Ook op de stedelijke begraafplaats van Mechelen is er nog een grafmonument voor een Napoleontische veteraan terug te vinden. Ietwat scheefgezakt staat er op het oudste gedeelte het hardstenen en van een portretfoto voorziene grafkruis voor Simon Charmet. Hij was op 16 juli 1778 in het Franse Besançon geboren in het gezin van handelaar Jean Felix Charmet en Bénigne Lefebure. Als 16-jarige werd hij toegelaten tot de Ecole de Mars om er een miltaire en burgerlijke opleiding te krijgen.  Na zijn opleiding kreeg Simon een aanstelling tot Maréchal de Logis bij het 4^e Regiment Huzaren. Het begin van een flink gevulde militaire carrière. Op 4 augustus 1803 is hij reeds onderluitenant. Op 26 maart 1804 kreeg hij een aanstelling tot luitenant en op 18 oktober 1807 werd hij kapitein. Een paar weken voordien was hij met het Légion d’ Honneur onderscheidden.  Simon Charmet nam zonder kleerscheuren deel aan 17 campagnes of veldtochten en vocht onder meer in Oostenrijk, het huidige Polen en Balticum, Spanje, de Duitse landen en in Noord-Frankrijk. In 1810 was hij een tijdlang in Brussel en Mechelen gedetacheerd en in 1811 huwde hij in de Dijlestad met de twintig jaar jongere kantverkoopster Clara Bruggeman uit de Varkensstraat. 

Na het aftreden van de Franse keizer In 1814, werd hij ontslagen uit de dienst en keerde hij terug nar Mechelen en zijn echtgenote. Bij de terugkeer van Buonaparte poogde hij de keizer opnieuw zijn diensten aan te bieden, maar werd op de weg naar Parijs gearresteerd en een tijdlang gevangengezet. Op 17 januari 1815 werd de intussen weer vrijgelaten Charmet bevorderd tot Officier in de orde van het Légion d’ Honneur. Maar het duurde twee jaar voor hij in januari 1817 in Rijsel zijn eed van trouw aflegde aan de herstelde Franse monarchie. Tijdens de julirevolte in 1830 trad hij in dienst van de Franse koning Louis - Philippe maar na de Belgische revolte duikt hij plots terug op in België als kapitein in het 2^e Regiment Lanciers. En ook hier kan hij nog bogen op een mooie carrière. Een jaar later is hij reeds majoor. Op 16 juli 1834 werd hij aangesteld tot 'Major - commandant de place de 3de classe à Lierre' en drie jaar later, in 1834, wordt hij 'commandant de place à Malines'.  Op zijn 63^e gaat hij met pensioen als luitenant-kolonel. Ondanks zijn niet onaardige pensioen kloeg hij  bij de Belgische staat dat dit pensioen niet volstond en na enig aandringen mag Simon Charmet zich nog enkele jaren gevangenisdirecteur van de correctionele instelling in Vilvoorde noemen.. Pas in 1844 zal Simon Charmet Belgisch staatsburger worden.  Hij was dan al 66 jaar oud.  Twee jaar later overleed zijn vrouw Clara.. .Hij overleed zelf op 9 januari 1865 in zijn woning, nr. 21 op de Grote Markt van Mechelen.