Gisterenmorgen vroeg uit de veren om nog eens een flink aantal kilometers te gaan vreten. De veerdienst van Doel naar Lillo is terug geopend in het weekend en op feestdagen, dus een rit naar de andere kant van de Schelde was mijn doel. Mijn plan om langs Doel te vertrekken werd teniet gedaan omdat de eerste boot pas om 10.30 uur vertrekt. Dan maar de rit om gedraaid. Vanuit De Klinge ging het via de spoorweg richting Sint-Niklaas en Nieuwkerken. (1) Bekend terrein met aangename rustige fietswegen. Ook plezant om het centrum van Nieuwkerken nog eens terug te zien, want als je hier 9 jaar hebt gewoond, geeft het je toch een gevoel van thuiskomen. Via een oude kerkwegel ging het dan richting Beveren. Deze weg kan ik met de ogen dicht rijden, want jarenlang heb ik deze twee tot acht keer per week gevolgd om met Liesbet naar het zwembad te rijden. De zwemtrainingen bij GBZ (groot Beverse zwemclub) zijn al een tijdje verleden tijd, maar blijven toch als een plezante tijd in het geheugen hangen. 10 jaar gom je niet zomaar uit.Het was onderweg wel even hordenlopen wegens wegenwerken (dit zou overigens niet de laatste keer zijn tijdens deze rit), maar met de fiets ga je er vlot doorheen. Via een rustige weg werd ik door het Doornpark, richting N70 geleid. Daar was het goed kijken om over te steken, maar al snel ging het richting Haasdonk. Ik miste een bordje met de knooppunten. Verdwenen of gewoon niet opgemerkt ? Ik weet het niet. Zo kwam ik midden in de wegenwerken terecht. En die zijn toch al een hele tijd bezig, want vorige zomer lag het hier ook al open. Dan maar de weg richting centrum gevolgd (want daar staan ook bordjes). Een omleiding zorgde er voor dat ik weer bijna een bordje miste. Gelukkig zag mijn geoefende oog het nog net staan en moest ik linksaf slaan, voorbij de werf. Daarna werd het meer een wandeltocht dan fietstocht richting centrum. En ... door de wegenwerken waren ook een deel van de knooppuntborden verdwenen ! Dus ... kerk in het oog houden en daar naar toe stappen ! Wat anders een heel gezellig plekje is in Haasdonk centrum, is nu een echte bouwwerf ! In het centrum zelf gegokt om rechtdoor te rijden en na enige tijd bleek het een goede gok te zijn. De baan naar Melsele , met een fietspad zo breed als de rijbaan zelf, is normaal gezien een heel rustige straat, maar nu was het er behoorlijk druk. Uiteindelijk reed ik langs verkeersluwe wegen naar Kruibeke. Het bordje met nummer 71 wijst voorbij de kerk nog steeds naar links, maar door de aanleg van de Potpolder is deze weg definitief afgesloten. Als je de andere aanwijzing volgt, kom je weer op een vroeger punt terecht. Dus ... hier moet je de vrij drukke baan volgen op een goed fietspad gedurende een dikke kilometer en dan kom je bordje 71 terug tegen. Via een heel mooi stukje ging het dan richting het kasteel van Wissekerke. Tijd om hier even te verpozen ! ( 2 en 3 ) Even voorbij het kasteel loopt dan de weg naar het Kallebeekveer, maar ook hier was een bordje verdwenen. Dus linksaf slaan, een versleten asfaltbaan op, i.p.v. rechtdoor een verhard stuk fietspad. Op het Kallebeekveer was het niet druk. Het bracht mij vlot tot in Hemiksem. Via rustige fietswegen naderde ik al snel de Antwerpse agglomeratie. Een prachtig plekje : Het Out fort (4) verraste mij, naast hoge woonblokken. Dan kwam ik in Hoboken terecht, met aan de ene kant het mooie natuurreservaat "De Hobokense Polder" (5) en aan de andere kant het verval van wat ooit een bloeiende industriesite was (6). Hier werd ik toch wel even stil van. De haven van Antwerpen kwam steeds dichterbij en via indrukwekkende kaaien naderde ik het Zuid. De achterkant van het nieuwe justitiepaleis (7) kondigde dit aan. Via zijstraatjes heb je inkijk op het museum van Schone kunsten en andere herkenbare gebouwen. Via een van de zijstraatjes kwam ik op de prachtige Vlaamse en Waalse Kaai. Dit rustpunt nodigde mij uit voor een gezellig terrasje. Even was ik jaloers op Liesbet die hier in dit prachtige deel van Antwerpen op kot zit. Zij volgt dagelijks les in een schitterend gerestaureerd gebouw in De Schilderstraat. Een gebouw met een ziel ! Via de kaaien kwam ik dan aan het Steen (8) en langs de oude hangars van de naties (9), waar nu prachtig gerestaureerde schepen in alle maten staan. De Schelde voerde mij de stad weer uit en wonderlijk genoeg sta je plots in een echt stiltegebied, net buiten de stad ! (10 en 11) Een heel mooi stuk om hier te fietsen. Mijn rit voerde mij verder door de haven, naast indrukwekkende olieraffinaderijen. (12) Je ziet ze op de Expressweg van ver staan, maar als je er hier naast fietst, moet je toch even naar adem happen. Ik kon mij niet voorstellen dat deze bedrijven zo groot zijn . Kilometerslang fiets je hier langs richting fort van Lillo. Maar ... op een gegeven moment was een brug gesloten ! Op het knooppuntenbordje stond aangegeven hoe ik dan moest rijden, maar het volgende bordje was nergens te vinden. Gokken ... Verkeerd !Gokken ... Verkeerd ! Gokken ... Verkeerd ! Even kwam er toch wat ongerustheid binnensluipen. Want als je zo alleen midden in die grote haven staat en je weg niet kent, voel je je toch niet meer zo zeker van je stuk. Gelukkig was er een politiepost in de buurt. Zij zetten mij weer op de goede weg. Bij fort Lillo aangekomen had ik net de boot van half vier gemist. Dan maar even rondgefietst en een terrasje gedaan. Want ik moest drie kwartier opvullen tot de volgende boot eraan kwam. Na een goede overvaart ging het dan richting De Klinge. In Kieldrecht kreeg ik een echte hongerklop. Gelukkig was er nog een plaatselijke supermarkt open om die even weg te werken. Om 10 over zes stond ik weer thuis. Moe van de 96 km met meer dan 40 km wind op kop en met gemengde gevoelens. Bleek weer maar eens dat ik toch wel echt een natuurmens ben, en dat zo'n fietstocht met veel drukte, luchtvervuiling en lawaai niet helemaal mijn ding is.
Gisteren ben ik na enkele maanden Nederland nog eens ingedoken om te gaan fietsen. En dan te weten dat de start bijna letterlijk in onze achtertuin ligt. De thermometer wees 4 graden aan toen ik vertrok , maar het was prachtig fietsweer. Via de bossen van de Hoge Geest, een prachtig natuurreservaat en watergewinningsgebied (1), waar je gemakkelijk een wandeling van een uur of twee kan maken zonder het bos uit te komen, ging het vlotjes richting Hulst. Daar is men volop de site aan het vroegere 's Gravenhofplein aan het renoveren. En het zal een mooi hoekje worden in de binnenstad ! Daarna ging het via dijken en polders naar de Luntershoek, (2) een van mijn favoriete plekjes in Zeeuws- Vlaanderen. Van daaruit voerde de wind mij in een goed tempo naar Terneuzen. Deze keer niet via de Honte, maar wel via de Griete en het Hellegat. Al snel kon ik de dijk op om daar te genieten van een prachtig uitzicht over de Westerschelde. (3) Het was helemaal niet druk op de dijk, maar wel al ideaal weer om mijn boterhammetjes op te eten op een bankje met zicht op de Schelde. Na een korte pauze peddelde ik verder. Met pijlen wordt heel goed aangegeven welke bruggen je moet nemen als doorgaand verkeer, want door de vele sluizen staan er hier en daar bruggen omhoog. Het is een mooi schouwspel om de grote mastodonten door de sluizen te zien varen. Probeer wel de bordjes met de fietsknooppunten goed in de gaten te houden, want als je Terneuzen niet kent, zou het anders wel een hele rondrit kunnen worden om weer op de juiste weg te geraken. Maar als je de nodige concentratie behoudt, wijst alles zichzelf uit. Eens Terneuzen uit, kom je in de buurt van een industriegebied. Maar al snel werd ik langs verkeersluwe wegen naar het natuurreservaat "De Braakman" geleid. Kilometerslang fiets je via een onverhard fietspad (4 en 5 ) door dit reservaat. Aan de linkerkant heb je een prachtig zicht op het water en de vegetatie. De rechterkant wordt ontsierd door industrie. Maar de natuurpracht zorgt er automatisch voor dat je vermijdt om naar rechts te kijken.Van daaruit ging het naar Sluiskil. Daar was er even een vervelend lang stuk langs de grote baan op een vrijliggend fietspad. Maar daarna kwam je weer op heel rustige wegen. Mijn tocht voerde mij naar Schapenbout (6 ). Wat zou ik hier graag wonen als ik ooit met pensioen ben ! Een dijk met prachtige dijkhuisjes en een groene strook over de lengte van heel het gehucht. Daarna fietste ik door naar Axel om via de Spaanse linies en de Schapendijk (7 ) terug in De Klinge te arriveren. 96 km stond op mijn kilometerteller. Moe maar tevreden kwam ik thuis. De knooppunten: 50, 49, 47, 46, 45, 44, 15, 54, 41, 40, 28, 25, 17, 11, 18, 19, 10, 15, 16, 26, 27, 22, 29, 73, 71, 74, 75, 77, 78, 89, 88, 80, 50
Het zomeruur zorgde ervoor dat ik pas om 10 uur op de fiets zat. Het was nog frisjes, dus een fleece uit de kast gehaald en verder laagjes kledij over elkaar aangetrokken. Via de vertrouwde spoorlijn, peddelde ik richting Sint-Niklaas. "Maria Verguld" (1) stond nog gehuld in de nevel, maar kondigde reeds van ver de stadskern aan. Op zondag is het echter goed te doen om het centrum door te rijden op de brede fietspaden. Maar een goede raad: Doe dit niet op een schooldag in de spitsuren want dan fiets je op je leven, met al die middelbare scholieren die denken dat de stad van hen is. Via het shoppingcenter ging het richting Temse Velle en Temse. (2) Op de nieuwe Scheldebrug heb je een prachtig uitzicht over dit kleine stadje (?) aan de Schelde. Al snel verliet ik de drukke brug om de autoluwe weg naar Weert te nemen. Enkele kilometers leek ik over een mountainbikeparcours te dokkeren. Wegenwerken zorgen ervoor dat je een heel eind over een heel slecht wegdek moet fietsen, maar het is best te doen. Aan de linkerkant nog even genoten van het prachtige kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde. (3) Dit slot is in augustus twee weekends vrij te bezoeken. Misschien toch iets om te onthouden.Daarna brachten de knooppunten mij naar het gezellige Branst. Lang geleden dat ik hier nog eens te gast was ! Via een prachtig fietspad langs de Schelde met enkele heel mooie inkijkjes en zichten op de Schelde ging het naar Mariekerke en Sint-Amands. Daar lag het veer te wachten naar Moerzeke. Het mooie weer zorgde ervoor dat er heel wat toeristen gebruik maakten van deze gratis dienstverlening. Vanuit Moerzeke ging het langs het water verder richting Hamme. De Mirabrug wierp me weer even terug in de tijd. Ik zie dan steeds Willeke Van Amelrooy en Jan Decleir hun scenes spelen uit de film Mira. De brug is mooi gerestaureerd en stond te blinken in het zonlicht. De dijken brachten me naar de samenvloeiing van de Durme en de Schelde en Waasmunster. Via Belsele en Puyvelde ging het richting Kemzeke. Daar zwaaide collega Nico (onze eigen blonde god) me vriendelijk en bemoedigend toe en kwam ik oud-directeur Jos tegen. Een praatje met Jos en Rita doet altijd deugd. Na 85 prachtige kilometers (de foto's spreken voor zich) stond ik terug in De Klinge. Moe maar voldaan. De knooppunten: 80, 81, 82, 83, 36, 45. 48, 99, 75, 3, 5, 4, 7, 8, 76, 67, 68, 50, 9, 91, 77, 78, 90, 79, 47, 42, 37, 33, 31, 30, 92, 87, 85, 86, 84, 81, 80
Deze week hadden we herfstvakantie. Omdat het zo'n prachtige Indian Summer is, trokken we naar Bernkastel aan de Moezel in Duitsland. Daar fietsten we een stuk van de Moselradweg. Dit is een fietstoer die Trier met Koblenz verbindt over meer dan 200 km rustige fietspaden langs de Moezel. Een goede raad : neem als je vanuit Trier vertrekt de rechteroever , want aan de linkerkant loopt de fietsweg langs het traject dat wij gedaan hebben een groot deel op een fietspad naast een vrij drukke weg. De andere oever die we namen bij het terugkeren was veel rustiger om te fietsen. Enkele sfeerbeelden.
Gisteren hadden we een facultatieve verlofdag op school. Tijd dus om te genieten van het schitterende weer. Om kwart voor negen zat ik al op de fiets en eens niet vertrokken langs onze oude vertrouwde spoorweg, maar door de prachtige polders van Meerdonk. (2) Al snel reed ik langs de kreken en welen die je in onze buurgemeente nog vindt. (1) Als je eens een bezoekje wil brengen aan dit bijzondere natuurgebied kan je steeds een afspraak maken met natuurpunt Het Pannenweel . Zij verzorgen ook tijdens het weekend geleide natuurwandelingen. Vanuit Meerdonk ging het via Vrasene, Beveren en Melsele richting Kruibeke. De knooppunten leidden mij vooral langs verkeersluwe boerenweggetjes. Een minpunt was de 2 a 3 km die ik moest peddelen langs de parallelweg naast de Expressweg. Vanuit Kruibeke vervolgde ik mijn weg naar Bazel. Onderweg kwam ik nog eens voorbij het cafeetje van Rozeke Pap (de Voermansrust) en daar maakte ik tijd voor een eerste tussenstop. Dit kleine cafeetje is werkelijk een juweeltje. De tijd is daar blijven stilstaan. De inrichting is nog van in de jaren stillekes, iedereen kent daar iedereen en als je daar als fietser 3 keer langs bent geweest herkennen ze je onmiddellijk. De service is prima en de prijzen heel democratisch. In Bazel zelf is het kasteel van Wissekerke de moeite waard om eens te bekijken. (3) Het is knap gerestaureerd en de hangbrug die op dit moment gerestaureerd wordt is een unicum voor het Waasland. (4)Vanuit Bazel zette ik dan koers naar Rupelmonde, het geboortedorp van onze grootste carthograaf Gerardus De Creemer alias Mercator. Op het gezellige dorpspleintje naast zijn standbeeld en in de schaduw van de originele kerk (5) nam ik ruim de tijd voor een middagpauze. Britse of Amerikaanse toeristen reden af en aan op hun fietsen (Ik was ze ook al tegengekomen in Bazel.) maar meer dan een korte groet kon er bij hen niet af. Wat een verschil met Nederlandse of Belgische fietsers die vaak een hele babbel komen doen tijdens een pauze. Vanaf het dorpsplein reed ik dan in de richting van de toren waar Mercator gevangen heeft gezeten.(6) Daarna werd ik richting Steendorp gevoerd. En zo kwam ik op de Scheldedijk terecht. Via Temse, waar het tijd was voor een tweede terrasje, fietste ik langs de Zaat (de oude Boelwerf) tot in Tielrode vanwaar de Durme mijn metgezel werd. (7) Via Hamme en de Mirabrug (die ze volop aan het restaureren of herstellen zijn) kwam ik in Waasmunster terecht. Daar was het even zoeken naar de juiste weg door de werkzaamheden. Maar de wegwijzer naar Lokeren hield mij op het juiste pad. Via een parallelweg beneden de E17 peddelde ik richting Molsbroek. Dit stuk vond ik ook weer minder aangenaam , maar gelukkig had ik de wind in de rug en ging het snel voorbij. En ... het Molsbroek maakt werkelijk veel goed. (8 +9) Dit is een pareltje van een natuurgebied, ook echt een bezoekje waard. We hebben al heel wat keren met het derde en zesde leerjaar van onze school een geleide natuurwandeling gedaan en dit is steeds de moeite waard. Via de Durme, het Verloren Bos en de Daknamse Meersen kwam ik in het schilderachtige Daknam terecht. (10) Een laatste terrasje wenkte hier. Via de oude spoorwegverbinding Lokeren- Moerbeke ging het dan richting Klein-Sinaai waar ik op onze oude vertrouwde spoorweg terechtkwam die mij veilig naar De Klinge bracht. 104 km stonden er thuis op de teller. Blij dat ons Waasland zoveel mooie plekjes heeft !
Tussen alle regendagen door, riep men voor zaterdag een zonnige dag af. Daar moesten we van profiteren ! Ik had mijn oudste dochter Evelien deze zomer beloofd om met de fiets naar de zee te rijden, maar het weer besliste er telkens anders over. Dus zaterdag dan maar naar de zee. De voorbije twee jaar had ik Blankenberge aangedaan, gisteren werd het Knokke. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het richting Moerbeke. Met de wind in de rug maakten we een flink tempo en al snel fietsten we over een pittoresk bruggetje (1) langs de Moervaart. (2). Vorige week draaiden we nog af richting Eksaarde, vandaag ging het richting Moerbeke - Centrum. Een heel mooi dorpsplein omgeeft daar de suikerbaron- villa's, een knap gerestaureerde brouwerij en het indrukwekkende gemeentehuis. (3). Via de Langelede (4) vervolgden we onze tocht naar Wachtebeke.Een heel mooi stuk van de route. Dan ging het richting Meetjesland. In Zelzate hielden we onze eerste stop. Het was nog naar half elf en er stonden al 35 km op onze teller. Goed doorgefietst zou ik zeggen. We genoten er van een terrasje in de zon naast een indrukwekkende F16. Dan moesten we even verder fietsen langs een drukke weg, maar eens de brug over het kanaal Gent- Terneuzen, fiets je snel weer op heel rustige straten. Ook reden we kilometerslang op een oude spoorweg richting Bassevelde en Sint-Laureins. Onderweg konden we genieten van de prachtige Meetjeslandse landschappen.(4) Voorbij Sint-Laureins kwamen we op Nederlands grondgebied. Via Sint- Margriet fietsten we Aerdenburg binnen. Een aangenaam stadje met leuke terrasjes. Vanuit Aerdenburg reden we naar Sluis, een gezellig grensstadje, maar heel erg druk ! Via een heel aardig fietspad (5) reden we Sluis weer uit naar onze eindbestemming Knokke. We kwamen in het elitaire Zoute deze badstad binnen en reden dan naar het centrum van Knokke en de zeedijk. Het was er druk, maar niet overdreven. Knokke is heel elitair, maar ik vind het persoonlijk weinig charme hebben. Geef mij maar Heist, Blankenberge of Oostduinkerke. Een lekker mosselpotje op de dijk sloot onze fietstocht af. Daarna ging het snel richting station om met de trein naar huis te keren voor het onweer. De dienstverlening van de NMBS was weer eens heel pover. In Gent vergat de conducteur alweer de fietswagon te openen zodat we onze fietsen via een steile trap een andere wagon moesten insleuren om daar via een heel hoge afstap op het perron terecht te komen tussen heel veel volk. Er werd gevloekt door een aantal mensen die zonder kijken het perron overliepen om hun trein te halen en tegen onze fietsen aanliepen bij het afstappen, maar daar trokken we ons maar niks van aan. Dan snel snel de trap af met fiets en al en de roltrap op om de volgende trein te halen. Daar troffen we een vriendelijke conducteur. In Sint- Niklaas was er weer niemand te bekennen voor de lift. Dus ... weer de trap afgehobbeld met onze fiets. Dan tussen de donderslagen en bliksemschichten naar huis. In Sint- Gillis moesten we 20 minuten schuilen voor de pletsende regen.
Gisterenochtend zag het er veelbelovend uit. De 6 !!! droge dagen in augustus kregen er misschien wel een broertje bij. Dus snel rondgebeld om de stalen rossen van stal te halen en een tochtje van een 60- tal km te maken. Tegen een uur, het uur van vertrek zag de hemel er echter al heel dreigend uit, maar we moesten en zouden die fiets op. Eerst de oude spoorweg naar Kemzeke gevolgd, kwestie van de weg nog goed te weten als ik donderdag weer ga werken. Daarna ging het richting Moerbeke, ook langs de oude spoorwegzate, Aan het vroegere Zomerhuis moesten we de regenjassen al bovenhalen. Heel wat anders dan de warme zomers die we in het vroegere zwemparadijs hebben doorgebracht tijdens onze puberteit en waar we onze eerste stapjes waagden op het liefdespad. Menig koppeltje is daar toch wel gevormd. Met felle tegenwind stampten we dan maar verder richting Klein- Sinaai. Van daaruit ging het richting Moerbeke langs de Moervaart. Dit is een prachtig stuk om te fietsen, maar die sakkerse wind en lichte regen zorgde voor stampwerk op de fiets. We mochten ook de werken aan de vroegere suikerfabriek bewonderen. Op een jaar tijd is dit fabrieksterrein helemaal afgebroken en al heel knap opgeruimd en aangelegd. Nog enkele steenpuinhopen moeten verdwijnen en dan heeft Moerbeke een hele grote site waar nieuwe woningen kunnen gebouwd worden.Alleen de oude spoorwegbrug (hier op een archieffoto) en een toren blijven nog als cultureel erfgoed bewaard. Daarna ging het richting Eksaarde. Via twee pittoreske bruggen (zie foto's) en heel wat aangename autoluwe straten kwamen we op het grondgebied van Sinaai in het gehucht met de welluidende naam de Luitentuit. Via Puyvelde reden we met de wind in de rug terug naar De Klinge. Van in de verte zag ik al een pikzwarte bui hangen. Op een kilometer van mij thuis vielen de eerste druppels. Snel, snel de fiets in de garage gestald . Net op tijd, want daarna viel de regen met bakken uit de lucht.
De knooppunten van deze toch wel heel mooie tocht als de zon schijnt: 80,81, 84, 86, 91, 94, 93, 97, 99, 19, 79, 82, 84, 88, 80, 81, 20, 21, 25, 30, 92, 93, 94, 91, 86
Oh ja . Vergeet niet te duimen morgen voor de broertjes Borlee op het WK atletiek in de finale van de 400 m. Deze leeftijdsgenoten van mijn dochter Evelien waren al van bij de kleinsten echte toptalenten. We hebben ze op BK's menig Belgisch record zien lopen en hopen maar dat ze het morgen even goed of zelfs nog beter doen dan vandaag. Zet hem op mannen !!!!
Vandaag hebben we optimaal geprofiteerd van een van de weinige zonnige dagen die we deze zomer hadden. Onze buurjongen had al enige tijd gevraagd om eens een lange fietstocht te maken en nu was het de uitgelezen dag. Als 12- jarige een tocht van 80 km tot een goed einde brengen is geen sinecure, maar hij heeft het met verve gedaan. Hij speelde ook een hele dag onze GPS. Aan de hand van een papiertje met knooppunten heeft hij ons perfect gegidst. En het was nog leuk ook, want het leek een beetje een zoektocht. Omdat de kleinste kapoen van bijna vier ook meeging (in een fietszitje uiteraard) stippelde ik een route uit waarbij we lange tijd langs het water zouden fietsen en drie keer de overzetboot namen. Ook een succes natuurlijk. We vertrokken via onze vertrouwde spoorweg richting Sint-Niklaas. Via recreatieoord De Ster fietsten we richting Haasdonk. Door de gezellige dorpskern gingen we richting Kruibeke en Bazel. Daar was het even zoeken naar de juiste weg omdat de klassieke weg naar het Kallebeekveer al een klein jaar onderbroken is door werken voor de aanleg van de beruchte Potpolder. (een gecontroleerd overstromingsgebied) Gewoon even de grote baan richting Bazel volgen en dan kom je vanzelf weer op de juiste weg. Via kasteel Wissekerke liep onze weg dan naar het Kallebeekveer naar Hemiksem. Aan de overkant namen we in het park van de prachtig gerestaureerde abdij van Sint- Bernardus tijd voor een picknick. Dan vervolgden we onze weg deels langs de Schelde, deels langs smalle autoluwe wegen naar Schelle. Daar bracht het veer van Schelle naar Wintam ons naar de overkant. Kort daarna staken we de indrukwekkende zeesluis van Wintam over. Wat keken onze buurjongens hun ogen uit ! Langs de Schelde fietsten we verder richting de overzet naar Rupelmonde. Daar zetten we voor de derde en laatste keer over. In Steendorp namen we onze tijd voor een gezellig terrasje. Via de scheepswerven en de Scheldedijk ging het verder naar Temse. Wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat we even moesten zoeken naar de juiste weg, maar dat lukte vlot, Een nieuwe weg die langs de Zaat leidde ( de vroegere terreinen van de Boelwerf die een mooie nieuwe bestemming hebben gekregen) bracht ons naar het centrum van Tielrode, Twee stevige klimmen voerden ons uit het centrum richting natuurreservaat De Roomackers. Dit waren vroeger putten waar klei werd gewonnen voor de steenbakkerijen, maar nu een heerlijke pleisterplaats geworden zijn voor vogels , fietsers en wandelaars. Via smalle weggetjes (oude kerkwegels) tussen maisvelden kwamen we in de buitenwijken van Sint-Niklaas. Een terrasje op het Apostelplein, waar de voorbereidingen voor de laatste Walburgconcerten deze avond aan de gang waren zorgde voor een laatste rustpunt. Via onze vertrouwde oude spoorweg ging het dan weer richting De Klinge. Proficiat Jari met je knalprestatie .
Vandaag voor de tweede dag deze week naar Essen gereden. Er stond een korte rit op het programma van zo'n 40 km, maar ook eentje met educatieve bedoelingen. Omdat we nog op zoek zijn naar leuke locaties voor een schoolreis 5e leerjaar koppelde ik de fietstocht met het bezoek aan enkele bezienswaardigheden. We vertrokken richting Kalmthoutse heide. Toch wel behoorlijk indrukwekkend hoe je de sporen van de hevige brand in mei nog ziet. Ook de brandgeur is nog niet helemaal weg. Toch is de grondvegetatie zich al heel goed aan het herstellen. Het didactisch centrum De Vroente is zeker de moeite waard. Vandaaruit kan je ook gegidste wandeltochten maken door het prachtige natuurgebied van de heide. Daarna ging het richting de Bakkersmolen in een deelgemeente van Essen. Daar vind je een prachtig ingerichte en nog compleet werkende bakkersmolen op stoom uit het begin van de 20e eeuw. Je kan er heerlijk brood kopen en op een gezellig terrasje genieten van een kopje koffie of thee en een lekker gebakje. Een keer per maand kan je ook heel het proces zien, maar ook als hij niet werkt is hij zeker een bezoekje waard. Daarna keerden we naar Essen terug en brachten we nog een bezoekje aan het karrenmuseum. Dit is een mooi openluchtmuseum dat een goed beeld ophangt van de werktuigen die vroeger gebruikt werden in de landbouw. In het weekend is het ingerichte cafe open + de collectie lijkwagens van vroeger zijn dan ook te bezichtigen. We wilden ook nog een bezoekje brengen aan het stripmuseun van Willy Vandersteen, maar dit wordt helemaal opnieuw ingericht en is pas in maart 2012 terug open. Voor natuurliefhebbers is het arboretum aan de Kalmthoutse heide zeker een bezoek waard. Dit hebben we nu even overgeslagen omdat we het al twee keer met een bezoekje hebben verblijd .
De nummertjes van deze tocht: 22, 23, 24, 89, 80, 70, 71, 5, 4, 7, 57, 58, 70, 58, 59, 22, 29, 94
Mijn fietsmaatjes hebben de rest van de week volgende tochten gedaan die naar verluid ook heel mooi waren:
De eerste prachtige zomerdag na onze buitenlandse vakantie inspireerde ons om naar de Kempen te rijden. Aangezien Essen maar een kleine 50 km bij ons vandaan ligt via de Liefkeshoektunnel werd dit onze uitvalsbasis. Natuurvriendenhuis De Berk is een mooie locatie om de auto te parkeren en om te beginnen aan een fietstocht. 's Avonds ben je bij de vriendelijke uitbaters steeds welkom voor een heerlijke warme maaltijd. 's Morgens even waarschuwen wordt wel geapprecieerd. Je kan hier ook goedkoop logeren. 160 euro voor een fietsarrangement (4 overnachtingen + vol pension) in mooie verzorgde kamers voor 2 of vier personen. Na een aanlooproute van 2 km die prima aangegeven staat, kwamen we op het knooppuntennetwerk terecht. Eerst ging het richting Nispen. Dit is een druk befietst dorpje waar verschillende lange afstandsfietsroutes passeren. Wij zijn hier vorig jaar ook doorgefietst op de laatste of voorlaatste dag van onze Ronde van Nederland. Inderdaad ... ook hier flirt je voortdurend met de grens net als bij ons. Onderweg kwamen we heel wat fietscafés tegen in dit eerste deel, maar velen zijn op maandag dicht of gaan pas open vanaf 13 uur. Via rustige en schaduwrijke wegen kwamen we in de Rucphense boschen, een schitterend natuurgebied, annex militair domein. Kilometerslang rijd je op een fietspad naast onverharde wegen. Na een 30- tal km kwamen we in Sprundel aan. Daar picknickten we op een gezellig terrasje aan de sneeuwpiste. Jammer genoeg was het café op maandag dicht, maar onze boterhammetjes op eten mocht wel. Een eindje verder heb je een mooie cafetaria aan het zwembad de vijfsprong. Maar door de omvang van dit sportcomplex kwamen we deze pas tegen nadat onze boterhammen verorberd waren. Door de bossen, langs de heide en via bijna autovrije wegen kwamen we weer in Nispen terecht. In de late namiddag was het er wel heel druk. Een aangenaam terrasje met een stukje vlaai of een coupe Annick of Loes zorgden voor een leuk rustpunt. Daarna ging het weer richting Essen. Nadat we de fietsen hadden ingeladen, genoten we nog van een heerlijk avondmaal om daarna lichtjes verbrand naar huis terug te keren. Tot vrijdag klonk het bij het afscheid, want dan gaan we nog een tochtje doen in deze heerlijke streek.
De nummertjes van onze 58 km lange fietstocht : 22, 29, 94, 95, 55, 52, 41, 98, 12, 77, 76, 74, 72, 97, 96, 95, 94, 29, 22.
Deze middag was het prachtig weer om een tochtje te maken door het prachtige Zeeuws- Vlaanderen in onze achtertuin. Onze Clingse bossen lagen er droog bij en leidden ons naar Hulst. Een tijdje geleden vertelde ik dat de gezelligheid er wat weg was door de grote bouwwerf, maar ondertussen is er al keihard gewerkt en hoe ! Aan het vroegere 's Gravenhofplein hebben de archeologen prachtig werk geleverd en is de site de moeite waard om te bekijken. Foto's volgen nog bij een volgende fietstocht. Maar vandaag lag de batterij plat van het fototoestel. Wie deze site wil bekijken zal het snel moeten doen, want men zou deze naderhand onder water willen laten lopen en er een park aanleggen. Zo zal Hulst nog groener en waterrijker worden. Via een stadspoort reden we de stad uit richting polders en dijken. Een rustige weg bergie op en bergie af bracht ons naar Luntershoek en het Groot Eiland. Als het zonnetje schijnt is dit een prachtig plekje met plaats om te picknicken. Kilometers lang reden we op dijken met een prachtig zicht op waterlopen. Zo ging het vlotjes naar Margrette, een gezellig gehuchtje van Terneuzen. In de verte zie je de schaatsbaan, de industrie en de windmolens van dit stadje aan de Schelde. Toch blijf je midden in de natuur. Via Schapenbout (wat een ludieke namen hebben die gehuchten van Hulst en Terneuzen toch !) fietsten we richting Axel. In het wapen van Axel genoten we van een terrasje met een prachtig uitzicht. Het was er zo aangenaam en gezellig dat we maar bleven tateren en de tijd uit het oog verloren. Het was dan ook al half vijf toen we verder fietsten. Via de Spaanse linie, de schapendijk (zo heet hij niet maar we noemen hem zo omdat je er letterlijk tussen de schapen fietst, ging het richting Heikant. Daar namen we enkele smokkelpaadjes om de Kemel te bereiken. Via een smal en mul zandpad kwamen we weer op de Paal terecht. Nog even doortrappen en daar lonkte De Klinge weer.
De nummertjes van deze prachtige en verkeersluwe tocht van 52 km : 50, 49, 47, 46, 45, 44, 43, 42, 73, 71, 74, 75, 77, 78, 89, 88, 80, 50.
We zijn net terug van een heerlijke vakantie in het Grosse Walsertal (Vorarlberg) en de Dolomieten. Het weer overdag was prima. De bergen waren voor mij te hoog en te steil om te fietsen; maar toch hebben we enkele tochten van een 50- tal km gedaan in het dal en langs de rivieren. Wandeltochten hebben we wel genoeg gedaan. Een foto- impressie.
Gisteren na de lange break eindelijk weer de fiets opgekropen. Een beetje een waagstuk omdat pas dinsdag het gips rond mijn pols werd verwijderd. Het viel allemaal best mee, alleen vandaag moet ik het een beetje bekopen met pijn, maar dat gaat wel weer over. We verzamelden om 8 uur met het grootste deel van onze fietsgroep in Kemzeke. Enkel Fons ontbrak nog. Maar na zijn dijbeenbreuk zit hij ook al terug op zijn tweewieler. Het zal dus niet zo lang meer duren voor we weer voltallig zijn. Met de auto reden we tot in Wemeldinge. Een tocht van 68 km hadden we uitgestippeld. Al snel vertrokken we langs de dijk richting Zeelandbrug. (foto 1) Al van ver zie je dit prachtig staaltje van ingenieurswerk liggen aan de horizon. Het was trouwens het enige onderdeel van de Deltawerken dat ik nog niet overgefietst was. 7 km lang fiets je over een vrij ruim fietspad (90 cm) met langs weerszijden een prachtig zicht op de Oosterschelde. Op zondag wordt deze druk bevaren door zeilboten, jachten en plezierbootjes. Hier en daar zie je ook een vrachtschip passeren, maar lang niet zoveel als in de week. Eens de Zeelandbrug over arriveer je snel in Zierikzee. (foto 2) Dit is een heel gezellig en pittoresk stadje. Na een uitgebreide lunchpauze en een bezoekje aan de stad, ging het terug richting Zeelandbrug. Daarna kwamen we terecht in Kortgene. Hier vind je de grootste jachthaven (foto 3) van Zeeland. Meer dan 1000 schepen liggen hier aangemeerd ! Bij de aanlegsteiger wachtten we op de overzet naar Wolphaertsdijk. Voor 3 euro brengt een vriendelijke schipper je naar de overkant in tien minuten. Na een deugddoende koffiepauze trokken we via een heel goed aangeduide omleiding terug naar Wemeldinge (foto 4) . Daar genoten we van een lekker avondmaal in een lokaal restaurant. Een mooie afsluiter van een aangename fietstocht. De knooppunten: 48-60-35-34-33-32-31-Zeelandbrug-7-31-30-38-37-24-25- veer- 35-60-48-56.
Deze namiddag stond er een korte rit op het programma; want door de exploten van Philippe Gilbert de laatste weken wou ik zeker de laatste kilometers van Luik-Bastenaken-Luik bekijken. Vanuit het waterwinningsgebied in onze achtertuin ging het richting Emmadorp doorheen de polders. Wind op kop maar het zalige zomerweer zorgde ervoor dat dit niet als irriterend werd beschouwd. Aan het Verdronken Land van Saeftinghe was onze eerste stop gepland. Het mooiste plaatsje op het terras stond op ons te wachten. Daarna wandelden we nog even tot boven op de dijk om het Verdronken Land te zien liggen. In de verte zag je de boten op de Schelde varen. Het bezoekerscentrum is zeker ook een bezoekje waard. Daarna ging het richting Walsoorden. Knooppunt 9 zorgde weer even voor wat verwarring maar we wisten van vorig jaar dat we beneden moesten blijven in plaats van naar boven te rijden. Onderweg stopten we nog even aan het monument dat de watersnood van 1953 in herinnering brengt. Daarna ging het via de prachtige Luntershoek terug richting Hulst. En we waren net op tijd terug om Gilbert met de Schlecks hun beslissende aanval te zien plaatsen. De overwinnig van Gilbert was dik verdiend en deed ons weer even Belg voelen. Misschien kan hij de regeringscrisis in ons landje oplossen. Alhoewel na bijna een jaar zonder regering wordt men dit ook gewoon en missen doen we ze niet echt.
Daar ben ik weer. Na een harde winter zijn we in maart terug gestart met onze zondagse fietstochtjes. Maar het waren slechts inlooptochtjes, niet meer dan 60 km. Ook de pechduivel heeft in onze groep toegeslagen met twee langdurige geblesseerde fietsers zodat het allemaal op een laag pitje staat. Vandaag ben ik er dan noodgedwongen maar alleen op uit getrokken voor een heel mooie fietstocht maar met de nodige hindernissen. Via onze prachtige oude spoorweg voerde de tocht mij naar het centrum van Sint-Niklaas. Op zondag is dit best te doen om te doorkruisen, want dan lijkt de stad uitgestorven. In de week raad ik je het niet echt aan, want dan moet je ogen en oren op je rug hebben. De fietspaden zijn wel breed genoeg en zijn afgescheiden van de rijbaan, maar het is op en rond de markt steeds een drukte van jewelste met gevaarlijke punten voor alle weggebruikers. Dringend tijd denk ik om het verkeersplan eens te herzien ! Ik vervolgde mijn weg via het gekende Waasland Shopping Center. Ook hier is het in de week een echte mierennest om er veilig voorbij te geraken, maar op zondag ... een oase van rust. Al snel kwam ik op het grondgebied Tielrode aan. Dit is toch een prachtig dorp voor de natuurliefhebber. Eerst rijd je een eind door het natuurgebied De Roomacker (foto 1). Oude kleiputten van de steenbakkerijen zijn nu de basis van een pareltje natuur. Daarna zie je duidelijk geïllustreerd wat een questa is. Je rijdt een hele tijd over een heuvelrug en krijgt prachtige gezichten op het dorp. (foto 2) Met een rotvaart duikel je het dorp binnen. Opletten dat je op tijd remt of je vliegt de kerk binnen ! Door de aanleg van de dorpsstraat in schitterende kasseitjes krijgt de dorpskern een nostalgisch aangezicht. Mooi !!! Even verder kom je op de dijk langs de Durme terecht. De overzet naar Hamme wenkte. Maar dat was buiten het water gerekend. Door de aanhoudende droogte stond er nauwelijks water in de Durme bij laag tij waardoor de veervrouw de overtocht echt niet kon wagen. (foto 3) Even nagevraagd hoe ik aan de overkant kon geraken. Er zat maar een ding op en dat was tot aan de Mirabrug (foto 4) te rijden en daar over te steken. Elke vrouw die deze brug oversteekt waant zich toch wel vijf minuten Willeke Van Amelrooy denk ik. Onder een toenemend zonnetje vervolgde ik mijn weg kilometerslang langs het water, eerst de Durme en daarna de Schelde. Dit is toch wel mijn lang leven ! Via Hamme Driegoten (prachtig maar in de zomermaanden heel toeristisch) en vele doorkijkjes op de Schelde kwam ik uiteindelijk in Moerzeke Kastel. Daar nam ik de overzet naar Baasrode. De kerk oogt indrukwekkend maar verder is het een heel lelijk dorp met rommelige littekens van industrie. Gelukkig kom je dan al snel in de Vlassenbroekse polder. (foto 5). En dan zie je ineens een idyllisch gehuchtje liggen ! Gelukkig dat ik af en toe goed kan raden, want er staat niet direct een plaatsaanduiding. Tijd voor een terrasje ! Daarna weer het stalen ros op richting Ros Beiaardstad. De torens van Dendermonde tonen je al van ver waar je bent. Maar na knooppunt 91 was er geen knooppunt 90 of 95 te zien. Alleen 89 en 88. Eerst 88 geprobeerd, maar na een paar kilometers stond er een bord langs het water waaruit bleek dat ik richting Gent aan het rijden was. En dat was niet de bedoeling. Dus maar teruggekeerd op mijn stappen ! Op de parking bij knooppunt 91 dan maar de kaart bestudeerd; waaruit bleek dat ik maar moest zoeken hoe ik aan de overkant van het water geraakte en dat daar dan ergens 90 of 95 te vinden was. Een bordje van LF Dender- Waaslandroute kon mij ook op weg zetten. Maar hier kwam het Belgisch verkeers(on)beleid weer eens boven want ineens waren er in de verste verte geen bordjes meer te bekennen. Dus maar het fietspad richting Hamme gevolgd. (niet de aangenaamste weg) Uiteindelijk kwam ik uit in Hamme Zogge en aan het supporterscafé van Greg Van Avermaet kon ik nummer 90 terug oppikken. Via Waasmunster en een terrasje in het Palingshuis ging het richting Belsele en De Klinge. Moe maar tevreden arriveerde ik daar tegen kwart na 6.
Het is weer al even geleden dat hier nog een berichtje is verschenen. Door de slechte weersomstandigheden van de laatste weken, hebben we na de gordel nog maar één korte fietstocht kunnen maken op zondag. Verder zijn de fietskilometers naar school de enige die op mijn kilometerteller verschijnen. Vandaag is het wel goed fietsweer, maar de boscross in De Klinge staat op het programma. Een handje toesteken is daar de boodschap. Volgende week beter ?
Gisteren nog eens op de fiets gestapt voor een lange fietstocht. Voor het eerst in dertig jaar hebben wij ons gewaagd aan de Gordel. Samen met mijn echtgenoot hebben we de tocht van 100 km tot een goed einde gebracht. 's Morgens rond 9 uur vertrokken we vanuit Dilbeek. Het was redelijk rustig bij de vertrekplaats en ook onderweg was het in de voormiddag prima te doen qua volk. Het eerste deel liep over wegen die mij het minst aanspraken, namelijk door redelijk wat geïndustrialiseerd gebied. Het tweede deel van de tocht was veel mijn ding, door de mooie natuurgebieden vlakbij Brussel. Vooral vanaf Tervuren was de tocht mooi. Vanaf Overijse viel de tocht kilometers lang samen met het parcours dat ik vorig jaar fietste tijdens de Vlaanderen fietsroute, een leuke herinnering. Vanaf Overijse was er ook bij de doortochtplaatsen een gezellige drukte met optredens van Coco Junior (Overijse) en Raymond Van het Groenewoud (Dilbeek). Bij de aankomst zag je pas hoeveel deelnemers er dit jaar geweest waren. Heel erg druk ! Maar ... als het volgend jaar nog doorgaat keren we zeker terug.
Deze morgen weer vroeg uit de veren want er moesten 90 km gefietst worden. Na een 'te weinig' ontbijt zat ik al om 20 over 8 op de fiets voor een prachtige tocht. Het zonnetje was ook al van de partij en de wind was toch iets afgenomen. Al snel reed ik door het gehucht Boomen met prachtige langgevelboerderijen.(1) Daarna fietste ik door Lierop, een gezellig dorpje met een buitenmaatse koepelkerk. (3) Zo kwam ik in de Stabrechtse en Lieropse heide in een heel mooi natuurgebied. Uit het bos gekomen bereikte ik Mierlo al. Van daaruit nam ik de route rond Eindhoven want ik had geen zin meer in het fietsen door een stad. Zo kwam ik terecht in Nuenen dat zichzelf een Van Gogh-village noemt omdat hij hier enkele jaren gewoond heeft. Waarom moeten die Hollanders toch alles zo verengelsen ? Dan kwam ik in Gerwen terecht, waar ik mijn laatste inkopen deed. Even verder peddelde ik langs het Wilhelminakanaal.(4) Kilometers lang zou dit mijn gezel worden. Eerst door een prachtig groen landschap, daarna door een industrieel landschap. Ik passeerde ook Best, waar het Batadorp direct opviel: 125 dezelfde huisjes gebouwd door de Tsjechische schoenfabrikant voor zijn personeel. Langs het kanaal bereikte ik Oirschot. Op het Vrijthofplein is het gezelligheid troef en kan je de imposante restauratiewerken aan de Sint-Pieterskerk bewonderen. Snel werd ik weer richting kanaal gevoerd tot ik aan de splitsing richting Hilvarenbeek kwam. Eerst peddelde ik door Diessen, om daarna op het pittoreske Vrijthof terecht te komen in het hartje van Hilvarenbeek. (2) Tijd voor een terrasje ! Vanaf hier fietste ik voortdurend door de bossen. Eerst door het landgoed Gorp en Rovert, daarna door het natuurgebied Gorp de Ley. Prachtig en rustig ! (5) Zo kwam ik via Alphen in de Chaamse bossen terecht. Dit zijn vooral heel uitgestrekte naaldbossen. (6) Via een drukke baan reed ik dan richting Chaam naar mijn overnachtingsadres bij de familie Meesters. Hier wachtte me een ruime kamer en een vriendelijk onthaal.
