Gisteren vertrokken we vanuit Balule park naar Hazyview. In het park zagen we nog een olifant van heel dichtbij (dankzij Benedikt zijn scherp zicht). Het was daar zeer leuk en we konden er gerust nog een dagje blijven. Het leven daar word je gewoon: vroeg opstaan voor een safaritocht, ontbijten, slapen, luieren, lunchen, safaritocht en diner. Zalig! Bruno en Benedikt ontwikkelden de gewoonte om 's avonds nog een brandy te drinken. Een dubbele!
In het park kwam er de 2e dag nog een Amerikaans duo bij: vader James en zoon Hunter. James was een rasechte Amerikaan en bovendien nog eens advocaat met als gevolg dat niemand nog een woord kon zeggen en naar zijn stomme grapjes moest luisteren... Grrr! Zelf het andere Amerikaanse koppel had er genoeg van. Maar we zijn vredelievend. Zoon Hunter deed ons alle 3 aan iemand denken. Dit is enkel voor de familie: kijk naar de foto die van de jongen zijn achterkan trokken en zeg ons op wie hij lijkt. De volgende keer vertellen we jullie dan wie het winnende lot heeft gewonnen om op Hunter te lijken.
In de voormiddag vertrokken we met begeleiding naar de hoofdpoort van het park. Ongeveer 20 km verder op hobbelige zand- en aardewegen. het zweet breekt je uit als je daar rijdt. Op weg naar Hazyview passeerden we nog slapende nijlpaarden (dus dat hebben we ook weer gezien) en een natuurpark waar je cheeta's kon bekijken. Het kleine kind in Benedikt kwam naar boven en na aandringen gaven Bruno en ik toe om eens binnen te gaan. Bleek dit een veredelde zoo te zijn met Shaun als 'ranger' die een fanatastische humor had en een mega pornosnor. Hij legde ook telkens zijn grapjes uit, waarop iedereen vriendelijk en schaapachtig lachte. Het park kon je gerust te voet afleggen, maar om het een beetje belangrijk te laten lijken, moesten we allen in jeeps het park doorkruisen. Blijkbaar was het aangrijpend, want een Duitser huilde bij het filmpje over het project. Waarop zijn vrouw zijn tranen heel teder droogde en wij een kokhalseffect kregen.
Je komt hier overal Belgen, Hollanders (die slecht Engels spreken) of Amerikanen tegen. De 2 Belgen van de eerste twee dagen (waarvan Bruno denkt dat het broers zijn, maar ze duidelijk aangeven homo te zijn) komen we ook constant tegen. Zij volgen een groot deel dezelfde route als ons. Heel toffe Leuvenaars! En voor Bruno is het ontspannend om eens Nederlands te spreken. Hij beweert niet goed Engels te kunnen spreken, maar om af te dingen lukt het perfect.
Vandaag volgden we de panoramaroute. Ongelooflijk prachtig! Het is een route langs de canyon met watervallen, prachtige vergezichten, marktjes, een oud goudzoekersstadje,... Zeer toeristisch, maar erg leuk! Iedereen is vriendelijk en aangezien je overal Belgen tegenkomt, slaat iedereen een praatje met elkaar. Zo kwamen we 3 koppels van Wervik en Menen tegen die met elkaar reisden met een persoonlijke gids. De gids leerden ze vloeiend West-Vlaams te spreken. Grappig om horen. We kochten ook elk een souvenir en hopen nu het in onze bagage te krijgen. Voor 5 euro kocht ik 2 halskettingen en blijkbaar werd ik nog afgezet omdat ik ze elders voor 1 euro per stuk zag liggen. Ik zag hier ook een mooie groene halsketting voor Jana, dus als je ze wilt kan ik ze kopen voor minder dan 5 euro. Een gewone groene met ronde kralen, net parels. En om op je vraag te antwoorden: een boma is een cirkel waar iedereen rond kan eten en waarin een groot vuur brandt. Spijtig voor mijn mannen dat er geen traditionele dans wordt gehouden.
Momenteel zitten we in een beschermde burcht. Het domein is afgesloten met elektriciteitsdraad en voor de deuren en ramen staan er hekken. Ze creëren hier een onveiligheidsgevoel. Soms is het schrijnend om de sloppenwijken te zien. Ze verzamelen blikjes en vuilnis om geld te krijgen, sommige huisjes bestaan enkel uit golfplaten,... Morgen gaan we naar Swaziland en daar is de toestand blijkbaar nog schrijnender. We houden ons hart al vast.
We eten hier ook al zeer verscheidene dingen: Afrikaans gemengd met Engels. We zullen een paar dingen opsommen: levertjes, niertjes, lasagne, quiche, ei met Hollandaisesaus, muffins, vis, worst met ui,... en dit is dan nog maar het ontbijt.
Groetjes, S, B en B
PS. Aan Matti en Jo: we kunnen nu ook over de sterren meepraten. PS. Aan Matti: We kwamen mensen uit Lauwe tegen en je weet '2 keer Lauwe is nog niet...'. PS. Vergeet zeker niet te raden wie op de foto staat.
We amuseren ons nog steeds. Van het luxehotel opnieuw naar een lodge. Nu zitten we echt 'in the middle of nowhere'. Diep in Kruger park en een dik uur rijden van de begaanbare wegen. Onze auto is niet tegen deze zand- en steenwegen opgewassen. We zullen blij zijn morgen de poort van het park te halen zonder autopech. Want daar hebben we even genoeg van. Deze ochtend werden we om 5.30uur gewekt om rond 6 uur op safari te gaan. Het begon goed. We zagen olifanten, maar aangezien het donker was, konden we geen foto's nemen. De olifanten kraken met gemak boompjes om. Indrukwekkend om te zien én te horen. Daarna reden we verder, want olifanten worden niet graag gestoord en zijn erg agressief. We zagen een gigantische koedoe. Eenvoudig uitgelegd een gigantisch hert in het wild. De ranger wou achteruit rijden, maar het werd reeds gauw duidelijk dat de auto het had begeven. Daar stonden we dan. Opnieuw! Onze medereizigers lachten dat we het ongeluk aantrokken. We moesten uitstappen en wachten op een nieuwe wagen. Een half uurtje later konden we dan opnieuw vertrekken. Overdag is het minder angstaanjagend dan 's nachts, maar we moesten toch in de gaten houden dat de olifanten niet kwamen.
In dit park is de vegetatie helemaal anders. Het is dicht begroeid en nog een geluk dat het een droge winter is zodat je door de kale bomen nog dieren kan zien. Een safari wordt hier anders aangepakt dan de eerste keer. Hier zijn er 2 personen bij de wagen: een sporenzoeker die op de motorkap zit en een bestuurder. We zien hier minder dieren en als we er zien, moeten we door de bomen heen kijken, wat mindere foto's opleveren. Maar het idee dat de dieren zo nabij zijn blijft spannend.
In de wagen is het telkens opletten. Je rijdt tussen bomen en ze waarschuwden op voorhand de handen en benen binnen de wagen te houden, want anders krijg je snijwonden. Maar 1 persoon heeft niet geluisterd en dus een snijwonde in zijn pols. Ja, ja, Benedikt, wie niet horen wil... moet voelen.
In het kamp kan je wel vrij rondlopen zonder te moeten letten op gevaarlijke dieren. Ze hebben hier ook een uitkijktoren (waar er internetverbinding is en wij dus nu zitten). Voorlopig geen dieren te zien. Rond 14.30 uur is er lunch en een uurtje later start de avondsafari. Morgen dan opnieuw een ochtendsafari, ontbijten en doorrijden naar Sabie. Naar een hotel.
We zijn eens geld gaan afhalen in een stadje en dat was ook een belevenis. Er staat telkens een ongelooflijk lange rij om geld af te halen. Echt op je gemak ben je toch niet. Doordat je telkens van hotel naar hotel gaat, kom je niet veel in contact met de plaatselijke bevolking. Je markt hier ook nog enorm het verschil tussen de rijke blanken en de armere zwarte bevolking. Zo is er in een hotel altijd een blanke manager en zijn de bedienden zwart. Ook de rangers zijn allemaal blanken. µ De sloppenwijken zijn rampzalig om te zien. Hutjes en geïmproviseerde huisjes. Toch lachen ze hier constant en zijn ze erg vriendelijk en beleefd.
We krijgen eindelijk het idee van een fooi geven onder de knie. We hebben het gewoon eens gevraagd hoe het zat. En ze zijn hier ongelooflijk dankbaar als ze een fooi krijgen. Gelukkig is het een goedkoop land voor ons en kan een fooi er van af.
Toen we nog in de 5-sterren hotel zaten, hadden ze een vergissing gemaakt met ons eten. Zo kregen we als verontschuldiging een wijnproeving cadeau. Dus mochten we met de blanke rijken rode wijnen proeven. (Pech voor mij!) En daarna kregen we superlekker en verfijnd eten. Toen we uitcheckten, bleek dat ze het eten niet hadden aangerekend. Wij zijn dus ferm gelukkig!
Groetjes aan iedereen. Speciaal aan Benno en mijn petekinderen. Branco, bedankt om je kusjes aan ons via mama door te geven. Tot later!
Sylvie, Benedikt en Bruno (die een middagdutje doet - hij is dan ook de oudste van ons 3)
Het duurde even, maar nu is er een beetje tijd om eens een eerste Zuid-Afrikaans verslag uit te brengen.
Ik probeer alles zo geordend mogelijk te vertellen.
Dag 1: Na een vermoeiende vlucht met weinig slaap en slechte zitjes, lukte het vlot om de wagen op te pikken. Een Toyota Corolla. Geen superauto, want met de hoogteverschillen en aarden wegen hier, is het beter een iets zwaardere motor te hebben. Enfin, het links rijden en schakelen is wennen. Vooral omdat de pinkers aan de andere kant zitten en we dus af en toe ergens inslaan zonder pinken, maar met zwiepende ruitenwissers.
We kwamen vlot aan in het eerste tentenkamp. Echte tenten kan je het niet noemen, de luxe is iets groter.
Het mensen zijn er zeer gemoedelijk en vriendelijk. We zaten met nog 2 Belgische mannen en 4 Amerikanen in de safari-jeep. Eerst is iedereen wat afwachtend en onwennig, maar al gauw werd er een band geschept. Je zal later lezen hoe dat komt.
Het uitzicht in het park was magnifiek. We zagen ook veel dieren: neushoorns, olifanten in de verte, giraffen, een krokodil, impalas, gnoes, wrattenzwijnen, maar vooral de leeuwen zagen we van dichterbij dan we wensten!
De safari begon om 15.30 uur, rond 17.30u was er een pauze, waar we iets te drinken kregen. Daarna reden we verder. Het was al pikkedonker dan. We reden net de hoek om en zagen de leeuwen. 1 ouder mannetje, 1 jonger mannetje, 2 leeuwinnen en 3 (iets grotere) welpen. De dieren lieten zich gewillig fotograferen. We waren op nog geen 2 meter afstand, dus dat was indrukwekkend. (Bij alle dieren kon je héél dichtbij, behalve bij de olifanten.) De leeuwen zetten een jacht in en onze ranger/gids besloot de jacht te volgen. We zagen hoe de leeuwen een springbok grepen, maar het dier kon uiteindelijk ontsnappen. Tja, de jonge welp maakte zich belachelijk bij ons Nog geen 2 minuten later bleek dat er opnieuw een prooi in de gaten kregen, dus onze ranger reed er opnieuw achter. En toen gebeurde het! De auto zat vast in een diepe put! Daar stonden we dan: pikkedonker en ijskoud. De ranger raadde ons aan uit te stappen en vlak naast de jeep te blijven. Doodsbang stapte iedereen uit, want de leeuwen waren nog in de buurt. De jeep kon niet uit de put, dus werd er een andere jeep opgeroepen om ons er uit te trekken. We mochten terug in de jeep wachten tot de trekwagen er was. De ranger scheen rond met zijn lamp en bleek dat 3 leeuwen op 5 meter afstand ons waren aan het beloeren. Toen was er grote angst en paniek op de wagen. We moesten met de lamp op de leeuwen blijven schijnen en roepen als ze recht stonden, want dan konden ze aanvallen. Tot slot had de ranger ook geen geweer mee. Rillend van angst en kou zaten we te wachten. De andere jeep kwam, ook zonder geweer, en het lukte hen niet om ons er uit te trekken. Ondertussen had de leeuwin al 3 keer recht gestaan en was ze genaderd. Iedereen bestierf het bijna van de angst. De rangers raadden ons aan rustig te blijven. Het probleem was ook dat we niet wisten waar de anderen leeuwen waren. Die zagen we nergens.
De 2 mannen die achteraan op de jeep zaten, hadden zich al onder hun dekens verstopt, zo waren wij de achterhoede en de eerste prooien voor de naderende leeuwen! Bruno en Benedikt waren al op mijn schoot komen zitten van angst. Niet gelogen!
We smeekten allen om gewoon te mogen overstappen naar de andere jeep en weg te rijden. De rangers gaven toe. Zo reden we uiteindelijk toch weg. Onze eerste safari is al een hele ervaring! We waren enorm bang en ik was al zenuwachtig voor de volgende safari in de ochtend.
Maar alles verliep heel vlot. Een safari is echt de moeite! Morgen en overmorgen doen we er nog, maar ik zal als het donker is, toch iets minder op mijn gemak zijn.
De dieren konden ook in het kamp komen, zo moet een ranger je altijd begeleiden naar je tent. Gelukkig kwamen we geen wilde dieren meer tegen.
Na de ochtendsafari vertrokken we op ons gemak naar het volgende hotel. Wat een verschil! Een ongelooflijk sterrenhotel! Lekker eten, een wijnproeving, een spa, je ochtendkoffie plaatsen ze in een luik en zo kan je het nemen in je kamer en rustig ontwaken. Het uitzicht is ook prachtig!
Vandaag deden we een wandeltocht die slecht was aangeduid en dus wat tegenviel. Maar we kwamen nog vele mooie uitzichten tegen.
Morgen gaan we opnieuw voor 2 nachten ergens anders en doen we 3 safaris. Van de big 5 moeten we nog de buffel en het luipaard zien. Hopen dus
Hallo Vlamingen en Walen onder jullie,
