vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
26-08-2006
de vergangkelijke wereld
Daarnet een foto genomen van een wrak een spits iets buiten charleroi.
Alles is hier bijna vuil en roest. Je glijdt door een stad die boven je afbrokkelt, en na een spits, je nog eens, met je neus op de feiten druk het leven is vergankelijk. Nu staan er een paar huizen achtermij ik zie de gevels enkel van af het eerste verdiep. Deze zijn nog in goede staat. Is er nog hoop voor de mensen.
2de versie of te wel communicatie stoornis niet te wijten aan gsm
Het hindernisparcours van Dominic en Anouchka
We zouden vertrekken, maar het werk zorgde voor twee uur vertraging. Een laatste check-up van de motor: benzine genoeg (heel belangrijk!), banden goed opgepompt en de achterveer opgeblazen zodat we er niet afwippen. Okee, E40 here we come.
Eens van de E411 zouden we er nu heel vlug zijn, dachten we Met de gsm in de hand vinden we Philippe in t ganse land, dachten we Maar wist Philippe wel waar ie was? De vaarkaart was goed. Ik lig aan de sluis van Hun. Geen probleem, de sluis zo gevonden, maar geen Spes Salutes te zien. En toch lig ik aan de sluis, bevestigde Philippe in het zoveelste gsm-gesprek waarbij de batterij bijna plat viel. Tot sebiet, bevestigde ik dan maar voor de zoveelste keer. Gelukkig intussen al benzine bijgetankt, want 40 kilometer en anderhalf uur later nog steeds geen Spes Salutes te zien. Onze spaghetti, tja, die zou nu wel al klaar staan (honger, honger). Gezien de tijd begon te dringen, hadden we plots het genius idee dat Philippe ons dan maar te voet moest staan opwachten aan zijn sluis van Hun. Plots telefoon op Anouchkas gsm (noodoplossing gelukkig bij de hand): Philippe had plots ontdekt dat de sluis van Hun helemaal niet die van hun was, maar wel de sluis ervoor, die van Houx . Op enkele minuten tijd zagen we dan eindelijk de zaklamp van Philippe als reddend lichtje in de duisternis. Om klokslag twaalf uur kon ik mijn acrobaatkunsten boven halen om via de kantelende wip het terras van de Spes Salutes op te rijden. Lang leve de communicatie! Maar wat zeggen ze: vrouwen kunnen geen kaart lezen, maar what about Philippe? Ik vond het al raar dat ze de spoorwegbrug naast mijne boot vergeten op de kaart te zetten hadden. De spaghetti maakte alles goed. HEERLIJK! DANK U PHILIPPE!
Het is lang wachten op een eerste tel. Maar dan komt het, we staan aan de maas, welke kant moeten we nu hebben. Natuurlijk de andere kant en nog een km. of 15 rijden. Volgend tel. We vinden het niet, natuurlijk het is donker. En buiten een jachtpad en een spoorwegbrug over de maas is er niet veel te zien Een van de volgende, we zien een toren met rode lampjes die flikkeren. Ik ook, maar dan moeten jullie nog verder rijden richting Dinant, en we liggen recht tegenover een verlichte rots. En juist voorbij een spoorweg brug. Intussen is de porto warm en de spaghetti koud. Maar hun batterij was ver plat. Het wordt dus spannend.
Ja, nu hebben we de juiste richting naar Dinant gevonden, aan een rivier kun je natuurlijk twee kanten op. We spreken af dat ik tot aan de sluis wandel, die vinden ze wel.
Ik vind die sluis natuurlijk ook, geen probleem. Nee, ik vind ze niet, het is de verkeerde, wij hadden ons vergist, we lagen niet aan de sluis van Hun maar aan die van Houx.
Zo kan een mens blijven zoeken natuurlijk. Nu na om 20uur te vertrekken uit Sleidinge, een kleine site seeing door de Ardennen kwamen ze gelukkig maar tevreden toe om 24 uur.
Bij het napraten bleken er veel torens en verlichte rotsen te zijn. Dat waren dan ook geen goede oriëntatie punten. Maar soit, we hebben allemaal toch goed geslapen.
Hopelijk hebben ze met hun moto van uit Sleidinge beter weer mee gebracht.
Deze morgen nog in Frankrijk redelijk bewolkt met af en toe stekende zon. Deze namiddag echter eenmaal de grens over en weer in ons thuisland, regen, regen, regen .
Bij het kmi hebben ze daar verschillende benamingen voor maar het is allemaal even nat.
Ik weet het niet direct wat nog geschreven, en zoek steun bij Robert, maar hij weet het ook niet. Dus vandaag is er niet veel gebeurd.
Ik heb wel de fotos aangevuld tot en met dag 14. Straks wordt het nog efkens sleuren met een moto om die aan boord te krijgen. En misschien komt daarna nog de inspiratie.
Alles overdekt met een grijze laag, ik zie geen steek. Het begin, midden, einde van de wereld ligt allemaal rond deze boot. Je zou voor minder denken dat de bol plat is.
8 uur
Opgestaan zien met moeite de sluis, daar vallen we 1.10m. naar beneden, gelukkig is de wereld toch nog bol. Eten en tegen een uur of 9 kunnen we toch vertrekken.
Na 66km varen liggen we in Fumay een 28km van Givet en de Belgische grens. Hoewel die zelfde grens hier op een 1 km langs dezelfde oever passeert. We liggen tegen de jachtkaai aangemeerd, kostprijs een 8,10 , voor deze prijs kan ik ¼ van een dag in Portus Ganda liggen en dat was dan nog een prijsje.
Dat de kanalen smal zijn merk je goed als er een andere spits juist uit de bocht komt als jij ervoor ligt. We schraapten met de bodem over de keien. Robert had nog thans langs de marifoon op geroepen dat we dit kanaal op draaiden. Maar ja blijkbaar zijn wij de enige met een marifoon.
De ganse dag hebben we in openlucht kunnen varen, het zag er soms wel donker uit maar de regenbuien zijn ergens anders neer gedaald. Als het zo verder vlot verloopt, de sluizen stonden bijna steeds open tegen dat we toe kwamen, halen we morgen gemakkelijk Dinant. En misschien iets verder.
De kajuit weer opbouwen zouden we nu wel weer kunnen, maar in openlucht varen is toch leuker. En zolang de weergoden ons gunstig gezind zijn, vaar ik liever met een klaar liggend zeil achterop.
Arianne heeft in het gastenboek geschreven dat het station waar ze zijn opgestapt in feite Courcelles is. Maar ze zijn van de boot gestapt in de sluis van Gosselies.
Na 30 km varen, in een kleine 4 uur zijn we hier aangemeerd 2 sluizen van Charleville-Mézières. Het ziet er naar uit dat Dominique met zijn moto zal kunnen opstappen in Dinant, donderdagavond.
En mensen die dit wk nog mee willen varen, vrijdagavond in Charleroi of zaterdagmiddag in Gosselies daar zijn Ariane en Gabby afgestapt op de heenreis. Het station zou maar een 5tal minuten van de sluis zijn. Zondagnamiddag zouden we dan boven Doornik liggen, waar het station ook maar een 10 tal minuten van de aanmeer plaats is.
Bijna een kajakker over varen, wij zagen hem, hij ons niet. Wij naar links want hij zat rechts, en op dat moment gaat hij ook naar rechts. Hij had ons duidelijk niet horen afkomen. We hebben hem maar in zijn achteruit gesmeten, en dank zij al dat water in de achterpiek, en het draaien aan het wielletje van Robert vaarden we er toch langs. Tegen die tijd hadden ze ons dan ook gezien.
Hier liggen we gewoon aangemeerd tegen de dijk een kaai muur is er niet. Veel fotos heb ik nog niet getrokken, het is sturen of trekken beide gaat moeilijk. Bijna had ik een macabere foto, maar tegen dat ik het roer aan Robert had gegeven en het fototoestel gericht waren we al voorbij. Toch wil ik jullie de details niet besparen, een duif die onder een brug ophangt vernesteld in een visdraad rond haar arm kopje, en dan nog eens zeggen dat vissers vredelievende mensen zijn.
14.15 Water in de achterpiek laten, dan liggen we iets dieper. Kunnen we beter stoppen nu we met de stroom mee varen.
14.45 We gooien los en vertrekken. Het water stroomt nog altijd in de achterpiek. Een ½ uur al en je ziet het nauwelijks staan. We laten het nog een tijdje stromen.
Nog efkens iets, de fotos zijn aangevuld tot in Charleville Mézière dag 8. De volgende dagen zitten al klaar, maar zal ik pas versturen als ik terug ben in Belgie. Dus binnen een dag of twee. Dat zullen jullie wel zien aan de link in de linkerkant dan zal er een andere dag vermeldt staan.
Net de wkkrant en die van vandaag gelezen. Er is niets nieuws onder de zon, joden en palestijnen doen nog steeds hun best, daar zoeken ze mekaar op. Hier lopen ze weg in Dendermonde. In Amerika wordt een rechter veroordeeld tot 4 jaar cel wegens het doen onder zijn toga tijdens zittingen, wie en hoe heeft men dat gezien. Big Brother onder de toga iets voor vtm.
Deze vooravond Dirk afgezet in Florenville, eerst waren we Dominique, beeldhouwster, gaan bezoeken in Avioth. Ze leidt, (ij) daar een cursus beeldhouwen voor een 11 tal mensen. Ze waren deze morgen zelf stenen gaan uitzoeken in een plaatselijke steengroeve. Nu waren ze er mee aan het sleuren om ze op de bokken te krijgen. Ik had er niet meer aangedacht anders was ik deze morgen ook meegegaan en mijn schip er mee belast. Bij mij moeten die stenen een tijdje in mijn weg liggen voor ik er iets in zie. www.lieregaard.be
Het is weer aan het gieten, net als gisterenavond in Chassepierre, we waren doen gelukkig aan het eten in een tent. En daarna nog een heel mooie optreden gezien, wegens de regen was het een uur te laat begonnen. Veel mensen waren al weg, maar toch had iedereen er veel plezier in, te horen aan het gelach en het applaus achteraf. In feite hebben we gans het wk veel geluk gehad, de meeste regen was zo beleefd om te wachten tot we ergens binnen zaten.
Zaterdagavond had ik een heel mooie foto kunnen maken, maar spijtig genoeg had ik mijn (Dirk het zijne) foto toestel niet bij. Er liep een koorddanser over de rivier, naar zijn schaduw, nee in feite liepen ze naar mekaar toe, geprojecteerd door een zoeklicht op een ardeense gevelmuur, begroeit voor een stukje met klimop. En op dat moment schiet de koorddanser vuurwerk af dat op zijn rug gebonden is. Hopelijk kunnen jullie hier mee je voorstellen hoe prachtig die foto zou zijn geweest. Er was minder volk dan andere jaren, en het was duidelijk dat het publiek ook een rol mee te spelen had. Er waren 4 kappers die vrijwilligers uitkozen om hun haar te laten bijwerken. Een vrouw maakte hoeden voor de mensen. En een man liet het publiek, uit een vierkantvel een punthoed maken, door het de vouwen en te kreukelen kregen ze spoedig allerlei uitzichten.
Voor dit jaar zit het er weer op, en morgen komt mijn schipper weer aan boord. Terug naar huis zou ik zeggen, maar ik zit thuis en toch, ergens is Gent mijn thuishaven.
Dominique de elektrieker zou donderdagavond langs komen op zijn moto en dan meevaren voor een dag. Voor de rest heeft er zich nog niemand aangemeld.
Ik en mijn schipper varen dus voor het grootste gedeelde alleen terug over de Franse grens, door Wallonië, door Vlaanderen naar de eindmeet in Gent.
Gisteren inderdaad buiten koken weinig gedaan. Buiten op mijn zonneterras een boekje zitten lezen. Rond 19.30 zijn Danny,Rita,Sara,Ginet en Jean paul komen eten. Ze hadden zelf een pot sangria mee voor aperitief. Ik had hier een fles rode porto gekocht van 20 jaar oud, voor 12, en heb die dan maar geproefd als ze weer weg waren.
Deze morgen zijn er al 2 geladen vrachtschepen gepasseerd, en enkele jachten. Gisteren was er een kleine spits ik denk een meter of 33, met de naam rust roest heel toepasselijk. Hij zag er wel mooie uit.
Nog eventjes mijn machinekamer induiken, kijken naar de olie en het waterpeil van de motor en de batterijen. En dan naar Chasse Pierre.
Als Dirk hier morgen is zal ik nog eens de fotos aanvullen onder zijn deskundige leiding. Gisteren is het mij niet gelukt, het leek nog thans vrij simpel.
Deze morgen Robert naar het stadion gedaan in Charleville, intussen is het hier aan het op klaren.
Van mijn koffie genieten en een boekje uitlezen. Van bij het begin tot nu, nog geen blz. gelezen, ik lees anders gemakkelijk een 100 à 200 blz. per dag.
Stinkstokjes gehaald in het dorp en het leeft, er liep veel volk rond in tegenstelling tot gisterenavond. Ik probeer of ik de fotos van donderdag en vrijdag op internet krijg.
En beslissen wat we deze avond gaan eten, en voor we het weten zal de dag toch weeral om zijn. De tijd stroomt voorbij met het water langs mijn boot, sec. liter naar de verre einder.
Ja we waren rond 16 uur in Mouzon maar daar was geen plaats meer aan de kaaimuur. Nu lig ik aan het tennisplein, aan de overkant de overloop van het kanaal in de maas. Aanmeren zonder kaaimuur tegen een lage dijk is toch niet zo simpel. Het voortouw ligt onder het schip door naar de andere zijkant, zo ligt het op het padje naast de dijk en geen ½ meter er boven als struikeltouw. Aan de achterkant loopt het onder het achteranker door met het zelfde resultaat.
Vlug de stuurhut weer opgebouwd, begon donker de worden. We hebben nu drie dagen zonder stuurhut gevaren in openlucht en met een zeil dat klaar lag tegen dat het regende.
Deze morgen hadden we het zeil opgespannen en tot tweemaal toe hebben we toch de palen er moeten van onder trekken. Steeds weer voor de concurrentie, de spoorwegen.
Deze namiddag in een sluis heb ik het alleen opgezet, en in die zelfde sluis weer afgebroken, zon regen zon op 5min.
Gelukkig hindert mijn bovenbouw niet, ook niet van zicht, maar de boot zou dus nog een 30 cm mogen zakken, om met mijn stuurhut te kunnen varen.
De auto staat al buiten, het was efkens wennen om er weer mee te rijden. Rond 19 uur waren we opzoek naar een plaats om te eten, enkel brood hebben we gevonden. Hier is er dit wk ook feest, maar er zijn geen cafés of restaurants open op donderdagavond.
Ik en Robert hebben al een vaar programma uit gestippeld voor de terugtocht.
Hij gaat morgenvroeg terug naar Gent en komt dinsdag terug naar Charleville Mezieres. Ik moet daar toch zijn om Dirk weer op te trein te zetten. Die komt zaterdag terug naar
Chassepierre. Dan varen we de woensdag naar Bogny ligt ongeveer in het midden tussen hier en de Belgische grens, ( Givet). Donderdag tot Givet, vrijdag van Givet naar Namen. Zaterdag van Givet tot ergens een sluis juist voorbij Charleroi. De zondag varen we dan op het canal du centre en het canal nimy-blaton-péronnes, tot in de buurt van Bergen of op zijn frans Mons. Van daar gaat het de maandag via Doornik naar Berchem Kerkhove. En de dinsdagavond lig ik weer op mijn ligplaats in gent.Voor de gene die nog steeds mijn fotos niet vinden, in de linkerkolom staat een link, er naar, onder de naam vakantiefotos per dag.Of ga naar
We zijn goed toegekomen in Gent rond 15 uur. Met Dirk nog wat nagepraat en een koffietje gedronken aan het station, een kwestie van af te kicken van onze prachtige bootreis!
Vlot gereisd, een trein(een dubbele!) bijna voor ons alleen!
Als dat geen luxe is!
We missen jullie al! Volgend jaar ga ik zeker weer mee!!!
Ik heb de blog-verhalen al gelezen en mijn zus, broer en collega Valerie ook tijdens onze reis.
Morgen moet ik al laden .Nee, geen schip maar mijn auto voor de markt in Grammene.
Ik moet om 2 uur opstaan; dit is nog een beetje vroeger dan Robert.
Vanvond dus vroeg in mijn nest!
Zondag markt in Zingem, om 4 uur uit mijn bed.
Plots sta ik ook hier weer in het echte leven.
Mijn nicht belt ook onverwachts en ze komt morgenavond langs van Heist-op-den-Berg.
Het is hier weer superdruk!
Af en toe moet een mens eens verdwijnen en verwijlen in de natuur om op adem te komen.
Morgen verjaart Dirk, vergeet hem niet!
Groetjes ook van Jan!
En nogmaals bedankt Philippe en Robert voor jullie aangenaam gezelschap en de toffe sfeer in,op en rond de boot
Hilde met de zeebenen in wording
Een veilige reis terug onder de vleugels en het waakzame oog van Robert,maar ditmaal met kapitein Philippe aan het roer.
No virus found in this incoming message. Checked by AVG Free Edition. Version: 7.1.405 / Virus Database: 268.11.1/421 - Release Date: 16/08/2006
We varen in de volle zon de voorlaatste sluis is defect, maar is vlug gemaakt. Hier stranden we niet. Nog 10 km en een sluis en we zijn in Mouzon, dus rond 16 uur zullen we aankomen waar we naar toe wouden. Ik en mijn schipper als ook mijn boot.
We varen in de volle zon de voorlaatste sluis is defect, maar is vlug gemaakt. Hier stranden we niet. Nog 10 km en een sluis en we zijn in Mouzon, dus rond 16 uur zullen we aankomen waar we naar toe wouden. Ik en mijn schipper als ook mijn boot.
Ik had vandaag al een paar titels verzonnen, tot ik aan mijn pc zat, mijn berichten te bekijken, een antwoord schrijven, op het zelfde moment een berichtje op mijn gsm, en hier is dan mijn vers gebakken ei.
WAT ZOUDEN WE DOEN ZONDER COMMUNICATIE.
Deze morgen was ik als voorlaatste op, Hilde reeds koffie aan het maken, Dirk in de badkamer, en ik hoog nodig, Robert kwam er door als de tafel reeds gezet was.
Na het eten wou ik vertrekken en ik moest mij niet haasten van Robert het was toch nog geen 9 uur, ik bekeek hem en zei, het is reeds 10. Hij naar zijn horloge nee het is nog geen negen. Zijn horloge liep duidelijk achter. Communicatie.
In de regen vertrokken, maar na een half uur konden we ons oefenen in het uit en aan doen van pulls en hemden, nu eens zon dan weer niet, nu eens straffe wind dan weer niet. En zo is het gans de dag door gegaan. Tot deze avond, we aan tafel zaten om te eten, in volle zon, warm en nu is het donker, iedereen slaapt, het is al 23.20 en het dondert, bliksemt, en het giet boven mijn hoofd. Maar ik voel mij thuis, een spoorweg achter, een brug voor mij en naast mij en groene kaai.
Aan een van de sluizen hadden we serieuze problemen, wij moesten er uit, het is nauw, we zitten op zon klein kanaaltje, met een bocht er achter, en twee jachten. Ik stond gelukkig niet aan het roer. Als zon spits uit een sluis komt die nauwelijks 50 cm breder is, kun je de eerste 40 meter alleen maar rechtdoor. Als daar dan een jachtje ligt vastgemaakt aan je linkerkant, tegen een ponton, tegen de sluis, net in je vaar richting kun je niets doen. En daar achter ligt dan nog een tweede jacht in het verlengde. Dan vloek je wel eens op die kleine dingen, ze konden ook wel 100 meters voor de sluis blijven liggen. Ze hebben met man en macht zitten duwen om ons zo ver mogelijk van hen te houden. Wij zijn er wel uit gekomen, en zij er in, maar het was wel stoom afblazen daarna.Communicatie.
Deze middag hadden Hilde en ik het zelfde idee voor middagmaal, eieren met spek, ik roereieren met spek, zij een paardenoog met spek en ajuin en tomaat. Maar het heeft toch gesmaakt.Communicatie
Rond 16.30 waren we in Charleville Mezieres, hier stappen morgen Hilde en Dirk op de trein terug huiswaarts. Terwijl zij samen met Robert het station gaan zoeken, maak ik het avondeten. Het menu, Ricard als aperitief met de nodige versnaperingen, en daarna gehakt met appeltjes en puree in de oven. Als toetje serveert Dirk nog een heel lekkere whisky, bij het eten een rode biowijn,ooit van Jan gekregen.
Als ze terug zijn, weten ze dat ze maar een 4 uur op de trein zullen zitten tegen een kostprijs van 35 per persoon. Volgens internet was het, naargelang, langs waar ze zouden gaan, 10 tot 14 uur à een 100 of meer, ik weet het niet meer. Wat een persoonlijke babbel aan een loket toch niet vermocht.
Morgen zijn we maar met twee meer,Robert en ik, morgenavond zijn we in Mouzon..
Vrijdagavond zou Rita, Danny,Sarra, Ginet en Jean Paul komen eten.
Voor de terug reis staat nog niemand vast.
Nu ga ik terug naar mijn blog kijken, Martine stuurde mij daarnet een sms of ze eventjes aan mijn blog mocht zitten werken. En dat van een 350 km, hier van daan, communicatie op lange afstand via sms en internet.
De treinen en de autos slapen hier al, tot welk uur? En vandaag weer gezond en wel op. Het gaat jullie goed..
Waarom spreekt een mens om 6uur af op vakantie, t was kort nacht.
Het regende niet, dus maar een cd van Kodo opgelegd, monochrome, precies alsof het regent, vollebak en iedereen werd wel wakker. Tegen een uur of 9 passeren we de laatste brug van België, en daar zien we een Gentse woonboot liggen, namelijk Thor. Die ons alvast uitnodigt om koffie te komen drinken. Maar eerst tanken en onze kajuit afbreken. Zijn en mijn schipper zijn alras in gesprek. Een koffie verder, en om 11 uur spreken we Frans in Frankrijk.
Net buiten Givet hebben we onze eerste tunnel, aan de sluis ervoor laten ze het water met 30cm extra zakken. Kost ons 2 drinkgeld, het was ook duidelijk de sluiswachter had 2 op een bolder gelegd.
De kostprijs om te varen voor 16 dagen in Frankrijk is een 84, maar het is te moeite waart zelfs voor een dag al.
In onze cabriolet decapotable staan we nu eens in de zon dan eens weer niet, maar voor de kleine en smalle kanaaltjes maakt dat geen verschil, ook niet voor een donkere tunnel van een 600 meter waar onze boot net in past. Trouwens, overal net in of tussen past, steeds onder de onmogelijkste hoeken een brug of een sluis binnen varen. Met de stroming steeds opzij van de ene zijkant en waar mogelijk de wind op de andere zij.
We varen steeds in een dal tussen het groen, en de bergen, op korte of een ietsje pietsje verdere afstand. Over deze laatste schuiven de wolken steeds donkerder boven ons hoofd. Nu en dan een drupje, tot net voor een sluis een regenbui ons met volle kracht raakt.
Gelukkig had Danny een tijdje geleden een zeil zien liggen bij camping Dewaele, was ik het gaan halen en hadden we deze morgen geoefend.
Met een snelheid een cabriolet waardig waren we weer overdekt. Voor een paar minuten, al even snel waren we weer decapotable, na een regenbui komt zonneschijn.
Nu zijn we weer gewoon een overdekte boot langs de oever aangemeerd ergens in Revin.
Iedereen is al gaan slapen, ook Robert met een b en niet zoals de spellingscontrole met 2 b.
Mijn pc kan er een nachtje overslapen of hij het al dan niet aanpast.
Ik typ de titel hier nog maar eens, want boven iedere tekst staat er normaal een titel. Maar hij wil nooit mee verhuizen als ik op de knop toevoegen druk.
Over verhuizen gesproken we hebben aan boord een 5 tal verstekelingen, ik denk niet dat ze papieren mee hebben, bagage heb ik ook al niet gezien. Ze zien er nog al zwart uit maar onder een microscoop hebben ze alle kleuren, aan de buitenkant van mijn schip loeren hun vijanden vooral in het donker. Die zijn ook aan het verhuizen, de spinnen en de vliegen vechten hier een strijd uit op leven en dood. En soms als ik in het donker over het dek wandel, ben ik de vijand, want dan vliegen de spinnen over boord.
Deze morgen, sorry gisteren zijn Dirk en Hilde boodschappen gaan doen in Namen, de GB en de Delhaize zijn hier reeds open van 7 en 8 uur.
Rond een uur of 10 verhuisd, samen met de Anita en een 6-tal andere bootjes vaarden we de eerste sluis binnen.
Na de uitvaart zien we al rap de Anita op kop, de andere 6 volgen en wij sluiten aan, zo blijft het voor een paar sluizen. Bij de derde is er een spelbreker bij gekomen, we kunnen niet mee in de sluis. En alras varen we alleen op de wijde Maas richting Dinant.
Praktisch de hele namiddag heeft het geregend. Op het einde zaten we alleen in de sluizen. Hier heb ik dan mijn eerste sluiservaringen opgedaan; niemand in de weg, een groot gat, een ervaren schipper naast mij en met een paar kleine bonken lagen we er in en zo weer uit. Ik weet het, het klinkt als een grote stap maar voor mij is het een kleintje, maar het is een begin.
Ooit komt het nog wel zover dat ik zachtjes een sluis binnenvaar, zoals de maan over de rivier schuift en Robert de sluis binnenglijdt terwijl je een muis kunt horen tippelen.
Bij het eten hebben we besloten dat ik deze morgen om 6 uur opsta en als het niet regent, maak ik de rest wakker en vertrekken we in het vroegeochtendgloren.
Ik zat er reeds in om 22 uur, was moe, maar kon het niet laten en nu zit ik weer een tekstje te schrijven. Gisteren waren er 44 bezoekers op de blog volgens de statistieken, benieuwd hoeveel er vandaag zijn. Als we de voorspellingen mogen geloven van het laatste uur, vandaag geen bezoekers en geen pageviews, het zal wel zijn zoals bij het weer.
Slaap zacht mijn vliegen, hier gaat het licht uit .
