Tussen de klassieke tongbrekers doet dit grapje het nog steeds als ik bij de kleinere kinderen van onze school taalspelletjes doe. Maar vandaag werd deze zin bewaarheid. Omdat we er zaterdag voor een weekje tussenuit trekken en vooral veel zullen gaan wandelen, wilde ik er vandaag nog eens een uitgebreid trainingstochtje voor Denemarken uitpersen. Het Waasland en Nederland ken ik ondertussen al op mijn duimpje, dus nog eens een rit in rechte lijn en met de trein weer naar huis. Het vertrouwde spoorwegpad was niet lang mijn gids. Al snel volgde ik de watergang die Sint- Gillis met Vrasene verbindt. Een rustig begin van de tocht. Via Vrasene ging het door landelijke straten en oude kerkwegels richting Beveren. De knooppunten leidden me langs plaatsen waar ik toch wel tien jaar lang heel wat tijd heb doorgebracht. Eerst passeerde ik het nieuwe zwembad. Dit prestigeproject betekende bijna de ondergang van GBZ, de zwemclub waar Liesbet 10 jaar gezwommen heeft en veel vrienden en vriendinnen heeft gemaakt. Daarna kwam het oude zwembad aan de beurt en de atletiekpiste waar Evelien haar goesting voor atletiekwedstrijden heeft meegekregen. Via de markt van Beveren fietste ik richting Cortewalle. Een statige dreef leidde me naar het goed onderhouden kasteel en park. Rustige wegen leidden me via Melsele naar Burcht. Aan de kerk stond ik ineens aan de Schelde. Wonderlijk, want ik ben al vaak in Burcht geweest, maar had me nog nooit gerealiseerd dat dit aan de Schelde lag. Weeral iets bijgeleerd dus. Via een breed en rustig fietspad naderde ik Antwerpen. De kathedraal en de Boerentoren stonden trots te blinken in de zon. En dan kwam ik aan de voetgangerstunnel. Lang geleden dat ik hier nog eens was. Nog eens stoer de roltrappen getrotseerd met de fiets, maar dit ging niet meer zo zelfzeker als vroeger. Blij dat ik terug boven stond zonder kleerscheuren. En dan sta je daar ... midden in de stad. Rechts zicht op de kathedraal, links het Steen. Even verder het MAS . Dat moet ik deze zomer toch eens gaan bezoeken, want het is er nog steeds niet van gekomen. Even verder ging het richting Park Noord. Wat een verschil met vroeger ! Echt een verrijking voor de stad, al dat groen. En het hield nog niet op. De knooppunten voerden mij van park naar park om tenslotte in Wijnegem en Schoten uit te komen. Daar werd ik dan naar het Albertkanaal gevoerd. Op het jaagpad kon ik me met de wind in de rug kilometerslang laten gaan, genietend van de beweging op het water. Als ik vroeger meereed naar Herentals als start van de bosklassen was het steeds een drukte van jewelste op het water van waterski's en jetski's. Vandaag waren het vooral de binnenschippers die zorgden voor afleiding. Rond kilometer 70 rook ik de koekjesfabriek van Herentals. Herinneringen aan 15 jaar bosklassen met ons vijfde en zesde leerjaar kwamen boven en ik moest mijn stuur in bedwang houden om niet linksaf te slaan. Even verder mocht ik echter rechtsaf richting Olen. Daarna bolde ik naar Westerlo. Van ver zie je de toren van de abdij van Tongerlo al staan. Slik, weer herinneringen, nu aan mijn Presentatiejeugd. Drie dagen net voor de kerstvakantie werden we daar enkele keren opgesloten voor een retraite. Nonnetjes zijn er gelukkig niet uitgekomen. Maar misschien een idee voor minister Pascal Smet. Want dit was vroeger de invulling van de laatste dagen na de examens in een katholieke school. Niettemin is de abdij van Tongerlo zeker een bezoek waard. En vooral ... even voorbij de abdij kan je heel lekkere ijsjes eten op de Lekwei. Van de ene abdij ging het naar de andere, namelijk Averbode. Wie van ons is er niet opgegroeid met Zonnekind, Zonnestraal en Zonneland ? Wie kent er Rikske en Fikske en nonkel Fons niet meer ? Pure nostalgie ! Daarna tijd voor nog meer nostalgie: Zichem. Het geboortehuis van Ernest Claes toverde de herinneringen aan Wij Heren van Zichem en vooral De Witte weer naar boven. Na al dit moois vlogen de laatste kilometers naar Diest dan ook voorbij. De terugtocht met de trein verliep vlot, mede dankzij de vriendelijke medewerkers van de NMBS. Na 120 km stond ik dan ook weer thuis.
Van het land van Stille Waters en steenbakkers naar de Manenblussers en Pallieter
Vandaag heb ik misschien wel mijn mooiste fietstocht tot hiertoe gereden. Man, man, wat heb ik genoten ! Hoewel er behoorlijk wat wind stond, was het ideaal fietsweer. Te koud voor de tijd van het jaar en behoorlijk bewolkt gedurende het grootste deel van de dag, maar voor een hooikoortslijder zoals ik is dat uitstekend weer om er met het stalen ros op uit te trekken. Ik hou nochtans ook heel veel van zon en warmte hoor.Via onze spoorweg ging het nog maar eens richting Sint-Niklaas. Door de rustige buitenwijken en boerenwegen bracht de wind me al snel Temse binnen. Deze keer moest ik niet over de brug , maar werd ik reeds voor de brug afgeleid richting Schelde. Dit stuk had ik nog nooit gedaan, maar het kon me heel goed bekoren. Een pad ligt in de Scheldemeersen in plaats van net naast de rivier. Zo krijg je nog mooiere vergezichten en landschappelijke variatie. Toen ik aan de overkant van de Schelde het prieel uit Stille Waters zag liggen, wist ik dat de overzet van Rupelmonde naar Wintam niet ver meer af was. En inderdaad, vlak naast het ex - marine-opleidingsschip De Westhinder lag het veerpont al op mij te wachten. Het bracht me snel en gratis naar Wintam. Nog even de dijk gevolgd tot aan de imposante zeesluis. Daar was het even zoeken voor iedereen om de juiste poort te vinden om deze sluis te kunnen oversteken. Direct daarna moest ik het pontje naar Schelle nemen, zodat ik mijn metgezel de Schelde kon inruilen voor de Rupel. Via Willebroek en Boom kwam ik het land van de steenbakkerijen binnen. Tussen Rumst en Terhagen ligt een prachtig bewaarde en als museum ingerichte steenbakkerij. Zo krijg je een goed idee hoe het er vroeger aan toe ging en kon ik mij een idee vormen van het beroep van mijn grootvader tot het eind van de jaren 40, begin jaren 50. Na dit historisch intermezzo vervolgde ik mijn weg langs de Rupel tot ik aan prachtige voetgangersbruggen kwam. Daar boog mijn fietsweg zich af richting de Dijle. Dit werd mijn nieuwe metgezel. Na een aantal prachtige kilometers kondigde de Sint-Romboutstoren al van ver Mechelen aan. Maar je fietst langs het water tot aan de rand van de stad. Het was lang geleden dat ik nog eens in dit stadscentrum was geweest, dus ik nam ruim de tijd om te genieten van het prachtige marktplein vanop een van de vele terrasjes. Na dit deugddoend intermezzo ging het richting de Nekker. Via landelijke wegen kwam ik in Sint-Katelijne Waver terecht om van daaruit op een jaagpad naast de Nete uit te komen. Deze kilometers vlogen vooruit, maar toch nam ik de tijd om te genieten van de schitterende waterlopen links en rechts van mij. Zo bereikte ik Lier, de stad van Pallieter en een van de gezelligste stadjes van Vlaanderen. Een gezellig terrasje op het Zimmerplein in de schaduw van de Zimmertoren lonkte. Na een welverdiende verpozing ging het richting station. Daar nam ik de trein naar Berchem, gevolgd door die naar Sint- Niklaas. Via de spoorweg bereikte ik De Klinge. 98 prachtige kilometers stonden er op mijn teller.
Gisteren trokken we op pad voor onze jaarlijkse rit naar Blankenberge. Om half acht was het verzamelen geblazen. Zo hadden we al heel wat kilometers afgemaald voor de ergste warmte eraan kwam. Via de Moervaart ging het richting het prachtige centrum van Moerbeke. Vandaaruit peddelden we naar de Langelede in Wachtebeke. Gezellig fietsen langs het water met de wind in de rug zou de rest van de dag nog gedurende kilometers het geval zijn. Om kwart voor tien stonden we al in het centrum van Zelzate. Tijd voor een eerste terrasje. Al snel daarna kwamen we op een oude spoorweg terecht die ons naar Boekhoute (Hallo Sandra, mijn fietsmaatje voor deze vakantie.) en Kaprijke leidde. Rond de middag bereikten we Sint-Laureins. Daar vonden we een gezellig plaatsje om onze boterhammetjes naar binnen te werken. Van daaruit was het bijna 20 km genieten van een schitterend fietspad langs het Leopoldkanaal en het Afleidingskanaal. En dat bracht ons al meteen in het Ommeland van Brugge. Vanop afstand herkenden we het belfort en de kerken van Brugge, maar we bleven een heel eind buiten de stad. Na uren fietsen langs autovrije wegen kwamen we in Dudzele even op enkele drukke punten terecht, maar al even snel waren we de drukte weer uit. De abdij van Ter Doest met de indrukwekkende Tiendenschuur wilden we per se nog eens gaan bekijken, om daarna het gezellige Lissewege binnen te rijden. Via een pad langs het spoor denderden we Blankenberge binnen. Op een rustig terrasje genoten we van een lekkere pannenkoek. En dan ging het richting de zee. Wat een contrast met de rust van de fietstocht. Je kon er op de koppen lopen ! Tijdens de wandeling langs de dijk en een blik op de terrasjes beslisten we om een vroege trein naar Sint-Niklaas te nemen en daar onze prachtige dag af te sluiten met een etentje. Dan konden we zo lang we wilden van de aangename zomeravond genieten op een rustig terras. Nog een flinke pluim voor de mannen van de NMBS, want deze keer was de service prima !
Deze morgen moest ik vroeg uit de veren, want het zou een bijzondere fietstocht worden. Eerst ging het richting het station van Sint-Niklaas via onze oude spoorweg. Dat is toch zo'n 12km, dus het was even gas geven om de trein van 8 uur naar Antwerpen te halen . Aan het loket was de bediende weer haar vriendelijke zelf (hm, hm) , maar van de treinbegeleiders mocht ik helemaal niet klagen vandaag. In het prachtig gerestaureerde station van Antwerpen Centraal stond de trein naar Essen mij al op te wachten. Tegen kwart over negen stond ik dan ook veilig en wel in de Kempen. Daar zou mijn tocht beginnen vandaag. Via de hoge brug over de spoorweg zat ik snel op de goede weg. (knooppunt 29) Via heel rustige wegen ging het richting Nispen. Van daaruit liep een schitterend fietspad door de velden en langs een brede beek naar Roosendael en de Wouwse plantage. Dit is een heel pittoresk gehuchtje, waar een grappig beeld van een houthakker de show steelt. Via een schitterend fietspad door de bossen peddelde ik naar de Kalmthoutse heide. Wat een verschil tegenover vorige zomer. De doordringende brandgeur die er toen hing na de grootste bosbrand ooit, was helemaal weg. En het is goed om zien dat de natuur zich aan het herstellen is van de natuurramp bijna een jaar geleden. Schitterende autovrije wegen voerden mij door dit prachtige natuurgebied. Via het informatiecentrum De Vroente kwam ik in een tweede deel van het gebied . Helemaal anders (veel groener), maar wel knap. Daarna ging het richting Kapellen. Hier reed ik voorbij een heel groot kerkhof. Even verder bleek het een mooi onderhouden Joods kerkhof te zijn. Een kort bezoekje was de moeite waard. Vandaag flirtte ik voortdurend met de Nederlandse en Belgische grens en zo kwam ik in het Nederlandse Putte terecht, bekend van de wedstrijd Putte-Kapellen. Daarna ging het richting Antwerpse haven, via het dorpje Zandvliet, vooral bekend van de Zandvlietsuis. Hier was het even vloeken, want er was een bordje van de knooppunten verdwenen. Hoe ik ook zocht en rondreed, nummer 97 was nergens te vinden. Dan maar nummer 94 gevolgd tot ik aan de Martinushoeve kwam en wonder boven wonder daar was nummer 97 weer, maar ook wegenwerken. Aan het einde van de wegenwerken was nummer 97 weer in geen velden of wegen meer te bekennen. Dan maar even de neus in de wind gestoken en gegokt om rechts af te slaan. En inderdaad ... na enige tijd was nummer 97 er weer. Nu begon mijn tocht door de Antwerpse haven. Kilometerslang liep het fietspad langs BASF. Wat een immens groot bedrijf is dat ! Gelukkig stond er vandaag geen enkele brug open waar ik over moest en ik kwam dus vlot aan in Lillo. Goed op tijd om de overzet van half vier te halen . Na een terrasje in het zieltogend Doel wendde ik mijn stuur richting De Klinge. 105 km stond er op de teller toen ik thuiskwam van deze prachtige tocht.
Gisterenmorgen vroeg uit de veren om nog eens een flink aantal kilometers te gaan vreten. De veerdienst van Doel naar Lillo is terug geopend in het weekend en op feestdagen, dus een rit naar de andere kant van de Schelde was mijn doel. Mijn plan om langs Doel te vertrekken werd teniet gedaan omdat de eerste boot pas om 10.30 uur vertrekt. Dan maar de rit om gedraaid. Vanuit De Klinge ging het via de spoorweg richting Sint-Niklaas en Nieuwkerken. (1) Bekend terrein met aangename rustige fietswegen. Ook plezant om het centrum van Nieuwkerken nog eens terug te zien, want als je hier 9 jaar hebt gewoond, geeft het je toch een gevoel van thuiskomen. Via een oude kerkwegel ging het dan richting Beveren. Deze weg kan ik met de ogen dicht rijden, want jarenlang heb ik deze twee tot acht keer per week gevolgd om met Liesbet naar het zwembad te rijden. De zwemtrainingen bij GBZ (groot Beverse zwemclub) zijn al een tijdje verleden tijd, maar blijven toch als een plezante tijd in het geheugen hangen. 10 jaar gom je niet zomaar uit.Het was onderweg wel even hordenlopen wegens wegenwerken (dit zou overigens niet de laatste keer zijn tijdens deze rit), maar met de fiets ga je er vlot doorheen. Via een rustige weg werd ik door het Doornpark, richting N70 geleid. Daar was het goed kijken om over te steken, maar al snel ging het richting Haasdonk. Ik miste een bordje met de knooppunten. Verdwenen of gewoon niet opgemerkt ? Ik weet het niet. Zo kwam ik midden in de wegenwerken terecht. En die zijn toch al een hele tijd bezig, want vorige zomer lag het hier ook al open. Dan maar de weg richting centrum gevolgd (want daar staan ook bordjes). Een omleiding zorgde er voor dat ik weer bijna een bordje miste. Gelukkig zag mijn geoefende oog het nog net staan en moest ik linksaf slaan, voorbij de werf. Daarna werd het meer een wandeltocht dan fietstocht richting centrum. En ... door de wegenwerken waren ook een deel van de knooppuntborden verdwenen ! Dus ... kerk in het oog houden en daar naar toe stappen ! Wat anders een heel gezellig plekje is in Haasdonk centrum, is nu een echte bouwwerf ! In het centrum zelf gegokt om rechtdoor te rijden en na enige tijd bleek het een goede gok te zijn. De baan naar Melsele , met een fietspad zo breed als de rijbaan zelf, is normaal gezien een heel rustige straat, maar nu was het er behoorlijk druk. Uiteindelijk reed ik langs verkeersluwe wegen naar Kruibeke. Het bordje met nummer 71 wijst voorbij de kerk nog steeds naar links, maar door de aanleg van de Potpolder is deze weg definitief afgesloten. Als je de andere aanwijzing volgt, kom je weer op een vroeger punt terecht. Dus ... hier moet je de vrij drukke baan volgen op een goed fietspad gedurende een dikke kilometer en dan kom je bordje 71 terug tegen. Via een heel mooi stukje ging het dan richting het kasteel van Wissekerke. Tijd om hier even te verpozen ! ( 2 en 3 ) Even voorbij het kasteel loopt dan de weg naar het Kallebeekveer, maar ook hier was een bordje verdwenen. Dus linksaf slaan, een versleten asfaltbaan op, i.p.v. rechtdoor een verhard stuk fietspad. Op het Kallebeekveer was het niet druk. Het bracht mij vlot tot in Hemiksem. Via rustige fietswegen naderde ik al snel de Antwerpse agglomeratie. Een prachtig plekje : Het Out fort (4) verraste mij, naast hoge woonblokken. Dan kwam ik in Hoboken terecht, met aan de ene kant het mooie natuurreservaat "De Hobokense Polder" (5) en aan de andere kant het verval van wat ooit een bloeiende industriesite was (6). Hier werd ik toch wel even stil van. De haven van Antwerpen kwam steeds dichterbij en via indrukwekkende kaaien naderde ik het Zuid. De achterkant van het nieuwe justitiepaleis (7) kondigde dit aan. Via zijstraatjes heb je inkijk op het museum van Schone kunsten en andere herkenbare gebouwen. Via een van de zijstraatjes kwam ik op de prachtige Vlaamse en Waalse Kaai. Dit rustpunt nodigde mij uit voor een gezellig terrasje. Even was ik jaloers op Liesbet die hier in dit prachtige deel van Antwerpen op kot zit. Zij volgt dagelijks les in een schitterend gerestaureerd gebouw in De Schilderstraat. Een gebouw met een ziel ! Via de kaaien kwam ik dan aan het Steen (8) en langs de oude hangars van de naties (9), waar nu prachtig gerestaureerde schepen in alle maten staan. De Schelde voerde mij de stad weer uit en wonderlijk genoeg sta je plots in een echt stiltegebied, net buiten de stad ! (10 en 11) Een heel mooi stuk om hier te fietsen. Mijn rit voerde mij verder door de haven, naast indrukwekkende olieraffinaderijen. (12) Je ziet ze op de Expressweg van ver staan, maar als je er hier naast fietst, moet je toch even naar adem happen. Ik kon mij niet voorstellen dat deze bedrijven zo groot zijn . Kilometerslang fiets je hier langs richting fort van Lillo. Maar ... op een gegeven moment was een brug gesloten ! Op het knooppuntenbordje stond aangegeven hoe ik dan moest rijden, maar het volgende bordje was nergens te vinden. Gokken ... Verkeerd !Gokken ... Verkeerd ! Gokken ... Verkeerd ! Even kwam er toch wat ongerustheid binnensluipen. Want als je zo alleen midden in die grote haven staat en je weg niet kent, voel je je toch niet meer zo zeker van je stuk. Gelukkig was er een politiepost in de buurt. Zij zetten mij weer op de goede weg. Bij fort Lillo aangekomen had ik net de boot van half vier gemist. Dan maar even rondgefietst en een terrasje gedaan. Want ik moest drie kwartier opvullen tot de volgende boot eraan kwam. Na een goede overvaart ging het dan richting De Klinge. In Kieldrecht kreeg ik een echte hongerklop. Gelukkig was er nog een plaatselijke supermarkt open om die even weg te werken. Om 10 over zes stond ik weer thuis. Moe van de 96 km met meer dan 40 km wind op kop en met gemengde gevoelens. Bleek weer maar eens dat ik toch wel echt een natuurmens ben, en dat zo'n fietstocht met veel drukte, luchtvervuiling en lawaai niet helemaal mijn ding is.
Tussen alle regendagen door, riep men voor zaterdag een zonnige dag af. Daar moesten we van profiteren ! Ik had mijn oudste dochter Evelien deze zomer beloofd om met de fiets naar de zee te rijden, maar het weer besliste er telkens anders over. Dus zaterdag dan maar naar de zee. De voorbije twee jaar had ik Blankenberge aangedaan, gisteren werd het Knokke. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het richting Moerbeke. Met de wind in de rug maakten we een flink tempo en al snel fietsten we over een pittoresk bruggetje (1) langs de Moervaart. (2). Vorige week draaiden we nog af richting Eksaarde, vandaag ging het richting Moerbeke - Centrum. Een heel mooi dorpsplein omgeeft daar de suikerbaron- villa's, een knap gerestaureerde brouwerij en het indrukwekkende gemeentehuis. (3). Via de Langelede (4) vervolgden we onze tocht naar Wachtebeke.Een heel mooi stuk van de route. Dan ging het richting Meetjesland. In Zelzate hielden we onze eerste stop. Het was nog naar half elf en er stonden al 35 km op onze teller. Goed doorgefietst zou ik zeggen. We genoten er van een terrasje in de zon naast een indrukwekkende F16. Dan moesten we even verder fietsen langs een drukke weg, maar eens de brug over het kanaal Gent- Terneuzen, fiets je snel weer op heel rustige straten. Ook reden we kilometerslang op een oude spoorweg richting Bassevelde en Sint-Laureins. Onderweg konden we genieten van de prachtige Meetjeslandse landschappen.(4) Voorbij Sint-Laureins kwamen we op Nederlands grondgebied. Via Sint- Margriet fietsten we Aerdenburg binnen. Een aangenaam stadje met leuke terrasjes. Vanuit Aerdenburg reden we naar Sluis, een gezellig grensstadje, maar heel erg druk ! Via een heel aardig fietspad (5) reden we Sluis weer uit naar onze eindbestemming Knokke. We kwamen in het elitaire Zoute deze badstad binnen en reden dan naar het centrum van Knokke en de zeedijk. Het was er druk, maar niet overdreven. Knokke is heel elitair, maar ik vind het persoonlijk weinig charme hebben. Geef mij maar Heist, Blankenberge of Oostduinkerke. Een lekker mosselpotje op de dijk sloot onze fietstocht af. Daarna ging het snel richting station om met de trein naar huis te keren voor het onweer. De dienstverlening van de NMBS was weer eens heel pover. In Gent vergat de conducteur alweer de fietswagon te openen zodat we onze fietsen via een steile trap een andere wagon moesten insleuren om daar via een heel hoge afstap op het perron terecht te komen tussen heel veel volk. Er werd gevloekt door een aantal mensen die zonder kijken het perron overliepen om hun trein te halen en tegen onze fietsen aanliepen bij het afstappen, maar daar trokken we ons maar niks van aan. Dan snel snel de trap af met fiets en al en de roltrap op om de volgende trein te halen. Daar troffen we een vriendelijke conducteur. In Sint- Niklaas was er weer niemand te bekennen voor de lift. Dus ... weer de trap afgehobbeld met onze fiets. Dan tussen de donderslagen en bliksemschichten naar huis. In Sint- Gillis moesten we 20 minuten schuilen voor de pletsende regen.
Vandaag voor de tweede dag deze week naar Essen gereden. Er stond een korte rit op het programma van zo'n 40 km, maar ook eentje met educatieve bedoelingen. Omdat we nog op zoek zijn naar leuke locaties voor een schoolreis 5e leerjaar koppelde ik de fietstocht met het bezoek aan enkele bezienswaardigheden. We vertrokken richting Kalmthoutse heide. Toch wel behoorlijk indrukwekkend hoe je de sporen van de hevige brand in mei nog ziet. Ook de brandgeur is nog niet helemaal weg. Toch is de grondvegetatie zich al heel goed aan het herstellen. Het didactisch centrum De Vroente is zeker de moeite waard. Vandaaruit kan je ook gegidste wandeltochten maken door het prachtige natuurgebied van de heide. Daarna ging het richting de Bakkersmolen in een deelgemeente van Essen. Daar vind je een prachtig ingerichte en nog compleet werkende bakkersmolen op stoom uit het begin van de 20e eeuw. Je kan er heerlijk brood kopen en op een gezellig terrasje genieten van een kopje koffie of thee en een lekker gebakje. Een keer per maand kan je ook heel het proces zien, maar ook als hij niet werkt is hij zeker een bezoekje waard. Daarna keerden we naar Essen terug en brachten we nog een bezoekje aan het karrenmuseum. Dit is een mooi openluchtmuseum dat een goed beeld ophangt van de werktuigen die vroeger gebruikt werden in de landbouw. In het weekend is het ingerichte cafe open + de collectie lijkwagens van vroeger zijn dan ook te bezichtigen. We wilden ook nog een bezoekje brengen aan het stripmuseun van Willy Vandersteen, maar dit wordt helemaal opnieuw ingericht en is pas in maart 2012 terug open. Voor natuurliefhebbers is het arboretum aan de Kalmthoutse heide zeker een bezoek waard. Dit hebben we nu even overgeslagen omdat we het al twee keer met een bezoekje hebben verblijd .
De nummertjes van deze tocht: 22, 23, 24, 89, 80, 70, 71, 5, 4, 7, 57, 58, 70, 58, 59, 22, 29, 94
Mijn fietsmaatjes hebben de rest van de week volgende tochten gedaan die naar verluid ook heel mooi waren:
De eerste prachtige zomerdag na onze buitenlandse vakantie inspireerde ons om naar de Kempen te rijden. Aangezien Essen maar een kleine 50 km bij ons vandaan ligt via de Liefkeshoektunnel werd dit onze uitvalsbasis. Natuurvriendenhuis De Berk is een mooie locatie om de auto te parkeren en om te beginnen aan een fietstocht. 's Avonds ben je bij de vriendelijke uitbaters steeds welkom voor een heerlijke warme maaltijd. 's Morgens even waarschuwen wordt wel geapprecieerd. Je kan hier ook goedkoop logeren. 160 euro voor een fietsarrangement (4 overnachtingen + vol pension) in mooie verzorgde kamers voor 2 of vier personen. Na een aanlooproute van 2 km die prima aangegeven staat, kwamen we op het knooppuntennetwerk terecht. Eerst ging het richting Nispen. Dit is een druk befietst dorpje waar verschillende lange afstandsfietsroutes passeren. Wij zijn hier vorig jaar ook doorgefietst op de laatste of voorlaatste dag van onze Ronde van Nederland. Inderdaad ... ook hier flirt je voortdurend met de grens net als bij ons. Onderweg kwamen we heel wat fietscafés tegen in dit eerste deel, maar velen zijn op maandag dicht of gaan pas open vanaf 13 uur. Via rustige en schaduwrijke wegen kwamen we in de Rucphense boschen, een schitterend natuurgebied, annex militair domein. Kilometerslang rijd je op een fietspad naast onverharde wegen. Na een 30- tal km kwamen we in Sprundel aan. Daar picknickten we op een gezellig terrasje aan de sneeuwpiste. Jammer genoeg was het café op maandag dicht, maar onze boterhammetjes op eten mocht wel. Een eindje verder heb je een mooie cafetaria aan het zwembad de vijfsprong. Maar door de omvang van dit sportcomplex kwamen we deze pas tegen nadat onze boterhammen verorberd waren. Door de bossen, langs de heide en via bijna autovrije wegen kwamen we weer in Nispen terecht. In de late namiddag was het er wel heel druk. Een aangenaam terrasje met een stukje vlaai of een coupe Annick of Loes zorgden voor een leuk rustpunt. Daarna ging het weer richting Essen. Nadat we de fietsen hadden ingeladen, genoten we nog van een heerlijk avondmaal om daarna lichtjes verbrand naar huis terug te keren. Tot vrijdag klonk het bij het afscheid, want dan gaan we nog een tochtje doen in deze heerlijke streek.
De nummertjes van onze 58 km lange fietstocht : 22, 29, 94, 95, 55, 52, 41, 98, 12, 77, 76, 74, 72, 97, 96, 95, 94, 29, 22.
Gisteren nog eens op de fiets gestapt voor een lange fietstocht. Voor het eerst in dertig jaar hebben wij ons gewaagd aan de Gordel. Samen met mijn echtgenoot hebben we de tocht van 100 km tot een goed einde gebracht. 's Morgens rond 9 uur vertrokken we vanuit Dilbeek. Het was redelijk rustig bij de vertrekplaats en ook onderweg was het in de voormiddag prima te doen qua volk. Het eerste deel liep over wegen die mij het minst aanspraken, namelijk door redelijk wat geïndustrialiseerd gebied. Het tweede deel van de tocht was veel mijn ding, door de mooie natuurgebieden vlakbij Brussel. Vooral vanaf Tervuren was de tocht mooi. Vanaf Overijse viel de tocht kilometers lang samen met het parcours dat ik vorig jaar fietste tijdens de Vlaanderen fietsroute, een leuke herinnering. Vanaf Overijse was er ook bij de doortochtplaatsen een gezellige drukte met optredens van Coco Junior (Overijse) en Raymond Van het Groenewoud (Dilbeek). Bij de aankomst zag je pas hoeveel deelnemers er dit jaar geweest waren. Heel erg druk ! Maar ... als het volgend jaar nog doorgaat keren we zeker terug.
Vandaag wendde ik de steven naar het Mietjesland, euh Meetjesland. Deze streek die ten noordwesten van ons ligt, wordt thuis steevast zo genoemd omdat mijn oudste dochter ooit met volle overtuiging tegen haar oma zei: "Mijn zus is vandaag naar Mietjesland gaan zwemmen." Of hoe een verspreking kan leiden tot een vaste uitdrukking in de familie. Om halfnegen stond ik al paraat om te vertrekken voor een tocht van 101 km. Via ons vertrouwde oude spoorwegpad, maakte ik de verbinding met het spoorwegpad richting Moerbeke Waas. Net voorbij Klein- Sinaai loopt de route langs de Moervaart. (foto 1). Deze vaart bleef kilometerslang mijn gezel. Hij leidde mij ook voorbij de oude suikerfabriek van Moerbeke-Waas. (foto 2) De eens zo statige fabriek is bijna volledig afgebroken om plaats te ruimen voor een nieuwe woonwijk. De fabriek heeft voor rijkdom en tewerkstelling gezorgd, maar ook voor jarenlange geurhinder in Moerbeke. Een flink aantal kilometers later maakt deze route de verbinding met de Langelede. (foto 3) Deze prachtige locatie op grondgebied Wachtebeke dikte mijn kilometeraantal fiks aan,want deze watergang kan je weer een hele tijd volgen. Na wat gekronkel door de polder bereikte ik tegen kwart voor elf het centrum van Zelzate. Hier was het even opletten op de drukke passage aan de Zelzatebrug, maar vlug zat ik weer op heel rustige wegen. Al snel kwam ik weer op een oude spoorweg terecht, nu richting Bassevelde. Links en rechts graasden koeien, maar op de achtergrond was de industrie nooit ver weg. Een stukje voor Bassevelde werd ik dan richting Boekhoute geleid. Boekhoute, een vissersdorp zonder haven staat er op het welkomstbord. In het centrum (foto 4) vind je een gezellige kerk met een grote vissersboot ernaast en een stadhuis waarin een visserijmuseum gevestigd is. Jammer genoeg is dit niet open op zondag, maandag en dinsdag. Anders had ik dit zeker met een bezoekje verblijd. Via bijna autovrije straten reed ik verder door het karakteristieke landschap van het Meetjesland. Rond twaalf uur hield ik een picknick op een bankje. Even verder kwam ik op een verrassend plekje terecht, (foto 5) de Stoepekapel. Wat een idyllische plaatsje op het grondgebied van Ertvelde, het dorp van Eddy Wally. Op de weg naar Wachtebeke kwam ik welgeteld vier auto's tegen. Dit is echt mijn ding: rust, rust en nog eens rust. Voor ik het wist, bereikte ik Wachtebeke Overslag, een typisch grensdorp, waar je voortdurend flirt met het Nederlands grondgebied. Het gezellig kerkpleintje lag nog niet ver achter mij, toen ik het lelijkste huis (naar mijn mening) in Vlaanderen tegenkwam. (foto 6) Was dit het resultaat van een eindwerk of willen de architecten duidelijk maken dat ze elke situatie aankunnen ? Ik weet het niet, maar of dit gedrocht reclame is voor hun architectenbureau ? Ik durf het niet te zeggen. Even verder kwam ik in de Polderstraat op het grondgebied van Moerbeke aan een pareltje van een kreek. (foto 7) Dan ging het verder richting Koewacht en Hellestraat. Een ritje door het Stropersbos sloot deze prachtige fietstocht af. De knooppunten: 80,81,84,86,91,94,99,19,79,82,83,89,69,82,84,92,94,95,52,51,50,54,55,63,66,65,56,58,99,97,96,92,84,82,66,65,95,89,88,80
De zon stond deze morgen al vroeg te stralen aan de hemel. Daarom vertrokken we om kwart voor negen voor een tocht van 95 km. Heel rustige wegen brachten ons via de vaart en de polders tot in het centrum van Beveren. Daar reden we door het park van kasteel Cortewalle richting Kruibeke. Hier hielden we onze eerste stop in café "De Polderrust", een echt authentiek cafeetje zoals er in de jaren veertig en vijftig tientallen in elke gemeente waren. De moeite waard om even halt te houden. Dit café is ook gekend als het café van "Rozeke Pap". Daarna ging het langs binnenwegen naar Bazel. We passeerden het prachtige kasteel Wissekerke . Even verder kwamen al slierten fietsers in tegenovergestelde richting gereden. Het Kallebeekveer was heel dichtbij. Met dit veer zetten we over naar Hemiksem. Via de dijken langs de Schelde en autoluwe wegen reden we naar Niel waar we voorbij het Steenbakkerijmuseum fietsten. De moeite waard om eens te gaan bezoeken. Men heeft hier echt zijn best gedaan om de gebouwen zo authentiek mogelijk te restaureren. We namen rustig de tijd om te picknicken langs de Schelde. Op dit traject heb je bankjes en picknicktafeltjes genoeg. Daarna zetten we onze tocht verder richting Boom. Daar lag het veer naar Klein-Willebroek reeds te wachten, enkele maatjes kleiner dan het Kallebeekveer, maar toch groot genoeg om hele horden toeristen over te zetten. In Klein- Willebroek was het zo gezellig dat we de tijd namen voor ons tweede terrasje. Daarna peddelden we richting Ruisbroek. Aan de kerk viel ons een prachtig beeld op dat herinnert aan de grote overstroming van enkele tientallen jaren geleden. Even verder werden we weer naar de boorden van de Schelde geleid. Ter hoogte van Rupelmonde namen we onze derde veerboot van de dag. En terrasjes in overvloed voor de derde stop. Vanuit Steendorp trapten we dan gezwind richting Haasdonk. Via het fort van Haasdonk en verschillende landwegen kwamen we uit op De Ster in Sint-Niklaas. Daar kozen we ervoor om richting Nieuwkerken te rijden om zo huiswaarts te keren. Bruingebrand en voldaan kwamen we daar aan met 95 km op de teller. De knooppunten: 80,81,74,72,71,2,5,6,7,50,47,48,49,71,70,30,34,29,28,38,39,83,35,31,54,86,74,97,98,95,4,96,79,83,82,81,80
"Oh it's a beautiful day !" Wat hebben we dit gisteren vaak gezongen ! We hadden gepland om van het Pinksterweekend gebruik te maken om een lange fietstocht te maken. Blankenberge werd onze bestemming. Toen ik om half zeven opstond, scheen de zon al lustig aan de hemel. Er kwam al een heerlijk vakantiegevoel over mij . Na een stevig ontbijt, voldoende eten, drinken en fruit ingepakt om de dag door te komen. Ook de koeltas kwam voor de eerste keer dit jaar uit de berging. Tegen acht uur de fiets op, richting knooppunt 81. Daar had ik afgesproken met Lydie, mijn fietsmaatje voor de Ronde van Nederland. Maar wie er niet stond, was natuurlijk Lydie. Dan maar naar haar thuis gereden. Daar vertrok ze net toen ik aankwam! Nog te druk bezig geweest ! Na deze valse start maakten we vlot tempo richting Moerbeke en Wachtebeke. Na anderhalf uur hadden we al 30 km op de teller staan. Tijd dus voor de eerste stop. Ergens in de polder tussen Wachtebeke en Zelzate vonden we een rustig plekje voor een pauze van 20 minuten. Weer op de fiets ging het richting Zelzate, Assenede, Kaprijke en Bassevdelde richting Sint - Laureins. Aan onze knorrende maag, merkten we dat het al middag was. Op een terrasje in Sint-Laureins hielden we dan maar onze middagpauze. Even door Sint-Laureins kwamen we op het fietspad naast het Leopoldkanaal. Wat een prachtige locatie ! Daarna ging het via het Schipdonkkanaal richting Moerkerke. Daar waren het net kanaalfeesten. Tijd dus voor een volgende tussenstop met een lekker hoeveijsje. Aan de toenemende wind merkten we dat we stilaan de zee naderden. In Dudzele moesten we nog even halt houden voor een open brug, waar een vrij groot schip moest passeren. Het mooie weer zorgde ervoor dat de wachtende mensen niet ongeduldig werden. Daarna ging het via het mooie Lissewege recht naar Blankenberge. Daar wachtten Christel, Patrick, Yelte en Yilke ons al op vol ongeduld. Een praatje op het strand, een drankje en zon, zee en strand, wat wil een mens nog meer ? Na een bezoekje aan hun nieuwe appartement en een drankje was het tijd voor een hapje. Wat smaakte dat ! Om 10 over 9 namen we dan de trein naar Gent Sint-Pieters. Jammer dat de mensen van de NMBS hun afschuw voor fietsers die mee willen met de trein niet onder stoelen of banken steken. Het lange gezicht van de conducteur sprak boekdelen toen we ons aanmeldden op het perron van Blankenberge. En gelukkig dat Lydie in Gent snel de treinbegeleider vond om ons te laten uitstappen, want anders waren we vast en zeker niet van de trein geraakt. Vergeten ?! Dankzij twee vriendelijke heren geraakten onze fietsen snel de trappen af in het Sint-Pietersstation. Want de lift voor rolstoelgebruikers of fietsers staat op geen enkele manier aangegeven. (als er al een is) Gelukkig was de treinbegeleider op de trein naar Sint-Niklaas heel wat vriendelijker dan zijn voorganger zodat we veilig en wel in dat station aankwamen. Ook hier was er geen lift te bekennen. Gelukkig bracht een gootje naast de trap soelaas. Dan stond ons nog een ritje naar Sint-Gillis en De Klinge te wachten. Moe en tevreden konden we met een 120 km op onze teller rond half twaalf ons bed induiken. De knooppunten die we gevolgd hebben zijn: 80, 84, 86, 91, 94, 99, 19, 79, 78, 67, 68, 69, 82, 84, 92, 94, 95, 52, 55, 61, 59, 70, 73, 76, 85, 89, 90, 92, 12, 5, 6, 3, 65, 64, 58, 63, 59, 16,25,21, 23, 11, 12, 24, 27, 28, 36, 32
Vorige zomer ben ik voor de eerste maal in mijn 47-jarige leven op fietsvakantie geweest. Een boekje over de "Vlaanderen fietsroute" in de boekhandel wakkerde mijn goesting aan. Na een intense voorbereiding: opsplitsen van de route in deeltrajecten, uitzetten van de deeltrajecten in knooppunten met de handige CD-rom 'Vlaanderen fietskaarten', het boeken van bed and breakfasts, jeugdherbergen en trekkershutten als overnachtingsplaatsen en last but not least het aanschaffen van een degelijke trekkersfiets en zeer goed waterdichte fietstassen trok ik dan op pad. Het prachtige weer en de schoonheid van Vlaanderen zorgden voor een onvergetelijke ervaring. En ... de wetenschap: Het was de eerste fietsvakantie maar zeker niet de laatste.
