6e plaats in criterium Hageland&Haspengouw 10e plaats in criterium op piste (Alleur)
Podiumuitslagen - Gert - 2009:
1e in Hensies 2e in Ans - Alleur * Zilveren medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste 3e in Rochefort 3e in Chaumont-Gistoux
19e plaats in de eindstand ECW 2e plaats in criterium op piste (Alleur-Rochefort) ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2010:
1e in Bellecourt 2e in Familleureux 2e in Ghlin 3e in Fraire ............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2011:
1e in Ghlin 2e in Pommeroeul 2e in Hensies 3e in Grandmetz 3e in Hensies 3e in Châtelineau ..............................................................................
Podiumuitslagen - Gert - 2012:
1e in Gages 1e in Seneffe 2e in Ransart 2e in Anderlues 3e in Chée-Notre-Dame 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Podiumuitslagen - Gert - 2013:
1e in Gaurain .. 3e in Grâce-Hollogne 3e in Emptinne 3e in Seneffe 3e in Ans - Alleur * Bronzen medaille - Masters B * Luiks kampioenschap op de piste
Wielersite, verhalen en bedenkingen bij de avonturen van 2 renners, de ene jong, de andere al wat ouder. --- Give it 100% or give it up ---
27-05-2008
't Zou dringend beter moeten
Zaterdag wedstrijd voor Gert te Werm-Hoeselt
Een 2e organisatie dit jaar op dit parcours maar met het verschil dat er na de enige helling nog een slepend stuk aan vastgeknoopt werd, gevolgd door een lange afdaling.
De helling ligt mij in principe wel. Deze is een 250 m lang en niet al te steil. De vraag die ik me stelde vóór de start was of de benen genoeg gerecupereerd waren van een redelijk intensieve trainingsweek. Komt daarbij dat de wedstrijd gereden werd op een zaterdag en dat heeft als gevolg dat de recuperatie van de werkweek (en het vroege opstaan) nog met een dag ingekort wordt.
Het antwoord was snel geweten: het zou deze keer niet mijn dagje worden. Het goeie gevoel kwam er nooit en ik moest alle moeite van de wereld doen om niet af te haken. En dan begint het gevreesde filmpje zich weer in het hoofd af te spelen: wat doe ik hier, waarom doe ik er zoveel voor zonder resultaat, moet dit afzien ècht weer doorgemaakt worden, .? De reden was nochtans niet ver te zoeken. Een intensieve week wordt bij mij, met mijn huidige fysieke toestand niet goed verteerd. Ik kan alleen maar hopen dat de trainingen effect hebben tegen volgend weekend.
Het was dus de ganse wedstrijd aanklampen maar toch werd het de laatste 15 km iets beter. Ik probeerde dan maar eens de achtervolging op de koplopers in te zetten maar moest snel gas terugnemen. Een volgende 'cartouche' om het later nog eens te proberen was er niet meer. Op een gegeven ogenblik was ik blij dat Gerry, een ploegmaat voor wie het bij de A's iets te snel ging mij een handje kon helpen met een gaatje dicht te rijden. Anders had ik ook het peloton moeten laten gaan. Uiteindelijk werd ik nog 5e in de sprint van het peloton maar dit leverde maar een 23e plaats op 39 vertrekkers op. Weer te weinig. De bloedresultaten die ik in de loop van de week ontving tonen aan dat er nog altijd tekorten bestaan die het onmogelijk maken om topresultaten neer te zetten. De weerstand is niet helemaal wat het moet zijn, het recuperatievermogen laat te wensen over en dan zwijgen we nog over het opbouwen (en houden) van kracht. We proberen er alles aan te doen om alle tekorten op een zo natuurlijk mogelijke wijze van de baan te ruimen. Maar het wordt nu toch weer stilaan om moedeloos van te worden.
Als er echt naar ongeoorloofde middelen moet gegrepen worden, gewoon maar om een zo normaal mogelijk leven mogelijk te maken, dan moet er toch eens serieus over de verdere wielercarrière nagedacht worden. Koersen om de hoop te vullen is echt niet aan mij besteed. Rijden voor het plezier is voor mij geen instelling.
Maar zover is het nog niet. In afwachting vind je hiernaast de volledige kalender van Koen en mezelf voor het vervolg van dit seizoen. Hopelijk komen we jullie nog wel eens tegen op één van deze wedstrijden.
Zondag wedstrijd voor Koen te Cheratte
Voor deze koers hebben we een redelijke afstand afgelegd met de auto. Er bestaan nog andere verplaatsingen maar deze is de verste voor Koen. Cheratte ligt even voorbij en iets noordelijker van Luik. Mooie streek, prachtige omgeving maar . hier moet gekoerst worden. Geen toerisme voor ons.
Koen had de vorige dagen al aangegeven dat de benen goed aanvoelden en we mochten dus hopen. Als de start en de eerste kilometers nu nog aan een redelijk ritme gereden zouden worden dan zou het wel meevallen.
Helaas .. er werd bij de start alweer zon hoog tempo opgelegd dat de groep al snel in 3 stukken brak. Een kopgroep, achtervolgers en een paar enkelingen voor wie het al snel te snel ging. Koen bevond zich achteraan het groepje achtervolgers (zowat in de positie waar hij zn papa altijd ziet zitten ) Ene Robin Bleus, nota bene een jongeling die de voorbij 2 jaar bij elke wedstrijd slechts enkele plaatsen voor Koen eindigde, maakte het mooie weer bij de koplopers en legde zon snelheid op dat hij er alleen vandoor raakte. Hier was echt helemaal niks tegen te doen. Na de 24 km wedstrijd had hij bijna het ganse peloton gedubbeld (op 200 m na). Méér dan 3 minuten sneller dan de rest.
Zo bekeken is er voor Koen nog hoop. Als die groeispurt nu maar eens ingezet werd
Door de hoge snelheid lag het in de lijn van de verwachtingen dat onze kleine Coppi de rol zou lossen. Ondanks de goeie benen en de gulle aanmoedigingen van een aantal trouwe supporters (zelfs voor zo'n verre verplaatsing!) ging het toch nog te snel. Hij reed weer bijna 8 ronden van de 12 alleen of een tijdje met een concurrent of in het spoor van het hem dubbelende pelotonnetje.
Het uiteindelijke resultaat van deze daguitstap was weer een ontgoocheling rijker. Hij blijft met aandoenlijke verbetenheid zn mannetje staan maar mooie uitslagen rijden is een ander paar mouwen. Zondag werd hij 23e van 26 deelnemers.
Voor Koen was het de laatste wedstrijd voor de zomervakantie, in juni staan er naar goeie gewoonte (examentijd) geen wedstrijden op het programma. Hij rijdt op 28 juni zijn volgende wedstrijd op de piste.
Ondertussen blijven we de conditie onderhouden en zullen we ons binnenkort in het hopelijk zonnige zuiden kunnen ontwikkelen in het lichte klimwerk (zonder overdrijven!). Verandering van omgeving, van trainingsparcours en even weg van de wedstrijddruk.
Artikel uit Het Nieuwsblad van zaterdag 17 mei 2008, door Walter Wauters
In alle elegieën over François Sterchele was er geen plaats voor één, nochtans pertinente vraag: wat doet een profvoetballer om drie uur s ochtends op stap, minder dan 3 dagen voor zijn wedstrijd?
De 26-jarige spits van Club Brugge reed vorige week zichzelf en zijn Porsche Cayman te pletter tegen een boom langs de expressweg Antwerpen-Knokke. Op de terugweg van een nachtje stappen. Een weekendongeval maar dan in de week. De bezwarende factoren zijn identiek: te snel, te laat en onder invloed, laat het parket van Dendermonde ons geloven door de resultaten van het toxicologisch onderzoek niet vrij te geven. Alleen valt het weekeinde van een voetbalprof in de week.
Coeck
François Sterchele is niet de eerste voetballer die op die manier aan zijn eind komt. De smartelijke gebeurtenis roept pijnlijk scherpe herinneringen op aan de dood van Ludo Coeck, 23 jaar geleden. Ook Coeck heette een groot talent ( ). Hij ramde op een onderregende autoweg met zijn zware BMW een vrachtwagen. Officieel na een bezoek aan zijn kinesist. Ook Coeck kreeg het epitheton sympathieke levensgenieter opgekleefd en zag er graag patent uit.
Sterchele is niet de eerste voetballer die zich te pletter rijdt en hij zal niet de laatste zijn. De voetbalprof incorporeert alle ingrediënten voor dat soor risicogedrag: hij is jong, leeft snel, heeft succes, veel geld en veel tijd. De gemiddelde Belgische eersteklasser traint 2 uur per dag. Na de middag hebben de spelers veelal vrij. Uitzonderlijk wordt er een sessie in de namiddag toegevoegd. Afhankelijk van de club en de opdracht die wacht. Anderzijds geeft elke club zijn spelers wekelijks een dag vrijaf. De Belgische voetbalprof heeft met andere woorden zeeën van vrije tijd.
En als hij traint is dat niet met de zweep erop. Zelden duurlopen of puur fysieke oefeningen, veelal trainingen op techniek, taktiek en samenspel. Want voetbal is een spel. Dat geven voetballers zelf toe. Weliswaar het populairste spel ter wereld, volgens voetbaljournalisten, maar nog altijd een spel, geen sport.
Leffe
De kans dat je pakweg een zwemmer om 3 uur s ochtends uit het puin van zijn Porsche moet samenrapen, is gering. Niet enkel omdat hij om 6 uur s ochtends in het water moet liggen voor een doorgedreven training, maar vooral omdat zijn sport geen bedragen schuift die de aankoop van een Porsche of ander blits blik toelaten. Tennissers lijken alles in zich te hebben om stapgedrag te ontwikkelen jong, veel geld, veel tijd, niet te hard trainen maar slechts weinig verhalen zijn bekend. Af en toe komt er een cocaïnegeval bovendrijven maar dat is uitzonderlijk. Misschien sijpelt er minder door, misschien doet het zich minder voor. Omdat tennissers geen vrienden hebben bijvoorbeeld. Ze zijn constant op de hort en de andere tennissers die ze frequenteren zijn concurrenten. En dat stapt een stuk minder vlot.
Wielrenners durven zichzelf al eens een Leffe cadeau doen na een klinkende zege maar dan steevast in het hotel. Stappen tijdens het seizoen is uit den boze want het wraakt zich de volgende dag onherroepelijk. ( )
Fatum
Voetballers zetten graag een stapje in de wereld en blijkbaar wordt het ook getolereerd. Van de doden niks dan goeds maar niemand binnen het voetbalbestel die ook nog maar een kritische opmerking ventileerde over het roekeloze rijgedrag van Sterchele en het feit dat hij twee dagen voor een wedstrijd om 3 uur s ochtends nog op de baan was. Integendeel, voorzitter Michel DHooghe beweende namens Club Brugge het fatum dat dit jonge leven veel te snel uit ons midden had gerukt. Wat zou zijn reactie zijn geweest mocht er op de plaats van die boom naast de expressweg een andere auto hebben gestaan? Met inzittenden? ( )
« Wielrennen is je maanden aan een stuk verrot trainen en dan hopen dat je één keer in de prijzen valt ». Een quote van Karsten Kroon, als samenvatting van het wielerbestaan kan dit tellen. Een wielercarrière bestaat uit een aaneenschakeling van toevalligheden, geluk, vallen en opstaan, doorzetten en vooral niet opgeven, ontgoochelingen en vreugde, mentaal sterk staan, ..
Zondag was zon dag van ontgoocheling voor de ket. Een goed gevoel tijdens de laatste dagen, gerecupereerd van een voorgaande, intensieve week en een zware weekendkoers. De moed zat erin, het zou zeker goed lopen.
Aan de start bleek hij heel moeilijk te bespeuren, als klein duimpje weggestoken in een peloton van grote en nog bredere beren .. Het lijkt echt wel of hij als enige zn groeispurt nog moet inzetten. Het blijft een enorm verschil, het beste merkbaar bij de start en .. aan de aankomst.
En dan is er toch weer die vrees en de gedachte van oei, dit wordt wéér moeilijk. Maar toch ook een sprankeltje hoop, je weet maar nooit, als de koersomstandigheden meezitten, als er niet te snel gestart wordt, als het niet te snel breekt, als het af en toe stilvalt, als, als, als. Veel te veel als.
40 renners voor een wedstrijd over 24 km, rondjes van 1,5 km. Concurrenten als daar zijn; een paar provinciale en de Belgische kampioen. Dan weet je dat de boeken wel eens snel toe zouden gedaan moeten worden.
En die vrees werd ook waarheid.
In de eerste ronde een valpartij waarbij Koen gelukkig niet betrokken is. Maar de 2 slachtoffers hielden er enkel een paar schrammen aan over en knokten zich opnieuw in de wedstrijd. Jammer genoeg was dit ook het sein voor de sterkeren om er een snok aan te geven. Een langgerekt peloton was het gevolg en achteraan ging de deur dan ook stilaan open voor de minder sterke renners. Waarbij onze kerel.
Eerst alleen, dan met de hulp van een ploegmaat en 2 concurrenten werd er geprobeerd om het gat met een uiteen brokkelend peloton niet te groot te laten worden.
Zoals verwacht werd er vlug gedubbeld en dus hadden de fossielen van Wielerbond Vlaanderen er niet beter op gevonden om de gedubbelden uit koers te halen. En deze heren dulden geen tegenspraak! Waarschijnlijk zijn de zondagse uitstappen als délégué voor de meesten (er zijn ook enkele uitzonderingen in de provincie Vlaams-Brabant) de enige mogelijkheid om te proeven van en uitoefenen van een zekere macht.
Deze beslissing van de bullebakken in kostuum had dus tot gevolg dat er amper 17,5 km op de tellertjes van een 15-tal renners stond. Echt jammer dat het deze jongens niet gegund is om hun wekelijkse koersje uit te rijden.
Het is toch hun fout niet dat het traject zo kort was? Of is het echt zo moeilijk om met 5 (!?) verantwoordelijken een correct verloop en dito uitslag te garanderen? Als er teveel vertrekkers zijn op zulk een korte omloop, waarom dan geen opsplitsing van de deelnemers en 2 wedstrijden rijden? Te moeilijk waarschijnlijk. Nochtans is dit op anderen plaatsen dit weekend wel gebeurd.
Jammer voor de gastjes, of ze nu slachtoffer waren van een vroege valpartij en toch nog de moed hadden om verder te koersen of omdat ze nog niet sterk genoeg zijn om hun (weliswaar) leeftijdsgenoten te volgen.Jammer dat hun die 10 extra km niet gegund werd.
Nog erger wordt het als we dan merken dat de uitslag nog verre van correct is. Er werd zelfs een opgever uit de 2e ronde (!) geklasseerd als 17e! Je moet het maar doen. Arme wielerbond. Elke week weer een nieuw avontuur.
Enfin, een beetje frustratie bij de ouders en vooral veel mentaal oplapwerk deze week voor onze smalle. Het is niet altijd makkelijk om er de moed in te houden op momenten dat het maar niet wil lukken. Je wil zo graag en je doet en (vooral) laat er zoveel voor. Dit allemaal al op zon jonge leeftijd en uit eigen beweging, zonder druk van ouders of derden. Chapeau.
Een rustig en lang weekend, ideaal om eens uit te rusten, in de tuin te werken, .. niet dus. De planning zat eivol met 3 dagen koers.
Maar we klagen niet. Het beloofde weer werd voor één keertje waarheid, de zon scheen voluit, temperaturen die we hier niet gewoon zijn. Een paar weken geleden was het nog 5 graden ..
Zaterdag Gert in Geer
Een mooie omloop, altijd op en af, brede wegen en een peloton van 61 renners sterk.
Eigenlijk kan je niet beter wensen om een trainingskoers te rijden. Want dat was wel de bedoeling. Veel mocht ik er niet van verwachten, ik had tenslotte maar 4 dagen training achter de rug na een week van ziekten en een totaal van 10 dagen zonder fiets.
De relatieve rustperiode was voorzien, de ziekte echter niet. Afwachten hoe het lichaam hier zou op reageren.
Al snel bleek dat dit geen probleem zou betekenen. En wat gebeurt er dan: dan wordt een mens al eens overmoedig. Een paar uitvalspogingen volgden maar droegen niet ver. Maar wat belangrijk was, was dat het koersgevoel niet weg was èn dat er niks van de ziekte blijven hangen was. Uitrijden was makkelijk maar vond ik niet voldoende. Uiteindelijk miste ik de juiste ontsnapping en lukte het niet om met enkele achtervolgers weg te rijden. Dan maar een sprint à la Gert uit de mouwen schudden. Van ver voor de laatste bocht een peloton vol op de loer liggende sprinters verschalken en hopen dat je de snelheid lang genoeg kan aanhouden om zoveel mogelijk snelle mannen achter je te laten. En dat lukte. De uitslag zegt niet veel maar alle omstandigheden in acht genomen was een 27e plaats nog niet zo slecht. De eerste stap in een hopelijk productieve 2e piekperiode was gezet.
Zondag Koen in Cras-Avernas
Koen heeft de voorbije weken tot het uiterste van zn mogelijkheden getraind en het ogenblik komt eraan om even gas terug te nemen (supercompensatie). Maar eerst moeten we nog voorbij dit weekend. De koers beloofde zwaar te worden want de benen zijn aan recuperatie toe na de intensievere trainingen. Het blijft wel altijd jammer als het gevreesde dan ook uitkomt. Koen moest redelijk snel uit de wielen. Zoals gewoonlijk bleef hij wel volhouden tot het einde. Maar hij tekende wel voor zn slechtste uitslag van het (nog jonge) seizoen. Geen probleem, we kennen de reden. Volgende week beter.
Maandag Gert in Grâce-Hollogne
Eén van de zwaardere koersen uit het circuit. Ook één van de kortste maar door de zwaarte van het parcours en de plaats op de kalender wordt dit ruimschoots gecompenseerd.
Gelukkig moest Koen rijden op zondag, anders betekende dit de 3e koers op 3 dagen. Dat zou teveel van het goede geweest zijn. Na het scenario van de voorbije weken wist ik dat zelfs een 2e koers in 3 dagen zn tol zou eisen.
En ook dat kwam uit ..
Het parcours: een totale lengte van ongeveer 2 ½ km, 500 m klimmen, 1 km vals plat tot redelijk slepend omhoog en een afdaling en licht aflopend van 1 km.
Een gezamenlijke start met de A-renners, snel omgezet in een blitz-start kreeg zn verwachte gevolg. Het duurde een 10-tal km voor de achterpoort van het peloton open ging en ondergetekende zijn schietstoel in gebruik nam.
Eigenlijk was het kwaad al geschied in de eerste km want bij het optrekken na de eerste bocht explodeerden de benen helemaal. Een gevoel dat moeilijk te beschrijven is voor wie het nog nooit aan den lijve mocht ondervinden. Voor mij jammer genoeg redelijk bekend. Altijd al een moeilijke starter geweest. Meestal komt het wel goed maar dit parcours is onverbiddellijk: uit de wielen betekent dat je nooit meer terug bij de groep komt aansluiten. Het werd afzien, een groepje vormen, het werk grotendeels alleen opknappen en hopen dat je nog de kracht over houdt om de laatste kilometers nog enkele mede-zieltogende collegas af te schudden.
Dit was in het kort het scenario hoe de koers dan ook verliep. De uitslag was al even schitterend als het koersverloop: 14e op 19. Er waren er dus die rondreden met een nog slechter gevoel dan ik.
Hierbij hoort dezelfde conclusie als bij Koen: volgende keer beter.
Ik wil ook nog eens onze supporters bedanken voor het aanreiken van drinkbussen, sponzen, het luidkeels roepen van aanmoedigingen, de steun, ....... Allemaal bedankt! Altijd leuk, zowel voor jonge als voor mindere jonge sporters. Bedankt ook aan de ploegmaats die niet de tijd vinden om te trainen, die niet 100% in fysiek in orde zijn, die misschien echt wel te oud worden om zelf te koersen (grapje, Jos .....) en dan toch nog langs de kant van de weg komen staan om ons aan te moedigen.
Tot volgende week! Misschien zien we sommigen van jullie wel op de wedstrijd van Koen in Hoegaarden?
Verdienstelijke koers van Koen - 1e overwinning voor Cycling Team 2005
De eerste warmte ..... elke sportman weet dat het even een aanpassing is om hierin prestaties te leveren. De ene kan er al beter tegen dan de andere. Voor Koen is het ook nog aanpassen. Net als zijn papa zal ook hij nooit topprestaties leveren in de warmte. Het truitje ver open, mond opengesperd, ..... zo spartelde hij door de koers van zondag in Geetbets. Als je dan nog de slechte gewoonte hebt om weinig (te weinig) te drinken in de dagen voorafgaand aan de koers en tijdens de wedstrijd zelf maak je het nog extra moeilijk. Dat moet hij nog leren.
Aan de start stonden alweer de grote namen van zijn categorie. Dat beloofde voor de korte omloop. De eerste gedubbelden lieten niet lang op zich wachten. Maar Koen hield mooi stand. Ondanks verschillende ontsnappingspogingen en demarrages van de grote kanonnen werd het pak niet onmiddellijk uit elkaar geranseld. Het was meer accordeon, na elke versnelling viel het even stil waardoor iedereen opnieuw kon aansluiten. Maar zo'n inspanningen kruipen in de benen. Meestal wordt het moeilijker met het verlopen van de kilometers. Tot ook de veer bij onze ket brak. Hij probeerde nog terug te komen maar de anderen bleken sterk. Hij was natuurlijk niet de enige en zeker niet de eerste. Hierna vielen er nog meerdere lijken uit de kast. Maar de achterstand was redelijk groot geworden om nog collega-rennertjes terug te pakken. Het werd afzien en volhouden tot de laatste meters.
Een moeilijke (door de warmte en de sterke tegenstand) en snelle koers eindigde voor Koen op een verdienstelijke 27e plaats op 37 vertrekkers. Meer zat er niet in maar de inzet die hij toonde mocht er weer zijn.
Volgend weekend belooft een drukke kalender. Voor Koen is er zondag een wedstrijd gepland in Cras-Avernas, voor Gert wordt het zaterdag Geer en maandag Grâce-Hollogne. 2 koersen op een weekend en dit na een redelijk intensieve trainingsweek en na bijna 10 dagen niet op de fiets te hebben gezeten (ziekte, zie vorig bericht). Het wordt zwaar maar 't moet maar lukken. Het weekend erna staat er geen koers gepland en kan er nog intensief getraind worden om dan scherp te staan voor het 2e deel van het seizoen, tot de vakantie in juli. Ik mik dan op nog enkele mooie uitslagen. Onder andere Werm en Gouvy staan met rood aangeduid.
Nog een dikke proficiat aan mijn ploegmaat Jurgen voor zijn prachtige overwinning in Retinne. Deze was verdiend en kwam er na een rits ereplaatsen. Jurgen het is je van harte gegund. Proficiat met de eerste overwinning voor onze ploeg Cycling Team 2005. Hopelijk is het hek van de dam en volgen er nu nog! Jammer dat ik het feestje 's avonds bij Guske heb gemist. 'k Zal je toch mijn gsm-nummer moeten bezorgen want anders kan niemand mij verwittigen bij de volgende overwinning en dito gratis vat.
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Vanaf dat moment krijg je elke keer een mailtje wanneer er een nieuw bericht op dit blog verschijnt. Dankjewel!
Wil u ons steunen?
Dankzij enkele fantastische sponsors kunnen we jullie een body/fleece aanbieden ter aanmoediging van onze jongste renner. Stuur even een mailtje met je kledingmaat en voor de prijs van 20 € krijg je een prachtige fleece in de plaats! Dank je!
