mijn laatste blog voldeed niet aan de eisen die ik mijzelf opleg en was eerder kort van stof.
Een mens zou denken dat er bijna niets te doen valt op een backpack trip door Afrika
Ik heb het laatst neergeschreven overzicht gewist en ga bij deze dat deel herschrijven en meer informatie toevoegen.
Win win voor jullie lijkt me zo.
Zoals gezegt zijn Jo en ik opgewekt en fris gewassen (wie weet wanneer dat nog ging gebeuren) op de trein gestapt op een warme vrijdag namiddag.
Die trein is, naar wij vermoeden, gemaakt door een persoon die zeer bitter door het leven ging en zoveel mogelijk lichaamsdelen wou laten afsterven in een 12 uur durende rit.
Slapen was niet echt een optie.
Ook al door het gebrek aan airco, iemand die het licht uitdeed, mensen die schreeuwend voedsel en alcohol aanboden en mensen die schreeuwend om meer alcohol verzochten.
Het laatste uur, rond 7 s morgens was interesanter omdat de zon opkwam boven uitgestrekt savanne land en in de verte een groep olifanten waarneembaar was.
Vanaf het station een taxi naar de grens, 3 uur vertoefd in de aanwezigheid van mental disorded personeel aan de grenscontrole en zwetende toeristen die een visa wouden verkrijgen.
Na deze aangename pauze toch terug onze reis verder gezet en uiteindelijk gedropt in een van de slums van Maputo.
Nieuwe taxi, achter op een pick up die tegen hoge snelheid over zandwegen tussen de shacks doorreed, de stoep als een verlenging van de openbare weg zagen maar ons dan toch heelhuids afzetten aan Fatima s backpacker.
Tentje opzetten, te voet de stad verkennen op weg naar een supermarkt.
s Avonds zijn we met een groep van de hostel, een mish mash van nationaliteiten, op stap gegaan.
Eerst iets eten en erna belanden in een rokerig life cafe tje waar life bands overwegend African Jazz gespeeld werd.
Op de weg terug werden Jo, ik en Travis van Texas begeleid door geweerschoten in de verte. Bang waren wij uiteraard niet, Zuid Afrika is gevaarlijker als Mozambique. Toch ?
Omdat sociaal zowat onze 2de naam is hebben Jo en ik de volgende dag doorgebracht met 3 Noorse meisjes.
Zowat de hele dag hebben we Maputo doorkruisd.
Via de Mao Str over de Lennin Road... Zelfs Jo vermoede achteraf dat de communisten misschien ooit in Maputo hun lieftallige gezichtjes hadden laten zien.
Via een paar kleine omwegen hebben we uiteindelijk dan toch onze bestemming naar keuze bereikt.
De vismarkt.
Verse vis wordt er per kilo gekocht en kan dan naar huis worden meegenomen of als naar wens, op het plein in een van de restaurantjes worden klaargemaakt.
Volgegeten en voldaan keren wij weder naar ons hostel een bewogen tocht in meerdere opzichten.
Het eerste deel werd afgelegd in een taxi waar we met zo`n zes-en-twintig (!) in paste. Volgens de chauffeur.
We stappen uit, masseren pijnlijke ledematen en zetten ons weg verder naar de hostel totdat 2 hardwerkende agenten naar onze documenten verzoeken.
De eerste 3x hadden Jo en ik die in bezit, vandaag waren we die in het hostel (600 meter verderop) vergeten.
De agenten staken van wal over hoge boetes, uren administratie werk en zelfs een nacht in de cel omdat de loketten gesloten waren.... of (hier komt de aap uit de mouw) ... `we regelen het hier`.
6 euro later konden we de laaste etappes van onze toch afwerken.
Ik ga het kort houden, uiteindelijk leerden we 2 Duitsers uit Oost-Berlijn kennen die al ettelijke maanden het continent verkenden met een busje.
`Of we niet een stuk zouden willen meereizen ?`
Dat was snel beslist, tentje inpakken, uitchecken en de bus in. Op naar Swaziland!
Lieve kinders, mijn tijd is op, een spijtige zaak van onveranderlijke aard.
Maar.
Zodra ik weer een internetcafe vind post ik meer. Dus wees oplettend.
In de volgende episode van de doldwaze avonturen van Wouter en Jo:
Fascisten, zebra`s, een tornado, een zombie aapje, olifanten, rastafari, mega uitzicht, neushoorns, zwitserland, muziek en uiteraard u gastheer zelfe.
