Algemene stilte, begrijp het wel.

Ieder heeft zijn werk, zijn eigen gezinnetje of in ieder geval toch iets om handen om de dag door te komen. Hier mis ik dus een stuk, dat iets om handen om de dag door te komen.

Kom net van bij mijn shrink  (psychiater) heb wel een goede babbel gehad maar toch??

Wat met de rest van de dag??

Ik voel me alleen, neerslachtig en de problemen stapelen zich op, er moet een einde aan komen anders hoeft het voor mij niet meer.

Ik wou dat de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen er was, dat zou misschien de oplossing brengen, maar…. misschien ook weer niet.

Ik de stoere boy, weet hoe het moet bij andere mensen, maar mezelf kan ik niet helpen althans ik weet wel hoe, maar kan het niet (zwakkeling)

Gesprekken met mijn psych, de huisdokter, een psychologe leveren genoeg op om het punt te zetten, alleen dat punt daadwerkelijk plaatsen….  Dat is zo moeilijk.

Ik bewonder mensen die in alle sereniteit een einde kunnen maken aan iets in hun leven wat toch op termijn een stille dood zal sterven, ik wou dat ik dat ook kon.

In ieder geval heeft dit neerzetten van mijn frustraties hier weer even de druk van de ketel gelaten en ga ik maar weer proberen de dag verder zo goed mogelijk door te komen.

Aan diegene die dit lezen nog de groetjes

En tot een volgende

Moi

I need a hug,
from a friend,
to a friend.

12-10-2006, 11:46 Geschreven door ZHG