Van de camping in het park Despeñaperros bij Santa Elena (Jaèn) zijn we we verder naar het noorden gereden. We zijn even gestopt bij het stadje Consuegra. Hier staan boven op een hoge heuvelrug een rij windmolens die door het boek “Don Quichot” van de schrijver Cervantes wereldberoemd zijn geworden. Het kan bijna niet anders dan dat Cervantes hier ook ooit eens moet zijn geweest om stof op te doen voor zijn boek over de dwaze ridder die met zijn knechtje Sancho Panza al vechtend tegen windmolens door het land van La Mancha trok. De windmolens zijn er nog steeds en goed gepreserveerd. Van binnen zijn de molens helemaal leeg en het raderwerk is allang verdwenen maar in de eerste molen is nu het VVV bureau van het stadje en in een van de laatste molens in de rij is nu een winkeltje met een gids die je alles kan vertellen van de molens en Don Quichot. Erg leuk en een bezoek waard. 

Van Consuegra zijn we door gereden naar de camping in Arranjuaz.  Er valt weinig over deze camping te vertellen en de volgende dag zijn op weggegaan naar Burgos. Dwars door Madrid. TomTom heeft ons de weg gewezen, en op de manier TomTom eigen, zijn we zigzag door de stad gereden in plaats van een meer directe route. Nou ja denk je dan maar, ... hebben we dat ook weer gezien.

Van de rit naar Burgos hebben we genoten.  Veel door het lage bergland gereden en we hebben mooie vergezichten gezien. Het was een vlotte rit en de camping was gemakkelijk te vinden. Een beetje een rare camping. Er stonden veel campers en caravans vooral veel Nederlanders en Engelsen. Van de 4 toilet gebouwtjes waren en drie dicht en die open was was natuurlijk het verst van iedereen vandaan. Er werd veel gemopperd overal. Ook het onderhoud liet veel te wensen over. Waar het terrein niet hobbelig was zaten wel gaten en de grasmaaimachine was volgens mij al maanden kapot. Ondanks de tekortkomingen blijven we toch twee dagen staan om Burgos een bezoek te brengen. Burgos zelf is een mooie stad en zijn kathedraal is een wereldberoemd meesterwerk. Het is meer museum dan kerk want er zijn kunstschatten van vele families en andere kerken in ondergebracht. Er hangen veel oude meesterwerken als schilderijen en wandkleden aan de muren van de vele kapellen die er in de loop van de eeuwen zijn bij en aangebouwd.  

Het is werkelijk een en al pracht en praal en een ode aan de kunstenaars en de handwerkslieden van vervlogen eeuwen.

Gisteren 21/3/2014 zijn we aanbeland in Urrugne, een klein dorp net over de grens van Spanje in Frankrijk en een paar kilometer van St-Jean-de-Luz. Het is hier leuk en we hebben een prachtig uitzicht.  Na het kurk droge Spaanse land zijn we aanbeland in het prachtig groene kustgebied van het  Franse baskenland. We blijven hier een paar dagen voordat we verder noord gaan. Jammer dat het de volgende dagen gaat regenen want het is hier goed wandelen. Het is ook hier een komen en gaan. Heel veel Nederlanders en Engelsen gebruiken deze camping als nachtstop op weg naar huis. Wij zijn van plan om naar de Dordogne te rijden morgen en nog wat leuke stadjes te bezoeken voor we definitief terug rijden naar huis.

We danken alle voor hun emails en hopen binnenkort weer te berichten over ons verdere bezoek aan Frankrijk en de Dordogne.

Groetjes allemaal en tot wederhoren.

Willem en Krina.

On our way home.

From the camping in the Park Despeñaperros near St. Elena (Jaèn) we went further north to the little town of Consuegra. Here, on top of a large high hill are row of 10 windmills from medieval times.  The windmills, made world famous because of the book Don Quixote by Miguel Cervantes are still there and well kept. It’s almost sure that also Cervantes must have been here somewhere around AD 1600 to gather ideas for his book about the foolish knight Don Quixote and his servant Sancho Panza who went fighting windmills all the time through the highlands of La Mancha.

Cervantes, the Don and Sancho Panza are gone but the windmills are still here and carefully maintained.  The drives and the millstones are long gone but in the first mill is now the tourist office and in one of the others a small shop. The fellow that runs the shop can tell you all about the history of the windmills and the adventures of the wild duo in the book of Cervantes.

From Consuegra we visited one more camping in the little town of Arranjuaz before went on to Burgos.  The road north went smack through the city of Madrid. There must have been better ways to go through Madrid but our navigation aid apparently knew a more interesting thoroughfare and leads us crisscross through the city and I think we have seen it all.

We very much enjoyed the road to Burgos. We drove first through the hill country and later over the high plateaus of La Mancha and Leon and took pleasure in beautiful panoramas. The camping in Burgos was a bit of a disaster. The camping was pretty full with Dutch and British campers and caravans; all there for a one night along their way back north or to the south of Spain or Portugal. There was a lot of carping about the facilities because of the 4 buildings only one was open and of course the furthest away from the campers. The terrain itself was full of holes and very uneven proclaiming the total lack of maintenance. And from the height of the grass I guessed that the lawnmower must have broken months ago.

Regardless the poor performance we stayed two days because we wanted to visit Burgos. Well kept bicycle paths led from the camping through the parks into the city proper and on.  Burgos is a beautiful old city and an architectural treasure of which the cathedral is the crown and one of the most famous in the world. More a museum then a church, it contains treasures and art donated by wealthy Spanish families and other churches. The cathedral stands in the center of Burgos and the intention of our visit. The cathedral and the many attached chapels contain untold works of painters, sculptors and other long forgotten medieval craftsmen and artisans.

Yesterday 3/21/2014 we arrived in Urrugne, a small village a few miles over the border from Spain in France.  After the dry countries of the Spanish highlands it’s great to see the green valleys of southern France again. Flowers everywhere. It could be a lot better if it wasn’t raining so much on this side of the Pyrenees. Many Dutch and British campers use this camping as stopover on the way south or on the way back and stay only one night. We plan to stay 2 days and visit the little village of Urrugne and do some hiking. Day after tomorrow we continue our journey towards Dordogne and plan to be home in another couple of weeks.

We thank all for their emails and hope to tell you soon about the last leg of our trip through France.

Best regards and all the best from Willem and Krina.

22-03-2014, 17:16 geschreven door Willem en Krina  

Het bevalt ons goed in Motril. Wat een gezellige stad. Ook de camping valt erg mee. We zijn wel een paar keer verhuist, want op onze eerste plek bij de poort was het te lawaaierig en op de tweede plek hadden we slecht internet.  Net een tikje te ver van de WiFi antenne. Nu we verhuisd zijn naar de derde plek hebben we alles.  Volop zon, redelijk internet en prima TV ontvangst op de koop toe. Dank zij het uitstekende fietspadennet kunnen we zo vanaf de camping naar de supermarkt fietsen. Alle fietspaden zijn met elkaar verbonden en je kunt zo de stad in fietsen.  Het is echt geweldig hoe het allemaal is aangelegt. 

Vanaf de camping hebben we een geweldige blik op het gebergte achter Motril. Op de hoge toppen ligt sneeuw en volgend de campingbeheerder blijft het op de hoogste toppen de hele zomer liggen. Je kunt tot ver in de zomer skieën.
Het is niet druk op de camping en overal zijn plekken leeggekomen want een hoop buitenlanders die hier hebben overwinterd gaan weer op weg naar huis. Vrijdag’s middags stroomt de camping weer vol met Spanjaarden. Dan is het met de rust gedaan. Vooral het komende weekend want dan is het feest in dit gedeelte van Spanje. Alweer! Geen land heeft zoveel feestdagen als Spanje. Dat is natuurlijk slecht voor de economie van het land maar daar geven ze hier niet om. Als Spanje tekort komt geeft de EU wel weer geld om het gat te dichten. Zo hoort het vindt men hier.  Spanje wil nergens aan mee doen. Zo houdt men zich hier nog steeds vast aan de siesta, terwijl het volgens een nieuwe wet niet meer mag. Maar tussen half twee en vijf gaan de meeste zaken en winkels toch dicht. Men gaat terug naar het werk tussen half vijf en vijf uur en werk dan tot een uur of acht ’s avonds. Nog een overblijfsel uit de oude tijd dat er ’s middags niet gewerkt kon worden op het land vanwege zomerse hitte. Voor ons maakt het niet veel uit maar ’s middags gaan winkelen is er niet bij. Zelfs het reisbureau waar we de tickets moeten halen voor onze reis naar Melilla gaat onverbiddellijk dicht ’s middags. Maar ja daarentegen gaan de meest restaurants ’s avonds al om half negen open. 
Ook is het een komen en een gaan van vogels. Vlak achter onze camper bouwt een putter paartje een nestje. Ook andere vogels slepen met allerlei pluizen en draadjes voor het nieuwe nest anno 2014.  Ook gaan de mimosa bomen gauw in bloei. Ze hangen vol met knoppen en hier en daar komen al gele bolletjes tevoorschijn. Het wordt prachtig.

Woensdag j.l. hebben we de veerboot genomen in Motril voor de 4½ uur vaart naar Melilla. Melilla is een stad in de Spaanse enclave op de noordkust van Marokko. Het is een levendige stad met veel mooie architectuur en parken. Melilla heeft veel problemen met vluchtelingen uit de Afrikaanse landen. Men probeerd met alle macht de stroom van vluchtelingen te keren maar niets helpt. Ondanks de grensbewakings troepen en 10 meter hoge hekken om de hele enclave komen er steeds groepen vluchtelingen binnen. Nog vorige week werd de grenspost bestormt door meer dan 500 vluchtelingen. Daar konden de weinige politieagenten ook niets tegen doen en het resultaat van de ontstane drang en vechtpartij was vele gewonden en het merendeel van de vluchtelingen binnen de enclave in de stad Melilla. Ook hebben vluchtelingen al enkele keren met een voertuig op hoge snelheid de slagboom geramd. En omdat Melilla Spaans grondgebied is, geld de EU regelgeving en kunnen ze niet worden teruggestuurd. Eenmaal binnen ben je binnen. Spanje weet zich geen raad met al die duizenden mensen die op allelei manieren via Spanje Europa proberen binnen komen. Werk is er niet voor ze en onvoldoende opvang dus zwerven ze in groepen door de stad. Spanje probeerd met meer politie en leger de vloed te keren maar volgens mij is het dweilen met de kraan open. Ik las in de krant van Melilla dat een locale politicus zelfs suggesteerde om de omheiningen maar weg te halen. Het help toch niets. Komen ze vandaag niet over de hekken dan lukt het mischien morgen wel of anders de volgende week.  

Extra politie en militia wordt met volle bussen vanuit het vaste land van Spanje naar Melilla gebracht en ook ons hotel zal vol met politie. Wel een veilig gevoel! Maar of het veel uithaald geloof ik niet. De Marokkaanse politie aan de andere kant van de grens kijkt de andere kant op en laat de stroom gewoon door met de gedachte van “Wat moeten wij er anders mee?”

We hebben gedurende twee dagen Melilla doorkruist en genoten van de vele stadsgezichten en de vele winkelstraatjes. Van het sprookje dat je belastingvrij kunt kopen hebben we weinig gemerkt. Schoenen en kleding was wel wat goedkoper maar we vonden de restaurants over het algemeen duurder dan op het vaste land van Spanje.  

We vonden in Melilla een smeltkroes van christenen, moslims en hindoe.  Het leeft allemaal vredig bij elkaar heen en de bevolking leek opgewekt en overal vriendelijke gezichten. Geen wanklank gehoord. We hebben maar één akelig baasje ontmoet en die zat achter de bali in ons hotel. Vast en zeker ingehuurd via het uitzend bureau “Snauw en Grauw” die naar ik heb vernomen ook in Nederland zijn vestigingen heeft.
Al te gauw was de tour weer over en moesten we met de veerboot terug naar Motril. Het was stormachtig en de boot deed er met tegenwind een uur langer over en ging behoorlijk te keer. We zijn naar de camping terug gelopen want na al dat gebonk en geschommel op de boot trok een avondwandeling ons wel aan. 

De zon schijnt de hele dag, het is 20 graden, maar de wind houdt voorlopig nog aan en het zal nog drie dagen duren volgens de Meteo dat het weer weer normaal wordt. Wij denken er aan om rond half maart aan de reis naar huis te beginnen en er een week of drie over te doen. Het kan natuurlijk nog veranderen. Plannen zijn er om te veranderen. Voorlopig nog maar even verder genieten van de zon en wat fiets en wandel tochten te maken.

Groetjes en het allerbeste van ons beide hier in Motril. Tot de volgende keer.

Bijlagen:
Blik op de bergen achter de camping.jpg (81.8 KB)   
Fietspad van de camping naar Motril.jpg (111.1 KB)   
Kijken over de schouder van Servantes in Melilla.jpg (110.3 KB)   
Melilla gevels in de binnenstad.jpg (96.1 KB)   
Melilla haven vanaf het Fort.jpg (102.1 KB)   
Melilla vanaf het fort.jpg (92.9 KB)   
Melilla's centale park.jpg (122.6 KB)   
Motril vanaf de veerboot.jpg (105.3 KB)   
Paradijsvogelbloem vlak bij onze camper.jpg (93 KB)   

Donderdag 6 februari zijn we van camping Marjal in Guardamar weggereden. Eindelijk!  Het voorafgaande weekend was erg druk want Krina werd vrijdagmiddag zo ziek dat we de laatse physio voor die middag hebben moeten afzeggen.

Tegen de avond ging het hoe langer hoe slechter en uiteindelijk werd het zo erg dat ze weer ’s nachts naar het ziekenhuis moest. Haar bloeddruk was veel te hoog en ze werd aan zuurstof en een infuus gelegd, met medicatie om de bloeddruk te verminderen en om te slapen. Na de bloedtest werd er geoordeeld dat ze zou worden opgenomen en de nacht in het ziekenhuis moest blijven. Ze zou de volgende ochtend ook nog een scan krijgen.

Het resultaat van de bloedtest was goed en ook de scan vertoonde geen problemen. Blij nieuws dus!  ‘s Middags om twee uur mocht ik haar weer mee nemen naar de camping. Ze was wat beter en de medicatie die ze mee kreeg heeft dusdanig goed geholpen dat ze maandag de laatse fysio kon doen. Sinsdien gaat het bijzonder goed. Wel iedere dag haar oefeningen doen en uitkijken dat ze geen domme dingen doet met haar rechter arm natuurlijk.

We hebben nog even in dubio gestaaan om naar huis te gaan, maar het gaat zo goed dat we besloten hebben om verder te gaan. We gaan het even aanzien en maken dan de beslissing.

Van Guardamar zijn we door gereist naar een camperplaats bij Cartagena in het dorpje Santa Ana, 4 kilometer van Cartagena. Het was een leuke plek met de hele dag zon. De volgende dag zijn we met de bus naar Cartagena gegaan en de stad met haar bezienswaardigheden bezocht. Het is een aardige stad om door de winkelstraatjes te lopen en over de esplanadas te flaneren, maar als je zo de zijstraten in kijkt zie je toch veel verval en leegstand. Ook zie je overal graffitie en vuil.  De oude binnenstad is echter het bezoeken waard. Er zijn veel leuke winkels en gezellige restaurantjes. In een van die restaurantjes hebben we tapas gegeten. (zie foto)

De volgende dag hebben we het stadje Santa Ana bekeken en de camper klaargemaakt voor de reis naar Almeria.

We hadden voor een groot gedeelte een heel mooie rit. De amandelbomen stonden in bloei en daar hebben we er veel van gezien. Ook mooie vergezichten op sommige plaatsen en heel veel bergen. Het is wel één van de droogste gedeeltes van Spanje en sommige gedeelten doen me aan de woestijn denken. Dank zij irregatie zijn er ook groene gebieden waar citrus fruitbomen groeien.

Er word hier in dit gedeelte van Andalusie veel groente en tomaten geteeld en dat is duidelijk te zien aan de kilometers van met plastic overdekte kassen, soms zo ver als het oog rijkt.  Dat was dus het niet zo mooie gedeelte. Het is een zee van plastic!

De camping “La Garrofa” is heel apart.  Het ligt aan een inhammetje aan zee.  Gedeelte van de camping is dus aan het strand.  Er loopt ook een weg boven over de camping en daar staan wij gedeeltelijk onder. Dit is wel de vreemdste plaats waar we ooit gestaan hebben, maar ondanks alles heeft het toch zijn charme want de camping is leuk aangelegt. Het santair is schoon en er is plenty warm water voor was, afwas en de douches, maar het is zo langzamerhand aan vernieuwing toe.

Achter ons zien we boven in de verte de snelweg lopen en om de hoek van ons strandje ligt in de verte Almeria.  Maandags bezoeken we Almeria. Het valt tegen. Er staat een koude wind en de zon laat zich maar af en toe zien. De straten kunnen schoner, de parkjes worden niet bijgehouden en een hoop historische gebouwen hebben een opknapper nodig. Nee Almeria valt ons tegen en we zijn blij als de bus ons weer bij de camping afzet.

We nemen dinsdag weer de bus en gaan mee naar het stadje Aquadulce. Hier bezoeken we het postkantoor en doen de post weg. Dwars door het stadje loopt een lange brede winkelstraat die in tweeën wordt gedeeld door een langerekt park met een grote hoeveelheid palmen en bloeiende struiken. We wandelen de straat af en drinken er koffie en kopen schoenen. We wandelen terug naar de bushalte via de boulevard. Alles ziet er verzorgd en schoon uit. De burgemeester van Almeria kan hier nog wat opsteken.

Op woensdag verlaten we Almeria en rijden naar Motril. Het grootste gedeelte van de route gaat via de autoweg. Links en rechts weer eindeloos plastic kassen met af en toe een stukje groen. Waar het in de heuvels maar even vlak is heeft men er kassen gebouwd. Het mag dan een zegen zijn voor de lokale economie maar voor de toerist is het een gebied waar je beter met een grote boog omheen kunt rijden.

“s Middags komen we bij de camping in Motril aan. Het is een wat oudere camping. Aan tuinieren heeft de eigenaar zo te zien een grote hekel en alles moet nodig gesnoeit maar de stemming is er goed en we krijgen een mooie plek in de zon. De camping is prachtig gelegen aan een rustige weg en vlak bij het strand. Voor de camping ligt een mooi breed fietspad naar Motril. Vrijdag is er markt in Motril en daar gaan we naar toe met de bus.

We zullen in ons volgende blog verder over ons verblijf in Motril vertellen. Groetjes allemaal van ons beide en tot de volgende keer.

Thursday, February 6th, we left camping Marjal in Guardamar. Finally! The previous weekend was very busy as Krina became so sick on Friday that we had to cancel her last physio for that afternoon.
By evening her health was becoming increasingly worse and eventually became so bad that later that night she had to be hospitalized again. Also her blood pressure was sky high. In the emergency ward the doctors put her on oxygen and a drip with medication to reduce blood pressure and to let her rest. After further examination and a blood test, it was decided that she would have to stay the night in the hospital. She would also get a scan the next morning.
The result of the blood test turned out good and also the scan showed no problems. Happy news!  At two o'clock Saturday afternoon I was allowed to take her home. She was feeling a bit better and the medication she got with her helped so good that she could do her last physio Monday. Since then it goes particularly well. However, every day she has to do her exercises and we see progress.  As long as she does not overdo things with her right arm, we hope that she will soon fully recover. However, the doctor warned us that full recovery could take a long time.
Therefore we had some doubts and talked about going home, but decided to travel on and see how it goes. We can always turn back when things got worse.

From Guardamar we traveled to a camper park in the village of Santa Ana, 3 miles from Cartagena. It was a nice place with all day sun. The next day we took the bus to Cartagena and visited the city and its attractions. It's a nice town to walk through the shopping streets and wander over the esplanades but if you look into the side streets you see a lot of decay, vacancy and graffiti everywhere. Too bad!

It still was a nice visit and we had an excellent lunch with tapas and wine in the medieval part of the town. The next day we visited the little town of Santa Ana and made the RV ready for the trip to Almeria.
For the larger part the journey to Motril was very pleasant. The almond trees were in bloom and we saw lot of them.  We enjoyed beautiful vistas and panoramic mountain views.  Southern Andalusia is beautiful, but also one of the driest parts of Spain. Some areas reminded me of the desert. Thanks to irrigation there are many green areas with citrus groves.
Here in this part of Andalusia people grow vegetables and tomatoes and it shows. You see miles and miles of plastic covered greenhouses, sometimes as far as the eye can see. These areas are not so nice. It is a sea of ​​plastic!
The "La Garrofa" camp is very special. It is situated on an inlet of the sea laces. The campsite is on the beach. There is also a road above the camp and we are partly under an overpass of a seldom used road. This is the strangest place we've ever been, but despite everything, it has its charm and the camp is fun. The sanitary building is clean and there is plenty of hot water for washing, dishwashing and showers.

Behind us we see the highway in the distance high up the mountains and around the corner from our beach you see Almeria in the distance. On Monday we did visit Almeria and found it disappointing. There was a cold wind blowing and the sun only came out occasionally. The streets of Almeria could be cleaner, the parks are not being maintained and a lot of historical buildings need a fixer-upper. No Almeria is not for us and we were happy when the bus dropped us back at the campsite.
Tuesday we took the bus again and went to the town of Aquadulce. First we visit the post office. We arrive in a long wide shopping street, divided by an elongated park with large amounts of trees and flowering shrubs. It runs through the length of the town. We walk down the street and drink coffee and even buy shoes. We walk back to the bus-stop on the boulevard. Everything looks neat and clean. The mayor of Almeria can learn something here.
On Wednesday we leave Almeria and drive to Motril. The largest part of the route goes via the motorway with left and right again endlessly plastic greenhouses with an occasional patch of green. Where in the hills but wherever a flat area was found one erected a plastic green house on it. It may be a boon to the local economy but for the tourist is the one area which you better give a wide berth.
"In the afternoon we arrive at the campsite in Motril. It is an older site and to gardening, the owner show a great dislike and every tree and shrub needs pruning but the mood is good and we get a nice place in the sun. The campsite is beautifully situated on a quiet road, near the beach. In front of the site is a bike path to Motril which looks brand new. We like to try it out as soon as we can in the hope that Krina shoulder can stand it.

Tomorrow, Friday is market day in Motril and we're going by bus. We need all kinds of fruit and veggies and the open air markets in Spain are the best place to buy them as many small farmers bring their produce and fruit to the markets. We will tell you in our next blog more about our stay in Motril. Greetings from the two of us both and until next time.

14-02-2014, 21:23 geschreven door Willem en Krina  

Jammer genoeg hebben we het verblijf op de camping in Gurdamar moeten verlengen. Het oorspronkelijke idee on zo rond de tweede week van january verderop te gaan kon helaas niet door gaan. Het probleem met Krina’s rechterschouder verergerde zo snel dat we de hulp van een andere dokter en uiteindelijk het ziekenhuis hebben moeten inroepen. Een gesprongen adertje in het schoudergewricht was de oorzaak en het bloed en vocht uitoefende druk op een zenuw wat de scherpe pijn veroorzaakte. Het veroorzaakte ook een ontsteking wat de pijn alleen maar verergerde. Nadat dit eerst was vastgesteld met een scan probeerde men eerst met een lasertherapy maar success bleef uit en de pijn werd alleen maar erger.  Met een verwijsbrief van de arts melden wij ons in het ziekenhuis waar pas kon worden ingegrepen nadat de ziektekostenverzekering in Nederland via Fax of Email toestemming wilde gaf voor de behandeling.  Dat bleek een bijna onoverkomelijke hindernis te zijn die we pas na drie uur bellen en argumenteren hebben kunnen nemen.

Aanvankelijk had de behandeling niet het verwachte resultaat maar uiteindelijk met de juiste medicijnen, veel rust en een uur physiotherapy per dag is er nu na enige weken speurbare vooruitgang en kan ze met haar arm weer pijnloos een aantal handelingen zelf doen. Het gaat vooruit dus. We moeten nog 2 weken met de physiotherapy en met verminderde medicatie doorgaan. Dan zou het geheel moeten zijn genezen en kunnen we weer verder.

Het houdt wel in dat we verschillende keren hebben moeten verhuizen op de camping want de meeste plaatsen zijn besproken en zo gauw als de mensen komen en hun plek opeisen moeten we verhuizen. Gelukkig met de camper is dat vrij gemakkelijk. We hebben ook een auto moeten huren om iedere dag de 16 kilometer van en naar het ziekenhuis te moeten rijden. Het is wel gemakkelijk met een auto er bij want met de fiets weg gaat natuurlijk niet. De afgelopen tijd is er weinig tijd en lust geweest om fotos te maken maar vanaf volgende week hebben we maar drie keer in de week physio en hebben we meer tijd voor ons zelf. Dan kunnen we ook weer eens weg voor wat tripjes in de omgeving met de huurauto.

We zullen ook blij zijn als we weer verder kunnen rijden naar de volgende bestemming.

Krina en ik hopen dat het jullie allemaal goed gaat en dat koning winter jullie niet al te lang in de ban houd. Het weer is hier ook weer opgeknapt en we kunnen weer van de zon genieten. Het was de laatste tijd maar kwakkelen en we hebben veel bewolking en wind gehad met 'smiddags wat zon. Vandaag de 26^ste is eigenlijk één van de mooiste dagen van januari. Wat hebben we het het goed hier aan de Spaanse Costa. Onze gedachten gaan uit naar onze vrienden George en Marianne die op het ogenblik door Australie reizen en lijden onder een hitte golf terwijl onze vrienden in Noord Nederland zuchten onder Code Oranje vanwege kou en sneeuw. Wat een vreemde wereld. Maak er het beste van!

OK luitjes, groetjes en tot wederhoren en het allerbeste van Willem en Krina.
================

Bijlagen:
In het zonnetje2.jpg (102.3 KB)   

Kerst in Guadamar.

De kerst in Guardamar kondigde zich aan met veel regen en harde wind. Op tweede kerstdag waaide het zo hard dat we het windscherm moesten binnen halen.  Uitgaan was er niet bij voor een heleboel camping gasten want ze zaten in de voortent van de caravan om de boel bij elkaar te houden. De volgende dag  was het beter en straalde zon weer van de hemel.  De temperatuur komt ‘s nachts zelden boven de 7 – 8 °C, overdag is het steeds weer mooi en tussen de 16 en 22 graden. Het was een goede dag om te gaan fietsen maar aangezien Krina nog steeds wat last had van haar schouder hebben we het plan omgezet naar een strand wandeling. Er was ook genoeg te doen in het recreatie centrum. Er was muziek en dans en ’s vonds een kerstmaaltijd. Aangezien ons menu er beter uitzag dan hetgeen werd aangeboden in het restaurant hebben we thuis gegeten.

Als ik dit schrijf is het oudejaarsdag en is Krina oliebollen aan het bakken. De buren om ons heen worden ook bedeeld. Het is hier geven en nemen. De buren hebben ons een grote fles zelf geperste sinaasappel sap gegeven en onze vrienden van de overkant kwamen aan met een rest erwtensoep. Lekker! Later in de week gaan we zelf ook naar de boomgard waar we vanuit de camping sinaasappels mogen plukken.  We hebben ook aardige mensen ontmoet uit Berlijn. Dat waren onze eerste overburen toen we op de camping aankwamen. We hebben vriendschap gesloten en afgesproken er volgende zomer of najaar een camper bezoek af te leggen. Boven Berlijn is het prachtig met veel meren en bossen en we zijn er nooit geweest dus gaan we volgend jaar. Ze hebben ruimte genoeg om het huis en hebben een camperplaats laten aanleggen met stroom en water voor campervrienden die voor een bezoekje langs komen.  

Zo dat was voorlopig oudejaarsdag. Zo meteen gaan we beginnen met ons avondmaal. Het wordt tapas in de Spaanse stijl. Een avond vullende maaltijd met een uitstekende wijn die bij de Mercadona op de kop hebben getikt. We denken niet dat we 12 uur halen maar zullen het proberen. De champagne staat in iedergeval koud. Halen we het niet dan wordt het morgenvroeg een champagne ontbijt. We bekijken het wel.

Allemaal een fijne oudejaarsavond gewenst en alvast een heel gelukkig en gezond 2014.

Tot ziens in het volgende blog!

Groetjes, Willem en Krina.

Christmas in Gurdamar.

Christmas in Gurdamar was cold and it rained cats and dogs.  Boxing Day was dry but stormy with gusts up to 50 – 60 miles an hour. We took the windscreen down to avoid damage. A few people that went home for the Holidays were not as lucky and had damage to their awnings or tents. Peculiar weather here because the following day was back to normal and the sun was shining bright and the day temperature again balmy. The nights are cold and come seldom over 40°F.

 There was enough to do for the folks here and there were music and dance in the recreation area of the restaurant. They also served a Christmas buffet but our menu looked better we decided to stay in and eat in our motor home.

Today in New Year’s Eve and Krina baked the traditional New Year pastries Dutch for us and of course for the neighbors left and right according Dutch tradition. We in return got a large bottle of fresh squeezed orange juice and a dish of pea soup with sausage.

We also met a German couple from Berlin. They were our neighbors before we had to move to our present pitch. Nice people. We plan to visit them in Berlin next year.  They have plenty space around their home and had a motor home pitch made with water and electrical outlets for visiting friend with motor homes.  The area north of Berlin in the direction Brandenburg has huge forests and many lakes. The area is only sparsely populated and is a favorite destination for campers and motor homes.  We are ready for an extensive tour through those lands there as we have never been that far in the north-east of Germany.

Tonight we have a real Spanish dinner. Tapas!  All kind of little dishes with a very nice Spanish wine we discovered in a supermarket nearby.  We don’t think we’ll make it through midnight, but we keep the champagne cold anyway. And if we don’t make it … we’ll use it tomorrow morning for a champagne brunch. We’ll see.

We wish you all a very pleasant further New Years Eve and a happy and healthy New Year.

Love, Willem and Krina.

31-12-2013, 15:34 geschreven door Willem en Krina  

15-12-2013, 21:09 geschreven door Willem en Krina  

Van Crevillente naar Sant Fulgencio en Guardamar del Segura.

Van de camping MARJAL in Crevillente hebben op de 30^de  november afscheid genomen.  We zijn op weggegaan naar de kleine SVR camping in Sant Fulgencio met 7 plaatsen waar wij een leuke plaats hebben besproken om de kerst en oud en nieuw door te brengen. Na een mooie rit komen op de camping aan. We zijn een dag te vroeg dus staan we op de reserve plaats naast het bloemperk. Er is veel werk besteed aan de camping. Alles is vakkundig aangelegt en betegelt met echte Spaans Azulegas (tegeltjes). De eigenaresse is er niet. Haar schoonzoon ligt in Benidorm in het zieken huis en zij en haar dochter brengen er veel tijd,

Vervangende manager en is heel aardig en loodst ons op de reserve plek. We maken al meteen vrienden en iedereen komt zich voorstellen. Het is er reuze gezellig.

Alleen door twee echtparen wordt er al stevig gemopperd, vooral door onze toekomstige buurvrouw. Zij vinden de camping al veel te vol en de reserve plaats moet leeg blijven vinden zij anders kunnen ze er met hun autos moeilijk door. Ze zullen gaan klagen bij de eigenaresse. Ik laat het maar zo want je hebt op iedere camping wel een zwartkijker. We maken we ons verder geen zorgen. Wij mogen hier staan.

De volgende dag komt onze plaats vrij en rijden we de camper op de plek. Nauwelijks de neus van de camper in de richting van onze staanplaats gedraaid of daar komt de boze buurvrouw al weer aanrennen. We moeten van haar alleen maar zó gaan staan op onze plaats dat hun geen zon verliezen op het plekje waar zij hun stoeltjes hebben gezet om ’s middags van de zon te genieten. Hun eigen plek is zo volgebouwd met een grote caravan en voortent dat zij op hun eigen plek niet in de zon kunnen zitten en naast hun plaats op de gemeenschappelijke ruimte in de zon moeten zitten en op dat plekje mogen wij geen schaduw op werpen. Grote ruzie dus. Madam heeft een vlijmscherpe tong en heeft geen moeite om die volledig in te zetten om haar gelijk te krijgen. Madam kan ons de pot op!!!

De hele camping komt eerst kijken , maar druipen al gauw af.  We merken dat deze dame niet geliefd is op de camping en menige overwinteraar heeft al bij haar onder vuur gelegen.

De vervangende manager maakt een eind aan de ruzie wijst mij de camper te parkeren op onze plek zoals wij dat in gedachten hadden. Madam heeft gelijk want door de laagstaande zon valt de na-middag schaduw van de camper wel niet op hun caravan maar wel op het zonneplekje van hun twee stoeltjes. Jammer dus! Als de eigenaresse ’s avonds terug komt van het ziekenhuis wordt zij besprongen door de haaibaai en .... ach ... de eigenaresse is niet opgewassen tegen de scherpe tong van madam en buigt onder de verbale aanval. Zij herroept de beslissing van de vervangende manager en wij moeten verkassen of anders gaan staan zodat Madam weer in de namiddagzon kan zitten. Geen zonnig plekje meer voor Willem en Kina.  We besluiten dan maar een andere camping op te zoeken want er zijn er plenty in de directe omgeving.  De volgende dag heeft de eigenaresse toch spijt maar Krina en ik hebben geen zin om 6 weken tegen het zure gezicht van een boze buurvrouw aan te kijken en nare opmerkingen over ons heen te laten gaan. Daar komt toch ruzie van en daar zijn we niet voor op vacantie. Nagezwaaid door alle anderen mensen van de camping vertrekken we naar camping Marjal in Guardamar, 5 km verder. We hebben er al kennissen.  De familie Donze die ook bij ons in de flat wonen. We krijgen een plaats toegewezen waar we tot de 15^de blijven staan. Dan moeten we verkassen naar de plek tegenover hun. Een hele mooie plek in de zon. We blijven hier to half januari dan gaan we weer verder de kust langs richting Carthagena en de zuidkust van Spanje.

Guardamar heeft alles en aangezien Krina nog steeds last heeft van haar rechterarm en schouder kunnen we hier weer een dokter bezoeken en de behandeling afmaken indien nodig.

Er zijn supermarkten in loop afstand en ook het strand is minder dan 10 minuten wandelen. Het brede strand loopt kilometers door naar Santa Pola. Aan de ene kant de middellandse zee en de andere kant een groot beschermd duin gebied.  Prachtig mooi. We zijn blij om hier te zijn. We kunnen alle kanten op.

We vinden ook een Nederlands winkeltje met AH producten. Schandalig duur.  De Jumbo winkel in Altea had tenminste nog redelijke prijzen maar deze winkelier maakt het wel bont. Gelukkig dat we goed hebben ingeslagen bij de Jumbo in Altea. Het Nederlands koffie plaatsje naast deze AH heeft is wel redelijk geprijst en we lunchen er met een broodje kroket en kopen er brood.  Ook de koffie is er goed en we nemen wat kranten mee voor het lokale nieuws. Vlakbij is ook een chinese supermarkt. Wij hebben nog nooit zoiets gezien. Groter dan de grootste winkel waarin we ooit zijn geweest. Er is van alles te koop. Je kunt er een dag zoet brengen want je kunt het bijna niet zo gek noemen of het is er wel te koop en vast in meerdere kleuren en maten. Het is er druk en de mensen slaan hun kerst verlichting in.

Krina is met een Belgische dame naar de dokter en de apotheek gereden. Ze moet weer aan de injecties voor haar arm en schouder. Een infectie wordt vermoed en ze krijgt nu 6 dagen achtereen een injectie voor de pijn en genezing.  Alleen op zondag is de clinique gesloten en de assistente komt naar de camping voor de behandeling. We hebben alle spullen bij de apotheek gehaald en alles ligt klaar voor haar bezoek. De 15^de gaan we naar onze nieuwe plaats en komen we bij onze buren van de flat te staan. We gaan er op vooruit want de nieuwe plaats heeft de hele dag zon. En hoewel sommige nachten koud zijn, is er meest de hele dag zon en wordt het tussen de 15 en de 20 graden iedere dag. Iedeaal voor strand en duin wandelingen en fiets tochtjes in de omgeving. Voorlopig houden we het hier wel uit.

We hopen dat jullie thuis ook beter weer krijgen en we zien op het internet dat er geen witte kerst in het vooruitzicht zit voor jullie. Nou voor ons ook niet. We hebben de camper wat opgesmukt met kerstballen en en het kleinste kestboompje dat je je maar kunt bedenken en voor de rest staat er veel en lekker eten op het menu en dat zijn de beste feestdagen.

Voorlopig maar het allerbeste, groetjes en tot de volgende keer.

Willem en Krina.
P.S. Nog gauw een foto toegevoegd van de camping in Crevillente gemaakt op de Nederlandse middag.

From Crevillente to Sant Fulgencio and Gurdamar del Segura.

We took our leave from the camping MARJAL in Creveillente on November 30 and continued on to Sant Fulgencio, a small town on the coastal plain a few miles from the coast. The camping is a private camping with 7 pitches and we have booked a pitch from the first of December through the first week of January. Then we plan to go further south direction Cartagena.

We arrive a day early and are asked to spend the first night in a spare spot on the camping. It’s a beautiful little camping. Flowers everywhere and the surface of the buildings and benches beautifully decorated with original Spanish azulegas (tiles).  The owner is not in because she spends a lot of time visiting the hospital where de husband of her daughter is hospitalized.

The temporary manager is very friendly and the other guests come and introduce themselves. Except our future neighbor and one other couple because they are annoyed since we on the spare pitch get in the way of car traffic to and from their pitches.  They pledge to complain to the owner as they believe the camping is full enough as it is.

The next day we move on our pitch, but as soon as I start the engine the irritating neighbor is back to tell us that we may only park on our pitch in such a way that no shadow falls on the spot where their normally sit to enjoy the sun. Their pitch is filled to the extent that, to catch some sun, they have to move slightly away from their pitch to catch a sunny spot.

This is really getting ridiculous but she is putting up such a hell of a fight that all around come looking to see what the commotion is all about.  Madam’s tongue maybe as sharp as a razorblade but the caretaker tells us to move on our spot and not to be further bothered by the vicious lady.  He, among other people tells us that everybody else on the campsite has been under fire by that “nasty lady” in the corner and hardly anybody still talks to them anymore.  I don’t care one way or the other and she can fly a kite as much as I’m concerned.

When the owner returns from the hospital she gets right away assaulted by the nasty neighbor and.. Oh dear….. She succumbs to the woman and comes to our motor home to asks us to move in such a way that the nasty neighbor is satisfied that no shade falls on her favorite sun spot. Ridiculous!!

We decide to move, but out of the gate and move to another camping close by. There are plenty in the neighborhood. We go visit the camping in Guardamar del Segura where friends from our apartment building at home spend their winter. There are still several nice spots free and we decide to make home here for a month and a half. Only thing is that we have to move after a few weeks because the pitch is spoken for but in return we get a nice spot in the sun opposite our friends. This suits us well.

Guardamar has everything and most important a doctor’s office where Krina can continue the treatment for her shoulder. It does not get better bur worse and medical attention is sorely needed.

There are several supermarkets close to the camping and the beach is only 2like 200 yards away and runs all the way from Guardamar to Santa Pola, several miles long. Along the beach are a continuous dune park and a pine forest. Left and right for Guardamar are perfect sites for long hikes through the nature preserves.

We find also a Dutch store but they don’t have much and are very expensive. The annex restaurant next is also run by a Dutch lady. The restaurant is reasonably priced and has a good lunch menu so we decide to eat lunch there before we continue our grocery shopping trip.

Krina visit the doctor’s office and gets a 6 day treatment consisting of cortisone injections and anti inflammatory medicine.  We have to see the doctor every day except on Sunday when the office is closed and the nurse comes to the camping to administer the injection.

Because it’s her right arm and shoulder typing is tough so for the next couple of weeks do not expect emails from her hand.  But don’t fret, she is definitely getting better.

To bet in the Christmas spirit we have improved the motor home with Christmas decorations and the smallest little Christmas tree you have ever seen. Quite.

We tell you more about it the next time. In the meantime we’re doing fine, Krina is getting better and we have one of the nicest, sunniest spot on the whole camping.  Great!

All the best and greetings from Willem and Krina.

Bijlagen:
Nederlandse middag.jpg (118.4 KB)   

Crevillente.

Van de camping in Oliva hebben op de 11^de november afscheid genomen. Jammer maar we gaan weer verder en houden ons aan het programma. We hebben hier fijn kunnen fietsen en wandelen. Met het omslaan van het weer gaan we toch maar weer iets verder inland. De volgende camping is in Javea.

Om ’s morgens bijtijds weg te kunnen hebben we de avond voor det vertrek alles ingepakt en hebben de nacht door gebracht op de camperplaats die bij de camping hoort.

Na een mooie rit komen we bij de camping aan. Onze TomTom stuurt ons weer door allemaal rare achterweggetjes naar de camping , inclusief een heel nauw bruggetje. Gelukkig geen tegenliggers. En natuurlijk vinden we later uit dat we beter de grote weg hadden kunnen nemen die direct naar de camping leidt.

Het is een mooie camping en het sanitair is geweldig. Alles is aanwezig. Het stadje is heel aardig en er is van alles te doen. Net aan het begin van de historische binnenstad vinden we een moderne dames kapper waar Krina gebruik van maakt en er keurig gekapt vandaan komt. Ook het strand is in loop afstand. Meest keitjes strand, maar dicht bij de stad is een groot zandstrand. Veel badgasten zijn er niet maar de terrasjes zitten vol. Ook stikt het er van de leuke winkeltjes in de binnen stad en langs de boulevard. Omdat alle grote winkels vlak bij de camping zijn slaan we maar groot is en vullen de voorraad boodschappen aan. Ook bezoeken we hier een Nederlands dokter. Krina heeft veel last van haar schouder. Nu maar hopen dat het beter gaat.

De 20ste gaan we weer verder naar camping Cap Blanche in Altea. Prachtig gelegen aan de lange boulevard die van Alfas del Pi naar Altea loopt. Ettelijke kilometers lang. De camping zelf is een oude camping. Het sanitair is waardeloos en de douche hokjes veel te klein. Je kunt je er niet fatsoenlijk in aan en uitkleden. Het overgrote deel van de bezoekers zijn Nederlandse overwinteraars waarvan de meeste hier al jaren komen. Waar je ook gaat, overal wordt je nagekeken. Je bent hier een vreemde eend in de bijt en je krijgt het gevoel niet welkom te zijn. Er hebben zich overal clubjes gevormd en als je niet ergens bijhoord ben je niet welkom. Niemand zegt ‘Goeje Dag’ terug en je wordt genegeerd. Men laat je goed merken dat jeniet bij hoort. Alleen ‘s avond bij de afwas is het een vrolijke boel. De afwas wordt meestal door de mannen gedaan en onder de afwas babbelt en grapt iedereen met iedereen. Rare jongens die Nederlanders hier.

Krina checked het eens uit op het internet bij de commentaren over deze camping. En ja hoor.. een hele lijst van klachten. Ongezellig, Onvriendelijk, Mensen die zijn weggepest .. het gaat maar door en het regent klachten. Wij staan in een hoekje en de mensen die hier staan met hun caravan en camper horen klaarblijkelijk ook nergens bij dus wordt er met ons gepraat. De buurman naast ons is een Nederlander en trekt een aanhanger met twee motoren mee. Grote kawasakies. Prachtig. Al pratend vinden we uit dat we bijna de zelfde opleiding hebben en ongeveer het zelfde werk hebben gedaan. Hij komt uit Barneveld en heeft in Ede de zelfde avondschool gevolgd als ik, alleen een paar jaar later. Hoe klein is de wereld.

We vinden hier ook een Nederlandse winkel. Een behoorlijke supermarkt met alleen maar Jumbo producten en prima Nederlands brood. Aangezien er veel Nederlanders in de steden en op campings wonen rondom Alfa del Pi en Altea is het er druk. Dus slaan hier we de nodige typische Nederlandse dingen in. Ook moet hier ergens een AH zijn maar daar kwamen we pas achter toen we al weer weg waren.

We laten de ongezellige camping achter ons en vertrekken de 23^ste naar de camping in Crevillente. Een splinternieuwe camping in het binnenland van de provincie Alicante. Een reuze camping met meer dan 1300 plaatsen tussen de 90 en 180 M². Er wordt ons verteld dat vanaf midden januari de hele camping bomvol is. Er is weinig of niets te doen in de omgeving dus alles wat er te doen is gebeurt op de camping. Restaurant, dokters post, kruideniers winkel, meerdere binnen en buiten zwemdaden, fitness center, massage, physio en gym zalen met alle bedenkbare apparatuur ... je noemt maar op. Er is ook van alles te doen zoals land georienteerde middagen met zangers, muziek en dansen. Er worden veel cursussen gegeven waar je aan mee kunt doen en iets leren. Er is bijvoorbeeld Spaanse les, handwerken, lijn dansen, kooklessen .. te veel om op te noemen. Elke dag zijn en wel speciale menu’s en lekkere dingen te eten en te drinken. Als je aan alles mee doet kom je tijd te kort. Je wordt hier flink bezig gehouden. Het internet op de camping is gratis en de verbinding en data-stroom uitstekend.

Heel veel Nederlanders, Duitsers, Engelsen en Belgen hebben zich in Crevillente ingeschreven en wonen permanent hier op de camping. Als ze al eens terug naar hun land gaan ze met het vliegtuig vanaf Alicante en de vluchten zijn (nog) spot goedkoop. Sommige hebben caravans die zo ongelooflijk groot zijn dat ze met speciaal transport vervoerd moeten worden en die op een normale camping niet kunne staan. Ook zijn er een paar campers die gebouwd zijn op het verlengde onderstel van een standaard autobus. Sommige tot 14 meter lengte met uitschuifbare keukens en woonkamers. Ook deze campers kunnen op een gewone camping niet staan en staan allemaal op plaatsen van 180 M². Fantastisch!

Met de camper is alles goed. De modificatie van de laad apparatuur werkt nog steeds perfect en dus geen zorgen meer dus en kunnen verder zorgeloos genieten van het overwinteren. Aan het eind van de week gaan we door naar Fulgencio, dicht bij Guardamar deSegura waar we de maand december gaan doorbrengen. Meer hier over de volgende keer.

Allemaal het allerbeste, groetjes en tot de volgende keer. Willem en Krina.

Crevillente.

We left the Oliva campsite on the 11^th. We would have liked to stay longer but we have a schedule and voted to stick to it. We liked Oliva because of the beautiful beaches and the excellent hiking and biking opportunities. Pity, but because of the weather forecast is not that great so it might be a good thing to move a little more inland and go to the campsite in Javea another city further south along the Mediterranean coast.

We decided to take the toll road and after a relaxing drive we reach the campsite around noon. Plenty of time to exploring after set-up. Regardless the poor weather forecast is the weather still good with lots of sunshine however the wind is picking up. It is nice here!

The camping is fairly new with a good layout. Many snowbirds have chosen this camping to spend the winter. No wonder because the camping facilities are great and the pitches are of a nice size. Pity that the restaurant is closed most of the time and that there is no camp store.

There are several large supermarkets in the neighborhood of the camping and the historic city center is only 10 minutes walking away.

Convenient located at the entrance of the historic center has a hairdresser his shop. Krina chechs it out and reappears a while later with a new hairdo. Looks good! Also the beach is in walking distance. The beach front is very large and consists mostly out of gravel. Towards the city center are the sand beaches.

You won’t find many beachcombers this time of year because the water is cold but it is good to sit in the sun and the terraces in front of the restaurants are full of people enjoying themselves. There are also a lot of shoppers visiting the many little beachfront shops along the boulevard. The fall season is over and there are bargains to be had.

Because of the several large grocery stores in the vicinity we stock up on groceries and supplies. We also visit a doctor for Krina. Her shoulder pain gets worse and is time to do something about it. Now we hope it will get better soon. The doctor is Dutch and has his practice in the city. There are so many vacationers and retired persons here from the Northern countries that it seems to be profitable to have a clinic here just for foreigners.

On November 20 we continued our journey to Camping Cap Blanche close to Altea. The camping is beautifully located on the boulevard which runs from Altea to Alfas Del Pi, a small city close to Altea. The boulevard is a few miles long. The camping it selves is old. The sanitarily facilities are poor and outdated. The shower stalls are so small that you have to step outside to change your mind. Internet access is free, but you know why once you try to on the internet. Useless!!!

According the reception lady are 86% of the visitors Dutch of which most have been spending the winter here for many years. Good heavens! They are definitely not friendly here. People here have formed in all kind of groups and clubs and if you do not belong to one of them, or just a short-time visitor, you are not on! Your ‘Good Morning’ is seldom answered and some are just plain rude like you are an interloper in their their cozy little world.

Only during the time we wash the dishes in the utility building they act normally. On the camping dishes are mainly done by men and everybody has a good time. There is joking, laughter and fun. A totally different world. Funny people these Dutch!!!!

Krina checked it out on the web and..... Yes. All kind of people seem to have the same opinion. Be it Brits, German or other Dutch, same opinions ... unfriendly, standoffish, and even people tell that they were pestered to the point that they left for another camping.

We are located in a corner (probably the corner for the undesirables) with a few other couples of different nationalities that communicate with each other. Our neighbors are from Holland and travel around in their camper and their trailer with 2 motor cycles. We find out quickly that we are two ducks of the same pond. Not only have him and me the same education and did the same kind of work but we also took classes at the same school. Small world!

We also find a large Dutch grocery shop. A fair sized supermarket with a lot of typical Dutch article and good Dutch bread. Because of the large number of retired Dutch citizens around Altea they are pretty busy. We restock our supplies will stuff we normally cannot buy in Spain.

We leave the unfriendly camping Cap Blanche behind us on the 20^st and move to a camping in Crevillente. A huge campsite with more that 1300 spaces for campers and caravans. Another part of the camping with the same amount of spaces is blocked off. Only open in summer we assume. There are still lots of open spaces, but we are told that as the 15the January the camping is full.

There is little to do around the camping. It’s in the middle of nowhere and the city is 6 miles away. Thus everything is on the campsite. Restaurants, bars, shops and even a first aid station with a doctor in attendance a few times a week. You can make an appointment when needed. Gyms, sauna swimming pools are open to the campers.

Theme orientated show and music afternoons and evenings several times a week. There is also a few times a week a small open market with fish and fruits and veggies. Courses are available if you want to learn Spanish, ballroom dancing, line dancing, you name it. A menu of the day is available at noon time and in the evening and of course there is also A la Carte for the gourmet.

Many of the campers have registered themselves as permanent residents in Spain at the town hall in Crevillente and live here year around on the camping. The few times they go back to their country of origin they fly from Alicante with Ryan Air or Vueling. Dirt cheap!

From Crevillente we go to our spot south were we gonna spend December and the first half of January. We tell you more about it the next time.

All the best and greetings from Willem and Krina.

Bijlagen:
Nederlandse middag.jpg (118.4 KB)   

Oliva.

De dag dat we van Navajas naar Oliva reden was het stralend mooi weer en het was lekker rustig op de weg. Omdat we een probleem hebben gekregen met de Calira boordcomputer die onder anderen ook het laden van de 2 huishoudaccus regelt hebben onderweg een bezoek gebracht aan de Knaus dealer in Chiva, +/- 20 kilometer oost van Valencia.  Een hele grote dealer met een grote werkplaats en een heel veld vol met nieuwe campers en caravans. De zaak straalde competence en vertrouwen uit.  Maar na een poosje rondkijken in en om de garage was het vertrouwen bij ons al gauw tot het nulpunt gedaalt en toen de monteur mij vroeg of hij mijn voltmeter kon gebruiken omdat de enigste meter in de garage kapot wast was ging het vertrouwen er  helemaal  uit. Er werd geen probleem gevonden en deze diagnose werd nogmaals bevestigd door een tweede monteur die over de schouder van de eerste monteur meekeek. Dat de Calira boordcomputer de accus niet bij laadde moest een oorzaak hebben waar ze niets aan konden doen. Een nieuwe Calira was mischien wel een oplossing maar geen mogelijkheid want bij nader onderzoek in hun computer bleek de Calira fabriek niet meer te bestaan en de camperfabrikant gebruilkte nu een ander apparaat wat zij niet in voorraad hadden en waar ze nog geen ervaring mee hadden. Nee ... ze konden ons niet verder helpen.  Een later email om hulp naar de Knaus fabriek in Duitsland bleek ook verspilde moeite te zijn want die mailden terug dat ze het probleem niet via de mail konden beoordelen en dat wij ons tot een dealer in Spanje moeten wenden.

We hebben de zaak uiteindelijk zelf moeten oplossen.  Gelukkig hadden wij bij de camper dokumentatie een bedradings schema van het electrische systeem van de camper en de Calira boordcomputer.  We hebben het accu laadgedeelte van de Calira los gekoppelt en een acculader gekocht. Deze parallel aangesloten op de Calira contacten en parallel gekoppelt  met de zonnepanelen en de dynamo. Gelukt,  we hebben weer constant volle accus. Alle stroomgebruikers in de camper kunnen weer  worden ingeschakeld.

Van de camping loop je zo het strand op en kunt helemaal langs het strand naar Ghandia lopen. Je kunt ook via een mooi fietspad naar Ghandia fietsen. Dat hebben we gedaan want Ghandia is een mooie stad. Ook Oliva is best aardig. Mooie oud stadsgedeelte en alle winkels die je maar kunt wensen. Het was er ook gezellig.

Het is gezellig op de camping. Tegenover ons staan mensen uit Florida, USA.  Ook het weer kan niet beter, het blijft maar rond de 26 graden.   We hebben al weken geen druppel regen gehad, dus alles is hier heel erg droog.  Het is nog volop zomer hier en volgens de lokale bevolking is dit niet normaal.

 Ook lopen hier poezen op de camping die ons natuurlijk onmiddelijk vonden en op bezoek kwamen om bij ons te komen eten.  Dat kan want voor zulke gelegenheden hebben we altijd een zak kattenvoer bij ons.

We hebben een leuke tijd gehad op de camping in Oliva en maken ons op om na een week op door te reizen naar Jávea, net onder Denia.  We moeten door nauwe straatjes en een benauwd bruggetje naar de camping waar we ontdekken dat we er ook langs behoorlijke wegen hadden kunnen komen.  TomTom wist dat klaarblijkelijk niet ondanks de bijna maandelijkse updates.  Niet getreurd, het lijkt ons een mooie camping en we zoeken ons  een mooie plek uit. Plaats genoeg. Veel overwinteraars met de caravan en een goed aantal campers zo als ons diehier voor een weekje neerstrijken op hun tocht verder zuid. 

Krina heeft niet veel foto’s gemaakt.  Had haar toestel  vergeten toen we naar Ghandia gingen.  Ook had ze het te druk met babbelen met iedereen!!  Ze doet zo altijd veel nieuwtjes en informatie op.

De laadapparatuur werkt nog steeds perfect en dus geen zorgen meer en nu maar genieten van Jávea. Meer hier over de volgende keer.

Allemaal het allerbeste, groetjes en to de volgende keer.  Willem en Krina.

Oliva.

Thew day we drove from Navajas to Oliva was a perefect day. Beautful weather and relative few cars on the motorway. Very relaxing drive. Because of a problem with the on-board power control unit which also charge the 2 large household batteries, we decided on a detour and visit the dealer of our motor home +/- 14 miles west of Valencia near the town of Chivas. 

The dealership was quite a large setup with a lot of new and used material in the yard. It had also a large attached garage with lots of people but with little talent among them. The electro mechanic could not find the problem because most of all he had no proper tester (megger).  We offered him our tester to use but that also failed to bring the problem to light. Bummer thus! According their computer info a new unit was not possible because the company which fabricated the on-board computer had gone out of business and they had no knowledge of the new units the camper factory was using at this time.

The answer to an email we send that same evening to Germany to the manufacturer did not make us very happy either as the service department wrote back that the problem could not be diagnosed via mail and that we should seek assistance from the dealer in Spain. Isn’t it Fascinating!

We finally solved the problem ourselves with help from the wiring diagrams we had with the camper documentation. We bought a battery charger and disconnected the section of the on-board power control unit and hooked up the charger instead and in parallel with the solar panels and the motor generator. Problem solved! Power everywhere in the camper and full batteries at all times.

The campsite is very nice and one walks from the camping directly on to the beach. You can walk along the beach for 5 or so miles to Ghandia, the city just north of Oliva. We did it by bicycle. There is a bicycle trail through the orange grooves all the way from Oliva to Ghandia and ends in the old town right at the railway station and the tourist office.  We spend an afternoon in Ghandia and did some shopping. We found it a very nice town.

Its very nice on our campsite in Oliva.  An US couple from Tampa Florida has the pitch on our right. The come every year the summer and the fall in Europe and fly back to the States in November. The motor home stays in storage in Holland waiting for their next return.  

The weather is Fabulous. The temperature stays in the low eighties and it’s perfect for biking and walking.  The nights are cool but the temperature doesn’t fall below 55.  The weatherman does not like this weather pattern and tells us that it is unusual for the region, but we snowbirds like it just fine.

There are stray 2 cats roaming the camping and of course they find us right away. I don’t know why. But we have to accept the situation and therefore always carry a large bag of dry cat food around with us in the motor home. You can’t escape your destiny.

We have a nice time on the campgrounds in Oliva but after a while we make ready to move on and make the decision to move to Jávea, a city a little further on our journey further south. 

The trip to Jávea was uneventful but the last part through the city was like driving through a maze. Nothing but narrow streets and small squares. When we finally hit the camping we figured that we also could have taken the main road. Our navigation unit did apparently not know this regardless the monthly updates. Clearly time for a more modern unit. We had similar problems before. Luckily this time we did net any low bridges or overpasses. We had that before too.

 The camping is very nice and half full with snowbirds from Germany, Holland and England A cheery bunch.

Krina did not make too many pictures in Oliva because we forgot our camera during our sightseeing trips. Cabnnot win them all! We were also too busy with having fun.

Next time more of our new campsite in Jávea. Until then, all the best. Greetings and good health.

Willem and Krina.

18-11-2013, 11:06 geschreven door Willem en Krina  

Van Ainsa naar Navajas

Allereerst onze felicitaties aan schoonzus Rina, oom Bertus en onze kleindochter Melissa met hun verjaardag. Nog vele jaren toegewenst.

Het eerste gedeelte  van onze tocht naar Caspe was door het prachtige berglandscap van Arragón. Langs een hele rits van kleine stadjes langs de N211 met adembenemende vergezichten over de bossen en het heuvelland langs de rivier Cinca en verderop de Ebro met hun vele meren achter stuwdammen die de dalen opvulden waar beide rivieren doorheen kronkelden. Het laatse stuk van onze dagreis deed meer denken aan een maanlandschap. Hoge droge vlaktes met diepe steile afdalingen naar kurkdroge cañons. Hier en daar Struikgewas met een eenzame verpieterde boom. Toch op de plaatsen waar irregatie water naar deze dorre vlaktes werd gepompt zagen we uitgestrekte landerijen met lege fruitbomen. De oogst was al binnengehaald en het was ons onduidelijk wat voor fruit hier was geoogst. Bij sommige huizen langs de weg zagen we wel sinaasappel- en citroen bomen en zelfs hier en daar nog druiven.

Na een lange dag rijden zagen we het stuwmeer opduiken waar de camping aan ligt. Nog steeds 14 km van Caspe ligt de camping aan het groot langerekt meer. De camping was vrij vol met allemaal sportvissers. Het haventje ligt vol met kanos en roeibootjes en het is er druk. Alle facilitieten zijn open inclusief de bar en het restaurant. Het is winderig weer en de vis wil niet bijten dus zit het vol bij de bar.

De camping zelf is niet veel maar alles is aanweig en er is prima gelegenheid om te wandelen. Er zijn twee wandelroutes Eén naar links en één naar rechts. De rechtse gaat door de heuvels naar Caspe. Naast de camping ligt een enorme plantage met duizenden fruitbomen van onbekende soort die we de volgende dag helemaal rond lopen. Prachtige vergezichten over het meer belonen ons voor de moeite. De wandel route naar links doen we de volgende dag ook een stuk. Ongeveer 4 km. Het gaat nog zeker 75 km verder volgens de wegwijzer met het eerste overnachtings punt op 30 km. Ons overnachtings punt is op de camping dus draaien we na 4 km om en gaan terug.

Volgens de barman is het goed scuba duiken in het meer want op de bodem liggen nog hele dorpjes en boerderijen. Zelfs met hier en daar nog een kerkje of een villa. Toen de stuwdam klaar was en de bewoners van de dalen waren geevacueerd heeft de genie afdeling van het leger diverse torentjes en hogere gebouwen laten springen. Maar onder de tientallen meters water liggen nog steeds goed bewaarde dorpjes die stil liggen wachten op de bewoners die nooit terug zullen komen. Scholen vissen en kleine groepjes duikers en zijn nog de enige bezoekers.

Na 4 dagen hebben we het wel gezien en rijden we door naar de provincie Valencia naar ons doel, het ons welbekende stadje Navajas.  Van Caspe gaat het over de N211 via Alcañiz naar Montalban waar we de N211 verlaten en verder gaan via de N420 naar Teruel. Hier nemen we de grote autostrada A23 naar Navajas. Onderweg denken we nog even aan de camping in Altura vlak bij Navajas maar die is dicht, ondanks de campinggids zegt dat hij open is. Dus niet .. op naar Navajas.

Bekend terrein. We staan op bijna de zelfde plek als waar we stonden in het voorjaar. De camping is half vol met engelsen en nederlanders met hier en daar een Noor of een Fin.  Geen spanjaarden. Die komen allen nog voor het weekend deze tijd van het jaar en stroomt de camping vol!

Als we gaan winkelen worden we weer links en recht herkent en begroet. Het is bijna het gevoel om weer thuis te zijn. Krina en ik zijn graag in Navajas. Overal wandelingen en leuke dingen te doen. We voelen ons hier thuis.

Volgende keer wat meer over Navajas en wat fotos. We gaan veel wandelen en met fiets en trein weg de omgeving verder verkennen. Tot zolang het allerbeste en de hartelijke groeten van Willem en Krina.

From Ainsa to Navajas.

First our best wishes and congratulations go out to our sister Rina, uncle Bertus and our granddaughter Melissa upon their birthday. We wish you all many happy returns.

The first part of our trip to Caspe was along the N211 through the beautiful mountain landscape of Aragón and through a whole string of little mountain towns. Because of the elevation of the road we had breathtaking views of rivers Ebro and Cinca and the many lakes they filled in the valleys below.

The final leg of our journey reminded us of moon landscapes. Arid plateaus with deep dry gorges and here and there a tree or some shrubbery. Only on places were the soil was irrigated we saw very large plantations of unknown fruit trees. Fruits were already harvested and we could not guess whatever trees they were. Here and there we saw orange and lemon trees and even grapes. Water they had plenty, witnessing from the many lakes and hydro electric stations we saw on the way. All river water comes from the Pyrenean Mountains because from the land it looks that it only rains here few and far between.

After a long day we finally saw the lake of Caspe where our camping was located. Not too close to the city, because Caspe is still 10 miles from the camping. The camping is a favorite by sport fishermen and fish here is said to be plentiful. However not that day because was windy and the fish did not bite. Maybe therefore the bar had so many customers. It’s busy on the camping and all facilities are open including bar, restaurant and shop. The harbor is full with small boats and there are a lot of canoes lying on the beach.  

There are no other activities on the camping besides fishing and hiking.  There are two hiking trails near the camping. One leads to Caspe and the other one is part of the large European trail which starts at the north of Norway and leads all the way to the south of Spain.  Next to the camping and strung along the lake is a large plantation with unknown fruit trees and is crisscrossed with paths and access roads for pickers and machinery. We did a 5 mile hike around the plantation and were rewarded with fantastic sights over the lake and the hill country.  The next day we did a section of the large trail. Following the trail to the next waypoint is still another 60 miles away.  Very nice but regardless the fantastic views we turned around after 3 miles to hike back to the camping. Enough!!

According to the bartender is it good scuba diving in the lake because on the bottom you still find the villages and the farms even with here and there a church or a mansion. When the dam was completed and the people evacuated and relocated, the Corps of Engineers started blasting towers and building up the slopes and had usable trees removed by the Forest Service.  Still preserved under the many feet of water lay still the villages and farms waiting for people that never will return. The only visitors these days are schools of fish and sometimes a small group of scuba divers.

After 4 days we have seen it all and drive through the country site to our next designation in the province of Valencia, our well known little town of Navajas.

From Caspe we take the N211 via Alcañiz to Montalban were we leave the N211 and continue over the N420 to Teruel. Here we meet the motorway A23 and follow it to Navajas. We decided to take a peek at the camping in nearby village of Altura, but find it closed regardless the camping guide says it’s open.

We were in Altura in the spring and have the same spot again. The camping is half full with British campers with here and there a Dutch and a Finnish camper. No locals. This time year they only come for the weekends. Lots of noise and everybody is mighty glad when they leave again Sunday afternoon.

When we go shopping in the little town we get recognized left and right and greeted. It’s almost a coming home feeling. Krina and I like it here and are always happy to be back in Navajas. Many hiking trails and may things to do. Next time we tell you some more about Navajas and make you some pictures.

So long then. We’ll be back with our blog from Navajas in about a week. Till then our best regards.

Sincerely, Willem and Krina.

21-10-2013, 21:24 geschreven door Willem en Krina  

Over de Pyreneën naar Ainsa.

Wel ... de camping bij Arreau aan de D-929 die was aangeprezen in de campinggids als een paradijsje bleekt maar een rotzooi te zijn. We kwamen er kort na 12 uur aan en de slagboom was dicht. Een briefje op de deur van de receptie vertelde ons kort en bondig “Terug om 4 uur”.  Wij wandelen even over de camping en vonden het douche en toilet gebouw potdicht. Mischien was er nog een tweede gebouwtje maar daar hebben we niet eens meer naar gezocht. We vonden het een bende en alles zag er onverzorgd uit. Boven de receptie was de woning van de beheerder maar alhoewel hij door het raam naar ons keek, konden de gasten hem klaarblijkelijk een zorg zijn. Er stonden inmiddels ook al 2 engelse campers achter ons. Die besloten tot 4 uur te wachten, maar wij draaide de camper om en zijn doorgereden naar Ainsa in Spanje via de Bielsa tunnel.

2 uur lang hebben we door het prachtige gebergte gereden. Elk moment weer een ander vergezicht.  We zullen ons deze rit nog lang herinneren als een van de mooiste die we ooit door de bergen hebben gemaakt. Er werd met borden gewaarschuwd voor overstekend wild en dat werd nog eens benadrukt door een kudde wilde paarden die opeens vanuit de bergen de weg op kwamen en voor de camper uit gingen lopen. We zijn er voorzichtig langs gereden en in onze spiegels zagen we hoe de groep weer bij elkaar kwam en in de bossen op de helling verdwenen. Het weer werkte goed mee en de weg was prima te rijden, ondankes de vele haarspeldbochten.  Vooral aan de spaanse kant waren de wegen bijzonder goed en minder steil dan aan de franse kant, waar we hellingen hadden van 12 %.  De Bielsa tunnel ligt op 2300 meter en dat was aan de vegetatie goed te zien. Nergens een loofboom op deze hoogte en op verscheidene bergtoppen in de verte zagen we al de vroege sneeuw.

De Ainsa camping ligt op 2.5 km van het stadje en ligt tussen het dorpje La Buerda en Ainsa aan de A138 in de provincie Aragón. De camping ligt aan een rivier. De dag dat we kwamen was het maar een beduust stroompje maar na enkele vreselijkeregenbuien de volgende dag was het beeld totaal veranderd en denderde het water als een woeste stroom door de bedding. Het leek wel oorlog. Het lawaai van het water was tot in de camper te horen. Volgens de receptie had het overal in de bergen zo erg geregend geregend ... dus vandaar.

Prima camping. Een van de grootste die wij ooit in noord Spanje hebben gezien. Goed sanitair en plenty warm water. Het restaurant en de winkel waren de hele dag open en ook het zwembad.

We zijn een week in Ainsa geweest en hebben lange wandelingen gemaakt door de bergen langs goed aangeduidde wandelpaden. Je kunt ook langs bergpaden naar Ainsa en La Buerda. Onderweg veel fotos gemaakt waarvan enkele op het blog. Ainsa bestaat uit twee delen, de boven- en onderstad. De bovenstad is het oude gedeelte wat prachtig is gerestaureerd. Elk gebouw is gerestaureerd of herbouwd  in de trant van de 16^de eeuw.  Het ziet er geweldig uit. Een echte touristische trekpleister. In de benedenstad zijn de winkeltjes en wonen de mensen. Alles wat niet in de horeca werkt, schijnt in de bergen te werken want overal zijn sporen waar de rotsen zijn opgeblazen en tot grint en bouwstenen zijn verwerkt.  Op sommige plaatsen liggen grote hopen puin die overgroeid zijn met planten en struikgewas. Onderweg op een van onze tochten ontmoetten we een geitenhoedster met een kleine honderd geiten die haar al knabbelend volgen door de wildernis op de berghellingen.

La Buerda is niet meer dan een gehucht en lijkt nog niet te zijn ontsnapt aan de 19^de eeuw. Het is een slaperig dorpje van mischien 200 zielen waarvan wij er minder dan 10 hebben gezien.

De nachten worden hier koud dus zijn we na een week weer  ingestapt en opweg gegaan naar onze volgende stop, Caspe in de heuvellland richting Zaragoza.

We zullen ons weer melden vanuit Caspe aan een van de de grote stuwmeren langs de rivier de Ebro. Tot zolang het allerbeste en de hartelijke groeten van Willem en Krina.

Over de Pyreneen to Ainsa.

Well ... the camping near Arreau on de D-929 which was highly recommended in the guide turned out to be dump. We arrived at noon time and found the camping closed. A note on the reception door told us short and sweet “Back at 4” After a walk on the campsite we found the facilities building closed and partly boarded up. There could have been a second building but we did not bother to look. The upkeep of the site was very poor and the pitches badly maintained.  The manager’s quarters were above the reception and we saw him looking through the window. He probably could care less, and so did we. We decided to continue and push through to our next designation in Spain. During our walk around two British camping cars pulled up. They decide to wait till 4 but we turned the camper around and headed for mountains, the Bielsa tunnel and for Spain.

The 2 hour trip through the mountains was fantastic. Every turn showed another beautiful panorama. We’ll remember this trip as one of the most beautiful mountain journeys we ever did.

Warning signs in the mountains as “Road Crossing Large Animals ” turned out to be justified as a group of about 25 wild horses suddenly crossed the road in front of us. A few kept walking in from of us, maybe to show us who belonged here and who not!

After we carefully passed them we saw the horses regroup and disappear back into the forest.

The weather was excellent all the way and however the very many hairpins and twist and turns of the road, it was a very enjoyable ride. Especially the road on the Spanish side was less steep than the one on the French side were we had at times up to 12% rise. The Bielsa tunnel is at a 3700 feet elevation as you also judge from the vegetation.  Only pine trees in sight and on several mountain tops around us we could see already the first accumulation of snow.

The Ainsa campsite is located about 2 miles from the city and about in the middle between Ainsa and the village of La Buerda on route A-138 in the province of Aragón. The camping borders a river which looked to us as a small stream of water in a wide bed of gravel and rocks. After a few days and some heavy rain it turned into a roaring river. It looked frightening and the wild water could still be heard in our camper 600 feet away from the river. According the reception it had also heavily rained in the mountains around us and for the hydro-electricity works it was a godsend because of too little rain during the summer.

We found the Ainsa camp site perfect and it suited us fine. It was also one of the largest sites we ever saw in the north of Spain. The restaurant, shop and the swimming pool were open all day. The store and bar well stocked and the variety of food in the restaurant commendable for a campsite.

We stayed a week on this site and made long hikes through the mountains along well marked trails. Trails also lead to Ainsa and to La Buerda. We made lots of pictures of which you find some on the blog.  Ainsa consists of 2 parts. The medieval part and the city proper. The upper part, the old city, is beautifully restored and looks every bit a 16^th century city. It looks magnificent. Lots of restaurants of course and little shops around the village square and the old church. Lots of people still live in the old houses and here and there you find a B & B wedged in between the shops.

Everybody that does not work in shops or restaurants seems to be working in the mountains because everywhere you see large masses of mountain rubble near where rock has been blasted from the mountain and reduced to gravel for road and building materials. Most redundant heaps are overgrown with brush and smallish pine trees.

On one of our mountain hikes we met a goatherd with her flock of about a hundred goats. All following her, nibbling on everything green found on the mountain slopes. We could hear their bells for a long time before they were gone.  La Buerda is not more than a smudge on our map of maybe 200 inhabitants of which we saw maybe less than 10. There is very little going except for a small hotel where we stop for coffee.

The nights are getting cold so high up so after a week Ainsa we call it quits and making ready to drive to our next stop, Caspe in the hill country situated on one of the lakes in the Ebro valley and close to the city of Zaragoza.

So long then. We’ll be back with our blog from Caspe in about a week. Till then our best regards.

Sincerely, Willem and Krina.

13-10-2013, 19:38 geschreven door Willem en Krina  

BERGERAC.

De weg van Le Bugue naar Bergerac voerde ons door een prachtig heuvelland grotendeels langs de rivieren La Vezère en de Dordogne. De rit voerde door schilderachtige stadjes als Limeull, Badefole en Lalinde.

Vooral Lalinde was het bekijken waard. Naast een industriepark, onder anderen een grote Finse papierfabriek was er ook een middeleeuws centrumpje met smalle straten waar we door heen moesten rijden. De Dordogne loopt hier nog al grillig door de rotsen en (mischien) om hem beter bevaarbaar te maken had men een kanaal gegraven met een paar sluizen. Langs dit kanaal zagen we een breed fietspad wat verscheiden kilometers met ons meereisde.  Later waar kanaal en rivier elkar weer ontmoetten draaide het fietspad af en ging verder het heuvelland en het woud in. Wij vervolgden onze reis langs de rivier. We hebben er nog even over gedacht om hier een nacht te blijven staan en te gaan fietsen langs de rivier, maar omdat er veel regen werd voorspeld zijn we toch maar door gereden naar Bergrac.

De camping in Bergerac is een stadscamping aan de rivier de Dordogne. Vanuit de camping is het een 5 minuten wandeling naar de stad en ben je meteen in het historische gedeelte. Erg leuk wandelen door de nauwe straatjes met de vele winkeltje en de restaurantjes. Vooral ’s middags zit het overal vol met mensen voor een ‘Plat du Jour’. Er was de dag na aankomst markt dus gelijk maar ingeslagen. Ook is er een overdekte markt die 6 dagen in de week open is voor groente, vis, vlees en brood. Alles onder één dak. Er staan 2 standbeelden van Cyrano de Bergerac in de stad. Waarom weet ik niet want hij is ergens in noord Franrijk geboren en is hier mischien wel nooit geweest. Het zal mischien zijn naam (of zijn neus) zijn geweest die hem deze eer heeft verschaft.

De camping lijkt wel een doorgangs camping voor mensen op weg naar Lourdes en naar de spaanse grens. Ook onmoetten we veel lui die weer opweg zijn naar huis. De duitsers naar het noorden en de engelsen naar het zuiden. Het is er een komen en een gaan.

Het weer is niet al te best dus besluiten we na een paar dagen hier om verder te gaan. De eerste stop maken we in Cancon. Een dorp 50 kilometer van Bergerac. Het enige restaurant is waar we de lunch gebruiken heeft een prima internet verbinding. Het ligt maar 2 minuten lopen van de camperplaats dus daarom gaan we er ’s middags terug voor koffie en internet. Alle email en updates binnen, besluiten we de volgende dag weer verder te gaan naar Fleurance via Villeneuf sur Lot en Agen. Het is een rit van 137 kilometer en we stoppen onderweg voor lunch en om te winkelen in één van de grote supermarketen die we onderweg zien.

Fleurance beantwoord aan alle verwachtingen. Een heel leuk stadje. De camperplaats is een voormalige camping langs de rivier en je bent vrij om te staan waar je wilt. Over een loopbrug vanaf camperplaats kom je in een groot park annex sportpart met een grote visvijver waaraan enkele vissers half zitten te dutten. Aan de overkant staan een paar reigers die ook een maaltje bij elkaar proberen te scharrelen. 

Er is geen electra en ook geen verdere voorzieningen. Dus zijn we aangewezen op onze eigen batterijen en moeten we douchen in de camper. Er is wel een gelegenheid om afval water te loozen en het toilet te spoelen gelukkig.

We gaan met goede moed weer verder naar Castelanau aan de D-929 in de richting Spanje en de Bielsa tunnel.  Daar gaan we een paar dagen op de camping en rapporteren verder vanaf deze plaats. Het is laag bergland en we hebben besloten om van de vele mogelijkheden die de camping bied gebruik te maken.  Tot de volgende keer dus. Allemaal het allerbeste en de hartelijke groten van jullie Willem en Krina.

 
Bergerac.

It was a beautiful trip from Le Bugue to Bergerac through the hill country, following the river Dordogne.  The trip led us trough colorful villages as Limeull, Badefole and Lalinde

Especially Lalinde was worth a look-see. Next to a lot of industry, including a large Finnish paper mill, was there a medieval center that was worth a stop. The Dordogne is quite wide here and meanders here through the rock formations with lot of rapids. Maybe therefore they had dug a canal next to the river with a series of locks to be able to navigate the river.  Along the canal we saw a beautiful bike path that travelled with us for several miles. When the river and the canal joint again the bike path swung left and disappeared in the hills and the forest. We would have liked to stop and spend the night and do some biking but because of weather expectations we decide to continue to Bergerac and the camping.

The Bergerac camping is a city camping and is located on the south side of the river Dordogne and overlooks Bergerac. It’s a 5 minutes’ walk from the campsite over the bridge into the medieval center of Bergerac. It was a nice walk through the narrow streets and the many little shops and restaurants. Especially around noon time is it busy and all tables are taken by locals and foreigners sitting down for a ‘Plat du Jour’.  The day after our arrival we went to an open market. There is also, like in many other towns in France, a covert market which is open 6 days a week for vegetables, fish, meat and bread. Perfect, everything in the open and still under one roof.

We find it strange that there are 2 statutes of Cyrano de Bergerac in town. We don’t know why because he was not born here nor lived here. He was born somewhere in the north of France. Maybe it was his name that got him the honor of 2 statutes. Or maybe it was his nose which made him so famous?

The camping is more or less a thoroughfare for campers on their way south and north. Almost all the British are snowbirds and going south and most Dutch and Germans are on the way back north.  It is a coming and a going on the camping.

The weather forecast is not too great so we decided after a few days to leave Bergerac and making a stop in Cancon, a small village about 35 miles south of Bergerac. We have lunch in the only restaurant in the village. Because the restaurant has an excellent internet connection we plan to go back in the afternoon for coffee and the web.  No problem, its only 2 minutes from the campsite. In no time we have our mails and all the necessary updates. It’s not a town to spend too much time in so we continue our journey the next day and plan to go to Fleurance via Villeneuve sur Lot and Agen. It’s a 100 mile trip and we stop half way for lunch and a little shopping in one of the large supermarkets along then way.

Fleurance is as expected, a very nice city. Also the campsite is perfect. The site is located on a former camping and is free of charge. There is no electricity and limited facilities but the site is great and that makes the difference. A walkway over the river leads to a park and a sports complex.  In the middle of the park is a large pond where a few sleepy fishermen sitting under the shade of a large umbrella and on the other site of the pond are 2 egrets trying to catch some lunch.

One day is enough to see all there is to see and the next day we continue on to Castelanau.  Another stop along route D-929 and the road to the Bielsa tunnel on the way to Spain. We plan to stay on the camping in Castelanau for a few days before we go up in the Pyrenees Mountains and through the Bielsa tunnel into Spain. The camping guide is very positive about the camping and we plan to make good use of the facilities available on the camp site.

We let you know about our further adventures as soon as we hid Spain. The weather forecast for our destination in the Spanish province of Aragón is excellent and all the passes and tunnels through the mountains are open. From Spain we’ll come again with our blog, so until next time! All the best and greetings from Willem and Krina.

05-10-2013, 00:00 geschreven door Willem en Krina  

LE BUGUE.

De weg van Sarlat naar Le Bugue voerde ons door prachtige heuvelland en voor een groot gedeelte langs de rivier de Dordogne.

In plaats van de meer directe weg naar Le Bugue via Les Eyzies hebben we de D-703 genomen omdat deze ons was beschreven als een hele mooie rit met geweldige vergezichten over de rivier en het heuvelland. Vooral het laatste gedeelte van de rit was geweldig. Het laatste stuk was op de kaart moeilijk te volgen want het zat natuurlijk precies op de vouw. Gelukkig hadden we TomTom die ons zonder problemen naar de camping bracht.

Le Bugue ligt aan de laaste bocht van de Vezère voordat hij in de rivier La Dordogne vloeit. Het landschap is geweldig met het vele bos en het water. De camping was verlaten en voor de eerste nacht waren we enigste gasten. We kozen een plek aan de rivier (zie foto).  Achter ons stonden rijen met verlaten chaletjes en een paar rijen vaste tenten. Allemaal voor de verhuur. Van de paar eigen huisjes warer er nog 2 bewoond. De meeste mensen waren al afgereisd want de camping gaat eind van de maand dicht.  De services ware goed en het douche- en afwaswater goed warm. Alleen het schoonmaken van de douches en de toiletten kon een stuk beter. Gelukkig hebben we ons eigen douche en toilet aan board.  We kregen zo het idee dat de madam van de camping er voor de laatse weken maar met de pet maar gooide.  Ze was echter best aardig en stond voor je klaar als we haar nodig hadden voor iets.  De camping was zeer gunstig gelegen aan de rivier en het bos en het stadje op 3 minuten op de fiets naar en 2 minuten naar een hele grote supermarkt.  Alles te bereiken via een achterstraatje.

Heel vroeger waren er langs de rivier in de Le Bugue area veel grotwoningen nog daterend uit de tijd van de cro-magnon mensen. Veel van deze grotwoningen waren voor lange tijd bewoond zelfs nog tot in de middeleeuwen. Krina en ik hebben een ook een bezoek gebracht aan een druipsteengrot die rond het eind van de 16^de eeuw is ontdekt. Hij zit onder de grond en is ongeveer 60 meter in hoogte,  honderd meter in doorsnede en is bijna helemaal rond.  Het lijkt op een geweldige koepel en dat is ook de naam die men hem heeft gegeven (de kristallen koepel).  Je gaat er met een gids naar binnen en het is overweldigend.  De speciaal gemonteerde lichten geven prachtige effecten op de kalksteen formaties en stalagtieten en maken de entree van 10 Euro het dubbel en dwars waard.  Op de grond boven de grot is een groot bos waar een wandeling is uitgezet naar een uitzichtspunt over het heuvelland en de Vezère. 

Le Bugue was het bekijken waard. Een heel leuk stadje met veel winkeltje en een hele grote markt op zaterdag die alle straten van het stadje in gebruik neemt. Ik geloof niet dat ik ooit in Frankrijk een grotere markt heb gezien, en dat voor zo’n kleine stadje. Het was er verschrikkelijk druk.  De verder dagen dat we in Le Bugue hebben door gebracht hebben we er ettelijke keren door gewandeld en iedere keer was het weer leuk.  Vrijdag j.l. zijn we vertrokken en naar Bergerac gereden. Daar is een camping in de stad die goed wordt aangeschreven in de gids en door de commentaren van andere kamperaars.

We zullen ons vanuit Bergerac weer melden met nieuwe reisindrukken.  Allemaal het allerbeste en de hartelijke groeten van jullie Willem en Krina.

Nogmaals dank voor jullie reacties en tot de volgende keer!

LE BUGUE.

The road from Sarlat to Le Bugue led us through the beautiful hill country and along the river Dordogne. Instead of the more direct route to Le Bugue via Les Eyzies we took the D-703 because this route was described to us as the most beautiful with impressive panoramas over the river and the hill country of the Dordogne area.

Le Bugue is situated on the last bend on the river Vezère before she joins the Dordogne about 6 miles west of the city. The Vezère is one of the major tributaries of the Dordogne and flows along our camping and through the city. We enjoy sitting by the river where we see every once and a while a canoe passing by.  Its paradise here!

The camping was totally devoid of people. We are the only guests. We picked one of the most perfect pitches along the river (see picture). Behind us are several uniform rows of large rental tents and mobile homes. Everything already boarded up for the coming winter. A few of these mobile homes are privately owned and sport all kind of knick-knacks and additions. 2 of them still have people living in them. Nice elderly couples who wave every time we walk by.  They have to go too in a while because the camping closes by the end of the month.

All services were still available and the water for the showers and for dishwashing is hot and plentiful.  The cleaning however is pitiful and no garbage is collected anymore. We have the feeling that the owners have throwing in the towel and taking it easy after a busy season. The location is however unbeatable and it takes about 2 minutes along the back roads to go to the supermarket and 3 minutes into the city.

Long time ago Neanderthals and later Cro-Magnon people lived in the caves above and around the river Vezère.  Many artifacts in the different museums still give witness how these people lived and died during the Stone Age.  Many of these caves still had occupants throughout the Bronze and medieval times.  Krina and I brought a visit to one of the more famous underground caves which was discovered around the end of the sixteenth century.  The cave is about 200 feet deep and 300 feet across and has almost the form of a cathedral.  Above ground are shops and a restaurant and through the surrounding woods leads a nature trail to a platform overlooking the river and the hill country.

In the cave are walkways and specially installed spotlights give a wonderful effect on stalactites and strange calcium-carbide formations all around and above us.  A guide tells us about the history of the cave and all about the weird and wonderful sights around us. The visit was worth the money and the effort because we had to bike uphill to get there and I can tell you the climb was so steep that we at times had to walk our bikes because the going became too tough!

Le Bugue was very nice and worth to visit. Many shops and the biggest open market we have ever seen in France.  The market took up all the streets of the little town and it was extremely busy. We could buy all our fresh vegetables and fruit among other necessary delicacies as homemade cheeses and olives.

We decided last Friday to leave Le Bugue and drive to Bergerac. There is a camping in the city that is recommended in the guide and by the positive of other fellow campers.

From Bergerac we’ll come again with our blog.  Krina and I thank everybody for their emails and comments in our guestbook.  We’re happy with your feedback and interests in our journey and love to hear from you.

Until next time!

29-09-2013, 20:32 geschreven door Willem en Krina  

SARLAT.

Het was een prachtige rit naar Sarlat, ook wel de parel van de Dordogne genoemd.  De rit van Brive naar Sarlat ging het meest door laag bergland  met soms hele nauwe wegen met pittige hellingen maar ook met prachtige vergezichten.  Gelukkig hadden we op de nauwe stukken weinig tegenliggers en allemaal gewone autos.  Als er grote vrachtwagens bij waren geweest hadden we nog rare situaties kunnen mee maken.

De camping lag aan de zuidkant van Sarlat in het gedeelte dat La Canéda wordt genoemd. Een hele mooi gedeelte en een zeer fraaie camping. We hebben een mooie plek uitgezocht en hebben er met plezier gestaan. Een buurtbus bracht ons in 15 minuten tot in de binnenstad van Sarlat.

In Sarlat woonde vroeg veel rijke adel en kooplieden wat nog te zien is aan de vele prachtige oude huizen uit de 16^de en 17^de eeuw waarvan nog veel huizen met de orginele renaissance gevels die volgens zeggen tot de opvallenste van de Périgord behoren. De oude binnenstad wordt zomers nog steeds ’s avonds verlicht door sfeervolle gaslantarens. 

Honderden winkeltjes bieden allerlei souveniers, kleding en etenswaren aan. De specialiteid van de omgeving is Fois Gras (ganzen- of eendelever pastei). Ondanks de vele protesten van de dierenbescherming worden hier nog steeds eenden en ganzen op de oude manier opgekweekt om de grote levers te produceren voor de Fois Gras.

We hebben tijdens ons verblijf in Sarlat veel regen gehad. Gelukkig meestals ’s nachts maar ook overdag heeft het een paar keer hard geregent. Op verchillende gedeelten van de camping stonden de paden en wegen onder water. Gelukkig voert de kalkgrond het water af, maar het bovenste laagje zand blijft lange tijd een modderige bedoening.

Na een week hebben we genoeg van Sarlat en gaan opweg naar Le Buque, een stadje aan de rivier La Vézère 35 kilometer pal west van Sarlat.

 Vanuit Le Buque zullen we verder praten.  Krina en ik danken jullie voor het gebruik van het gasten boek en de berichtjes die we hebben ontvangen. We vinden jullie reacties fijn en hopen nog veel van jullie te horen.  Tot de volgende keer!
fotos: 1-camping La Caneda. 2-5 oude stad Sarlat.

SARLAT.

It was a beautiful trip from Brive to Sarlat, also called ‘the pearl of the Dordogne’. The trip from Brive to Sarlat was mostly through a low mountain area with some very narrow roads with steep gradients. Luck was with us because we only met cars on the steepest slopes and no big trucks else we would have been in deep trouble.

The campgrounds are at the south side of the city in a community called La Canéda. It is a pretty area with a very nice camping. We found ourselves a good place and had an enjoyable stay. A small commuter bus brought us in 15 minutes to the medieval city center of Sarlat.

Sarlat was in medieval times a place frequented by rich nobility and tradesmen of with beautifully kept 16^th and 17^th century mansions and castles still bear witness, many still with the original exteriors in the renaissance style. Many of them called the most prominent of the Périgord area. The medieval center streets are still lighted during the summer evenings with the original early 19the century gaslights. Hundreds of little stores in the old city offer souvenirs, clothing and foodstuffs.  Many offer the specialty of the domain, Fois Gras. This is a specialty made from duck or goose livers.  Regardless the many objections of the anti animal cruelty lobby are the ducks and geese still traditionally raised to produce the large livers for the production of the fois gras.

We had a lot of rain during our stay in Sarlat. Luckily most rain fell at night, but also a few times during the day it rained buckets.  Several low lying areas on the camping flooded but the permeable soil took care of the surplus water quickly except the topsoil of course stay muddy for a long time.

After a wet week we had enough of Sarlat and are making ready for our next destination, Le Buque. A small medieval city about 20 miles west of Sarlat.

From Le Buque we’ll come again with our blog.  Krina and I thank everybody for their emails and comments in our guestbook.  We like your reactions and interests in our journey and love to hear from you.

Until next time!

Pictures: 1- Camping La Caneda. 2-5 Medival city Sarlat.

21-09-2013, 16:20 geschreven door Willem en Krina  

Winterreis 2013 – 2014

We zijn onze reis op de 6^de september begonnen met een proeftochtje naar camping de Vogel. Alles werkte gelukkig naar behoren. Allereerst liet de TV het nog even afweten maar na een tijdje kwamen de zenders één voor één binnen van Canal Digitaal en werkte alles naar behoren. Meestal is er iets dat niet werkt maar deze keer was het geluk met ons en werkte alles naar behoren.

Het was leuk op en om de camping. Alles was nog open en er was nog behoorlijk wat volk. Het weer bleef goed en we hebben fijn gefietst door de polders en over dijken en gewandeld rond het meer. Het was levendig op de camping en alle faciliteiten waren open voor de gasten. Nu alles werkt naar behoren hebben we besloten om begin volgende week aan de tocht door Franrijk te beginnen. Eerste stop Parijs!

Na Parijs hebben we  nog wat dorpjes bezocht langs de N10 richting Toulouse en de nacht op plaatselijke camperplaatsen door gebracht. Maar hoewel het goed onderhouden camperplaatsen met stroom en water, waren de dorpen leger dan vorige jaren. De trek naar de grotere steden is nog steeds in volle gang en in twee dorpjes konden we zelfs geen brood kopen omdat de winkels dicht waren met bordjes “Te Koop” op de winkelruiten geplakt.

Verder onderweg zijn we gestopt voor de nacht in Uzerche, een klein stadje vanaf de A20 richting Brive. Hier hebben we een nacht op de stads camperplaats gestaan.  Vroeger reed er een stoomtreintje door Uzerche en waar nu de camperplaats is was vroeger het oude rangeerterrein. Het antieke stationsgebouwtje staat er nog en is intussen verbouwd tot toiletgebouw en over de oude spoorbaan ligt nu een wandel/fietspad dat eindeloos doorgaat in beide richtingen. Het zag er allemaal goed verzorgd uit. We hadden geluk want er waren nog maar een paar parkeerplaatsen vrij en maar één met een vrij stopkontakt. Die was voor ons! We hebben tussen de regenbuien door een wandeling door en om het stadje gemaakt en wat fotos genomen.  Omdat het verder zuid beter weer is besluiten we om de volgende morgen door te rijden naar de Dordogne en naar een camping te gaan in Sarlat om uit te rusten en op te drogen.

Als de internetverbinding een beetje mee zit op de camping in Sarlat zullen we ons van daaruit weer melden.   

Tot dan het allerbeste en tot wederhoren.

=====

We started our journey on the 6th of September with a short trip to a nearby camping at a lake just to check if everything worked as could be expected.  Initially we had some problems with our satellite TV, but after a download from the provider, the stations came in one by one. Most of times some small problem pops up. But this time we found ourselves lucky because all further electrical and mechanical systems worked fine.

The weather stayed nice and we had a great time riding our bicycles through the countryside and walking around the lake. The camping was still very lively for this time of year and all facilities were still open to the guests.

After a few days we were confident that our motor home was in top shape and we decided to put a move on and started our trip through Belgium and France. First stop - Paris!

After Paris we visited some villages along the N10 highway in the direction of Toulouse and to spend the nights on their camper sites. The sites were still well kept with free electricity and water, but the villages themselves seemed quieter than in previous years. The move of village people to bigger cities is obviously still going on because in both of the villages we visited were several shops, including the bakeries, boarded up with “For Sale” signs in the window.

Further on our journey we stopped for the night in Uzerche, a small city off the A20 in the direction of Brive. Here we spend the night on the city’s camper site.  In the old days steam trains travelled through Uzerche and were now the camper site is located was then the switchyard.  The old railway station now houses the toilets and washrooms for the campsite and the old railroad is changed into a hiking and bicycle path that goes on for miles. Everything looks really well kept.

It was busy on the campsite and we were lucky to find a free pitch with an electrical connection.  We took a walk between rain showers all the way through and around the small city center and made some pictures.  Because the weather forecast is poor for the next couple of days we decided to find better weather conditions further south. The next day we left for a camping in the city of Sarlat in the Dordogne to rest for while and dry out. If the internet connection on the camping in Sarlat is any good we’ll continue our blog from there.

Until the next time and all the best.

15-09-2013, 16:37 geschreven door Willem en Krina  

15-09-2013, 16:01 geschreven door Willem en Krina