Eerst nog n aanvulling van voor ons vertrek: we kregen veel aanmoedigingen maar de vrijdag was een specialleke: de collega·s hadden op n mini rolletje papier succes wensen geschreven, zo voor elke dag wel eentje. Dat was nog niet alles: mijn beste vriendinnen hadden nog iets achter de hand. Enerzijds een foto-opdracht die gesponsord wordt voor ASHA met 37 opdrachten. Er zijn er al n paar die daar extra tegenaan gaan, dus mensen laat jullie gaan en sponsor erop los¡¡ En er kwam nog meer: ik kreeg ook een boekje met voor elke dag minstens 1 spreuk. De max moest dan zelfs nog komen: 150 foto·s van duimende collega·s, familie en vrienden. Echt de superste max. Jullie zouden dus allen meegaan op onze camino maar... de techniek faalde¡¡¡ Toch gaan jullie allen mee in ons hart, dat is zeker.

ps: mijn ventje kreeg ook al n gesponsorde opdracht van mij: alles wat ik niet meer vind, toch terugvinden. Tot nu al 3x nodig geweest.

Nu dus dag 2:   

06.30u: een angelus zingende pater komt ons wekken. Dat is eens iets anders dan n wekker¡ Het is al n volle drukte van rugzakken die opnieuw geladen worden. Willy gaat mijn waterzak vullen en ziet dat t regent. Ai, dat is minder natuurlijk. Stapkledij moet aangepast worden voor n andere start in de motregen. Vertrek 7.30u, een processie pelgrims met gekleurde regenkledij en poncho verlaat in de ochtendschemer het dorp. We stappen door typisch Baskische dorpjes (allemaal witte huizen, rode daken en geschilderde deuren en ramen (donker rood, donker blauw of donker groen). Na 8-tal km werd t tijd voor n ontbijtje (sober) in Aurizberri met zicht op n bijzonder kerkhof. Nog voor de middag klaarde t uit en konden we weer genieten van de prachtige lentekleuren: alle tinten groen, witte, gele en blauwe bloemen (de rode worden ook gesponsord maar die zagen we nog niet). Echt heel mooi. We weten nu al dat we in t juiste seizoen op stap zijn. Lunch nemen we op n terraje in Zubiri: boccadillo con jamon (mmm) en vers fruitsap (nodig vr de darmflora). De zon is nodig om Willy zn bezwete kleren te drogen. Rond half vijf komen we op onze bestemming in de albergue Municipal in Larrasoana. Pas na t inchecken vernamen we dat we in n kramiekig annexje moeten slapen, wel netjes en voor 6 € pp kan n mens niet meer verlangen (slaapzaal van 20 personen). Terwijl Willy wat bekomt vd kms ga ik op verkenning voor internet en t avondmaal. Helaas slechts 3 straten in t dorp: geen internet en slechts 1 eetgelegenheid. Alle pelgrims samen rond de tafel en het wordt n gezellige bedoening. Heel de wereld zit hier samen (vandaag oa Ieren, Nieuw-Zeelanders, Australiërs, Ohio, n Duitser...). Om 21u in bed. Iets te vroeg voor n slechte slaper als ik. Gevolg ± 01u lig ik de knorrers rond mij te benijden en zie het ook 02u, 03u worden. Rond 7u kom ik wakker vd vroege vogels die wich prepareren voor de volgende stapdag.

Dag 3 tot Cizur Menor - 24 km = 34850 stappen = maar 1147 kcal verbruikt (kan dat?)

8u: de dag start stralend. Ontbijt weer onderweg op n idyllische plaats a de rivier en in t zonnetje met al bekende gezichten. Dan gaat de tocht verder naar Pamplona met onder weg n ommetje (ttz stevig klimpartijtje) naar n 13de eeuws kerkje - bedankt Martine vr de tip - waar we de sleutel bij de zuster moesten vragen. Het lieftallig mens komt direct af en polst van welk land ik kom. In alle talen, zelfs in t Nederlands, heeft ze n blad met beschrijving vd kunstwerkjes. n Kaars kan je er niet branden, maar wel n post it kleven naast n groot Christus beeld, waarop je je intentie noteert. Willy bleef beneden en maakte er wat reclame bij de passanten met als gevolg dat heel wat bezoekers mij volgden. Omdat het pad langs de kerk kan hervat worden, was t zustertje zo lief om - zonder mijn medeweten - Willy beneden te gaan halen zodat ik die weg niet opnieuw moest doen.Stel je voor¡¡ Het kerkje, badend in de zon tussen de voorjaarsbloemen was absoluut de moeite.

Iets na de middag kwamen we in de stad Pamplona. Ik koos n route langs het water en Willy volgde gedwee (zoals bij iedere dagtrip enkele kms extra dan de andere pelgrims) en we raakten daardoor even het noorden kwijt. Na 1u30 sightseeing (volgens Willy vermoeiend, maar hij neemt het er nog met de glimlach bij) rusten we wat uit op een mooi stadsplein om n hapje te eten. 

Daarna nog n uurtje gezwind doorstappen naar onze volgende albergue in Cizur Meor. Het ziet er hier goed uit met zonnige tuin, n keukentje, was- en droogruimte en n kamer van 10 met al heel wat bekende gezichten.

Het blijft het heerlijke zomerse avond. Een nieuwe kamergenote (Hongaarse) zit om negen uur al in bed en doofde de lichten. Niemand riskeert t die opnieuw aan te steken dus wordt t behelpen met de koplamp. Willy gaat om 21u30 slapen en ik zet me nog wat buiten om, bij gebrek a n leesboek - kon echt niet meer in de rugzak - wat verder op t wensrolletje vd collega s te lezen (oeps al a dag 13, dus Jan M hier hou ik er maar mee op voor vandaag), dan wat vd spreuken van Marleen waarvan ik jullie even laat meegenieten:

dag 3: "Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen". Wij ondervonden al dat dat n volledige waarheid is. Ik ben de haas (wat dacht je) en mijn meestappende schildpad heeft me al op heel wat gewezen onder weg waar ik niet op had gelet. Een paar voorbeeldjes: een paar schoenen dat hoog boven de weg a n kabel wiebelde, een eenzaam achtergelaten stapschoen (hoe kan dat nu?), een salonfauteuil midden de river (wachtend op een zwemmer die a rust toe was?). Dat kan al n foto opdracht in zitten...

En dan nog iets vergeten: de eerste dag was Willy op stap met de (goede) rugzak (dank a Jochen) die hij thuis nog niet had getest. Gevolg: rugzak hing niet goed dus pijnlijke heupen en schouders. Elke km telt dan dubbel (en we deden er heel wat). De 2de dag werd de eerste 10 km wat gesleuteld a de positie en na het ontbijt was t euvel opgelost. Vanaf dan huppelt ook mijn ventje de heuvels over en denkt zelfs al a n tweede camino. Komt er naast t nonneke ook een paterke?