De 3 rescue Dalmata-mix zijn vandaag 4 jaar oud...wat vliegt de tijd voorbij....
Op bezoek bij de buren voor knuffels & lekkeries
Hoe komt het toch dat het zo moeilijk is om een familie voor elks van hen te vinden ? Ze zijn lief, gezond, goed opgevoed, goed gesocialiseerd, komen overweg met kinderen, katten, honden, paarden, etc.... Why ?
Het was zo ver...D-day van het verhuizen naar Lunteren.
Judith dacht van ze vanochtend maar niet in de kruidentuin te laten doch enkel in de bak voor het vertrek.... Daar dacht Aston echter anders over en hij sprong over de omheining de kruidentuin in....Preston begon natuurlijk te hinneken waardoor de aandacht van Judith werd getrokken....en alzo mocht Preston dan maar even mee de kruidentuin in
Nog lekker geborsteld en klaargemaakt om dan te vertrekken...
Aston liep zo weer de trailer in zonder poespas en zonder koord, maar Preston wist verdorie goed wat er ging gebeuren...Dus die verroerde geen vin...Hij vond het daar best het paradijs bij Judith & Timo....Dus Timo moest voetje per voetje aan Preston de weg tonen en uiteindelijk ging ook Preston de trailer op.... Maar voor het wegrijden deed Timo nog een laatste controle...en wat bleek...De trailer had een platte band....Dus nu kon hij nog even een band gaan veranderen...
Weer een teken dat ze daar wilden blijven, niet ?
Enfin de reis verliep goed en ook bij Ylvie ging alles ok.
Aston en Preston maakten kennis met de omgeving en het lekkere hooi.... dit is hun plekje voor de komende tijd en minstens totdat Aston een adoptiefamilie heeft gevonden. Preston kan dan terecht in de mooie kudde van Monique in Emst, maar zover is het nog niet...
Eerst effe genieten van een zalige tijd bij Ylvie Fros (www.ylviefros.nl)
Nog wat fotootjes van Judith ontvangen.....die onthoud ik jullie niet 13/10: Lekker grazen in de kruidentuin...Altanero, Punkie en alle anderen hopen ooit deze luxe ook te krijgen...
Het begon allemaal op vrijdagochtend 1 oktober om 8u toen ik van Eva een mail ontving dat het geplande transport weer niet door zou gaan. Ik las deze mail voor aan mijn vriend Timo en zijn reactie was gelijk zullen wij ze gaan dan gaan halen? Ik wreef de slaap nog eens uit mijn ogen en keek hem aan of hij het meende, en ja dat deed hij Zo gezegd zo gedaan Ik heb Eva gelijk gebeld en aangegeven wat we konden doen en wanneer. En zo begon het grote regelen; de paarden moesten immers zo snel mogelijk naar Nederland ivm de verschillen in temperatuur tussen Nederland en Spanje.
We hebben vrij gevraagd van ons werk en opvang voor onze dieren geregeld. Eva is druk op zoek gegaan naar een overnachtingsmogelijkheid voor op de terugweg en zo kwam op zondagavond het groene licht Woensdag 6 oktober vertrekken we naar Spanje! Dinsdagavond de trailer alvast aangekoppeld en de spullen in de auto geladen Kleding, lunch en slaapzakken voor ons en appels en verbandmiddelen voor de paarden (je weet tenslotte maar nooit...)
Woensdagochtend ging de wekker om 4.30u; oef dat was wel erg vroeg Om 5.15u zaten we in de auto en gingen we onderweg. Eerst naar Maastricht en vandaar via de route du Soleil naar Narbonne in Zuid Frankrijk. Een slordige 1000km. Onderweg hadden we prachtig weer, onze zonnebrillen moesten nog even gauw overuren maken. In Narbonne aangekomen hebben we ingecheckt bij het B&B hotel aan de snelweg, de trailer afgekoppeld en zijn we vervolgens naar het centrum van Narbonne gereden om wat te gaan eten. Al rijdend naar het centrum zagen we de toren van de kathedraal boven de stad uitsteken en besloten we daar maar eerst eens te gaan kijken. En dat was zeker de moeite waard! Heerlijk gegeten bij een Italiaanse bar en toen merkten we dat de dag best vermoeiend geweest was Gauw naar het hotel en lekker slapen.
Donderdag weer vroeg op pad en na een prachtige zonsopgang passeerden we al gauw de Spaanse grens Joepie, we zijn er bijna!
Of toch niet helemaal we moesten nog zon 800km naar Eva. Maar ook vandaag was het weer heerlijk en verruilde ik mijn lange broek voor een korte. Rond 16u kwamen we bij Eva aan en werden we heel hartelijk ontvangen. We vergaten zowaar dat we bijna 2000km gereden hadden. Dank je voor je enorme gastvrijheid Eva! Gelijk dus kennismaken met de paarden en honden; wat een schatjesallemaal! En daarna verse vijgen eten van de boom J gevolgd door een heerlijke maaltijd bereid door Eva.
hondenwelkomstcomite
De volgende dag zijn we, afgezien van een onvoorzien dierenartsbezoek voor de hondjes, bij Eva gebleven. We hebben wat gewandeld en de auto klaargemaakt voor de volgende dag, maar vooral veel geknuffeld met de paarden en honden.
vriendjes maken met appeltjes J
s Avonds had de mede-eigenaar een heerlijke Arroz gemaakt, niet alleen goed voor s avonds maar ook heerlijk als lunch onderweg! Wederom heerlijk geslapen en klaar voor de lange rit terug naar Nederland. Best wel spannend eigenlijk met twee paarden die je nog maar 1 dag kent. Gelukkig waren ze erg braaf en konden we gauw op pad; ook vandaag stond er namelijk weer zon 1000km op het program.
Na een uur zijn we gestopt om te kijken of alles goed met ze ging en hebben we ze gelijk een appeltje en wat water gegeven. Aston was druk bezig met naar buiten kijken en Preston stond gewoon relaxed te staan.
Oke, prima dus, en we zijn weer op pad gegaan. Gedurende de dag zijn we steeds na zon 2 a 3 uur rijden even gestopt om Aston en Preston water, wortels, hooi en appels te geven en om zelf even de benen te strekken. En zo kwamen we om 21u aan op ons overnachtingsadres. Voor de paarden stond er een grote loopstal met stro klaar, heel lief allemaal maar niet verstandig. De staleigenaar was dan ook niet blij toen wij hem dat vertelden en het stro uit de stal gingen halen. Daarna de paarden uitgeladen en eten gegeven. En ook wij konden onderweg naar onze slaapplek. Die bleek te zijn in het buitenhuis (lees deels verbouwde schaapsstal) van Heidi. Heidi had heerlijk voor ons gekookt, even balen dat we niet konden douchen oid (er was namelijk geen stromend water of sanitair) en daarna een poging gedaan om te slapen bovenop het vierpersoons stapelbed.
Om 5.30u ging de wekker weer, maar die hadden we deze keer niet nodig. We hadden helaas geen oog dicht gedaan, ondanks de goede zorgen van Heidi die zelfs verse Vervein thee met honing voor ons is gaan zetten. Gelukkig hadden Aston en Preston wel heerlijk geslapen en had Aston stiekum zelfs nog nog wat merries verleidt. De heren liepen weer erg netjes de trailer op al twijfelde Aston wel even of hij de mooie merries wel kon verlaten. Wederom een prima reisdag met diverse stops voor de paarden en onszelf. Maar de korte nachtrust en vele kilometers begonnen wel hun tol te eisen en in plaats van door te rijden naar Ylvie in Lunteren besloten we Aston en Preston net over de grens bij Tilburg te stallen. Daar kunnen ze deze week blijven staan en komend weekend maken we reis compleet door ze naar Ylvie te brengen.
Al met al een lange reis, maar zeer de moeite waard! En nu maar duimen dat er gauw adoptieouders gevonden worden voor deze lieve spaanse mannen!
Ja tegen het geweld van het weer kan je niets doen Aston en Preston zijn net op tijd vertrokken...Sedert zondag hebben we vreselijk weder gehad
Eén grote modderpoel en plassen water in de paddocks...de grond kan het gewoon niet meer slikken. En de wind van gisterenavond en vannacht heeft van de voorraadkamer opgeblazen, alle kasten omver, muurscheiding stuk etc...
Ik wil iedereen danken die mee heeft gezocht naar de dekens en ook zij die mij een deken hebben aangeboden... Jullie zijn te veel om op te noemen en als ik dan een naam zou vergeten.....Behoede mij ...zolang jullie maar weten dat ik het ontzettend apprecieer !!! Echt waar !
De paardjes stellen het dus goed en voelen zich prima ....ach wat een kanjers zijn het toch...
Het Gareel schenkt 2 winterdekens aan Aston & Preston !!!
Judith heeft weer eens van katoen gegeven en rondgebeld voor onze rescuepaardjes.... En HET GAREEL uit Schijndel is zo fantastisch geweest om Aston en Preston een 300gr waterdichtdeken te schenken....WOOOHOOOO.
Natuurlijk heeft Judith alles laten vallen om die dekens direct te gaan halen (DANK U lieverd !) en te gaan passen op de paardjes....
Zien ze er niet schitterend uit ?
Na de modeshow mochten ze vrij rondlopen in t zonnetje in de buitenpaddock maar vanavond zullen ze lekker warm kunnen slapen in hun deken... het is nu toch al een pak kouder in Ndl dan bij ons blijkbaar...
Een echte man is niet ijdel .... We zijn nog echt niet moe !
Samen de bak verkennen Lekker samen eten...
Wat een luxestal hebben die 2 weer eens gekregen van Judith & Timo....een ongelooflijk koppel !
Het was een lange reis en ik ben ze zo ontzettend dankbaar dat ze dit voor ons hebben willen doen. Het zijn heel lieve, enthousiaste mensen die gewoon vakantie nemen en meer dan 4000 km gaan rijden om een wildvreemde als ik voor ze ben, te gaan helpen... fantastisch dat er toch nog zo'n mensen bestaan hé !
This is my boy.....my "viewer". He looks at me the whole time and follows me around...always.
He loves to play, is very gentle, very curious.
He will be the biggest of them all and has a wellformed & beatifull body.
I had planned to keep him, but he's quite as LBE as my Chikiboy...and I really need an LBI now, because of my fractured vertebra and my bad health... As I can't play that much with them anymore.
He is 2 years old and has a great future lying ahead.
His new owner needs to have enough time to play with him, because Aston needs it.
Aston has a very soft character and is gentle, but he is also very sensible and he needs contact with others. Leaving him on a field for days without doing anything with him, would quickly make him depressed as he just loves being around you.
6/2010 9/2010
Voor wie interesse heeft om ASTON IV te bezoeken met het oog op een eventuele adoptie, gelieve contact met me op te nemen.
Judith en Timo zijn weeral op weg met Aston & Elan....Vanochtend stond Elan zelfs als eerste op de trailer want Aston vond die merries in de weide toch zo leuk Gisterenavond verliep het iets minder vlot...de opvangers hadden een supermooie grote stal klaargemaakt voor de paardjes maar die lag vol met stro, en zoals jullie weten was dat destijds voordat ik ze redde het enige dat ze te eten hadden...dus dat kon niet blijven liggen anders zouden de paardjes de hele nacht stro hebben gegeten wat uiteraard tot kolieken en verstoppingen kan leiden. De rest van het verhaal over de reis vertelt Judith jullie waarschijnlijk zeelf wel in de loop van de week...
Ik heb geen nieuws Het weder is hier omgeslagen met vreselijk donder en bliksem en regen... Telefoon rinkelde hele dag niet....effe kaartje in andere gestoken en ik krijg ineens 10 berichten binnen.
Vanochtend ging alles dus nog goed want ze schreef om 10u19: "Hoi Eva, we hebben net de eerste stop gehad om de paardjes te bekijken en alles is helemaal goed met ze. ASton geniet erg van het uitzicht en begint praatjes te krijgen. BEide gelijk wat water gegeven. Liefs Timo en Judith"
En vanavond hebben ze me getracht te bellen en te bellen.....Hopelijk is alles ok want ik kan hen ook niet bereiken. Heb zowel bij hen als waar ze logeren berichten ingesproken in de voicemail en SMS verstuurd...
Allemaal duimen dat het goed gaat....Hopelijk hebben zij geen storm gehad en staan Aston & Elan nu veilig op stal om uit te rusten...
Nu Altanero alleen komt te staan na het vertrek van Aston & Elan, was het moment ideaal om Punkie met hem samen te laten staan...kunnen ze elkaar steunen en knuffelen.
En zodus begon ik de scheiding in de stallen af te breken... Punkie vroeg zich af wat er gebeurde en was nieuwsgierig...
In de andere stal gekomen kwam hij tonen aan Cubanito dat hij nog een veulen was...
Zou ik hier buiten durven gaan ? Tuurlijk, zegt Cubanito, je kunt het, ga maar !!Komaan
Hey Alta ... ik ben nog een veulen hoor (happen met de mond) en dus wandel v ja weg want ik erken dat je boven mij staat
Vanochtend was het dan zover. Een laatste blik op m'n kinders in groep...
Andere trailer aan de roundpen zetten, deur opendoen, en hopen dat het goed ging....
Nou Aston kwam eraan en tijd om een koord aan te doen ofzo was er niet....hij zette een stap op de trailer, rook even en hupsakee, meneer stond erin....maar op de plaats van Elan, links dus... Bij Elan dan toch maar even een koord aangedaan en met wat voer in de hand de weg getoond naar Aston en ook hij ging zo naar binnen... al bij al nog geen minuut, niets moeten proberen of doen...de kerels vonden het prima. Hen even wat laten eten....ze dan vastgeklikt, achterbar vast en alles zonder problemen....ook de deur dicht zonder een kik van de paarden...MOOI om te zien hoe het zacht kan !!
Met de tractor het gespan naar boven naar de openbare weg getrokken, Chiki, Punkie, Altanero....allen begonnen ze te hinneken naar de trailer...traantjes vloeiden
Boven op de weg de trailer afgeschakeld en Judith's auto eraan gekoppeld...een laatste knuffel....een laatste controle en de baan op. Een kilometer verder nog even gestopt, elkaar nog even geknuffeld en ze toen nog een kilometer of 10 vergezeld tot aan de autostrade... Vanaf dan stonden ze er alleen voor !
Ik hou jullie op de hoogte van wat er allemaal gebeurt...
Nu ga ik naar de paardjes wat verder opkuisen en het tussenschot verwijderen zodat Punkie en Altanero nu kunnen gaan samenstaan. Dat moet lukken die 2 samen !
Nou vandaag gingen we alles rustig voorbereiden voor de reis...
's Ochtends nog goed gekuist want de controlearts kwam, boven nog een paard met de torch gaan behandelen die wat diarrhee had, Judith&Timo waren gaan wandelen op het domein....ik ga douchen en hoor blaffende honden gevolgd door gekres en enkele vechtende honden...
De honden waren beginnen blaffen omdat de gasten er terug aankwamen....en Pineau vloog als laatste buiten, en botste op één van de meisjes, die dacht dat haar zus haar aanviel en die reageerde...
Dierenarts verwittigd dat we gingen komen omdat er genaaid moest worden
Maar ondertussen was de controleDA al onderweg ....dus daarop gewacht, de paaardjes gecontroleerd, chips gecontroleerd en dan papieren ingevuld voor het vervoer. Vervolgens Cheyenne en Gipsy weggebracht naar de dierenkliniek, gevolgd door Judith en Timo....glipt Gipsy toch uit haar halsband bij Judith en rent de drukke hoofdstraat op....ARCHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH Me snel gebukt en lief naar haar geroepen zodat ze direct kwam en Timo haaar kon vastnemen... Beide honden in de kliniek moeten achterlaten om onder volle narcose behandeld en genaaid te worden.
Om 18 u mocht ik de dames weer ophalen en plots kreeg ik een bericht van Elan die me zei dat zijn oog hem last bezorgde. Nu hadden we s middags wel gezien dat hij klein beetje getraand had, maar voor de rest was er niets te zien, geen zwelling, niets... Toch voelde het niet goed dus belde ik ook onze PaardenDA maaar om nog snel te komen kijken. Die was er dan om 19u40 net voor de schemer inviel, oog gecontroleerd, coronatest gedaan ..alles ok. Wel had Elan aan de buitenzijde onder zijn oog een hééééél klein letseltje wat hem de irritatie had gegeven... Onze jongen kreeg een ontstekkingsremmer en druppeltjes....
Een heel vermoeiende dag....piewwwwwwwwwww
Nog de pakjes klaargemaakt voor de helpers en voor Dr. Laarakker.....Irene, ik reken op je hé ...afspraak maken hé ! Hij komt maandag uit vakantie
Vandaag herinner ik de geboortedag van mijn mama (R.I.P)...het blijft een moeilijke en speciale dag vooral als mijn pc me nog elk jaar aan herinnert dat ik haar een verjaardagsdagkaartje moet sturen
Nou natuurlijk ook weer bezig geweest met de paardjes en Elan vindt het nu ook OK...dat groene hoge ding, ttz het tussenschot in de trailer