|
Veel te vertellen vandaag. Zoals gezegd zijn we naar de kust getrokken. Donderdagmiddag zijn Thys en Sarah (van de overkant) Christopher en ik vertrokken met de bus naar Quito (hoera, weeral). Deze rit van 5 uur kennen we al bijna van buiten. Tegen 7 uur aangekomen op (hoera, wederom) Place de Foche. Yanick zat samen met de twee meisjes uit Ambato te wachten op het terras.
We hebben dan allemaal gezellig samen gegeten, tickets voor de bus gekocht, Arturo nog even gedag gaan zeggen en om kwart na 11 de bus genomen naar Esmeraldas. Een trip met de nachtbus van een uur of zes. Uiteraard geen oog dicht kunnen doen op de hele reis. Toen ik toch een beetje aan het indommelen was (rond een uur of drie was dat denk ik) kwamen we aan een politiecontrole. Iedereen moest uitstappen, werd gefouileerd, paspoort laten zien enzovoort. Best wel vreemd want we moesten Ecuador niet eens uit.
Na deze korte pauze reden we verder en kwamen we aan in Esmeraldas. Omdat de stad qua veiligheid niet echt de beste naam heeft (en dat is zacht uitgedrukt), hebben we een taxi genomen naar onze volgende bus.
Op die bus hebben we dan nog eens een uur of drie gezeten alvorens we aankwamen in Mom Piche (das 15 uur als je goed kan tellen).
De eerste indruk was echt al de moeite. Een klein vissersdorp dat leeft van visvangst (uiteraard) en toeristen die meestal surfers zijn. Meer is het niet. We hadden twee cabanas geboekt om met ons zessen in te logeren.
Mom Piche ligt in een baai omgeven door prachtige natuur.Aan het strand en in het dorp enkel houten huizen. Meer dan enkele cocktailbars, visrestaurants en surfverhuur vind je er niet. Van op het terras van onze cabana hadden we uitzicht op de zee en het strand.
Na het ontbijt/brunch zijn we dan het strand gaan verkennen. De golven in Mom Piche zijn hoog en het zeewater erg warm. Terwijl de meisjes op het strand lagen zijn Thys, Christopher en ik 3 bodyboards gaan regelen bij onze hotelbazin.
Daar hebben we ons de hele dag mee geamuseerd.
s Avonds zijn we gaan eten op het strand in een visrestaurant. De mensen van het dorp varen twee keer per dag uit om te vissen. Dit doen ze met een soort van houten kano, met of zonder motor.
Verser dan dat kan je eten dus moeilijk zijn en het eten was dan ook zeer lekker.
Daarna hebben we nog een cocktail gedronken op het strand en zijn we gaan slapen. We waren allemaal redelijk moe van de lange busreizen achter elkaar.
De volgende dag redelijk vroeg opgestaan om te gaan surfen. We waren buiten de bodyboards nog twee surfplanken gaan bijhuren om mee te golfsurfen met de mensen van het dorp.
Surfen blijkt toch niet iets te zijn dat je op één dag deftig kan leren. Iedereen heeft wel geprobeert en bij sommigen lukte het al beter als bij de andere. Pakt dat ik na anderhalf uur er in geslaagd ben om 2 meter op de plank de blijven staan.
Ik heb er mij bij neergelegd en ben verder gaan bodyboarden. De zon scheen genadeloos hard en dat heb ik achteraf mogen voelen. Redelijk verbrand... Je kan je zoveel insmeren als je wil, de combinatie met het water is moordend.
Buiten het feit dat ik nu nog wat aan het vervellen ben in mijn gezicht is het over. Geen probleem dus.
s Avonds zijn we de verjaardag van Sarah en Droima gaan vieren (zij verjaart zondag). Eerst weer goed gaan eten en dan naar de cocktailbar op het strand. De barman had twee watermeloenen uitgehold en daar een cocktail in gemaakt.
De cocktails in de bar waren echt super. Alles wordt gemaakt van vers fruit. Ok, je moet een beetje meer geduld hebben, maar dat is het echt waard. Gooi hier nog de geweldige locatie bij en je begrijpt dat we hier enige tijd gesleten hebben die avond.
De laatste dag hebben we nog goed uitgeslapen, een beetje op het strand gelegen maar dan was het onheroepelijk gedaan. Terug op de bus. Deze keer zijn we terug naar Quito gegaan via een andere stad: Atacames. Deze stad is veel toeristischer en het deed met momenten meer denken aan Blankenbergen dan aan een kuststad in Ecuador.
Hier hebben we enkel iets gegeten, want s avonds moesten we de nachtbus hebben naar Quito. De meisjes uit Ambato bleven hier wel nog even. Zijn moeten woensdag maar pas terug op school zijn.
De nachtbus naar Quito was hetzelfde als de busrit heen, weeral niet kunnen slapen. Rond 5 u s morgens kwamen we aan aan de terminal in Quito, en ja wat moet een mens dan doen? Er zijn geen bussen verder naar Tena en een hotelkamer kan je ook niet vinden.
We hebben dan maar besloten om te wachten op de bus op het terras van de 24 u coffe bar op place de foche. Een sloot koffie gedronken, goed ontbeten en hop terug de bus op.
Na 30 uur in totaal op de bus in 4 dagen kan ik even geen bus meer zien. Gelukkig was het dat allemaal wel waard, zoals je op de fotos wel kan zien.
Morgen terug naar school. Daar beginnen de examens. Normaal gezien hadden we een week vrij, maar ik ga toezicht houden tijdens het examen mechanica en daarna bij alle examens die mijn klas nog gaat afleggen. Christopher gaat hetzelfde doen bij zijn klas. Ik heb wel de indruk dat de examens hier minder serieus genomen worden als bij ons...
Maar daarover morgen ongetwijfeld meer!
10-03-2008, 20:41
Geschreven door Wim Belmans 
|
