Dag 28: zondag 4 mei tot BOENTE = 26,7 km = 39060 stappen "Moed ontstaat uit een aaneenschakeling van mislukkingen, zonder daarbij het enthousiasme te verliezen".
En ja, Catherine, ook na meer dan 700 km houden we er nog steeds dezelfde cadans in. Oef.
We starten de zonnige dag met een lied en een lach, tot plots... een donderslag. Ik vrees dat ik "iets" in de albergue achterliet. We zijn nog maar 2,6 km ver, dus terugkeren is de boodschap. Uit schrik dat ze ondertussen onze kamer zullen gekuist hebben, vlieg ik als een echte speedy consales het stijgend pad op, terug naar t centrum van Palas del Rei. Willy probeert mijn spoor te volgen... maar gaat in t rood en moet echt eventjes bekomen. Onderweg komen we Lydia, het Iers dametje weer tegen, die verbaasd is dat wij terugkeren. In t kort leggen we haar uit wat gebeurd is. "Pray for holy Anton" zegt ze, niet wetend dat ik al de hele weg dat gebedje loop te herhalen. Net als ik gelooft zij er heilig in em zowaar: hij heeft me weer bijgestaan. Door dit oponthoud staan we ruim 5 km achter op t parcours vd dag, maar we laten t niet aan ons hart komen. Vandaag krijgen we n overdonderend gekwaak van de padden te horen vooraleer we in t bos weer van de koekoek en andere fluitconcerten aanhoren. Rond 12u vinden we t tijd voor een terrasje want ik voel n nieuwe blaar aankomen, dus de voet moet eerst verzorgd worden. Ik had n vers fruitsap besteld en na de 2de slok werd ik plots sneeuwwit en onpasselijk. Een Duits verpleegstertje kwam me direct te hulp met n bekertje vloeibare motilium. Na 10 min moest ik n glas water opdrinken en inderdaag: t wonder geschiede, de onpasselijkheid verdween net zo snel als ze gekomen was. Oef, weer opgeladen om verder te stappen, weer overzegend door de bossen en gelukkig maar want t was bloedheet. Het viel Willy op dat zelfs ik elk sprietje schaduw meepikte. In Meride nemen we n uitgebreide stop voor t middagmaal (overdadige bediening). De geplande eindbestemming van vandaag, Azura, halen we niet, zowel door de warmte als door de extra tocht h en t naar de albergue vanmorgen. Genoeg is genoeg en we stoppen in Boente, in een nieuwe albergue, waar we Lynn, n Canadese, treffen die er ook n bed heeft. Het is een aangenaam adres met grote zonnige tuin met ligbedden, een overdekt terras, goede keuken en n kamer voor 7 waar we maar met 4 slapen. Een deugddoend adres na de inspannende dag. Ook Lydia, de ierse oma, arriveert er nog rond 20.30 uur. t Mens was toch wel n eind verkeerd gelopen zeker. Doordat ze zo sukkelachtig gaat, spreekt iedereen haar aan. Zo ook een mevrouw die haar met de wagen op de goede weg wilde wetten, maar n pelgrim is en blijft n pelgrim, op welke leeftijd ook, dus dame Lydia deed t hele stuk te voet. Ik hielp haar wel eventjes haar bed op te maken want dat zag ze toch niet meer zo goed zitten. Een iets is zeker. "You never walk alone" op het Sint-Jacobspad. Waar hulp nodig is, komt ze.
