|
Hallo,
Het is al enkele dagen geleden dat ik nog een post gedaan heb. Daarom nu een redelijk uitgebreide. We zijn op tweedaagse geweest naar de jungle.We hadden een programma uitgestippeld bij het agentschap Limon Cocha. Donderdagochtend om 9 uur zouden we onder begeleiding van een gids vertrekken. Om 9 uur stipt stapten we met Juan (onze lichtelijk gestoorde en extreem grappige gids) in een pick-up die ons na een klein uur afdropte aan een rivier. Daar namen we een gemotoriseerde kano. Eerst hebben we zowat rondgevaren om zo uit te komen bij een plaatselijke stam. Deze waren jammer genoeg niet in hun dorp. Onze gids Juan vertelde dat ze waarschijnlijk op het land aan het werken waren wegens het goede weer. Het was immers bloedheet.
Juan heeft dan rond het dorp met ons een wandeling gemaakt en uitleg gegeven over de verschillende planten die daar stonden. Hij weet veel van geneeskundige en homeopatische planten. Hij heeft ons laten zien welke planten er goed zijn tegen insectenbeten en tegen jeuk. Ook tegen zonnebrand heeft moeder natuur planten gezet.
Daarna zijn we naar het Amazonemuseum geweest. Daar hebben we eerst allemaal met een blaaspijp mogen schieten. Eén van 3 meter en één van 1,5 meter. Echt makkelijk is het niet om te mikken, maar na enkele keren lukte het me toch aardig.
Het museum zelf was vooral over het gebruik van vallen om dieren te vangen. Zo hebben die vallen die bijvoorbeeld gebruikt worden in de Road Runner filmpjes eens in het echt gezien. We weten nu hoe we kleine diertjes, slangen, armadillos enzovoort moeten vangen. Een mens weet nooit wanneer het van pas zal komen.
Ondertussen had onze gids het middagmaal klaargemaakt.
Na het middagmaal terug de boot in en na een klein halfuurtje varen kwamen we aan Amazonas. Een opvangpark voor dieren.Wat zij vooral doen is dieren van particulieren, dieren van de zwarte markt of achtergelaten dieren opvangen. Ze proberen deze dieren terug zelfstandig te maken. Dat wil zeggen ervoor zorgen dat ze bijvoorbeeld zelf eten kunnen zoeken. Bij apen en aras is dat onbegonnen werk. Eenmaal zij aan mensen gewend zijn geraakt kunnen zij niet meer zelfstandig leven.
In het park zat ook een apengezin. Een moeder een vader en een kleintje. De moeder was in gevangenschap opgegroeid en heeft haar staart niet leren gebruiken, dus ze kan niet in bomen klimmen of slapen.
De mensen van het park doen er alles aan om het kleintje zelfstandiger te maken, maar hem echt vrijlaten zal wellicht nooit kunnen omdat apen best in groep losgelaten worden. Het kan wel zijn dat hij bij een groep kan aansluiten en alsnog in de jungle kan gaan wonen.
Voor de aras die hier zitten geld hetzelfde verhaal. Nooit geleerd om zelf eten te zoeken. Ook zijn er velen door hun voormalige eigenaars in de vleugels geknipt. Aras hun veren groeien namelijk terug, dus na een tijd kunnen ze weer wegvliegen.
Nu kunnen ze helemaal niet ver meer vliegen. Er is zelfs één vogel zo sterk verminkt dat hij enkel nog kan stappen en omhoog kan kruipen. Jammer dat veel ecuadorianen zo weinig geven om hun natuur en de dieren die erin leven. De politie werkt er wel wat aan, maar er zijn andere prioriteiten in Ecuador die eerst moeten opgelost worden.
Verder hebben we nog wat apen gezien die gewoon vrij rondliepen op nog geen meter van ons, een jaguar, trompetvogels, toekans en nog zoveel meer.
Na een tijdje varen hebben we de boot aangemeerd aan een strandje en zijn we gaan zwemmen. Het water was echt perfect.
s Avonds zijn we naar de cabanas gegaan waar we de nacht zouden doorbrengen. Onze gids maakte een geweldig maal voor ons klaar en de rest van de avond hebben we rond een kampvuur in onze hangmat doorgebracht. Dat hadden we wel verdiend J.
De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt door de jungle. Het regende, dus iedereen zijn regenjas en een botten aan, behalve Juan. Blote voeten, een short en een marcelleke! Zot zijn doet niet zeer dachten wij. Achteraf gezien had hij wel veel minder muggenbeten en insectenbeten dan ons, maar kom.
Hij heeft samen met ons een val gemaakt, een kroon uit palmbladen, een handtas uit palmbladen enzovoort. Ook heeft hij ons allen geshminkt zodat we feest konden gaan vieren zoals de indianen. Vooral Marike zag er na een tijd uit als een echte pocahontas.
Na het middagmaal eerst weer een korte siesta. Van die siesta maakte Juan gebruik om ons een henna tatoo te geven met een kruidenmix die hij zelf gemaakt had. Het leek echt eerst op waterverf op mijn huid, maar Juan zij dat het donkerder zou worden. Het liep ook hard uit. Hij zei dat het 5 dagen zou blijven. Ik hoop het, want het is nu heel donkerblauw, en het is echt lelijk. De leerlingen gaan lachen als ik maandag terug naar school ga.
In de namiddag hebben we vooral nog veel gevaren. Ook hebben nog een kitchwa familie bezocht. Eerst heeft Christopher op het strand wat goud mogen zoeken. Ik zal u zeggen: in deze streek kan er niet echt rijk van worden. Het zijn geen klompjes maar gouden zandkorrels... Dus eer je een ring of zo bijeengespaard hebt ben je wel heel lang bezig.
De familie leeft echt in primitieve omstandigheden. Een houten huis met 3 kamers. Je komt binnen in het huis en het eerste wat je ziet is... een tv en DVD-speler natuurlijk! Het is niet omdat ze primitief leven dat ze niets hebben om hu te amuseren.
We hebben daar dan een drankje gedronken, en ik moet zeggen, echt het meest ranzige en gore dat ik in jaren gedronken heb. Het smaakte naar verdunde zure melk, met een bittere afdronk. En als ik dan eindelijk de bodem van mijn beker zag zat er nog een verrassing in: vlokken van de wortel, die nog sterker smaakten dan het drankje zelf. Het bleek een aftreksel van de wortel van een yuka plant. Bij elke slok dacht zag ik iedereen van ons hun gezicht verkrampen. En dan maar lachen en zeggen: Es muy rico (het is heel lekker). Toen ze vroegen of we nog wat meer moesten hebben hebben we maar gezegd dat we snel door moesten om op tijd thuis te geraken.
Toen we aankwamen in Tena was het iets na half zes, en na wat inkopen gedaan te hebben, hebben we onszelf getrakteerd op een taxi. We hadden echt geen fut meer om 40 minuten omhoog te lopen.
11-02-2008, 15:03
Geschreven door Wim Belmans 
|
