Maori
Als we in het buitenland zijn proberen we steeds de locale cultuur, gevoeligheden en geschiedenis te begrijpen. We hadden het geluk om op de 6de februari op de plaats te zijn waar 170 jaar geleden "The Treathy" tussen England en de Maori's werd ondrertekend. In principe ging het om de garantie die Engeland gaf aan de Maori's om hun land, visgronden en hun eigenheid te kunnen houden en anderzijds dat England hen protectie zou geven t.o.v. agressors. Hier ligt de basis van misverstanden die tot op vandaag doorleven. Er zijn ongeveer 4 milj. Nieuw-Zeelanders, waarvan 500.000 Maori's. Althans mensen die zich alsdusdanig noemen, vermits wel iedereen ergens in zijn stamboom Engels bloed heeft. De meerderheid van de Maori's zou vinden dat de Engelsen het verdrag nog steeds niet nakomen. Als groep zijn ze een minderheid en gedragen zich ook zo in "hun eigen land". Wie ook maar enigszins een uiterlijk heeft dat Maori-trekken heeft wordt volgens hen als tweederangsburger behandeld. Als ik zou eventueel zou emigreren naar Nieuw-Zeeland, zou ik veel sneller aan een baan geraken, een huis, kortom deel kunnen nemen aan het Nieuw-zeelandse leven dan zij. De meeste Maori accepteren daarom ook de Nieuw-Zeelandse vlag niet. Er staat o.m. een Engelse Union Jack in en lijkt te veel op de Australische vlag. De discussie over de wijziging van de nationale vlag is aan de orde in kranten en op tv. Wij zagen deze morgen bij Breakfast-tv de Prime minister een eigen tekening voor een nieuwe vlag maken. Ik sprak met enkele Maorimannen van de Pauki-stam voor het herinneringsgebouw van alle stammen. Zij vroegen, ik mocht mee doen, hun voorvaderen om bescherming voor hun rijk versierde boot. Deze zullen ze bij de herinneringsviering 's anderendaags gebruiken. Ze deelden mij mede dat deze feestdag voor hen gemengde gevoelens te weeg brachten. Voor hen hebben de Engelsen de Treathy nog steeds niet gehonoreerd. "Ze hebben onze gronden afgepakt en vervuilen onze zeeën" en "they treath us like shit (sic)". Op mijn vraag of er een gemeenschappelijk objectief was voor alle Maoris, zijn ze verdeeld. Er zijn nog steeds heel radicale groepen. Niet alle stamhoofden hebben destijds het verdrag ondertekend en hun nakomelingen voelen er zich dus ook niet door gebonden. Nieuw-Zeeland bestaat niet voor hen onder die naam, de overheid is de hunne niet en dus onwettig. Anderen beroepen zich op nog niet gehonoreerde resoluties van de UN. Weer anderen zijn volledig opgegaan in de samenleving en nemen er deel aan zoals de "Engelsen". Het geheel geeft een déjà vu gevoel. Bovendien is dit probleem niet oplosbaar. Je zal nooit volledige voldoening kunnen geven. Ik vrees dat er slechts drie oplossingen zijn. Ofwel integreren, ofwel emigreren, ofwel gefrustreerd blijven tot het einde van de dagen. Is dat ook niet enigszins toepasselijk op ons land ?
Wim
30-11--0001, 00:00 geschreven door Lieve 
|