Het laatste bericht. Ondertussen zijn we al thuis, maar ik vertel toch graag het einde: onze 3 dagen in Kaapstad.
De eerste dag deden we dus de Peninsula-toer. Een busje pikte ons op en met 6 andere personen vertrokken we. Eerst reden we naar de 12 apostelen. Een berg die net 12 onderdelen heeft, zodat hij de 12 apostelen wordt genoemd. Daarna reden we door naar een struisvogelboerderij, pinguïns, kaap de goede hoop, cape point, botanische tuin, Het was leuk en mooi om te zien. De uitzichten zijn prachtig!
Op woensdag gingen we in de voormiddag naar een township, in de namiddag naar Robbeneiland. De township was zeer leerrijk en interessant. Het grijpt enorm aan. Mensen hebben meestal een verkeerd beeld van een township. In 1901 zijn die ontstaan door mensen met de pest naar daar te sturen. Ze dachten dat de pest van de kleurlingen kwamen, maar eigenlijk brachten de Europeanen het mee via de ratten op het schip. Die townships zijn dan gebleven door de apartheid. Zo zijn er legale townships. Langa is de oudste township van Kaapstad. Je hebt er meerdere in Kaapstad. De grootste telt 1,5 miljoen inwoners!
De townships werden later gebruikt om arbeiders aan te trekken, maar de gezinnen volgden. Vandaar dat er overbevolking is en dat er per huisje soms 9 gezinnen wonen. 3 gezinnen per kamer! In 1 kamer staan dan 3 bedden en elk bed is voor een gezin. Zo liggen ze soms met 5 op 1 bed. Er is enkel koud water en via betaling kunnen ze elektriciteit verkrijgen. De huur is 20 rand per maand. Zon 2 euro.
Naast die aangelegde stenen huizen bestaan er de illegale buurten. Dat zijn dat de krotjes gemaakt van plastiek, papier en hout. Die mensen wachten tot er ergens een huisje vrijkomt om in te wonen, maar aangezien er te veel mensen zijn, blijven ze eigenlijk in hun krotje wonen. Als laatste heb je de Beverly Hills van de township. Dat zijn grotere huizen voor mensen die zich hebben opgewerkt en daar blijven wonen.
We zagen ook een klein hotelletje met mama Vicky. Een soort moeder van de township. Zij zet haar in voor de kinderen in de aangelegen kinderopvang. De kinderen kunnen daar vanaf 7 uur tot 17 uur terecht en krijgen eten. Er waren daar 90 kinderen verdeeld in 4 groepen. Het is daar echt niet groot. De kinderen leren liedjes, spelletjes, lezen, opkomen voor zichzelf, Het was enorm druk, maar heel aangrijpend. Ze hebben daar vooral potloden en balpennen nodig.
Mama Vicky doet op het einde van het schooljaar een daguitstap met de kinderen die goede schoolresultaten haalden.
Bruno en Benedikt waagden zich ook aan het zelfgebrouwde bier. Blijkbaar was het niet te drinken. Je mag het pas drinken van 30 jaar. Vrouwen mogen niet drinken.
In de namiddag gingen we naar Robbeneiland. Ondertussen was het regenachtig en winderig weer.
Het eiland waar Nelson Mandela 18 jaar van zijn 27 jaar gevangenisstraf doorbracht. De rondleiding was heel interessant. In de gevangenis kreeg je een rondleiding door een ex-gevangene. Hij zat daar 6 jaar. Je ging toch eens serieus nadenken over de apartheid.
De laatste dag deden we een citytour. Niet zo interessant. We konden niet op de Tafelberg door de wind. Balen! Toch mochten we op een ander punt fotos maken van de Tafelberg, Kaapstad, Robbeneiland, Daarna gingen we nog naar een typisch Afrikaans marktje, het museum, een diamantenjuwelier,
Op het einde nog vlug iets eten en naar het vliegveld. Niet veel geslapen en een cola gemorst. Grrr!
THE END
S + B + B
Bedankt voor de reacties! Het is telkens leuk iets van het thuisfront te horen.
We zijn aan de laatste dagen van onze reis begonnen. Het einde nadert opeens heel vlug.
De vorige keer zaten we nog in Oudtshoorn, waar een oude (oorspronkelijk, maar al heel lang geleden) Duitser, Wolfgang genaamd, de eigenaar was. Een zeer vriendelijk man met veel kennis.s Avonds was het de bedoeling dat we daar samen met hem en een ander Duits koppel de maaltijd deelden. We kregen eerst een glas schuimwijn, om elkaar te leren kennen. Er werden 2 talen gesproken: Duits en Engels. Het Duits begrepen we, maar we antwoordden voor de veiligheid terug in het Engels. Het was best een boeiende avond. Het ging over Europa, de krottenwijken, de Zuid-Afrikanen, Zo leerden we dat de gemiddelde leeftijd in Zuid-Afrika slechts 47 jaar is. Dat komt door de generatie jongeren die aan aids lijden, de mensen die amper naar een dokter gaan en de suikerziekte. De suikerziekte is blijkbaar een ziekte die overkwam van India. Veel Indiërs vestigden zich in Zuid-Afrika en zowerd de ziekte verspreid. De mensen houden zich niet aan de eetvoorwaarden en zo sterven velen aan suikerziekte. De meest voorkomende ziekte waaraan Zuid-Afrikanen sterven is nog steeds tuberculose. Omdat hun door aids verzwakte lichaam die ziekte niet genoeg aankon.
We leerden ook dat vele mensen bewust in een krottenwijk gaan leven. Ze hechten hier minder belang aan een huis, omdat ze veel buitenshuis leven. Vreemd.
Gisteren en vandaag waren we in Stellenbosch, de wijnstreek. Een mooie, oude stad met zeer veel studenten. Je zag er overwegend blanken. Toch hadden ze er een groot probleem met daklozen en straatkinderen.
Vandaag namen we deel aan een wijnexcursie. We gingen eerst naar Rust en Vrede, één van de wijngaarden met de beste rode wijnen. Daarna gingen we naar Waterford. Een Italiaans uitziende wijngaard waar de wijn gelinkt wordt aan chocolade. Belgische chocolade. Dus ookal lustte ik de rode wijnen niet, ik genoot van de chocolade. De witte wijnen waren er zeer goed.
Als laatste gingen we naar Dornier. Die wijnen waren minder mijn ding. Daar konden we ook lunchen.
Na de tour reden we door naar Kaapstad. Hier boekten we al vlug onze 3 dagen vol. Morgen doen we de Peninsulatour. Dat is voornamelijk langs de kust. Het bekijken van dieren, natuur, Overmorgen gaan we naar een township (krottenwijk) speciaal voor ma aangezien ze fotos wou, tenzij onze camera zal gestolen worden (héhéhé) daarna gaan we naar Robbeneiland. Het bekende eiland waar Nelson Mandela lang werd vastgehouden.
Donderdag gaan we naar de Tafelberg (die we vanuit ons raam zien) en volgen we de toer door de stad.
De komende dagen zijn dus goed geregeld door één en dezelfde organisatie en hoeven we ons dus geen zorgen te maken. Gewoon op en af het busje stappen, rondkijken, informatie opslaan en fotos nemen.
Donderdagnamiddag nemen we dan de eerste van onze 3 vliegtuigen.
Aangezien het lange en vermoeiende dagen zullen zijn, weet ik niet of ik nog op de blog zal kunnen schrijven. Ik hoop dat het nog lukt!
