De Tour is begonnen. Vanaf nu zitten we allemaal vanaf half drie tot half zes gekluisterd aan ons beeldscherm te kijken hoe de renners zich afbeulen.
De Tour begon in Rotterdam, city of all places. Een korte proloog van 8.9 km trok de hele Tourkaravaan op gang. Best een korte afstand hoor ik u denken. Inderdaad, maar kan u hem fietsen op 10 minuutjes rond? Want dat is wat de heer Fabian Cancellara uit z'n hoedje toverde. Van deze kerel zijn we al wat gewoon, maar met 53 km/u over een halfnat wegdek scheuren, nee, dat is andere koek dan door een stoffige hel rijden. Over die hel straks meer. Wat we onthouden is dat Lance Armstrong 5 seconden nam op Contador en 47 op A. Schleck.
De eerste rit voerde ons naar Belgisch grondgebied, meer bepaald Brussel. Op de koninklijke Houba de Strooperlaan leek alles op een sprint uit te draaien, tot ene Mark Cavendish op 2.5 km van de streep dacht 'ik rij even gewoon rechtdoor' in een bocht. Resultaat : Cavendish en Freire op de grond, bye bye groene trui. Op 800 meter van de meet gaat zowaar het hele peloton er bijna bij gaan liggen, voornaamste slachtoffers zijn nu de klassementsmannen en Cancellara. Een groepje van 14 zal sprinten om de zege, met daarbij nog kleppers als Hushovd, Farrar, McEwen en Petacchi Maar Lloyd Mondory, een Franse sprinter van de 2e orde, vond 14 wat veel en liet zich prompt vallen voor de wielen van Tyler Farrar. Ondertussen stomen er nog 12 naar de meet, jawel. Nadat hij alle versnellingsapparaten, stukken wiel, afgerukte ledematen en putten ontweken had, stak zowaar Petacchi zijn handen in de lucht, straf. Straffer nog, hij was ook nog als 1e binnen gekomen.
Als u de eerste rit al spectaculair vond, dan is de 2e rit pas écht de moeite waard. Van Brussel naar Spa over een heuvelachtig parcours. Niet genoeg bergop om klassementsrijders te verontrusten, niet vlak genoeg voor sprinters om te overleven. Vlis dus, vlees noch vis. In kliedernatte omstandigheden baant het peloton zich een weg naar Spa , tot in een afdaling 71 renners tegelijk het asfalt knuffelen. Grootste slachtoffers zijn... tja , eigenlijk iedereen die verwacht werd voor ofwel geel ofwel groen. Cancellara legt de koers stil, iedereen komt terug, een gezellig koffiekletsje en o, daar is de meet al. Ze waren alleen vergeten dat ene Sylvain Chavanel nog voor hen reed. Die pakt geel, groen en de ritzege. Dikke pech voor de stakers.
Rit 2 is er eentje om naar relatieve precedenten rap te vergeten. Wat kasseitjes, ok, maar voor de rest zo plat als Justine Henin. Cancellara rijdt zo hard dat Frank Schleck bolletjes ziet voor zijn ogen ( rode op witte trui waarschijnlijk) en verfrissing zoekt in de beekjes aan de kant. Alleen lagen er geen beekjes maar kasseien. Boem pats, sleutelbeen gebroken en koers gedaan voor de oudste Schleck-brother. De jongste zat in het wiel van de Grootmeester en gleed netjes naar de finish, waar hij geklopt werd door Thor Hushovd, nog zo'n kasseienvreter. Thor pakt het groen en zal dat waarschijnlijk houden tot in Parijs , let op onze woorden. Cancellara trekt zijn gele plunje weer aan want Chavanal valt en rijdt 2x lek op 3 km. Dat moet zowat een wereldrecord zijn. Contador verliest een minuutje op de kop en Lance Armstrong mag er (voorlopig) een kruis over maken : 2 minuten 7.
De rit daags nadien is gelukkig kort maar stevig. En met stevig bedoelen we wel degelijk oersaai. Een klassieke vlucht wordt op 3300 meter van de meet gepakt, na er 148000 op kop te hebben gereden. O ironie ! Petacchi toont zich ditmaal weer de sterkste, Cavendish is nog geen schim van zichzelf en mag groen definitief nu wel vergeten, temeer omdat Hushovd 9e eindigde en dus weer punten pakte.
Bent U ook benieuwd naar de volgende dagen ?
08-07-2010, 11:39
Geschreven door Yorick L. 
|