Mama heeft vandaag eindelijk afspraak bij Dokter Vanderlinden. 4 dagen wachten om te weten hoe ik nu juist lig was wel lastig voor mama. Mama heeft ondertussen ook een ander besluit genomen. Morgen zal haar laatste werkdag zijn, zodat ze nog 3 weekjes kan rusten voor ik eraan kom. Het is wel nodig want mama slaapt bijna niet meer doordat ik druk op haar lies. Dr. Vanderlinden laat ons een half uurtje wachten in de wachtzaal (ja het was nu eenmaal middag). Zoals gewoonlijk wordt mama's bloeddruk, gewicht en urine gecontroleerd en weer is alles in orde. Daarna neemt ze een uitstrijkje om te zien of mama niet besmet is met het streptokokken-virus. Dit is niet gevaarlijk voor mama maar wel voor mij, dus als ze hiermee besmet is, zal ze antobiotica krijgen tijdens de bevalling. Dus op zich kan het niet zoveel kwaad. Mama vertelt de gyn van haar avontuur de zondag. Dr. Vanderlinden wil direct alles controleren. Ze voelt eerst de opening (nog steeds 1,5 cm) en voelt dan dat mijn hoofdje nog steeds naar beneden ligt. Mama is natuurlijk super blij. Daarna controleert de gyn alles met een echo. Ik ben al flink gegroeid en weeg nu ongeveer 2,7 kilo. Ik ben geen dikkertje maar ja mama is dan ook niet veel bijgekomen dus dat had ze wel verwacht. Dr. Vanderlinden toont mama duidelijk dat mijn hoodje zodanig diep zit dat ik niet meer kan draaien. Ze kan zelfs mijn gezicht niet meer zien want ik speel verstopperke in haar bekken .
Volgende week mag mama weeral op controle en zal ze ook aan de monitor moeten.
Mama wordt wakker met krampen in haar buik. Ze weet direct dat de krampen niet gewoon krampen zijn, maar weeën. Ze kwamen ongeveer ieder half uur. Mama trekt er zich niet teveel van aan en werkt samen met papa de schilderwerken in mijn kamer af. Na een tijdje begint de pijn toch erger en erger te worden en heeft mama last om te ademen. Ze besluit een badje te pakken en een beetje te relaxen. Na het badje voelt ze zich al 10 keer beter. Maar enkele uurtjes later beginnen de weeën opnieuw en krijgt mama het heel moeilijk om te ademen. Mama moet van papa naar het ziekenhuis bellen wat ze dan ook doet. Ze raden haar aan om toch eens op controle te komen. Mama en papa rijden snel naar het ziekenhuis. Daar aangekomen leggen ze haar onmiddellijk aan de monitor om mijn hartslag en bewegingen te registreren en ook de weeën van mama. Mama heeft om de 8 à 10 min weeën, maar nog niet echt fel. De vroedvrouw besluit bloed te trekken en dit op te sturen naar het labo. Na meer dan een uur aan de monitor te liggen is mama nog steeds kortademig. De weeën zwakken wel af dus het was vals alarm. Ik ben nog niet van plan mama's warme buik te verlaten, maar ja, ik mocht toch al laten weten dat ik er niet te lang meer in wil blijven want het begint hier krap te worden. De gynaecoloog van dienst werd erbij gehaald. Blijkbaar is het gewoon een assistent gynaecologe. Ze luistert naar mama's longen en hoort niks abnormaal. Daarna voelt ze aan mama's buik en vertelt mama dat ik in stuit lig. Mama gelooft er niets van en vraagt om het te controleren met een echo. Het machien voor de echo wordt erbij gehaald, maar op het moment dat de assistente het wilt controleren, wilt het machien niet werken. Ze voelt dan nog eens met haar handen aan mama's buik en zegt dan dat ze zeker is dat ik met mijn poep naar beneden lig. Ze zegt dat mama maar moet wachten tot donderdag (want dan moet mama op controle). Mama is nu niet zo blij met de onvriendelijke assistente. Nu moet ze 4 dagen onzeker afwachten. De assistente stuurt mama naar de spoed want ze weet niet vanwaar de kortademigheid komt. Na enkele uren op de spoed te hebben doorgebracht vinden ze niks waarom dat mama zo kortademig is. 1 dokter denkt dat ik nogal duw op de longen en dat dit de oorzaak is. Mama moet zich gewoon rustig houden. Met gemengde gevoelens en een deel onzekerheid gaan mama en papa terug naar huis. Het zal nog lastig wachten worden tot donderdag.
Mama is nog eens op controle gemoeten. Deze keer was het bij de vroedvrouw Caroline. Omdat papa niet mee kon, was oma Brigitte meegekomen. Ze was juist bij mama thuis omdat ze de meubeltjes van mijn kamer kwamen leveren (ikke heel blij natuurlijk!) De vroedvrouw heeft mama gewogen (9 kilo bij in totaal), de bloeddruk gemeten (13/7) en de urine van mama gecontroleerd. Alles is dus weer in orde. Daarna heeft ze naar mij geluisterd. Mijn hartje ging nogal te keer. Ondertussen was ik ook lekker aan het stampen. Ahja kmoest toch laten zien dat ik der nog altijd was he! Daarna heeft vroedvrouw Caroline gevoeld of mama al opening heeft, en ja, ze heeft al 1,5 cm opening. Ook is de baarmoederhals al voor de helft ingekort. Dat komt omdat ik met mijn hoodje heel diep in mama haar bekken lig. Hierdoor lig ik in de ideale positie voor de bevalling, maar ik doe er mama ook wel mee pijn (door hard op haar lies te duwen). Binnen 2 weken mag mama al terug op controle komen, en dan zal ze mij nog eens kunnen zien.
Hey hier ben ik weer, het kleine wondertje van Jelle en Renate!! Mama had vandaag weer een afspraak bij de gynaecoloog. Ik ben ondertussen al flink gegroeid en verdikt en weeg nu al 1,5 kg. Dr. Vanderlinden denkt dat ik ongeveer 3,5 kg zal wegen bij de geboorte dus dat is een goed gemiddelde he. Ik lig met mijn hoofdje al mooi naar beneden, mijn rugje zit op dit moment links en mijn voetjes liggen naast de lever van mama. Ik vind het heel plezant om hier hard tegen te stampen (maar mama vindt dit niet zo tof en roept dan vaak auh!) Dr. Vanderlinden heeft ook nog eens mijn geslacht nageken, en dit is gelukkig nog steeds hetzelfde. Mama en papa hebben duidelijk kunnen zien wat ik ben. Jullie kunnen nog altijd naar mijn geslacht raden! De gynaecoloog heeft eens geprobeerd om een 3D-foto van mijn gezichtje te maken, maar ik voelde me vandaag niet zo fotogeniek. Mama vind het wel spijtig want ze had me liever eens duidelijker gezien. Mama heeft ook nog een spuit gekregen in haar bil. Dit was niet zo leuk voor haar maar gelukkig heeft ze niet zoveel schrik van naalden.
Mama heeft weeral een afspraak in het ziekenhuis, deze keer terug met Dr. Vanderlinden. Papa kon niet meekomen want vandaag kwamen ze nieuwe ramen zetten in het appartmentje zodat ik dubbel glas zou hebben in mijn kamer.
Dokter Vanderlinden neemt mama eerst mee voor een (onverwachte) echo. Aangezien ik vorige keer nogal een lichtgewichtje was, wil Dr. Vanderlinden mijn gewicht nog eens meten. Ondertussen weeg ik al 1,2 kg wat eigelijk redelijk veel is voor mijn leeftijd (27 weken). Dr. Vanderlinden is hiermee tevreden en zegt dat ik goed evolueer want nu is mijn gewicht boven de gemiddelde curve. Daarna wordt mama terug gewogen en wordt haar bloeddruk nagekeken. Alles is weer in orde. Mama is nog niet zoveel bijgekomen (5 kilo) en de dokter zegt dat dit goed is. Daarna wordt er weer bloed getrokken. Hier nog een fototje van mijn gezichtje.
Eindelijk zijn we weer enkele weken verder! Vandaag staat er weer een echo op het programma. Deze keer gaan mama en papa niet naar het Sint Elisabethziekenhuis, maar naar een ander ziekenhuis in de buurt. Daar is er een gespecialiseerde gynaecologe, Dr. Swijgers, die een morfologische echo gaat uitvoeren bij mama. Hiermee kunnen ze al mijn orgaantjes tot in de details zien. Toegekomen in het ziekenhuis blijkt Dr. Swijgers niet zo aangenaam te zijn als Dr. Vanderlinden. Ze voert de echo uit en zegt bijna niks tegen mama en papa. Ze bekijkt alles in details en zegt tegen mama dat ik niet goed lig dus ze kan niet alles goed zien. Wel kan ze mijn geslacht zien want ik lig met mijn beentjes open. Dr. Swijgers stelt voor om een week later nog een echo uit te voeren om mijn orgaantjes dan duidelijk te bekijken.
Mama en papa zijn heel blij dat ze eindelijk weten wat ik ben en nu kunnen ze aan de zoektocht voor een naam beginnen.
Een weekje later zijn mama en papa terug op de afspraak bij Dr. Swijgers. Deze keer is ze iets vriendelijker. Ze doet een echo en bekijkt al mijn orgaantjes in de details. Ze toont mama en papa mijn hartje, mijn hersentjes en natuurlijk ook mijn handjes en voetjes. Ze zien duidelijk dat ik 10 teentjes en 10 vingertjes heb De gynae maakt nog enkele fototjes van mijn gezichtje. Wat zie ik er al mooi uit he! Ik wordt natuurlijk ook weer gemeten (al 26 cm) en ook gewogen (al 600gr). Volgens de dokter ben ik nogal een lichtgewichtje.
Joepie, mama heeft mij vandaag voor de eerste keer voelen bewegen! Voor mama leek het op blaasjes die ontploften in haar buik. Ik doe mijn best om hard te trappen zodat mama mij goed kan voelen
Vandaag weer een afspraak in het ziekenhuis. Deze keer niet bij dokter Vanderlinden, maar bij vroedvrouw Caroline. Zoals gewoonlijk wordt mama gewogen en wordt haar bloeddruk gemeten. Daarna wordt er naar mij hartje geluisterd met een speciaal toestel. Mama kent dit toestel al, aangezien dat ze van papa zo'n toestel (angelsound) cadeau gekregen heeft. Mijn hartje klopt aan ongeveer 140 per minuut, snel he. Daarna krijgt mama uitleg over kiné, de verschillende lessen dat ze kan volgen enz. Deze keer is papa niet meegekomen omdat hij 's nachts gewerkt had, maar ja, hij heeft niets gemist want ze hebben mij niet kunnen zien.
Ondertussen is mama al 12 weken zwanger. Vandaag hebben mama en papa eindelijk terug een afspraak bij gynaecoloog Vanderlinden. Aangekomen in het ziekenhuis moeten ze eerst langsgaan bij de vroedvrouw. Ze weegt mama en meet haar bloeddruk. Deze is weeral in orde. Daarna geeft ze nog wat uitleg over het verloop van de zwangerschap. En dan is het eindelijk tijd om bij dokter Vanderlinden te gaan. Ze doet meteen een echo via de buik, maar ze kan mijn nek hier niet goed zien dus moet ze terug een inwendige echo doen. Hierop ben ik dan heel duidelijk zichtbaar. Ik ben weeral flink gegroeid (al 5,44 cm). De dokter meet mijn nekplooi en deze blijkt goed te zijn. Daarna maakt ze nog wat fototjes van mij want nu zijn mijn handjes en voetjes ook al duidelijk zichtbaar. Ik geniet duidelijk van de aandacht en zwaai zelf even naar mama en papa. Na de echo trekken ze nog veel bloed bij mama. Samen met de nekplooimeting bereken ze mijn kans op het syndroom van Down. De blijkt echter maar 1 op 10000 (verder gaan de metingen niet). Mama en papa zijn natuurlijk weer heel gelukkig dat alles goed is met mij!
Vandaag werkt mama 1 jaar bij Carlsonwagonlit Travel. Ze heeft champagne meegenomen naar het werk om haar 1 jaar te vieren. Rond 11u haalt ze de champagne boven. Mama en de collega's klinken op haar 1 jaar, maar mama zegt dat ze nog een andere mededeling heeft. Haar baas heeft al schrik dat ze haar ontslag zou geven , maar nee, mama vertelt dat ze al 11 weken zwanger is van mij. Al de collega's verschieten en wensen haar allemaal proficiat!
Mama wordt midden in de nacht wakker met buikpijn. Ze loop naar het toilet en daar merkt ze dat ze bloed. Ze is heel hard in paniek maar papa raadt haar aan om de volgende ochtend naar de spoed te gaan in het ziekenhuis.
Mama staat 's ochtends vroeg op en belt haar teamleader Nathalie met de mededeling dat ze vandaag niet komt werken. Ze vertelt dat ze zwanger is en dat ze een bloeding heeft gehad 's nachts. Nathalie wenst haar eerst en vooral proficiat en begrijpt dat mama hiervoor naar het ziekenhuis wilt gaan.
Mama belt het ziekehuis en daar zeggen ze dat mama direct naar het ziekenhuis moet komen voor een controle-echo.
In het ziekenhuis aangekomen (spoed) controleren ze mama haar bloeddruk. Deze blijkt in orde te zijn en ze sturen mama naar de afdeling gynaecologie. Daar aangekomen is mama haar dokter net bezig met 2 bevallingen te begeleiden. Mama moet een hele lange tijd wachten en uiteindelijk komt er een assistent-gynaecoloog mama halen voor een echo. Weer wordt er een inwendige echo gedaan. Dan ziet mama mij terug! Ik ben al een heel stuk gegroeid (al 3.02 cm) en ben tiptop in orde. De gynaecoloog weet niet waarvan de bloeding komt en besluit dat mama enkele dagen moet rusten.
Mama en papa zijn heel opgelucht dat ik ok ben. Mama heeft in het ziekenhuis weer enkele fototjes van mij gekregen die je hier kan bewonderen.
Mama maakt direct een afspraak bij de dokter om bloed te laten trekken. Ze mag direct nog diezelfde avond gaan.
Na enkele dagen belt de dokter haar met het goede nieuws: Proficiat mevrouw, u bent zwanger, al 5weken! Eindelijk na 6 maand proberen hebben mama en papa hun droom verwezenlijkt. Nu moeten ze enkel nog 9 maand wachten op mijn komst! Mama informeert bij de dokter voor een goede Nederlandstalige gynaecoloog in de buurt. De dokter raad dokter Vanderlinden aan in het Sint Elisabethziekenhuis te Ukkel.
Mama en papa maken snel een afspraak bij de gynaecoloog. Ze moeten nog enkele weekjes geduld oefenen voor ze mij voor de 1st keer te zien zullen krijgen.
.
De gynae maakt nog enkele fototjes van mijn gezichtje. Wat zie ik er al mooi uit he! Ik wordt natuurlijk ook weer gemeten (al 26 cm) en ook gewogen (al 600gr). Volgens de dokter ben ik nogal een lichtgewichtje.
