vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
03-08-2009
Eindelijk.......
Eindelijk
Na enige problemen weg gewerkt te hebben is Dirk er in geslaagd mijn vodafoon verbinding te veranderen in een franse SFR verbinding. Ik kan dus wel al internetten, mails ontvangen maar nog niet versturen. Daar wordt nog aan gewerkt. En hopelijk kunnen we als we terug in België zijn alles weer om draaien.
Vandaag hebben we het Canal du Nord beklomen morgen beginnen we aan de afdaling.
Deze morgen om 6.30 vertrokken in Bauvin en nu liggen we juist buiten de zevende sluis op het canal du Nord.In Graincourt les Havrincourt 7, een 7 tal km. voor le souterrain de Ruyaulcourt, een tunnel van 4354m. lang.
Deze namiddag was Hilde lettergrepen op haar vingers aan het tellen, haikus bestaan uit 5, 7, 5 lettergrepen heeft Jean-Marie ons geleerd. Hilde heeft er al aan paar, vol ongeduld wachten we op het resultaat.
Eindelijk ben ik er in geslaagd om de laatste sluis te nemen zonder de wanden te raken, met 65cm. overschoot een mooie resultaat.
Deze avond in Menen en dat menen we ook. De hele dag gevaren eerst water getankt voor de sluis van Evergem, en dan op het gemak langs de Leie naar Menen. Jean-Marie heeft varkenshaasjes klaar gemaakt, bleef niets van over veel te lekker. Deze morgen de hele boot afgespoten en deze namiddag bloemetjes gepland. Aan een paar sluizen een beetje aval afgezet, kwestie van een beetje plaats te maken. Morgen komen mijn ouders aan boord en varen mee tot Rijsel. Dus morgenmiddag eten we warm, spaghetti, Jean Marie is direct al tot meester kok benoemd. Een afgrijselijke taak daar hij ieder dag wel zal gekeurd worden en het toch maar moet doen met wat we vrijdag gekocht hebben.
We zouden varen tot het kanaal Duinkerken naar de Schelde. Maar we hangen weer af van de franse uren, zijn anders dan de Vlaamse of de Belgische uren. Zo een is europa alle sluizen op een ander uur. En de beroepsvaart en de yachten ook nog eens verschillend.Gelukkig weet Robert hier alles over.
Savonds bij het vallen van de warmte vertrokken naar de spoorwegbrug. Deze morgen weer inkopen gedaan voor 2 weken. De eerste week zijn we met 6 en een baby, het volgend wk. komen er een paar voor de zaterdag over en weer. De volgende week is het iets kalmer aan boord. Morgen bij de eerste draai van de spoorwegbrug vertrekken we richting Menen, om dan de volgende dag naar Rijsel enz. verder
Bij het vroege krieken morgen er uit want mijn stuurhut moet nog altijd gekuist worden. Het is ook altijd het zelfde tijd te kort bij de voorbereidingen.
Eindelijk terug op mijn ligplaats, een scheepswerf is toch ook niet alles. Ik heb daar toch niet goed geslapen hoog op het droge.
Gisteren met laag water vertrokken en rond 23.30 aangekomen op de wiedauwkaai en deze morgen dan door de spoorweg brug naar mijn vaste stek.
Gisteren avond was het toch druk aan evergemsluis in de ene richting 4 schuttingen in de andere 7. Wij konden gelukkig nog mee met de eerste.
We hebben op ons gemak langs het water geslenterd kwestie van de schroefas een beetje te laten roderen. Het was alleen spijtig dat het een beetje triestig weer was. De zon was hopeloos zoek. En vandaag ziet het er al niet veel beter uit.
De werf, keuring en schroefas samen kosten toch al rap een 6500 niet weinig maar alles is nu weer in orde. Nu kan ik weer voort doen aan mijn kajuit. Ik zou die toch graag een beetje in orde hebben tegen dat ik vertrek op reis, en er is nog veel werk aan.
Rond 16.30 kwamen ze mij halen met 2 sleepbootjes, Nele en Tijl. Toen kwam de verhuis pas goed op gang. 2 duwbakken eraf die daarna er weer op moesten, 1 spits eraf ik er op, 1 van de duwbakken er weer op, nu nog een Hagenaar er op en dan nog de 2de duwbak. Een 3tal uren verhuis spelen met bootjes voor alles weer op zijn plaats lag.
Nu woon ik een hoog langs de ladder naar boven, plassen en ander water gebonden beoefeningen naar beneden naar het sanitair blok. Ik denk niet dat scheepsarbeiders het leuk zouden vinden om smorgens ergens wit papier met bruine vlekjes te vinden .
Het was toch maar een emotioneel moment om mijn boot voor de eerste maal uit het water te zien verrijzen. Ik lig nu wel naast een boot die 2maal zo groot is als de mijne, maar die van mij is toch groter op zo een ogenblik.
Deze avond om 18 uur zou het dan eindelijk zo ver zijn, intussen ben ik mijn kajuit verder aan het uitbreken. En sta beneden een bed in de olie te drogen.
Dinsdag rond een uur of 8 vertrokken naar Rupelmonde. Alles verloop vlot en voorspoedig tot ik een telefoontje krijg van het droogdok waar ik bleef. Volgens hen moest ik dus dinsdag op het droge en kwam de keurder donderdag. Met andere woorden ik was verkeerd, nog thans ik ben er van overtuigd dat zij de afspraak zouden maken voor vrijdag. 100% zeker. Over op het droge gaan daar kan enige twijfel over bestaan maar ik denk het niet.
Deze morgen bellen ze mij, ik lig tegen een verkeerde steiger want die boten moesten weg, en ik kan pas volgende week op het droge. Zou ik meer keus moeten hebben, ik ben hier weg, maar plaatsen waar ik naar toe kan zijn er niet zo veel.
Een voordeel ik lig hier wel mooi, veel beweging op het water, niet ver van het dorp en eten en drank genoeg aan boord ij hou het dus nog wel een tijdje uit.
Dinsdag morgen vertrek ik naar het droogdok in Rupelmonde. Daar wordt de spes salutis Afgespoten, gekeurd en opnieuw geverft. Hopelijk zijn er niet te veel opmekingen bij het keuren. En mijn auto laten keuren.
Staan de vakantie fotos van verleden jaar op mijn fotoalbum. Dit jaar vertrekken we richting Parijs, maar nog niet tot Parijs dat is voor een volgende keer. We vertrekken op 01-08 en zijn terug op 16-08. Een dezer dagen komt hier wel het hele trajekt te staan.
België is nog altijd een, zo noemde ik mijn tocht over de Vlaamse en Waalse waterwegen. Tot nu toe zag ik de meeste Belgische vlagen in Wallonië hangen.
In Luik waren er veel Vlaamse marktkramers, en in Limburg verstonden we ze met moeite. Hier in Aalst is het ook al een taaltje apart.
Het Belgische leger heeft een vrachtvliegtuig naar China gestuurd, kwestie van al die gouden medailles terug naar huis te vliegen. De eerste mop over het olympische spelen die ik hoor. Maar toch weer Belgisch, is dit een automatisme of ligt men er niet wakker van.
Op de Dender gaan de sluizen voor de beroepsvaart zondag open om 7 uur. Voor de pleziervaart om 10 uur. Wat doen die sluiswachters tijdens die eerste 3 uren als er nauwelijks al geen beroepsvaart is op de Dender. Wie denkt er zo iets uit, hoe is het in hemelsnaam mogelijk. Echt iets voor Vlamingen denk ik dan.
Maar de sluiswachters verzekeren mij dat het geen probleem is als we iets vroeger willen vertrekken.
Regels zijn er om door Vlamingen aan gepast te worden, iets typisch Belgisch?
In Luik zijn we op 17/08 aan boord gegaan van de Spes Salutis (hierna SS genoemd maar verder geen enkele verwijzing naar historische gebeurtenissen).Met de trein in Luik aangekomen. De stationsbuurt heeft er een totale gedaansverandering ondergaan: het oude station is afgebroken en een gloednieuw (of nagelnieuw ?) station is wat verderop nog in de afwerkingsfase. Het is er momenteel nog niet zo eenvoudig om zijn weg te vinden. Voordien bij het buitenkomen liep men direct op de buurt waar alle dienstverlening van horeca , openbaar vervoer, e.d.m., te vinden was. Nu is het en eindje lopen vooraleer dat allemaal te vinden is. We zijn gemakshalve een taxi ingedoken, die stilaan tot de categorie oldtimers gaat behoren, en een Luikse Italiaan heeft ons dan naar de Huidevetterskaai (Quaie des tanneurs) gebracht waar de SS aangemeerd lag. De taxichauffeur van dienst was zeer spraakzaam over il y a des travaux partout en over les chomeurs ne veulent pas travailler, mijn inziens een afleidingsmanoeuver om met ons wat site-seeing te doen in Luik en de factuur van de rit wat aan te dikken.
Voor Philippe was het de gedroomde aanlegplaats, vermits er op enkele minuten stappen een Colruyt was. Op 18/08 zijn we dan richting Turnhout gevaren. Robert was over het WE naar huis gedaan, maar was er maandag stipt om 09.15 u.
De SS klieft niet door het water, maar glijdt door het water. De snelheid is zowat 12 km / u, en dat ligt op het natuurlijke ritme van de mens om alles te observeren. Het digitaal fototoestel ligt dan ook constant klaar, en op het einde van de dag zijn er dan zon 120 kiekjes geschoten, zoals dat heet. Het een al beter dan het ander, maar de boot heeft het voordeel (tegenover de fiets) dat men de handen vrij heeft om te fotograferen. Nadeel is soms (tegenover de fiets) dat de boot geen halt houdt. Dus het fototoestel moet in aanslag zijn. En het resultaat kunt ge natuurlijk bewonderen op de Blog van de SS.
Af en toe hebben de waterkanten waar men langs komt wel prozaïsche namen, zoals botermelkdijk. Ook de cafès langs de waterlopen hebben schilderachterige namen.
Ik heb er mijzelf niet aan gewaagd om aan het stuurwiel van de boot te staan. Maar als ik Philippe en Robert bezig zie dan is het wel duidelijk dat hier oefening baart kunst geldt. Een sluis op een deftige manier binnenvaren bv. is een echte oefening in juist inschatten van afstanden en breedtes. Meestal moet er ook geanticipeerd worden (ofte vooruitkijken) wanneer een beweging met het schip wordt gemaakt. Een ander schip kruisen is ook zoiets, vooral als het op een relatief smalle waterloop gebeurt, en de tegenligger bevracht is, dus diep in het water ligt, en niet al te dicht bij de oever kan uitwijken. De SS wordt dan soms wel het slijk ingejaagd.
In Turnhout lagen we behoorlijk romantisch aangemeerd, en was er eindelijk tijd en mogelijkheid om een terrasje te doen, met Duvel, kriek, een witteke (maar niet van Hoegaarden). Dat was dan ter vervanging van het traditionele avondaperitief.
Het moet gezegd: er wordt aan boord toch een degelijk potje gekookt. In een andere Blogbijdrage kon je daar al een staaltje van proeven. Maar ook het Orloffgebraad met bijhorende bloemkool, was culinair op niveau. Bloemkool mag inderdaad niet kapotgekookt zijn, maar als ze te weinig heeft dan is ze te taai. Dus ze moet à point zijn. En dat was het ook.
Om het verhaal niet te lang te maken: er kwam schot in de zaak, reden waarom we in Schoten de SS en zijn bemanning achter ons hebben gelaten. Onze 3de trip (2006, 2007, 2008) met de SS zat er op. Ariane, Els, en ikzelf, zijn dan per bus naar Antwerpen gegaan. Het is even wennen aan het snellere tempo waarmee huizen en landschap opnieuw aan het oog voorbijtrekt. In Antwerpen hebben we ons dan nog een kleine culinaire verwenning getracteerd (lasagne voor Ariane, konijn voor Els, stoofvlees friet voor mijzelf).
Eindelijk zijn we het eens, Robert en ik. Varen tegen het tij in heeft geen zin, je doet er dubbel zo lang over en verbruik nog eens zoveel diesel. Ik alleen op de Schelde of de Ruppel is nog net iets te moeilijk.
Het probleem stelde zich dat Robert plotseling zaterdag niet aan boord kon zijn om mee te varen.
Voor mij geen probleem, we zoeken wel een oplossing. Maar dat was toch niet zo simpel als gedacht. Nu we in Steendorp liggen blijkt het simpel te zijn. Deze morgen om 7 uur varen we met het getij mee naar Aalst. Nu is het al 0.30 word dus weer kort nacht.
Dan zijn we daar al tegen de middag, en kan Robert terug naar huis. Zaterdag tegen een uur of 5 is Robert terug aan boord en varen we nog een uur of 2 naar Dendermonde tot voor de sluis of juist achter de sluis. En kunnen we dan de zondag ten laatste tegen 10.30 de Schelde op varen met hoog water mee. Misschien moeten we dan wel nog een uur tegen het water in varen dat weer al naar zee terug spoelt. Maar zo erg zal dat dan ook weer niet zijn. En in de namiddag zijn we weer terug op onze ligplaats.
We hebben onze planning dus een beetje aan gepast om toch nog te kunnen varen dit wk.
Deze avond stappen Monique,Sara en Ritadus in Aalst op. Morgen word het dan een beetje shoppen waar ook mijn dochters geen probleem van maken. Hun vader is toch mee. En dan savonds een beetje varen en in tussen als het weder mee zit barbecue, het beloofd in ieder geval al gezellig te worden.
Tot nu toe ben ik er nog niet in geslaagd om fotos van de reis op mijn fotoalbum te zetten, dat wordt dus werk voor volgende week.
Het Albertkanaal, hier varen de schepen dag en nacht. We hebben maar een lichtje buiten gehangen.
Deze namiddag zijn Els,Gaby en Arianne afgestapt in Schoten. In Wijnegem zijn mijn dochters op gestapt. Ze hadden het toch nog gemakkelijk gevonden.
Het kanaal van Dessel Schoten is blijkbaar een van de drukst bevaren kleine kanalen. En smal is het inderdaad. Ieder keer dat er een geladen schip passeert zitten we tegen de oever en op de grond. En ik heb niet geteld maar er zullen toch wel een 15 tal tegen liggers geweest zijn. In de voorlaatste sluis hadden ze weer problemen met het toe gaan van de sluisdeur. De sluiswachter heeft het een beetje opgelost zonder hulp van Robert.
Voor ik vertrok dacht ik de Dender zal wel het mooiste stukje zijn, maar in feite hebben we al de hele tijd mooie stukjes gezien. Zelfs in Charleroi, waar we echt in de fabriek door varen, waar het vuil en lelijk is, is het dan toch weer mooi als je verder kijkt dan zijn lelijkheid. Ik ben er nu al 3 maal door gevaren en steeds stonden er fotografen op de oevers. Ik moet misschien eens met een aantal fotografen door varen met de opdracht om het moois in het lelijke te fotograferen.
Zondag heb ik samen met Els de markt gedaan in Luik. Inkopen gedaan 3x maal terug gewandeld naar de boot met volle plastic zakken. En daarna nog een stevige wandeling naar boven naar de citadel. Blijkt voornamelijk een ziekenhuis te zijn. Savonds wel goed geslapen.
De maandag morgen toch nog eens naar de colruit 5min. van onze ligplaats en Robert was er tegen 10 uur. Na een stevige pot koffie zijn we vertrokken. Uit de stad waar we veel bekijks en commentaar kregen van de voorbijgangers.
De titel van het favoriete tijdschrift dat hier aan boord van de Spes Salutis door sommigen wordt gelezen. Maar het is intussen reedshalftien s avonds. Dus eigenlijk: nacht allemaal.
Deze avond oogstte ik veel succes met het volgende gerecht dat ik hier zonder verdere auteursrechten te grabbel gooi:
·Men neme een kalkoen of kip en doodt die. De filets (het wit vlees)worden benut om er dunne plakjes van te snijden.
·Men gaat naar de Colruyt en koopt Boursinkaas met kruiden (in een doosje).
·Stukjes Boursin worden opgerold in de dunne filetsplakjes en samengehouden met een prikker (of wat dienst doet als tandenstoker).
·Ondertussen worden gewone Parijse champignons redelijk fijn gesneden en gaar gemaakt.
·De opgerolde filets (met daarin de Boursinkaas) worden gebakken in olijfolie in een open pan. Eens goed gebakken worden ze in een vuurvaste schotel gelegd.
·In de open pan wordt vervolgens gegoten: melk (al dan niet volle , halfvolle, liefst geen magere melk). Vervolgens toevoegen: ketchup, mosterd (bv Tierenteyntens voor de Gentenaars). Belangrijk: ook droge witte wijn toevoegen. Ook room toevoegen. Al deze ingrediënten in voldoende hoeveelheid zodat u er nadien het vlees in de vuurvaste schotel kunt mee oversoppen. Proeven tussenin is hier belangrijk zodat alle ingrediënten voldoende doorsmaken, en het geheel een licht pikante (en geen fletse smaak) heeft.
·De gaar gemaakte champignons worden in de saus gemengd. Alles goed mengen .
·Uiteindelijk de saus met daarin de champignons over het vlees in de vuurvaste schotel gieten en gelijkmatig verdelen.
·Het gerecht kan dus op voorhand worden klaargemaakt en ongeveer een half uur voor het opdienen opwarmen in de oven bij 250° C . Ongeveer 15 tot 20 minuten tot wanneer de saus begint te broebelen.
·Opdienen met couscous: couscous is vlug klaar door er gewoon kokend water over te gieten.
Verdwalend door de straten van Luik kom ik steeds wel ergens een mooie gebouw tegen. In de winkelstraten koop ik een theepot, als Hilde volgend jaar weer thee wil drinken
Savonds sta ik Els op te wachten aan het station en keren we met de taxi terug naar de boot, was bek af van het wandelen. Trouwens er was vuurwerk en ik wou op tijd terug zijn. De scheepvaart politie was aan het rond varen, voor het vuurwerk dacht ik.
Inderdaad ik mocht hier, op deze plaats niet liggen. Natuurlijk sprak hij Nederlands, hier mocht niemand liggen van 21 uur 30 tot 23 uur 30. Mijn uitleg dat er nergens geen borden stonden was niet genoeg, ik moest de scheepvaart berichten lezen daar stond het wel in. Toen heb ik maar vertelt dat mijn schipper reeds naar huis was en dat ik niet kon varen. Het was goed als ik maar ten minste mijn vaar lichten aan stak geen probleem.
Hij was heel vriendelijk, helemaal iets anders dan de dag er voor.
Met veel lawaai komt er een politie auto aan gereden in tegen gestelde richting van een eenrichtingsstraat. Een andere auto in de goeie richting blokkeert te weg. Springt daar een politieagente uit de wagen en begint de andere chauffeur uit te schelden dat hij achter uit moest want het was urgent.
Wat bleek ze kwamen gewoon een collega af zetten zover mogelijk ze moest misschien een stap te veel doen anders om thuis te komen. De andere chauffeur, een zwarte, kon enkele minuten later gewoon weer door. Zij waren met stille trom gewoon achteruit gereden.
Deze morgen zijn Robert, Jean-Marie, Hilde om 10 uur vertrokken met de trein bestemming Gent. Tijd om een krant te kopen was er niet meer, dus heb ik die maar gekocht. Al wandelend en lezend langs de Maas keer ik terug.
Op de 2de blz., kerkhof uit stenen tijdperk ontdekt in Sahara. Toevallig passeren mij op dit moment 4 corbillards met massas bloemen boven op. Enkele wagens volgen.
Er was ook het skelet van een hand die uit het zand kwam en waarvan nog alle beentjes intact waren. De meest dramatische vondst was die van een vrouw en twee kinderen, de armen in elkaar, die er ongeveer 5000 jaar geleden begraven werden.
Iets voor in een film. Zullen wij over 5000 jaar ook zo beschreven worden. Geef mij dan maar het begrafenis ritueel van de vikings, met een brandende boot de zee op.
Glijdend over de baren naar de eindeloze horizon waarnet een klein sikkeltje van de maan te zien is. En wat zit er daar achter?
Genoeg van dit, even verder lees ik .
Wat ik anders ieder wk. lees dus niets nieuws onder de zon, ondanks internet aan boord heeft niemand er aan gedacht om ook maar eens naar nieuws te zoeken. Alles is ons voor bij gegleden in tijd en ruimte.
Recht tegen over mijn ligplaats staan 2 houten hoge palen met bovenaan afgeschuinde vlakken. Zoals er 4 betonnen staan aan de overkant van de Vlaamse kaai in Gent.
Donderdag morgen, we zitten op het kanaal Brussel Charleroi. Na vier dagen kronkelend door het water te sluipen, zitten we nu weer op de brede kanalen en rivieren.
Op de Dender hadden we onze voor- en achter piek al vol gedaan met water, dat mag er nu weer uit. Daar hadden we nauwelijks 10 cm. over ten opzichte van sommige bruggen.
Het nadeel we lagen dieper en hebben toch een 3 maal door het slijk gebaggerd. We liggen ong. een meter diep. Binnen een jaar of 2 geraken er alleen nog jachtjes door.
Op het laatste stuk van de Dender was het 8 jaar geleden dat ze nog een spits gezien hadden. Op het kanaal Ath Blaton een jaar of 3.
Deze morgen met mooie weer vertrokken. Gisteren hebben we toch een 2tal stortbuien over onze nek gekregen. Hilde was een beetje ziek maar nu is ze er weeral door na een dagje vasten.
Of we deze avond Namen halen valt nog te bezien, maar haasten doen we niet. We moeten er voor niemand zijn. Te voorbije dagen waren we steeds te ver of niet ver genoeg volgens mijn planning, maar we komen wel weer op schema.
In Deux-Acren lagen we 2 uur te wachten op de sluiswachters die ons daar door de sluizen moesten loodsen. Gisteren morgen hadden we meer geluk dan hebben we de 10 laatste sluizen op het kanaal Ath Blaton op een uur of 3 gedaan. Enkel bij de laatste sluis zaten we klem de deur ging niet helemaal open. Robert heeft de sluiswachters eens getoond hoe je een radio moet losmaken die achter de deur zit.
Dit is het dan tot de volgende berichtgeving .nog 3 schotbalken op de Samber wachten.
Op het kanaal Blaton-Ath, richting Beloeil (12/8/2008)
Vanmorgen was Jean-Marie al vroeg uit de veren om fruitsap te persen en koffie te zetten.
De geur van koffie doet altijd wonderen zelfs voor diegenen die er niet in geloven
Ik was al blij dat we vandaag de boot niet moesten voorttrekken (het was aan de vrouwen en ik ben maar alleen aan boord) en heb besloten toch maar niet te gaan zwemmen in de Dender - niet omdat het regent - maar omdat ik toch liever geen katvis of meerval tegenkom.
De verhalen van Robert doen de verbeelding op hol slaan
Onze charmante mobiele ploeg stond alweer klaar om ons door de sluizen te loodsen.
Het wordt weer even mijmeren wanneer ik twee sluiswachters zie die elk aan één kant
de sluis met de hand opendraaien.
In de sluis van Ath hadden we nauwelijks enkele centimeters over langs weerszijden en de lokale bevolking wenste ons proficiat voor de uitmuntende prestaties van Philippe en Robert; het onafscheidelijke stuurduo.
Ze begrijpen elkaar zonder woorden, maar met veel gebaren!
Voor ons niet altijd duidelijk, maar het is duidelijk dat zij elkaar begrijpen.
Het dek is spiegelglad vandaag door de mossen en de gedachte alleen al om(met mijn Trippenschoenen bij die meervallen terecht te komen) doet me besluiten het dek eens grondig onder handen te nemen met een schuurborstel.
Jean-Marie besluit mijn taak over te nemen.
Intussen stijgen we 2,90 meter.
Philippe stelt voor dat we eens berekenen hoeveel we gestegen zijn sinds we vertrokken zijn in Gent, maar daar ben ik momenteel nog niet aan toe.
De ene sluis volgt de andere razendsnel op. Er zijn er 21 na elkaar.
We kunnen het tempo haast niet volgen.
De zon komt er door; de temperatuur gaat omhoog; ik denk dat ze de stijging van het waterpeil wil volgen. Fantastisch!
We besluiten ons toch maar in te smeren, gezien de aanhoudende hitte.
We hebben onze schipper ook kunnen overhalen om zich in te smeren.
Rond vijf uur komen we aan in Beloeil en we meren aan, aan de graskant.
Enkele dorre bomen kraken af, bij het vastmaken van de touwen.
Ik hoop dat we vannacht niet aan de overkant liggen
De loopplank wordt gelegd. Wij erover om brood te halen.
Nu maar hopen dat de koeien s nachts niet aan boord komen
Van Philippe mogen er alleen koeien aan boord komen die volle melk geven.
Die met halfvolle melk ziet hij niet zitten
Sommigen moeten dringend gemolken worden en de mannen zien het al helemaal zitten.
(ze hebben wel nog nooit een koe gemolken). Philippe stelt voor om de staart vast te maken aan één van zijn nieuwe touwen. Robert zou naar zijn vrouw telefoneren, want ze heeft wel al een koe gemolken
We ontsnappen nog net op tijd aan een felle regenbui, maar we worden alweer beloond met een dubbele regenboog.
Aperitief buiten, eten binnen. We wisselen elke dag gezwind af.
De spaghettisaus hadden we op voorhand gemaakt dus veel werk was er niet meer aan.
Er valt hier heel wat te beleven aan boord van de Spes Salutis.
Ik vaar voor de derde keer mee en volgend jaar ben ik er zeker weer bij!
Het is alweer bijna bedtijd en morgen willen we er als de kippen bij zijn.
Zoals de wolken in het vrije zwerk door het luchtruim klieven, verlaten wij Gent.
400 ton staal, 37,5 ton betonblokken, GM. 6 cilinder 165 pk, x aantal trossen, een foute kraan, een nieuwe badkamer en een nieuw fornuis. Het aller belangrijkste een 6 tal mensen waar van er een aantal in de loop der tijd afvallen, en nieuwe bijkomen.
Aan een 3 tal sluizen vullen we de watertanks tot een 6 ton ong.
We dalen de Schelde af en klimmen de Dender op. De diepvriezer zit vol met vlees en in de bergruimte naast de watertanks is de drankvoorraad verzameld, het is allemaal vloeibaar ten slotte. Ook onder ons stroomt het naar de zee.
Boven ons blijft het relatief droog ondanks alle voorspellingen.
De Schelde, de Dender tot Aalst een makkie daarna wordt het een bochten werk het kronkelt alle kanten op. Ik ga een paar maal flink uit de bocht maar Robert stuurt handig bij waar nodig. Eenmaal boven Ninove wordt het steeds smaller en herhaalde malen zien we het grijze, bruine slijk naar boven gewoeld worden.
In Aalst was er een dispuut, zitten we niet te hoog. Alles dat iets te hoog uitstak afgevezen. De voorpiek hebben we maar laten vol lopen en de achterpiek ook nog iets bij, tot nu toe konden we overal door. Hier en daar met een 10 tal cm. over. Maar nu liggen we dus dieper. Straks misschien de diep maar dat is voor morgen.
Deze morgen de stuurhut af gebroken in de drup, maar het is steeds beter weer geworden deze avond konden we zelf buiten eten. Gisteren avond heeft An nog een concertje gegeven op haar Gamba, muziek uit de 17 eeuw. Daarna kwamen Arianne en Gaby nog op bezoek die varen volgende week mee. Gaby kon de geur van de lamsbout niet weerstaan en stak een tandje bij. Spijtig genoeg was mijn fornuis niet goed genoeg afgeregeld op propaangas. Het moest nog eventjes in de pan.
Ik had de sproeiertjes wel vervangen maar had het boekje niet gelezen en aan de draaiknoppen moest blijkbaar ook nog iets bij geregeld worden. Dat is dan voor een dezer.
Fotos .. Martine heeft haar nieuw foto toestel uit geprobeerd maar zij is weeral naar huis. Mijn fototoestel is nog niet moderne genoeg dat het zelfstandig trekt, een gat in de markt, dus veel zijn er nog niet. Ieder geniet van de mooie natuur vooral langs de Dender, prachtig is het alle verschillende kleuren groen met hier en daar een grijs zilveren vlek die waaiert, een zilver reiger. In de verte soms een huis zolang we geen dorpje tegen komen. En zelf deze vallen niet uit de toon.
Wat mij vooral verbaasde is dat we toch een aantal woonboten tegen gekomen zijn die blijkbaar hier hun ligplaats hebben. Nu liggen wij aangemeerd vlak voor een brug voor Geraardsbergen aan twee struiken.
Morgen vroeg uit de veren anders krijgen we een tegenligger uit Geraardsbergen en dat is niet aan te raden. We zouden net elkaar kunnen kruisen maar zouden toch een paar struiken gesnoeid hebben.
Dag Allemaal,
