Een hele drukke zaterdag gehad en dus vandaag, zondag ben ik geen stuiver meer waard. Gewoon lekker chillen met wat muziek, mijn status op Facebook updaten, mails lezen…

Trouwens, vandaag moet ik een beetje uitrusten voor de komende werkweek. Ook al duurt ze maar vier dagen, het zijn vier zware dagen van veel te vroeg opstaan om negen uur door te werken. Wat is vroeg? Wat dacht je van drie uur opstaan om op vier uur te beginnen voor een dienst tot dertien uur? Iemand?

Ach, zolang ik niet te veel moeite heb met het opstaan, blijf ik dit werk doen. Ik merk wel dat het vroege opstaan een kleine tien jaar geleden toch vlotter ging. Ik begin me oud te voelen…

Iets anders, op een van de fuiven van gisteravond heb ik meegedaan aan een ludieke actie van twee meisjes. Ze zochten een man voor hun tante. Verbaasd dat ze het me sowieso vroegen, heb ik dus mijn naam en mijn gsm nummer opgegeven. Nou ja, niets van aantrekken.

Op de tweede fuif was ik verbaasd om al dat jong geweld te zien. Weinigen van mijn leeftijd. Voor de tweede keer deze dag zeg ik dat ik oud begin te worden.

Ach, ik word oud, en ik trek het me geen kl**t aan.

26-04-2009 om 16:24 geschreven door Wibboo Jozefs  

Vandaag ben ik naar Gent gegaan met de trein. De hele heen en terug reis heb ik zitten praten met collega’s. Zelf met enkele die ik niet ken. Het enigste aanknooppunt is onze gemeenschappelijk werkgever. Weinigen weten dit en velen willen het niet begrijpen, maar onder collega’s zijn we één grote familie. Stop een cheminôt uit Oostende samen met een cheminôt uit Welkenradt, en binnen de kortste keren heb je leute en plezier. Ook al spreekt de ene Vlaams en de andere Waals. We zijn meer dan collega’s. Velen op de ‘hogere’ niveaus van de hiërarchie zien dat niet zo graag. Zij willen de collegialiteit dood en begraven. Dit is niet om mee te lachen, want ze zijn goed op weg om van ons allen hersenloze, met oogkappen rondlopende hyena’s te maken. Gelukkig haten we asociale zakken.

Het is goed om een wat socialer te zijn. Dat heb ik vandaag ook gedaan. Aan het station neem ik de tram naar de Korenmarkt. Ik zie daar de 4 Gravensteen staan en ik stapte op. Voor zij die deze lijn niet kennen, deze tram gaat naar het Gravensteen, maar wel met een kleine omweg. Enfin… Naast mij komt een man te zitten. Hij vroeg of ik het niet erg vond. Ik vond het niet erg. Hij keek me aan en vroeg of ik van Zottegem was. Ik was verbaasd dat hij het weinige Zottegemse dialect dat ik beheers, herkende. Voor je het wist waren we aan de praat geraakt en wisselden we onze ideeën uit over het bewaren van het verleden en oude dialecten. Het was een aangename ontmoeting met een wildvreemde die ik waarschijnlijk (de kans is klein) nog ooit eens weerzie. Weet je, daarvoor doe ik dit… leven om mensen te ontmoeten en leuke gesprekken te voeren. Nou ja, een deel van mijn leven.

Sociale interactie is belangrijk. Zonder kunnen we niet leven. Neen, ik ga hier geen sociologieles geven. Dat laat ik aan de professionals over.

23-04-2009 om 19:32 geschreven door Wibboo Jozefs  

Vandaag heb ik het graf van mijn overleden grootvader bezocht. Hij is al meer dan zeventien jaar dood, maar ergens voel ik dat hij er is. Ik heb gehuild. Op een mooie dag als vandaag heb ik gehuild. Niet zo erg als toen hij gestorven is, maar toch.

Onlangs heb ik eens zitten snuffelen op de zolder van mijn ouders. Daar heb ik een dikke stapel brieven gevonden die ik begon te lezen. Mijn eerste gedachte was: ‘Wanneer heb ik dat geschreven?’ Pas toen ik de zinsbouw en het taalgebruik opmerkte, viel mijne frank. Dit waren de brieven die mijn grootvader stuurde naar mijn vader tijdens zijn legerdienst. De stapel brieven was zo dik dat het wel leek alsof mijn grootvader bijna dagelijks schreef.

Weet je, ik mis mijn grootvader nog steeds.

Vandaag in de krant: ‘Dossier Spoorweg.’ Ik heb nog geen tijd gehad om het grondig door te nemen, maar de punten toegekend aan de verschillende stations heb ik wel al bekeken. Veel kleine haltes worden er afgekraakt en over sommige stations zijn de mensen ook niet echt te spreken. Weet je dat veel van die kleine haltes jarenlang verwaarloosd zijn door geldgebrek? Dat geld werd namelijk gespendeerd aan die grote stations met hun waanzinnige perrons: Luik, Leuven, Brussel Zuid, Antwerpen Centraal… Ik hou mijn hart al vast voor Gent Sint Pieters. Het station van Brugge, dat onlangs ook onder handen werd genomen, is er vrij goed uitgekomen. Maar ja, dat station was al een spuuglelijk geval dat iedere renovatie (hoe grotesk ook) wel een verbetering is.

Ach, weet je… spoorweg is een passie waarmee je een haat-liefde relatie moet mee hebben. Soms gaat het goed en moet je ervan genieten, soms gaat het slecht en dan moet je maar denken dat het slechter kan. Probeer je gewoon zo weinig mogelijk druk te maken, slecht voor je hart.

Voor jou, Peetje Jef.

21-04-2009 om 16:50 geschreven door Wibboo Jozefs  

Mensen die vandaag niet van de zon hebben genoten, hebben ongelijk gehad. Mooie hemel met schaapachtige wolkjes die vrolijk voor de zon dreven zodat het niet te warm was. Hier en daar een streepje zon die je lichaam deden opwarmen. Met naast me een grote volle pot thee, een lekker deuntje en genoeg papier om verscheidene meesterwerken tevoorschijn te toveren. Nou ja, meesterwerken is misschien veel gezegd, maar opus magnus (het Grote Werk) zou beter passen. Tenzij ik me vergis. Latijn is niet mijn sterkste kant en soms twijfel ik ook wel eens aan mijn schrijverskwaliteiten. Dan neem ik een slokje thee en zet alle negatieve gedachten van me af, hoofdstuk acht zal niet zichzelf schrijven.

Ik zie je al raar kijken… papier, wordt er nog op papier geschreven in deze tijd van computers met ongelofelijke tekstverwerkers? Ja dames en heren, ik schrijf nog met pen en papier. Het voelt echter aan, de woorden die ik met de hand schrijf lijken meer karakter te hebben dan dat ik ze op een toetsenbord uittik. Natuurlijk moeten die woorden dan wel op de computer vastgelegd worden, dus het lijkt veel arbeidsintensiever. Dat trek ik me niet echt aan. Daarbij komt nog eens dat ik met tien vingers heb leren typen en dat ik het ook blindelings kan.

Pittig detail? Deze blog heb ik nooit uitgeschreven, maar rechtstreeks ingetypt. Mist deze blog dan karakter? Is het dan niet goed geschreven? Dat laat ik aan jullie over.

Vandaag ben ik naar de bibliotheek geweest. Ik heb een zwak voor een bibliothecares die er werkt. Helaas heb ik haar vandaag niet gezien. Ik zou niet mogen vloeken, maar soms kun je wel niet anders: verdomme. Toch ga ik mijn gevoelens niet uiten tegen haar. Ik heb al eens eerder, en een paar keer teveel mijn hart laten breken dat het wel lijkt dat het nooit meer geheeld zou kunnen worden. Het is dom, dat weet ik… maar een mens zal van nature zichzelf geen pijn doen. Ik kan me zulke pijn goed herinneren en ik gruw ervan. Ik blijf een eeuwige verliefde dwaas, niets aan te doen.

Trouwens, met mijn looks zou het me sterk verbazen dat er ooit een meisje verliefd op me zou kunnen worden. Alhoewel… maar dat is een ander verhaal.

20-04-2009 om 20:15 geschreven door Wibboo Jozefs