet gerekend , dus wie op het
einde nog een vlag wilde kopen,ving echt bot. Bar Rugggero weer de
beste plaats om de match te volgen, maar helaas geen groot feest
zoals in 2006 .
De gemeente
investeerde nu in gratis Wifi op bepaalde plaatsen voor de toeristen
en elk monument voorzag ze van een plakkat met de geschiedenis en QR
code.... Binnenkort de nacht van de Verdicchio, het dorpsfeest in
Poggio......het seizoen is weer gestart !
Tot de volgende keer
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
Een van de wijnproducenten vierde zijn 50-jarig bestaan. Wij
waren ook uitgenodigd .Van te voren moest men meedelen of men voor
de receptie en geleide wandeling kwam of voor het avondeten. We
meldden ons alleen aan voor de wandeling in de wijngaarden en de
receptie en namen onze gasten mee. Doch het begon te
stortregenen, oei daar ging de wandeling en de receptie, dan maar
meteen starten met het avondeten. Zo genoten wij van een heel diner
en wijn à volonté
Erik bezocht een restaurant met zijn 2 Amerikanen, waar we al een
tijdje niet meer gewest waren. Hingen er allemaal foto's van de
voetbalclub Manchester City en Ballotelli, het enfant terrible van
de Italiaanse voetbal. De kok in het restaurant was eigenlijk de kok
van die ploeg en als het zomerpauze was, kwam hij terug in zijn
restaurant hier in de Marche. Begon het voetbalseizoen weer, dan
reisde hij naar Engeland en kookte zijn moeder in zijn Marchigiaans
restaurant. Dit doordat de trainer van de ploeg afkomstig was uit
de Marche.
De operatietafel in het ziekenhuis van Jesi bleek niet echt
overeen te komen met Eriks lengte. Geen probleem zei de chirurg
tegen Erik, we zijn hier bij de afdeling orthopedie, een amputatie
van de voeten kan er nog bij. Ja ja zei Erik maar ik ben Hollander,
dus dat worden 2 operaties voor de prijs van 1 !
In mijn vorige brief meldde ik het
ontbreken van de maartse buien, doch de aprilse grillen lieten zich
des te meer kenbaar maken. De Goede vrijdag processie verliep onder
de paraplu's. De paasklokken uit Rome, speciaal voor onze gasten uit
Schalkhoven geland in de Girandola, verstopten hun paaseieren maar
binnenshuis.
Gelukkig wisselde de zon regelmatig
af met de regenbuien, waardoor de natuur in een kleurrijke bloemenzee
veranderde en de fotografen van onze zaterdag wandelingen van extra
materiaal voorzag. Leve de digitale fotografie.
De podistigroep kreeg wel een
minder leuke boodschap te verwerken, onze gids Alberto brak zijn heup
tijdens een fietstocht met vrienden. De diehard fietste zelfs nog 10-
tallen kilometers met zijn gebroken heup. Een nieuwe heup en een week
verder organiseerde hij al alternatieve korte wandelingen. De groep
zonder zijn ervaren gids recycleerde dan maar de oude wandelingen of
belde bij twijfels aan kruispunten op: Alberto, we staan hier,
moeten we nu links of rechts ?
Met Pasen startte langzaam het
toeristisch seizoen, het VVV in Cupra heropende haar deuren voorlopig
elke maandagmorgen tijdens de markturen. Erik ontwierp een nieuwe
postkaart, dat alle toeristen gratis mochten afhalen op het VVV.
Eindelijk een alternatief voor de postkaart met de opgebaarde
heilige. Ook de parking voor de campers werd opgewaardeerd.
Een uitstap bracht ons naar
Mondavio, een mooi ommuurde burchtstad , op weg naar Urbino. Prachtig
en opmerkelijk de nog talrijke bewaarde gevechtstoestellen.
De meimaand startte met zonniger
weer , zodat alle vogels voor erfgenamen zorgden. Ononderbroken
vogelconcerten met als nummer 1 in de vogelhitparade, de nachtelijke
canzone van de nachtegaal .
1 mei vierden we traditioneel met de
wandelgroep, het bleef deze keer droog tijdens de maaltijd, maar
helaas doopten de weergoden de inwijdingsceremonie van de restauratie
van de oude fontein met vers regenwater.
Het zwembad legden we natuurlijk
open, een mooie rotstuin er rond aangelegd en een bamboescherm op de
achtergrond. De parasol aan het appartement vervingen we nu door een
zonnezeil. Bovendien ondertekenden we het contract voor zonnepanelen
voor stroom.
Zelfs tijdens crisistijden is
promotievoeren een must. Een journaliste en fotografe van het
tijdschrift de Smaak van Italië logeerden een paar dagen bij ons.
Het artikel over onze B&B vereniging en de gemeente Cupramontana
zou in het juli nummer verschijnen. De weergoden verpestten af en toe
het plezier, doch de eerste biomarkt werd vereeuwigd, de natuur,
enkele structuren, en het aperitief moment bij de bar. Genoeg
smaakmakers voor een vakantie in onze bijzondere gemeente
Cupramontana.
Het evenement van de meimaand was de
viering van ons 10-jarig jubileum van de opening van onze B&B
Girandola. Op 8 mei 2002 openden we onze deuren bij stromende regen
en omringd door een dikke modder parking. Gelukkig waren de 1ste
gasten een vriendin met haar wandelvrienden en hun wandelschoenen en
geen chique signore met hun stilettohielen ! We nodigden de
dorpsbewoners uit, onze collega's van de vereniging, de wandelgroep
en nog allerlei vrienden. Of ze allemaal zouden komen ? Maar wat te
eten aanbieden ? Uiteindelijk bedachten we een internationaal
broodjesfestival: panini porchetta voor Italië, hotdogs, knäckebröd
met beleg, stokbrood met Belgische preparé, kipkerrie salade,
tonijnsalade, en dan tortilla's. Onze vriendin bakte een prachtige
taart .
Er kwamen uiteindelijk 90 man
opdagen die al die verschillende broodjes origineel vonden. Zelfs de
Italianen onder het gezelschap smulden er op los. Vooral het
knäckebröd intrigeerde hen, was dat Belgisch brood ? Nee hoor
Scandinavisch ! Oh en waar vond men dat ? In Lidl of IKEA. Ook de
sauzen smaakten hen best, natuurlijk zelfgemaakt, want hier vond men
dat niet in de winkels. Leve internet voor de recepten !
De gasten bedolven ons onder de
geschenken, waarbij natuurlijk de dorpsbewoners en de wandelgroep ons
extra verwenden !
Het ideale moment voor een speech,
die filosofische discussies en veel emoties onder de toehoorders
teweeg bracht. Uiteraard bedankten we de dorpsbewoners,
collegavrienden en Cuprensers voor alles steun en hun vriendschap
tijdens al die jaren. Tot slot de opmerking dat onze gasten vaak als
Toscanefans bij ons aankwamen, doch afscheid namen als
Marchesupporters. Niet door de mooie natuur, en de cultuursteden,
alhoewel de gasten dat natuurlijk zeker apprecieerden. Doch
voornamelijk door hen , de bewoners van Poggio en Cupra. Onze gasten
werden immers altijd geraakt door de vriendelijkheid, de gastvrijheid
en de behulpzaamheid van de mensen hier. We hoopten dan ook dat zij
deze eigenschappen nooit zouden verliezen want die waren immers zo
belangrijk.
Veel gezoen en gefeliciteer
achteraf, waarbij wij buitenlanders zo geprezen werden voor ons
ondernemingszin e.d. Doch zonder de openheid en de hulp van de
plaatselijke bewoners hadden we onze B&B nooit geopend. Laat
staan 10 jaar open kunnen houden. Een mooier besluit dan de
wederzijdse verrijking konden we dan ook niet maken. Nu moest de
mooie taart tevoorschijn komen en worden aangesneden.
Een beter feest hadden we ons niet
kunnen wensen.
Met als kers op de taart: 2 awards
voor onze B&B: de Zoover award, één van de beste B&B in
Italië op een portaal waarbij gasten hun verblijf evalueerden en het
Italiaanse kwaliteitskeurmerk.
Op naar de volgende 10 jaar.
Erik en ik blijven echter niet
stilstaan, we volgen respectievelijk een wijncursus en een cursus
over wilde planten, mijn eigen scooter kondigt zich aan en de Giro
passeerde hier...maar dat is weer stof voor de volgende maandbrief.
Of tot op de Girandola, wij verheugen ons altijd op nieuwe gasten,
alsook onze honden die nu weer verwend werden door enkele gasten
...tot hun groot verdriet zijn ze ook weer snel weg.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de eerste wijncursusdag waren slechts 2 cursisten aanwezig, Erik
en iemand anders. Nochtans hadden zich een 10-tal ingeschreven, doch
er was voetbal , er was een vergadering daar, een bijeenkomst
hier.....dan maar volgende week de echte start. Ondertussen mochten
de 2 cursisten al wijnen proeven.
De meeste gasten komen bij ons terecht via internet, door B&B
te googelen of overnachting of iets anders. Doch door een pasta naam
te googelen die veel op Girandola leek, arriveerde ook een gast.
Op het San Michele feest regent het altijd. Ook dit jaar dreigden
de wolken opnieuw aan de hemel . Mijnheer pastoor vertelde de
legende. Ooit stond er nog geen kerkje op deze plek. De droogte
teisterde al maanden de landbouwers...deze smeekten dan de Heilige
Michele om veel regen . Ze zouden hem belonen met het bouwen van een
kapel. San Michel had daar wel zin in en liet de hemelsluizen openen
...de dankbare boeren bouwden meteen een kerkje en sindsdien willen
of niet, regent het altijd tijdens het feest.
Op een vernissage van een plaatselijke kunstenaar die al jaren
gestorven was, was de adoptieve dochter aanwezig. Dat hadden de
bezoekers geweten. De hele inleiding onderbrak ze de spreker met
commentaar, verbeteringen en wilde nog de laatste plaatselijke
roddels uitwisselen en plein public. Tot ieders opluchting stak de
spreker daar uiteindelijk een grote stok ervoor.
De maand maart vergat dit jaar zijn
staart te roeren en zo genoten we van een warme en zonovergoten
lentemaand. De sneeuwperikelen verdwenen als de beroemde sneeuw voor
de zon. We haalden de tuinmeubelen weer tevoorschijn en ook de
planten uit de winterberging lieten zich de zonnestralen welgevallen.
Wie nu door de Marche reed, maakte ononderbroken bloesemtochten:
bloeiende kersenlaars, pruimen- en perenbomen.
Het zwembad kon weliswaar nog niet
geopend worden, daarvoor koelde het 's nachts nog te veel af , doch
een mooie rotstuin werd wel aangelegd.
Op de traditionele vrouwendag van 8
maart, was dit jaar de crisis merkbaar . Ontvignen de winkelende
vrouwen vroeger aan de kassa gratis een mooie mimosa, dit jaar moest
men die kopen. De gemeente besloot de vrouwen te eren met de
projectie van de documentatiefilm: Senza trucco of zonder make-up.
Het verhaal over 4 vrouwen zonde make-up die elk in een bepaald deel
van Italië biowijn produceerden, wijn zonder schmink dus . De hele
documentaire vastgelegd in een film zonder schmink, m.a.w. zonder
speciale effecten of voice over. Het publiek luisterde en keek echt
anderhalf uur geboeid naar mooie cinema!!! Daarna natuurlijk wijn en
eten à volonté.
Mooi weer, geen sneeuw meer,
eindelijk konden we eens op uitstap met ons busje. Allereerst kwam
Siena in Toscane aan de beurt, achteraf gezien amper 2 uurtjes rijden
van de Girandola. Erik beleefde Siena voor het eerst en meteen op
haar best; weinig toeristen, veel studenten kortom een mooie
gezellige stad, waarbij il Campo of het stadsplein de hoofdattractie
vormde.
Dichter bij huis reden we ook naar
Loreto, de bedevaartsplaats van Maria in de Marche. Volgens de
legende vlogen de engelen ooit het geboortehuisje van Maria uit
Nazareth helemaal naar Loreto. Rond het huisje bouwden beroemde
kunstenaars zoals Bramante een mooi gebeeldhouwd schrijn.
Assisi vormde het volgende doel
voor onze uitstap. Mijn zus en de gidsen van Umbrië organiseerden
voor de zomer weer Nederlandstalige rondleidingen zowel in Perugia
als Assisi en de eigenaars van B&B's, hotels e.d werden weer
uitgenodigd voor een modelrondleiding. Met 7 vrouwen en 1 man reed ik
dan het busje naar Assisi. Precies schoolreisgevoel. De rondleiding
mocht er zijn, heel interessant en niemand zal ooit de afbeelding van
de liftende Madonna in de Sint-Franciscuskerk vergeten. Tips
voor betaalbare terrasjes en restaurants in Assisi kregen we ook en
's avonds keerden we tevreden naar huis.
De medereizigers waren vol lof over
ons busje, comfortabel, goed zicht en natuurlijk een goede chauffeuse
!!!
Lentemaand meteen ook snoeimaand.
Cupramontana organiseerde voor de belangstellenden een snoeicursus
voor fruitbomen èn voor olijfbomen. Telkens een halve dag theorie en
een halve dag praktijk. De 2 verschillende lesgevers bleken
enthousiaste docenten die met hart en ziel verknocht waren aan de
bomen. Zowel theorie als praktijk waren heel interessant en
natuurlijk telkens gevolgd door eten en drinken. Blijkbaar een must
voor cursussen in de Marche. Bij de olijfsnoeicursus was ook de
zilveren snoeischaar aanwezig. De man had al een aantal keren
deelgenomen aan snoeiwedstrijden voor olijfbomen en telkens de 2de
plaats veroverd. Op het einde van de praktijk mocht hij dan zijn
kunsten vertonen. Binnen het kwartier een olijfboom snoeien,
uiteindelijk had hij die 15 minuten niet eens nodig. Op 8 minuten
tijd klaarde hij de klus.
De 3 gulden snoeiregels zouden we
niet snel vergeten.
De maand maart gaf het startschot
voor ons toeristisch jaar, deze keer waren het allemaal italianen die
de spits afbeten.
Ondanks de crisis zien we ons
toeristisch seizoen positief tegemoet, onze vereniging in
samenwerking met de gemeente zorgt vanaf mei tot september voor een
maandelijks kunst/ambachtenmarkt en we kijken natuurlijk al uit naar
8 mei, ons 10-jatig jubileum van onze B&B.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS:
de praktijkcursus van de fruitbomen snoei had plaats in de
boomgaard van 2 oudere broers. Broer1 wilde de cursus volgen, broer2
niet want wat kon een professore hem nog leren. De zoon van broer 2
was wel geïnteresseerd en luisterde goed naar de professor.
Herhaaldelijk werd echter het betoog onderbroken door de zoon,
vader luister nu eens naar de leraar- , waarop hij -signor professore
u kan me echt niets meer leren-. Waarbij broer 1 hem antwoordde dat
men altijd bij kon leren vooral dat ze allebei een dagje ouder werden
en dat moderne snoeitechnieken vooral tijdsbesparend waren. Wat voor
hen toch best voordelig was. Broer 2 kon hiervoor slechts zijn neus
ophalen en achter de rug van il professor toch af en toe stiekem een
tak wegsnoeien die de professor zou hebben laten staan, maar ja wat
wist die professore er ook van ???
Bloeiende narcissen alom,
tulpenbladeren die boven de grond komen loeren, de roze bloesem van
de abrikozenbomen......en amper 3 weken geleden ploeterden we nog
door bijna anderhalve meter sneeuw.
De voorbode van een koude winter
maakten mijn nichtje en ik al mee tijdens onze citytrip in Amsterdam.
Een toffe logeerplek in hartje Amsterdam bij Petra, een nicht van
Erik , vormde ons dagelijkse vertrekpunt . Met mijn 10-jarige nichtje
op stap gaan ,betekende een programma op zijn Amerikaans of op zijn
Japans.: het Van Gogh museum, het Rijksmuseum, Het historisch museum,
het huis van Anne frank, de poezenboot en nog veel meer bezochten we
op 3 dagen tijd. Dit bij een ijzige koude noordenwind, die mijn
Siberië reis meteen opriep. We maakten nog de laatste grachtentocht
mee, want de volgende dag sloten alle grachten om ijsvorming te
bevorderen voor het schaatsen. Brussel bereikten we per Thalys ook
net voordat vele wissels begonnen te vriezen en we landden ook met
één van de laatste vliegtuigen op Ancona. Er lag nl. al een mooi
sneeuwtapijt, die de komende dagen dikker en dikker zou worden,
waardoor de luchthaven bijna een week gesloten werd. Mijn nichtje
geraakte ook nog net op het nippertje terug thuis in Umbrië, net
voor de serieuze sneeuwval.
2 weken lang zou het sneeuwen,
waarbij het dagelijkse verkeer vooral te voet gebeurde. De scholen
bleven 2 weken lang toe, waardoor de leerlingen dit jaar 2 weken
minder zomervakantie zouden hebben. (niet een al te grote ramp gezien
de 3 maanden lange vakantie) Lege winkelrekken en het leger dat
overal kwam meehelpen met extra vrachtwagens en baggers om die tonnen
sneeuw weg te ruimen.
Tijdens mijn 50-jarige Sarah
verjaardag was de sneeuw gelukkig aan het smelten, doch het feest
kon toch pas de week erna plaatsvinden, want sommigen konden zich nog
niet goed verplaatsen. Die dag wees de thermometer al meteen 20
graden aan ! Mijn zus uit België stuurde me een nieuwe outfit op,
want ze vond dat met 50 jaar men zich toch anders moest kleden !
Uit eten gebeurde in een nieuw
ontdekt restaurant in Jesi, (restaurant Vincanto) waar men kon kiezen
tussen speciale vis- of vleesgerechten. Het dessert, een ware creatie
met chocolademousse kon zelf wedijveren met de beste Belgische
chocomousse !
Het feest zelf was een
teatime-champagne festa met allerlei dolce, ik had natuurlijk weer
gebakken voor een heel legerregiment...Onze vriend David bracht zijn
gitaar mee .Hij had de Engelse charts en Amerikaanse charts van
februari 1962 nagekeken. Een van de liedjes die toen in de hitparade
stonden zou hij voorspelen, geassisteerd door een koor . Heel leuk
!!!
En ik zou dan eindelijk op mijn 50
ste een scooter krijgen.
Zoals reeds vermeld aan het begin
van de brief staat de lente voor de deur en natuurlijk ook weer het
begin van ons toeristisch seizoen, dit jaar bijten we de spits af met
een groep italianen.
De tuin maken we ook langzaam weer
gereed, ik zal nog snoeicursussen gaan volgen. Doch 8 mei zal de
grote datum worden , want dan zijn we precies 10 jaar met onze B&B
gestart. Wie die dag bij ons logeert krijgt de overnachting gratis
(min. 3 nachten) en kan meefeesten !
Maar dat is voor de toekomst
tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS tijdens de eerste week van de
sneeuw wandelden we naar Cupramontana om even een frisse neus op te
halen. Hier lag nog meer sneeuw dan bij ons. In de bar Ruggero werd
dan ook over niets anders gesproken. Bij het verlaten kreeg ik nog
een mooi theekopje cadeau met allerlei soorten thee. Voor de moeite
dat we gedaan hadden om even naar het dorp te gaan.
PPS een vriendin van ons kon tijdens
de sneeuw niet eens met haar auto tot haar huis geraken, tot de
hoofdweg vergde een wandeling van 20 minuten, bergop wel te verstaan.
Doch boodschappen moesten er wel gedaan worden. Bovenaan gekomen
stopte een tandeloze opa voor haar. Of ze aan het wandelen was. Nee
zei ze, boodschappen doen. Stap maar in. Opa die een Fiat 500 reed,
zonder kettingen en zonder sneeuwbanden geraakte toch ondanks alles
tot aan de 1ste supermarkt. Hier kon ze haar inkopen doen en
ontmoette andere vrienden. Hiermee kreeg ze weer een lift tot aan de
bar tabacchi van Poggio cupro, waar ze sigaretten haalde. Maar
opnieuw moest ze niet te voet... want opa stond er weer, dus kon ze
weer mooi mee.
Deze brief kon een kopie zijn van
het jaar 2005, l'annata della grande nevicata, of het jaar van de
grote sneeuw. Toen was het 40 jaar geleden, nu amper 7 jaren na de
fameuze sneeuwbuien. We zitten nu met een meter sneeuw, Cupra meet
al bijna anderhalf en de neerslag blijft maar duren!!!
Tot nu toe bleef Koning Winter
tijdens december en januari gewoon afwezig , maar verstopte zich
waarschijnlijk op een heel goede plek om dan onverwachts toen
iedereen al de lente zag, meedogenloos toe te slaan.
Gelukkig genoten we de voorbije
maanden van ononderbroken zonnige dagen met cielo azzurro zoals we
dat in la Bella Italia gewend waren. De wekelijkse wandelingen
overtroffen zichzelf dan ook. Zo wandelden we met Dante , een gids
die normaliter wandelingen leidt in Patagonië, op de Kilimanjaro
e.d. ,naar de Monte Conero, onze prachtige kliffenkust. We zouden
op zeeniveua vertrekken om dan de 500 meter hoge klif te beklimmen.
Weliswaar langs de paden met niet al te moeilijke hellingsgraad,
want zijn dagelijkse training bestond eruit om van een buurdorp hier
in de buurt naar de top van de Monte San Vicino te lopen (1500m
hoog) en terug. We kozen bovendien een stralende winterdag uit en
genoten zo van prachtige panorama's op de blauwe Adriatische kust.
Januari waren we gesloten en om ons
toch bezig te houden organiseerde ik samen met een Duitse collega een
baknamiddag Duitse taarten. Het werd een internationale samenkomst
met o.a. een Finse vrouw, Nederlandse, Engelse, en natuurlijk ook
Italiaanse vrouwen. Zelfs 2 mannen waren van de partij. De gebakken
taarten konden we dan met zijn allen lekker oppeuzelen.
Het jaar startten we tevens met een
belangrijke aankoop ; een minibus met 9 plaatsen. We kregen nl. meer
en meer aanvragen om tours te organiseren. Tot nu toe huurde Erik
altijd een bus , doch daar men die ruim van tevoren moest reserveren,
konden we niet altijd flexibel zijn. We ontdekten een goede
tweedehands Fiat Ducato in Fabriano die we onmiddellijk kochten..
Een week later maakte ik al met enkele vriendinnen een surprise
bezoek bij een vriendin die jarig was. Samen reden we dan verder om
heerlijk te aperitieven; in het busje groeide al snel het
schoolreisgevoel. Voortaan konden we ook onze gasten dagtours
aanbieden.
Eind januari vertrokken mijn moeder
, ik, mijn zus uit Umbrië en haar 2 kinderen naar België voor een
surpriseparty voor mijn zus in België die 40 jaar jong werd. De hele
organisatie verliep in het grootste geheim met mijn schoonbroer in
het complot. We arriveerden 's avonds laat in Charleroi waar we in
een hotel overnachtten. S 'anderendaags haalde onze schoonbroer ons
op , om dan hun huis , meer bepaald de living in een discotent te
veranderen, compleet met discobal. (voor dat laatste attribuut hadden
we wel een extra bagage moeten inchecken ) We verkleedden ons ,
verstopten ons en dan was het wachten geblazen op mijn zus die niets
vermoedend haar huis zou binnen stappen met de 2 zoons na een
werkdag. De verrassing was compleet, ze merkten niet meteen iets op
totdat ze verklede figuren zagen die een dansje opvoerden op Dancing
Queen !!!! Daarna deden we ons tegoed aan het buffet !
Wij vertelden haar dat wij de
babysitters waren die onze zwager had besteld voor een etentje in een
restaurant morgen avond. Natuurlijk weer een smoes, want
morgennamiddag was een verrassingsfeest gepland met allerlei
vrienden. We moesten haar wel eerst het huis uitkrijgen, maar ze
stelde plots voor om een kinderfilm te gaan bekijken. Zo gezegd zo
gedaan, mijn 2 zussen en de kinderen de deur uit, zodat mijn
schoonbroer, mijn moeder en ik het huis konden klaarmaken. Een
traiteur was ook besteld, dus die kwam ook alles versieren e.d. De
vrienden kwamen stilletjesaan binnen alsook onze broer, we moesten
alleen mijn zus nog langer ver van huis houden, want de film was al
lang gedaan en niet iedereen was er al. Haar wat boodschappen laten
doen en dan het langverwacht moment ! De rode loper was uit en
stomverbaasd parkeerde ze de de auto het werd een leuke namiddag
en avond met zeer lekker eten, een traiteur om u tegen te zeggen !!!!
De volgende dag vertrokken mijn
petekind en ik naar Amsterdam waar we samen op citytrip vertrokken.
Met de trein naar Waremme tot Brussel Zuid voor de Thalys. Op het
perron koos ik de hoofdroltrap uit om naar beneden te gaan naar de
inkomhal van het station. Op de roltrap bemerkte ik beneden 2 hevig
zwaaiende figuren , misschien voor de mensen achter ons ? Nee het
waren 2 vriendinnen van mij compleet met ballonnen en pralines,
speciaal voor mijn 50 ste verjaardag, weliswaar pas eind februari,
maar toch. Wat een surprise !!! aanvankelijk lag er een ander
scenario klaar, doch de algemene staking van 30 januari gooide roet
in het eten. Gelukkig bleef er nog even tijd over om nog samen
iets te drinken en te eten , maar toen moesten we toch de Thalys op
.Afscheid genomen en dan gezoefd tot in Amsterdam waar we de trein
namen tot in Alkmaar waar mijn schoonzus woonde. Zij haalde ons op
met haar zoontje en we konden dan hun verbouwde huis bewonderen en
natuurlijk het 8maanden oude dochtertje ! Daarna kreeg Lena mijn
petekind nog het Nederlandse strand te zien, duinen e.d. Ook het
avondeten was voor Lena iets speciaals: voor het eerst rookworst
gegeten, die ze heel lekker vond. Vervolgens met de trein terug naar
Amsterdam. De metro genomen naar Petra, een nicht van Erik waar we
zouden logeren. Maar dat is voor de volgende maandbrief. Hopelijk
spreken we dan van prinses Primavera....
tanti saluti cari
Isabelle enErik
PS:
we gingen te voet naar Cupramontana. Het rijden met de auto
was slechts mogelijk met sneeuwkettingen om en dat was wel veel
moeite om die om te doen. Aangekomen in de supermarkt leek het wel
oorlog: alle schappen met verse groenten , fruit, eieren waren leeg.
De rest van het assortiment was ook beperkt....
10 Jaar B&B la Girandola 20 Jaar getrouwd 30 jaar samen 40 jaar zus van Isabelle 50 jaar Isabelle
daarom plannen we elke maand iets speciaals , hou dan ook onze
website en de maandbrieven in de gaten ! Ons eerste initiatief: : wie
vòòr eind
januari tenminste 1 week een B&B kamer boekt en eenvoorschot betaalt
krijgt 10% korting.(naar gelang beschikbaarheid en niet geldig voor
boekingen tijdens juli en augustus)
prettige feestdagen !!!
Het is alweer bijna een maand
geleden dat we terugkwamen van onze fantastische
transsiberie/transmongoliereis. Voor ons meteen ook de eerste keer
Azië. Met deze brief wil ik toch een poging wagen om deze reis zo
goed mogelijk samen te vatten. Moskou verraste ons compleet, geen
oude kleurloze grijze sovjet stad maar een luxe metropool. Zoveel
geëtaleerde rijkdom zagen we hier nog niet, meterslange limousines,
de duurste en allernieuwste automerken en modellen, de duurste
kleding en juweliers....Een stad met brede rijbanen (8-baans in
hartje centrum) en brede voetpaden waarlangs het snelle en talrijke
verkeer langs raasden, een super efficiënte metro, kortom een
moderne stad met overal WIFI mogelijkheden en de gemiddelde
metrogebruiker zonder boek maar met e-reader. De Moskoviet een
cultuurliefhebber die urenlang aanschuift voor een Carvaggio
tentoonstelling .Een reusachtige stad, het duurt even voordat men die
helemaal doorkruist heeft.
De treinreis die ons van Moskou naar
Irkoetsk en het Balkajmeer moest brengen, bleek ook de moeite waard.
3 dagen lang op de trein, maar ze vlogen om. Een compartiment met 4
personen hadden we, waarbij we elke dag andere medereizigers zouden
krijgen. Het was laagseizoen, m.a.w. weinig toeristen op de trein,
maar des temeer gewone Russische passagiers. Jammer dat ze bijna of
geen Engels spraken, de communicatie verliep dan ook stroef of
helemaal niet.
Irkoetsk of de hoofdstad van Moskou
verraste ons ook. Hier troffen we in tegenstelling tot Moskou wel nog
een historische kern aan met oude huizen. (Moskou brandde ooit begin
1800 waardoor er niets meer overbleef) het gaf dan ook iets gezelligs
aan deze stad. Livstjanka aan het Balkajmeer , in het toeristisch
seizoen een ware trekpleister maar nu een beetje doods. Het bestond
uit houten huizen en het deed dan ook Scandinavisch aan.
De treinrit naar Mongolië bleek de
leukste, wel heel oude trein, doch de steeds voorbijkomende Mongolen
met al hun bagage , maakten de rit allesbehalve saai, ook de
grensovergang was nog die naam waardig. De natuur van Mongolië
overweldigde ons, weids, uitgestrekt en onbewoond. Ons tentenkamp
lag wel in een natuurpark dat in de zomer nogal toeristisch was, maar
nu bleken we op een Fins koppel na , de enige bezoekers. Het was
tevens ons koudste verblijf, -24 graden, weliswaar een droge kou,
en voor de Mongolen nog niets een echt koud.....
Ulaan Baatoor kon ons echter niet
bekoren, dit was wel een echte grijze, kleurloze sovjetstad. Zeer
chaotisch , in het verkeer heerste het recht van de sterkste , hier
liepen de meester zakkenrollers rond, doch met onze winteroutfit
maakten we het hen extra moeilijk ! 's Avonds werd er ook afgeraden
om buiten te komen, drugsbendes en wilde honden....We waren blij om
onze reis voort te zetten naar China. Het mooiste landschap passeerde
nu onze trein , heel afwissende panorama's , maar de vuilste trein.
In elke trein had tot nu toe elke wagon 2 opzichters gehad, die
altijd hun best deden om alles zo proper mogelijk te houden, de
Chinese trein helaas niet. Ook minder ijverig om de verwarming van de
trein geregeld van steenkolen te voorzien, dus af te toe best koud
aan boord. In de Russische trein was het dan eerder een sauna, 30
graden !
China verwelkomde ons de eerste dag
met 16 graden, het voelde als zomer aan . Beijing was ook een grote
metropool, daarbij zijn Parijs en Rome provinciesteden, maar gelukkig
wel nog talrijke oudere en kleinere wijken , waar men nog resten zag
van het oude Peking. De cultuur was er zo anders dat wij de eerste
dag daar dan ook louter stomverbaasd rondliepen. Zoveel nieuwe dingen
te zien die compleet anders waren. Bovendien een echt propere stad,
de hoofdwinkelstraat werd er zelfs met een boenmachine proper
gehouden...Moskou ook zo'n schone stad, in de metrostations liep
voortdurend personeel rond om al het vuil op te ruimen.
Kortom een prachtige reis, met
talrijke mooie herinneringen en indrukken en een groot compliment
aan Trans-sputnik, de Russische reisorganisatie in Nederland die het
allemaal onberispelijk organiseerde, een echte aanrader.
Mochten we een volgende reis
aanvatten dan zal dat toch wel met één of andere apparaat zijn
waarmee we ons op internet kunnen aansluiten, want overal was er wel
WIFI en de internetcafés waren echt aan het uitsterven. De blog is
dan ook verbeterd en er zijn foto's op te zien:
2 weken na onze terugkomst hebben we
helaas afscheid van onze 14-jarige labrador Pucha moeten nemen. Door
een plotselinge nierblokkade kon ze niet meer lopen, eten of drinken
, de enige oplossing was dan ook haar laten inslapen. Een grote
troost was haar toch mooie leven in la Bella Italia.
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
