Reisverhalen
Inhoud blog
  • De laatste avond
  • 27 februari
  • Van Dunedin naar Twizel
  • Dunedin, dag 2
  • Dunedin, dag 1

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    07-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Maandagmorgen, 8 februari

    Gisteravond heb ik nog een poging gedaan om iets op onze blog te zetten, maar mijn lyrische beschrijving van onze trip is de mist ingegaan op het moment dat ik de tekst wilde toevoegen. Dat gebeurde ook al eerder, dus ik vrees dat ik iets niet helemaal doe zoals het hoort. Ik blijf proberen!

    Als we bekomen waren van de lange tocht, zijn we gisteren naar het stadje gereden om te gaan eten. Mooi restaurant, met terras aan de jachthaven waar honderden bootjes lagen.Je vindt hier zelden iets dat naar onze smaak ingericht is, maar het restaurant was stijlvol. De mensen die er komen eten lopen echter allemaal in korte broek en op "teensletsen". Iemand in een kostuum zou er gek bijlopen. De mensen zijn hier erg vriendelijk en informeel. Luidruchtig ook, zelfs als ze nog geen glas ophebben.

    Deze morgen zowat tussen 6u en 7u hoorden we hier plots vreemde kreten. Hoewel het geluid deed denken aan over mekaar schuivende metalen platen (aldus Wim), denken we toch dat het om dieren gaat. Navraag gedaan bij het ontbijt, maar niemand kon ons helpen.

    Toen we aan tafel zater, met o.a. de echte Nieuw-Zeelandse kiwi op ons bord, begon het opeens hard te regenen. We hebben haast elke dag een buitje gehad, maar gelukkig altijd als we binnen zater, of in de auto. Het regent nooit lang en voor vandaag geven de weersvoorspellers 24°. Dan mag er al eens een bui voorbijkomen, he?

    We blijven hier in Whitianga twee nachten. Vandaag hebben we een vrije dag. Straks even naar de supermarkt om een picnic samen te stellen en dan gaan we op pad voor een verdere verkenning van de streek. Whitianga ligt aan de Mercurybaai op het schiereiland Coromandel, dat volgens velen de mooiste stranden van NZ heeft. We rijden eerst naar het stadje Coromandel en vandaar naar een soort landtong die aan het schiereiland vastzit, meer noordwaarts. De uitbaatster van het motel trachtte ons te strikken voor een "avontuurlijke" boottocht, compleet met snorkelen. Ondanks mijn mooie nieuwe badpak trekt dit me niet aan en Wim heeft er ook geen zin in, althans vandaag niet.

     

    07-02-2010, 21:59 geschreven door Lieve  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Vrijdag 5 februari

    Het is nu 19u, de zon schijnt nog volop (vandaag tot 27°) en ik zit voor de open deur van onze motelkamer te schrijven. Het is de bedoeling dit verslag op onze blog te zetten zo gauw we een goede internetverbinding hebben gevonden – dat viel tot nu toe een beetje tegen.

    Vanmorgen, na mijn vorig berichtje, zijn we vertrokken naar Waitangi, één van de vele schiereilandjes rond de baai. Waitangi is een nationaal park, waar vroeger een rijke Engelse immigrant een huis heeft gebouwd, met een bijbehorende sier- en moestuin naar Engels model. Dit alles is nog te zien. Veel belangrijker is het als historische plaats waar op 6 februari 1840 (morgen dus precies 170 jaar geleden)  de eerste overeenkomst gesloten is tussen de Engelsen en de Maori. Daarbij stelden de oorspronkelijke inwoners zich onder de soevereiniteit van de Britse koningin Victoria. Anderzijds garandeerde het verdrag hen het bezit van bossen,  visgronden en andere eigendommen. Spijtig genoeg heeft het verdrag de vele problemen tussen blanken en Maori niet kunnen oplossen. Tot op vandaag voelen zij zich gediscrimineerd door de blanken. Wim had daarover een gesprek met een jonge Maori. Hij (Wim) mocht  ook deelnemen aan een korte ceremonie, waarbij een groep jonge mannen een soort zegen vroeg over hun kano, die deel neemt aan de plechtigheden ter gelegenheid van 6 februari. Vandaag was het al heel druk op het domein:  sportmanifestaties, muziekoptredens allerhande (we hoorden o.a. een doedelzakspeler in Schotse uitrusting) en officiële ceremonies met belangrijke mannen die voor één keer een deftig pak droegen. Anders zie je hier de mannen vooral in bermuda en “teensletsen”. Zeer veel mensen lopen ook op blote voeten, ook op straat …

    In het nationaal park zijn o.a. grote beelden te zien, voorbeelden van het houtsnijwerk van alle maori-stammen. Er ligt ook een reusachtige kano, waarin tot 80 krijgers konden plaatsnemen. De boot is gemaakt van kauri-hout, dat in deze streek heel bekend en belangrijk was en is. Gisteren hebben we in de buurt van Matakohe een heel museum gezien dat aan de kauriboom en de verwerking ervan gewijd is. Over de musea hier zal ik later nog wel eens een boekje opendoen!

    Na het bezoek aan Waitangi zijn we naar Kerikeri gereden, waar de oudste huizen van blanken staan, een houten en één in steen. Veel was er niet aan te zien, maar ze sturen je hier naar alles wat ouder is dan honderd jaar – bij gebrek aan iets van 200 jaar oud. We hebben er heerlijk gegeten in een mooi “oud” koloniaal huis, natuurlijk aan het water.

    Op de terugweg deden we inkopen in Woolworths. We zitten hier in Paihia drie nachten op dezelfde plek in een soort klein appartementje in één van de vele motels. Vanavond en morgenvroeg willen we hier eten, want een maand lang altijd hotel- of restaurantkost is aan ons niet besteed. Terug thuis heeft   Wim een gesprek gehad met vier oudere maoarivrouwen, een bevestiging van wat de jongeman deze morgen vertelde.

    De meeste maori hebben grote tatoegages, maar je mag dat zo niet noemen want voor hen zijn die tekeningen van grote betekenis. Bij onze buurvrouw bevat ze bv. Verwijzingen naar haar ouders, haar kinderen en zelfs naar komend nageslacht. We proberen jullie binnenkort haar foto te laten zien. Veel maori zijn ontzettend dik. Hoe dat komt, weten we nog niet en het is delicaat om dat te vragen natuurlijk.

    Mijn glaasje Nieuw-Zeelandse Pinot Gris is leeg, ik stop mijn schrijven bij gebrek aan brandstof J. Morgen meer. Dan gaan we naar Russell, aan de overkant van “onze” baai.  

    07-02-2010, 05:53 geschreven door Lieve  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    04-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Piahia, 5 februari
    Hallo allemaal

    Terwijl jullie (al) lekker liggen te slapen, hebben wij ontbeten aan de rand van de baai - in de zon... We hadden tot hiertoe weinig kans om te bloggen> Op ons huidig adres is geen draadloos internet en moet je in het kantoortje van de uitbater gan zitten. Even naar het internetcafe dus, terwijl Wim een parkeerplaats zoekt. Straks fruit en water kopen en dan gaan we op stap om de Bay of Islands te bezoeken. Je kan hier schitterende foto's maken natuurlijk: blauwe lucht, zon en zee> Wat wil een mens meer?

    Ik tik veel fouten omdat ik voor een qwerty-klavier zit en alle leestekens elders zitten dan thuis. Ik ga teksten trachten in te tikken op ons Notebook en ze later op de blog overzetten. Inclusief enkele foto's.
    tot binnenkort
    Lieve

    04-02-2010, 22:30 geschreven door Lieve  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    01-02-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maandag 1 februari
    Hallo

    We zitten nu op London Heathrow (klopt die spelling wel?) te wachten op onze vlucht naar Sydney. Anders dan eerst gezegd is er wel een tussenlanding, in Bangkok. We hebben gisteren onze vlucht in Brussel laten vervroegen voorhet geval er slecht weer zou zijn. Vanmorgen lag er inderdaad nog een pak meer sneeuw dan gisteren, dus waren ze blij dat we een eerdere vlucht hadden: mocht er vertraging zijn, dan hadden we in London toch wat speelruimte. Die hebben we nu in overvloed, maar dat is niet erg.
    We vertrekken om 21.30u (thuis 22.30u) met Qantas airlines. Nooit eerder mee gevlogen, we zijn benieuwd. We komen in Sydney aan morgenavond rond 21u; vandaar vertrekken we na een wachttijd van een drietal uur naar Auckland, waar we rond 3u thuistijd arriveren. Daar is het dan ongeveer 15u. Als we dan nog onze ogen open krijgen, schrijf ik weer iets!
    groetjes, Lieve

    01-02-2010, 20:05 geschreven door Lieve  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Archief per week
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 29/11-05/12 -0001

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs