Tis vandaag n maand geleden dat we vertrokken, tijd vliegt als je omgeven bent door negers (of is die uitspraak rascistisch ?)
De laatste week heb ik alleen doorgebracht bij Robert, Jo bleef achter in de farm om te werken met de pc en de website te realiseren. Ik ben dus elke dag op en af aant pendelen met de mini vans. Dit zijn witte busjes die overal in de stad rond rijden (Jo`burg spreekwoord: the only whites you see in Jo`burg are the mini vans). Je betaald zo`n 9 rand en je zit meestal met zo`n 8 a 9 andere in zo`n busje. Deze chaffeurs hebben van slalommen n nationale sport gemaakt, hun rechterhand ligt standaard op de klaxon en hun voet verlaat nooit t gaspedaal. Ze rijden ziekelijk hard en lappen elke verkeersregel aan hun laars, oranje kennen ze niet en rood is er voor zei die willen stoppen de rest rijdt rustig door.
Ach ja, k geraak teminste op mijn werk. Om half 9 krijgen de kinderen hun ontbijt, erna wordt er gezongen en dan zijn ze vrij om te spelen. Rond kwart na 11 is het toilet-time en erna gaan we eten. Om 1 start het middagdutje Namiddag wordt er geknutseld, gespeeld of gezongen. Dit varieert van dag tot dag. Dit klinkt allemaal tof, en dat is het ook mr de situatie waarin we onze bevinden is rampzalig te noemen. Geen airco, lekken doorheen heel het plafond. Op sommige plaatsen is het plafond zelfs naar beneden gekomen. Bij de minste regenbui stroomt de gelijkvloers over en al dat water komt via de trappen in de kelder. Iedere keer proberen we een dam te maken met karton en dekens, en iedere keer falen we. We willen zo snel mogelijk een nieuwe shelter oprichten om de kinderen in een gezondere en veiligere omgeving te plaatsen.
Voor zei die het willen weten, ja ik begin bruin te worden Afgelopen zondag hebben we doorgebracht op t platteland. Wat vissen, zonnen, zwemmen, pintje.. Ondanks insmeren waar Jo en ik toch mooi rood geworden mr de home made after sun van Walter heeft dit kunnen omzetten in een bruine tint.
Afsluiten met een vrolijke noot: Jo en ik zijn uitgenodigd in Soweto om een rituele slachting van een koe bij te wonen. Van vrijdagavond tot zondag morgen wordt er gedanst, gedronken en geslacht (durf ze nog eens primitief te noemen) Foto`s zullen worden genomen en een verslag zal volgen
Lichte wijziging in de werksituatie, Walter heeft mij en Jo individuele taken gegeven. Jo onderzoekt veiligheid, houdt rekening met slaapplaatsen en de website. Ik kreeg de taak onderwijs en opvang op mij - Welke herstellingen zijn belangrijk (er is geen airco, t plafond komt nr benenden, lekken op meerdere plaatsen...) - Zoek 1 zaal, plaats er al de kinderen - Teken een plan en bedenk de indeling - Ga op zoek naar fondsen voor dit project - ...
Ik vind het prachtig, er gaat veel werk aan zijn mr tis fijn deze verantwoordelijkheid te krijgen, ik ga wsl ook 1 a 2 dagen per week vrijwilligerswerk doen in de creche als Walter dit toe staat
Gegroet weldoorvoede blanke westerlingen, hier weer een teken van leven uit den jungle...
Tis nu woensdag en we hebben een kleine middagpauze, vandaar mijn vlugge duik in het internetcafe. Zoals jullie konden lezen brachten we vrijdag in de kerk door en hadden we in de kerk zelf een vergadering met alle inwoners, deze vergadering zou moeten beginnen om 6, mr omdat ik even vergeten was dat een klok anders werkt in afrika konden we gelukkig om kwart na 8 starten... Rond 10 s`avonds kwamen we aan op de farm bij walter, we hebben wat gegeten, tas gemaakt en zijn om 1 vertrokken naar Mozambique !
De eerste 3,5 km heb ik mijn aandacht erbij kunnen houden, niet veel later viel ik in een diepe slaap. Aangezien we vaak pendelen tussen de verschillende delen van Jo`burg ben ik goede wegen en licht gewoon. Rond 4 `s morgens schrok ik wakker omdat we nu door t binnenland reden... Dit wil zoveel zeggen als: geen verlichting, geen rijvakken, en gaten in de weg. Grote gaten in de weg.
Achja, de zon komt op boven uitgestrekte stukken land en je hebt een prachtzicht over de vlaktes van SA. De rivier die je in de verte lijkt te roepen wordt je dan wel weer afgeraden door begeleiders (krokodillen en gigantische waterslangen, om mr iets te zeggen) Tegen 2 uur komen we aan de grens van mozambique, mannen met gigantische AK47`s en shotguns wandelen langs de grens (lees: 4m hoog en 12 m brede muur van prikkeldraad, pinnen en elektriciteit) De controle en t verkrijgen van n visa duurt zo`n 2 uur.
We zijn Mozambique binnen ! de radio verspringt plots van commerciele black eyed peas en akon nr portugese serenades. (M. was een portugese kolonie). De temperatuur stijgt nr 32 en van uitgestrekte vlaktes gesproken, t land is vlak en zo ver het oog kan zien is er niets buiten rotsen, lage boompjes en wild lopende geitjes... Langs de weg verkopen locals versgeschoten wild en brandhout (groeit enkel in M) Ipv de snelweg te volgen rijdt walter een zijweg in om een omweg door de dorpjes te nemen Enkel grevel wegen, loslopende geitjes, volgeladen oude roestige pickups. Af en toe een verzameling van 4 a 5 hutjes (oldskool met rieten dak en lemen muren, al gebruiken sommige ook golfplaat) Dit is Afrika op zen mooist. We rijden zo`n anderhalf uur en komen aan in Maputo, dat tegen de kust gelegen is. Hier weten ze wat feesten is, elke avond verzamelen er zo`n 250.000 jongeren langs de kust en dansen er, drinken er, houden er een bbq,......
shit! internet tijd is op ik update de rest zo snel mogelijk!!
ga in vrede
Goed, ik pik de draad terug op, het is 8 `s avonds en we bevinden ons op t strand van Maputo. Een stroom van auto`s en pickups komt op gang, hun muziek zo luid mogelijk. Mensen dansen rond en in de auto`s op de muziek die door hun boxen schalt. Langs de weg kan je bij tientalle hutjes bier en frisdrank kopen, t feest gaat door tot in de vroege uurtjes. Jo en ik besluiten met een paar vriendelijke kerels mee te gaan nr de Coconut club (soort versuz gebeuren). We moeten gewoon zien terug bij de auto te geraken (want daar gingen we in overnachten door gebrek aan camping) Rond 3 besluiten we te voet terug te gaan, mr van dit plan zien we snel af, tis toch een heel eind om te voet te doen. Weet je wat, we vragen een lift aan de politie. Achteraf gezien geen slim plan, ze stonden daar met 8 zwaarbewapend voor paspoortcontrole. Wij hadden geen pas op zak (die lagen in de auto), we konden ze niet zeggen waar we precies gingen verblijven (in die zelfde auto op t strand)... Na lange tijd toch een escorte nr de auto gekregen en rustig in slaap gevallen Shit, we zitten in een malaria gebied. Jo staat vol met beten, achja we merken wel binnen 2 weken wie ziek is T belangrijkste is neergeschreven, ik ga het hier bij laten.
Vlugge wegwijs: tis 11 uur s`morgens, ik bevind me in een klein internetcafe tegenover onze werkplaats en tis zo`n 24 gr. Met werkplaats bedoel ik een 4 verdiep kerk, mr daar later meer over.
T weekend hebben we doorgebracht bij Walter op de farm (zoals eerder gezegd), zondag werd n echte rustdag: niets doen, leeghangen, zonnen. Je kent t wel. Ah nee wacht, tis nr t schijnt niet zo warm in belgie (kwestie van t er nog eens in te wrijven)
Maandag eerste werkdag: s`morgens de trein genomen nr township tocoza. Michael en Sergant waren er wel bij mr dat maakte t geheel wat moeilijker. T feit dat 2 blanke jongens nr je toe komen en vragen nr de rede wrm je naar SA kwam en op welke manier en what what what maakt dat sommige denken dat we voor de regering werken en hun zullen aangeven. Als we dan ook nog met M en S over straat (zandweg) lopen die in legeruniform lopen maakt t helemaal verdacht. We zijn dan ook snel zo`n ``pub`` in gegaan en hebben wat pool gespeeld, met de mensen gepraat zodat ze weten wie we zijn en wrm we daar zijn...
De kinderen die op straat voetballen, amper 3-4 jaar oud, zijn t leukst. Zij voelen zich niet bedreigd en willen niets liever dan zwaaien, op de foto of spelen. T ondervragen gaat soms moeilijk, niet iedereen spreekt engels. Of wil niet vertellen hoe ze hier zij geraakt. Andere heben zo`n dingen meegemaakt dat je moeite hebt om te begrijpen dat ze toch zo vol levenslust een hoop zitten. Want dat is t mooiste, hun vriendelijkheid en glimlach. Zin om te praten en je te leren kennen.
Vandaag en gister hier in de kerk doorgebracht, T 4 verdiepen hogen gebouwen is een toevluchtsoord voor in totaal 4000 man (!). Vluchtelingen uit Zimbabwe, Malawi, Nigeria... Al dan niet met papieren. Overdag zwermt iedereen uit over de stad om te werken, werk te zoeken, te bedelen of te stelen. Ze slapen overal int gebouw (trappenhallen, materiaalkast,..) en krijgen er ook eten. In de kerkruimte zelf geven vrijwilligers les en heel boven is in een kamer van 5 op 5 een creche. Ook hier mensen met een zware geschiedenis die boven alles toch kunnen lachen en praten. Vol hoop en liefde zitten...
Morgen is Jo`s verjaardag, en k moet nog n cadeau vinden (!) Dit weekend gaan we nr Mozambique met de auto, de 3 oude tantes gaan bij familie wonen en pakken alle dieren mee: 2 ganzenkuikens, 3 ganzen, 5 grote waakhonden, 5 kleine jack russels, 2 grote varkens, 1 geit en n paar kippen... Wordt lachen Ohja, in mozambique is t nog eens 6-7 gr warmer, minimum
