Om 8:00 wordt Van Overtveldt er door zijn kabinetschef van in kennis gesteld dat hij om 9:00 bij de premier wordt verwacht in verband met de parallelle vergaderingen tijdens de Eurotop. Hij  neemt terstond contact op met Bart De Wever en vraagt om consignes. De Wever vraagt hem een objectief verslag, zonder anekdotes, te willen geven aan de premier en hem ervan te verzekeren dat in de komende dagen een schriftelijke weergave, met een preliminaire studie van de gestelde eisen, aan het kabinet van de premier zal worden bezorgd. Gelet op de gevoeligheid van de te bespreken punten suggereert hij om een non nota  op te maken. De steller van de nota moet anoniem blijven, alles moet in absolute discretie worden afgehandeld. Aan de premier kan worden aanbevolen om contact op te nemen met zijn vices om verder overleg voor te bereiden. Eén en ander zou kunnen worden besproken in de rand van de begrotingsbesprekingen, op een geheime locatie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Premier Charles Michel komt omstreeks 9:30, duidelijk vermoeid van de onderhandelingsmarathon op de Eurotop, in de Wetstraat 16 aan. Volders en Van Overtveldt wachten hem op. Volders duidt de eisen voor zijn premier en licht de voorstellen van de minister van financiën toe. “Ook dat nog”, zucht de premier, “het is niet genoeg dat ik mijn regering in het parlement en bij het publiek voortdurend moet verdedigen voor de genomen beleidskeuzes – en dat is positief – maar ook aanhoudend de plooien moet glad strijken tussen de coalitiepartners omwille van wederzijdse uitvallen in de pers. En nu komen er Europese eisen die deze coalitie alleen maar diep kunnen verdelen!”. Hij blikt in de richting van zijn minister en vraagt: “Enfin, Johan, Bart est-il déjà au courant de  cette note?”. Johan knikt schuchter. “Mais enfin, qui est le premier de ce pays, le bourgmestre d’Anvers ou moi?”. Volders herhaalt het voorstel om een non nota te bezorgen aan de vices en een bijzonder kernkabinet samen te roepen. Van Overtveldt dringt erop aan dat, gelet op de implicaties voor alle coalitiepartijen, de partijvoorzitters eveneens op deze vergadering aanwezig zouden zijn.

Charles Michel beslist om zijn vices  dezelfde dag uit te nodigen op een etentje in zijn ambtswoning, officieel om de resultaten van de Eurotop toe te lichten. In zijn achterzak steekt het verslag Van Overtveldt. Alle vices tekenen present en verlaten de ambtswoning van de premier zonder melding te maken van de Europese eisen. Officieel beheerst Griekenland de agenda. De vices lichten hun partijvoorzitters in en spreken af om de volgende dag in besloten groep te overleggen op de partijhoofdkwartieren.

Tussen 13 en 16 juli

Het kabinet Van Overtveldt werkt zich uit de naad voor de non nota die uiterlijk op 16 juli aan de vices moeten worden bezorgd. In verschillende kolommen worden de mogelijke budgettaire opbrengsten van de Europese eisen uitgewerkt. Er blijft één blanco kolom voor de commentaren van de deelnemers. In eerste instantie wordt een IKW (inter kabinetten werkgroep) van de vices samengeroepen waarop enkel de kabinetschefs van de eerste minister, de vices en de minister van financiën, evenals de directeurs van de studiediensten aanwezig zijn. Aanwezig voor de ministers zijn Rudy Volders (Michel), Eddy Peeters (Peeters), Joy Donné (Jambon), Ruben Lecock (De Croo), Olivier Henin (Reynders) en Mathieu Isenbaert (Van Overtveldt). Tussen de aanwezigen kan geen overeenstemming worden bereikt. De facto moet worden vastgesteld dat de nota Schaüble de ultieme splijtzwam voor de regering Michel op tafel heeft gelegd. Geen van alle partijen rond de tafel kan delen of het geheel van de eisen aan zijn achterban verkopen. Deze eisen zijn, voor binnenlands gebruik, onverteerbaar en kunnen – zelfs indien naar buiten treedt dat de regering bereid is hierover te onderhandelen – een ommekeer in het politieke landschap teweeg brengen en de linkse oppositie wind in de zeilen geven. Een deelnemer vergelijkt de situatie met die waarin Griekenland in 2010 is verzeild geraakt toen de Troika haar wetten aan het land dicteerde. De kabinetschefs stellen hun conclusies op voor hun respectieve vakministers, maar beseffen dat zij hiermee geen stap vooruit zijn. België kan niet ontkennen bij de slechtste leerlingen van de klas te horen – weliswaar zonder noemenswaardige verplichtingen tegenover de internationale crediteurs IMF en ECB – en start vanuit een slechte onderhandelingspositie. De regering zal bijgevolg een geloofwaardig alternatief moeten uitwerken voor de nota die onder instigatie van Schaüble werd voorgelegd.

Kasteel Hertoginnedal - (vanaf 18 juli)

De vergadering, die het gehele weekend zal duren, start in een bedrukte sfeer. De bijeenkomst eindigt ook zonder een overeenkomst. De thema’s die op tafel liggen om tot een begrotingsoverschot te komen in 2018/2019 worden overschaduwd door de non nota van het kabinet Van Overtveldt en de vernietigende rapporten van diverse kabinetschefs. Het gevolg is een totale politieke impasse. Dat de NVA bovendien de eis op tafel legt om niet op een begrotingsakkoord voor 2016 te focussen, maar meteen een akkoord over een meerjarenbegroting te bereiken, zet het wantrouwen op scherp. Heeft Van Overtveldt een paard van Troje in de ministerraad geïntroduceerd? Wat is de verborgen agenda van de NVA? Vooral de MR kijkt met grote achterdocht naar het maneuver. Zullen de eisen van de EU niet onvermijdelijk voor gevolg hebben dat de NVA – en misschien ook anderen – de uiteindelijke splitsing van België op tafel gaan leggen gezien in de ontstane impasse volgens hen enkel de vlucht vooruit de problemen zal oplossen? En wat indien dit scenario kan worden afgehouden? Zal het voortdurend onderhandelingsproces met de EURO groep de partijen binnen de bestaande regering niet zodanig in diskrediet brengen, dat de regering uiteindelijk zonder voordracht van enige oplossing valt? De gevolgen van dergelijk scenario zijn noch economisch, noch financieel te overzien. Het spook van negatieve ratings en ongunstige verhoudingen tegenover de Duitse basisrente duikt weer op.

Of hoe onderhandelingen over een Grexit, de tantaluskwelling over anderen kunnen afroepen.