Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Dagen in het leven van...
Dagelijkse beslommeringen
22-05-2009
Doel, het dorp dat weg moet.
Ik heb Doel bezocht, een
dorpje dat lijkt op die dorpjes die je alleen op teevee ziet als ze het hebben
over een oorlogsgebied. Je zou het eens moeten zien, huizen half afgebroken,
leeggeroofd of gekraakt. Het geeft een verlaten indruk, maar dan met meer
ramptoeristen. Zelf noem ik me ook een ramptoerist, met een bed ver weg van
afbraak en onzekerheden.
Ik heb er gepraat met een
van de overblijvende bewoners. Hij woonde nu al vier jaar in Doel, dus hij was
zeker niet een van de oorspronkelijke bewoners. Wat hij het ergste van al vond,
was niet het feit dat Doel moest verdwijnen, maar wel het feit dat niemand weet
waarom het weg moet. Moet er een natuurgebied gemaakt worden voor het
natuurverlies door het nieuwe dok? Wordt Doel onleefbaar door het toenemende
verkeer? Wordt er een nieuw dok gegraven? Niemand weet het en niemand durft er
een antwoord op te geven. De kans dat Doel een trendy buitenwijk van Antwerpen
wordt zit er ook in.
Behalve dat ze weg moeten,
zijn de inwoners vooral beducht voor diefstal. Stel je eens voor dat je net
nieuwe bloemetjes geplant hebt. Een uur later is iemand ze bezig aan het
stelen. De dief dacht dat als Doel toch zou verdwijnen, dat niemand nog
eigenaar was van alles wat los zit.
Veel graffiti te zien in
Doel. Echt prachtige dingen, en niet zoals die maffe tags in de stations. Op
het moment dat ik er rondliep, was iemand bezig een keeper op een stuk
afbrokkelende muur aan het schilderen. Mooi idee toch: keeper-Doel. Jammer
genoeg was dit het enigste kunstwerk dat een beetje humor had. Alle andere
dingen gaan over de helaasheid der dingen. Er is niets aan te doen, behalve wat
fatalistische troep verkopen.
Ja, Doel gaat wegÂ… maar moet
dat een betraand gezicht? In Rusland hebben ze een spreekwoord: ten onder gaan
met muziek. Wat Doel nu nodig heeft, meer dan ooit, is een grandioos feest. Een
feest die alle andere feestjes doen verbleken. De Moeder Van Alle Feestjes, als
het ware. Laat Doel, er voor de laatste keer, er een lap op geven.