Ladakh staat voor "land van veel passen". Op elke bergpas plaatsen de boedhistische Ladakhi gebedsvlaggetjes. De wind neemt de gebeden mee over de hele wereld. Achter de stapel stenen wegkruipen is dan ook vaak de enige mogelijkheid om eventjes uit de wind te zitten.

Petra is een must voor elke reiziger. De indrukwekkende rotsstad bleef eeuwenlang verborgen voor de buitenwereld. Voor een foto zonder zestigers in korte broeken, witte kousen in sandalen, buideltasjes, Japanse camera's en gillende Duitse vrouwen op kamelen kan je best voor dag en dauw de smalle sikh binnen treden om het wonder van Petra in al zijn glorie te aanschouwen.

Een moment waar we ergens naar uitkeken, terwijl we niet wisten wat er ons bij voor te stellen. Achter ons stroomt de Jordaan. De rivier, die door irrigatie niet meer is dan een brede beek, vormt de grens tussen Jordanië en Israël. Ze mondt uit in de Dode Zee. Volgens de Bijbel is het hier dat Johannes De Doper zijn bijnaam kreeg. Zouden er 2000 jaar geleden ook zoveel muggen gezeten hebben?

Ons hotelletje ligt aan de rand van de oude stad. Vanop een wankel terras heb je een prachtig zicht over de blauwe minnaretten en moskeekoepels van deze woestijnstad. Samen met Luk en Sofie hebben we hier een paar zalige avonden gesleten.