Het laatste bericht. Ondertussen zijn we al thuis, maar ik vertel toch graag het einde: onze 3 dagen in Kaapstad.
De eerste dag deden we dus de Peninsula-toer. Een busje pikte ons op en met 6 andere personen vertrokken we. Eerst reden we naar de 12 apostelen. Een berg die net 12 onderdelen heeft, zodat hij de 12 apostelen wordt genoemd. Daarna reden we door naar een struisvogelboerderij, pinguïns, kaap de goede hoop, cape point, botanische tuin, Het was leuk en mooi om te zien. De uitzichten zijn prachtig!
Op woensdag gingen we in de voormiddag naar een township, in de namiddag naar Robbeneiland. De township was zeer leerrijk en interessant. Het grijpt enorm aan. Mensen hebben meestal een verkeerd beeld van een township. In 1901 zijn die ontstaan door mensen met de pest naar daar te sturen. Ze dachten dat de pest van de kleurlingen kwamen, maar eigenlijk brachten de Europeanen het mee via de ratten op het schip. Die townships zijn dan gebleven door de apartheid. Zo zijn er legale townships. Langa is de oudste township van Kaapstad. Je hebt er meerdere in Kaapstad. De grootste telt 1,5 miljoen inwoners!
De townships werden later gebruikt om arbeiders aan te trekken, maar de gezinnen volgden. Vandaar dat er overbevolking is en dat er per huisje soms 9 gezinnen wonen. 3 gezinnen per kamer! In 1 kamer staan dan 3 bedden en elk bed is voor een gezin. Zo liggen ze soms met 5 op 1 bed. Er is enkel koud water en via betaling kunnen ze elektriciteit verkrijgen. De huur is 20 rand per maand. Zon 2 euro.
Naast die aangelegde stenen huizen bestaan er de illegale buurten. Dat zijn dat de krotjes gemaakt van plastiek, papier en hout. Die mensen wachten tot er ergens een huisje vrijkomt om in te wonen, maar aangezien er te veel mensen zijn, blijven ze eigenlijk in hun krotje wonen. Als laatste heb je de Beverly Hills van de township. Dat zijn grotere huizen voor mensen die zich hebben opgewerkt en daar blijven wonen.
We zagen ook een klein hotelletje met mama Vicky. Een soort moeder van de township. Zij zet haar in voor de kinderen in de aangelegen kinderopvang. De kinderen kunnen daar vanaf 7 uur tot 17 uur terecht en krijgen eten. Er waren daar 90 kinderen verdeeld in 4 groepen. Het is daar echt niet groot. De kinderen leren liedjes, spelletjes, lezen, opkomen voor zichzelf, Het was enorm druk, maar heel aangrijpend. Ze hebben daar vooral potloden en balpennen nodig.
Mama Vicky doet op het einde van het schooljaar een daguitstap met de kinderen die goede schoolresultaten haalden.
Bruno en Benedikt waagden zich ook aan het zelfgebrouwde bier. Blijkbaar was het niet te drinken. Je mag het pas drinken van 30 jaar. Vrouwen mogen niet drinken.
In de namiddag gingen we naar Robbeneiland. Ondertussen was het regenachtig en winderig weer.
Het eiland waar Nelson Mandela 18 jaar van zijn 27 jaar gevangenisstraf doorbracht. De rondleiding was heel interessant. In de gevangenis kreeg je een rondleiding door een ex-gevangene. Hij zat daar 6 jaar. Je ging toch eens serieus nadenken over de apartheid.
De laatste dag deden we een citytour. Niet zo interessant. We konden niet op de Tafelberg door de wind. Balen! Toch mochten we op een ander punt fotos maken van de Tafelberg, Kaapstad, Robbeneiland, Daarna gingen we nog naar een typisch Afrikaans marktje, het museum, een diamantenjuwelier,
Op het einde nog vlug iets eten en naar het vliegveld. Niet veel geslapen en een cola gemorst. Grrr!
THE END
S + B + B
Bedankt voor de reacties! Het is telkens leuk iets van het thuisfront te horen.
We zijn aan de laatste dagen van onze reis begonnen. Het einde nadert opeens heel vlug.
De vorige keer zaten we nog in Oudtshoorn, waar een oude (oorspronkelijk, maar al heel lang geleden) Duitser, Wolfgang genaamd, de eigenaar was. Een zeer vriendelijk man met veel kennis.s Avonds was het de bedoeling dat we daar samen met hem en een ander Duits koppel de maaltijd deelden. We kregen eerst een glas schuimwijn, om elkaar te leren kennen. Er werden 2 talen gesproken: Duits en Engels. Het Duits begrepen we, maar we antwoordden voor de veiligheid terug in het Engels. Het was best een boeiende avond. Het ging over Europa, de krottenwijken, de Zuid-Afrikanen, Zo leerden we dat de gemiddelde leeftijd in Zuid-Afrika slechts 47 jaar is. Dat komt door de generatie jongeren die aan aids lijden, de mensen die amper naar een dokter gaan en de suikerziekte. De suikerziekte is blijkbaar een ziekte die overkwam van India. Veel Indiërs vestigden zich in Zuid-Afrika en zowerd de ziekte verspreid. De mensen houden zich niet aan de eetvoorwaarden en zo sterven velen aan suikerziekte. De meest voorkomende ziekte waaraan Zuid-Afrikanen sterven is nog steeds tuberculose. Omdat hun door aids verzwakte lichaam die ziekte niet genoeg aankon.
We leerden ook dat vele mensen bewust in een krottenwijk gaan leven. Ze hechten hier minder belang aan een huis, omdat ze veel buitenshuis leven. Vreemd.
Gisteren en vandaag waren we in Stellenbosch, de wijnstreek. Een mooie, oude stad met zeer veel studenten. Je zag er overwegend blanken. Toch hadden ze er een groot probleem met daklozen en straatkinderen.
Vandaag namen we deel aan een wijnexcursie. We gingen eerst naar Rust en Vrede, één van de wijngaarden met de beste rode wijnen. Daarna gingen we naar Waterford. Een Italiaans uitziende wijngaard waar de wijn gelinkt wordt aan chocolade. Belgische chocolade. Dus ookal lustte ik de rode wijnen niet, ik genoot van de chocolade. De witte wijnen waren er zeer goed.
Als laatste gingen we naar Dornier. Die wijnen waren minder mijn ding. Daar konden we ook lunchen.
Na de tour reden we door naar Kaapstad. Hier boekten we al vlug onze 3 dagen vol. Morgen doen we de Peninsulatour. Dat is voornamelijk langs de kust. Het bekijken van dieren, natuur, Overmorgen gaan we naar een township (krottenwijk) speciaal voor ma aangezien ze fotos wou, tenzij onze camera zal gestolen worden (héhéhé) daarna gaan we naar Robbeneiland. Het bekende eiland waar Nelson Mandela lang werd vastgehouden.
Donderdag gaan we naar de Tafelberg (die we vanuit ons raam zien) en volgen we de toer door de stad.
De komende dagen zijn dus goed geregeld door één en dezelfde organisatie en hoeven we ons dus geen zorgen te maken. Gewoon op en af het busje stappen, rondkijken, informatie opslaan en fotos nemen.
Donderdagnamiddag nemen we dan de eerste van onze 3 vliegtuigen.
Aangezien het lange en vermoeiende dagen zullen zijn, weet ik niet of ik nog op de blog zal kunnen schrijven. Ik hoop dat het nog lukt!
Momenteel zijn we in een guestfarm nabij Oudtshoorn. Het is een deel van de tuinroute die je hier kan volgen. En het is hier opnieuw prachtig! De natuur is helemaal anders: groen, bloemen, kleur,
Eergisteren zaten we nog steeds in Tsitsikamma nationaal park. Ik vertelde reeds dat we walvissen zagen toen we aankwamen. Die avond gingen we gaan eten (wat goed bleek te zijn). We keken uit op de baai. Daar zwom een zeehond en 3 otters. Leuk om zien. Op korte tijd hadden we dus al veel geluk gehad.
De volgende ochtend stonden we op en zagen een grote groep dolfijnen zwemmen. Magnifiek! Ook daar zagen we otters. Daarna gingen we gaan wandelen: de watervalroute. We wandelden constant op de rotsen en kliffen. Lastig voor mijn benen, die af en toe iets te kort bleken te zijn en waardoor Benedikt me moest optrekken. Vandaag doen mijn spieren fameus pijn! Daarna gingen we lunchen en wandelden we de tocht naar de hangbrug, maar dat was niet spectaculair.
We vertrokken later naar Knysna. De gps stuurde ons verkeerd en vanuit de drukke winkelstraat kwamen we opeens in een krottenwijk terecht. Een grote. Allemaal houten huisjes. Nochtans liepen de mensen er proper bij. De meeste gaan ook werken. Blijkbaar leeft 70% in een krottenwijk.
Wij gingen naar een luxehotel en als je daar bent doet het je wel even nadenken. We hadden gerust nog een nachtje in Knysna kunnen blijven, want er waren veel activiteiten. Het avondeten was ook het beste wat we tot dan toe reeds hadden gegeten in Zuid-Afrika.
Deze ochtend deden we een kanotocht. Jaja, ook ik. Met de blote voeten in het water en zand. Bruno heeft de sprong gewaagd: hij sprong er van een brug. Je kan de foto onderaan zien. Ik zat met Benedikt in een kano. Was het huwelijkstherapie geweest, dan waren we fameus gebuisd. Op het einde vonden we dan toch ons ritme.
Vandaag kwamen we dus in Oudtshoorn terecht. De kamer lijkt wel een huis: grote slaapkamer, bubbelbad, dubbele douche, klein keukentje, apart toilet, lounge en patio. Zalig! Opnieuw merkten we dat Bruno zijn Engels beter is dan hij beweert. De man zei dat het spijtig was dat hij geen vriendin had, want dat er ruimte was in zijn kamer. Bruno antwoordde dat er genoeg ruimte was voor meerdere vriendinnen.
Morgen vertrekken we naar Stellenbosch: de wijnroute.
We hebben ondertussen al een hele weg afgelegd. De kilometers zijn niet meer te tellen. Het geld ook niet
Giants Castle, waar we gisteren en eergisteren nog waren, bleek een park te zijn middenin de Drakensbergen. Waar je ook stond: elk uitzicht was enorm prachtig! We hebben daar 2 wandelingen gemaakt. Eentje naar Worlds View. Bovenop een berg met magnifieke uitzichten. Je kon blijven kijken! De andere naar de grotten met grotschilderingen. Overdag was het er lekker warm, maar s nachts vroor het. En het was dan ook erg koud, zonder verwarming. Het eten was daar vreselijk slecht!! Er was 1 restaurant en dus geen concurrentie, zodat je slecht eten kreeg. We hadden zelfs de beleefdheid niet ons bord leeg te eten.
Gisterochtend belden we naar ons hotel in Port Elizabeth, om te melden dat onze vlucht laat ging zijn en we dus pas na 22 uur konden inchecken. Het hotel zei dat ze geen boeking hadden op onze naam en dat het reisbureau dat geannuleerd had. We belden dus naar het reisbureau, die er ook niets van begreep en het zelf eens zou nagaan. Later op de dag kregen we te horen dat we naar een ander hotel moesten gaan in Port Elizabeth. Ggrrr!
In Durban vulden we de namiddag aan de kust. Het was warm en was het in België lag het strand dus vol, maar daar zag je niet veel volk. Daarna reden we door naar de luchthaven, waar alles vlot verliep. Ook de huurwagen oppikken verliep opnieuw vlot.
Het hotel waarin we terecht kwamen, was gelukkig héél goed. Lekker ontbijtbuffet met pannenkoeken. Na Giants Castle mocht dat zeker!
Vandaag reden we door naar Tsitsikamma National Park. Naar het schijnt is het restaurant hier ook heel slecht, aangezien er ook geen concurrentie is. Och, na het overvloedig eten van andere dagen, mag het wel eens wat minder zijn Toen we in onze kamer aankwamen, met zicht op de oceaan die slechts een paar meter van ons verwijderd is, zagen we onmiddellijk walvissen. Ze zwemmen hier al de hele namiddag rond. Prachtig om te zien!
We hebben net een boottochtje gedaan. Ook prachtig! Daarna zwommen Bruno en Benedikt in de oceaan, maar het was ijskoud, dus hielden ze het 5 minuten vol.
Morgen gaan we een wandeling maken naar de watervallen en hangbrug, daarna rijden we door naar Knysna. Daar kunnen we oesters eten. Allee, we, eigenlijk Benedikt, want Bruno en ik zijn daar geen fan van.
Dit deel van Zuid-Afrika is wel anders. De inwoners vertelden al dat elke provincie anders is en anders aanvoelt. Ze hebben gelijk. De eerste dagen waren safari en meer armoede. Dan kwamen we panoramzichten. En nu voelt het 'rijker' aan. Minder wildernis. Ergens ook veiliger. Maar alles blijft even mooi!
Tot later!
S, B, B
PS. Toen we naar Durban reden, gebeurde er vlak voor ons een ongeluk op de autosnelweg. Een polo vertraagde opeens en een pick-up reed er op in. Benedikt kon gelukkig uitwijken en reed via de berm, wat enkel bestaat uit gras, langs de wagens. Even later stopten we aan een tankstation en stonden we nog te trillen op onze benen.
PS. Bruno zag mooie kledij hangen voor Lola haar verjaardag. Je kan kijken op de fotos. Kan je een keuze maken, Ilse?Vanessa, als je jaloers wordt, geen paniek je mag je bestelling voor Yana doorgeven.
PS. Mario, ik kan vanaf nu elke zondag rond 9.30 uur naar je bouw komen kijken. Blijkbaar heb ik tijd aangezien jij nu met Benno gaat rijden.
PS. Hiep hiep hoera aan Yorben! Die gisteren 1 jaar werd. Bravo!
PS. Jana, spijtig, maar ik vind de halsketting voorlopig nergens meer. Ik blijf zoeken. Blijkbaar was dat pareltje streekgebonden. Ik heb al spijt dat ik het niet onmiddellijk kocht, ipv eerst te vragen.
Net aangekomen in Drakensberge. De chalets geven hier een ouderwets en doorleefd gevoel. We zijn meer luxe gewoon. Morgen proberen we hier één of meerdere wandelingen te doen. Veel meer is hier niet te doen. Overmorgen gaan we dan naar Durban, de auto inleveren en s avonds (rond 20 uur) vliegen we naar Port Elisabeth. Daar pikken we de andere auto op en dan kunnen we eindelijk gaan slapen.
Zoals gezegd zijn we eergisteren op krokodillen- en nijlpaardencruise geweest. Die grote dieren zijn leuk om te zien. Er lag een kadaver langs de oever. De krokodillen verorberden het smakelijk.
Daarna gingen we gaan lunchen en even in het zwembad. Het was erg warm. We hebben geluk met het weer. Tussen 20 en 28 graden. (Vandaag is een erg koude dag: 10 graden.) Rond 15 uur pikte een gids ons op om vogels te gaan bekijken in het stadje. Maar tijdens de toer begon het enorm hard te regenen. Een toevallig voorbij rijdende pick-up nam ons mee. We moesten in de laadbak zitten. Je ziet dat beeld hier overal. Een pick-up, busje, auto, volgepropt met mensen. Maar nu hebben wij het ook eens meegemaakt.
Een uurtje later scheen de zon weer fel. Grrr!
Gisteren reden we naar Umhalanga Rocks, een voorstad van Durban. Grote huizen, villas, de rijke buurt. Daar zagen we de Indische Oceaan. Heel wat anders dan de Noordzee. Veel woester. Er zaten veel mensen in het water, maar met de wind en de woeste golven, leek ons dat geen goed idee. Maar hier zijn ze dat gewoon. Daarna gingen we naar Shark Board. Daar zagen we een filmpje over de haaien en de netten die worden uitgehangen in de oceaan om de kust veilig te houden. Na dat filmpje moesten we buiten gaan zitten. Daar lag een haai te stinken op de dissectietafel. Wij zijn de springende dolfijnen gewoon in Boudewijnpark, daar is de show een haai opensnijden en ontleden. Er was een hele show rond. Net alsof je naar een komedieshow was aan het kijken. Grapjes over rassen, politiek correct zijn, Er werden mensen uitgepikt die moesten helpen. Degoutant! Een stoere kerel met immense spierballen moest de lever vasthouden. Hij was aan het kokhalzen. Er was een zondagschool aanwezig. De kinderen riepen en joelden, er was voldoende sfeer. We hebben goed gelachen.
Vandaag reden we naar Drakensberge. Eerst passeerden we een Zulu-attractie. Je heb een toer met gids die uitleg gaf over krokodillen. Zo heb je Junior een grote krokodil van 105kg. Hij komt uit Mozambique. Hij zit samen met Juliette, een gemene krokodil. Eerst had hij een ander liefje, maar zij stierf. Juliette zat met Romeo in de put daarna en toen ze merkte dat Junior vrij was, at ze Romeo op en wou bij Junior zijn. Maar aangezien Junior van Mozambique is, is zijn tijdschema 2 weken later. Dus wanneer Juliette loops is, sleurt ze Junior mee in het water. Zo verloor Junior al een paar tenen en een stuk staart.
Daarna zagen we de slangen. Ook interessant. Later deden we opnieuw een game-drive van een uurtje, maar dat was minder interessant. Op het einde zagen we het Zuludorp en het Zuludansen. Leuk om zien!
Tot later!
S, B en B
PS. Annelies, we komen alle 3 naar de doop en ik wil gerust fotos maken. Bruno kan wel niet in de voormiddag. (Ik weet niet wanneer de doop begint?) De uitnodiging zagen we nog niet (als we thuiskomen misschien), maar via je ma wisten we dat het die dag was. Dus het stond al netjes aangeduid in de agenda.
De voorbije 2 dagen waren echte autodagen. We moesten een grote afstand overbruggen naar St.-Lucia en vandaar dat er een tussenstop was gepland in Swaziland. De grens over dus. Met de echte rampzalige bureaucratie tot gevolg. Je werd van het ene naar het andere bureau gestuurd. Met veel tijdverlies als gevolg.
We reden naar Swaziland door Kruger Nationaal Park. Daar zagen we nog olifanten, giraffen, koedoes, impalas, een neushoorn, Geen leeuwen, maar omdat Lola en Kamiel ze graag zien, plaatsen we onderaan toch een paar fotos.
Swaziland kent een prachtige natuur, maar voor ons was het gewoon een overnachtplaats en hadden we dus geen tijd om het land te verkennen. Enkele weetjes over Swaziland: de huidige koning heeft slechts 3 vrouwen. De vorige koning had er 70. In dit land is er ook veel aids. (Ook in Zuid-Afrika waar 65% van de jongeren het hiv-virus draagt.) Daarom vaardigde de koning een wet uit dat alle meisjes tot en met 17 jaar maagd moesten blijven. Deze wet duurde maar 4 jaar, aangezien de koning zelf een 17-jarig meisje tot zijn vrouw maakte.
Het leukste moment in dit land en in Zuid-Afrika is als de scholen gedaan zijn. Dan zie je massas kinderen in hun kleurrijke schooluniformpjes naar huis gaan. Je vraagt je vaak af van waar ze komen en waar ze naar toe gaan.
We aten in Swaziland een 9-gangenmenu. Allemaal kleinere bordjes met eten. Lekker en goedkoop. 130 rand per persoon, dus ongeveer 15 euro per persoon. Duur is het hier dus niet.
Op weg naar St.-Lucia werden we tegengehouden door de politie. Blijkbaar had Benedikt over een witte lijn gegaan dat niet mocht. De boete was 60 rand, dus 7 euro. Tja, geen van ons wist dat het niet mocht. Nu weten we dat dus ook weer. Toen we dat in St.-Lucia vertelden, lachten ze hier eens goed. Blijkbaar stak die man het geld in zijn zakken, want die boete-briefjes kan je overal kopen en de boetes zijn veel hoger.
In Zuid-Afrika is er ook een nultolerantie qua alcohol. Als je rijdt onder invloed, kan je gearresteerd worden en gemakkelijk 1 jaar gevangenisstraf moeten uitzitten. Opletten dus!
St.-Lucia is een mooi kuststadje. Maar zwarten zie je hier amper. Hier woonden vroeger enkel blanken en dat is nu blijkbaar nog grotendeels zo. We horen de Indische Oceaan en ze is op wandelafstand van onze lodge gelegen.
Morgen gaan we eerst op het meer op zoek naar nijlpaarden en krokodillen. Daarna lunchen en dan een wandeltocht met gids langs het strand. s Avonds gaan we iets eten in een Portugees restaurantje. Blijkbaar wandelen de nijlpaarden en luipaarden hier door de straten s nachts. Dus opnieuw opletten!Overmorgen trekken we dan door naar Durban.
Zoals de titel laat vermoeden, hebben we onze eerste geslaagde jacht gezien. Het jagende dier heeft een prooi gepakt. De jager sloop er naar toe en viel toen plots aan. De jager: een salamander. De prooi: een mot. Toch leuk om eens te zien.
Fotos maken van sloppenwijken is niet eenvoudig. Het is niet echt veilig. Vandaar dat we vanuit de wagen fotos maken. Ik plaats er een paar onder het bericht.
En inderdaad Wij dachten ook onmiddellijk aan Branco toen we de Amerikaanse jongen zagen. Goed geraden!
Tot later!
Een dikke kus aan Benno. (Morgen is het zaterdag, dus zal ik hem extra missen.)
Gisteren vertrokken we vanuit Balule park naar Hazyview. In het park zagen we nog een olifant van heel dichtbij (dankzij Benedikt zijn scherp zicht). Het was daar zeer leuk en we konden er gerust nog een dagje blijven. Het leven daar word je gewoon: vroeg opstaan voor een safaritocht, ontbijten, slapen, luieren, lunchen, safaritocht en diner. Zalig! Bruno en Benedikt ontwikkelden de gewoonte om 's avonds nog een brandy te drinken. Een dubbele!
In het park kwam er de 2e dag nog een Amerikaans duo bij: vader James en zoon Hunter. James was een rasechte Amerikaan en bovendien nog eens advocaat met als gevolg dat niemand nog een woord kon zeggen en naar zijn stomme grapjes moest luisteren... Grrr! Zelf het andere Amerikaanse koppel had er genoeg van. Maar we zijn vredelievend. Zoon Hunter deed ons alle 3 aan iemand denken. Dit is enkel voor de familie: kijk naar de foto die van de jongen zijn achterkan trokken en zeg ons op wie hij lijkt. De volgende keer vertellen we jullie dan wie het winnende lot heeft gewonnen om op Hunter te lijken.
In de voormiddag vertrokken we met begeleiding naar de hoofdpoort van het park. Ongeveer 20 km verder op hobbelige zand- en aardewegen. het zweet breekt je uit als je daar rijdt. Op weg naar Hazyview passeerden we nog slapende nijlpaarden (dus dat hebben we ook weer gezien) en een natuurpark waar je cheeta's kon bekijken. Het kleine kind in Benedikt kwam naar boven en na aandringen gaven Bruno en ik toe om eens binnen te gaan. Bleek dit een veredelde zoo te zijn met Shaun als 'ranger' die een fanatastische humor had en een mega pornosnor. Hij legde ook telkens zijn grapjes uit, waarop iedereen vriendelijk en schaapachtig lachte. Het park kon je gerust te voet afleggen, maar om het een beetje belangrijk te laten lijken, moesten we allen in jeeps het park doorkruisen. Blijkbaar was het aangrijpend, want een Duitser huilde bij het filmpje over het project. Waarop zijn vrouw zijn tranen heel teder droogde en wij een kokhalseffect kregen.
Je komt hier overal Belgen, Hollanders (die slecht Engels spreken) of Amerikanen tegen. De 2 Belgen van de eerste twee dagen (waarvan Bruno denkt dat het broers zijn, maar ze duidelijk aangeven homo te zijn) komen we ook constant tegen. Zij volgen een groot deel dezelfde route als ons. Heel toffe Leuvenaars! En voor Bruno is het ontspannend om eens Nederlands te spreken. Hij beweert niet goed Engels te kunnen spreken, maar om af te dingen lukt het perfect.
Vandaag volgden we de panoramaroute. Ongelooflijk prachtig! Het is een route langs de canyon met watervallen, prachtige vergezichten, marktjes, een oud goudzoekersstadje,... Zeer toeristisch, maar erg leuk! Iedereen is vriendelijk en aangezien je overal Belgen tegenkomt, slaat iedereen een praatje met elkaar. Zo kwamen we 3 koppels van Wervik en Menen tegen die met elkaar reisden met een persoonlijke gids. De gids leerden ze vloeiend West-Vlaams te spreken. Grappig om horen. We kochten ook elk een souvenir en hopen nu het in onze bagage te krijgen. Voor 5 euro kocht ik 2 halskettingen en blijkbaar werd ik nog afgezet omdat ik ze elders voor 1 euro per stuk zag liggen. Ik zag hier ook een mooie groene halsketting voor Jana, dus als je ze wilt kan ik ze kopen voor minder dan 5 euro. Een gewone groene met ronde kralen, net parels. En om op je vraag te antwoorden: een boma is een cirkel waar iedereen rond kan eten en waarin een groot vuur brandt. Spijtig voor mijn mannen dat er geen traditionele dans wordt gehouden.
Momenteel zitten we in een beschermde burcht. Het domein is afgesloten met elektriciteitsdraad en voor de deuren en ramen staan er hekken. Ze creëren hier een onveiligheidsgevoel. Soms is het schrijnend om de sloppenwijken te zien. Ze verzamelen blikjes en vuilnis om geld te krijgen, sommige huisjes bestaan enkel uit golfplaten,... Morgen gaan we naar Swaziland en daar is de toestand blijkbaar nog schrijnender. We houden ons hart al vast.
We eten hier ook al zeer verscheidene dingen: Afrikaans gemengd met Engels. We zullen een paar dingen opsommen: levertjes, niertjes, lasagne, quiche, ei met Hollandaisesaus, muffins, vis, worst met ui,... en dit is dan nog maar het ontbijt.
Groetjes, S, B en B
PS. Aan Matti en Jo: we kunnen nu ook over de sterren meepraten. PS. Aan Matti: We kwamen mensen uit Lauwe tegen en je weet '2 keer Lauwe is nog niet...'. PS. Vergeet zeker niet te raden wie op de foto staat.
We amuseren ons nog steeds. Van het luxehotel opnieuw naar een lodge. Nu zitten we echt 'in the middle of nowhere'. Diep in Kruger park en een dik uur rijden van de begaanbare wegen. Onze auto is niet tegen deze zand- en steenwegen opgewassen. We zullen blij zijn morgen de poort van het park te halen zonder autopech. Want daar hebben we even genoeg van. Deze ochtend werden we om 5.30uur gewekt om rond 6 uur op safari te gaan. Het begon goed. We zagen olifanten, maar aangezien het donker was, konden we geen foto's nemen. De olifanten kraken met gemak boompjes om. Indrukwekkend om te zien én te horen. Daarna reden we verder, want olifanten worden niet graag gestoord en zijn erg agressief. We zagen een gigantische koedoe. Eenvoudig uitgelegd een gigantisch hert in het wild. De ranger wou achteruit rijden, maar het werd reeds gauw duidelijk dat de auto het had begeven. Daar stonden we dan. Opnieuw! Onze medereizigers lachten dat we het ongeluk aantrokken. We moesten uitstappen en wachten op een nieuwe wagen. Een half uurtje later konden we dan opnieuw vertrekken. Overdag is het minder angstaanjagend dan 's nachts, maar we moesten toch in de gaten houden dat de olifanten niet kwamen.
In dit park is de vegetatie helemaal anders. Het is dicht begroeid en nog een geluk dat het een droge winter is zodat je door de kale bomen nog dieren kan zien. Een safari wordt hier anders aangepakt dan de eerste keer. Hier zijn er 2 personen bij de wagen: een sporenzoeker die op de motorkap zit en een bestuurder. We zien hier minder dieren en als we er zien, moeten we door de bomen heen kijken, wat mindere foto's opleveren. Maar het idee dat de dieren zo nabij zijn blijft spannend.
In de wagen is het telkens opletten. Je rijdt tussen bomen en ze waarschuwden op voorhand de handen en benen binnen de wagen te houden, want anders krijg je snijwonden. Maar 1 persoon heeft niet geluisterd en dus een snijwonde in zijn pols. Ja, ja, Benedikt, wie niet horen wil... moet voelen.
In het kamp kan je wel vrij rondlopen zonder te moeten letten op gevaarlijke dieren. Ze hebben hier ook een uitkijktoren (waar er internetverbinding is en wij dus nu zitten). Voorlopig geen dieren te zien. Rond 14.30 uur is er lunch en een uurtje later start de avondsafari. Morgen dan opnieuw een ochtendsafari, ontbijten en doorrijden naar Sabie. Naar een hotel.
We zijn eens geld gaan afhalen in een stadje en dat was ook een belevenis. Er staat telkens een ongelooflijk lange rij om geld af te halen. Echt op je gemak ben je toch niet. Doordat je telkens van hotel naar hotel gaat, kom je niet veel in contact met de plaatselijke bevolking. Je markt hier ook nog enorm het verschil tussen de rijke blanken en de armere zwarte bevolking. Zo is er in een hotel altijd een blanke manager en zijn de bedienden zwart. Ook de rangers zijn allemaal blanken. µ De sloppenwijken zijn rampzalig om te zien. Hutjes en geïmproviseerde huisjes. Toch lachen ze hier constant en zijn ze erg vriendelijk en beleefd.
We krijgen eindelijk het idee van een fooi geven onder de knie. We hebben het gewoon eens gevraagd hoe het zat. En ze zijn hier ongelooflijk dankbaar als ze een fooi krijgen. Gelukkig is het een goedkoop land voor ons en kan een fooi er van af.
Toen we nog in de 5-sterren hotel zaten, hadden ze een vergissing gemaakt met ons eten. Zo kregen we als verontschuldiging een wijnproeving cadeau. Dus mochten we met de blanke rijken rode wijnen proeven. (Pech voor mij!) En daarna kregen we superlekker en verfijnd eten. Toen we uitcheckten, bleek dat ze het eten niet hadden aangerekend. Wij zijn dus ferm gelukkig!
Groetjes aan iedereen. Speciaal aan Benno en mijn petekinderen. Branco, bedankt om je kusjes aan ons via mama door te geven. Tot later!
Sylvie, Benedikt en Bruno (die een middagdutje doet - hij is dan ook de oudste van ons 3)
Het duurde even, maar nu is er een beetje tijd om eens een eerste Zuid-Afrikaans verslag uit te brengen.
Ik probeer alles zo geordend mogelijk te vertellen.
Dag 1: Na een vermoeiende vlucht met weinig slaap en slechte zitjes, lukte het vlot om de wagen op te pikken. Een Toyota Corolla. Geen superauto, want met de hoogteverschillen en aarden wegen hier, is het beter een iets zwaardere motor te hebben. Enfin, het links rijden en schakelen is wennen. Vooral omdat de pinkers aan de andere kant zitten en we dus af en toe ergens inslaan zonder pinken, maar met zwiepende ruitenwissers.
We kwamen vlot aan in het eerste tentenkamp. Echte tenten kan je het niet noemen, de luxe is iets groter.
Het mensen zijn er zeer gemoedelijk en vriendelijk. We zaten met nog 2 Belgische mannen en 4 Amerikanen in de safari-jeep. Eerst is iedereen wat afwachtend en onwennig, maar al gauw werd er een band geschept. Je zal later lezen hoe dat komt.
Het uitzicht in het park was magnifiek. We zagen ook veel dieren: neushoorns, olifanten in de verte, giraffen, een krokodil, impalas, gnoes, wrattenzwijnen, maar vooral de leeuwen zagen we van dichterbij dan we wensten!
De safari begon om 15.30 uur, rond 17.30u was er een pauze, waar we iets te drinken kregen. Daarna reden we verder. Het was al pikkedonker dan. We reden net de hoek om en zagen de leeuwen. 1 ouder mannetje, 1 jonger mannetje, 2 leeuwinnen en 3 (iets grotere) welpen. De dieren lieten zich gewillig fotograferen. We waren op nog geen 2 meter afstand, dus dat was indrukwekkend. (Bij alle dieren kon je héél dichtbij, behalve bij de olifanten.) De leeuwen zetten een jacht in en onze ranger/gids besloot de jacht te volgen. We zagen hoe de leeuwen een springbok grepen, maar het dier kon uiteindelijk ontsnappen. Tja, de jonge welp maakte zich belachelijk bij ons Nog geen 2 minuten later bleek dat er opnieuw een prooi in de gaten kregen, dus onze ranger reed er opnieuw achter. En toen gebeurde het! De auto zat vast in een diepe put! Daar stonden we dan: pikkedonker en ijskoud. De ranger raadde ons aan uit te stappen en vlak naast de jeep te blijven. Doodsbang stapte iedereen uit, want de leeuwen waren nog in de buurt. De jeep kon niet uit de put, dus werd er een andere jeep opgeroepen om ons er uit te trekken. We mochten terug in de jeep wachten tot de trekwagen er was. De ranger scheen rond met zijn lamp en bleek dat 3 leeuwen op 5 meter afstand ons waren aan het beloeren. Toen was er grote angst en paniek op de wagen. We moesten met de lamp op de leeuwen blijven schijnen en roepen als ze recht stonden, want dan konden ze aanvallen. Tot slot had de ranger ook geen geweer mee. Rillend van angst en kou zaten we te wachten. De andere jeep kwam, ook zonder geweer, en het lukte hen niet om ons er uit te trekken. Ondertussen had de leeuwin al 3 keer recht gestaan en was ze genaderd. Iedereen bestierf het bijna van de angst. De rangers raadden ons aan rustig te blijven. Het probleem was ook dat we niet wisten waar de anderen leeuwen waren. Die zagen we nergens.
De 2 mannen die achteraan op de jeep zaten, hadden zich al onder hun dekens verstopt, zo waren wij de achterhoede en de eerste prooien voor de naderende leeuwen! Bruno en Benedikt waren al op mijn schoot komen zitten van angst. Niet gelogen!
We smeekten allen om gewoon te mogen overstappen naar de andere jeep en weg te rijden. De rangers gaven toe. Zo reden we uiteindelijk toch weg. Onze eerste safari is al een hele ervaring! We waren enorm bang en ik was al zenuwachtig voor de volgende safari in de ochtend.
Maar alles verliep heel vlot. Een safari is echt de moeite! Morgen en overmorgen doen we er nog, maar ik zal als het donker is, toch iets minder op mijn gemak zijn.
De dieren konden ook in het kamp komen, zo moet een ranger je altijd begeleiden naar je tent. Gelukkig kwamen we geen wilde dieren meer tegen.
Na de ochtendsafari vertrokken we op ons gemak naar het volgende hotel. Wat een verschil! Een ongelooflijk sterrenhotel! Lekker eten, een wijnproeving, een spa, je ochtendkoffie plaatsen ze in een luik en zo kan je het nemen in je kamer en rustig ontwaken. Het uitzicht is ook prachtig!
Vandaag deden we een wandeltocht die slecht was aangeduid en dus wat tegenviel. Maar we kwamen nog vele mooie uitzichten tegen.
Morgen gaan we opnieuw voor 2 nachten ergens anders en doen we 3 safaris. Van de big 5 moeten we nog de buffel en het luipaard zien. Hopen dus
Hallo Vlamingen en Walen onder jullie,
