S - Sinds de Taliban niet meer de dienst uitmaken in Afghanistan, mogen vrouwen voetballen. "Nou ja, het wordt gedoogd", vertelt Petra Dugardein, de uit Zierikzee afkomstige keepster van Willem II.
Ze is net terug uit het door oorlog verscheurde moslimland, waar ze samen met teamgenote Jessica Torny twee clinics gaf aan de speelsters van het nationale team. "Ze voetballen pas vijf jaar en hebben natuurlijk een achterstand, maar doen het al best aardig." Het initiatief voor de gasttrainingen kwam van Gijs Wanders, voormalig nieuwslezer bij het NOS Journaal.
Hij was in 2007 in Afghanistan om verhalen en beelden te verzamelen voor de voorstelling Breekbaar Nieuws, die later op middelbare scholen in Nederland vertoond werd. Wanders was daarbij de verhaalverteller op het podium, op een beeldscherm achter hem waren de beelden te zien. Geen bekende oorlogsbeelden, maar beelden van het onbekende gewone leven.
Gijs Wanders was tijdens zijn reis ook in contact gekomen met de Afghaanse voetbalsters. Hij wilde wat voor hen doen en schakelde Clémence Ross, de voorzitter van de stichting Eredivisie Vrouwenvoetbal, in. De oud-staatssecretaris kwam op haar beurt terecht bij de voetbalsters Dugardein en Torny, die ook bij Defensie op de loonlijst staan. " Uiteindelijk zijn we op dinsdag 6 januari daar heen gegaan. Pas op vrijdag waren we in Kaboel. Op zaterdag en zondag waren de clinics."
De 31-jarige Zierikzeese en haar teamgenote hebben, zo stellen ze, de Afghaanse voetbalsters de dagen van hun leven gegeven. "Ik ben blij dat ik deze kans heb gekregen en dat ik hen heb kunnen helpen", zegt Dugardein. "Kijk, hun niveau is natuurlijk niet vergelijkbaar met dat van Nederland. Zij hebben pas vijf jaar de mogelijkheid om te voetballen, terwijl wij allemaal al op ons zesde met de sport begonnen. Maar het is wel mooi om te zien hoe enthousiast ze zijn en hoe trots ze allemaal het nationale shirt dragen."
Tot nu toe wordt het Afghaanse vrouwenvoetbal gefinancierd door Duitsland, maar daar komt binnenkort een eind aan. Dugardein hoopt dat Nederland dan het stokje overneemt. "Het zou mooi zijn als we nog meer kunnen doen. Misschien kunnen we de voetbalsters zelfs een keer naar hier halen en kan mevrouw Ross daar bij helpen. Zij was daar ook voor mee."
Petra Dugardein en Jessica Torny gaven in nog lang niet veilige Kaboel niet alleen clinics, ze bezochten in de hoofdstad ook het stadion. "Dat was heel indrukwekkend." Vooral toen de Afghaanse vrouwenbondscoach precies op de middenstip een verhaal over het Taliban-regime vertelde, liepen bij de Zeeuwse de rillingen over het lijf.
Dugardein: "Juist op die plek werden vrouwen gestenigd, voorafgaand aan voetbalwedstrijden. De trainer vertelde dat hij wel eens op de tribune had gezeten toen er door de Taliban vrouwen werden binnengebracht. Het publiek begon te schreeuwen en wilde het stadion verlaten. Maar dat mocht niet, alle uitgangen werden afgesloten, men móest toekijken. En hij zei ook dat de vrouwen aan de doelen werden opgehangen..."
Zo'n gruwelijke scene komt ook voor in De Vliegeraar van Khaled Hosseini. Clémence Ross, ook aanwezig in het stadion, las na het verhaal van de bondscoach een stukje uit het beroemde boek voor. Dugardein heeft de bestseller inmiddels besteld en de verfilming op dvd bekeken. Ze realiseert zich dat er na 2001 veel veranderd is in het land, maar dat er nog een lange weg te gaan is.
