Steeds mezelf wegcijferen, blijkbaar ben ik daar héél goed in
Mezelf geen spiegel voor de ogen houden en leven enkel in dienst van de mensen rond me
Mijn gezin
En ja, daar ging deze blog al veel over, maar zijn zij ook juist niet, die mee helpen bepalen hoe je je voelt
Wat je doet en hoe je functioneert, bij wijze van spreken zijn juist zij die met de energie gaan lopen die ikzelf zo brood nodig heb
Nee, nee ik ga nu geen slecht gaan zeggen over mijn gezin
Enkel dat ik te veel bezig ben met hen en niet met mezelf
Al jaren zit ik in een medische cirkel, dan heb ik wel dit, dan wel dat en ophouden doet het niet
Ik vermoed dat het nu al zo een elf jaar zal zijn dat eigenlijk mijn eerste diagnose is vast gesteld
Allé, al bij mijn geboorte hebben ze vastgesteld dat ik een erfelijke eczema heb
Dus, ja dat is het eerste zakje dat je al héél vroeg mag meesleuren
Zo dan nu die ongeveer 11 jaar geleden maakte ik een zeer moeilijk periode door
Vooral geestelijk was ik afgemat. Dat werd mijn tweede zwaar zakje dat in mijn rugzakje moest passen ( als kind psychisch misbruikt)
En was het nu juist daardoor (of kwam het door zoveel meer )dat ik ontzettend moe rond liep
Wist met mezelf geen blijf, slapen en slapen en nog steeds niet uitgeslapen
Niks kon me een beetje helpen om met minder moeheid de dag door te brengen
De dokters
. Hmm die vonden niks
Dit onderzoekje en dat testje maar nee, hoor
Iets aan het licht komen???
Tot het moment dat ze me naar het UZ stuurde daar werd ik weer eens binnenste buiten gedraaid
En ja, moet zeggen ze gingen door zonder ook maar iets over te slaan
De eerste woorden waren CVS? Maar nee, dan zou er toch niks in haar urine zijn
Dus, ja waar wees het dan wel op?
Na dat stukje van mijn nier te hebben genomen wisten ze het !
Een woord dat was het "IGA nefropathie"
Ja, nu wisten ze het !!!
Alle symptomen hadden nu een naam, een diagnose (eindelijk?!)
Maar wat doe je met een naam, als ze er geen behandeling voor hebben
Ja hoor, neem dit, neem dat en slik nog maar wat
Het komt allemaal wel goed
Genezen zal je niet doen, maar we kunnen het allemaal onder controle houden
Jaja, controle, om de zes maand hé
(pff, wordt er wat cynisch van )
Oké, nu ik toch bezig ben
Even door zetten, dan is dit stuk toch volledig
Nu ja, ik wist dus de diagnose, het gevolg en een kijkje in mijn toekomst
Wat stuk is aan mijn nieren zal niet meer hersteld kunnen worden
Maar ze zouden het wel kunnen tegenhouden dat ze verder stuk gaan
Dus ja, dat valt dan ook nog mee hé
Enkele jaren later kwamen er weer klachten bij
Nee, uit gaan werken zat er al lang niet meer bij
Om de haverklap ben ik hier wel ziek, er moet nog maar iets in de lucht hangen of het kruipt in mijn lijf
Nu ja, die nieren hebben volledig mijn immuunsysteem aangetast
Maar goed, dat zijn zo de tijdelijke klachten noem ik dan
Een griep gaat over, net als een keelontsteking, of een maag- darminfectie
Alleen doe ik er dubbel zo lang over om te herstellen dan dat een gezonde mens ziek wordt
Mijn spieren en gewrichten zijn eigenlijk mijn andere zak die ik moet meesleuren
Letterlijk en figuurlijk
Ik kreeg ontstekingen, dan hier, dan daar maar alles begon eigenlijk met het constant rond lopen met rugpijn
Onderzoeken en een lijdensweg af te leggen kwam met als resultaat dat ik met een hoogte verschil zat vanuit mijn bekken
Zo een goede 2 cm, waardoor toch wel het één en andere verkeerd gegroeid was
Geen probleem hoor, een paar steunzolen bracht de verlossing (dacht ik dan toch
)
Maar nee hoor, het ging wel even beter, maar toen begon mijn knie ontzettend pijnlijk te worden
Weer onderzoeken en hierbij bleek dat het kraakbeen zo goed als verdwenen was
Dus, artrose zoals ze dat zeggen
Ja ik heb een reeks pijnlijke inspuitingen gehad als vervangmiddel voor het kraakbeen
Het jaar nadien moest het weer gebeuren..
Nu ja, toch wel opbezoek naar een reumatoloog want blijkbaar zat ook daar iets niet juist
Maar die kon/ kan me enkel een middeltje tegen de pijn voorschrijven
En voor de rest
"Leer er maar weer mee leven"
Zo ga ik nu al jaren verder gebukt onder mijn rugzakje
met moment loop ik er overal mee heen, maar jammer genoeg is dat niet altijd zo
Vandaag de dag, loop ik rond met twee carpale tunnel syndroom aan beide handen
Dus ja, s nachts slaap ik voorlopig met twee steunbeugels, om toch dan die zenuwen in mijn pols te laten werken
Ik zou zeggen
wordt vervolgd
Ik weet het, deze blog lijkt nog steeds een heksenketel
