Warm, drukkend warm zelfs. Niet echt mijn ding maar in een topdag kan er al iets meer.
Het losrijden van zaterdag gaf al aan dat de goeie benen nog niet verdwenen waren. Rustige duurtrainingen (toch met een enorme hongerklop op donderdag maar met veel dank aan Bakkerij Warot in Winksele voor de fruittaartjes) lieten toe om volledig te recupereren maar toch de conditie op peil te houden.
Hoop op weer een goed resultaat was dus gerechtvaardigd maar met deze koers in het industriepark van Baudour-Ghlin weet je nooit. Korte rondes zorgen meestal voor een hergroepering van A en B-renners en meestal op een slecht moment als de eindspurt.
Met 43 renners aan de start en er werd door de afgevaardigde toch een dikke minuut tussen de twee verschillende starts gelaten. De eerste 2 ronden (ronde van 4 km) werd aan een strak tempo gereden, enkele uitvallen brachten niets op tenzij het goed inrijden van de spieren. En dan kan het spel beginnen.
De ene na de andere poging vertrok, bijna altijd was ik mee, goed uitkiezend welke de goeie kon zijn, afwachtend welke concurrenten hun schouders onder een of andere aanval zouden zetten. Koersen blijft in zekere zin een beetje een loterij. Niet altijd de sterkste wint, geregeld ook de slimste. En laat mij nu net niet altijd geen van beiden zijn ...
Half koers lukte het toch eens. Met 7 man kozen we het hazepad op het golvende en redelijk winderige parcours.
Uiteraard zaten er weer een paar slepers bij die niet beter konden of wilden. Af en toe werd er wel eens een beurt overgeslagen.
Onze voorsprong liep uiteindelijk uit tot iets meer dan een minuut.
Met razendsnelle spurters als Didier Rousseau, Thierry Folens en andere Ledecqs in ons groepje was het duidelijk dat ik nog een cartouche moest proberen over te houden, anders was het gegarandeerd weer een verre ereplaats. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Op 5 km van de aankomst, op een lang stuk vals plat achtte ik mijn moment gekomen. Het leek misschien nog iets te ver maar het leek me ideaal.
Ik had onmiddellijk een gat van een paar honderd meter en achter mij werd blijkbaar geaarzeld. Nu was het doorbijten tot het bittere einde.
En wie kreeg ik op een kilometer van het einde in mijn vizier: inderdaad, het peloton van de A's ..... Zouden zij nog roet in het eten komen gooien en mij de doorgang beletten?
Al roepend en schreeuwend baande ik mij een weg langs de groep (alleen in de laatste bocht werd het nog even scherp), een weg ook naar een eerste overwinning van het seizoen.
Eindelijk, de kop is eraf, de eerste prijs van het jaar staat op de kast. Een beloning voor de gedane inspanningen en het harde (winter)werk op training, soms op momenten dat de meesten zich nog eens omdraaien in hun warme bed ..... Maar daar kiezen we zelf voor natuurlijk.
Een mooi boeket bloemen voor de Moederdag van het vrouwtje die mij alle kansen geeft om mijn hobby uit te blijven oefenen, met alle aanpassingen en beperkingen die dat voor een renner met zich meebrengt. Een cadeau ook voor mijn supporters en alle mensen die mij steunen, degenen die wekelijks mee de (soms verre) verplaatsingen maken, zij die af en toe eens aan mij denken en mij dit kleine succesje gunnen. Een welgemeende 'dankuwel'.
Maar hier stopt het niet. Het seizoen is nog niet de helft ver, het glas is nog niet eens half vol. Op naar volgende zondag!
Gert
09-05-2011 om 00:00
geschreven door Koen en Gert 
|
