Ik ben Johan Reynaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bovenloper.
Ik ben een man en woon in Kessel-Lo () en mijn beroep is Bediende bij De Lijn.
Ik ben geboren op 01/09/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen/ sport in het algemeen.
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Een interessant adres?
Bovenloper
14-08-2016
Dodentocht
Ergens in de winter heb ik in een onbevlogen moment tegen mijn kapper gezegd dat ik mee met hem de dodentocht zou doen en nu is het zover.........Met de trein van Leuven naar Bornem en daar zijn we heel ruim op tijd om ons startnummer op te halen (wat een massa volk) en nog iets te eten (Nasi Goreng). We begeven ons een uurtje voor het vertrek naar de startplaats en hier staat al een hele hoop volk en nu is het wachten en wachten. Om 21u komt de massa licht in beweging en het is al 20 na negen alvorens wij kunnen vertrekken. Hier begin ik echt met de nodige angst aan, want iedereen denkt omdat je regelmatig wat kilometers aflegt dat dit ook wel zal lukken maar ik ben daar echt niet zeker van en je kan dat echt niet vergelijken met elkaar. Enfin we zien wel wat er komt. In ieder geval heb ik vrij snel door dat het heeeeeel lang gaat duren, de kilometers gaan zeer traag vooruit. De eerste scan-en drankpost is pas na 10km en dan zijn we toch al 2 uur verder. De nacht gaat vrij vlot met een lichte dip tussen, dankzij de vrolijke ambiance in de dorpen waar we langskomen, dit is duidelijk het hoogtepunt van het jaar voor deze mensen. Alleen tussen 1 en 3 heb ik even een klopke, ik zou zo willen slapen, pijn heb ik dan nog niet. Om kwart na 5 komen we aan de eerste echte grote bevoorrading aan en hier is soep, brood, koffie, fruit, wafels, enz. te verkrijgen. Mijn 2 medewandelaars nemen bij elke post de nodige tijd om hun voeten te verzorgen en ik voel dat die lange rustpauzes mij meer kwaad dan goed doen, elke keer terug vertrekken na een kwartier of twintig minuten gezetten te hebben begint pijn te doen. De volgende post is 10.5km verder en dat is meer dan 2 uur stappen, pfft, ik begin het te voelen. Dit is een grote stopplaats in de Palmbrouwerij en hier zitten we meer dan 20 minuten stil, om te eten, naar de wc te gaan, verzorging... Als we hier vertrekken krijg ik mijn eerste echte grote klop, amaai, wat is dat, mijn bovenbeenspieren doen vreselijk pijn en ik ben zo stijf als een hark, dit duurt toch wel even. Beteren doet het niet meer, ondertussen doet mijn rug ook redelijk wat pijn en het is toch nog zo ver, 50km..... We doen voort maar mijn toestand betert er niet op maar het gaat wel, rond half 12 komen we weer bij een post aan en daar is het voor mij eventjes te veel, ik voel mij slecht, moet naar de wc, rug doet pijn, voeten doen pijn en nog zoveel meer, hier denk ik voor het eerst aan stoppen....Na weer bijna 20 minuten stilstand zeg ik tegen mijn 2 medewandelaars dat ze naar mij niet moeten zien, ik ga mijn eigen tempo zoeken en dan zien hoe het gaat. Ik eet nog een paar stukjes appelsien en neem een pijnstiller in en vertrek langzaam, na een kwartiertje helpt mijn wonderpilletje en ik voel me stukken beter waardoor ook het tempo omhoog gaat en ik af en toe eens een paar honderd meter jog. Mijn medewandelaars moet ik bij de volgende conrolepost gepasseerd zijn en heb ik niet meer gezien en waren achter mij omdat ik nergens meer ging zitten, eten en drinken nemen en voort. De tijd gaat tergend traag voorbij en de kilometers duren echt lang, de pijnstiller is uitgewerkt en ik moet toch nog redelijk ver geraken, maar veel berichtjes op de gsm en af en toe een een aanmoedigingstelefoontje kunnen een mens die afziet ook vooruit helpen, iedereen bedankt hiervoor. Het einde nadert en ik heb echt overal pijn, ik heb zelfs aan Sofie gevraagd of ze de krukken kan meebrengen als ze me komt halen want ik denk niet dat ik aan de auto geraak. Het einde is in zicht en om twintig na zes gaan we over de eindstreep, voldaan,( alhoewel dat gevoel had ik niet) en stikkapot. Nog nooit zo veel afgezien, dit is echt persoonlijk het strafste wat ik al gedaan heb. Ik wil iedereen bedanken die me er mee doorgesleurd heeft, het heeft geholpen en het deed deugd.
