Mama wordt wakker met krampen in haar buik. Ze weet direct dat de krampen niet gewoon krampen zijn, maar weeën. Ze kwamen ongeveer ieder half uur. Mama trekt er zich niet teveel van aan en werkt samen met papa de schilderwerken in mijn kamer af. Na een tijdje begint de pijn toch erger en erger te worden en heeft mama last om te ademen. Ze besluit een badje te pakken en een beetje te relaxen. Na het badje voelt ze zich al 10 keer beter. Maar enkele uurtjes later beginnen de weeën opnieuw en krijgt mama het heel moeilijk om te ademen. Mama moet van papa naar het ziekenhuis bellen wat ze dan ook doet. Ze raden haar aan om toch eens op controle te komen. Mama en papa rijden snel naar het ziekenhuis. Daar aangekomen leggen ze haar onmiddellijk aan de monitor om mijn hartslag en bewegingen te registreren en ook de weeën van mama. Mama heeft om de 8 à 10 min weeën, maar nog niet echt fel. De vroedvrouw besluit bloed te trekken en dit op te sturen naar het labo. Na meer dan een uur aan de monitor te liggen is mama nog steeds kortademig. De weeën zwakken wel af dus het was vals alarm. Ik ben nog niet van plan mama's warme buik te verlaten, maar ja, ik mocht toch al laten weten dat ik er niet te lang meer in wil blijven want het begint hier krap te worden. De gynaecoloog van dienst werd erbij gehaald. Blijkbaar is het gewoon een assistent gynaecologe. Ze luistert naar mama's longen en hoort niks abnormaal. Daarna voelt ze aan mama's buik en vertelt mama dat ik in stuit lig. Mama gelooft er niets van en vraagt om het te controleren met een echo. Het machien voor de echo wordt erbij gehaald, maar op het moment dat de assistente het wilt controleren, wilt het machien niet werken. Ze voelt dan nog eens met haar handen aan mama's buik en zegt dan dat ze zeker is dat ik met mijn poep naar beneden lig. Ze zegt dat mama maar moet wachten tot donderdag (want dan moet mama op controle). Mama is nu niet zo blij met de onvriendelijke assistente. Nu moet ze 4 dagen onzeker afwachten. De assistente stuurt mama naar de spoed want ze weet niet vanwaar de kortademigheid komt. Na enkele uren op de spoed te hebben doorgebracht vinden ze niks waarom dat mama zo kortademig is. 1 dokter denkt dat ik nogal duw op de longen en dat dit de oorzaak is. Mama moet zich gewoon rustig houden. Met gemengde gevoelens en een deel onzekerheid gaan mama en papa terug naar huis. Het zal nog lastig wachten worden tot donderdag.
