Ik ben Fredje
Ik ben een man en woon in Hoeilaart (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/06/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen.
De belastingcontroleur was niet akkoord met mijn aangifte. Dat was niet de eerste maal. Al moet ik toegeven dat er te praten valt met die man. Als hij de nodige uitleg krijgt toch. De eerste maal dat ik uitleg moest verschaffen was in 1995. Na 25 jaar werken en belastingen betalen. Al was dat niet expliciet voor mij. Want een ambtenaar kan moeilijk sjoemelen en daarom hadden de belastingdiensten mij zolang gerust gelaten. Die eerste maal had te maken met het feit dat vrouwlief enkele jaren tevoren besloten had om zelfstandige te worden. En een zelfstandige moet af en toe eens aan een controle onderworpen worden. Het ging dus om een gewone controle. Al vermoed ik dat het ook wel te maken had met het feit dat vrouwlief geen gebruik maakte van een boekhouder. De boekhouding nam ik voor mijn rekening. En waarschijnlijk wilden ze wel eens zien dat de papierwinkel in orde was. Dat mocht. Ik was er vrij zeker van dat er niks fout was. Maar een belastingcontroleur heeft ook zijn beroepsfierheid. Hij wou iets vinden natuurlijk. Het eerst wat de man onder de loep nam was de verzekering 'gewaarborgd inkomen' van vrouwlief. Hij had zijn twijfels of dat een aftrekpost was. Na enig overleg met zijn oversten bleek dat ik gelijk had. Het mocht. Dan maar verder zoeken om toch maar iets te vinden dat zijn werk rechtvaardigde. En wie zoekt die vindt. Zo vond hij bij een andere rubriek 3000 Belgische frank, de euro bestond nog niet, aan aangekochte bloemen. Dat mocht en dat mocht niet verklaarde hij. Als dat was om als decoratie te dienen mocht dat, maar als dat was om weg te schenken, bij een begrafenis bijvoorbeeld, dan mocht dat niet. Natuurlijk beweerde ik bij hoog en bij laag dat die bloemen gediend hadden als versiering. Het kon niet baten. We kwamen overeen om het bedrag in twee te delen. Al bij al viel dat nog best mee vond ik. We werden gerust gelaten tot verleden jaar. En dat liep minder goed af. Ik ging er van uit dat er toch geen controle was en dus had ik maar een bak duvel en 20 liter wijn als onkosten in gebracht. En volgens de wet kon dat niet. Geschrapt dus. Ik wou weerwraak. Dit jaar had ik er dan ook iets anders op gevonden. Bij de rubriek 'aantal personen ten laste' had ik '5 miljoen' ingebracht. Verdacht veel vond de controleur en ik kon het gaan uitleggen. De namen van die 5 miljoen personen ten laste wist ik ook niet uit het hoofd. Dat begreep hij wel. Toch wou hij meer uitleg. Het was nochtans simpel. Die 5 miljoen bestonden uit 4 miljoen walen en 1 miljoen allochtonen. De eerste tien seconden bekeek hij me met ongelovige ogen. Vervolgens schrapte hij het getal en verliet zonder een woord het kantoor... Ik zal volgend jaar iets anders moeten verzinnen.
Het zijn drukke dagen voor een gediplomeerd luiaard als ik. Zó druk dat ik amper tijd heb om een stukje te schrijven. Het begon op 23 december. De buurman vertrok met zijn hele gezin naar warmere streken. Om kerst en nieuwjaar te vieren. Maar zijn halve dierentuin heeft natuurlijk verzorging nodig. Daarom bracht hij zijn beestenboel naar hier. Vooreerst was er een goudvis. Elke dag heeft dat beest verzorging nodig. Een werkje voor mij natuurlijk. En niet zonder gevaar zo bleek. Eten en drinken geven viel best mee, maar als ik zijn vinnen moet knippen en zijn oren uitkuisen spartelt hij nogal tegen. Vooral dan als hij op het droge ligt. Dat is dus elke dag een half uurtje een gevecht met de goudvis. Dan zijn er nog de kanarievogels. Vier stuks. Allemaal samen in een grote kooi. De kooi werd hier naar binnen gebracht door vier stoere bodybuilders. En het is ook weeral mijn taak om die stomme vogels in leven te houden. Ook elke dag eten en drinken geven. Maar dat is niet alles. Elke dag moet ik die vogels in bad stoppen. En hun tenen uitkuisen. En hun veren strijken. Met de nodige voorzichtigheid, want volgens de buurman zijn de vrouwelijke kanaries nogal gevoelig voor ongewenste intimiteiten. En dan zouden ze, steeds volgens de buurman, niet zo vlug een eigen gezin stichten. Al heb ik daar wel mijn bedenkingen over. De vogels beschikken dan wel over twee door mensenhanden gemaakte nesten waar ze enkel zelf nog een keuken en badkamer moeten installeren, maar volgens mij lukt het ze nooit om een gezin te stichten. Om de heel eenvoudige reden dat het vier mannelijke kanaries zijn. Maar misschien zijn ze van plan om kleintjes te adopteren. Homo koppels hebben tegenwoordig immers ook het recht om hun kinderwens te verwezenlijken. En dan was er 24 december. Vrouwlief was de hele dag bezig om een kerstmaal voor kinderen en kleinkinderen in elkaar te flansen. Ik vond het een vermoeiende bezigheid om te zien hoe ze dat voor elkaar kreeg. Al viel de maaltijd best mee. Maar op 25 december stond er een hoop vaat op ons te wachten. En weeral moest ik noodgedwongen toekijken hoe ze een halve dag bezig was. Maar toen begon het pas echt. Want ook de jongste zoon trok zich terug op een vakantiebestemming. En vermits hij ooit op het lumineuze idee kwam om twee dwergkonijnen onder zijn hoede te nemen moest daar ook weeral een oppasser voor gevonden worden. Weer een taak bij voor den oude. Elke dag twee konijnen verzorgen. Zorgen voor eten en drinken. En vooral de leefruimte van die krengen in orde brengen. De konijnenkeutels opruimen dus. En per grootte en smaak rangschikken. Op hoopjes van tien op tien. Om volgend jaar te gebruiken als meststof voor het gazon. Maar dat was allemaal niks vergeleken bij wat nog volgde. Het is kerstverlof voor de kleinkinderen. En ouders van tegenwoordig hebben niet het verantwoordelijkheidsgevoel van vroeger. Als wij kinderen kweekten dan wisten we op voorhand hoe we die zouden gaan grootbrengen. Dat is nu niet meer het geval. Tegenwoordig gaat het er anders aan toe. Ouders van tegenwoordig maken kleintjes om zich pas daarna af te vragen wie ze zal grootbrengen. Een andere mentaliteit natuurlijk. Maar gewoonlijk draaien de grootouders daarvoor op. Zoals hier. En dan krijg je situaties waarbij we als grootouders de kleinkinderen, willens nillens, onder onze hoede krijgen. We zitten hier dus met de zorg over een dierentuin en zijn tegelijk ook verantwoordelijk voor de opvoeding van kleinkinderen. Een full time job. Al valt het mee met de oudste van 11 jaar. Het is vooral het jongste van 2 dat aandacht nodig heeft. En daarom heb ik weinig tijd om een stukje te schrijven voor mijn blog. Want vooral die jongste leidt mijn aandacht af. Terwijl ik dit hier allemaal zit te schrijven hangt er een klein vrouwtje van 2 jaar aan mijn broekspijp te trekken. Dat leid mijn aandacht zodanig af dat ik veal leeters verkreed itnik. En dat er in dit stukje veel fauten staan. Maar ach, het zal beteren. 2012 wenkt.
Het begon met een paardenfluisteraar. Een film uit het einde van de jaren negentig. Waarin een man een poging deed om op een natuurlijke manier met paarden om te gaan. Een soort inleving in de paarden hiërarchie zeg maar. Een erkenning van wie de baas is. En dan wil de mens het leiderschap op zich nemen. Zodat het dier gewoon doet wat de leider wil. Er zijn nu ook al hondenfluisteraars. Mensen die het gedrag van honden bestuderen en zichzelf uitroepen tot kopstuk van de roedel. De onbetwistbare leider. Ik weet het zo niet, maar, volgens mij was mijn opa al een fluisteraar. Als ik nog rondliep als een snotneus was mijn opa de onbetwistbare leider van de boerderij. Geen hond zou het wagen om dat ook maar in twijfel te trekken. Een pak stampen kon het beest krijgen. Zelfs een paard dat tientallen keer sterker was dan opa moest er niet aan denken om een eigen wil te tonen. En dat waren nog paarden in die tijd. Geen frêle luxe paarden die een poot breken als ze in een molsgat lopen. Nee, dat waren van die stoere Brabantse trekpaarden die een ploeg door de zware kleigrond trokken. Maar opa wist wel raad met al die dieren. Opa is altijd de baas gebleven over al de dieren op zijn boerderij. Al maakte opa wel eens gebruik van een stevige stok om zijn wil op de leggen. En als dat niet hielp had hij nog altijd zijn tweeloop. Misschien was opa niet echt een dierenfluisteraar. Meer een dictator. Maar toch. Alle dieren hadden respect voor hem. En het woord dierenfluisteraar bestond toen nog niet. Tegenwoordig heet dat dus fluisteraar. En er bestaan nogal wat fluisteraars tegenwoordig. Allemaal mensen die dieren naar hun hand willen zetten. Dat hoort ook zo. Maar er zijn ook mensenfluisteraars. Zoals de islamfluisteraars. Al hebben die wel een andere naam. Dat heet daar imam. Maar de naam doet er niet toe. Het principe blijft hetzelfde. De islamfluisteraar zet zichzelf aan het hoofd van de groep. En bepaalt hoe de geschriften van eeuwenoude sprookjes in het dagelijkse leven moeten ingepast worden. Ook illegalenfluisteraars bestaan tegenwoordig. En asielfluisteraars zijn er ook al. Dat zijn dan fluisteraars die zich inzetten om alle geldzoekers aan te sporen om zoveel mogelijk te profiteren van de autochtonen. En in één moeite ook maar de levensstijl van die autochtone werkpaarden te verneuken. Maar de fluisteraars schieten als de spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond. Een mens kan het zo gek niet bedenken of er is wel een fluisteraar voor. Behalve voor een groep die echt wel een fluisteraar nodig heeft om hen in goede banen te leiden. En daarmee bedoel ik vrouwen. Voor wanneer de eerste vrouwenfluisteraar?
In ons dorpje is er een seniorenraad. Speciaal voor 55 plussers. De seniorenraad organiseert computerlessen, samenkomsten en....niks meer. Die computerlessen zijn echt voor beginners. Daar kon ik niks meer leren. Ik weet ondertussen de aan knop wel staan. Wat mij vooral interesseerde waren die samenkomsten. Elke maandagnamiddag is er een samenkomst voor senioren. In een paviljoen midden in het groen. Geen last van pottenkijkers dus. Ik had een wekelijks feestje in gedachten. Met dans, drank, lachen, plezier en overmatig decadent gedrag. Tot ik er eens naartoe ging. Dat was een grote ontgoocheling. Bij het binnenkomen werd ik onthaald door een wulpse meid van 85. Die onthaalhostess vroeg onmiddellijk wat ik zou drinken. Dat was niet moeilijk. Een duvel natuurlijk. Dat kon helaas niet. Er was enkel koffie en frisdrank. Ik begon mij al serieuze vragen te stellen over het feestje. Niks feestje dus. Enkel kaartspelletjes en kofieroddel. Met een koffie in de hand keek ik eens rond. Er waren gezichten die ik herkende. Van heel lang geleden. Zo'n 45 jaar geleden. Daar zat zowaar het zooitje pezewevers bij elkaar dat ik nog kende van de jeugdclub uit de jaren '60. In die jaren was er in ons dorpje één jeugdclub. Onder de hoede van een proost. De pastoor. Er kon toen niks doorgaan voor de jeugd of de pastoor moest er zijn neus tussen steken. Wat er toen allemaal gebeurd is onder supervisie van de pastoor weten we allemaal. Maar dat doet er hier niet toe. Waar het om gaat is dat wij toendertijd ook een klein groepje van een zestal jongelingen vormden die wel eens iets wilden. Wij dus naar de jeugdclub. Wat we daar aantroffen was een groep jongeren die in de geestelijke gezondheidszorg thuishoorden. Saai, onnozel, discuterend over de meest onzinnige onderwerpen en dat allemaal onder toezicht van de pastoor. Wij zochten actie. Dat was er helaas niet te vinden in die jaren. Het was de jeugdclub of niks. Maar dat was zonder rekening te houden met onze creatieve geesten. Binnen de maand hadden we een eigen clubje opgericht. Op eigen houtje hadden we, als 15-16 jarigen, een volledig wettelijke vereniging zonder winstgevend doel met statuten opgericht. Eigen lokaal en muziekinstallatie. Met de nieuwste muziek van die jaren. Het feest kon beginnen. En feest was het. Elke week hadden we een kleine honderd jongeren in ons clubje. Het liep zodanig uit de hand dat we spoedig de locatie noodgedwongen moesten vergroten. Tot we records bereikten van zo'n vijfhonderd feestgangers per week. Allemaal jongeren die ons concept toch iets beter vonden dan de jeugdclub onder gezag van de pastoor. De reacties bleven natuurlijk niet uit. De pastoor eiste de onmiddellijke en definitieve sluiting van het oord van verderf. De politie werd ingeschakeld. Controles volgden. Intimidaties van alle mogelijke instanties werden onder impuls van de pastoor in stelling gebracht. Hoe dikwijls wij als organiserenden bij de politiecommissaris ontboden werden kan ik bij benadering zelfs niet eens meer tellen. Voor ons waren het echter details. Ze konden ons niks maken. We gingen gewoon door. Elke week een groot feest. Met drank, plezier en rock&roll. We waren wel een beetje berucht in die tijd. We waren immers niks anders dan het uitschot dat zou branden in de hel. Ach, het is allemaal goedgekomen met het uitschot. Ieder heeft zijn weg gemaakt in verschillende sectoren van de economie. Maar toen ik bij de samenkomst van de seniorenraad een koffie stond te drinken moest ik er wel even aan denken. De pezewevers hebben hun clubje nu. Al is het niks voor mij. Ik heb afscheid genomen en ben een duvel gaan drinken. Terwijl ik genoot van het frisse bier dacht ik er nog even over na. Zou het niet mogelijk zijn om die ouwe bende terug bij elkaar te krijgen en een losbandige, heiligschennende, schaamteloze seniorenclub op te richten? Och nee, er is al genoeg schandaal.
Laat de winter maar komen. Ik ben er klaar voor. Mijn tuintje is winterklaar. De aardappels zijn gerooid, de groenten zitten in de diepvries. De bladeren zijn van de bomen geschud en opgeruimd. Alle fruitbomen in de boomgaard zijn gesnoeid en kunnen wachten tot de eerste zonnewarmte om terug te bloeien. De voederbakken voor de herten en reeën staan klaar. Alleen maar voor het geval er een strenge winter komt. Anders moeten ze maar doen zoals de everzwijnen en zelf hun eten zoeken. Het zwembad en het bubbelbad zijn helemaal schoongemaakt en hebben een groot onderhoud gehad. De overkapping is er over geplaatst en de verwarming is aangezet. Dan kan ik tijdens de wintermaanden nog een lijntje trekken als ik zin krijg. De massageruimte is van nieuwe tafels voorzien en de masseuses staan onder contract. De buitensauna kreeg een nieuwe isolatie en een grondig onderhoud. En terwijl ik toch bezig was heb ineens ook de binnensauna een beurt gegeven. De tennispiste ligt er netjes bij en ook die overdekking is water- en winddicht. De paardenrenbaan is opgeruimd, van nieuw zand voorzien en de omheining is nagezien. De trainingspiste voor de paarden is ook afgesloten. Geen storm of wind zal de paardjes storen deze winter. De paardenstallen hebben een nieuw kleurtje gekregen en kunnen er weer tegen. Het gras van het golfterrein is proper afgereden en bemest. En de achttien putjes kregen allemaal een deksel zodat er geen sneeuw in kan. De omheining van het jachtgebied heeft een grondige opknapbeurt gehad. Al was daar niet veel schade te bespeuren dit jaar. Dat was een meevaller. Minder werk. Dat scheelt toch een slok op een borrel. De garageruimte voor mijn collectie oldtimers kreeg een behandeling met de hogedrukspuit en ook die verwarming is aangezet. Zodat de pareltjes geen last hebben van de winterkoude. De boot kreeg een beurt in het droogdok en is weer klaar om te water gelaten te worden. Al zou ik daar misschien beter mee wachten tot de zomermaanden. In de winter ga ik zelden op zee. Een twijfelgeval dus. De helikopter daarentegen kan ik wel gebruiken om, na een sneeuwbui, het landschap vanuit de lucht te bewonderen. En ik was net bezig met het groot onderhoud toen ik wakker schoot. Het bleek dus gelukkig allemaal maar een nare droom geweest te zijn. Stel je voor dat ik al dat werk zou moeten doen. Een gepatenteerd luiaard als ik. Niks voor mij, al die luxe en al dat werk. Laat mij maar rustig genieten van het lui zijn. Maar toch had ik werk te doen voor de wintermaanden. Ik heb gisteren ons terrasje van 3 meter bij 3 met een tuinslang proper gespoten. Ik heb er rugpijn van gekregen. En dorst.
Het probleem met problemen is dat ze soms moeilijk op te lossen zijn. Al is er altijd wel een oplossing. Dat had ik ooit nog geleerd. Met probleemoplossend denken. En vooral niet in vakjes denken. Zo herinner ik mij nog een plezant probleempje dat ik ooit voorgeschoteld kreeg. Zuiver theoretisch weliswaar. Gewoon een oefening om te leren dat er buiten het gewone denken ook nog tal van mogelijkheden zijn. Dat theoretisch probleem ging als volgt: Stel, je komt met je wagen voorbij een bushalte. Aan die bushalte staan drie personen. De eerste is je beste vriend die ooit je leven redde. Die man wil daar dringend weg en vraagt een lift. De tweede persoon is een oud dametje, zo ziek dat ze dringend naar een ziekenhuis moet. Anders gaat ze daar ter plaatse doodvallen. De derde persoon is de vrouw van je leven. En die mag je natuurlijk niet laten gaan. Het probleem is echter dat je met een klein sportwagentje rijdt. Een tweezitter waar met de beste wil ter wereld geen drie, en dus zeker geen vier personen in kunnen. Hoe los je dat op was de vraag. Probleem dus. Een plezante denkoefening. En iets in die zin overkwam me gisteren. Niet aan een bushalte weliswaar maar toch stond ik voor een dilemma. Een goede vriend had me gevraagd om langs te komen. Er stonden enkele duvels koud te worden. Die moesten dringend in een warme maag verdwijnen. Maar, puur toeval, onderweg naar mijn vriend kwam ik een vriendin tegen. Een goede vriendin. Een vriendin die er wel pap van lust. En die ik moeilijk iets kon weigeren. Vooral dan als ze seksueel opgewonden is. En ze had hét nodig. Nu direct en onmiddellijk. Als goede vriend en menslievend als ik ben kon ik dan ook niet weigeren. Maar wat dan met mijn vriend die zat te wachten om samen de duvels te lijf te gaan. Die kon ik zeker niet laten wachten. Een probleem dus. Maar gelukkig had ik geleerd hoe probleemoplossend te denken. De oplossing was dan ook vrij simpel. Ik nam mijn vriendin mee naar mijn vriend. Samen duvel drinken. En een triootje. Iedereen meer dan tevreden.
Na grondig onderzoek is de Duitse expert Sven Gronemeyer tot het besluit gekomen dat december 2012 niet het einde van de wereld zal worden. De man bestudeerde het 1300 jaar oude stenen tablet van de Maya's en kwam tot dat besluit. Volgens zijn gegevens bedoelden de Maya's er niks anders mee dan dat hun god Bolon Yokte een nieuwe entree maakt op de wereld in 2012. Een soort van verrijzenis dus. En meteen krijgen we er dan een nieuwe religie bij. Het yokteïsme of zo. Misschien wel met Gronemeyer als hoogste vertegenwoordiger van het yokteïsme op aarde. Je weet maar nooit met zulke individuen. Dan kan hij als de hoogste vertegenwoordiger wel een nieuwe berekening maken aangaande het tijdstip dat de wereld zal vergaan. En de naïeve volgelingen geld aftroggelen. Tot meerdere eer en glorie van zichzelf. Als hij maar zo slim is als de Maya's waren. Want de Maya's waren wel zo slim om een datum te voorspellen die zo ver in de toekomst lag dat ze het zelf niet meer zouden meemaken. Dat is nogal wat anders dan de jehova getuigen. Hoeveel maal hebben die al het einde van de wereld voorspeld? Bij mijn weten was dat toch al drie maal. En de laatste maal was 1975. Er waren toen nogal wat jehova getuigen die hebben en houden verkocht hadden in de overtuiging dat ze naar hun paradijs zouden vertrekken. Het mocht niet zijn. Al heb ik in 1975 wel mijn voorzorgen genomen. Ik heb toen mijn hele voorraad drank opgedronken. Voor alle zekerheid. En dat was ik ook van plan voor volgend jaar. Al mijn spaarcenten investeren in drank. Maar nu komt die Gronemeyer roet in het eten gooien. Of moet ik die expert helemaal niet geloven. Want eigenlijk zijn er nog meer religies die het hebben over 2012. Zo is er een strekking binnen religies zoals de moslims en de katholieken die er zeker van zijn dat allah en god het op een akkoordje gegooid hebben en van zich gaan laten horen volgend jaar. Zal ik dan maar de meerderheid geloven en toch een voorraad drank indoen. En die Gronemeyer bij het groot huisvuil zetten. Want ik speel graag op zekerheid. En als de wereld niet vergaan is op het jaareinde van 2012 heb ik toch geen dorst gehad. Of moet ik het mij allemaal niet aantrekken. En gewoon doen wat ik altijd al gedaan heb. Het leven niet te serieus opnemen, want wat ik ook doe, ik kom er toch niet levend uit.
Wist je dat één op de vier mannen enkel wil vrijen met het licht uit? Misschien is dat omdat een kwart van de mannen hun vrouw maar een lelijk scharminkel vinden. Ik heb het ook maar gelezen hoor. Zelf ben ik het nog niet gaan controleren. Maar het leek mij nogal raar als ik het stukje tekst onder ogen kreeg. Er stonden trouwens nog een aantal weetjes in hetzelfde stukje. Zoals het feit dat in Alabama en Mississippi vibrators en andere seksspeeltjes uit de winkels verbannen zijn. En daar is een reden voor volgens de wetgevers. Volgens hen is een orgasme geen mensenrecht. Rare jongens die Amerikanen. Als er alleen maar zaken verkocht mogen worden die een mensenrecht zijn dan ziet het leven er daar niet rooskleurig uit. Over de vibrator stond er ook iets eigenaardig in dat artikeltje. De vibrator zou uitgevonden zijn in de 19e eeuw. Ter bestrijding van hysterie. Daar zou ik graag bij geweest zijn. Dokters die hysterische vrouwen gingen kalmeren met een vibrator. Al zijn er natuurlijker middelen vind ik, maar goed. Nog een paar weetjes: Een kwart van alle penissen zijn in erectie lichtjes gebogen. Om achter de hoekjes te komen waarschijnlijk. En een gemiddelde penis in erectie is tussen 12,7 en 18,7 centimeter. Een reden tot klagen blijkbaar want zowat de helft van de mannen vinden hun penis te klein. Tja, als je dat vergelijkt met de penis van een orka is dat misschien te begrijpen. Een orka heeft namelijk een stijve penis van maar liefst 244 cm. Maar een orka kan dan ook tot 6 ton wegen. En wie wil er nu zes ton wegen. Ook interessant om weten: een vrijpartij van 30 minuten kan zo'n 200 calorieën verbranden. Vrouwen die zichzelf te dik vinden weten dus wat hen te doen staat. Al moeten ze ook niet gaan overdrijven. Zoals pornoster Annabel Chung. Die is sinds 1995, officieel door een deurwaarder vastgesteld, wereldrecordhoudster van de grootste gang bang. Ze had zomaar eventjes 251 keer seks met 70 verschillende mannen op 10 uur tijd. Dat is goed voor 4000 calorieën. Van een vermageringskuur gesproken. En hoofdpijn zal ze ook niet gehad hebben want volgens het artikeltje maakt een orgasme endorfines vrij. Dat zou een uitstekend middel zijn tegen hoofdpijn. Als je vrouw volgende keer komt beweren dat ze hoofdpijn heeft kan je ze dus gemakkelijk genezen. Wie ook geen hoofdpijn zal gehad hebben is de Russische supermama madame Vassilyev. Die bracht tussen 1707 en 1782 zomaar eventjes 69 kinderen ter wereld. Dat was geen moeder, dat was een fabriek. Ze had beter krokodillenstront gebruikt want dat werd bij de oude Egyptenaren reeds gebruikt als anticonceptiemiddel. Dat heeft blijkbaar dezelfde spermadodende eigenschappen als de producten die gebruikt worden om condooms te behandelen. Nog eentje: de gemiddelde ejaculatie heeft een snelheid van 45 km/uur. Als daar maar geen boetes van komen denk ik dan. Want in een bebouwde kom is de snelheid beperkt tot 30 km/uur. En eens het vers aangemaakte sperma eruit is heeft het ook nogal wat voordelen zo blijkt. Het zou heel voedzaam zijn en proteïnen bevatten met dezelfde antirimpelkwaliteiten als een dagcrème. Bovendien bevat een theelepel sperma slechts zeven calorieën. Dat lijkt wel de ideale voeding. En dan vraag ik me af waarom de vrouwen klagen als ze op dieet willen. Echt ver hoeven ze dan toch niet te zoeken. Ze kunnen altijd bij mij terecht.
Volgens de dokter zou ik elke dag een wandeling moeten doen. Dat is geen probleem. Zo kom ik nog eens buiten. En na de wandeling volgt dan steevast een drankje. Om de geleverde inspanning door te spoelen. Maar de winter is weer in aantocht en dan lukt het mij niet altijd om de koude te trotseren. En daar hebben we dan iets op gevonden. Een loopband. Dan kan ik binnenshuis wandelen. Er was echter een probleempje. Toen het geval geleverd werd zat het in een kartonnen doos. Eens uitgepakt bleken er nog losse onderdelen bij te zijn. Het eerste halfuur was ik dus bezig met het ingewikkelde plan. Om vervolgens met de schroevendraaier aan de slag te gaan. Na een uurtje studie en vijsjes indraaien leek het al op iets dat een loopband moest worden. Eigenlijk was ik best tevreden over mezelf. Zonder bijkomende universitaire studies was ik er in geslaagd om het ding in elkaar te krijgen. Maar dan moest ik het ding nog aan het rollen krijgen. Volgens de handleiding waren er maar liefst drie knopjes nodig om er beweging in te krijgen. En een veiligheid. Die veiligheid was nodig in geval je er zou afdonderen. Maar er was nog meer. Een reeks knopjes die verschillende trainingsprogramma's konden starten. Van slenteren via intervaltraining naar een beklimming van de Himalaya. En volgens de handleiding moest je eerst stretchen vooraleer er aan te beginnen. Dat leek me er toch een beetje over. Ik stretch nooit voor ik ga wandelen. Totaal overbodig vind ik dat. Maar dat was waarschijnlijk als goede raad bedoeld voor degene die de Himalaya wilden beklimmen. Dat ben ik echter niet van plan. Zelfs de intervaltraining is niks voor mij. Een gewone wandeling zal wel voldoende zijn. De handleiding vermelde ook dat je na elke training het loopvlak moest schoonmaken. Met een droge doek het zweet opdeppen. Aangezien ik niet van plan ben om ook maar één druppel zweet te laten op die band is dat overbodig in mijn geval. Maar de handleiding gaf ook een interessante raad. Veel drinken, voor, tijdens en na de trainingssessie. Dat stukje tekst heb ik dan maar uitgeknipt en op het toestel geplakt. Om zeker nooit te vergeten. Er is op het toestel zelfs een opening voorzien om een drankje in te plaatsen. Daar past juist een duvel in.
In principe heb ik het zo niet voor alternatieve geneeskunde. Maar handoplegging leek me wel iets. Vooral na het lezen van enkele referenties die ik vond op het internet. Ik was eerder toevallig terechtgekomen op enkele websites over handoplegging. De handopleggers beweren dat ze over een bijzondere gave beschikken. Waar die gave vandaan komt blijft een geheim. Die gave hebben ze door geboorte gewoon meegekregen. Dat heb je of dat heb je niet. En die gave willen ze ter beschikking stellen van de mensheid. Uit pure menslievendheid beweren ze zelf. Tegen 20 euro per uur plus verplaatsingskosten. Want die menslievendheid heeft blijkbaar grenzen. Maar volgens hun eigen beweringen helpt het om pijn te verzachten. Dikwijls zelfs om de pijn helemaal te laten verdwijnen. En naast het bestrijden van pijn heeft een handoplegging nog andere voordelen. Zoals een goede nachtrust en een aangenaam en rustgevend gevoel. Ook neveneffecten zo blijkt uit hun eigen uitleg. Want die zouden er ook zijn. Al valt dat wel mee. Die neveneffecten zijn onder andere een warm/heet gevoel op de plaats van de aanraking. Tintelingen over het hele lichaam en een totale rust en een ontspannen gevoel. Dat vond ik heel interessant. Want het blijkt dat ik ook over dergelijke gave beschik. Ik weet enkele plaatsen aan een vrouwenlichaam die door aanraking zorgen voor tintelingen, warm/heet gevoel en daarna een rustgevend gevoel. En wie het niet geloofd mag altijd eens langskomen. Enkel vrouwen wel te verstaan. En uit menslievendheid wil ik met mijn gave vrouwen behandelen met handoplegging. Tegen 20 euro per uur. Dan kan ik er ook nog iets aan verdienen. Bovendien ga ik mij specialiseren in een welbepaald onderdeel. Ik ga mij specialiseren in vrouwenborsten. Borstvergrotingen en borstverkleiningen. Al naar gelang de wensen van de patiënt. Voor een borstvergroting door handoplegging moeten vrouwen voortaan bij mij zijn. En ik geef er garantie bij. Niet tevreden, geld terug.
De gezondheidszorg is in de Belgische gevangenissen ondermaats en beschamend. Dat staat in het jaarrapport van de Centrale Toezichtsraad voor het gevangeniswezen. De meeste klachten van de gedetineerden hebben betrekking op de gebrekkige kwaliteit van de relatie tussen dokter en patiënt. De gedetineerden klagen over de lange wachttijden, de traagheid van de medische tussenkomsten en de gebrekkige continuïteit van zorgen. Ook de tandverzorging en de behandeling van de verslaafden zijn een probleem. Volgens datzelfde rapport moet er dringend één en ander veranderen. Omdat iemand die in de gevangenis terechtkomt zijn sociale rechten verliest en Een gedetineerde heeft geen recht op sociale zekerheid en zorgverlening. De huurovereenkomst met het de Nederlandse gevangenis van Tilburg mag niet verlengt worden volgens hetzelfde rapport. Al is de infrastructuur van de Nederlandse gevangenis wel correct maar het is geen oplossing voor de overbevolking in de Belgische gevangenissen. Want Het is een slechte plaats voor de reïntegratie van de gevangene in de maatschappij. Bezoek van de familie is minder gemakkelijk en het contact met de buitenwereld is moeilijk. En nog steeds volgens het rapport ligt de oplossing voor de overbevolking in de gevangenissen bij het strafbeleid, dat te snel overgaat tot opsluiting, langere straffen en minder frequente vrijlatingen. Straf vind ik dat allemaal. Volgens die toezichtsraad zouden we veroordeelde misdadigers dus een verblijf in centerparc moeten cadeau doen. Met een privé hospitaal tot hun beschikking. En vooral hun rechten eerbiedigen. De rechten van de slachtoffers doen niks ter zake. Die hadden maar zo dom niet moeten zijn om op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn. Een moordenaar die in Tilburg opgesloten is moet zijn familie gemakkelijk kunnen ontmoeten. Maar de familie van het slachtoffer heeft geen rechten. En de straffen moeten dus nog verminderen. Het is nu al zo dat gevangenisstraffen van minder dan twee jaar niet meer uitgezeten moeten worden. En voordat een crimineel twee jaar gevangenisstraf krijgt moet hij al een moord begaan hebben. Mensen overvallen en beroven is kleine criminaliteit en wordt geseponeerd. En wat de voorwaardelijke invrijheidstelling betreft: dat hebben we deze week nog in Luik gezien. Ik vraag mij af wie de beslissing nam om Nordine Amrani vrij te laten. Iemand heeft toch zijn handtekening gezet onder de voorwaardelijke invrijheidsstelling. Dat is voor mij de echte moordenaar. Die moest nu al opgepakt zijn en veroordeeld worden voor meervoudige moord met voorbedachten rade. Maar de verantwoordelijke gaat vrijuit in dit land. Allemaal het gevolg van de lakse houding van onze politiekers. Het wordt de hoogste tijd dat de bevolking eens een passend antwoord geeft in het stemhokje.
Wanneer is een mens oud? Als je als tienjarige naar je ouders kijkt dan zijn die oud. Zo oud dat je eigenlijk zelf nooit wil worden. En zo rond je twintigste ben je er van overtuigt dat veertigers oud zijn. Dan vraag je je af of veertigers nog wel een reden van bestaan hebben. En ben je ervan overtuigt dat dergelijke oudjes al zeker niet meer aan seks denken. Seks en genieten is immers iets voor de jeugd. Niet voor uitgebluste veertigers. Tot je zelf veertig bent. Dan geniet je volop van het leven. En van de seks. Want je weet wel zeker dat voor vijftigers alles voorbij is. Dat die oude zakken van vijftigers toch niks meer hebben om voor te leven. Om nog niet te spreken van zestigers. Dat zijn pas stokoude mensen. Tot je dan zelf vijftig en zestig wordt. Dan besef je hoe rijk het leven nog is. Al vindt je dan weer dat tachtigers oud zijn. Dat het leven niks meer te bieden heeft aan die oude knarren. Die kunnen alleen maar klagen en zagen. Over hoe goed het leven vroeger wel was. En dat de jeugd van tegenwoordig niks goed kan doen. Ooit heb ik een man horen zeggen dat zijn vriend jong gestorven was. Die vriend was 83. Zelf was hij er 88. Het is maar hoe je het allemaal bekijkt. Eerst deed het me glimlachen. Maar daarna deed het me wel nadenken. Ook over hoe verschillend mensen ouder worden. Ik ken mensen van tachtig die nog fris en monter door het leven gaan. Die zien er twintig jaar jonger uit. Anderen zien er oud en versleten uit op hun vijftigste. Er zijn er zelfs die er zo oud uit zien als ze nooit zullen worden. Zou het dan veel te maken hebben met ingesteldheid. Met hoe je als mens het leven bekijkt. Door een roze bril of als rasechte pessimist. Mensen die jong van hart en geest blijven leven anders dan zwartkijkers. Ik zie het dagelijks. Optimisten zien er over het algemeen veel jonger uit dan hun leeftijd. Maar oud worden moeten we allemaal. Met een beetje geluk tenminste. Want er kunnen altijd ongevallen gebeuren. Of een ernstige ziekte. En bij het ouder worden komt er nu éénmaal sleet op een mens. Hier en daar begint er iets door te zakken. De wet van de zwaartekracht zeg maar. Maar alles verslijt bij het ouder worden. Niet alleen mensen. Ook materiële zaken. Dat zie ik dagelijks. Als ik in de spiegel kijk is het duidelijk. De spiegel is versleten.
Durex gaat een nieuw type condoom uitbrengen. De CSD500. Afgaande op de naam lijkt dat een sportmodel. Of een cabrio. Maar dat is het niet. Het is meer een soort luxe vrijetijdsbesteding. Het condoom bevat een soort gel die de bloeddoorstroming stimuleert. Daardoor zou het langer genieten zijn. De gel is een soort van viagra die heel snel inwerkt via de huid. Volgens de fabrikant is het ook uiterst geschikt voor mannen die een afkeer hebben aan condooms. Een rubber allergie zeg maar. Want die zijn er blijkbaar. Maar dankzij het nieuwe product gaan die ook veel meer plezier hebben. Vooral wat het behouden van een erectie betreft. De gel zou er voor zorgen dat de erectie langer duurt. En vermits oudere mannen nogal eens last hebben om langere tijd door te gaan is dat dus een goede zaak. Maar ook vrouwen gaan langer kunnen genieten. Volgens de fabrikant dan toch. Er zijn al testen gedaan en die waren allemaal positief. Zowel voor vrouwen als voor mannen. Bovendien gaan mannen meer een condoom gebruiken eens ze proefondervindelijk hebben kunnen vaststellen dat er meer genot uit te halen valt. Dat kan alleen maar de geslachtsziekten beperken. Goed nieuws dus. Al heb ik zo enkele bedenkingen. Wat als blijkt dat erg vitale jonge stieren de nieuwe condoom gaan gebruiken. Die gaan dus nog langer kunnen presteren dan normaal het geval is. Want wat ik mij nog herinner over mijn jonge jaren is het feit dat het tot zeven maal per dag kon. Als jongeren die condoom met viagra gaan gebruiken kan dat wel eens uit de hand lopen. Stel je voor, zo'n twintig keer per dag. Telkens een half uur. Dat is tien uur seks. Elke dag. Van slapen en werken zal dan niet veel meer in huis komen zeker. En elke dag twintig condooms gebruiken kan dan wel goed zijn voor de verkoop, maar voor de gebruiker zou dat wel eens een kostelijk gevalletje kunnen worden. De nieuwe condoom zal dus niet alleen de penis laten stijgen, ook de verkoop gaat dan de hoogte in. Tenzij sommigen gaan proberen om zuinig te zijn en dezelfde condoom verschillende keren gaan gebruiken. Maar ik vrees dat het opvangzakje voor sperma dan wel eens te klein kan worden. En barsten. Met alle gevolgen van dien. Maar er is een eigenaardigheid aan de gebruikte gel. Die gel zou gemaakt zijn van nitroglycerine. En dat is een springstof. Dat zal dus knallende seks worden. Al kan ik mij wel inbeelden wat de verkoopsslogan van durex zal worden. Eerst bla bla bla en dan BOEM.
Volgens een onderzoek van de universiteit van Chicago zijn priesters en andere geestelijken de gelukkigste werknemers ter wereld. Ze zijn zeer tevreden met hun job omdat ze veel sociaal contact hebben. Maar dat kennen we. Priesters die het hebben over sociaal contact bedoelen daar heel andere dingen mee dan een gewone sterveling. Maar volgens de leidinggevenden van hun sekte zijn dat uitzonderingen. Grote uitzonderingen die we best met de mantel der liefde bedekken. Want kijk eens naar ons landje. Hier moeten de sociale contacten tot een minimum beperkt worden. Niet dat er te weinig onderwerpen zijn om met hun sociale contacten te bepotelen, maar gewoon omdat er te weinig priesters zijn. In onze regionen dan toch. De priesters vragen dan ook hulp. En die hulp verwachten ze dan van getrouwde mannen en vrouwen. Niet om de sociale contacten over te nemen. Maar om de erediensten te leiden. Want wat blijkt? Er zijn tegenwoordig zo weinig priesters dat ze tot drie shows per zondag moeten opvoeren. Op drie verschillende locaties. En dat is er teveel aan. Met en halve liter wijn op hun nuchtere maag naar een ander dorp rijden om daar weeral in de wijn te duiken gaat nog. Maar om dat driemaal te doen op een zondagvoormiddag is er over. Bovendien ook niet zonder risico in deze tijd van alcoholcontroles. Een priester mag dan in opdracht van een hogere macht op de baan zijn, ik denk niet dat een wereldse politieagent dat zal aanvaarden als excuus. De priesters willen dus een oplossing. Of ze gaan staken durf ik te betwijfelen. Het zou nogal wat zijn. De gelukkigste werknemers ter wereld die het werk neerleggen. Of er veel hinder door een staking zou ontstaan durf ik ook te betwijfelen. Of het überhaupt opgemerkt zou worden durf ik nog meer te betwijfelen. Maar wat mij toch een beetje verwonderd is het feit dat ze de hulp inroepen van leken. Ik weet het niet hoor, maar met een grote baas als die van priesters mag dat toch geen probleem zijn. Als die big boss er in slaagt om in zeven dagen een wereld in elkaar te hutselen moet hij toch voor meer priesters kunnen zorgen. Maar zijn hokus-pokus in de zin van; ik wil dat er licht is, en er was licht, kan blijkbaar niet meer in deze tijd. Zou er sleet komen op zijn goocheltruukjes? En moeten de priesters dan maar meer aardse middelen aanwenden om hulp te krijgen. Hulp van getrouwde mannen en vrouwen. Misschien moet ik mijn diensten maar eens aanbieden. Als getrouwde man met de nodige tijd kan ik best een handje toesteken. Niet om op een podium de clown uit te hangen. Maar menslievend als ik ben wil ik best de sociale contacten met vrouwen op mij nemen.
In het Duitse Leipzig heeft een rechtbank uitspraak gedaan over de beslissing van een schooldirectie. De directie had een leerling verbod gegeven om te bidden tijdens de les. Het was een moslimleerling die het recht opeiste om te bidden wanneer het hem zo een beetje uitkwam. De rechtbank stelde dat het recht op bidden zelfs op school gegarandeerd is door de godsdienstvrijheid die in de grondwet ingeschreven is. Maar toch gaf de rechtbank de school gelijk in dit specifieke geval. Met als argument dat er een gespannen sfeer heerst in de school, omdat sommige geloofsgenoten elkaar verwijten niet volgens de regels te leven die door een bepaalde interpretatie van de koran worden voorgeschreven.
In Verviers is een islamleraar vier maanden geschorst, met behoud van de helft van zijn wedde. De man gaf sinds 2004 les in het koninklijk atheneum Verdi in Verviers. Een inspecteur had in 2010 melding gemaakt van bizar gedrag van de leraar. De inspecteur melde ook aan de schooldirectie dat de leraar radicale standpunten verkondigde in de klas. De school drong zelf aan op verder onderzoek. Twee inspecteurs deden daarop nogal verrassende ontdekkingen. De islamleraar had tegen een leerling gezegd dat haar moeder zou branden in de hel omdat ze katholiek was. Ook noemde hij meisjes die geen hoofddoek droegen vlakaf zondaars. En ging hij tekeer tegen een meisje omdat ze hand in hand had gelopen met een jongen. Allemaal tijdens de les. Hij verplichte de leerlingen ook koranverzen uit het hoofd te leren, hoewel dat niet voorzien was in het lesprogramma. Bovendien kregen leerlingen die geen hoofddoek droegen systematisch minder punten. De islamleraar is niet akkoord met de beslissing van de schooldirectie en trekt naar de raad van state. Hij beroept zich op de vrijheid van meningsuiting.
Nogal straf vind ik dat allemaal. Moslims proberen op alle manieren een maatschappij te ontwrichten en hun eigen wil op te dringen. Ze maken gretig misbruik van bepaalde vrijheden in die maatschappij om anderen te onderdrukken. Zou het niet beter zijn om elk godsdienstonderricht in scholen te verbieden. Godsdienst hoort niet thuis in een school. Ik heb het zelf ook aan den lijve kunnen ondervinden wat godsdienst allemaal aanricht bij opgroeiende kinderen. In de jaren stillekes hebben de katholieken ook verwoede pogingen gedaan om ons te hersenspoelen. Gelukkig is die trend nu voorbij. Maar moslims zijn nu bezig om met hun voorhistorisch gedachtegoed het katholieke gedoe te vervangen. En het lukt ze aardig. Er moet dringend werk gemaakt worden van klare en duidelijke wetgeving. En al degene die één of ander geloof predikt naar de psychiatrie sturen.
Driewerf hoera. Een Belg heeft een Nobelprijs gewonnen. De Leuvense professor Luk Warlop heeft hem gewonnen in het domein geneeskunde. Meer precies de Ig Nobel prijs. En als je niet weet wat de Ig Nobel prijs is dan is dat een gat in uw cultuur. Een hilarisch gat. De Ig Nobelprijzen worden elk jaar aan de universiteit van Harvard uitgereikt in een tiental domeinen. Voor de meest absurde onderzoeken. En eentje daarvan is dus gewonnen door onze Leuvense professor. De man heeft er niet beter op gevonden dan een onderzoek te doen naar de invloed van hoognodig moeten plassen op het beslissingsvermogen. Hoe gek kun je het verzinnen. Maar misschien wil hij pisoloog worden. En een nieuwe richting starten. Pisologie. Al zijn er blijkbaar nog onnozelheden waar onderzoek naar gedaan werd. Zo is er een prijs voor een niet nader genoemde prof die onderzoek deed naar het feit waarom bepaalde kevers met bepaalde blikjes bier willen paren. Of een prijs naar onderzoek waarom mensen zuchten. Tja, je zou van minder beginnen zuchten dacht ik zo. Wie verzint dat allemaal vraag ik mij dan af. Al moet ik toegeven dat er wel eens verrassende resultaten uit dergelijke onderzoeken kunnen komen. Zo is er een onderzoek geweest naar het feit waarom mensen dronken worden. En dat heb ik met interesse gevolgd. Blijkt niet simpel te zijn. Het zou te maken hebben met de invloed van alcohol op welbepaalde hersencellen. En ze hebben er zelfs een medicijn tegen uitgevonden. Een pil waardoor je niet zat kan worden. Bij muizen uitgetest met uitstekende resultaten. En wat bij muizenhersenen helpt is ook goed voor mensen is de redenering. Op het eerste zicht zou een normale mens zich afvragen waarom zo een pil nodig is. Want waarom drinken mensen alcohol? Om zat te worden dacht ik. Om eens uit de bol te gaan. Om zich eens af te reageren. Of om het met hedendaagse woorden te zeggen; om eens te brainstormen. Want waar wordt er meer gebrainstormd dan aan een cafétoog? Daar worden de meest onzinnige ideeën soms omgezet in briljante verwezenlijkingen. Het zou mij niet verwonderen moest het wiel uitgevonden zijn in één of andere bruine kroeg. Tussen pot en pint. En sigarettenrook. Zeg dus niet te gouw dat dergelijke onderzoeken absurd zijn. Want een pil tegen zat worden kan ook gebruikt worden voor andere doelen. Na een feestje bijvoorbeeld. Even een pil slikken en met de wagen naar huis. Eigenlijk zou dat in elk café moeten verkocht worden. Al kan de cafébaas dat ook wel gebruiken voor degene die er een beetje te veel op los lullen. Want er zijn grenzen aan dronkenmanspraat en brainstormen. Zo ken ik wel een paar mensen die na een paar pinten echt niet meer te volgen zijn. En dan denk ik aan eentje in het bijzonder. Ik zie hem regelmatig. Elke keer ik in de spiegel kijk.
De Portugezen zijn geschokt. Niet allemaal. Maar vooral de Aveiro'ezen. Dat zijn inwoners van de Portugese stad Aveiro. Aan de toegang van de vismarkt van Aveiro staat een spiksplinternieuw standbeeld. In de vorm van een penis. Een penis in erectie nog wel. Met een hoogte van tweeënhalve meter. Dat is een ietsiepitsie groter dan de werkelijkheid. Maar kom. Het Brusselse atomium is ook niet op ware grootte afgebeeld. Er mag al eens een beetje overdreven worden. Vooral in naam van de kunst. Nu heb ik het niet zo voor zogenaamde kunst. Maar als ik moet gaan jammeren voor al wat volgens mij niet thuishoort op openbare plaatsen dan ben ik wel een tijdje bezig. Je zal mij zeker niet horen klagen. Als er zoiets staat dan is dat maar zo. Maar het is blijkbaar niet naar de zin van de vele visvrouwen die er vis staan te verkopen. Ik weet niet wat er zo erg is aan een fallussymbool maar volgens die vrouwen is dat niet gepast. Die hebben nog niks gezien zeker? Je zou nochtans denken dat viswijven iets meer gewoon zijn. Maar het gaat er om dat ze minder vis verkopen sinds die reuzepiemel daar staat. De klanten worden afgeschrikt door dat geval. De meeste ouders met kinderen komen niet meer in de buurt. Al zijn er ouders met kinderen die wel nog komen. Maar die hebben hun kinderen dan wijsgemaakt dat het een afbeelding is van een boom. Geen treurwilg. Eerder een uitheemse snelgroeiende soort. Maar de piemel moet weg volgens een aantal preutse inwoners. Ze zijn gaan klagen bij het gemeentebestuur. En als er enkele lullers komen zagen dan laten politiekers zich wel eens beïnvloeden. Ook in Portugal zo blijkt. Want de penis zal verwijderd worden. Wie de reuzepenis nog wil gaan bekijken moet dus snel zijn. Al moet je niet naar Portugal om een grote lul te bewonderen. Hier ten huize kan dat ook. Want volgens mijn vrouw ben ik een lul van 1,70 meter. Al heb ik de indruk dat ze dat niet als compliment bedoeld. Maar het is wel duidelijk dat de penis bij de Portugezen in het verkeerde keelgat is geschoten.
Een bekend fabrikant van condooms heeft een onderzoek gedaan. 1 op 5 mannen en vrouwen gaan vreemd. En als die relatie uitkomt volgt er meestal een scheiding. Maar daar ging het onderzoek niet over. De fabrikant zocht en vond enkele tips om niet betrapt te worden. Interessante lectuur. Zo geeft men als raad mee om geen vrienden van elkaar te worden op faceboek. Het zou kunnen dat familie of vrienden zoiets merken en dan vermoedens zou krijgen. Zeker als je elkaar dan nog geregeld berichtjes stuurt is dat best mogelijk. Ook uw GSM in de gaten houden. Alle berichtjes regelmatig wissen. Liefst onmiddellijk na het lezen. Of nog beter, geen berichtjes sturen. Uw e-mail ook zorgvuldig wissen. Een stomme computer onthoud immers alle verzonden mails. Het veiligst zou zijn om geen mail naar elkaar te sturen. Al word het dan wel moeilijk. Hoe kan je afspreken als je elkaar niet kunt contacteren? Want zonder telefoon of mail is het niet gemakkelijk om een afspraakje te regelen. Misschien is een postduif nog een mogelijkheid. Maar postduiven zijn ook al met uitsterven bedreigd. Moeilijk te vinden dus. Met koosnaampjes moet je ook voorzichtig zijn. De raad die gegeven wordt is om je vaste partner en je gelegenheidspartner hetzelfde koosnaampje te geven. Om versprekingen uit te sluiten. De volgende tip is een linke. Breng je partner op de hoogte. Dat is volgens mij het eerlijkste. Maar de bedoeling is om tegen je vaste partner te vertellen dat je voor het werk regelmatig zult moeten afspreken met die bepaalde iemand. Besprekingen, vergaderen of zo. Als je dan per ongeluk de naam van je minnares laat vallen dan kun je jezelf er nog uitlullen. Dat is altijd handig. De volgende tip; zoek het ver. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Als je per ongeluk verliefd wordt op de buurvrouw is dat niet zo evident om het ver te gaan zoeken. Langs de andere kant moet je het ook niet te ver gaan zoeken dacht ik zo. Stel je voor dat je een minnares hebt in Timboektoe. Veel afspraakjes zullen er dan wel niet bij zijn. De volgende lijkt mij nogal vanzelfsprekend. Zwijg erover. Zeg tegen niemand dat je een verhouding hebt. Hoe meer personen op de hoogte zijn hoe groter het risico dat iemand zich al of niet opzettelijk verspreekt. Nogal normaal dacht ik zo. Als je je eigen capriolen niet kan verzwijgen begin je er best niet aan. Ook een goeie; spreek nooit af in je eigen woning. Zelfs niet als je er echt zeker van bent dat niemand jullie zal storen. Je weet immers maar nooit wie er onverwacht binnenkomt. Het zal je maar overkomen dat je in bed ligt te stoeien en je eigen vrouw komt binnen met haar minnaar. Het komt er dus op aan om heel voorzichtig te zijn als je vreemd gaat. Maar mij zal niks overkomen. Zelf heb ik die tips niet nodig. Ik ga niet vreemd. Ik ken die vrouwen.
Volgens een studie van enkele Gentse criminologen sterft één Vlaming op zes aan tabak of alcohol. Dat valt mee vind ik. Al zijn er blijkbaar kosten aan verbonden. Want volgens hetzelfde onderzoek kost dat zo'n zes miljard per jaar. In België. Het zou dan gaan om kosten voor ontwenningskuren voor alcoholici. Evenals de kosten voor gerecht en politie. Ook de kosten voor behandeling van longkankerpatiënten zijn daarin begrepen. Volgens dat onderzoek tenminste. Tja, sterven is duur in ons Vlaanderenland. Je zal maar geboren worden in een land waar het duurder is om te sterven dan om in leven te blijven. Want zou het dan niks kosten moesten die allemaal in leven blijven? Zouden we dan met zijn allen zes miljard per jaar kunnen besparen denk ik dan. Dat lijkt me lichtjes overdreven. Maar ik kan mis zijn. Of is dat misschien een hint voor onze regering. Om een nieuwe wet te stemmen in het parlement. Voor wie het waagt om te sterven een fikse boete. Zou kunnen. Want met politici weet je nooit. Dat zou alvast één en ander compenseren. Zo blijft de begroting in evenwicht. Maar waar die onderzoekers geen rekening mee houden zijn de taksen op tabak en alcohol. Dat zijn ook enkele miljarden per jaar die de staat binnenrijft. Dank zij rokers en drinkers. Maar goed. Ik ga hier niet in herhaling vallen met argumenten als, genieten van het leven, consumeren, werkgelegenheid scheppen, enzoverder. Maar als ik dan de aanbevelingen lees die de onderzoekers er aan toe voegen wordt me toch iets duidelijk. Want op hun studiedag werd er veel kritiek geuit op het feit dat slechts 0,07 procent van alle budgetten naar preventie tegen alcoholgebruik gaat. Hoor je ze komen? Ineens is er enkel sprake van alcohol. De strijd tegen koning alcohol is begonnen. Binnenkort een wet. Geen alcohol meer op openbare plaatsen. Volledige drooglegging. Het leven als één grote saaie boel. Precies of dat zal helpen om één op zes Vlamingen te redden van een gewisse dood. Want dat is blijkbaar hun nobel doel. Het redden van één op zes mensenlevens. Alsof die andere vijf niet doodgaan. Maar die zullen wel gezond sterven zeker.
Het is jaren geleden, maar de dag van mijn 50e verjaardag kreeg ik een origineel geschenk. Een opname in het hospitaal voor een spoedoperatie. Eigenlijk had ik iets anders verwacht. Maar goed. Een verblijf in het ziekenhuis was eens iets anders dan een kuuroord. Er was een vuiltje gevonden in mijn bloed en dat dreigde in mijn hersenen terecht te komen. Of wat er van mijn hersenen nog overbleef na 50 jaar verdorven leven. Het was levensgevaarlijk volgens mijn dokter. Voor de rest niks ernstigs. Er moest alleen dringend worden ingegrepen. En voor degene die het moest interesseren. Het is goedgekomen. Behalve dan de vele hersencellen die ik kwijt was door veelvuldig alcoholgebruik. Maar die waren toch al afgestorven. Doet er niet toe. Waar het om gaat is dat bij een opname in het ziekenhuis nogal wat vragen gesteld werden. Het eerste wat mij gevraagd werd was welke medicijnen ik nam. Geen dus. Dat kon de juffrouw moeilijk geloven. Een 50 jarige die geen medicijnen nam. Dat had ze nog niet meegemaakt. Zelfs geen slaapmiddel? Wou ze nog weten. Neen, zeker geen slaapmiddel. Ach ja, op tijd en stond een aspirientje tegen de hoofdpijn na een nachtje doorzakken. Maar dat telde niet mee. Het moesten medicijnen zijn die regelmatig geslikt werden. En dat was iets waar ik absoluut niet moest van weten. Maar het was niet te vermijden. Na de operatie volgden onderzoeken allerhande. En wie zoekt die vindt zegt het spreekwoord. Zo werden er ook bij mij zaken gevonden waarvan ik zelf nog nooit gehoord had. Die moesten dan preventief behandeld worden. Met pillen. Nu behoor ik dus ook tot de vaste klanten van de farmaceutische industrie. Met pillen tegen te hoge cholesterol, tegen te lage cholesterol, tegen te hoge bloeddruk, tegen te lage bloeddruk en wat weet ik nog allemaal. En word ik nu beschouwd als een normale pillen slikkende mens. Al valt het volgens mijn dokter nog mee. Er zijn ergere gevallen naar het schijnt. Mensen die echt niet zonder pillen kunnen. Mensen die elke dag een reeks pillen slikken die levensnoodzakelijk zijn. Dat zijn geen klanten van de farmaceutische industrie maar sponsors. Al moet ik toegeven dat die pillen wel hun nut hebben. Velen danken er een lang leven aan. Al blijf ik een natuurlijke afkeer hebben aan al die chemische brol. En dus kan ik het niet laten om regelmatig de pillen te vergeten en mij te wenden tot de alternatieve geneeskunde. Een goed biertje. Of beter, twee goede biertjes. Of nog beter, drie....
