Ik heb een beslissing te nemen die me heel moeilijk valt.
Een beslissing die de inhoud van mijn verdere leven zal bepalen.
Een beslissing waar ik  mensen ga mee pijndoen.

Ik wil geen mensen pijn doen! 

Een beslissing die me erg zwaar valt.
Een beslissing die me al weken uit men slaap houd.
Een beslissing waar niemand mij bij kan helpen,
waarvoor ik nergens om raad kan vragen.
Ik wil dit niet, maar ik "moet".
Ik weet niet hoe, maar ik moet de knoop doorhakken.
Wat is het leven rot op dit moment, en het verdwijnen ,
voor goed, o zo aantrekkelijk.
Zijn er dan geen simpele oplossingen in dit leven?
Moet alles altijd moeilijk en pijnlijk zijn?
Ik moet beslissen maar ik kan het niet.
Hoe maak je van je hart een steen?
Heb ik dan geen recht op wat geluk?
Hoe kom ik hier doorheen?
Gedachtespinsels, ze doen zo pijn,
en ze zijn o zo vreselijk echt.
Gedachtespinsels, de ganse nacht.

Waar kan ik heen, wie moet ik geloven?

Ik wil raad, advies, maar wie kan mij helpen?

Weer sta ik met mijn problemen alleen.

Wie neem ik in vertrouwen, aan wie vertel ik mijn probleem.

Waarom ben ik nu zo zwak?

Vertel ik een leugen om de waarheid te verdoezelen?

Dat verzacht misschien de pijn?
Waarom was ik zo blind

Ik voel me een zwakkeling

Bang voor wat “moet “ komen.

Dit is een kreet om hulp, maar niemand “kan” mij helpen.

Ik moet dit doen,” alleen”

Zodra ik er klaar voor ben.

Wanneer?

Zwakkeling!

I need a hug,
from a friend,
to a friend.

19-09-2006, 11:27 Geschreven door ZHG