Dag 7: zondag 13 april tot Navvarete = 22 km Dag 7 is geluksdag volgens Jo. We starten met t mooi gezegde: "Travelers there is no path, paths are made by WALKING". Van Marleen kregen we mee: "Verwondering is het begin van wijsheid". Als dat geen goede dag wordt, dan weten we t niet meer¡ Hoewel we dus in kamertje voor ons alleen lagen, heb ik toch weer wat uurtjes liggen koekeloeren. Dan speelt alles s door je hoofd vd voorbije dagen en weet ik dat er nog heel wat meer is dan wat jullie te lezen krijgen. Nu is het al zeker: dit is iets uniek¡ Echt, je moet t meemaken om te geloven. Er is niet alleen het pad waar zovelen ons voorgingen, maar ook zoveel ontmoetingen onderweg met vreemden, deelgenoten van deze wonderlijke tocht. Daarnaat hebben we tot nu het geluk onder n - bijna altijd - wolkenloze hemel te kunnen stappen. Om 04u hoorde ik al mensen vertrekken en elkaar "buen camino" wensen. Ik krijg n rilling als ik deze woorden intik. Je hoort ze zoveel keren onder weg en steeds blijft t zo·n hartelijke wens. Aan het ontbijt ontmoeten we nieuwe gezichten, waaronder Beppie, een Hollandse uit Arnhem. Leuk dat we eens onze eigen taal kunnen spreken. Om 7.50u vertrekken we en alweer zijn onze schoenen de laatsten die vh rek verdwijnen. De route loopt richting een grotere stad Logrogno en van veraf horen we harmonieklanken: palmzondag dus de processie gaat uit. We houden rustig ons tempo aan - duracel genoodzaakt iets lager gezet en liters blijvend drinken - komen we telaat in de stad aan om nog iets van de processie te kunnen meemaken. Jammer. We zien nog heel wat mensen net versierde palmtakken lopen. Verder is hier niet zoveel te zien, dus vlug de stad uit en dan door n eindeloos lang stadspark met lage begroeiing (heel moeilijk om n plasplaats te vinden maar het moet echt). Eindelijk komen we tenslotte aan een terras waar we lekkere patatas bravas nuttigen met n frisse pint. Pas daarna krijgen we n mooier parcours, blij dat we de stad kunnen achterlaten. We wandelen richting Navvarette, terug stijgend voor t einde vd dag en de laatste 5 km stappen we samen met n Schotse, Nicola, die we ook a t ontbijt ontmoetten. Ik vertel haar van mn lastige nieren en zij stelt mn rugzak eens anders af en o wonder vd geluksdag: meteen verdzijnt de pijn¡ Zo simpel was het dus, maar als compleet onervaren trekkers hadden we dat niet eerder door. Meteen was de batterij weer volgeladen: zon noch warmte waren n bezwaar vandaag. Nicola bleef naast ons stappen maar had het aardig lastig. We liepen n stukje naast n drukke baan waar honderden meters aan n stuk kruisbeeldjes in de wegafsluiting waren geplooid. Tenslotte aankomst in Navvarette en meteen af op onze bestemming (tip vd vorige gastvrouw) naar albergue El Cantaro: heel vriendelijke ontvangst en schitterende 2pers kamer met bad voor 40 euro. Weer in luxe. Het avondmaal nuttigen we samen met 8 anderen, waarvan we sommigen eerder al ontmoet hebben. Een gezellige babbel sluit de dag af.
Dag 8: maandag 14 april tot AZOFRA = 22 km = 32.670 stappen "Als t moeilijk is en je berg op moet, blijf voeling houden met de aarde. Als t gemakkelijk gaat, blijf uitkijken naar de horizon voor je". "Als je hoofd en je hart de juiste richting opgaan, hoef je je niet druk te maken om je voeten" Daarmee gaan we gesterkt op stap vandaag na n zeer goede nacht van 8.30u aan een stuk.Het ontbijt was wel erg povertjes maar n pelgrim kan ermee op pad. Vandaag brengen we eerst n pakket naar de post omdat we echt te overladen zijn op onze rug. Voor 12 euro sturen ze n doos van 4 kg naar Santiago. Een eenvoudige oplossing. Start om 9u. We merken al vlug een kerkhof op met een heel merkwaarig portaal van een kerk als ingang. Iets verder, weer tussen de kleurrijke velden, lopen we n eind met een Iers koppel mee. Zij laten hun bagage dagelijks nabrengen en doen t met een dagrugzakje. Sorry, geen echte pelgrims zijn dag. Wij kiezen voor "the hard way". We lunchen samen met de Fransman Olivier in Najera (n lieverd met n erg aanstekelijke lach; 43 jaar en laat zn stoppeltjes staan om er toch als papa van zijn 10-jarige dochter uit te zien). Ik wil nog graag het klooster van Santa Maria bezoeken, maar dat is helaas gesloten tot 16 uur. Eens door de stqd wandelen we n stukje door n steil bosje tussen rotsen van rode zandsteen, glooiende heuvels waar ontelbare druiven worden gekweekt. We zitten duidelijk in de Rioja-streek. Verder licht omhoog naar Azofra. We gaan naar de albergue Municipal: nieuw gebouw met boxen van 2 personen¡ Weer goed adres vandaag. Na de dagelijkse rituelen van douche en wasje slaan doen we nog n toertje en belanden samen met Beppie op n terras waar we blijven plakken voor t pelgrimsmenu en er t gezelschap krijgen van de Amerikaan Monty die we ook al vroeger zagen. Weer heel gezellig samen. We slapen helaas niet zo denderend, hoewel t er erg stil en rustig is. Op naar dag 9¡
Reacties op bericht (2)
16-04-2014
nieren
helabekes,
het is een hele geruststelling om te lezen dat het blijkbaar beter gaat met de 'nieren'. Ik had er al aan gedacht dat het waarschijnlijk wel eens uit de rug kon komen (heb het zelf ervaren en zou ook gezworen hebben dat het mijn nieren waren), maar ik ben geen dokter é en wou je zeker niet ongerust maken.
nu kunnen we weer met een gerust meegenieten van jullie tocht ;)
geniet ze nog
de moermantjes
16-04-2014 om 12:52
geschreven door KATIE
Buren
Dag Annemie & Willy,
Ik volg elke dag met veel plezier jullie reisverhaal. Elke dag krijg ik meer zin om ook zo'n tocht te ondernemen, iets wat ik al voelde na de reisverslagen van mijn ex-collega.
Geniet van elke dag (vanaf nu zonder nierpijn) en blijf schrijven.
Vele groetjes van je buren die af en toe toch even over de haag kijken of alles nog in orde is ,
,
