Het spel zit op de wagen, de eerste steen is gelegd, we zijn van wal gestoken, het licht is op groen gezet, de audities voor de musical zijn officieel van start gegaan vandaag. Juf Els, juf Sabrina en ik trokken zeer vaak grote ogen bij het zien van al dat talent. En morgen zijn er weer een groep kinderen die hun talenten gaan verkopen. Het was een machtige namiddag, niet enkel de acteurs/zangers waren behoorlijk kalm, maar het publiek was ook erg aangenaam. Op sommige momenten barstte het publiek los met een verdiend daverend applaus en geroep. Met dit talent belooft het een mooie musical te worden. Yes!
Morgen starten de audities voor de musical van de bunt. De kinderen van het 5de en 6de lj. zijn enorm nerveus. Je zal zeker op de hoogte gehouden worden met foto's en verslagen. Ik wens in ieder geval alle deelnemers voor morgen veel moed en plezier en hopelijk is die droomrol van jou.
Snif, snif, de laatste dag is aangebroken. De dagen zijn voorbijgevlogen. De kinderen mogen iets langer slapen. Ik maak ze wakker om 8u. Iedereen slaapt nog met diezelfde smile op zijn gezicht. Na een hevig kussengevecht krijg ik de meeste kinderen wakker. Wat zal ik dat ontbijt met zicht op zee missen. We genieten nog een laatste keer. De kinderen zijn rustiger dan anders. Na het eten worden de kamers uitgemest en de bagage gemaakt. Ondertussen is het beginnen regenen. Tegen 11u kruipt iedereen op een go-car om te slippen en te shoppen. Vandaag met het miezerige weer hebben de meeste winkeliers hun winkeltje gesloten. Een winkel met souvenirs en typische zeesnufjes blijft toch open en even later zie ik de winkelbediende gelukkig haar pand verlaten. De kinderen van 6 Bunt zijn langsgeweest. Het eten is een feest: frietjes met stoofvlees. En dan beginnen de chauffeurs stilaan aan te komen. Het inladen van de auto's gaat verbluffend vlot en zelfs de Pirelli-band vindt een plaatsje. Iedereen is vertrokken naar de Bunt. Ik kijk nog even naar de zee en kan het niet laten om weemoedig terug te denken aan een zalige week. Eerst en vooral wil ik iemand bedanken die er mee voor zorgde dat alles van een leien dakje verliep. Een daverend applaus voor Katrin. Zij zorgde ervoor dat de gekwetsten werden gezalfd, de hongerigen gevoed, de dorstigen gelaafd,... Zij was de 'mama' voor de kinderen. Zij sprak de laatsten moed in, zij nam foto's, ... Dan wil ik nog iemand bedanken, want zonder hen was het Yes-gevoel er niet geweest. Zij zorgden voor verwondering, gelukkige momenten, plezier, sterke momenten, humor, ... Zij zorgden voor dat feel-good-gevoel achteraf dat je alleen maar hebt bij heel leuke ervaringen. Ach, jullie weten het wel. Ik heb het natuurlijk over de kids van het 6de. Wreed bedankt dat jullie zo tof waren en hopelijk (waarschijnlijk wel) gaan we dit groepsgevoel blijven houden tot het einde van het schooljaar. Ik sluit het hoofdstuk zeeklassen zeker niet af, maar stilaan moet ik ook een beetje verder kijken. De musical staat fameus voor de deur en daarom zal er op deze blog iets meer nieuws over de musical komen. Groetjes van de meester...
Het beloofde een schitterende dag te worden. De fietsen blonken in de herfstzon. De kinderen reden gedisciplineerd op één rij met de wind in de rug. Veurne, here we come! In Veurne kregen de kids een queste (zoektocht), die ze in kleine groepjes konden oplossen. Daarna reden we iets verder naar het bakkerijmuseum. Zelf brood bakken, alles te weten komen over granen, dorsen, wannen, zemelen, kaf, ... Een machtig museum, een toffe gids. Rond 17u30 vroeg ik me af hoé sterk een eenzame fietser die kromgebogen zichzelf een weg baant door de wind wel niet is. Mijn fietshelm af voor jullie kinderen. Het was 4 à 5 Beaufort en de kinderen fietsten zwijgzaam, recht-voor-zich-uit-starend, kromgebogen tegen de wind in. Zelden zo'n sterk groepsgevoel meegemaakt. 's Avonds bliksemsnel transformeren totbeauty of nerd. (voor de ene al wat meer werk als voor de andere) Grapje...! 't Was fantastisch. De beauty's waren écht oogstrelend, de nerds waren écht ... nerd. Eerst keken we gezamenlijk naar een aflevering van Beauty en de nerd. Daarna volgden een reeks optredens van de kinderen waar ik dikwijls versteld van stond. Tijdens de fuif werd er geslowd, gedanst, gesnoept, gezoend (met de kuskesdans). Toen ik achteraf in de kamers ging checken of iedereen sliep, merkte ik op Michiels en Nina's gezicht een heel grote smile.
Het verslag zou gemaakt worden door enkele jongens, maar bij het ter perse gaan, was de kladversie nog niet klaar. Daarom geef ik zelf een zeer objectief verslag van vandaag:
Deze morgen ochtengymen om 7u (jaja, om zeven uur 's morgens!). Daarna een uitgebreid ontbijtbuffet genomen (konfituur, vlees, kaas, cornflakes, choco, ...) Door de gietende regen vertrokken naar de vismijn. Hoe harder het regende, hoe harder de kinderen begonnen te zingen. Ongelooflijk. R.E.S.P.E.C.T. voor jullie kids. Garnalen pellen was niks voor hen, daarom maar snel terug naar het hotel voor frikadellekoek met erwtjes en peekes en patatjes. De douches in het zwembad waren eens iets anders tegenover die luxebadkamer in Sandeshoved. 's Avonds een uitdaging: de kinderen moesten 10 praktische proeven afleggen en 20 theoretische vragen oplossen. Zij mochten daar al de aanwezige bejaarden voor lastigvallen. Dat deden ze dus ook. Jammer genoeg waren er te veel foutieve antwoorden. (die bejaarden van tegenwoordig...) Nu liggen ze allemaal te ronken, want morgen gaan we met de fiets naar Veurne. Het wordt een leuke, wat zeg ik, een zeer leuke dag, maar wel vermoeiend. 's Avonds transformeren we ons even in beauty en nerd, en dan zit het er jammer genoeg weer bijna op. Morgen waarschijnlijk geen verslagje, want ik zal het te druk hebben met de 'fuif'. De foto's van de slow krijgen jullie zeker. Tot blog, meester Wilfried
Het verslag van Lien, Ellen, Nathalie, Annelies, Kimberly en Stien over dinsdag 25/9:
We vertrokken in Nieuwpoort langs het strand naar Oostduinkerke. Op het strand vonden we veel schatten (schelpdieren, kwallen, touwen, banden). Fabian en Alexander namen een band heel de weg mee. Aan het zwembad in Oostduinkerke aten we onze koek en dronken we ons drankje.
Dan op naar de duinen, Joepiejee!!!
Daar aangekomen begonnen we direct te spelen, af steile hellingen te lopen. Stien maakte daar een grote crash en had pijn aan haar ribben, maar na een tijdje was het al over.
Na het middageten speelden we nog wat en toen gingen we verder met onze zware tocht.
We moesten over het circuit van Oostduinkerke, en toen over een mijnenveld. Daar zagen we de Hoge Blekker (de hoogste duin van België)
Toen naar een open staakmolen, dat was heel interessant. En dan met de tram naar de Vloote (ons hotel)
En nu, wat er werkelijk gebeurde:
-De band waar Fabian en Alexander van 10u mee sleurden was eenéchte Spirelli met een begingewicht van 5 kg en een eindgewicht van 8 kg. De twee waren heel de dag verbonden met een stok waar de band aanhing en dat schept natuurlijk wel een band
-Marco vond een blauw touw dat zo hard stonk dat hij heel veel plaats had op de tram
-De duinen waar de crash plaatsvond van Stien was de Witte Burgh. Een zeer mooi staaltje van duinen.
-Toen het tijd was om te verzamelen, moest de groep 1 uur wachten op Priskilia en Alexander. Hij was op zoek naar zijn horloge
-De open staakmolen was één van de zeven bestaande werkende staakmolens in de wereld. De kinderen tuigden de wieken op, ze draaiden de molen in de wind, ze deden een zak graan na die naar boven wordt getrokken.
-s Avonds konden de kinderen chillen in hun living, met in het achterhoofd vroeg slapen om s morgens zeer vroeg op te staan
-Oh ja, de zon scheen zalig op ons ondertussen gebruinde huid.
Beste ouders en anderen, nu moet ik er echt vandoor, want er is nog zoveel te doen. Ik beloof op mijn communiezieltje dat ik vanavond meer nieuws en hopelijk wat foto's kan bloggen. Nog even dit: De groep is fantastisch! Tot straks...
Het heeft heel wat tijd en zweet en moeite gekost, maar eindelijk kan ik op internet. Maandag en dinsdag heb ik verschillende pogingen ondernomen om jullie nieuws te brengen van de Zalige Zeeklassen. Het is gelukt.
Hier volgt een verslag van Michiel, Simon, Jef, Brent en Thomas over maandag 24/9:
Na 1 uur en een half rijden in de auto waren we aangekomen in Nieuwpoort. We mochten meteen onze bagage uitpakken in onze fantastische kamers. Daarna hebben we een wandeling gemaakt naar en in de duinen. Daar hebben we geduinworsteld. Na een paar gebroken armen en benen mochten we van een hele hoge duin crossen. Sommigen rolden ook. Zand in de oren, mond, ogen, neus, en in de onderbroeken. Na een douchebeurt was dat er allemaal af.
Daarna lekker gaan eten. Dat deed deugd. Een Superdag!!!
Wat is er echt gebeurd:
-Rudy, de papa van Jonathan, sleepte enkele kinderen mee in zijn Bourgondisch gedrag (koffiekoeken gaan halen op de autosnelweg), waardoor de rest van de groep toch wel tekenen vertoonde van ongerustheid
-De Tien Geboden werden al voor een deel ingelost. Tijdens het middageten werden de hongerigen gespijsd. Kimberly kreeg van iedereen een boke, behalve van Boke
-Na regen komt zonneschijn; Nadat de zon de prachtige vertelkunst had gehoord van Nina over Prins Maurits, kon ze niet anders dan schijnen
-In het zesde leer je kussen. Tijdens zwoele Liza werd er duchtig gekust;
-Er waren 5 kinderen nodig om de meester te vloeren bij het duinworstelen
-Wie at het meeste worst? Fabian at twee en een halve worst.
-Ellen had tijdens het avondeten touch met iemand van een andere school. Gelukkig was Marco daar om haar te beschermen.
-Het is nu kwart voor elf en de kinderen doen alsof ze slapen.
Volgens welingelichte bronnen zijn er al enkele kinderen van 6 Bunt aan het flippen, zo meldt onze redacteur. Hij staat nu bij de toren van de VRT, want volgens een briefje zou er daar ook iets gebeuren. Ik schakel over naar onze verslaggever ter plaatse: Het zonnetje schijnt, de mensen kijken vrolijk voor zich uit, maar één persoon schuifelt geheimzinnig naar de voordeur. Ach, ik zie het al, het is Marcel Vanthilt. Of neen, het is iemand waarop hij sterk lijkt. Het is nu 11u45 en Frank Deboosere gaat zo dadelijk het VRTgebouw verlaten. Daar komt hij ... maar wat gebeurt er?... Marcel... ik bedoel, de geheimzinnige man duwt hem een taart ... ik vermoed een kriekentaart... in het gezicht. Frank Deboosere reageert fel op deze onverwachte lekkernij en zet het op een lopen. De man roept Frank nog na... als we stil zijn kunnen we hem nog horen:... Pas op als het regent of ... volgende week...zeeklassen...rijstvlaai...zon moeten wij... Dit was uw verslaggever vanuit Brussel aan de VRTtoren met enkele flarden nieuws. Terug over naar de studio.
Morgen starten de audities voor de musical van de bunt. De kinderen van het 5de en 6de lj. zijn enorm nerveus. Je zal zeker op de hoogte gehouden worden met foto's en verslagen.
Het zonnetje schijnt, de mensen kijken vrolijk voor zich uit, maar één persoon schuifelt geheimzinnig naar de voordeur. Ach, ik zie het al, het is Marcel Vanthilt. Of neen, het is iemand waarop hij sterk lijkt. Het is nu 11u45 en Frank Deboosere gaat zo dadelijk het VRTgebouw verlaten. Daar komt hij ... maar wat gebeurt er?... Marcel... ik bedoel, de geheimzinnige man duwt hem een taart ... ik vermoed een kriekentaart... in het gezicht. Frank Deboosere reageert fel op deze onverwachte lekkernij en zet het op een lopen. De man roept Frank nog na... als we stil zijn kunnen we hem nog horen:... Pas op als het regent of ... volgende week...zeeklassen...rijstvlaai...zon moeten wij...
EN ZEEKLASSEN
