Willen we onze camping bereiken moeten we dwars door Boedapest rijden.
Hoewel het een grote stad is en het verkeer heel druk, rijden we toch vlot tot op onze bestemming.
Nergens was er agressiviteit onderweg.
Wilden we van rijvak veranderen, wat met een camper niet altijd gemakkelijk is, werd dat spontaan toegelaten.
Camping Haller is gelegen in Pest dichtbij een supermarkt en de metro.
De volgende morgen vragen we aan de campinguitbater of we bij hem kaartjes kunnen kopen voor de metro.
Die heeft hij niet. Wel heeft hij nog 2 kaartjes van campinggasten die al vertrokken zijn en die waren geldig voor 3 dagen.
Ze zijn nog geldig tot vanavond 5 uur zegt hij. Wat een meevaller.
De metro is het beste om Boedapest te verkennen.
De treinen rijden om de 5 à 10 minuten.
We hebben eigenlijk nooit moeten wachten.
De verbindingen zijn heel goed. Je geraakt gemakkelijk bij alle belangrijke plaatsen in de stad.
Wat ons vooral opviel was het veilige gevoel dat we hadden.
Nergens waren er problemen, nergens waren we niet gerust in mensen, geen criminaliteit, nergens zijn we lastig gevallen.
En ook proper, dat geldt trouwens voor heel Boedapest en de rest van Hongarije.
Er wordt veel geveegd en gekuist.
Wat er allemaal te zien is in Boedapest ga ik hier niet opsommen, dat kunnen de ontelbare reisgidsen beter dan ik.
Wat ik wel wil vermelden is dat er ontzettend veel toeristen zijn, en die staan in lange rijen aan te schuiven om ergens binnen te geraken.

Het is ontzettend warm, wat moet dat hier in de zomer zijn?
Gelukkig zijn er vele terrasjes.
Vooral de koffiehuizen met lekkere taartjes konden we moeilijk voorbij gaan.
Een van de bekendste is Gerbeaud.
Het grote terras zit bijna helemaal vol.
Het interieur is prachtig, vooral de toog met de lekkernijen trekt veel aandacht.
Aan restaurants is ook geen gebrek.
De prijzen zijn iets duurder dan in de rest van Hongarije.
We lopen door de winkelstraat en voelen ons meteen thuis.
En dat bedoel ik letterlijk. Alle winkels die je op de Meir kunt vinden, die vind je hier ook: H&M, C&A, Zara, Hilfiger, Esprit enz...
Ook de collectie is juist hetzelfde en de prijs ook.

Wat je niet in alle reisgidsen vindt maar wat wij plezierig vonden om te doen, dat was het labyrint.
Dat vind je aan de Uri Utca nr 9.
Het is een wirwar van onderaardse gangen.
Ze zijn maar pover verlicht. Eigenlijk heb je een zaklamp nodig.
Die hadden wij niet bij, zoals de meeste bezoekers trouwens.
We hebben het opgelost door met mijn gsm wat bij te lichten.
Ook met de flits van het fototoestel konden we ons in een donkere ruimte oriënteren.
Er zijn vele muurtekeningen.
Daar namen we foto’s van zodat we later op de laptop konden zien wat er eigenlijk getekend was.
In het labyrint zelf was het te donker.
Aan de echtheid van die tekeningen kan volgens mij met zekerheid getwijfeld worden.
Er staan ook hier en daar wassenbeelden.
Voor eentje daarvan heeft Albert model gestaan.
Als laatste komen we aan het labyrint of courage. Daar is het helemaal donker.
Langs de muur is er een baar gemaakt die moet volgen.
We zijn wel moedig maar we hebben toch eerst even met het fototoestel geflitst om te kijken waar we ons bevonden.
Als we het labyrint buitenkomen zijn we helemaal niet in de straat waar de ingang was.
We staan aan de achterkant, een heel stuk lager.
Via enkele trappen geraken we terug boven.