ook al spelen we dan ieder een andere
rol op deze webpagina. (varieerend van schrijver, lezer tot
toevallige passant)
Een kleine 2 weken zijn voorbij sinds
mijn laatste update, als ik me goed herrinner. Zit ik fout, voel je
vrij om me niet te verbeteren en `bite your pillow`.Uiteraard zijn er dingen gebeuret sinds
de laatste update. Om te beginnen heb k nu al 5 weken sneeuw en is
school terug begonnen...
Ah nee wacht, dat zijn jullie.
Hier halen we nu bijna elke dag 30
graden. Boven nul, jazeker.
De overstroming zijn zowat overal
afgelopen sinds de weerveranderingen 2 weken gelezen (ik verwijs
terug naar het 30 graden stuk, kwestie van het er goed in te
wrijven). Dus kunnen wij ons terug richten op andere aspecten van het
werk. Fundraising, inspecties in de CMC kerk in Jo`burg,
wantoestanden in het departement Home Affairs...
Er is nu ook iets minder tof nieuws,
ondanks meters sneeuw die tot aan je raam op het 2de verdiep reiken
herrinner je je waarschijnlijk nog wel hoe goed een airco is als het
kwik stijgt tot 30 graden.. Nu verwacht hier geen jammerklacht over
een stakende airco.Nee nee, het probleem omvat veel meer
dan bovengenoemd akkefietje. Het is de hele auto die in een
permanente status van staken lijkt te zijn. Jij denkt nu `so what` hier ligt
sneeuw, zaagkind. Dan moet meneer eens een dag lopen in het
zonnetje... Wel die auto heeft er nu al meer als
een week geen zin in, en mag ik je eraan herrinneren dat Belgie een
klein land is waar elke plaats bereikbaar is via het openbaarvervoer
geleidt door vrolijke buschaffeurs en treinconducteurs.
Hier dus niet.
Zo was er eergisteren. Jo, Patty en ik,
how maar! Wie is Patty ? [Wie is Patty ? Zei is onze laatste
aanwinst, een vrolijke spraakwaterval uit ons favoriete buurland.
Beter bekend onder de naam `Nederland`. De dartele blonde heeft al 20
lentes achter de rug] Nu dat opgehelderd is ga ik noest
verder. Jo, Patty en ik kregen dus de taak om sinds lang ons nog eens
naar home town Jo`burg te gaan en daar een inspectie in de CMC uit te
voeren. Zo ver geen graten in het plan. Maar Walter was nog niet
klaar `Jullie vertrekken dus om 5 en wandelen naar het station en..`
Daar heb je het dus, zwart op wit.
Om 4 uur het alarm van je gsm en
pijnlijke dood wensen, je uit bed rollen, opfrissen en te voet 1.5
uur wandelen naar het station over stoffige zandwegen. (nee geen
ontbijt, het provisiekastje was zo leeg als de schatkist van
Wallonie)
De trein die van Meyerton tot Jo`burg
gaat zit vol. Opgewekte schoolkinders in gekleurde uniformen en
mensen die naar het werk trekkken. Zo vol dat de deuren open worden
gewrongen zodat plaatsloze mensen uit de deuropening kunnen hangen.
Het kleine stukje ijzer tussen 2 wagonnen dient uiteraard ook als
staanplaats voor 3 a 4 mensen en echte durvers hangen uit het raam.
De trein huist alleen plastieke banken
tegen de zijkanten dus in elke wagon staat er zo`n 250 man. Zei ik al dat normaal alleen de zwarte
bevolking van treinen gebruik maakt ? Ongenegeerde blikken
gegarandeert. Deze treinrit neemt zo`n 2 uur en 15
minuten in beslag. We wringen ons door de heksenketel genaamd `JHB
center` en begeven ons naar de kerk. Rond elf terug naar het station
en dan de weg terug. Jazeker wiskundegenie`tjes onder ons 6
uur onderweg voor 2 a 3 uur werk. En gister weer hetzelfde (nee Walter!
NEE !),
Afgelopen zaterdag moesten Jo, Sarge en
ik naar de dichtsgelegen township `the location` om brood, groenten
en airtime te kopen. Onder brandende zon starte onze quest. Eerst zo`n 40 minuten over grote,
verlaten zandpaden dan moeten we een gigantisch grasveld kruisen waar
tientalle kinderen, enkel gekleed in korte broek, lachend over racen
of in verborgen plassen spelen. Gelach en geroep is natuurlijk van de
partij als er 2 blanke jongens gespot worden.. We bereiken dan toch de township,
groepjes mannen onder een boom spelen een kaartspel, jonge kinderen
spelen met een band, oudere vrouwen verkopen snoepjes en losse
sigaretten en er komt een jongere vrouw voorbij gewandeld met plastic
jerrycan vol water op haar hoofd. De hoofdweg is gevuld met lawaai,
muziek en rook van vuurtjes waarop gekookt wordt. We doen onze
inkopen in een open hutje langs de weg en Jo kijkt verlekkerd naar de
kippen die gebraden worden boven een hout vuurtje. Vlug een zijweg in tussen dicht bij
elkaar gebouwde shags in alle vormen en maten met een klein hekje van
stokken en ijzerdraad rond. Tussen de weggetjes (te klein voor
auto`s) rijdt er af en toe iemand langs met een oude fiets, spelen
wat kinderen en rennen 3 verdwaalde kippen en een hond rond. Whoppa, de bar in. Een shag gelijk een
ander, enkel herkenbaar door de luide muziek en groep mannen die in
een kring rond de ingang zit. 75 cl pinten voor 70 cent en een
pooltafel. Meer heeft ne mens niet nodig (zowel Jo en ik worden beide
beter in poolen) Op de terug weg komen we langs een
groot voetbalplein met roestige, netloze, goalen en oudere mannen die
in kleine groepjes commentaar geven op technieken.Het spel wordt verzorgd door team `geel
shirt` versus `bloot bovenlijf`.
Nu wat ik hier boven beschrijf is geen
uitzondering (kheb het niet over t-shirt keuzes bij voetbalteams)
maar de township, naar schatting 60 miljoen van de inwoners van
Z-Afrika leeft in zo`n `informal settlement`, sommige 5 miljoen
inwoners groot. We spreken hier over zowat 75% van alle inwoners van
dit land.
En toch, het is zo`n verschillende
wereld, maar je past je hier zo gemakkelijk aan aan. Je hoeft je hier
echt geen buitenstaander te voelen, als je vriendelijk bent, intresse
toont en je gewoonweg amuseert wordt je sneller aangenomen dan een
gemiddelde student in Leuven op vrijdagmorgen het woord `kater` kan
uitspreken.
Ik mis jullie, uiteraard, maar voel nu
meteen nog niet de behoefte om te vertrekken. Ik blijf nog even
lekker waar ik ben.
Afsluiter:
Zaterdag, morgen dus, is het
Valentinesparty in ons stamcafe/poolbar.. t zal wel een uur en nog
wat te voet worden maar eindelijk een feestje. Zaterdag, morgen dus, gaan we misschien
weer naar de Flea Market, geniaal voedsel te vinden en onze Lp en
boeken jacht kan verder gezet worden. Als de pickup die we van Mechanic
`geleend` hebben hersteld kan worden. Siphele is dan wel een oplapheld. Maar een motor die
samengehouden wordt door ijzerdraad, een stok (!) en ergens in het midden een plastiek
jerrycan ipv een metaalonderdeel draagt lijkt me toch te veel van het goede. T wordt dus Siphele vs
Motor, een thuismatch maar toch, het wordt een zware dobber... Uitslag wordt volgende blog
bekend gemaakt (wedden is toegestaan)
Ik groet en stuur bij deze wat zon,
massa`s liefde
