Het was net winter en ik had een date met Anouk Hoogendijk.
Nadat de speelster van het Nederlands vrouwenelftal in de Rotterdamse boekhandel Snoek het eerste exemplaar in ontvangst had genomen van een voetbalquizboek maakten we een afspraak. Na een eredivisiewedstrijd van haar club FC Utrecht zouden we bij de Dom een chocomelletje gaan drinken. Maar helaas, het duel met Willem II werd afgelast. De date werd vooruit geschoven. We hadden het allebei steeds druk. Nu is het te laat natuurlijk. Mijn muze Anouk ramde de beslissende strafschop in de kwartfinale tegen Frankrijk erin, is niet alleen knap maar nu ook beroemd; ik kan achteraan in de rij van aanbidders aansluiten.
Achter het engelengezicht van Hoogendijk schuilt een roofdier. Ze speelde sterk tegen die Franse kippen. Als verdedigende middenvelder blinkt ze uit in beenharde tackles. Ze kan goed voetballen hoor, maar schuwt het betere sloopwerk niet. Ze is het type Willy van de Kerkhof. Oeps. Niet vergelijken!
Ik wil met u, lezer(es), één ding afspreken. Vergeet zondagavond om 6 uur (live op 3, Nederland-Engeland) even dat er mannen bestaan die voetballen. We vergelijken vrouwenhockey ook niet met mannenhockey en vrouwenatletiek niet met mannenatletiek. Jazeker, het gaat trager, het is minder dynamisch maar - even omschakelen - je krijgt er iets anders voor terug. Vrouwenvoetbal is nog niet verziekt. Tijdrekken, Schwalbes, doorrollen, opstootjes, de scheids beledigen het bestaat (nog) niet. En de geestdrift is hartverwarmend. Willem van Hanegem constateerde het ook al: de spelvreugde spat er vanaf. (Ze worden wel leeuwinnen genoemd, die speelsters van Oranje. Die doen in de natuur ook het vuile werk tijdens de jacht. De leeuw komt slechts de prooi mee opvreten.) Ik vind die puurheid aandoenlijk, ontroerend. Passie gekoppeld aan een enorme tactische discipline maakt dit Oranje zeer moeilijk te verslaan.
Een ander boegbeeld van onverzettelijkheid is verdediger Daphne Koster. Zij moet één miljoen hersencellen per wedstrijd verliezen. Haar kopduels; ze veracht de dood. Wel jammer dat ze elke bal blind naar voren ramt. Omdat daar de snelle, levensgevaarlijke maar sterk geïsoleerde Manon Melis staat, heeft Oranje te weinig balbezit. In dit sterke deelnemersveld (het is een EK, de beste teams van Europa zijn afgevaardigd) zit een verzorgde opbouw er kennelijk niet in.
Ik constateer dat Vera Pauw niet van de Hollandse School is. Haar man, de voetbaltrainer Bert van Lingen, is een goede vriend van Dick Advocaat, die Rinus Michels adoreerde. Vandaar die zuinigheid misschien. Dat is geen veroordeling trouwens. Integendeel. Vaststaat gewoon dat dit Oranjeteam zeer economisch voetbal speelt. In de laatste poulewedstrijd was Denemarken beter en meer in balbezit maar het Nederlands elftal won. Tegen Frankrijk gebeurde hetzelfde.
Parasiteren op rendement is een kwaliteit. Het heeft ook een algemeen nut gediend. Vrouwenvoetbal is definitief volwassen geworden met de halvefinaleplaats op het EK. Eindelijk. In ons omringende landen als Duitsland, Engeland en in Scandinavië, telde vrouwenvoetbal al veel eerder mee.
De Oranjemeiden hebben van Erica Terpstra (NOC*NSF) na de gewonnen kwartfinale de A-status gekregen. Vrouwenvoetbal op topniveau is klaar voor een volgende stap. Bondscoach Vera Pauw die al die jaren schitterend werk heeft verricht moet zich minder defensief opstellen. Ze bijten niet allemaal, die mannen. De vooroordelen verdwijnen langzaamaan. Accepteer dat het accent niet alleen op voetbal komt te liggen maar ook op bijzaken en schoonheid. Het woordje 'lekker' zal geregeld vallen. De meiden gaan op tv komen. Ik voorspel dat Playboy een speelster zal vragen uit de kleren te gaan. Zo zal het lopen en gelukkig maar. Die lullige reiskostenvergoeding moet aangevuld worden met commerciële geldstroompjes. Nike zal een sexy outfit willen ontwerpen (en terecht, het moet geiler, dit ziet er niet uit). De idolen van voetballende meisjes heten niet Ronaldo of Huntelaar maar Melis en Hoogendijk.
Ze kunnen Engeland zondag verslaan. Maar daar is meer voor nodig dan een geweldige wedstrijdinstelling. De weg naar de speersnelle spits Manon Melis loopt via het middenveld. Goed uitgevoerd countervoetbal loont. We gaan het allemaal zien.
http://www.sportwereld.nl/columnisten/borst/3463811/Vrouwenvoetbal_is_nog_niet_verziekt.html
