Met
de maand september stopten onze activiteiten nog lang niet
..daarvoor moeten we bij het wijnfeest zijn. Dat evenement kondigt
immers al jaren het einde van het toeristisch seizoen, althans wat
Cupra Montana betreft.
Onze
gasten kwamen zoals altijd uit verschillende gebieden met
verschillende achtergronden: gepensioneerde Nederlanders die een
weekend kwamen golven met hun golfclubje, mijn Nederlandse klasgenote
die na 42 jaar besloot om me eens op te zoeken, Engelse en Belgische
stamgasten, een Engelse milieu wetenschapster .
Konden
we dan ook eindelijk weer gezamenlijk iets ondernemen, sommigen
wandelden mee met de zaterdag groep, met anderen organiseerde ik een
mini workshop tagliatelle maken, die smaakten overigens zeer lekker
!!!
Doch
sommige events hoefden we niet uit te vinden; het jaarlijkse
middeleeuwse feest stond voor de deur. De weergoden waren ons enorm
goed gezind, terwijl heel Jesi overstroomde en Cupra Montana onder
een hagelbui bedolven werd, kon het feest in Poggio gewoon doorgaan
zonder weerperikelen. Eén speciale deelneemster wil ik vermelden,
een meisje van 14 jaar , wiens opa in ons dorpje Poggio Cupro woonde
en jarenlang manden vlocht. Haar opa overleed, maar ter eerbetoon
volgde ze een cursus manden vlechten en besloot om op het feest dit
ook te doen voor het publiek.
Erik
zat aan de kassa en zelf hielp ik in de keuken, terwijl het publiek
opnieuw genoot van het lekker middeleeuws eten en de optredens.
Een
ander
evenement de moeite waard om
te bezoeken, de heksen
nacht in Polverigi, een kasteeldorp in de buurt van Ancona. Hier
veranderen de dorpsbewoners voor 1 nacht hun hele dorp in heksen
toestanden, altijd mooi versierd en elk jaar anders. We waren er
vroeg genoeg bij, zodat we nog gemakkelijk een eetplaats bemachtigden
(geen Marchigiaans feest zonder eten ) en daarna slenterden we door
het hele dorp genietend van de griezelige decors .
De
jaarlijkse Passeggiando/Degustando
activiteit,
een wandeling rond Cupra Montana met een cultureel doel en op het
einde lekkere
degustatie van lokale
specialiteiten, bracht
ons dit jaar naar het
grottenklooster , ooit gebouwd
door kluizenaarsmonniken die aanvankelijk in rotswoningen
leefden om dan uiteindelijk toch in een stenen gebouw te verhuizen.
Een prachtige
locatie in een
kloof, waardoor men het van nergens kan zien. Ter plekke kregen we
een rondleiding
en mochten we ook de binnenkant
bekijken, normaal gezien alleen van buitenaf te bewonderen.
Vervolgens klommen we terug omhoog naar
een ander
ex-
religieus gebouw, het Sint Catarina klooster. In de
gewelfde kelders
bracht men nl. 2 jaar geleden het VVV, het wijnetikettenmuseum en de
enoteca. daar zouden we
kunnen genieten van een heerlijk buffet onder de begeleiding van een
leuke muzikale band.
Ondanks
de drukte vonden Erik en ik toch nog een vrije
dag om er samen
op uit te trekken , daarvoor staken we zelfs de regionale grenzen
over ! In Umbrië bezochten we Rasiglia,
een dorp dat ook het kleine
Venezia
genoemd wordt, enorm overdreven maar het bleek wel een zeer
pittoresk dorpje te zijn, waarbij de aanwezigheid van veel water een
enorme textielindustrie had voorgebracht. Tegenwoordig
natuurlijk niet meer bestaande , maar overal
getuigden
fotos en schilderijen van deze
vroegere activiteit.
Op
aanraden van een plaatselijke bewoonster
reden we verder naar Postagno, een oud kasteeldorp dat jarenlang
onbewoond en verlaten was geweest. Investeerders hadden het helemaal
omgevormd tot 1 hotel, waar men gewoon door de steegjes kon wandelen.
Er waren talrijke
zithoeken en
eetplekjes
voor de hotelgasten maar ook buitenstaanders konden genieten van de
horecafaciliteiten. In
sommige ruimtes hingen dan fotos van voor en na de
verbouwingen, mooi
gedaan.
De
kruidentuin bij het ex-klooster kreeg nog een insectenhotel, dat door
de voorzitter van ons werkgroepje eigenhandig werd gebouwd.
Mijn
medeblogster
van www.eccolemarche.eu
kwam terug van haar job in Noorwegen. we besloten
om onze blog nog meer
te internationaliseren en onthaalden zo een Duitse vriendin
die ook toevallig in ons dorpje Poggio Cupro woont als 3de blogster.
Zo bloggen
we nu in 3 talen ,Nederlands, Duits en Engels. Posten
doen we 1 keer per week op donderdag,
zo blijft het realistisch en haalbaar.
Eind
september maakte ik weer een kleine minitrip naar Belgenland, door
alle perikelen met stakingen e.d. werd het slecht een kort verblijf,
terwijl Erik zich amuseerde aan de kust met zijn klasgenoten.
Volgende
brief zal zeker met een artikel
over het wijnfeest starten, waarna het toeristisch seizoen
voor ons rustig zal voortkabbelen tot 6 januari. We kijken al naar de
truffelfeesten uit , en al de evenementen i.v.m. olijfolie !
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
ik
stapte het postkantoor binnen van Cupra Montana.
2 bemande loketten zag ik, achter het
ene ,de meest vlijtige bedienden
van het kantoor en
aan het andere een onbekende vrouw. Ik kwam aan de beurt
bij de vrouw
en gaf een
brief voor Belgie
af. 2,90 euro vroeg ze.
Oei
zei ik bent u zeker ? Want
vorige keer was het 1 euro, via de gewone post. Oh zei ze
is dat teveel? Nog een van alles op computer gedaan .2,50
nog te veel ? ja dat lijkt me wel. Toen kwam de vlijtigste
bediende
in actie , tikte ook ergens op de
pc: 1, 15 euro!
Ja zei ik dat lijkt me al realistischer.
Dus
1,15 is oké
? ja hoor, doe die
prijs maar
antwoordde ik.
tijdens
de groepswandeling
maakte
ik kennis met een
nieuwe
wandelaar. Hij woonde
in Bologna maar was
afkomstig uit Cupra. Hij vertelde ons over zijn vakantie in Australië
want daar woonde zijn zoon immers. Oh ken jij dan de eigenaars
van de brillenwinkel,
die hebben er ook
een zoon . Nu zal ik jullie eens wat
vertellen antwoordde hij. Ik was met mijn zoon in Tasmanië
(het
eiland onder Australië) in een godvergeten natuurpark . We
wandelden en hoorden er opeens stemmen .Italiaanse stemmen. Wij
raakten aan de praat, waar
komen jullie vandaan ? uit le
Marche bleek. oh
ik ook. En waar
dan ? oh dat kent u niet Cupramontana, Dat
bestaat niet, wij ook,
bleken dat de optiekers te zijn uit Cupra die daar ook met hun zoon
aan het wandelen waren.
Zo hebben we
elkaar ontmoet
en leren kennen
!!!!
Hoe 3 zomermaanden op onze Girandola voorbij vliegen......
Cari
amici,
De
finale heeft niet moge zijn voor de Rode Duivels, maar de bronzen
medaille stelde de supporters ook blij. Wij hadden ook onze fanzone
en vooral de wedstrijden tegen Japan en Frankrijk bracht volk op de
been. Die tegen Brazilië misten we helaas wegens een afscheidsdiner
van Nieuw-Zeelandse collegas. Doch onze nieuwe huisgenote Panina, zorgde voor de nodige afleiding !
De
cicaden of boomkrekels voerden overdag hun luiste concerten op, we
wisten de zomer is op de Girandola ingetreden. Maar met af en toe een
verkoelende onweersbui, zodat hier nog geen droogte heerste en we ons
zelfs af een toe in Ierland waanden, daar de kleur groen nog altijd
het landschap overheerste.
De
mei maandbrief bevatte reeds verschillende
opsommingen
van activiteiten, deze brief barst ervan, Magnalonga
dialect
voor lang eten maakten we voor het
eerst mee. Gedurende
de hele dag wandelden we rond en in Cupramontana
van punt naar
punt waar overal iets te eten en te drinken
was, telkens
begeleid door muziek
en volksdansen. We startten met
het
ontbijt om dan een volledig
parcours af te leggen tot natuurlijk het
dessert.
Onderweg
met
300 man die er echt zin in hadden, veel families
met
kinderen,
veel gezongen en gelachen dat zorgde
meteen voor
een goede
sfeer.
Eén
voordracht stond op onze wenslijst: het verhaal van de ontdekking van
de grotten van Frasassi, één van de grootsten van Europa en
indrukwekkend. (bezocht ze al 5 keer). Gelukkig lukte het ons deze
keer om de verhalen van 2 ontdekkers te horen. Het publiek luisterde
geboeid naar de twee 60-ers die 40 jaar geleden de ontdekking van hun
leven maakten samen met andere 11 speleologen, waarvan de jongste
toen 16 en de oudste 22 jaar was. De groep bezat sinds enkele weken
pas zijn brevet, om dan zon natuurwonder te ontdekken. A.h.v hun
fotos vertelden ze hun verhaal waarbij duidelijk werd ,dat ze er
zeker 3 weken over deden voordat ze de bodem bereikten van de
hoofdgrot. Die is nl. zo groot dat de Dom van Milaan erin kan staan
zonder de wanden aan te raken. In de 70-er jaren hadden ze nog geen
ledlampen op hun hoofd maar carbuurlichtjes die bij de geringste
luchtvlaag uitgingen. Ook geen speciale pakken, maar gewoon jeans,en
katoenen kleding. Prachtig. Maar pas 2 jaar geleden ontvingen de
ontdekkers een gratis toegangskaart om de grotten te mogen
bezoeken ..
Met
de Archeoclub zaten we ook niet stil, want tijdens onze speurtocht
naar documenten van WOI ontdekten we toevallig muziekpartituren van
Bonanni, de leermeester van de bekende Spontini en kapelmeester in
Cupramontana. Muziekstukken die nog nooit opgevoerd waren. Van het
een kwam het andere en door samenwerking met een barokke koor en
muziekensemble die nog op de instrumenten speelden uit die tijd ,vond
dan de 1ste opvoering van die stukken in de kerk San Lorenzo van
Cupra, een concert op hoog niveau. Waarbij een professor muziek uit
Rome de orgels van onze kerken bestudeerde en tot het besluit kwam
dat zon kleine gemeente wel 6 waardevolle orgels bezat, alle de
moeite om gerestaureerd te worden (doch zoals altijd ontbraken de
nodige centjes ) Tevens het bewijs dat onze gemeente in de 17de en
18de eeuw op muziekgebied belangrijk was.
Mijn
vader die een mooie verjaardag te vieren had, 80 jaar en zo kwam mijn
familie na 10 jaar weer eens allemaal te samen, om gezellig samen te
eten in Perugia.
Qua
gasten maakten we zeer veel wisselingen mee, de hele zomer lang,
waardoor we voor het eerst geen pizza avond organiseerden. Toch
probeerden we het record van de langste tagliatelle te breken dat op
4 meter stond, het werd 3,40m maar niet getreurd.
Gasten
namen een origineel souvenir mee naar huis, een oldtimer motor dat ze
toevallig bij een Italiaanse mevrouw ontdekten.
De
zomer sloten we af, de eerste onweers- en hagelbui veroorzaakten
helaas veel schade bij de wijnboeren, maar in oktober gaat het
beroemde wijnfeest gewoon door. Zetten jullie maar alvast 4t/m
7oktober in jullie agenda want dan vieren we weer uitbundig de
wijnoogst. Wie af wil komen, kan nog boeken en we zorgen voor 2 dagen
gratis entreekaarten !
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Mijn
zus zat in de sneltrein van Lece naar Bari die al enorme vertraging
had opgelopen. Opeens werd omgeroepen: de sneltrein verandert vanaf
nu in een lokale boemel en zal nu overal stoppen. Dit natuurlijk tot
groot ongenoegen van de meeste passagiers die daarna de
treinconducteur bestormden
de
tandarts belde op ik hoefde binnen een uur niet te komen want de hele
tandartsstoel was opeens kapot gegaan ..
Op
internet lazen we dat men het landbouwmuseum in Sassoferrato op
zondag 12 augustus kon bezichtigen met gids. Wij ernaar toe want het
museum was meer toe dan open. We kwamen eraan, deur open maar niemand
te zien ook niet na wat roepen. Wij naar binnen en het museum op ons
eigen houtje bezocht, maar naargelang we verder kwamen, werden de
zalen steeds donkerder. Tiens geen licht meer. Terug bij de ingang
merkten we dat ze ons opgesloten hadden. Bellen hielp niet, maar Erik
vond een middel om zonder de deur te forceren toch naar buiten te
geraken. Eenmaal buiten ,werden we plots opgebeld waarna wij de
situatie uitlegden. Ja, kregen we te horen, dat museum is slechts op
aanvraag te bezoeken, tja antwoordden, we op internet stond iets
anders en de deur stond wagenwijd open .
s
nachts is het volop light en sound show in de natuur; terwijl
de krekels luid tsjirpen, gaan de lichtjes van de vuurvliegjes
voortdurend aan en uit , aan en uit. Nu gaan we echt naar de zomer
toe. Er ontbreekt alleen nog het luide achtergrondgeluid van de
boomkrekels overdag, pas dan spreken we van de zomer.
1
mei is hier ook een feestdag, en
tevens aspergedag
in Avacelli, één van de mooie kasteeldorpjes hier in de buurt.
Dit jaar lukte het me eindelijk om de begeleide aspergewandeling
mee te maken met de natuurgids Sabrina. Een wandeling aangepast aan
iedereen, dus best te doen voor de podista
die ik ben. Het werd een interessante tocht met uitleg hoe men de
wilde asperges kan herkennen en het beste plukken. hier groeien
inderdaad wilde asperges in de natuur, waarbij eind april, begin mei
de ideale periode is om die te oogsten.
Maar je moet ze eerst gezien hebben om daarna zelf op pad te gaan. Ze
staan dikwijls op moeilijk te bereiken plaatsen. De
asperges hoeft men niet
te
schillen
,maar kunnen direct gebruikt worden voor omeletten of pastasauzen.
Via een romaans kerkje van de tempeliers
bereikten we uiteindelijk
terug Avacelli waar
men pastaschotels met asperges kon proeven.
Hoe
stil de wintermaanden ,hoe druk het in de lente is met verschillende
evenementen. Soms zou een mens zich in 3 of in 4 moeten delen om
alles te beleven. De Chiese aperte of open kerkdag organiseerde onze
heemkundige kring. Zelf bood ik me aan om ons dorpskerkje te gidsen
in Poggio Cupro. Een 16de eeuwse kerk waar ooit een veel oudere kerk
stond. Elke kerk uit Cupra zou deze dag iets bijzonders bieden, ofwel
kon men op het dak of wel achter de verborgen luiken loeren
waarachter de kluizenaars nonnen de mis moesten volgen of een
magische tuin bij de kerk van Poggio Cupro. Ons kerkje bezit een
aantal interessante bezienswaardigheden: het oudste fresco van de
Marche van de heilige Florian uit de 15de eeuw, een doopvont met een
houten koepel uit de 16de eeuw, een preekbalkon nog helemaal
beschilderd uit de 16de eeuw en dan natuurlijk de magische tuin met
prachtig uitzicht.
Eriks
ouders logeerden 2,5 week bij ons , ook weer een excuus om allerlei
dingen te bezoeken. De open molendagen waarbij in onze buurt nog
altijd een actieve molen staat. Tegenwoordig maalt die
voornamelijk mais en biograan.
Bovendien bezochten we
een
oude bankgebouw uit de 19de eeuw, waarbij men nog de oude
bankkluizen uit de 50-er jaren kon bezichtigen. Aangezien Eriks
moeder in die tijd in een bank werkte , bestond het bezoek vooral uit
het ophalen van nostalgische herinneringen. Oude rekenmachines, alle
oude bankbiljetten voor de euro en munten stonden er, maar ook een
gat waardoor men kon kruipen , mochten de bankbediendes een klant
vergeten hebben bij de kluizen.
Bij
de ouders van Eriks staat ook het shoppen van schoenen steevast op
het programma, ook deze keer slaagden ze .
Met
de Archeoclub doken we de magazijnen in op zoek naar archieven van
1915-1918. We vonden in de bibliotheek nl. een inventaris met alle
documenten uit die periode, doch de documenten zelf niet. In het
stadsmagazijn misschien ? ja daar stonden dan heel veel dozen die 1
voor 1 moesten geopend worden. Maar zo ontdekten we wel nog boeken
uit de 16de eeuw en meer. Alle dozen eenmaal doorzocht verhuisden we
de gevonden documenten naar de bibliotheek waar we nu geregeld
samenkomen om alles te doorpluizen. Een echt monnikenwerk, zeker als
men bedenkt dat niet iedereen een mooi en leesbaar handschrift bezat.
De burgemeester van die tijd alvast niet !
De
2 stagiairs konden eindelijk starten in het museum en langzaamaan
vinden ze hun draai. Toevallig was ik net aanwezig toen er Zweden nar
binnen stapten met een Zweedse gids over Italië, met de vermelding
van Cupramontana ! Onze gemeente mag best gekend worden.
Begin
juni was het weer zover, Corpus Domini dag. Dat
betekende hier de
infiorata of de bloementapijten. Zoals ieder jaar hielp ik de
kunstgeschiedenis lerares met haar schilderijen die met bloemen en
ander natuurlijk materiaal beplakt moesten
worden.
Mijn
e-bike is natuurlijk nog niet aangekomen, nu is 10 juni de
afleverdatum, ik ben benieuwd.
Italië
en Nederland doen niet mee bij de WK voetbal, het zal stil zijn in de
bars dit jaar maar niet op de Girandola want wie hier logeert kan
zeker op de Rode duivels supporteren, wij hebben attributen genoeg !
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
Ik
stond op mijn beurt te wachten aan het waterhuisje in Cupra . Sinds
enkele jaren kunnen we er aan het luttele bedrag van 5 cent per
liter, plat of bruiswater halen. Natuurlijk moet je soms op de beurt
wachten ,maar dan kun je altijd wel met iemand babbelen. De oudere
man was zeer geconcentreerd zijn flessen aan het vullen toen hij me
opmerkte: oh mevrouw sorry dat ik u nu pas zie, anders had ik u
voorgelaten. Nu dat hoeft niet hoor ,ik heb tijd. ja
maar een vrouw heeft altijd wel wat te doen, had ik u gezien dan had
ik u voorgelaten .
Erik
moest voor zijn stagiairs naar de Italiaanse RVA. Samen met hen ging
hij er naar toe. Allerlei documenten ingevuld en dan de takszegels.
Tja die had Erik niet, dan snel in een bar tabacchi takszegels
gehaald. Opgeplakt ,stempels , ja zei de ambtenaar , nu is
alles in orde voor 3 maanden. hè zei Erik we hadden
toch 4 maanden afgesproken ? Oei zei de ambtenaar
En
nu moeten er zeker nieuwe takszegels op ? vroeg Erik. Eigenlijk
wel ,maar ja we waren in Italië en heel langzaam lukte het de
ambtenaar toch de takszegels van de andere documenten af te halen en
op de nieuwe formulieren te plakken.
Ik
stond bij het postkantoor een formulier in te vullen toen 2 toeristen
opvielen die de postbediende iets probeerde wijs te maken. Zij
spraken geen Italiaans, hij geen Engels. Of ik ze kon helpen ?
ja zeiden ze in het Duits , ze zochten postkaartjes. Ik legde het
de bediende aan het loket uit, ah ik dacht postzegels. Postkaarten
kunenn ze in Cupra bij de tabacchi halen en tegelijkertijd
postzegels. Ik vertaalde het maar voegde er bij : koop daar geen
postkaarten, want die zijn lelijk (wie wil er nou een opgebaarde
heilige opsturen ?), maar ga in het VVV daar hebben ze er mooie en de
postzegels haal je dan bij de tabacchi.
de
paasdagen verdreven definitief Koning Winter uit het schiereiland,
waardoor Prinses Lente zich eindelijk in het land vestigde. Dit
betekende wel voor Erik herhaaldelijke sessies van gras maaien en
gras maaien en gras maaien ...De planten haalden we uit hun
winterberging, alsook het hele tuinmeubilair. Onze scooters kregen
een mooie wasbeurt , zodat we weer door de mooie landschappen konden
rondtoeren. s Nachts genoten we reeds van de mooie zangstonden van
de nachtegalen, nu nog de krekels en het mooie seizoen is daar !
Zonnig
weer betekende eindelijk ook opnieuw verdere wandelingen met de
groep, deze keer de
Valle Scappuccia , waarbij men beloond werd door een
indrukwekkende overhangende rots.
Een
wandeling naar het zeetje en het imposante monument ter ere van de
gesneuvelden tijdens de 1 ste wereldoorlog bij Ancona voegden we
eveneens aan ons programma. Een aanrader want de vroegere
vissershuisjes in de rotswand vormden tegenwoordig de
strandhuisjes voor de bewoners van Ancona. Op dit moment waren ze
natuurlijk allemaal druk bezig met de lenteschoonmaak en kon je ook
eens een kijkje nemen binnen deze huisjes ! Sommigen hadden er zelfs
een keuken in staan !
Met
het mooie weer kregen we ook weer zin om te bewegen, Erik op zijn
mountainbike en ik toog met mijn bijeen gesprokkelde spaarcentjes
naar een fietsenwinkel in Fabriano. Eerst maakte ik bij een vriendin
, een ervaren fietsster , een proefrit op haar e-mountainbike ,
waarbij ik meteen verkocht was. Ik wist exact welk model ik wilde tot
grote verbazing van de verkopers, want de meesten die daar komen,
hebben slechts vage ideeën. Ook daar mocht ik een testrit doen,
waarbij ik midden mei dan mijn e-mountainbike mocht afhalen en zo na
vele jaren eindelijk weer eens kon fietsen.
Op
1 mei zou het VVV en het etikettenmuseum opnieuw de deuren openen,
doch onze competente kracht van vorig jaar vond een job in Noorwegen.
Erik zocht een nieuwe oplossing en na verschillende
sollicitatiegesprekken zouden 2 meisjes kunnen starten. De hele
bureaucratische rompslomp dat hiermee gepaard ging, besparen we
jullie echter.
Zoals
reeds vermeld in de vorige maandbrieven bracht de blog ons weer leuke
ervaringen op. Toevallig waren 2 musea, die helaas dikwijls gesloten
bleken, op dezelfde dag open. Bovendien lagen ze bij elkaar in de
buurt, dus aarzelden we niet lang en besloten we erheen te gaan.
Allereerst bezochten we het hoedenmuseum in Montappone, een gemeente
amper 1000 bewoners groot, dat samen met enkele buursteden een
internationale rol speelden, maar nu ook nog, wat de hoedenmode
betreft. 70% van alle Europese hoeden worden er nog steeds gemaakt.
We kregen er een zeer interessante en bevlogen rondleiding in een
prachtige zaal. Zoal jullie zien op de bovenste foto mochten we op
het einde een mooie hoed uitzoeken in de uitgebreide collectie. In
de blog ervaren jullie de details van ons bezoek. Na dit leuke
bezoek reden we naar Macerata waar onlangs een schoolmuseum opende.
Ontstaan uit een uit de hand gelopen privécollectie , stapte je als
het ware een klaslokaal binnen uit de jaren 30. Weliswaar een
Italiaans klasje ,maar Erik en ik herkenden toch veel gelijkenis met
onze houten schoolbanken . De rieten stokjes waarmee Erik af en toe
nog op zijn handen getikt werd zagenw eook. We bemerkten nog potjes
met mais en kikkererwten waarop je blijkbaar als straf op de blote
knieën moest zitten in de hoek. De ontwikkeling van ganzenveer tot
moderne bic , van eenvoudige boekenbescherming tot schooltas, een
mooie tijdreis naar het schoolverleden,want wie is er immers niet op
school geweest ????
Jammer
dat door gebrek aan middelen men uitsluitend met vrijwilligers kon
werken en men dus deze hoogst interessante plekken sporadisch voor
het publiek kon openhouden.
Eén
van de 3 bakkers van Cupra organiseerde een cursus foccaccia maken,
waarbij we met bijna 50 cursisten meededen. Andrea legde ons behalve
het recept ook alles uit i.v.m. de verschillende soorten meel en
gisten. Na 2 dagen wisten we hoe zoete en gezouten foccaccie te maken
!
Piano
piano arriveerden ook onze gasten aan, waarbij we onze allereerste
koppel uit Macedonië begroetten !
Nu
nog het zwembad openen en dan weten we dat het seizoen echt gestart
is. In mei en juni staan allerlei patroonheiligen feesten , de
bloementapijten en de opendeurdagen van de wijnboeren in heel de
Marche op het programma. Nog geen vakantieplannen ? Op de Girandola
is nog plek, bij ons ben je een gast, niets moet alles kan ! De
vluchten momenteel op Ancona zijn ideaal voor een lang weekend
ertussenuit !
Tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
een
koppel Nederlandse gasten vertelden hun zoektocht naar een
vakantiehuis in Italië. Hun oog viel op een huis met wat
landbouwgrond, waarbij die laatste volgens de makelaar hoogstens
10.000 euro waard was. Bij navraag eiste de eigenaar echter 60.000
euro voor het stukje grond. eh sì zo verklaarde hij deze
prijs er leven wel speciale vogels op die grond !
het
hoedenmuseum kondigde een uitzonderlijke opening aan ter gelegenheid
van de patroonfeesten. Doch daar aangekomen stonden we toch voor een
gesloten deur. Gelukkig stond er een telefoonnummer vermeld. Ik
gebeld en de mijnheer verklaarde onmiddellijk te komen. Wat hij ook
deed. ja verontschuldigde hij zich, er was iets tussen
gekomen, maar jullie hadden 2 meisjes kunnen contacteren die hier nu
op het feest rondlopen .wel hadden ze geen sleutels bij zich Tja
Montappone is weliswaar niet groot maar om op zoek te gaan naar 2
onbekende meisjes die bovendien geen sleutels bij hadden
In
de fietsenwinkel in Fabriano kocht ik dan een e-mountainbike. Ik werd
geacht een voorschot te betalen, wat normaal is. Hoeveel wilt U
? vroeg ik. tja hoeveel wilt u geven ? Moest ik dat bepalen
????
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:valle scappuccia,wandelen in le Marche,hoedenmuseum, schoolmuseum,Montappone,Macerata,vakantiemarche,logerenbijbelgen
De
staart waarmee de maand maart dit jaar roerde was wel een ferme !
Onze olijfbomen en oleanders apprecieerden de koude sneeuwvlagen en
windbuien totaal niet en reageerden door volledig bruint uit te slaan
en hun bladeren te verliezen. In al die 18 jaren dat we hier woonden,
maakten we een dergelijke uitdroging nog niet mee. Gelukkig
herinnerde ik me de wijze woorden tijdens de snoeilessen: wachten tot
de warmte komt en met een beetje geluk herpakken de bomen zich. Dan
pas vaststellen welke takken geen blaadjes meer krijgen , die mogen
dan gesnoeid worden.De warmte afwachten dan maar.
De
eerste lentedag vergeten we ook niet zo gauw: sneeuwvlokken
dwarrelden met veel plezier uit de hemel, net nu we onze eerste
gasten mochten ontgaven . We verwelkomden die dan ook met de blijde
woorden: welkom in het zonnige zuiden !
Zoals
reed vermeld in de vorige maandbrief ,onze zaterdagwandelingen gingen
gewoon door, desnoods in de sneeuw om tot een bepaald punt te komen
waar al jaren een Christus figuur over een mooi panorama heenkijkt.
Eriks
moeder werd 80 jaar en we besloten om haar te verrassen. Dit lukte
zeer goed, zodat we 4 daagjes Belgenland meemaakten met als mooiste
verjaardagsgeschenk de geboorte van het neefje Rune bij de zus van
Erik ! We genoten ook even van de Belgische specialiteiten en snoven
even weer de sfeer op van het Genker Plantencentrum ..wat een
bloemenpracht maar helaas pasten weinig planten in onze handbagage
voor het vliegtuig .
Terug
in la Bella Italia mocht Erik een avond het museum openhouden voor de
Slow Food afdeling. Hierbij kregen de leden de plaatselijke wijnen en
producten te proeven.
Een
foto-uitstap, ondanks het bar slechte weer, ontbrak ook niet op ons
programma. Deze keer met de Yallers van le Marche , Urbino was de
uitgekozen stad en gelukkig voorzagen ze een regenprogramma. We
slenterden met verschillende gidsen door het wonderbaarlijke
hertogelijke paleis, waar we ook 1 van de torentjes beklommen, doch
zeer mooi uitzicht was er die dag niet. Voor mij was het al meer dan
15 jaar geleden dat ik dit paleis bezocht en gelukkig had het
belangrijkste schilderij van Raffaello de Muta of de stille/stomme
vrouw nu wel een belangrijke plek gekregen. Ze kon gemakkelijk met de
Mona Lisa wedijveren.
Eind
maart waren weer de open monumentendagen in heel Italië. Ik koos met
het oog op toekomstige artikelen voor de Marche blog , om het
miljoenen jaren oude ichtyosaurier fossiel en het prehistorische
Venusbeeldje te gaan bekijken , allebei in de buurt van de grotten
van Frasassi.
Ook
voor de blog maar dan samen met mijn medeblogster , de
verantwoordelijke voor het Engelstalige gedeelte, trokken we door
Cupra Montana. Wat kan men daar in 24 uur doen ? we startten
natuurlijk met een ontbijt in de bar van ons dorp Poggio Cupro.
Altijd leuk blogger zijn want zo kwamen we meer over het verleden van
barman Lino te weten. Enkele jaren als kelner op cruiseboten gewerkt,
waardoor hij zo over alle wereldzeeën zwierf !
Het
hele artikel verscheen op onze blog natuurlijk maar het volgende
wil ik jullie wel meedelen nl. het interview dat we hadden met de
eigenares Antonietta van het arbeiders restaurant Da Fiorina. Eenmaal
op haar praatstoel was ze niet meer te stuiten en zo genoten we van
haar prachtige verhalen over haar moeder Fiorina die zeer
geëmancipeerd was voor haar tijd; de eerste vrouw in heel Cupra met
een rijbewijs waarbij ze dan meteen ook vrachtwagens bestuurde . Toen
in de 2de wereldoorlog er een gewonde Duitse soldaat bij hen
strandde, aarzelde ze niet maar laadde ze hem op en reed ze
eigenhandig met paard en kar naar de Duitse Kommandantur waar ze de
soldaat afleverde. Ooit begonnen als kleine osteria waar men met
paard en kar even halt kon houden om iets kleins te eten, groeide het
geheel uit tot een wijnbedrijf met zeer goede wijnen, een restaurant
nog altijd gericht op arbeiders en werkvolk, dus alleen s middags
geopend en door de week. Maar wie het wilt vinden moet zich
oriënteren op het tankstation dat er sinds de 50 er jaren staat,
want het wijnwinkeltje ligt daarachter. het eetgedeelte bevindt zich
achter de bar. Ooit woonde er boven de onderwijzeres die in het
lokaal ernaast les gaf . De wijnwinkel heeft nu een reusachtig
degustatiegebouw ernaast.
Nooit
geweten dat deze plek zon mooie geschiedenis bevatte.
De
paasdagen vielen dit jaar heel vroeg maar gelukkig besloot prinses
Lente nu wel op de voorgrond te treden, heel Italië wilde van deze
zonnige lentedagen genieten zodat ook wij een vol huis hadden met
o.a. een Italiaanse shoedesigner (zijn modemerk Barbanera) uit Milaan
en een Belgisch/Italiaans familie, stamgasten op doorreis naar de
Abruzzo.
Terwijl
ik dit schrijf wachten we op de volgende gasten , nu weten we echt
dat onze vakantie er weer op zit . Aan jullie dus om vakantie te
vieren !
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
daar er allemaal families met
kleine kinderen kwamen tijdens Pasen, legde ik op elk bed een mooi
chocolade paasei als verrassing. Totdat de laatste gasten
arriveerden. oh, zei ik tot hen ,ik dacht dat uw een kleine
dochter had maar deze is wel al groot (een 20-jarige !) Ze keken
me verbaasd aan. Tja want ik heb nl. een paasei gelegd op bed.
De dochter reageerde meer dan blij verrast: Oh wat leuk, al enkele
jaren krijg ik geen paaseieren meer ,ook niet van mijn grootouders,
en nu heb ik eindelijk weer eentje gekregen !
deze
keer toont de hoofdfoto van de brief geen o sole mio taferelen
maar eerder Scandinavische winterlandschappen. Buran, de ijzige wind
uit het noordoosten werd aangekondigd en zorgde dus voor een 50cm dik
sneeuwtapijt. Hiermee werd ons sneeuwrecord gelukkig niet verbroken
dat nog altijd bij anderhalve meter lag !
Gelukkig
is prinses Lente weldra in aantocht en klagen we absoluut niet over
de voorbije winter die ons met zeer zachte temperaturen verwende. Dat
bevorderde Eriks werklust om de nieuwe keuken in de ontbijtzaal af te
maken. we zijn heel tevreden over het resultaat en verheugen ons erop
om nog lekkerdere ontbijten klaar te maken voor onze gasten.
Weer
of geen weer de zaterdagwandelingen gingen door, dankzij de steeds
onzekere weersverwachtingen vertrokken we dan maar vanuit de
homebasis Cupramontana. Dat betekende steeds pittige tochten want
onze gemeente is de hoogste (500m) van allemaal in de buurt . M.a.w.
aan het begin altijd de afdalingen en op het einde de steile
beklimmingen.
Onze
blog liep ook goed en hielp
mij onze regio nog beter te leren kennen. Zo vertrok ik met een
vriendin op Valentijnsdag naar Gradara, eens stadje omringd door 2
kasteelmuren in het noorden van le Marche.
Elk jaar op 14 februari onderging
dit dorp een ware metamorfose, dankzij het tragische liefdesverhaal
tussen Paolo en Francesca. Zelfs Dante vernoemde
ze in zijn Divina Commedia. Wie nieuwsgierig is achter het verhaal ,
kan dat lezen op de blog.
Al
slingerend door de steegjes kregen we gratis chocolaatjes aangeboden
en in het restaurant waar we middag aten , zelfs het dessert op
kosten van het huis. Bij een delicatessenzaak legde de verkoopster
ons alles uit over de plaatselijke producten en het bezoek aan het
kasteel liet ons het plaats van het liefdesdelict zien. Echt een
gezellige plek maar absoluut te mijden in het hoofdseizoen, gezien
het aantal parkings, restaurantjes e.d.
Gradara
lag helemaal in het noorden van le Marche, een week later bevond ik
mij in het uiterste zuiden nl. bij de badplaats San Benedetto del
Tronto, ook wel de palmenriviera genoemd. Deze keer niet voor de blog
maar als getuige bij een aankoop van een stuk landbouwgrond.
Tegenwoordig moet er bij een aankoop van een onroerend goed altijd
een tolk en getuige in de desbetreffende taal aanwezig zijn wanneer
één van de partijen de Italiaanse taal niet machtig is. Gelukkig
verliep het hele gebeuren vlot, de oudere verkoper blij met mijn
kennis over de olijfbomen en olijfolie want zo kon er in de pauzes
niet over koetjes en kalfjes gesproken worden maar over de pluk en de
opbrengst .
De
Archeolclub zat ook niet stil, op 4 november dat is in Italië de
herdenking van het einde van WOI, het organiseert weer een
tentoonstelling over de vrouwen en ook over het dagelijkse leven
tijdens de eerste Wereldoorlog. De 5de klas van de lagere school
bestudeerde een leerkracht uit 1916 die helaas in deze oorlog
sneuvelde. De leerlingen kwamen bij ons in de bibliotheek op bezoek
want wij hadden nl. wat documenten gevonden omtrent deze leraar, nl.
de registers met zijn leerlingen en de eindexamens van de lagere
school. We lieten hen ook zien dat alles nog met een inktpen
geschreven werd., waarna zij dat ook eens konden proberen. Hierop
volgde nog een rondleiding tussen de oude boeken uit de 15de eeuw en
de 17de eeuwse kadasterplannen.
Langzamerhand
maken wij alles klaar voor het nieuwe toeristisch seizoen, Pasen valt
nl. vroeg dit jaar en dankzij de sneeuw kunnen we al veel
binnenwerken verrichten.
Tatni
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
Voor
de blog wilde ik ook iets vermelden over de carnaval in Fano, de
oudste van heel Italië ! Het is een badplaats en 3 zondagen
achterelkaar zorgen ze voor een grote stoet met mooie karren. Doch
dankzij het mooie weer wilden wel meer mensen er naar toe. Een
complete verkeerschaos, nergens parkeerplaats. Ik herinnerde me iets
over een parking en pendelbus aan de buitenkant van de stad bij het
sportvliegveld. Na lang zoeken deze bewuste plek gevonden, doch
uitgezonderd van de piloten en hun families geen pendelbus te zien.
Ze wisten van niets maar misschien had ik meer geluk bij het oude
vliegveld? Helaas daar was het nog meer verlaten en besloot ik maar
terug naar huis te rijden. Mijn collega blogster was slimmer en nam
de zondag erop de trein, zodat we ons stukje over de carnaval in Fano
uiteindelijk toch konden schrijven.
na
de bijeenkomst van Archeoclunb liep ik over de piazza waar de
schoolbussen op de leerlingen aan het wachten waren. Opeens merkte ik
een roofvogel op die zijn prooi aan het oppeuzelen was, gewoon op de
grond. Ik verwittigde één van de buschauffeurs die een heel goede
fotograaf was. Doch net die dag had hij zijn apparaat niet bij en ook
niemand van de andere chauffeurs. Dan maar stilletjes met de
telefoons fotograferen . Het dier trok zich van heel de
belangstelling niets aan en ging gewoon door met zijn maaltijd. Op
het einde werd het een complete volkstoeloop want wanneer had men de
kans om een roofvogel van zo dichtbij te zien ?
De
bovenstaande foto is een mooie weergave van het mooie weer dat we
bijna heel de maand januari genoten: zon , zon en nog eens zon !
Tijdens
de zaterdagwandelingen nam ik dan ook dikwijls zeer mooie fotos !
Bij de wandeling van zaterdag 6 januari zorgde ik voor een mooie
verrassing: verkleed als Befana of goede heks die de brave kinderen
op Driekoningen altijd een presentje brengt, vloog ik op mijn
bezemsteel naar de plek van bijeenkomst. De groep vond het natuurlijk
prachtig vooral toen ik ze allen voorzag van een surprise versierd
met een minibezemsteel.
Op
7 januari sloten Erik en ik onze B&B voor een winterstop, om
vervolgens de jaarlijkse was en strijk van de gordijnen, de
matrashoezen enz. te doen. Bij een Siciliaanse bioboer bestelde ik
biosinaasappels die ik dan tot jam verwerkte voor het ontbijt van
onze gasten.
Erik
ondernam een grotere klus, het bouwen van een nieuwe keuken in de
ontbijtzaal. Na 16 jaar mocht dat wel.
Tijd
voor een uitstapje was er gelukkig ook. De laatste dag van de
tentoonstelling la Devota Bellezza, met de tekeningen van de schilder
il Sassoferrato , behorende tot de privécollectie van de Britse
koninklijke familie. Met de uitleg van de gids een heel interessant
bezoek. Bovendien georganiseerd door de vereniging Happennines, een
groep jongeren die een VVV stichtten om het lokale toerisme aan te
wakkeren ! een zeer goed initiatief.
Wij
zaten echter ook niet stil wat de marketing en toerisme betreft. Erik
ontwierp een mooi stadsplan van Cupramontana voor het toekomstig
toeristisch seizoen. In samenwerking met de gemeente zou er bovendien
een mooie gids over Cupra gedrukt worden dat deel zou uitmaken van de
interessante gidsjes Le Guide in Tasca ,in zeer handig formaat.
maar
last but not least startten een Italiaanse vriendin Laura en ik een
2-talige blog om le Marche wat meer bekendheid te geven. Zij verzorgt
het Engelse gedeelte en ik het Nederlandstalige luik. Jullie kunnen
het volgen op www.eccolemarche.eu
en mochten jullie andere Italië liefhebbers of Marchefans kennen,
breng ze dan maar op de hoogte ! Daar we met onze tijd meegaan kan
men onze blog ook lezen op Facebook en fotos bekijken op
Instagram.
In
februari zullen we ons vast en zeker niet vervelen !
Tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik,
PS:
Op
Social Media ontketende zich een ware plastieken zakjes oorlog. Begin
januari verbood de staat nog het gebruik van plastieken zakjes bij de
verse groenten en fruit afdeling. Op zich een goede zaak ,doch de
zakjes werden vervangen door afbreekbare zakjes die men dan
naargelang de supermarkt tussen 0,01 en 0,05 euro moest betalen.
Alles om de plastieken zakjes afvalberg te verminderen. Doch men
mocht geen eco zakjes van thuis meebrengen...wegens de hygiëne
(gelukkig werd dat snel afgeschaft en mocht men wel nieuwe zakjes van
thuis meebrengen) ..helaas bleken die eco zakjes maar gedeeltelijk
afbreekbaar en als je ze niet mag hergebruiken????
Doch
het allerergste was dat er boven de rol van eco zakjes er nog altijd
een doos met plastieken handschoenen stond, want je mag dus de verse
groenten en fruit die je in het zakje wilt doen, niet met je blote
handen aanpakken...die handschoenen zijn nog altijd niet
ecologisch ...maar ja de hygiëne .
Dit
jaar gelukkig wel een olijvenbrief voor de maand november. Dankzij
het tropische zomerweer kreeg de olijfvlieg dit jaar geen enkele kans
om zich te ontwikkelen , maar de olijven des te meer. Ons mini pluk
team bleek ondanks het gedwongen rustjaar 2016 nog compleet op elkaar
ingespeeld en op 5 dagen tijd oogstten we meer dan 880 kg of 8
quintali zoals ze dat hier noemen. Wij plukken volledig met de hand,
d.w.z. zonder mechanisch apparaat, eigenlijk de beste manier omdat
je dan de olijven en de boom het minst beschadigt , bovendien
belanden er op die manier minder bladeren en/of takjes in het net.
Men spreidt nl. netten rond de bomen en dan begint men te plukken.
Bij hoge bomen moet er natuurlijk geklommen worden en als de takken
echt te hoog zijn geworden dan snoeit men die en kan het
grondpersoneel aan de slag. Er is natuurlijk ook een middagpauze
voorzien, een leuk moment ,want dan eten we gezamenlijk buiten. Zijn
de eigenaars van de olijfgaard aanwezig dan zorgen die voor eten,
anders nemen de plukkers hun picknick mee. Daarna is het plukken
geblazen tot het donker wordt. Een afspraak bij de molen is normaal
al gemaakt, minstens 200kg moet men brengen om olie te hebben van
eigen olijven. Minder kan ook maar dan ruilt men de olijven tegen
olie van de molen.
Hier
geen probleem om dit gewicht te behalen,eerder om een afspraak bij de
molen te maken. Vaak lang van tevoren want eigenlijk start iedereen
wel ongeveer op hetzelfde
moment. Dit jaar
met
de grote hoeveelheid
olijven die er waren,
betekende
dat echt aandringen om een gaatje te vinden en hopelijk niet midden
in de nacht want de molen gaat door ..We hadden
geluk , tegen 14 uur. Ideaal zou zijn om de geoogste olijven nog de
dag zelf naar
de molen te brengen maar dat lukt zelden. Dus legt men
alle olijven in plastieken kratten met
gaatjes en veel blaadjes ertussen om het
allemaal luchtig te houden. Bovendien
plukt men steeds bij droog weer om schimmelvorming te voorkomen.
Bij
de molen aangekomen, kapten we onze olijven in grote bakken waar
maximaal 250 kg in kon. De heftruck woog het geheel en het gewicht
werd opgeschreven, want men betaalde per kg . Wonder boven wonder
moesten we helemaal niet wachten en gingen ze meteen de pers in.
Ondanks een afspraak met vastgelegd tijdstip lukte het eigenlijk
nooit dat men meteen aan de beurt kwam. Wij kozen voor de nieuwe
persmethode die slechts 1,5 uur duurde. De traditionele wijze gebeurt
met maalstenen en duurt drie uur. Uit ervaring weten we dat als men
een paar keer naar de molen is geweest dat elk uur telt .Normaal
was het een komen en gaan in de molen, doch door het mooie weer was
iedereen nog aan het plukken en zou het spitsuur pas tegen vijf
beginnen. Op het teken van de arbeider zetten we de inox kan onder de
pers voor het magische moment : het vloeibare goud stroomde eruit !
Aangezien de opbrengst onvoorspelbaar is, waren we voorzien van 3
kannen van elk 50 liter, dat had voldoende moeten zijn. Maar dit
jaar niet, want de opbrengst was 18,5 % ,ongelooflijk.
Voor
ons miniteam was het plukken nog niet gedaan in tegendeel. Nu kwamen
onze eigen olijven aan de beurt, op 3,5 dagen tijd haalden we alles
van onze bomen en die van de rest van de teamleden. Nu waren we
natuurlijk ook benieuwd naar onze opbrengst, wij haalden tot nu toe
max 14 % ..Spanning ten top aan het uiteinde van de pers...19,7 %
we vielen net niet omver en maakten tot grote hilariteit van iedereen
een vreugdedans, zoveel olie, wat een mooie beloning voor het vele
werk !
We
konden na 3 weken oogsten een punt achter zetten en terugkijken op
een fantastisch olijfolie jaar .Nieuwsgierig geworden ? In het
volgende filmpje dat ik een paar jaar geleden maakte kunnen jullie
het hele procedé zien: https://www.youtube.com/watch?v=9xMrVQy1b34
Langzaamaan
naderen we de feestdagen en heel de Marche maakt zich klaar: met het
verlichten van de heuvel in Castelbellino en de talrijke
kerstmarkten. Op 2de kerstdag maken talrijke dorpjes een
gedaanteverwisseling mee en worden Bethlehem om dan op 6 januari om
middernacht alle feestdagen uit te zwaaien.
Alvast
prettige feestdagen aan jullie allemaal gewenst !
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
Tijdens het
wachten in de molen klampte een
wat oudere
heer me aan.
Ik zie dat u fel geïnteresseerd
bent in olijven. Geen zin om mijn olijfboomgaard over te nemen ? 320
jonge
bomen in de buurt van
Jesi .
iemand aan de pers vroeg me om zijn
versgeperste olijfolie te proeven. Vol verwachting
keek
hij naar mij ... Buonissimo
zei ik maar
antwoordde ik, die van ons
is nog
lekkerder
Ik werd opgebeld door een
familie
die de olijven van
ex-gasten van ons oogsten. Of ik niet even wilde
komen kijken en getuigen dat er in tegenstelling
tot andere olijfgaarden
hier
weinig
olijven
waren. Ik ging ter plaatse kijken en zag er
inderdaad niet zoveel. Ook
oma Anita van 86 jaar
oogstte nog
mee !!!! s anderendaags ontmoette
ik haar en vroeg haar
of de oogst gedaan was.
ja hoor zei ze, ik heb
nu gedaan. Trouwens , vond
je dat leuk
om te zien hoe
olijven geoogst
worden ?
Bij
de vorige brief stopte ik bij de derde dag van het wijnfeest, dus ben
ik jullie nog de laatste dag van het feest schuldig. De 2 laatste
dagen overtroffen we het aantal bezoekers, aan alle stands , dus ook
aan de onze, werkten we non stop door ! De stoet met praalwagens
leverde het finale werk af van 2 maanden hard labeur in de
gemeentehal. De jury kreeg het moeilijk om te beslissen wie nu de
mooiste praalwagen bouwde maar ook wie de mooiste act opvoerde.
Onze
feesten eindigden helaas met minder leuk nieuws, onze Pimpinello
poes, een onverschrokken beestje eindigde helaas onder een auto. Weer
een steen erbij in ons dierenkerkhof .
Tijd
voor lang te treuren hadden we niet, ik vloog nog eens naar
Belgenland terwijl Erik ondertussen appartement Raffaello van een
nieuwe keuken voorzag. Na 12 jaar mocht dat wel.
In
België maakte ik louter nostalgietripjes, in Hasselt vierde ik de
jeneverfeesten met mijn klasgenoten uit het middelbaar en in Herent
ontmoette ik mijn ex-collega's van het kinderopvangcentrum in
Tervuren, 25 jaren waren zomaar voorbijgevlogen. Dankzij de fotos
en dias herbeleefden we de tijd toen we stukken jonger waren.
Terug
in Italië bezochten we de musical Mamma Mia in het theater van
Ancona, prachtige plek en zaten we zelfs naast een Zweeds koppel.
Uiteindelijk danste en zong iedereen de overbekende liedjes mee.
Even
vakantie vieren, hiervoor reisden we met de trein naar Sicilië, een
eiland dat ik ooit 35 jaar geleden bezocht, voor Erik allemaal nieuw.
Ik herinnerde me het als achtergebleven gebied waarbij je je bijna
als een ontdekkingsreiziger waande zeker in de afgelegen dorpen en
waar veel kinderen en jongeren niet konden kezen en schrijven. Die
tijd bleek gelukkig voorbij en we genoten van het fantastische
klimaat en de vriendelijkheid. Taormina, Catania en de Etna stonden
op ons programma. De eerstgenoemde, zeer toeristisch , net zoals
Toscane behoorde het al tot de Grand Tour van de Engelse jonge adel.
Toen al vormde het Grieks amfitheater op de heuvel met zicht op zee
en de Etna , de toeristische trekpleister. Heden ten dagen slenterden
we vooral tussen de Aziaten , Oostblokkers en Fransen. Een rijke
Chinese rijke dame presteerde het zelfs om haar taxi midden in de
winkelstraat te laten stoppen om een ijsje te halen bij de gelateria
en zo het hele verkeer te blokkeren..
Catania
was dan ook meer de authentieke Siciliaanse stad, chaotisch, vuil en
lawaaierig, ooit een zeer rijke stad ,te zien aan de historische
gebouwen. De Etna rondgereden in het smalspoortreintje , nl. de
Circumetnea. We beklommen gedeeltelijk met een alpiene gids de
beroemde vulkaan, tot de bovenste krater kon momenteel niet vanwege
het uitbarstingsgevaar. We zagen dan ook de rookontwikkeling en
hoorden regelmatig gedreun en ontploffingen. Sicilië had ons goed
bevallen en we zouden er vast en zeker terug gaan.
In
de Marche is het nu geen korte broeken en shirt weer meer , maar
ideaal natuurlijk om te wandelen en iets te bezoeken: de
truffelmarkten , de speciale opendeurdagen van de rode schuimwijn en
langzamerhand de kerstmarkten en levende kerststallen.
Maar
eerst de olijvenpluk. In tegenstelling tot vorig jaar en Umbrië en
Sicilië stikt onze regio dit jaar van de olijven met zeer lekkere
olijfolie. De gesprekken van de dag gaan dan ook louter over hoeveel
kilo plukte je, hoe deed je dat, naar welke molen ga je , welke
maalmethode kies je en vooral hoe was de resa, of de opbrengst ? ,
Hoe het met de olijven van de Girandola verliep, lezen jullie in de
volgende brief.
Wie
nu al heimwee naar de zon heeft, check even onze website, we hebben
een vroegboek korting voor volgend jaar !
Tanti
saluti cari
PS
:
We kregen inspectie in de stands
van het wijnfeest. De baas van onze stand wilde de inspecteur wat
vleien en sprak hem aan met maresciallo, of maarschalk. Dat ben ik
niet antwoordde de man bits, sono Lispettore !!!
In de trein van Rome naar Reggio di
Calabria, werd in elk station waar we halt hielden omgeroepen op
welke treinen er daar overgestapt konden worden. Zo konden we op een
bepaald moment overstappen van onze trein naar Reggio op een andere
trein die ook naar Reggio reed en die er veel langer zou overdoen ..
terwijl
ik deze brief schrijf, maakt Cupra Montana zich klaar voor de derde
dag van het wijnfeest, de 80 ste editie. Zoals reeds verteld, de
grootste in heel de regio en de op 1 na oudste van heel Italië !
De
weergoden zijn dit jaar geen spelbrekers , de hemelsluizen blijven op
slot, en de koude wind zorgt ervoor dat de wijnconsumptie niet
stilvalt. Het wijnfeest dit jaar ook onder de invloed van strenge
beveiligingsnormen, aan alle ingangen betonnen blokken en de inhoud
van de glazen wijnflessen moeten we in plastieken overgieten. Doch
dat laat de pret niet bederven en de ambiance zit erin. De
kennismaking met ons ploegje verliep even wat chaotisch want de
keukenruimte was helemaal anders dit jaar , alsook het menu meer aan
de moderne eisen aangepast. s Avonds eerder de hamburgertoer op,
doch zondag de familiedag ,zouden de pastas weer opgediend worden.
Een
vroeg feest dit jaar , want valt op de 1 ste zondag van de maand
oktober en de 3 dagen erop voorafgaand. Traditioneel start het feest
bij het begin van de wijnoogst ,door de extreme zomer vieren we nu al
bijna het einde van de druivenpluk.
Begin
van de maand mocht ons dorpje Poggio Cupro de festiviteiten inluiden
door het middeleeuwse feest. Slechts 2 weken op voorhand besliste men
de organisatie ervan, vanwege problemen vorig jaar. Alle zeilen
moesten dan ook bijgezet worden, alles in extremis, vooral dat er
voor een nieuwe formule gekozen werd; geen maaltijden op voorhand
reserveren en betalen, de bezoekers konden nu bonnen kopen en zelf
beslissen wat ze aten en wanneer. Het dorpje veranderde zoals altijd
in een middeleeuwse burcht, minder edelen, maar meer gepeupel. De
eersten dwaalden rond doorheen de steegjes, de bezoekers groetend en
het voetvolk mocht werken ..Een zeer goed idee, want iedereen was
uiterst tevreden, de dreigende wolken loodsten gelukkig geen water en
we mochten weer tevreden terugkijken op een geslaagde avond. Minder
werk en minder verspilling van voedsel ! Een week later verwerkten
ze de resten tot een smakelijke maaltijd voor alle ijverige helpers.
Bij die bijeenkomst droomden we al van editie 2018 met misschien
buitenlandse middeleeuwers, wie zich geroepen voelt en een
middeleeuws kostuum bezit, gelieve zich te melden !
De
volgende dag rustten we niet op onze lauweren want een kersverse
vereniging, eenentwintig 4, ruimde de verlaten site op van een
restaurant bij het klooster van de zwarte fraters in Cupra Montana,
zodat men het vervallen restaurant en de bijbehorende bron kon
bezoeken. Ooit een florrisserende zaak, jaren 60 en 70, maar na
verandering van uitbater totaal verkommerd. Vele Cuprensers hielden
er jeugdherinneringen aan van eerste jobs tot dansavonden e.d. Dus
wilden heel veel mensen de site herbekijken na jarenlange
ontoegankelijkheid ervan. Tegenwoordig hoorde het hele terrein toe
aan de monniken van het naburige klooster. De vereniging voorzag een
namiddag met verschillende evenementen, doch de eerste enorme
regenbuien na de droge zomer verhinderden dat . Gelukkig waren er
even opklaringen en kon de site toch bezocht worden, onze vereniging
van B&B had wat infomateriaal geplaatst i.v.m. het toerisme van
Cupra nu en er waren natuurlijk fotos uit de oude doos van het
restaurant in de gloriedagen. Niet veel want ja wie nam er vroeger
fotos .
Ondertussen
verwelkomden we nog enkele gasten, onze eerste Pakistaan, een student
die perfect Italiaans sprak, een wijn importatrice die te voet van
het station naar onze B&B wandelde om zo verschillende B&Bs
af te gaan met de benenwagen. Een ex-collega vond de weg naar ons
terug maar de klapper op de vuurpijl, onze allereerste gaste die we
ooit in onze Girandola ontvingen op 8 mei 2002 !!! ze vond natuurlijk
het geheel ietwat veranderd.
De
activiteiten gingen door, de uitreiking van de gouden wijnetiket aan
de beste ontwerpen, en de traditionele passegiando/degustando
wandeling. Een wandeling rond Cupramontana om aan het einde ervan
,plaatselijke specialiteiten te kunnen proeven. Dit jaar was het
eindpunt het Romaanse klooster van de Zalige Angelo, war we nog op
een prachtig concert getrakteerd werden en daarna de heerlijke hapjes
mochten verteren.
Tussen
dit alles door, vermaakte Erik zich met zijn ex- klasgenoten ,
terwijl ik even een blitzbezoek aan Belgenland bracht. Ieper kreeg de
eer, want volgend jaar staat opnieuw een tentoonstelling over WOI op
het programma met een speciaal luik aan de vrouwen gewijd en ik mag
het buitenlandse deel verzorgen. Hier opnieuw een oproep wie wat
info heeft over de vrouwen en WOI door fotos en/of voorwerpen, ik
ben geinteresseerd.
Maar
nu terug naar het wijnfeest, straks de palio van het
druivenvertrappelen en vanavond het optreden van Alex Britti, een
zeer bekende zanger van dit schiereiland.
Tijdens
het werken zullen we een glaasje Verdicchio drinken op jullie
allemaal
SALUTE
Isabelle
en Erik
PS:
2
weken voor het middeleeuwse feest moest er nog gebrainstormd worden
over het hoe en wat van de nieuwe formule. Maar waarover nu heel lang
gediscussieerd werd, de maaltijden en de recepten ervan. Eén van de
vergaderingen mochten we zelf voorproeven en de pastasaus goed-of
afkeuren ..terwijl men nog altijd niet goed wist wat we precies
zouden doen
we
zouden in Umbrië in een restaurant gaan eten , op voorstel van mijn
zus die Umbrisch gids is. Doch de bewuste plek bleek gesloten ,
althans overal steigers en doeken, de deur stond nochtans open. Maar
niemand te zien, dan de trappen op ,totdat ik een persoon aantrof.
Tja het restaurant was toe maar het hotel was wel open, schreeuwde de
man naar mij door het lawaai heen van de verbouwingswerken, af en toe
kuchend van het opwaaiende stof..
alles
gebeurt hier last minute. Donderdag morgen,een paar uren voor het
begin van het wijnfeest werd Erik nog in alle paniek opgebeld, de
vergunning voor de wijnproeverijen op de piazza bleken niet in orde,
of hij eventjes kon afkomen, misschien kon men via de cultuurdienst
nog snel snel iets regelen ????
Niet
alleen stormen of orkanen dragen een voornaam, ook hittegolven worden
gedoopt. Lucifer werd aangekondigd, de naam voorspelde helachtige
temperaturen .inderdaad de Afrikaanse winden joegen de thermometer
naar 41 en hoger ..gelukkig wonen wij op een heuvel waar de warme
luchtlagen af en toe nog op koudere konden botsen, een briesje dus.
Tropische
toestanden overdag betekenden wel succesvolle avonden voor de
geplande evenementen. De enige momenten van de dag waarop men toch
nog iets van afkoeling kon voelen..doch tijdens de periode van
Lucifer wees de thermometer om middernacht nog altijd onherroepelijk
30 graden.
Onze
collega's van la Distesa organiseerden het 10-jarige jubileum van
hun muziekfestival , dat traditioneel de regengoden altijd op bezoek
kreeg . Hiertegen was zelfs de hittegolf niet opgewassen , de eerste
dag regende het namelijk, doch gelukkig genoten we de volgende
festivaldagen van een heerlijke zon..
Het
volgend jubileum was onze zilveren trouwdag, dat we met onze gasten
aan een champagneontbijt vierden. Maar we waren nog niet uitgefeest
want Engelse vrienden nodigden iedereen uit om de 50 jaar van de
Beatles LP Sergeants Lonely Heart Club Band samen te herinneren,
natuurlijk in dito kledij. De genodigden bleken een internationaal
gezelschap te vormen, waarbij iedereen een bekend lied uit zijn/haar
land moest karaoken. De Nederlanders kozen voor Andre Hazes, de
Duitsers zongen met iedereen uit volle borst de 99 Luftballons van
Nena, de Engelsen hadden embarras du choix, alsook de Italianen, maar
de enige Belgische van het gezelschap ????? de Engelsen en Duitsers
suggereerden Ça plane pour moi
van Plastic Bertrand, een hit dat zij ook kenden. Dat maar karaoken
dus .een groot succes, iedereen plaaaande op de dansvloer !
De
enoteca werd dit jaar gelukkig bemand met een sommelier die Engels
sprak. Voor mijn nicht uit België die ook sommelier is en bovendien
les geeft over Italiaanse wijnen, de uitgelezen kans om weer
verschillende Verdicchios te proeven.
De
zomer verwelkomden we talrijke gasten, bekende en onbekenden,
stamgasten, de ex-baas van Erik, een koppel dat meer dan 10 jaar
geleden bij ons logeerde en nu met hun 3 dochters opnieuw onze
gasten waren. 2 koppels die hun Vespa mee vervoerden en hier talrijke
leuke tochten maakten, ideaal weer om zo rond te toeren.
In
juli en augustus programmeerden onze gemeenten en alle omringende
plaatsen talloze evenementen, moeilijk soms om er eentje uit te
kiezen, behalve als we meehielpen met de organisatie: de Notte del
Verdicchio, meer dan 200 bezoekers in het museum, het muziekfeest bij
wijnboer Sparapani, het Jamboree festival in Senigallia waarbij deze
badplaats gedurende een hele week terug gaat in de 40 en 50 jaren.
De
Cuprabeach met de zwembaden op de piazza, waarbij natuurlijk juist
die dagen hevig onweerde en regende. Gelukkig niet op ferragosto
zelf.
Poggio
Cupro stond defintiief op de kaart van de downhill skaters voor
zowel de Italiaanse als de wereld kampioenschappen . 4 dagen lang
suisden de kandidaten met een noodvaart de heuvel af , bovenaan
startend bij ons dorpje Poggio Cupro.
De
pizza avond op de Girandola bleef deze keer slechts beperkt tot 1
avond, de pizzabakker weigerde om bij de tropische temperaturen bij
de oven te staan.
Een
dagje Rome in de zinderende hitte tussen de 1000den toeristen liet me
begrijpen dat we wat geluk hadden met de briesjes op onze heuvel !
We
verwelkomden ook wandelgasten die geen auto huurden maar elke avond
moedig naar Cupra wandelden en ook de omgeving met de benenwagen
verkenden. Natuurlijk probeerden ze met succes de zaterdagwandeling
met de podisti uit.
Nicht
en neef uit Umbria logeerden ook bij ons waardoor we het kersverse
Frederik II museum in Jesi bezichtigden, een multimediaal gebeuren
rond de persoon van keizer Frederik II die in Jesi geboren werd en
ooit over het Heilig Roomse Rijk regeerde. Het avonturenpark met
klim- en abseiltoestanden probeerde men uit , alsook de ondergrondse
grotkelders in Camerano.
De
sportdag sloot als altijd het zomer seizoen af in Cupra, waarbij elke
sportvereniging in Cupra nieuwe leden kon aanwerven door
demonstraties. Het spectaculairste was het muurklimmen langs de
wanden van het gemeentehuis en het leukste het meedoen aan het
country dansen.
Een
opsteker voor het toerisme : weer 3 tunnels klaar van de nieuwe
autoweg naar Umbrië, volgend jaar kunnen we van bij ons via een
4-baansweg naar Perugia in minder dan 1 uur. De luchthaven van
Perugia vormt dan een mooi alternatief voor die van Ancona.
September
staat voor de deur, ook nog een maand met heel veel mogelijkheden ,
vooral dat dan de temperaturen op zijn best zijn om iets te
ondernemen, de wijnoogst startte al vele weken vroeger dan normaal
zodat de wijnfeesten dit jaar de oogst eerder zullen afsluiten dan
inluiden.
Begin
oktober ons wijnfeest, de 80ste editie, de op 1 na oudste van heel
Italia en de grootste van de Marche. Zin om dat mee te maken ? We
hebben nog iets vrij ..
Tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
en dan komt men als toerist in een
parkeergarage waarbij geen parkeerbon uit de automaat komt maar een
munt. . Als men de parking uit wilt rijden blijkt die munt volgens
een heel ingewikkeld systeem te werken, althans volgens de Italiaanse
uitleg op de machine waarvan je als toerist niets van snapt. Gelukkig
zijn Belgen plantrekkers en na veel geprobeer lukte het dan toch de
parkeergarage te verlaten.
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:logeren in de Marche, vakantie in de marche, la Girandola, Italie, logeren bij belgen, logeren bij Nederlanders
De
mannelijke vuurvliegjes voeren al nachten lang hun lichtshow op om de
vrouwtjes te lokken, magische nachten aldus. 1 mei is hier ook een
feestdag dus vertrokken we naar Sassoferrato, ooit het belangrijke
Sentinum tijdens Romeinse tijden. Hier voltrok de belangrijke strijd
tussen de Romeinen geallieerd met de Piceniers (de oorspronkelijke
bewoners van de Marche) tegen de Umbriërs en de Kelten. Die laatsten
verloren het gevecht waardoor het hele gebied onder Romeinse
heerschappij kwam te staan. Het archeologisch park is eindelijk nu
elke dag te bezoeken in het hoogseizoen, tot vorig jaar slechts
sporadisch.
Een
andere uitstap bracht ons naar Filottrano naar het Birocciomuseum.
229 gemeentes telt de regio Marche en bijna elke van hen, ook klein
ook, bezit een museum. Helaas zijn die meer gesloten dan open bij
gebrek aan middelen, maar het museum van de biroccio of landbouwkar
opende 1x per maand haar deuren en dit gratis.
De
landbouwkarren in de Marche werden nl. altijd heel mooi versierd door
de karrenmakers zelf. In de rest van Italië bestond dat alleen in
Sicilië..
Een
vrijwilliger leidde ons en andere Italiaanse bezoekers rond. Die
laatsten konden zelf ook nog veel over het vroegere landbouwleven
vertellen. Helaas mochten we geen fotos maken, 2 vrijwilligers bij
de civiele bescherming verboden het.
Langzaamaan
bereidde Erik het toeristisch seizoen voor van het VVV en het museum.
Dit jaar mocht de vereniging Cupramontana-Accoglie met Erik als
voorzitter, het VVV en wijnetikettenmuseum beheren. Tot nu toe hadden
we hiervoor altijd s morgens en s zaterdags een stagiaire
gehad, en s namiddag was er een beurtrol voor de leden van de
vereniging. Nu stelden we dankzij een project een vaste persoon aan,
waardoor de zondagnamiddagen nog alleen voor ons overbleven. De
persoon die we hiervoor aanstelden bleek een afgestudeerde marketing
toerisme en bovendien 5-talig.
Bij
de wekelijkse zomeractiviteiten boden we dit jaar iets nieuws aan:
, een namiddag workshop bij een lijstenmaker, zodat alle toeristen
kennis konden maken met een ambacht die helaas dreigde te verdwijnen.
Ook
kunnen er deze zomer elektrische mountainbikes gehuurd worden bij het
VVV.
De
rest van de maand mei stond helaas in het teken van het ziekenhuis
verblijf van mijn vader. Hij woonde in Umbrië dichtbij mijn zus, en
om de 2 weken reed ik ernaar toe. Die woensdag gelukkig ook, waarbij
hij gevallen bleek te zijn en niet meer kon opstaan. De ziekenwagen
en de brandweer moesten er aan te pas komen, ze kwamen allemaal heel
snel ter plekke en dan zo naar de spoed van een klein ziekenhuis.
Daar werd dan longontsteking vastgesteld ,waardoor hij dan naar een
groter ziekenhuis vervoerd werd. Hier zouden mijn zus en ik elkaar
aflossen en maakten we meteen kennis met de Italiaanse
gezondheidszorg. Uitstekend, bekwaam en zeer vriendelijk en
respectvol.
Erik
en ik zagen toch kans om ons 35 jarig samenzijn te vieren in een leuk
restaurantje in Jesi op 31 mei.
Na
2,5 weken mocht mijn vader terug naar huis en mits wat organisatie
lukte het mijn zus en ik om de nazorg te organiseren.
In
Cupramontana organiseerde de archeoclub een tentoonstelling over de
belangrijke kunstenaars uit de 18de eeuw van Cupramontana, de gouden
eeuw voor die stad. Rond die tentoosntellign hielden we ook enkele
evenementen, voor de literatuur nodigden we een boek restauratrice
die ons de geheimen ervan verklapte, wat de muziek betreft, vond er
een prachtig concert plaats in de San Lorenzo kerk en een
orgeldemonstratie.
Maar
het meeste werk kroop zoals altijd in de voorbereiding van de
infiorata op Corpus Domini ,de 2de zondag na Pinksteren. De lerares
kunstgeschiedenis kopieerde dan beroemde schilderijen op papier en
met een paar vrijwilligers plakten we die tekeningen vol organisch
plantenmateriaal. Dit jaar overtrof ze zichzelf want we versierden
Het laatste Avondmaal van Leonardo Da Vinci . Geen sinecure, want dit
betekende een reusachtig werk met heel veel priegelwerk, maar het
resultaat mocht er zijn. Op de dag zelf stond iedereen met open mond
het kunstwerk te bewonderen. De weergoden waren ons dit jaar
uitermate goed gezind, weinig wind en heerlijke temperaturen. De
infiorata kende opnieuw een ongelooflijk succes.
In
juni vierden we met ons werkgroepje het 1-jarig bestaan van de
kruidentuin, hiervoor had elk van ons wat hapjes gemaakt en hielden
we een kleine receptie in de tuin. Wat was die fantastisch geworden !
In het kader daarvan stond de zaterdagwandeling van 24 juni in het
teken van San Giovanni of Sint Johannes waarbij de traditie gebood
om dan Sint janskruid te plukken om er een huidolie van te maken. Die
olie helpt dan tegen brandwonden, zonnebrand en is ook zeer goed voor
de huid tegen rimpels e.d. We plukten veel bloemetjes om die dan in
een glazen potje te doen,het te vullen met olijfolie en dan ca.25
dagen in de volle zon . Moeilijk was het niet.
Juni
oogstmaand, zeker wat het fruit betrof, de fruitbomen stonden vol.
Eerst 15kg wilde kersen geplukt om die te ontpitten en tot jam te
verwerken. D abrikozen volgden, een 8-tal kilo ..volgende maand
komen de pruimen aan de beurt en dan is de voorraad jam voor het
ontbijt van onze gasten weer goed aangevuld !
Het
seizoen startte dit jaar maar zeer traag, helaas had de aardbeving
vorig jaar voor zeer veel anti-reklame gezorgd. Maar gelukkig kwamen
er toch gasten naar onze Girandola, waarbij een stel zich van
luchthaven vergiste, de vlucht miste maar via een andere weg toch bij
ons terechtkwam, een groep Napolitanen die het communiefeest van een
nichtje kwamen vieren, en gasten die ons toevallig vonden.
Juli
is gelukkig vol, maar voor augustus zijn nog kamers vrij en via een
lastminute actie nog voordelig ook...zeg het voor ..
tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Tijdens
de laatste les band botanische cursus was iemand van de cursisten
zijn hoed en gsm verloren. Via via konden we hem opsporen en hem
melden dat hoed en gsm bij ons thuis af te halen waren. Bleek het
een 2de gsm te zijn.
Ja
want hij was altijd zijn hoed kwijt en dus legde hij de 2de gsm bij
zijn hoed. Vond hij zijn hoed niet dan belde hij de 2de gsm op ,zo
vond hij zijn hoed altijd terug. Behalve als hij zijn gsm vergat .
In
een ziekenhuis zijn er ook bezoekuren, op alle deuren hingen die
duidelijk op, alleen waren er altijd meer bezoekers buiten die
bezoekuren dan tijdens...misschien de uren omkeren ?
in
het gebouw waar ik yogalessen deed, werd het wel warm. Dus zette de
lerares de ramen open. En de deur ? nee de deur niet, want dan
zouden er insecten binnenvliegen ..
Zouden
we in het VVV geen fietsen kunnen verhuren opperde Erik tegen Laura,
de vaste VVV-bediende. Zij ging op zoek naar fietsenverhuurders. Op
de mails antwoordde niemand, aan de telefoon kreeg ze 1 verhuurfirma
die opnam: fietsen verhuren doen we zeker. Maar af en toe en nee
liever niet te vaak, we zitten niet in Trento of in Toscane hè ..
We
moeten al enkele jaren terug in de tijd keren om ons een dergelijke
fantastische intocht van prinses Lente te herinneren. Koning Winter
werd zonder pardon reeds midden februari weggestuurd en samen met de
natuur genoten we van zonovergoten dagen. De staart van maart bleef
roerloos en de aprilse grillen bleven beperkt .
Zon
heerlijk weer stimuleerde ons natuurlijk tot leuke uitstappen en
zaterdagwandelingen waarvan de vergezichten elkaar keer op keer
overtroffen.
We
bezochten de stad met de volgende bijnamen: la Rossa, la Grassa e la
Detta, de rode, de vette en de wijze .. Rood door de politieke
kleur van het gemeentebestuur, Vet door de overheerlijke gerechten
gaande van de mortadella, parmigiano als de beroemde bolognese saus.
Dat laatste kent geen enkele Italiaan want hier heet die saus al
ragù.
De
Wijze want hier bevindt zich de oudste universiteit van Europa.
Een
uitstap naar Bologna dus, de stad die tevens gekenmerkt wordt door de
kilometerslange galerijen of portici, de langste vertrekt vanuit het
centrum om de bedevaartsoord op een heuvel te bereiken.
In
Fano, de Marchigiaanse badplaats die ooit het eindpunt van de
Romeinse weg Flaminia vormde , opende een kersvers museum de deuren
over deze Romeinse weg. Een mooi interactief museum met gratis inkom.
Maar
ook in onze buurt viel er genoeg te ontdekken en verkenden we enkele
kasteeldorpen van Arcevia. Sommige nog volledig bewoond zoals
Castglioni waarbij alle dorpsbewoners over een gemeenschappelijke
houtoven kunnen beschikken.
In
Nidastore kan men heerlijk traditioneel eten en vanuit Loretelleo en
Piticchio geniet men van de panoramas.
De
zaterdagwandelingen bleken een genot voor de natuurliefhebbers want
zienderogen zagen we van zaterdag tot zaterdag de flora
langzamerhand haar beste klederdracht tevoorschijn halen. Van
bloeiende wilde narcissen tot paarse judasbomen en de orchideeën.
Af en toe belandden we op een historische plek waar al sinds het jaar
1000 de gemeente Cupramontana haar drinkwater haalt, een bron in de
heuvels. De antieke waterleidingen waren zelfs nog zichtbaar.
Mooi
weer gaf natuurlijk ook moed om allerlei klusjes te verrichten ,hier
kregen we zelfs versterking van de oom en tante van Erik. Alle potten
uit de winterberging want de ijsheilige is hier Sint Antonius die
gevierd wordt op 25 april, de tuinmeubelen kregen weer een likje
verf,en de paasversieringen tevoorschijn gehaald .
Cupramontana
participeerde dit jaar ook weer aan de openmonumenten dagen
traditioneel tijdens het laatste weekend van de maand maart . De 16
de eeuwse boeken, ooit afkomstig uit de bibliotheek van de
kluizenaars abdij werden tentoongesteld in het wijnetikettenmuseum.
De heemkundige kring besloot om dan ook die dagen de historische
gemeentezaal te openen en de 18de eeuwse ruimte dat eigenlijk nooit
toegankelijk voor het publiek was. De 18de eeuwse kasten herbergden
nog de oude kadasterplannen en nog vele andere gemeentarchieven. Ook
de historische kruidentuin maakte deel uit van de rondleiding. Naast
de leerlingen uit het lagere middelbaar gidsten wij van de
heemkundige kring ook. Dankzij het schitterende weer, onthaalden we
een 1000-tal bezoekers.
Ook
dit jaar kwamen we in aanmerking voor de oorkonde wat betreft de
Ospitalità di Qualità Italiana, een Italiaans kwaliteits keurmerk.
Ik was nog nooit mee geweest naar de uitreiking ervan die elk jaar
ergens anders in de regio plaatsvond. Dit jaar in Osimo meer bepaald
in het historisch theater. We zouden zelfs live deel uitmaken van
een talkshow over toerisme uitgezonden op de regionale tv. . De
gesprekken waren interessant, ook de zandkunstenares bleek
indrukwekkend maar de uitreiking zelf een tijdrovende en absurde
bedoening. In totaal kregen meer dan 110 structuren een oorkonde en
per gemeente moest men 1 voor 1 op het podium komen om dan de handen
te schudden van de autoriteiten en dan te poseren voor een foto. De
gemeentes werden bijna altijd vertegenwoordigd door de burgemeester
of vice. Voor Cupramontana kreeg Erik de eer om voor burgervader
te spelen. We zullen maar zwijgen hoe lang het hele gebeuren duurde
als men bedenkt dat de show tegen 21.30 startte. De vraag om op het
einde allemaal naar voren te komen op het podium voor een groepsfoto
werd dan ook genegeerd want iedereen wilde maar 1 ding ,zo snel
mogelijk naar huis. Vooral dat men de oorkonde al aan de ingang
ontvangen had.
Onze
Girandola opende op 15 maart haar deuren en verwelkomde al enkele
gasten; waarbij we zo in het programma van Spoorloos konden belanden
. Een groepje vrienden logeerde bij ons waarvan 1 vrouw Italiaanse
roots had, meer bepaald in de buurgemeente Staffolo. Haar achternaam
kwam me bekend voor en ik vroeg haar of zij geen familie was van
Marco die in Cupra woonde. Ja daar was ze de nicht van maar ze had
hem al 40 jaar niet meer gezien. Of ik hem kende ? Natuurlijk en zo
konden nicht en neef op de zondagmorgen tijdens ons ontbijt elkaarr
na 40 jaar terug omhelzen !
Ondertussen
is het winterzeil van ons zwembad weggehaald en wachten we op weer op
die gast die de eerste duik van het jaar zal ondernemen.
Tanti
cari saluti
PS:
de
Italiaanse post is sinds de afschaffing van de posta prioritaria
blijkbaar weer overgeschakeld naar de postkoets. Een paar fotos
die ik opstuurde
naar mijn familie in Noord Italië deed er 1 maand over. Maar
het record werd dit jaar verbroken door de kerstkaart uit België die
verstuurd was op 24/12 en ons bereikte op 1 maart
In
Ancona
zaten we in een taverne waar de kelder de bestelling
opnam aan het tafeltje achter ons. Hij noemde alle mogelijke
pastasauzen op matriciana,
carbonnara en dan tot mijn grote verwondering
ook salsa bolognese.
Waarschijnlijk
kwamen hier veel buitenlanders
over de vloer want
de Italiaanse klanten begrepen die naam
dan
ook niet. Salsa bolognese
che cosè ? Bolognesesaus
wat is dat ? Oh zei de kelner dat is al ragù.
We
wilden de tentoonstelling van de beroemde
Amerikaanse
fotograaf Mc Curry bezoeken in Ancona. daar kregen we een audioguide
erbij. Een
ellenlange
uitleg volgde over hoe het apparaat te bedienen met al laatste :
en hier dan
de 2 gaatjes voor de koptelefoon. Wij dus op de koptelefoon
wachten die echter niet kwam. De man achter de balie verwonderd
waarom we nog wachtten ? ja de koptelefoon , ach die werd echter niet
bijgeleverd ze hadden alleen de recorders
ontvangen
Hier
in Italië kan men postzegels ook in de tabacchi kopen. Dus dat deed
ik dan. Maar de verkoopster schudde haar hoofd. Nee geen postzegels
daarvoor moet u bij de post zijn. Ja zei ik maar ik dacht dat ze bij
tabacchi ook postzegels verkochten.
Dat
is normaal ook zo, maar vanmorgen ging ik naar de post om een nieuwe
voorraad te halen en ontdekte dat ze in prijs gestegen waren, ja dan
moest ik ze niet meer hebben
Onze
belevenissen tijdens januari verliepen hoofdzakelijk in Belgenland !
Voordat we echter richting noorden vertrokken, ontdekten we nog met
de Archeoclub een artikel over een priester uit Cupra die begin 19de
eeuw een bekende botanicus werd in het verre Australië. Enkele
planten zouden zelfs naar hem vernoemd zijn een 2 jaar geleden
organiseerde men down under zelfs een tentoonstelling gewijd aan deze
plantenexpert. Een mooie opdracht dus om alles over hem terug te
vinden, zeker i.v.m. de kruidentuin bij het klooster. De Archeoclub
en de Cuprensische bevolking werden deze maand tevens aangenaam
verrast door het aankondigen van de ontdekking van de intacte
Romeinse waterleiding. Cupramontana immers was tijdens de Romeinse
periode een thermenstad , het reservoir van het water was al
teruggevonden maar die hele waterleiding niet. Toevallig bij de
reconstructiewerken van de bioskoop ontdekte men deze Romeinse
resten.
Wij
waren helaas tidjens de perspresentatie al in België, maar in ieder
geval weten we dat de gemeente alles eraan zal doen om de ontdekking
goed te bewaren !
Een
cursus marketing en sociale media kon er ook nog af, maar op 10/1
vertrokken we naar het noorden. Niet met het vliegtuig maar met ons
busje, daar we 3 vakantiebeurzen zouden doen , dus veel materiaal mee
te nemen.
We
startten met de eerste beurs in Utrecht; hier maakten we 1 dag mee,
want daarna was het feesten geblazen in Voeren waar we met de hele
familie van Erik een huisje huurden. Dit om de 80-jarige verjaardag
van Eriks vader te vieren. Sommige tantes , oom, zus, neven e.d.
hadden we al 8 jaar niet meer gezien. Het werd een blij weerzien dus.
Daarna hadden we diverse ontmoetingen met vrienden, ex-gasten en we
haalden onze schade grotendeels in wat betreft de Belgische
gastronomie: frieten, stoofvlees, vidés enz .
De
beurzen zelf waren telkens verschillend, soms deelden we een stand
met de regio Marche of stonden voor onze eigen B&B . In ieder
geval hopen we dat we iedereen duidelijk konden maken dat de
aardbevingen niet naast ons waren en dat het epicentrum gelukkig ver
van ons bed lag.
Onverwachts
vroeg de regio Marche of we ook niet op het vakantiesalon in Brussel
wilden staan ? en dat van Muenchen ? Dit laatste zou een Duitse
collega van ons doen. Erik bleef uiteindelijk wat langer in
Belgenland en zelf kon ik voor 8 euro terugvliegen.
Hier
kon ik langzaamaan alles weer klaar maken voor het volgende seizoen,
want de deuren van Girandola openen weer midden maart !
Tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
we
gingen eens eten met mijn zus in een zelfbedieningszaak in Umbria. Op
de vitrine alles vertaald in het Engels, we konden er ook senguichen
krijgen ???? het bleken sandwiches te zijn.
tijdens
de cursus sociale media marketing was de voorzitter van het
natuurpark van de grotten ook aanwezig. Hij beklaagde zich over het
feit dat hij een enquête had gestuurd naar een 400-tal B&Bs
en agriturismi die bij het park hoorden, maar dat slechts een handvol
geantwoord had. Maar zo bekende hij, ik heb zelf ook een
B&B en ik moet zeggen ik heb de enquête ook niet ingevuld ..
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:vakantiesalon Brussel, vakantiesalon Antwerpen, vakantiebeurs Utrecht, le Marche, Cupramontana, vakantei in le Marche
het
wijnfeest startte dit jaar op een bijzondere manier: een Duitse
ex-gast van ons, tevens eigenaar van een vakantiehuis in ons dorp
Poggio Cupro en een vriend van hem , besloten vanuit Aken te
vertrekken op de fiets , om zo tijdig op het wijnfeest aan te komen.
Amper 13 dagen zouden ze er over doen en ze werden dan ook met open
armen ontvangen door de burgervader himself !
Het
werden weer 4 dagen van muziek, wijn en lekkere spijs, wat regen op
zaterdagnacht, doch de jeugd liet zich daardoor de pret niet bederven
en de optredende muzikant voorzag het publiek van ontelbare
bisnummers .de stoet met de versierde praalwagens werd even
verstoord door een onverwachtse aanval van vliegende mieren die zelfs
doorheen de kleren heen staken...de laatste muziekband die optrad
voor het vuurwerk kreeg iedereen maar dan ook iedereen op de
dansvloer , en last but not least het spetterende vuurwerk die het
hele gebeuren prachtig afsloot.
Traditiegetrouw
sloot deze Sagra delluva het toeristisch seizoen van Cupra af en
konden we ons weer bezig houden met andere activiteiten.
Ik
hernam de zaterdagwandelingen, met als hoogtepunt de wandeling door
Canfaito , het eeuwenoude beukenbos. Onze ontmoeting met de
zogenaamde lupo of wolf en de schitterende herfstkleuren , we zouden
dit niet gauw vergeten. Achteraf bleek het een wolfshond te zijn,
doch het bleef een mooi dier om te zien.
De
bijeenkomsten van de dondergademorgen met de Archeoclub in de
bibliotheek werden hervat. Het werkgroepje had niet stilgezeten en
catalogiseerde alle vondsten uit de verschillende kasten e.d.. Zo
ontdekten we een grote verpakking met een Italiaanse en
Zuid-Afrikaanse vlag erin vergezeld van een brief en een
krantenartikel. In 1945 werd Cupra bevrijd o.a. door Zuid-Afrikaanse
soldaten. Eén daarvan nam de Italiaanse vlag ondertekend door
Engelsen en Amerikanen als souvenir mee . Begin jaren 60 kreeg de man
wroeging en besloot om terug naar Cupra te reizen en de vlag terug te
geven. Het begeleidende krantenartikel van 1962 getuigde dit hele
voorval.
De
regio Marche organiseerde al 2 jaar Photowalkings in bepaalde
Marchigiaanse steden. Men kon zich hiervoor inschrijven om dan een
hele dag met gidsen gratis monumenten, gebouwen e.d. te bezoeken en
te fotograferen. Die fotos plaatste men dan in de social media ,
de mooiste foto kon een prijs winnen.
Eindelijk
hadden we eens tijd om mee te gaan om Macerata te bekijken. Aangezien
het de laatste tocht was die jaar, waren we best met velen,een
100-tal fotografe.
De
eerste fotos maakten we in het Sferisterium, een stadion uit de
18de eeuw gebouwd voor een soort kaatsspel. Tegenwoordig gebuikte de
stad het als speciale ruimte voor openluchtconcerten en -operas
in de zomer. Het zou een betere akoestiek hebben dan de meer bekende
Arena in Verona. Daarna fotografeerden we steegjes, een historische
bibliotheek, musea, kerken en het klokkenwerk van een astronomisch
uurwerk , het meest complete van heel Europa. Die van Praag werd elke
dag bekeken door 1000den toeristen die op het plein het carillonspel
afwachtten, hier hetzelfde schouwspel te beleven maar dan met veel
minder volk !!!!
Zoals
elk jaar werd de vredesmars Perugia -Assisi gehouden en mijn nichtje
Lena besloot om samen met een paar van haar circusvrienden de tocht
half op een eenwieler af te leggen en half te voet.
Ons
Fiatje dat zich in ons huis bevond toen we dat kochten en dat we 5
jaar geleden verkochten aan vrienden, begon steeds meer en meer
rijklaar te zijn: prachtige ivoorkleurige carrosserie , een herstelde
motor en opnieuw beklede stoelen wachtten om terug in auto te worden
gemonteerd.
De
maand eindigde minder positief met de opeenvolgende aardbevingen,
gelukkig zaten we ver genoeg van het epicentrum en was ons huis
stevig gebouwd. We voelden het altijd wel goed trillen, maar we
hadden geen schade. Helaas kampeerden weer talrijke mensen in de
nieuw getroffen gebieden nu voorlopig in tenten, of overnachtten in
hotels . Behalve hun woonst waren velen ook hun inkomstenbron kwijt.
Mijn
zus uit België liet zich daardoor gelukkig niet afschrikken en
andere Belgen ook niet zodat wij toch nog gasten ontvingen.
De
volgende brief zal dan ook vergezeld zijn door truffelaromas
Tot
de volgende keer.
tani
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
tijdens
het wijnfeest werden we overstelpt met veel aanvragen om te
overnachten. De voorzitter van de cultuurdienst van een badplaats in
de Marche , belde ons op om te vragen of wij geen plek hadden voor
hem voor 1 nacht. Helaas waren wij volgeboekt. Wat jammer zei hij,
hij was nl. heel goed bevriend met onze huidige burgemeester Fazi. Nu
was wel de burgemeester van 6 jaar geleden ..
Duitsers logeerden in het
vakantiehuis van hun Duitse vrienden hier in Cupra. Ze belden ons op
, want onderweg naar hun huis lag er een everzwijn die zwaar gewond
was en niet meer te redden. Maar wat nu ? Ik belde een jager op die
ik kende om het dier uit zijn lijden te verlossen. 2 dagen later
stond de jager aan onze deur met zomaar 2kg everzwijnenvlees.
We
dachten altijd dat mei de maand van de nieuwe poesjes was, maar
blijkbaar zijn augustus/september dat ook. Onze beestenboel telde
nog slechts 1 kat nl. Zorro, er kon dus best uitgebreid worden. Een
vriendin van mij vond 5 kleine poesjes in een doos, voedde ze met de
fles en alle 5 overleefden. Met veel plezier onthaalden we
Pimpinello, onze nieuwe aanwinst, niet meteen tot grote blijdschap
van Zorro. Wat deed dat klein monstertje in zijn huis ????
De
zomer deden we al uitgeleide, doch de weergoden bleven ons
supporteren en zo vierden we het middeleeuwse feest in Poggio Cupro
bij een zomerse warmte ! De organisatie ervan verliep dit jaar echter
niet bepaald vlekkeloos, eerder emotioneel, stormachtig en met veel
geruzie ..zo erg dat we even vreesden voor het voorbestaan ervan.
Doch zoals altijd hier, werd de soep niet zo heet gegeten en
beleefden de toeschouwers een prachtig schouwspel. Ikzelf zoals
altijd lid van het gepeupel en dus van het werkende bedienende
voetvolk, Erik uitzonderlijk dit jaar geen edelman maar de
organisator van de gereserveerde tafels en werden er dit jaar niet
meer zitplaatsen verkocht als mogelijk. Zo rommelig en heftig de
organisatie zo fantastisch het feest zelf. Op het einde zette iemand
moderne muziek op en iedereen in middeleeuwse kostuums samen met het
publiek startte aan het dansen .
s
Anderendaags konden we nog niet op onze lauweren rusten want het
Amatriciana gebeuren stond gepland. Een benefiet-eten voor de
slachtoffers van de aardbeving in Amatrice en Arquata. Tijdens de
namiddag verkocht de jeugdcultuurdienst tweedehands-speelgoed,
waarvan de kinderen de opbrengst zelf aan de kinderen van de
getroffen gebieden zouden overhandigen. s Avonds natuurlijk de
pasta amatriciana. Ook giften waren welkom. Erik zat achter de kassa
natuurlijk en zelf ging ik met onze gasten ernaar toe. Alles voor het
goede doel. Het smaakte heerlijk, ook al waren er dagen van
discussies geweest tussen de kokkinnen want iedereen kende wel hèt
recept van de pasta amatriciana.
Als
laatste event voor het wijnfeest had nog de fameuze wandeling
Passeggiando e Degustando plaats. Wandelen in de omgeving van Cupra
gevolgd door een degustatie. De weervoorspellingen waren niet fameus
en helaas laten de mensen zich hier tegenwoordig ook door
beïnvloeden. s morgens vroeg heel bewolkt en dus weinig zielen.
Geen nood ,we waren allemaal getrainde wandelaars, dus dan maar
kiezen voor een pittige wandeling, van 14 km door de wijngaarden,
heuvels op en neer. De afwezigen hadden zoals altijd ongelijk, want
de zon kwam er door en de degustatie achteraf in het museum smaakte
hierna des te meer !!!!! Na deze activiteit sloten het museum en de
enoteca tot volgend jaar. Alleen het wijnfeest bracht nog wat
toerisme mee, maar dan eindigde het toeristisch seizoenin Cupra.
Vòòr
het wijnfeest logeerden traditioneel enkele klasgenoten van Erik,
eigenlijk mijn jaarlijkse België bezoek. Doch dit jaar besloot ik
eens om naar Biella te reizen in Piemonte, de geboortestreek van mijn
moeder. Ik realiseerde me dat ik er al 17 jaar niet meer was geweest
en de familieleden al 8 jaar niet meer ontmoette. Tijd voor een
nostalgietrip. Een treinreis met 4 overstappen die me dan tot een B&B
bracht die zeer gunstig lag, zowel voor het station als het centrum .
Gewapend met een stadsplan, zocht ik dan ook die plekken op die we
tijdens onze jaarlijks zomervakantie altijd bezochten. Het
fototoestel deed overuren. De volgende 2 dagen trok ik samen met mijn
neef en nichten op, die superblij waren om me terug te zien. Het
geboortedorpje en huis van mijn moeder werden gekiekt, de winkeltjes,
de bedevaartsoord Oropa in de Alpen waar we jaarlijks te voet naar
trokken enz. .. een fantastische weerzien en we hopen dat het de
volgende keer niet meer zo lang zal duren...want de tijd vliegt .
Dat
geldt ook voor het wijnfeest, voor we het wisten stonden we er weer
in onze stand .maar dat is voor de volgende maandbrief.
Nu
volgt het ene wijnfeest het andere op, gevolgd door de griezelige
halloweenperiode en daarna nog het truffelseizoen .het
cuprensische seizoen mag dan wel afgelopen zijn, onze Girandola heet
jullie nog altijd van harte welkom !
tanti
cari saluti
Isabelle
en Erik
PS:
ook
het Italiaanse spoor moderniseert. Alles werd nu in het Italiaans en
in het Engels omgeroepen. Ook op de kleine lokale lijntjes. Opeens
riep men om dat de kaartjescontrole zou starten, dat men de
controleur moest respecteren daar hij staatsambtenaar was enz.. (ook
hier helaas meer en meer agressie vanwege de reizigers) dan volgde de
vertaling doch niet in het Engels maar in het DUITS !!! dat klonk
waarschijnlijk strenger als in het Engels . Niettegenstaande deze
omroep hebben we de controleur nooit gezien .
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:middeleeus feest in cupramontana, le marche, overnachten in italie, overnachten in le marche,vakantie in italie,bed en breakfast in le marche
Op
24 augustus om 3.30 's nachts stond de tijd even stil in enkele
Italiaanse gemeentes. Ook wij hier voelde het huis goed schudden .
Vooral als men bedenkt dat wij al door verschillende aardbevingen
heen sliepen. Wij behoorden tot de gelukkigen die geen schade hadden
zowel op materieel als fysisch vlak, doch 150km verder startte voor
velen weer een ware lijdensweg van jaren puin ruimen en heropbouw.
De
maand augustus telde gelukkig ook weer leuke zomerse herinneringen ,
o.a. de pizza avonden waarbij meestal de jongere gasten meehielpen
pizza deeg maken om dan 's avonds een persoonlijke pizza te mogen
bakken bij de authentieke houtoven ! dit jaar ontstonden door
creatieve geesten de voetbal en de girandola pizza !
Als
groot event stond opnieuw Cupra Beach op het programma rond 15
augustus , de hoogdag van de Italiaanse vakantie. Dit jaar besloten
de weergoden om ons niet te pesten en onder een stralende zon
plonsden kleine en grote kinderen in de 2 zwembaden, terwijl de
ouders luierden in de strandstoelen opgesteld in het midden van de
piazza in Cupramontana. 's Avonds kon men in wat eten en luisteren
naar verschillende optredens.
De 2
laatste weken werd de Girandola letterlijk overspoeld door gasten. De
matrassen stonden zelfs in onze woonkamer: Een Italiaanse familie,
een Belgo/Italiaans familie, onze vrienden die hier al jaren komen,
ons neefje uit Umbrië en de jongste zus van Erik met haar familie.
Een leuke bende waarbij dan spontane initiatieven als een
gezamenlijke aperitiefavond tot een pasta-avond uitliep ! Neefje en
nichtje even achtergelaten bij oom en tante en dus bezochten we een
speeltuin, het avonturenpark en een pastaworkshop bij Carla .
Bovendien liepen bij die laatste dan ook schapen rond en een grote
knuffelhond en een babypoesje....
We
maakten dankzij de jeugdige gasten kennis met het Pokemon jagen .
Blijkbaar waren er zelfs Pokemons tot in ons dorp Poggio Cupro beland
en natuurlijk ook in Cupramontana, waaronder zeldzame en unike
Italiaanse figuren.
Einde
zomer betekent niet meteen einde activiteiten: het middeleeuwse feest
stond natuurlijk voor de deur wat s'anderendaags zou opgevolgd worden
door een benefiet avond voor de slachtoffers van de aardbeving.
Maar
daarna zal de concentratie natuurlijk op de wijn vallen met als
jaarlijkse apotheose het grote wijnfeest in Cupramontana. Wie nu in
september of oktober boekt krijgt 5% korting bij het boeken van min.
3 nachten....
Autunno
in Cupramontana, herfst in Cupramontana, laat de wijn nu maar
rijkelijk vloeien.
tanti
saluti cari
Isabelle
en Erik
PS:
Gasten van ons gingen op uitstap naar Urbino waar de hertogfeesten
plaatsvonden. Allerlei straatartiesten voerden iets op, o.a. ook een
acrobaat. De muziek die zijn act begeleidde ,werd via de gsm van zijn
compagnon naar de boxen gestuurd. De acrobaat voerde zijn toeren uit
met de muziek op de achtergrond. Doch daar ging plotseling de
gsm....de compagnon pakte op en begon woedend te schreeuwen dat hij
nu niet kon antwoorden want hij was een act aan het
begeleiden.....doorheen de boxen kon heel het publiek mee volgen ..en
de acrobaat moest gedurende dit intermezzo zijn acrobatentoer even
rekken......
Het
MIG museum in Cupramontana verbrak alle bezoekersrecords op 2 dagen
tijd. Bedroeg het dag gemiddelde ca. 10 bezoekers, tijdens de Notte
del Verdicchio ontving ik precies 100 geïnteresseerden. Maar hier
hielp wel de meteo ! het was weliswaar droog en zonnig maar er waaide
een stevige noordenwind, zodat het 's avonds en zeker voor de
Italianen het best rillen geblazen was. Erik mocht de kaartjes voor
de wijndegustatie op de piazza verkopen terwijl ik dienst deed in het
VVV gelegen in het MIG museum. Een zeer goede keus van mij, want hier
waaide geen wind en al gauw kwamen de mensen gewoon de warmte
opzoeken !
De
2de invasie gebeurde tijdens de aanwezigheid van de internationale
volksdansgroepen voor het volksdansfestival. De
Russische,
Boliviaanse
maar vooral de Japanse delegatie stortten zich op de
souvenirs...diegene die die dag van dienst was op het VVV, belde in
paniek naar Erik: kom gauw want het is hier een
overrompeling en ze kopen alle souvenirs op. Erik reed snel naar
de papierhandel in Cupra , die de stock van de souvenirs beheerde.
geef me maar al jouw stock ! Die was in een mum uitverkocht met
bovendien 70 postkaarten... zo'n gevoel moeten de winkeliers hebben
als de cruiseschepen
hun
toeristen uitladen op
het vasteland ! Ook
de wijnen in de enoteca konden deze toeristen bekoren ! Hun 3-daagse
optreden mocht er ook zijn !
De
enoteca , een onderdeel van het wijnetiketmuseum , kregen we
eindelijk aan de praat met behulp van de sommelier vereniging van de
Marche ; geopend tijdens de namiddagen in de weekends met
mogelijkheid tot proeven en kopen van wijnen uit Cupramontana.
Juli,
zomermaand, dus tijd voor de eventi. Het
levend schaakspeltoernooi tussen Cupra, Staffolo, Apiro
en Poggio San Vicino dat voor het eerst zou plaatsvinden in Apiro. Na
lang zoeken was het
team compleet en konden we een delegatie naar Apriro sturen. Onze
gemeente bleek de zwakste schaker te hebben,
doch we hadden wel de plezantste groep. Bleven de schaakfiguren van
de
andere
partijen serieus
en bijna onbeweeglijk op het schaakbord staan , wij zorgden voor
animatie. Ons
paard dreigde de koning van de tegenpartij
om zijn
koningin af te nemen, alhoewel we slechts op teken van de schakers
mochten voortbewegen. Onze lopers toonden hun spierballen aan de
tegenstanders en wij pionnen, probeerden de tegenpartij ook te
intimideren. Maar
het mocht niet baten,
onze koning werd uiteindelijk toch schaakmat gezet, maar wij hadden
wel veel plezier gehad. Er werd dan ook een groepsfoto van de
verliezers genomen !!!
De
Notte del Verdicchio
mocht ondanks het frisse weer toch opnieuw een aanzienlijk aantal
toeristen verwelkomen, alsook het amateurtheater gezelschap tijdens
hun opvoering. De
volksdansgroepen braken alle records qua publieksgrootte , een
overvolle piazza .
De
rondleidingen door Cupramontana hernam ik natuurlijk , dit jaar met
als pluspunt het bezoek aan het Mig, de kruidentuin en een
wijnproeverij in de enoteca.
Onze
Girandola draaide weer op volle toeren met o.a. een ex-journalist van
het Belang van Limburg die 11 jaar geleden een artikel over ons
schreef en hier nu met gezien logeerde. Heel veel Oost-Vlamingen dit
jaar en zelfs de persoon die mij verving toen ik bij Kind en Gezin
vertrok naar ons Italiaans avontuur.
Een
onverwachtse meevaller was mijn gesprek met radio Nostalgie. Die
belde ons op daar ze tijdens de ochtendradio telkens een Belgische
eigenaar of eigenares opbellen met een B&B in het buitenland.
Ondanks het vroege uur luisterden er wel veel naar dat programma en
kregen we bijna onmiddellijke respons en aanvragen.
De
zomer is natuurlijk nog lang niet voorbij, er wachten nog talrijke
activiteiten, voor de zonaanbidders hebben we nog hier en daar een
plekje vrij, de Girandola staat open voor iedereen
tanti
saluti car
Isabelle
en Erik
PS:
Het Mig ontving de eerste
Chinezen. 2 klanten van de wijncooperatieve in Cupra. Ze
waren echt onder de indruk en vroegen Erik of ze ook iets mochten
vragen. Natuurlijk.
Dit is zo mooi, mogen we het ook bij ons kopiëren
???
In
de supermarkt van Cupra werkte sinds kort een nieuwe jonge
kassierster, die graag babbelde met de klanten: oh ik zie dat u
meloenen gekocht heb, een zeer goede keuze ! Citroenen , die moet u
niet kopen, die zijn nog niet rijp genoeg, teveel klachten van de
klanten. En
wat denkt mevrouw, zal het vandaag gaan regenen ? het ziet er toch zo
naar uit. oh mevrouw denkt van niet tja hopelijk is dit ook zo
We
gingen uiteten en Erik betaalde aan de kassa: ah mijnheer is een
stamgast dus dat is al een sconto (korting). Als
antipasti hadden de gasten... o staat niet op de
menukaart allee dan
rekenen we de
goedkoopste antipasto
hiervoor aan. Mevrouw
had 3 verschillende
groenten als 2de
gerecht dat is dan slecht 1
keer groenten en als
dessert was mevrouw
proefkonijn voor ons nieuw dessert dus rekenen we dat niet aan....
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
