1911: de stichting van de wielerclub “Sportclub der Denderstreek”

Wat dienen wij te verstaan onder de Denderstreek?

Algemeen wordt het  gebied dat loopt van Lessen tot Dendermonde als de Denderstreek aanzien, met  andere woorden de streek die de loop volgt van de rivier de Dender (met al de  waterlopen die in de Dender uitmonden). De Denderstreek behoort grotendeels tot het Scheldeland maar heeft ook gemeenten die zowel tot de Vlaamse Ardennen als tot de Denderstreek gerekend  worden. De Denderstreek omvat de volgende gemeenten en steden, met inbegrip van  alle deelgemeenten: Aalst, Brakel, Buggenhout, Denderleeuw, Dendermonde, Erpe-Mere, Geraardsbergen, Haaltert, Herzele, Lebbeke, Lede, Lessines,  Lierde, Ninove, Sint-Lievens-Houtem,  Wichelen en Zottegem. Omwille van de historische banden met de stichters en met
een aantal grote organisaties van de club, rekenen wij op sportief vlak ook Liedekerke, Affligem (met de deelgemeenten Affligem, Essene Hekelgem Teralfene) en Roosdaal (met de  deelgemeenten Borchtlombeek, Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek, Pamel en Strijtem) tot  de Denderstreek.

27-12-2012 om 08:27 geschreven door mb  

De “Denderstreek” dat was dokter Tistaert

We kunnen het onmogelijk hebben over het ontstaan van de wielerclub “Denderstreek” of van de wielersport in de streek in de pioniersjaren zonder het uitgebreid te hebben over de man die gedurende meer dan 25 jaar (hij werd lid van de BWB in 1905) het hart en de ziel was van de wielersport in de streek, namelijk dokter Alfred Tistaert.[1]Joannes Franciscus Alfred Tistaert werd op 10 april 1873 geboren te Hekelgem. Na zijn dokterstudies had Alfred Tistaert in Hekelgem zijn dokterspraktijk en was hij ook actief in de dorpspolitiek. Op een haar na werd hij burgemeester van Hekelgem in 1912. Hij haalde op de lijst tegen burgemeester Roseleth bij de verkiezingen in 1911 met 540 voorkeurstemmen het grootste aantal stemmen. Meer dan een kwart eeuw was hij de grote bezieler van de wielersport in de Denderstreek. Als goede vriend van Leon Van Den Haute werd dokter Tistaert bij de stichting van de "Sportwereld" in 1912 één van de eerste medewerkers.

Toen organiseerde hij al wielerwedstrijden in de Denderstreek. Hij stichtte in 1911 de "Sportclub De Denderstreek" die onder zijn leiding één van de beste van België was. Hij bracht de wielersport in de deze streek op peil. Hij maakte ook deel uit van het bestuur van de Belgische Wielerbond.

Hierbij het eerste teruggevonden artikel (10 oktober 1913) over een wedstrijd door hem georganiseerd.

In 1914 organiseerde hij - met aankomst op de velodroom van Aalst – het kampioenschap van Vlaanderen voor nieuwelingen. Grote en minder grote streekrenners konden bij hem altijd aankloppen met hun medische problemen en betalen was er zelden bij. Hij werd daarom in het milieu de "vader der jonge Vlaamsche renners" genoemd. Hij was in het hele land gekend en werd in 1924 benoemd tot Ridder van de Kroonorde. In tal van tijdschriften wordt er naar de "onschatbare diensten voor de sport" van dokter Tistaert uit Hekelgem verwezen. Hij had ook banden met de wielerploeg Dilecta waar veel renners uit de Denderstreek voor fietsten.

Alfred Tistaert overleed na een pijnlijke ziekte op 11 juni 1936 in de Kliniek Schelfhout, Zonnestraat te Aalst. Zijn overlijden werd aangegeven door zijn neef Gaston Tistaert en Pierre Buyle, zijn trouwe medewerker van de Sportclub De Denderstreek.

Op het doodsprentje staat te lezen dat het een langdurige, slepende ziekte betrof. Ellendige dagen heeft hij gekend, lijden was zijn erfdeel alvorens van deze aarde te scheiden en nooit opende hij den mond tot klagen. Het krantenartikel in Sportwereld omtrent zijn overlijden, geschreven door Karel Van Wijnendaele bevestigt het langdurige karakter van zijn ziekte. Of we niet dan niet wisten dat hij lijdende was? Meer en beter dan wie dan ook. In een berichtgeving van diezelfde Sportwereld opgetekend door de redactie staat te lezen om welke ziekte het hierbij ging. De alomgegeerde “Dokteur “ was de laatste tijden lijdend aan rheumatisme. Mondelinge bronnen beweren dat Dokter Tistaert zichzelf nooit rust gunde, erg nerveus was van aard en totaal uitgeput was bij zijn opname. Dat hij zichzelf nooit enige rust gunde, wordt bevestigd in het artikel geschreven door de redactie in Sportwereld. Hij de levenskrachtige en onvermoeibare pionier, de energieke werker (…).

Het doodsprentje beschrijft daarenboven de persoonlijkheid en bijhorende karakteristieken van de geneesheer. Hij was een eenvoudig, karaktervol en rechtschapen man, stond zijn evenmensch bij met raad en daad en kende geen ander leuze dan te dienen en goed te doen, hij vreesde God, week af van het kwade. Het gedachtenisprentje vertelt zijn levensverhaal in een notendop. Hierop staat te lezen: Doctor in de Geneeskunde. Ridder der Kroonorde, Medalie van den Onderlingen Bijstand, enz. Schepenen van het Onderwijs, Voorzitter der Koninklijke Harmonie Ste – Cecilia, Eere-Voorzitter van den Tooneelkring Affligem, Voorzitter van den Bond der Geneesheeren in „t Kanton Assche, Bestuurslid van den Belgischen Wielrijdersbon, Voorzitter van de S.C. “Denderstreek”. Allen verdienstelijke aanspreektitels die ook op zijn monumentale graf onder een treurbeuk op het kerkhof van Hekelgem werden aangebracht. Een halfverheven borstbeeld, gemaakt door kunstenaar E. Sallé, roept de kordate, rechtvaardige volksdokter weer voor de geest.

Op dinsdag 16 juni 1936 werd Dokter Alfred Tistaert begraven. Het ontzaglijke respect dat Dokter Tistaert afdwong bij de plaatselijke bevolking en de wielerwereld vertaalde zich in de grote getale aanwezigen op zijn begrafenis. Het artikel in Sportwereld laat de lezer weten dat de mensen van heinde en verre kwamen om afscheid te nemen van de dokter.

De kerk van Hekelgem was veel te klein om heel die massa menschen te kunnen bevatten. Bij de offerande was het dan ook een gedrum om een laatste maal rond de baar te komen van den zoozeer betreurden vriend. Twee priesters boden de patten aan, een dubbele rij werd gevormd en toch duurde dit laatste een eindeloos-droeve defilee ruim twintig minuten. (…)

Op het kerkhof achter het Witte Huis, zou de Docteur voor eeuwig rusten. Voor het openen graf werden vijf lijkredenen uitgesproken, terwijl heel zacht een frisch zomerwindje de grashalmpjes van de gewijde plaats wiegden. Meester De Schrijver sprak eerst in naam van de Koninklijke Harmonie St. – Cecilia. Daarna was het de beurt aan de heer Combel, ondervoorzitter van Denderstreek, gevolgd door een groet voor het open graf van de heer Baudet, voorzitter van het sportkomiteit van de BWB en een woord van collega dokter Poot uit Assche. Tenslotte sprak ook Karel Van Wijnendaele in pakkende bewoordingen over zijn grote vriend en eindigde met een “Tot weerziens!...”

Bij zijn vroegtijdig overlijden besliste de "Gemeentelijke Sportcommissie" van de stad Zottegem om aan de jaarlijkse beroepsrennerwedstrijd de naam Grote Prijs Dokter Tistaert te geven als blijk van erkentelijkheid. Dokter Tistaert had er immers voor gezorgd dat de aankomst van de Ster der Juniors en de Grote Prijs Pompen Mistral in Zottegem lag. Bovendien kreeg Zottegem de inrichting van de Ronde van Vlaanderen voor Onafhankelijken (met start en aankomst). Minder geweten is het feit dat ook het traditionele criterium in Aalst in 1937 de naam “GP Dokter Tistaert” kreeg als eerbetoon aan de overleden sportdokter.

27-12-2012 om 00:00 geschreven door mb