Eindelijk zijn we weer enkele weken verder! Vandaag staat er weer een echo op het programma. Deze keer gaan mama en papa niet naar het Sint Elisabethziekenhuis, maar naar een ander ziekenhuis in de buurt. Daar is er een gespecialiseerde gynaecologe, Dr. Swijgers, die een morfologische echo gaat uitvoeren bij mama. Hiermee kunnen ze al mijn orgaantjes tot in de details zien. Toegekomen in het ziekenhuis blijkt Dr. Swijgers niet zo aangenaam te zijn als Dr. Vanderlinden. Ze voert de echo uit en zegt bijna niks tegen mama en papa. Ze bekijkt alles in details en zegt tegen mama dat ik niet goed lig dus ze kan niet alles goed zien. Wel kan ze mijn geslacht zien want ik lig met mijn beentjes open. Dr. Swijgers stelt voor om een week later nog een echo uit te voeren om mijn orgaantjes dan duidelijk te bekijken.
Mama en papa zijn heel blij dat ze eindelijk weten wat ik ben en nu kunnen ze aan de zoektocht voor een naam beginnen.
Een weekje later zijn mama en papa terug op de afspraak bij Dr. Swijgers. Deze keer is ze iets vriendelijker. Ze doet een echo en bekijkt al mijn orgaantjes in de details. Ze toont mama en papa mijn hartje, mijn hersentjes en natuurlijk ook mijn handjes en voetjes. Ze zien duidelijk dat ik 10 teentjes en 10 vingertjes heb De gynae maakt nog enkele fototjes van mijn gezichtje. Wat zie ik er al mooi uit he! Ik wordt natuurlijk ook weer gemeten (al 26 cm) en ook gewogen (al 600gr). Volgens de dokter ben ik nogal een lichtgewichtje.
De gynae maakt nog enkele fototjes van mijn gezichtje. Wat zie ik er al mooi uit he! Ik wordt natuurlijk ook weer gemeten (al 26 cm) en ook gewogen (al 600gr). Volgens de dokter ben ik nogal een lichtgewichtje.
