SMOG EN COPD

SMOG = een combinatie van de Engelse woorden smoke (rook) en fog (mist).

LONGFUNCTIE BESPREKEN

Anamnese en klinisch onderzoek zijn richtgevend in de diagnostiek van longaandoeningen. Maar om de precieze aard, ernst en prognose van de aandoening te bepalen is een longfunctiemeting essentieel. A.d.h.v. de resultaten kan men het beleid uitstippelen en de patiënt optimaal begeleiden bij het opvolgen van zijn aandoening. Spirometrie of longfunctiemeting laat ons ook toe een vroegtijdige diagnose te stellen daar deze reeds snel in de loop van de ziekte afwijkingen toont. Door deze snelle detectie kan de evolutie van de aandoening afgeremd worden mits een adequate opvolging en begeleiding. Bij COPD ligt de nadruk hoofdzakelijk op rookstop!

De absolute testresultaten moeten steeds vergeleken worden met voorspelde waarden die refereren naar normale individuen van dezelfde grootte, leeftijd, geslacht en etnische afkomst.

Obstructief longlijden

Onder obstructieve ventilatiestoornissen verstaan we elke ziekte die de integriteit van het lumen van de luchtwegen aantast. Overvloedige slijmproduktie, inflammatie, bronchoconstrictie of elasticiteitsverlies kunnen hiervoor verantwoordelijk zijn. Astma en COPD zijn de meest gekende.

          Wat zien we op het spirogram bij een chronisch obstructieve patiënt?

Restrictief longlijden

Restrictieve longaandoeningen zijn gekenmerkt door een afname van de longvolumina, t.g.v. problemen t.h.v. ‘de pomp’.(=> aantal alveolen neemt niet deel aan de gaswisseling)

          De oorzaak hiervan kan pulmonaal of extrapulmonaal zijn:

• Longafwijkingen (longoedeem, longresectie, atelectase,…)
• Pleurale afwijkingen (pleuravocht, pneumothorax,…)
• Thoraxwandafwijkingen (kyfoscoliose, Bechterew, morbide obesitas,…)
• Neuromusculaire afwijkingen (diafragmaparalyse, diverse spierziekten, ademspierzwakte ten gevolge van steroïdmyopathie,…)
  
  

  ---

   
  

  ---

  
  

PIEKSTROOM

De piekstroom of PEF (Peak Expiratory Flow) is de maximale expiratoire luchtstroom die tijdens een geforceerde maximale uitademing ( volgend op een volledige inademing) kan gegenereerd worden. De PEF wordt bepaald door de afmetingen van de grote luchtwegen en door de kracht van de expiratoire spieren.

De piekstroom wordt gemeten met behulp van een piekstroommeter (bv. De (low-range) mini-Wright piekstroommeter) en uitgedrukt in liter per minuut of liter per seconde. Bij gezonde volwassenen bedraagt de waarde 480-600 l/min of 8-10 l/s.

Bij een snelle en krachtige expiratie wordt de piekstroom al heel snel bereikt, ongeveer binnen een tiende van één seconde. Een gezonde volwassen man zal op dat moment ongeveer één liter lucht hebben uitgeademd. Dit is lucht welke zich vnl. in de grotere luchtwegen bevindt.

Bij COPD zijn de fysiopathologische afwijkingen voornamelijk in de kleinere luchtwegen gelokaliseerd en is de meting in het begin van de expiratie weinig gestoord. Bij patiënten met een lichte tot matige vorm van COPD kan de piekstroommeting dus normaal zijn. Slechts bij gevorderd COPD is de piekstroom duidelijk gedaald. Toch is het nuttig om ook bij lichte tot matige vormen van COPD de basiswaarden van de PEF te bepalen. Een follow-up laat immers toe de evolutie van de aandoening (mate van luchtwegobstructie in de tijd)en de respons op een ingestelde medische behandeling te volgen en zo nodig bij te sturen.

Daar piekstroommetingen vooral de toestand van de grotere luchtwegen weerspiegelen kan men stellen dat de test te weinig specifiek en te ongevoelig is om als diagnostisch hulpmiddel gebruikt te kunnen worden.

mini-Wright piekstroommeter
referentiewaarden, onderhoud en noteren van de metingen.

ADEMSPIERKRACHT

• Patiënten met uitgesproken dyspneu, ventilatoire limitatie van het inspanningsvermogen, zwakke inspiratoire spieren (< 60% PI max pred => zie schema afhankelijk van geslacht en leeftijd) en nachtelijke desaturatie.
• Pre-operatieve voorbereiding van longtransplantatie en eventueel thoracale chirurgie bij patiënten met beperkte ademspierfunctie.
• Patiënten met hypercapnische (verhoogd CO2-gehalte (koolzuur) van het bloed) respiratoire insufficiëntie (PaCO₂ > 50 mm Hg en pH < 7.30)).
• Patiënten met diafragmaparalyse.

REFERENTIEWAARDEN:

• referentiewaarden maximale in- en expiratoire spierkracht in cmH₂O

(Rochester en Arora. Med.Clin.N.Amer. 1983; 68:573)

	9-18 jaar	19-49 jaar	50-69 jaar	>70 jaar
Mannen
Pi max (van RV)	-96 ± 35	-127 ± 28	-112 ± 20	-76 ± 27
Pe max(van TLC)	170 ± 32	216 ± 45	196 ± 45	133 ± 42
Vrouwen
Pi max (van RV)	90 ± 25	-91 ± 25	-77 ± 18	-66 ± 18
Pe max (van TLC)	136 ± 34	138 ± 39	124 ± 32	108 ± 28

ONDERHOUD THRESHOLD:

• Het toestel na ieder gebruik in warm water met vloeibare zeep reinigen. Alle delen met zuiver water afspoelen. De waterresten afschudden en het toestel aan de lucht laten drogen.
• Niet koken, niet verwarmen!

OEFENSCHEMA:

• Respecteer de door uw arts of fysiotherapeut aangegeven waarde voor het toestel in te stellen. Deze waarde van drukbelasting werd voor u berekend en is voor iedereen verschillend.
• Het toestelletje is bestemd voor het gebruik door één patiënt.
• Een trainingssessie bedraagt 20 minuten per dag en kan als volgt ingedeeld worden: 2 minuten trainen / 2 minuten rust (=> totale duur van de sessie bedraagt nu 40 minuten)
• We trainen minimaal 5 dagen per week (alle dagen is natuurlijk ook toegestaan) aan een trainingsintensiteit van 30 à 40% van de PImax.
• Het is belangrijk dat u regelmatig en consequent traint. Daarom kan het u helpen om uw bijgevoegde trainingsdagboek in te vullen.

NOTA: Wanneer u zich tijdens of na een trainingseenheid zeer moe zou voelen, buiten adem zou zijn of uw polsslag sterk verhoogd zou zijn, onderbreekt u de training en stelt u uw arts of fysiotherapeut op de hoogte.

1. Draai de controleknop zover totdat de rode streep van het toestelletje de waarde aangeeft, die uw arts bepaald heeft.
2. Zet de neusknijper op en adem diep door de mond.
3. Plaats de lippen rond het mondstuk en adem diep in. Hierbij hoort u lucht door het toestelletje stromen.
4. Volg het oefenschema, maw u ademt verder in en uit (al dan niet 2‘ trainen / 2’ rust) en laat daarbij het toestelltje in de mond.
5. Vul het trainingsdagboek in.
   
    Trainingsdagboek threshold afdrukken

GUIDELINE FOR PHYSIOTHERAPY IN COPD 2008

De volgende links verwijzen naar pdf-bestanden :

PRAKTIJKRICHTLIJN

VERANTWOORDING EN TOELICHTING

SAMENVATTINGSKAART

 Masterclass 'Implementatie van de KNGF-richtlijn COPD'

 

  
Om de presentatie op te slaan in pdf klik je op het symbooltje hierboven (even wachten - processing download request-) en vervolgens klik je op 'click here to start download'.
                Je kan nu dit Adobe Acrobat document openen of opslaan en indien gewenst ook afdrukken.

PINK PUFFER - BLUE BLOATER


 

ADEMSPIEREN

Ventilatie treedt op na volumeverandering, welke ontstaat na vormverandering van thorax en abdomen. ↓↓↓

De vormverandering is het gevolg van spierwerking van zowel de primaire ademspieren (m.diafragma, mm. Intercostales externae en de mm. Intercostales internae, mm. Scaleni) als van de accessoire spieren (m.sternocleidomastoideus, mm.pectorales, buikspieren,…).

75% C-vezels (spiervezels met groot uithoudingsvermogen)

- type I – vezels (slow oxidative /”rode vezels”)

- type IIa – vezels (fast oxidative)

=> functioneren vnl. d.m.v. aërobe E-levering

25% A-vezels (spiervezels met laag uithoudingsvermogen)

- type IIb – vezels (fast glycolitic)

=> functioneren vnl. d.m.v. anaërobe E-levering

De volumeverandering van de thorax is driedimensionaal (anterioposterieur, lateraal en cranio-caudaal). De grootte en de richting van de verandering is niet voor alle delen van de thorax hetzelfde.

T.g.v. het verschil in vorm van ribben, de bewegingsas van de rib met het wervellichaam, se sternocostale verbindingen en de invloed van de musculatuur kennen we de “pump-handle” (pomphendel) beweging van de bovenste ribben (= anterieur & craniaal) en de bucket-handle” (emmerhengsel) beweging van de onderste ribben(= lateraal & craniaal).

De mate waarin de thorax bij het ademen beweegt, is niet alleen afhankelijk van de mobiliteit van de thorax. De mechanische eigenschappen van de longen, de ademmusculatuur, de neurale controle / coördinatie en de weerstand van het abdomen spelen ook een belangrijke rol.

De volumeverandering van het abdomen is in feite slechts een verplaatsing van het abdominaal volume.

Tijdens het ademen treden drukveranderingen in het abdomen op. Enerzijds zijn deze drukveranderingen het gevolg van de bewegingen van de begrenzingen van het abdomen (= diafragma, onderste ribben (6-12), WK, buikspierwand, sacrum, bekken, bekkenbodemmusculatuur), anderzijds hebben intra-abdominale drukveranderingen ook tot gevolg dat de begrenzingen van het abdomen gaan bewegen. Welke van de delen gaan bewegen is afhankelijk van de grootte van de drukverandering en van de relatieve mobiliteit van de verschillende delen van de begrenzing. (welke o.a. afhankelijk is van bv. een pathologische situatie)

ADEMMECHANICA en ADEMSPIERFUNCTIE

INSPIRATIE: actief proces

Tgv spierwerking en mobiliteit in verschillende gewrichten kennen we een thoraxvergroting → borstvolume ↑ → longvolume ↑ → omdat het longvlies aan het borstvlies vastzit dmv pleuravocht → p _longen < p _buiten → lucht wordt aangezogen

• Diafragma (n.frenicus)

Bij contractie zakt het diafragma en duwt het de buikinhoud samen waardoor de thoraxruimte aan de onderzijde vergroot = onderzijdse vergroting

• Externe intercostale spieren (heffen derde tot twaalfde rib)

Bij contractie worden de ribben naar boven en naar buiten getrokken waardoor de laterale en de antero-posterieure diameter van de thoraxruimte vergroot = zijdelingse vergroting

• Hulpademhalingsspieren (vnl. tijdens inspanning)

De belangrijkste zijn de mm. scaleni (heffen de eerste en de tweede rib) en de m. sternocleidomastoideus.

EXPIRATIE: géén passief proces !!!

• Ontspannen van het diafragma
• Ontspannen van de externe intercostale spieren
• Ontspannen van de hulpademhalingsspieren
• Medewerking van de zwaartekracht
• Doordat de thorax (veerkracht van het ribkraakbeen) en de longen (veerkracht van het longweefsel) elastisch zijn, kennen thorax- en longvolume een alzijdige verkleining = alzijdige verkleining
• Tijdens expiratie bewegen de thorax en het abdomen gelijktijdig naar hunuitgangspositie terug. De inspiratiemusculatuur is gedurende 80% van de expiratietijd excentrisch actief. De functionele betekenis van deze activiteit is het verlagen van het expiratoir debiet als gevolg van de retractiekracht van de longen => expiratie is ook een actief proces.

NOTA: Expiratie bij inspanning

- Interne intercostale spieren

Bij contractie worden de ribben naar beneden en naar boven getrokken waardoor de laterale en de antero-posterieure diameter van de thoraxruimte verkleint.

- Buikmusculatuur

Bij contractie geven de inwendige organen druk op het diafragma dat dan terug opstijgt. Hierdoor verkleint de thoraxruimte aan de onderzijde.

CHRONIC OBSTRUCTIVE PULMONARY DISEASE

INLEIDING:
 
                             

COPD is een uiterst prevalente aandoening welke de komende decennia nog zal toenemen. COPD-patiënten zijn grote consumenten van medische zorg en maken dan ook een omvangrijk kostenplaatje uit binnen de gezondheidszorg. Dit voornamelijk ten gevolge van frequente hospitalisaties en het gebruik van chronische zuurstoftherapie.

Revalidatie reduceert het gebruik van de gezondheidszorg bij deze patiënten. Wetenschappelijke studies tonen de effectiviteit van longrevalidatie (o.a. + effect op overleving, inspanningscapaciteit, symptomen, levenskwaliteit en medische consumptie) bij COPD-patiënten aan en maken dus dat het een ontzettend belangrijk aspect is binnen de behandeling van COPD.

DEFINITIE:

COPD (chronisch obstructief longlijden) is een progressief, irreversibele ziekte welke de aandoeningen chronische bronchitis en emfyseem omvat.

Chronische bronchitis:

Een continue bronchusobstructie en een chronische productieve hoest zijn gedurende minimaal drie maanden in twee opeenvolgende jaren aanwezig.

(definitie luchtwegobstructie bij COPD volgens de ERS (European Respiratory Society) “verminderde maximale expiratoire luchtstroom en een vertraagde lediging van de longen.”)

Emfyseem:

Aanwezigheid van een toegenomen longvolume (abnormale dilatatie van de luchthoudende holten distaal van de respiratoire bronchiolen), gepaard gaande met obstructie van de interalveolaire septa (zonder dat daarbij sprake is van fibrose) en bloedvaten.

De graad van luchtwegobstructie bepaalt in grote mate de ernst van COPD.

alcohol lijkt COPD te bevorderen
 
EXACERBATIES BIJ COPD:

Wanneer de klachten en symptomen van de COPD-patiënt verergerd zijn, spreekt men van een exacerbatie. (exacerbatie = plotselinge verergering van een verschijnsel of van een ziekte). Deze exacerbaties worden veelal veroorzaakt door virale luchtweginfecties, soms door bacteriële infecties. Ook blootstelling aan irriterende stoffen zoals tabaksrook kan een oorzakelijke factor zijn. Gedurende deze exacerbaties neemt het hoesten toe en wordt er meestal meer sputum opgegeven. Dyspneu, een piepende ademhaling (vnl. bij inspanning) en koorts zijn andere symptomen welke dan op de voorgrond kunnen treden.

Wanneer de ziekte voortschrijdt, nemen de symptomen toe en wordt inspannen steeds moeilijker. De negatieve spiraal waarin de patiënt zich bevindt moet een HALT toegeroepen worden. Een aanpassing of het op punt stellen van de medicatie is nu een noodzaak. Ook een (individueel afgestemd) longrevalidatieprogramma heeft hier onmiskenbaar zijn plaats.

GOLD - RAPPORT

Een werkgroep van de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) rond COPD raporteerde (www.goldcopd.com) zijn bevindingen in het ‘Gold’-rapport.

                                              

Hierin staat ondermeer de GOLD- (= Global Initiative on Obstructive Lung Disease) classificatie beschreven. Deze onderscheidt vier stadia van ernst.

GOLD-classificatie COPD

Stadia	Karakteristieken
1: Mild COPD	FEV1/FVC < 70% FEV1 > of gelijk aan 80% voorspelde waarden
2: Matig COPD	FEV1/FVC < 70% FEV1 tussen 50% en 80% voorspelde waarden
3: Ernstig COPD	FEV1/FVC < 70% FEV1 tussen 30% en 50% voorspelde waarden
4: Zeer ernstig COPD	FEV1/FVC < 70% FEV1 < 30% voorspelde waarden of FEV1 < 50% voorspeld en chronisch longfalen

                                                

                                                 Behandeling

                                                

Voor de fysiotherapie bestaan er invalshoeken in alle stadia van COPD:

- ademspierfunctie optimaliseren- diagnostiek
- mucusklaring (drainage)
- inspanningsvermogen opkrikken
- QoL (negatieve spiraal omkeren)
- medische consumptie doen afnemen
- ptn.-educatie: onderricht i.v.m. ziekte, aërosolgebruik,…

PREVALENTIE EN MORTALITEIT VAN COPD:

Prevalentie COPD => het totaal aantal lijders aan COPD dat op een gegeven tijsstip in een bevolkingsgroep aanwezig is.

Mortaliteit COPD => sterfte tgv COPD in een bevolking (populatie) waaruit de zieke personen zijn voortgekomen.

Op de werelddag COPD in 2004 werd naar voor geschoven dat COPD een sterk onderschatte aandoening is. De cijfers van prevalentie en mortaliteit van COPD nemen alsmaar toe. Wereldwijd zou ± 10% ouder dan 40 jaar lijden aan COPD en is het nu al de 4^de doodsoorzaak. Deze cijfers nemen vandaag de dag nog toe. Zo verwacht men dat tegen 2020 COPD doodsoorzaak nummer 2 zal zijn.

De FEV₁-waarde is een goede indicator voor de prognose en de mortaliteit. Het is zo dat bij een FEV₁-waarde < 50% pred. men een mortaliteit van 50% na 5 jaar kent.

Een aantal factoren kunnen de prognose negatief beïnvloeden en zodoende de mortaliteit doen toenemen:
- niet stoppen met roken
- het ontbreken van of een geringe reversibiliteit na toediening van een luchtwegverwijder
- Ernstige hypoxemie
- Klinische tekens van cor pulmonale
- Versnelde longfunctieafname

de evolutie van de mortaliteit bij een aantal chronische ziektes:
=> mortaliteit van COPD stijgt onrustwekkend !!!

DEEL 2: LONGREVALIDATIE

PDF-BESTANDEN LONGREVALIDATIE / MUCUSTRANSPORT

LONGREVALIDATIE

    

MUCUSTRANSPORT                                                                                                                                                                        

IPV^®= Intrapulmonale Percussieventilatie

Intrapulmonale Percussieventilatie is een hoogfrequente behandelingsmethode voor zowel acute als chronische pulmonaire aandoeningen van obstructieve (hoge freq. (300 à 350) / drainerend)) en/of restrictieve aard (medium - lage freq. (<200) / mobiliserend effect), onafgezien van de leeftijd en medewerking van de patiënt.

Deze methode laat toe om een opeenvolging van percussies (kleine luchtvolumes = subtidal volumes) toe te voegen aan de spontane ademhaling van de patiënt en turbulenties in de longen te creëren. Dit alles gebeurt via een open ademhalingscircuit dat voorzien is van een aërosolgenerator en gebruik maakt van het Venturi-effect (filmpje IPV^®1).De phasitron vormt een koppeling tussen het apparaat en de luchtwegen. Daar het een open behandelcircuit is, is er een voortdurend contact tussen de intrapulmonaire gassen en de atmosferische druk.

Bij analyse van een ademhalingscyclus met IPV^® onderscheidt me drie fasen:

1. de inademingsfase

2. de volledige pneumatische terugkoppeling: Door de herhaalde pulsatiele inflows vullen de longen zich met bevochtigde (waterverneveling, aërosoloplossing) lucht en wordt er in de OLW een druk opgebouwd. De inwendige luchtdruk stijgt en er ontstaat een tegendruk op de venturibuis waardoor de luchtaanzuiging vermindert. Wanneer de druk in de OLW gelijk is aan de druk in de venturibuis of deze druk overtreft, is er géén aanzuiging meer. De stroomrichting van het gas keert nu om. In de luchtwegen is een gasevenwicht bereikt en het longvolume neemt niet meer toe.

Door de volledige pneumatische terugkoppeling wordt hyperinflatie van de long vermeden. Dit resulteert in een betere gasuitwisseling en een verminderd risico op barotrauma (= schade aan het weefsel ten gevolge van plotse hoge drukverschillen). Door dit proces zal het beademingsvolume zich altijd aanpassen aan eventuele veranderde luchtweg / longeigenschappen.

3. de uitademingsfase

---

IPV 1

IPV 2

IPV 3

IPV 4

DOEL

1. Vergemakkelijken van de drainage van bronchiale en perifere secreties. (filmpjes IPV^® 2 en 3)

Starten aan een hoge frequentie (300 à 350) ≈ kleine volumes => werken zo op periferie => SECRETIES LOSMAKEN (ontklevingsfase)

↓

↓ frequentie laten dalen (verzamelfase)

↓

Daarna aan een lagere frequentie (200 à 250) ≈ grotere volumes => werken zo op de middelgrote en de grote luchtwegen => SECRETIES EVACUEREN (evacuatiefase)

2. Recrutering van longgebieden. (filmpje IPV ^®4)

Hoeveelheid gezond longweefsel uitbreiden (“herwinnen”).

Tijdens de percussies wordt in de longen een constant drukniveau (‘wedge pressure’) behouden. Dit betekent dat de luchtwegdruk niet tot de atmosferische druk daalt en de luchtwegen opengehouden worden. We spreken van een oscillerende PEEP (= positive end-expiratory pressure). Deze vorm van PEEP, waarbij het expiratoire positieve drukplateau oscilleert, zorgt ervoor dat secreties losgetrild worden van de wand en er luchtdoorgang ontstaat. Door de mobilisatie van secreties (directe ventilatie) en door een collaterale alveolaire ventilatie via de poriën van Cohn (indirecte ventilatie) kunnen zo atelectatische alveolen worden gerecruteerd, met een verbeterde gasuitwisseling tot gevolg.

3. Verbeteren van de gasuitwisseling.

Vergroot contactoppervlak.

4. Actie op de bronchiale-, pulmonaire- en lymfecirculatie.

Opwekken van vasculair peristaltisme t.g.v. de hoogfrequente drukverschillen.

5. Bestrijden van de <<Preferential Airway>>.

---

CONTRA-INDICATIES

NIET GEDRAINEERDE PNEUMOTHORAX

voorzorg nemen:

1. Epilepse
2. Ernstige hemoptoë (= bloedspuwing)
3. Anticoagulantia (=stoffen die de bloedstolling tegen gaan)
4. Syndroom van Lyell
5. verstoorde hemostase (= het mechanisme dat het lichaam heeft voor het voorkomen van bloedverlies)
6. verzwakte hoest

bijzondere voorzorg nemen: indien peakflow < 180 l/min => secreties in GLW => mogelijk gevaar voor patiënt      
                                                                                                                                       =>       ASPIREREN     

---

               

PARAMETERS EN GEBRUIK

IPV ^® is een behandelingstoestel waarbij we de parameters zo kunnen instellen dat we beroep doen op convectie (= de eliminatie van CO2 uit de longperiferie naar de buitenwereld) welke gevolgd wordt door diffusie (= de aanvoer van O2 vanuit de buitenwereld naar de alveolo-capillaire membraan).

Deze twee vormen van gasuitwisseling volgen elkaar op (diffusie volgt op convectie). Binnen de ademhalingskinesitherapie dient men deze opeenvolging ook steeds voor ogen te houden. Uit de interne structuur van de longen kunnen we immers afleiden dat, als de luchtwegen vernauwd zijn door bv. secreties, bronchospasmen,…(zoals bij obstructieve longaandoeningen) OF als de lucht de perifere longdelen niet kan bereiken als gevolg van hypoventilatie (zoals bij restrictieve longaandoeningen) de CO2 de longen onmogelijk kan verlaten. Dit houdt eveneens in dat O2 moeilijk in de alveolen geraakt.

Percussiefrequenties:

• Frequenties < 500/min HAALBAAR MET IPV^® => CONVECTIE

a) hoge percussiefrequentie : 250 à 350/min

Hoe hoger de frequentie, hoe meer turbulenties optreden ter hoogte van de alveolen. Er is meer agitatie en daardoor meer moleculaire beweging, zodat meer moleculen O2 in contact komen met de alveolaire membraan. De arteriële zuurstofspanning zal stijgen.

b) medium percussiefrequentie : < 200/min

We werken op de longcompliance en zo het recruteren van longgebied.

Longcompliance is de maat van de pulmonale rekbaarheid of de transpulmonale druk nodig om de long met een bepaald volume uit te zetten.

c) lage percussiefrequentie : < 150/min

---

Deze is afhankelijk van het longvolume, de oppervlaktespanning en de elastische structuur in het longparenchym.

- grote oppervlaktespanning => kleine longcompliance => atelectase-gevaar NOTA: De oppervlaktespanning wordt laag gehouden door surfactant.

- Hoge elastance waarde => véél elastische R => kleine longcompliance (bv bij longfibrose => longweefsel wordt stijver)

- Lage elastance waarde => weinig elastische R => hoge longcompliance (bv bij longemfyseem => teloorgang van de longblaasjes)

---

• Frequenties > 500/min NIET HAALBAAR MET IPV^® => DIFFUSIE

Conclusie: IPV® is een behandelingstoestel waarbij we 1 frequentie (dé freq.) kunnen instellen. We geven continu percussies (met insufflaties bij gesedeerde patiënten). We werken steeds op de partiële CO2 spanning. Het doel is de longen vrij te maken van obstructies. Gedurende behandelingen met IPV® verandert de door het toestel geleverde druk (welke we instellen) niet, maar zal enkel de ademhaling van de patiënt zelf de drukcurve wijzigen. De patiënt ademt dus met eigen ritme en volume. Percussies kunnen plaatsvinden onder een ingestelde frequentie en druk, terwijl de patiënt ademt en de druk doet variëren.

---

BETEKENIS KLEUR LEIDINGEN

geel: aanvoer continu gasdebiet
groen: bedieningsknop start/stop gepulseerd gasdebiet
wit: aanvoer gepulseerd gasdebiet naar de phasitron
rood: meting proximale luchtwegdruk

   


(momenteel in constructie)

OPMERKINGEN EN BIJKOMENDE TECHNIEKEN

ONTSMETTING

 

Het C-reactief proteïne is een acutefase-eiwit dat geproduceerd wordt door de lever en daarna wordt afgegeven in de bloedbaan.

RELAXATIE – MOBILISATIE – ALGEMENE CONDITIE

Relaxatie

Traditioneel behoren de relaxatieoefeningen tot de fysiotherapeutische interventies bij patiënten met een longaandoening. Doordat psychische factoren het adempatroon kunnen beïnvloeden en dyspnoesensaties kunnen opwekken of verergeren, lijkt het me aangewezen (ondanks het uitblijven van een wetenschappelijke onderbouwing) ontspanningsoefeningen als onderdeel van de “bronchiaal toilet – technieken” te blijven zien.

De ervaring leerde me immers dat, door het aanleren van ontspanningstechnieken, de patiënt na verloop van tijd een gunstige invloed bij de drainage ondervindt.

Mobilisatie

Mobiliserende oefeningen om de ademhalingspomp soepel te houden en posturen tegen te gaan.

Algemene conditie / spiertraining

Belangrijk omdat de patiënt zo langer en efficiënter kan draineren.

Sporten is een absoluut noodzakelijk compliment maar géén vervanging van het longtoilet! Vooraf draineren is een must en maakt het sporten aangenamer en efficiënter. Bewegen en sporten moeten worden aangepast aan de individuele toestand van de patiënt.

·          vb van geschikte sporten: grond- en toestelsporten, spring- en loopsporten, zwemmen, fietsen, wandelen,…

·          af te raden sporten: contactsporten (rugby, judo, karate,…)

(Andere elementen betreffende algemene conditie en spiertraining komen later aan bod in een paragraaf welke zal handelen over longrevalidatie.)